رفتارهای دوگانه شوهرم را نمیفهمم: طلاق یا زندگی عاشقانه؟

سلام به همه دوستان
من و همسرم سه ساله پیش عقد کردیم.
اولین اختلاف هامون به خاطر اخلاق مادر من بود. مادر من آدم سلطه طلبی و دوست داره به همه ثابت کنه هیچکس غیر از خودش نمیفهمه، یه مورد دیگه اختلافمون این بود که خانواده من با وجود وضعیت مالی نه چندان بد حاضر نبودن هیچ کمکی به ما بکنن فقط چون من دخترم در حالی که برای برادر من حتی خونه خریدن.تو همه این مسایل من قبول داشتم که کار مادر من درست نیست ولی اعتقاد داشتم چون مادرمه باید احترامشو نگه دارم، ولی همسرم همیشه میگفت باید کاملا ارتباطت با خونوادت رو قطع کنی. من یه مدت به دلش راه میومدم بعد یه مدت با خانوادم بهتر میشدم تا اینکه اومدیم خارج از ایران و من یه جایی مشغول شدم قرار بود اون هم زودتر کاری پیدا کنه ولی الان یکسال گذشته و تا امروز توی خونه بوده و کار نمی کرده. حالاقرار شده از 6 ماه دیگه یه کاری رو شروع کنه.
کلا رابطمون با هم بیشتر اوقات دوستانست و در ضمن وجود اختلاف نظرهای کوچیک و بزرگ، من مشکل غیر قابل تحملی باهاش ندارم ولی از یکسال پیش سر هر مساله کوچیکی با هم دعوا می کنیم همسرم میگه بریم طلاق بگیریم بعد که دعوا تموم میشه می گه نه من منظوری نداشتم و فقط میخواستم تو رو ناراحت کنم. ولی این مساله رو من تاثیر خیلی بدی گذاشته حس میکنم نباید بهش اعتماد کنم و این مساله رو روابط زناشوییمون اثر خیلی بدی گذاشته. حتی وقتی داره عاشقانه ترین حرفها رو به من می زنه همش فکر میکنم داره دروغ میگه و فقط منتظره تا بتونه از نظر مالی از من جدا شه.
نمی دونم چکار کنم فکر میکنم چون الان درامدی نداره با من زندگی می کنه و فقط منتظره اینه که شغلش درست شه تا از من جدا بشه.
اصلا نمی دونم خواهش میکنم کمکم کنید
آخه اکه کسی به طلاق جدی فکر نکنه چرا باید توی عصبانیت مرتبا بگه بریم از هم جدا شیم؟

چرا ایشون منتظرن شش ماه بعد برن کار کنند؟ از همین فردا یه کار ساده رو شروع کنند تا شش ماه بعد ...
کارنکردن مرد سمه زندگی مشترکه، مشکلات شما از همین جا ریشه میگیره بیشتر

چند نکته.1-اینکه شما انتظارتون از خانوادتون زیاد بوده.وظیفه پسر هستش که خونه بخره و همسرشو تامین کنه و به همین دلیل هم به برادرت کمک کردن اما راجع به شما باید همسرتون این کارو می کرد.با این کار خواستن دامادشون به خودش بجنبه(که ظاهرا نجنبیده)2-اسلام یه چیز می دونه می گه زن بشینه خونه بهتره چون مردا رو می شناسه.
بهترین کار اینه که حمایت مالی رو ازش قطع کنی.اگه فقط به خاطر پول می ری سر کار و علاقه در کار نیست قید کار کردنو بزن.وقتی تنبلی شوهرتو می بینی چرا می ری سر کار و تنبل ترش می کنی؟تو باید مسئولیت بندازی رو دوشش

خیلی ممنون دوستای عزیز که نظر میدین
در مورد خانواده خودم اینو بگم که حتی قبل از ازدواج هم خانوادم هیچ خرج عمده ای واسه من نمی کردن و با اینکه دانشجو بودم و تو خوابگاه بدون هیچ خرجی کلی سر پول با من بحث داشتن
اما شوهرمو خودمم هم میدونم باید بره سر کار ولی حریف نمی شم مجبورش کنم، اخه میگه دارم امتحان میدم برم دکتری با بورس بگیرم که هم حقوق بدن هم پیشرفت کنم، ولی احساس مسولیت نمیکنه چون کلا یه مقدار تو خونشون لوسش کردن
ولی اصلا نمی تونم کارمو ول کنم چون فکر میکنم شوهرم قصد خاتمه این زندگی رو داره و خانوادم اصلا کمکم نمیکنن. واسه همین باید روپای خودم باشم
اصلا نمیفهمم چکار کنم دیگه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط jooyande

خیلی ممنون دوستای عزیز که نظر میدین
در مورد خانواده خودم اینو بگم که حتی قبل از ازدواج هم خانوادم هیچ خرج عمده ای واسه من نمی کردن و با اینکه دانشجو بودم و تو خوابگاه بدون هیچ خرجی کلی سر پول با من بحث داشتن اما شوهرمو خودمم هم میدونم باید بره سر کار ولی حریف نمی شم مجبورش کنم، اخه میگه دارم امتحان میدم برم دکتری با بورس بگیرم که هم حقوق بدن هم پیشرفت کنم، ولی احساس مسولیت نمیکنه چون کلا یه مقدار تو خونشون لوسش کردن
ولی اصلا نمی تونم کارمو ول کنم چون فکر میکنم شوهرم قصد خاتمه این زندگی رو داره و خانوادم اصلا کمکم نمیکنن. واسه همین باید روپای خودم باشم
اصلا نمیفهمم چکار کنم دیگه

---

امان از درد این همدردی که دو ساعت برات نوشتم همه پرید!
فقط می خواستم اینو بگم که به احتمال قوی دیگران تو را فردی بی نیاز و مستقل می شناسن و برای همین رفتار آن ها شاید رفلکس رفتار خودت باشد، بخواه بخواه بخواه
خواسته های خودت را ابراز کن ...

مشکل من هم تقریبا مشابه شما بود-باید منطقی فکر کنی و او را هم وادار کنی درباره ات منطقی تصمیم بگیره-مشکلات مالی سبب خیلی از مشکلات بعدی در زندگی میشود-درباره مشکلات بعد از طلاق هم فکر کن اما نگذار صحبت از طلاق و طلاق کشی یک موضوع عادی در زندگیتان شود چون قبح آن از بین میرود.

دوستای خوب به من کمک کنید
شوهرم 2 هفته است رفته ایران به خانواده اشسر بزنه امروز به من زنگ زده که من دیگه نمی خواهم تو رو ببینم مگر اینکه کاملا با خانواده ات قطع رابطه کنی
حدسم کاملا درست بود حالا که پدرش به او قول داده به او پول رهن یک خانه را بدهددیگه نمی خواهد با من زندگی کند
به نظرتون من چه جوابی بهش بدم؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

کمک کنید قرار بود من هم هفته دیگه برم ولی حالا زنگ زده و این حرفها را میزند
من همسرم را دوست دارم ولی فکر نمی کنم هیچ مردی حق داشته باشد به زنش بگوید حق نداری خانواده ات را ببینی
دیگه از این لج بازی های بین همسر و مادرم خسته شدم
کمکم کنید اصلا هیچ فکری به سرم نمیرسه

سلام jooyande عزیز

دوست خوبم اول از همه ذهن خوانی ممنوع!

تو از کجا می دانی همسرت دیگر نمی خواهد با تو زندگی کند؟ شاید باز مادرت حرفی به او زده

که او را اینگونه به هم ریخته!...لطفا پیش داوری نکن و پیشاپیش حکم نهایی را صادر نکن!

عزیز دلم بیا یک بار دیگر به خودت و همسرت فرصت بده...من حدس می زنم مشکل شما با

همسرت برای این است که با او ننشسته ای صحبت کنی و ببینی حرف دلش چیست؟

به او احساس قدرت بدهی و به او بگویی که می دانی مادرش رفتار نادرستی دارد ولی شما به

عنوان فرزند مکلف به احترام گذاردن به او هستی و از او بخواه که به عنوان مردت کار بیرون از

خانه با او باشد و کار خانه با شما تا وقت بکنی هر چه بهتر به زندگیتان برسی!

در حال حاضر هم به او بگو که: تو همسر من هستی و من باید از تو حرف شنوی داشته باشم

و مرد من هر چه بگوید من باید تا جایی که می توانم اطاعت کنم ولی همسرم من هم در

مقابل از تو توقع دارم پشت و پناه من باشی و حامی مادی و معنوی ویژه ای برای من باشی

و بتوانم به تو که مظهر قدرتی تکیه کنم و به حضورت افتخار!

اگر تو چنین می پسندی من حرفی ندارم و به خاطر تو این کار را می کنم چون زندگیمان را

دوست دارم ، اما تو هم باید به زندگی بچسبی تا زندگیمان را بسازیم و دیگر با کوچکترین

ناملایمی ها حرف از طلاق و بهم ریختن آشیانه مان را نکنی!

مسلما وقتی با او اینگونه صحبت کنی در او روح غرورش را بیدار می کنی و او هم به حرفت

ان شاالله گوش خواهد داد و یک مدت به دل او رفتار کن ولی مسئولیتهای مردانه اش را به او

یاد آور شو و از او این را در مقابل بخواه! ... یک مدت که هر دو به دل هم راه بیایید همه چیز

حل می شود و تو دوباره خانواده ات را خواهی دید!

فقط اندکی سیاست و درایت لازم است...فکر می کنم تو از پس این کار بر میایی ;)

خیلی ممنون از راهنماییت دوست عزیز
ولی این حرفها رو من حداقل 1.5 سال پیش با شوهرم زدم، چندین بار بهش گفتم من قبول دارم خانوادم با تو برخورد بدی داشتن ولی من که نمیتونم کاملا با پدر و مادرم قطع رابطه کنم اون هم هربار اول قبول میکنه ولی بعد از چند هفته دوباره از اول همه ماجرا را شروع میکنه زندگی ما شده همین هی من ارومش میکنم دوباره چند هفته بعد یادش می افته
خسته شدم از بس به من میگه مادرت به من اینو گفت و.... اصلا هم نمیفهمه بابا به من چه که مادرم چی کار کرد من که تایید نکردم کار مادرمو فقط میگم مادر ادم هرچقدر هم بداخلاق نباید باهاش ترک رابطه کرد
حالا چکار کنم بنظرتون؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بعضی وقتها فکر میکنم چرا من همش باید سعی کنم بهش محبت کنم و ارومش کنم
واقعا زندگی مشترک یعنی این که من هی تهدید بشم به طلاق و همش در حال ناز کشیدن از همسرم باشم
واقعا فایده این زندگی چیه؟
اگه میخواستم این جوری هر کاری اون می خواد انجام بدم اصلا چرا ازدواج کردم
امشب میخوام باهاش حرف اخرمو بزنم بگم دیگه تحمل نمیکنم و اگه نمیخواد به احساسات من احترام بگذاره از هم جدا شیم
ولی با دل خودم چی کار کنم که هنوز دوستش دارم
کمکم کنید بهش چی بگم؟

عزیزم جواب شما در سوال شما نهفته است
دقت کنید:
واقعا زندگی مشترک یعنی این که من هی تهدید بشم به طلاق و همش در حال ناز کشیدن از همسرم باشم
واقعا فایده این زندگی چیه؟
اگه میخواستم این جوری هر کاری اون می خواد انجام بدم اصلا چرا ازدواج کردم
امشب میخوام باهاش حرف اخرمو بزنم بگم دیگه تحمل نمیکنم و اگه نمیخواد به احساسات من احترام بگذاره از هم جدا شیم
ولی با دل خودم چی کار کنم که هنوز دوستش دارم

نکنه همسر شما این ترس از طلاق شما را درک کرده و داره بر علیه شما استفاده می کنه ؟ نکنه نکته ضعف بزرگی دادی دست خودش و خانواده ش؟ من جای شما بودم این بار که میگفت طلاق خونسرد می گفتم من خواستم با تو زندگی کنم ولی وقتی تو نمی خواهی نمی تونم تو رو مجبور کنم. اینبار آروم ترو خونسرد تر و با اعتماد به نفس تر برخورد می کردم که این رفتارهایش را تمام کند.

دوست عزیز یعنی به نظر شما بهش بگم من نمیتونم با خانوادم قطع رابطه کنم و تو هم اگر نمی تونی تحمل کنی و فکر میکنی تنها راه حل طلاقه منم نمیتونم مجبورت کنم با من زندگی کنی؟
به نظرتون خوب اینها رو بگم؟
عین یه بچه ده ساله لجباز امیدوارم با این حرفهام شروع به لجبازی مسخره ای نکنه

من نمی گم بگو طلاق بده و طلاق می خوام
ولی کمتر نازش را بکش و کمتر نشون بده که از طلاق می ترسی.