چگونه با قرار گرفتن زیر رادیکال کنار می آیید !!!؟

http://upload.wikimedia.org/math/7/a...c2716f8d19.png
سلام .:72:
در کشور بزرگ ، تاریخ ساز و متمدن چند هزار ساله ی ما همواره حکما،عرفا،علما و شعرا و آگاهان جامعه از وضعیت خفقان حاکم بر زمانه شان نالیده و می نالند . پر واضح است که این ویژگی در 200 سال اخیر و به ویژه در 50 سال معاصر حالت فوق العاده ای به خودش گرفته است . به طوری که همین شعر نوی معاصر ما برگرفته از همین نیاز کلامیه جامعه است .
http://www.15khordad.com/farsi/uploa...f4f8e4d622.jpg
تعبیر خودخواهانه از ادیان، بازی با اعتقادات مردم ، سانسور حقایق دینی و سیاسی و اجتماعی، بازخورد رسانه ای سلائق به متن جامعه و ایجاد تعصب به این بازخورد توسط عده ای از مردم که متاسفانه حوصله و وقت و استعداد مطالعه ندارند و منابع را نیز نمی شناسند از یک سو و نیز عده ای که ناآگاهانه فقط ساز مخالف حتی با بدیهیات می زنند از سوی دیگر . حذف و تقسیم جامعه به خواص و عوام که البته از نگاه ویژه ی نگرشی خاص ، معنا می گیرد و زیر رادیکال بردن هر کسی که کوچکترین تفاوتی با این دیدگاه داشته باشد از ابتذالات بسیار مهم و ریشه ای و اساسی تاریخ 50 ساله ی معاصر ماست .

اولویت پرداختن به این مطلب البته به دور از تعصب و پیش داوری و به صورت کاملا آگاهانه از اهمّ موضوعاتیست که نوجوانان و جوانان ما باید برای براعت از دخول به این معضلات با آن آشنا گردند و پرداختن به معرفی راهکارهای خودسازی و خودساختگی و خودانگیختگی از مهم ترین مسائل پرداخت نشده به این جریان است که توسط آگاهان جامعه( آنهایی که آگاهند و در دام نیز نیستند نه آنهایی که آگاهند ولی خود در وسط پیله ی تعصباتشان دست به گریبان این مشکلند هر چند که خود هم ندانند و این مشکل را عین ثواب و صواب بدانند ) مورد کم لطفی قرار گرفته است .
از دوستان همتالاری دعوت می کنم نظراتشان را در اینباره با در نظر قرار گرفتن موارد زیر اعلام نمایند :
1- راهکاری که اشاره می کنند جامع باشد و در آن احترام به عقاید همه ملموس باشد .
2- به دور از وابستگی های سیاسی و جناحی باشد .
3- کارا و عملی باشد یعنی آرمانی و رویایی نباشد بلکه به عنوان یک نسخه بتوان آن را تجویز کرد .

در هر حال از همراهان پیشاپیش تشکر می نمایم . یا علی مدد است .:72:

برای دادن طرح و راهکار در هر موضوعی لازم است ابتدا به طور کاملآ واضح و شفاف هدف از ایجاد آن بیان گردد که به نظر من در این موضوع خیلی کلی مطرح شده است:چگونه با قرار گرفتن زیر رادیکال کنار می آیید !!!؟ خفقان حاکم بر زمانه،سانسورهای دینی اجتماعی ،سیاسی ، خود سازی ،خودساختگی ، خودانگیختگی و...؟!که این کلیت خود می تواند یکی از عوامل ایجاد آفتهای بحث باشد.
و بعد از مطرح کردن هریک از زیر فصلهای موضوع و بیان اشتباهات و نقایص موجود و کاستی ها و نیازها و لوازم و... و با در نظر گرفتن عقاید و عرف جامعه و اینکه مردم تمایل به کاری دارند که نتيجه اش بلافاصله مشاهده شود؛و در کل فرهنگ حاکم در جامعه ، می توان ایده ای را مورد بحث و چالش قرار دهیم در ضمن اینکه از جمله قرار دادهای این تالار عدم بحث های سیاسی می باشد مگر آنکه تنها بخواهیم در مورد خود سازی، خودساختگی و خودانگیختگی ، صحبت کنیم که فکر می کنم مهمترین قسمت هم همین باشد "خودآگاهی و خود سازی " که نیاز به مطالعه همه جانبه دارد و دادن طرحی برای همه مشکل می نماید و در این موارد نیز بیان مفاهیم آگاهی ،محدوده ی آن ،زمان و چگونگی آن ، هدف آن و ظرفیت خودآگاهان و کاربرد آن و... از جمله کلیدهای راهگشاست.
اما
چنان چه مستحضر هستید در اغلب ممالک، تمدن فقط با پیشرفت علم و صنعت معنا دارد و جامعه ی ما نیز از این امر مستثنی نیست،و آگاهی را نیز تنها به این امر محدود میکنند و بسیار کم اند آنانی که به تمدن و آگاهی های معنوی و بشریت کمک کنند و به عقیده ی بنده قریب به تمام مشکلات از این ناشی میشود یعنی پیشرفت صنعت و تکنولوژی و نه سکون بلکه پسرفت انسانیت و نوع دوستی .که یکی بدون دیگری در طی راه سلامت ناممکن است.

امید است با بیان جزییات بیشتر بهتر بهرمند گردیم.

سلام سمیه ؛

در پست اول تاپیک کلی گویی طبیعیست چرا که منتظر بازخوردهای اعضا قرار می گیریم .

اما همانطور که می دونیم یکی از ویژگیهای بارز یک جامعه ی متمدن امروزی احترام به عقاید گوناگون افراد جامعه است . حال اگر نوجوانان ما در شرایطی تربیت نشوند که در این موضوع خاص به خودسازی ، خودآگاهی و خودانگیختگی برسند چطور می توانند در آینده خود یک رادیکال کننده نباشند یا با قرار گرفتن در رادیکال مبارزه کنند ؟
ضمنا این تاپیک به هیچ وجه با قوانین تالار مغایرتی ندارد چنانچه اگر دقت کرده باشید در آخر اشاره کردم که :

"از دوستان همتالاری دعوت می کنم نظراتشان را در اینباره با در نظر قرار گرفتن موارد زیر اعلام نمایند :
1- راهکاری که اشاره می کنند جامع باشد و در آن احترام به عقاید همه ملموس باشد .
2- به دور از وابستگی های سیاسی و جناحی باشد .
3- کارا و عملی باشد یعنی آرمانی و رویایی نباشد بلکه به عنوان یک نسخه بتوان آن را تجویز کرد ."

در هر حال از وقتی که برای پرداختن به این موضوع گذاشتید ممنونم و امیدوارم باز هم از راهنمایی شما استفاده کنم .

یا علی مدد .

118 گرامی،این کارهایی را که شما می گویید همه به شکل مکتوب و آکادمیک هست،ولی خوب به دلایلی که دانی و دانم فعلاً قابل طرح در جامعه نیست تا سالیانی دیگر . . .
حواستان باشد که خانواده،مدارس و جامعه پیامهای دیگری را به نوجوانان و جوانان القاء می کند و این خود سبب ناشنوایی آنها می شود.مسئله فراتر از اینهاست،باید همتی همگانی در کستتن این دور باطل پدید آید که تا سالیانی زیاد نخواهد آمد.
ضمناً از زیارت نوشتار خانم سمیه که غیبت کبری دارند،بسیار شاد گشتم،بیشتر با ما باشید سمیه خانم.

سلام گردآفرید ،

به نظر بنده مردم و جامعه ی کنونی ما نسبت به گذشته ( مثلا 10 یا 20 یا 30 سال پیش ) در مسیر احترام به هم رشد بهتری داشته و هدف از ایجاد این تاپیک و موضوعات اینچنینی آگاهی بیشترمان است تا این مسیر را بهتر و سریعتر بپیماییم . تا حدودی مشکل از مردم نیست هر چند که بی تقصیر هم نیستیم اما پیامد این گفتارهای رسانه ای هر چه که باشد مثبت خواهد بود . (ان شاء الله ) مثلا از خودت که سنی هم ازت گذشته اگه بپرسند ابراز عقیده در حال حاضر سخت تر است یا 20 سال پیش چه جوابی میدی؟ (البته به طور قیاسی نه صد در صد)
ما وظیفه داریم حقایق رو کنکاش کنیم و وقتی ایمان آوردیم به متن جامعه با هر وسیله ای تزریق کنیم . سخن استاد مطهری در این مورد جالب است که گفتند ما ملزم به انجام وظیفه هستیم این یک حقیقت که نتیجه را کاملا ما ورق نمی زنیم . البته به نظر بنده کوتاهی رسانه های ما در این مورد باعث سختی و نا هموارتر شدن این راه است ولی ارتقاء شعور اجتماعی نوید دیگری می دهد .



یا علی مدد است .

سلام.

در ابتدا باید بگم که بابت ایجاد این تاپیک خیلی ممنونم ، چرا که تمامی مواردی که بهشون اشاره کردید حقایق انکار ناپذیری در جامعه ما بشمار میره و برای آگاهی بخشی و آگاه شدن ، ایجاد این تاپیک و ادامه دادن اون می تونه تاثیر گذار باشه.

الان متاسفانه مطلب منسجمی نمی تونم راجع به این موضوع بنویسم ولی حتما طی چند روز آینده نظر شخصی خودم رو راجع به سوالات مطرح شده خواهم نوشت.

منتظر نوشته های بعدی شما هستم

به نظر من در اکثر مواقع این خود مردم هستند که می خوان با سانسور با هاشون رفتار بشه .چون متاسفانه با تفکر صحیح و تحلیل های درست غریبه شدند و براشون همین رویه مناسب تر و راحت تر است . البته پر واضحه که این رو مستقیما عنوان نمی کنند و چه بسا شاکی هم با شند ؛ بلکه با رفتارشون این اجازه رو صادر می کنند. چون اگه کسی بخواد بر خلاف جریان های فکری موجود حرکتی انجام بده براش گرون تموم میشه و اغلب اوقات مردم خواهان زندگی توام با آرامش هستند نه زندگی با گیر و بند و مشکلاتی از این قبیل که خودتون آگاهی دارید.

و از طرف دیگه هم عقاید ی که نه علمی است و نه حقیقت ؛ مثل یک خصوصیت ژنتیکی که اکثر اعضای خانواده اون رو دارن ، به نو جوانان و جوانان انتقال پیدا می کنه و اگه اون جوان که در این نوع خانواده رشد کرده ، خودش اهل تفکر و مطالعه و تحقیقش نباشه ؛ قطعا در آینده با تعصب، از چیزی که از خانواده و اطرا فیان دریافت کرده دفاع خواهد کرد...و این جوری میشه که نسلی با این ویژگی پدید میاد .

الان مراکزی وجود دارند که رسالتشون رو برای دیگران آگاهی و آگاه سازی عنوان می کنند ؛ اما در باطن امر مشغول دیکته کردن عقاید مورد نظرشون به افراد هستند ؛ جوانانی که با ذهنی آماده آموزش و یادگیری وارد این محیط می شوند و دست آخر ( اگر در اون مراکز دوام بیارن و باقی بمونن) مانند رباتهایی آماده به خدمت ؛ برای دستیابی اونها به اهدافشون ، تربیت شدند.

ببینید جذب جوانان با چه عنوانی صورت می گیره و عملیاتی که واقعا روی ذهن آنها انجام میشه ، چی هست!!! تفاوت از کجا تا به کجا!!

البته از حق هم نگذریم بعضی از آگاهان و دلسوزان واقعی جامعه و جوانان ؛
بسترهایی رو به طور غیر رسمی و تقریبا خصوصی برای این منظور فراهم آوردند.

ولی تکلیف من ِ جوان که دسترسی و آگاهی به اونها ندارم چی میشه؟
منی که تا به امروز فقط شنونده بودم ، همه چیز رو ضبط کردم و به تناقض رسیدم چی؟
منی که بین دروغ و راست ، درست و نادرست گیر کردم و کسی هم برای پاسخ گویی به من نیست واگر هم بپرسم به خیلی چیزها متهم می شم چی؟

به قول آقای گرد آفرید ، مسئله فراتر از این حرفهاست .

اما خب ؛ از بار مسئولیتی که بر دوش آگاهان جامعه و کسانی که درد را درک کرده اند و با درمان هم نا آشنا نیستند کم نمی شود.

اگه همه به این دلیل که پیشرفت خیلی کند صورت می گیره یا خیلی از اوقات صورت نمی گیره و یا به دلیل عوامل بی شماری که بر سر راه این نوع فعالیت ها وجود داره و راه رو برای اونها سخت و ناهموار می کنه عقب بکشند که باید روز به روز شاهد پسرفت باشیم نه پیشرفت .

در حال حاضر آموزش و تربیت صحیح تنها راه کارهایی هست که به ذهن می رسه .
و متاسفانه همسو نبودن آموزشی که در سطح اجتماع صورت می گیره با واقعیت های موجود سبب بی اعتمادی و بی انگیزگی برای جوانان و نو جوانان شده. که برای پیشرفت در ابتدا با ید این تخریبی که صورت گرفته شده بازسازی شود و در مراحل بعدی به انتقال مفاهیم پرداخته شود
 

خب حالا نظر شخصی من و راه حلی که به ذهنم می رسه این هست که برای جذب جوانها به اندیشدن صحیح ؛ از مطالب کلیشه ای و همیشگی استفاده نکنیم ، با زبون خود جوانها با هاشون حرف زده بشه ، نه با اون ادبیاتی که تا جمله اول رو می شنوند بگن :ای بابا ؛ دوباره اینها شروع کردن!

حتما شما هم این جمله رو کم نشنیدید.

من کسانی رو سراغ دارم که به قدری زیبا با جوانها ارتباط بر قرار می کنن و خط فکریشون رو به مسیر صحیح هدایت می کنن که واقعا شگفتی همگان بر انگیخته میشه .

برای ارتباط برقرار کردن با این قشر و با این منظور که همون تاثیر گذاری و در واقع آموزش هست ، باید هم سن خودشون شد و با ادبیات خودشون باهاشون ارتباط برقرار کرد تا پذیرای حرفها باشند .

نباید نصیحت گونه و معلم وار ؛ یعنی طوری که مثل دیکته کردن باشه باهاشون حرف زد ، تاثیر مثبت که نمی ذاره هیچ باعث ایجاد انزجار و بی میلی به همچین سخنانی در آینده هم می شه .

باید هدف رو چیز دیگه ای براشون مشخص کرد و بعد از ایجاد ارتباط صمیمی و دوستانه و فراهم اومدن جوی مناسب برای انتقال این گونه مفاهیم آموزش رو شروع کرد. چون گاهی مطالب واقعا خوب و مفید قربانی میشن . به خاطر عدم انتقال صحیح وا صولی و متاسفانه تاثیر منفی این موضوع اونقدر زیاد است که شاید اون جوان هیچ وقت اون مطلب رو نپذیره ؛ مگر اینکه شخص قدرتمندی بتونه اون اثر منفی رو از بین ببره و مفهوم صحیح رو منتقل کنه ، که خیلی امکانش نیست.

و در آخر پیرامون خودسازی و خود آگاهی باید گفت که تادغدغه ی این مسائل برای جوانان و نوجوانان ما وجود نداشته باشد ؛ به دنبال آن نخواهند رفت و اکثرا هم ترجیح می دهند که همسو با جریانات موجود به زندگی ادامه بدن ؛ چون انگیزه ها فوق العاده کمرنگ شده ....پس اگه کاری باید انجام بشه، یکی از اونها ایجاد انگیزه برای تفکر و فعالیت در اجتماع است...که این مورد هم مفصلا جای بحث داره. و یکی اساسی ترین معضلات در جامعست.

سلام zeinab ؛:72:

خیلی خوشحالم و همینطور قدردان که لااقل بعضی ها مثل شما شجاعت ورود به اینچنین بحثهایی رو دارند و به این راحتی نظرشون رو ارائه می دهند و امان از کسانی که در فضای مجازی رویاهاشون سرشون رو مثل کبک کردند توی برف و اگه کسی هم بخواد بهشون کمک کنه تا بیدار بشند اونو ضد .. و ضد ... و ضد .... می نامند .
چقدر راحت به همدیگه برچسب می چسبونیم ، فقط و فقط به خاطر اینکه کسی نظری مغایر با نظر ما داره حتی اگه هدف مشترک باشه .
ترس از قرار گرفتن زیر رادیکال دیکتاتورها در اجتماع به قدری اعتماد به نفس رو در اکثر ما کور کرده که حتی حرفهایی که در دل بدان ایمان داریم رو قورت می دیم و بازگو نمی کنیم تا مبادا نزد یک انسان دیگر که شاید حتی به مراتب از ما کم ارزش تر باشه محبوبیت کذاییمان کم بشه . هر چند برخی اوقات تُف ما سربالاست .
این درصد بالای انفعال در نزد برخی ها از یک سو ( که با توجیه مصلحت اندیشی هم همراه شده ) و ترس از موقعیت دو روزه هم از سوی دیگر؛ ابتدای پست شماره ی 7 شما را کاملا تایید می کند .

http://www.ajayeb.ir/nouri/sheikh1.jpg
در هر حال امیدوارم خداوند شجاعت را همراه با ایمان ، دلسوزی را همراه با آگاهی ، آگاهی را همراه با عمل و عمل را همراه با نیت خالصِ قرب به ما عطا نماید و ما را از این ذم حریر دروغ و فساد ایمن نگه دارد . «آمین»
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...-Golsorkhi.jpg

احتمالا شما الان متوجه نیستید که دارید با کسانی که با شما هم فکر نیستند رادیکالی برخورد می کنید. اون هم خیلی شدید ...

سلام ماهرخ ؛
هدف از ایجاد اینچنین بحث هایی هم اصلاح خودمونه دیگه !!! ما مگه نمی خواهیم از بازخوردهای اعضا نتیجه بگیریم و ابتذالات اخلاقیه خودمون رو درست کنیم ؟ وگرنه دلیل بحث چیه ؟

ولی با احترامی که به نظرتون میذارم فکر می کنم تفسیرتون از رادیکال اشتباه شده وگرنه بنده کسی رو سانسور نکردم . البته با رادیکالگیران و رادیکالشوندگان جامعه مخالفم و باهاشون حرف دارم ولی حذفشون نمی کنم بلکه عقیدمو می گم . اونها هم میتوند توجیهاتشونو بیارند ، قبول و رد من نوعی که مهم نیست مهم هدف و بازخورد آن در قالب رسانه هاست . اینکه مردم ما رو قبول یا رد کنند سطح مسئله است در حالی که بیشتر عمق مسئله مطرحه که صد در صد در وجود افراد تاثیر دراز مدت خواهد گذاشت . محبوبیت و تایید سطحی چه فایده ای داره ؟ آیا مهم تر نیست که ما حتی محبوبیت کذاییمون رو از دست بدیم ولی رسالتمون را بدست بیاریم و بهش عمل کنیم ؟

در هر حال از صراحت شما متشکرم و امیدوارم کماکان با همین صداقت موضوع رو دنبال کنید و بیشتر ما رو راهنمایی کنید .

یا علی مدد است .

سلام عليكم:72::72::72:

نميدونم ميتونم لب به سخن وا كنم، يا حرفام با سانسور سياسي - اجتماعي مواجه ميشه؟!!!

بيايم قصه رو از اول تعريفش كنيم:
"دكتر شصت چي به اتاق عمل! "، "دكتر شصت چي به اتاق عمل! "، :54: "مباركه بدنيا اومد". "سالم سالم، تقديم به شما"
اولش بدنيا مياي (بهتر بگم همون اول از دنيا ميري). از بساط شيرخشك و مامانا و ... كه بگذريم، ميري مدرسه، كلاس اول و دوم "آب، بابا، نان، جنگ، 13 آبان ...." رو ياد ميگيري كه چطور مينويسن. كلاس سوم و چهارم از طرف مدرسه ميبرنت اردو!!!
" آخ جون! اردو":73: شال و كلا ميكني ميري، اردو. ميبيني واااااااااااي چقدر آدم! كوچيك وبزرگ، اومدن اردو. اونم وسط خيابان. "مگه تو خيابونم اردو ميرن؟!". "مگه ارد همون پيك نيك نيست؟ مگه با ماشين نميرن يه جاي سرسبز؟ چرا جلوي ماشينا رو گرفتن"
اولين حق خوري رو توي جامعه همون جا ياد ميگيري و ميفهمي اردو از همه چي مهمتره. حتي اگر زني توي يك اتومبيل در پشت اردو پا به ماه باشه؛ حتي اگر كسي رو به موت باشه. دومين درس زندگي اجتماعي درس هيتلره! ياد ميگيري كه چطور مشت به دهن اين و اون بزني.
به خودت افتخار ميكني كه بزرگ شدي و اردو ميري.
ميگذره و ميگذره و ميگذره .....
ميرسي به سن بلوغ، باز هم بهت احساس بزرگي ميدن، ياد ميگيري بايد حرفتو (البته اگه حرف تو باشه!) مكتوب كني و از يه شيار كوچيك عبورش بدي. (درس سوم)
بزرگتر ميشي از ترس سربازي (كارخونه آدم سازي!) هول و ولا برت ميداره كه كنكور قبول بشي. بعد از دو سال پشت كنكور اردو زدن، بالاخره توي انتخاب هفتمت (البته اگه انتخاب تو باشه)، مهندسي ترميم سيبيل گربه در شهرستان محبوب برره رو قبول ميشي. بعد از كلي جر و بحث با خونواده ميري برره.
به به! به به! خيلي ممنونم!:73:
يه جاي پرت، وسط دو تا كوه و بيابون 3000 متر پايين تر از سطح دريا. خيابوناش گله رو ان نه ماشين رو! سر كلاس درس، به به! به به! انواع و اقسام مونثي جات سر كلاسن. دوري از پدر و مادر، آزادي تا حد به سزايي مطلقت، باعث ميشه كه به خيلي جاها كشيده بشي. قليون، سيگار، حشيش، شيشه (ديگه توپ مثل قديما برات محبوب نيست، حالا محبوبت شيشه است!!!) مشروب، دختر، سكس، فساد .... ياد ميگيري شبا تا صبح حكم كني! ياد ميگيري كه بايد چاپلوس و چرب زبون باشي تا كارت پيش بره. حالا چه تو گرفتن نمره، چه تو زدن مخ! (درس چهارم)
سال دوم و سوم تازه ميبيني كه، "نه آقا ترماي پايين چقدر گند زديم" شروع ميكني به شستن گند و كثافتا! تا سال پنجم و ششم طول ميكشه، آخرا تازه ميفهمي كه نه بايد كار كنم، پول دربيارم. تكليف محبوب دلم چي ميشه؟ بايد برم خواستگاري
ميفتي به تن دادن به هر كاري، هر كاري يعني هر كاري. كلاهبرداري، گرون فروشي ... نكني كلات پس معركه است. (درس پنجم)
ميرسي به زماني كه درست تموم شده و مدركتو نميدن. عصبي ميشي و خط و نشون ميكشي. ياد ميگيري كه با هوار و داد كردن هم ميشه گليم رو به سمت بيرون آب هدايت كرد! (درس ششم)
مدركتو ميگيري و ميري سر كار، خودتو به آب و آتيش ميزني تا يه پولي جور كني و پس اندازش كني. حالا بعدش ارشد يا سربازي. كه بعدش بتوني سنت پيامبر رو به جا بياري! تحت اين همه فشار، محبوب دلت تو زرد از آب در مياد. "كي بود؟! كي بود؟! من نبودم." ياد ميگيري كه بايد خيانت كني و از اعتماد ديگران سو استفاده كني. تا بتوني بارتو ببندي! حالا ميخاد مديرعاملت باشه يا زنت. (درس هفتم)
ميري سربازي، اونجا ياد ميگيري كه هر وقت به يه جايي رسيدي بايد زيردستاتو تحقير كني. (درس هشتم)
مياي بيرون، تازه ميفهمي مملكت چه خبره، بابا بنزين گرون شده، رييس جمهور كي عوض شد؟! اصلا اينجا كجاست؟
افسرده و درمونده و وامونده، آويزون كوچكترين روزنه محبت ميشي. زن ميگيري. و كل زندگيت (هشت روز هفته) ميشه كار و كار و كار .... بي پولي و بي پولي و بي پولي.

و درساي تئوري كه ياد گرفتي رو بصورت عملي اجرا ميكني و به ديگران (مخصوصا بچه هات) ياد ميدي.
مگه زكات علم، چيزي غير از علمه؟!


انسان دقيقا مثل يك ضبط صوته، در سنين پايين تر فقط قدرت ضبط دارد و هر چه سنش بالاتر ميرود. قدرت ضبطش پايين و پخشش بالا ميرود.

خب! به نظر شما ميشه كتاب درسي زندگي اجتماعيمونو عوض كنيم؟

خاكستري از نسل سوخته

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...Khiabani-3.jpg
سلام فرشید ،
پستت توی نوع خودش جالب و قابل تامله ولی اصلا فکر نمی کردم یه همچین دیدگاهی درباره ی زندگی داشته باشی .
من که تا زنده ام به حرکت و تکاپوم ادامه می دم و از زندگیم به خاطر تنوعش لذت می برم و خیلی امیدوارم و همین امید باعث می شه که همیشه مبارزه کنم . نا امیدی رو مبدا و منشا شکست می دونم و چون به هدفم ایمان دارم و به لطف خدا توکل می کنم مطمئنم که پیروز می شم .
یا علی مدد است .

:72:عليك سلام عزيزم:72:
منظورم نااميدي نبود. منظورم اين بود كه بايد ارزشها رو عوض كرد. بايد از همون اول تزريقات ذهنيمونو تغيير بديم. متاسفانه سرمونو گرم معضلات مذكور كردن.
من كل حرفم اين بود كه سرفصلهاي هشت گانه (كه مطمئنا بيشتره) كتابمونو عوض كنيم. و سوالي هم كه در انتها پرسيدم جواب بود نه سوال!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط fnh63

خب! به نظر شما ميشه كتاب درسي زندگي اجتماعيمونو عوض كنيم؟

---