چه تضمینی وجود داره خیانت نکنی؟؟؟

سلام من دختری هستم 19 ساله
حدود یک سال پیش با پسری آشنا شدم اوایل اصلا حاضر به پذیرفتن این رابطه نبودم چون اصلا اهل اینجور رابطه ها نبودم و از پسرا بدم میوم و در واقع از اون فقط اصرار بود و از من انکار...حدود شش ماه به همین منوال گذشت با اینکه من روی خوشی نشون نمیدادم اون کوتاه نیومد غرورشو گذاشته بود زیر پاش و هیچ جوره حاضر نبود از دستم بده منم وقتی اون همه احساسو اصرارو دیدم کم کم کوتاه اومدم رفتارم باهاش بهتر شد وقتی بیشتر شناختمش و فهمیدم قصدش از رابطه خوش گذرونی نیست(چون اگه قصد خوش گذرونی داشت همون شش ماه اول که رفتار خیلی بدی باهاش داشتم جا زده بود و رفته بود سراغ کسی که اینجوری غرورشو خورد نکنه)بیشتر بهش علاقه مند شدم بعد از اون اتفاقاتی هم افتاد که مطمئنم کرد منو به خاطر خودم میخواد نه هیچ چیز دیگه...یواش یواش تقریبا عاشقش شدم با این که ظاهرجذابی نداره و این بعضی وقتا ناراحتم میکنه ولی باطنش جوریه که هرکسی رو بعد یه مدت جذب میکنه...یه روز گفت هدف من از این دوستی ازدواجه و اینکه بخوایم چندوقتی باهم دوست باشیمو بعد بیخیال همه چی بشیم واسم مسخرس و از طرف دیگه به دلیل احساس زیادم غیرممکنه حرفش به نظرم منطقی اومد و منم با این که هنوز کاملا از انتخابم مطمئن نبودم قبول کردم و به تدریج قول دادم که تا آخرش باهاش هستم...ولی با این حال هنوز رفتار چندان خوبی باهاش نداشتم نمیدونم واسه چی؟ بخاطر این که هنوز کاملا از انتخابم مطمئن نبودم یا حیا یا... نمیدونم ولی به هر حال خیلی جاها نیاز عاطفیش رو بر طرف نکردم و اونجور ی که باید جواب احساس شدیدشو ندادم... بخاطر همین کم کم روی رفتارم حساس شد هر کاری میکنم احساس میکنه بخاطر اینه که دوسش ندارم یا بهش اهمیت نمیدم در صورتی که اینجوری نیست یعنی الان اینجوری نیس اوایل واقعا احساسش واسم مهم نبود ولی حالا که عاشقش شدمو میدونم همه جوره میخوامش نمیتونم اینو بهش ثابت کنم میگه ابراز احساستت فیلمه و نسبت بهم حس ترحم داری که اینجوری رفتار میکنی...الان به هرزبونب بهش میگم میخوامت و تا آخرش باهات هستم به خاطر کارایی که قبلا کردم (تا 3 ماه پیش سر هر چیزی میگفتم میزنم زیر همه چیز یا بهش میگفتم به دلم نشستی یه ما به درد هم نمیخوریم و...) باورش نمیشه الان از شما میخوام کمکم کنید میخوام یه تضمینی بهش بدم که بهش ثابت بشه دروغ نمیگم؟چه تضمینی بهش بدم که ثابت کنه خیانت نمیکنم؟ بدون این تضمین بدجوری داره عذاب میکشه و من اینو نمیخوام :302:

با سلام و عرض ادب و احترام
به سئوالاتی شبیه سئوال شما بارها پاسخ گفته شده است که با جستجو در تالار همدردی می توانید آنها را مطالعه کنید.
اما به طور خلاصه:
فرایند، آشنایی ، شناخت و خواستگاری که قبل از عقد انجام می گیرد برای خود اصول و قواعدی دارد.

اولین این قواعد غیر قابل نقض اینست
که در این مراحل به هیچ وجه نباید روی مسائل هیجانی و احساسی رابطه مانور شود. چون باعث تحریف شناخت می شود. به دیگر سخن این مراحل فقط برای شناخت معیارها، تفاهمات و خصوصیات یکدیگر هست. نه دل و قلوه دادن و تمتع بردن عاطفی از یکدیگر. مسائل عاطفی ، احساسی و جنسی برای مرحله پس از عقد هست.

دومین قاعده پیش از ازدواج
رسمی و آشکار بودن مراحل شناخت یکدیگر هست. یعنی یواشکی ، مخفی نباید انجام شود.
شما می توانید برای اثبات صداقتتان، از او بخواهید به اتفاق خانواده اش آشکارا و رسما به خواستگاری شما بیایند. البته خواستگاری آمدن ایشون یعنی شروع رسمی مراحل شناخت، نه پایان شناخت و ازدواج.


سومین قاعده هم اینست
که فرایند آشنایی و شناخت باید به وقتش و به صورت نقد انجام شود. یعنی اگر آن آقا پسر یا شما فکر ازدواج همین الان ندارید، یا شرایطتان جور نیست، یا هر مشکلی پیش رو هست که نمی خواهید نقدا ازدواج کنید و آمادگی نیست. باید این فرایند تعطیل شود. چرا که مسائل شناخت برای ازدواج را نمی توان شروع کرد، اما عقد را به یک وقت دیگر وعده داد. در واقع ازدواج باید نقدی و به روز باشد. و وعده و چک دادن به آینده موجب مشکلات غیر قابل جبران خواهد شد.




======
پاورقی مهم :
ضرب المثلی داریم : اول برادریت را ثابت کن بعد ادعای ارث و میراث کن.
یعنی اول باید دختر و پسری عقد کنند و زن و شوهر شوند ، تا بعد بتوان در مورد بحث خیانت را بررسی کرد.
تا وقتی که عقدی انجام نشود هیچ تعهدی بین طرفین وجود ندارد. و هر دو طرف می توانند انتخاب دیگری برای زندگی کرده و ازدواج کنند.
به خاطر اینست که می گوییم قبل از ازدواج که هنوز تعهد قطعی نیست نباید احساسی شوند و دل و قلوه بدهند. تا عوارض وابستگی اشتباهی به عنوان نشانه های عشق تفسیر شود.

سلام
آیا این آقا معیار هایی رو که شما تو ذهنتون دارین رو دارن؟
یا فقط به خاطر احساسی که نسبت به شما دارن و پا فشاری و مقاومتشون و اصرارشون باعث شده عاشق و جذب این آقا بشید؟
آیا شرایط ازدواج رو دارن؟ و شما هم دارین؟
آیا این دوستی و شناخت تحت نظر خانواده بوده؟
پاسخ این سوال ها رو باید برسین
ولی به نظر میاد شما دچار هیجانات احساسی شدین
تو هیچ جای نوشته هاتون من ندیدم که راجب شرایط اقتصادی و ... اینکه آیا معیار هاتونو دارن یا نه نوشته باشین و فقط این به چشم می خوره کهه صبر و مقاوت این آقاو .....و نیازی که شما دارین تو این سن و سال باعث شده که دل ببندین و عاشق بشین

با فرض این که گفته های شما درست باشه و این آقا شما رو واسه خودتون بخواد(که به نظرم معلوم نمیشه) و .... باز هم دلیل نمیشه این رابطه رو ادامه بدید چون خطر زاست
اگر خانواده ها در جریانن و اون آقا شرایط ازدواجو از هر لحاظ (مسکن شغل بلوغ فکری و .. دارن )بهتره رسما بیان خواستگاری تا شناخت زیر نظر خانواده ها انجام بشه
والا تو خوشبینانه ترین حالتی هعم که گفتیم تو بالا باز هم این رابطه باید قطع بشه
چون راهیه که آیندش معلوم نیست
بهتره شما هم بشینید و معیار های ازدواجتونو به صورت خوب و منطقی بسنجید نه اینکه تحت تاثیر هیجانات و احساسات تحت تاثیرش قرار بدید
ضمنا در مورد قیافه و .... باید ظاهر طرف این قدر باید جذاب باشه که بتونید استارت آشنایی رو بزنید و مراحل شناختو زیر نظر خانواده ها شروع کنید همونطور که از نوشته هاتون معلومه شما الان هم می رنجید از ظاهر ایشون ولی غلیانات احساسی این اجازه رو نمیده به شما
ببخشید نوشته هام با آقای مدیر تو یه زمان ارسال شد

اشتباه نشه...من به هیچ عنوان تحت هیجانات احساسی نیستم علاقه ی من به ایشون بدون فکر و یک دفعه به وجود نیومده من تمام جوانب رو در نظر گرفتم و اگه از شرایط اقتصادی و...حرفی نزدم به این دلیله که در این موارد مشکلی نداریم ما از نظر اقتصادی فرهنگی مذهبی و.... در یه سطح هستیم من اول تمام این شرایطو سنجیدم بعد به ایشون دل بستم...ایشون شرایط ازدواجو دارن و میتونن همین الانم واسه ازدواج اقدام کنن حتی اوایل نظرش این بود که زودتر با خونواده ها مطرح کنیم(خونواده ی خودش در جریان هستن ولی از خانواده ی ما فقط خواهر وشوهرخواهرم ازین رابطه با خبرن) ولی من به دلیل پایین بودن سنمون این پیشنهاد رو قبول نکردم چون توی خونواده ی ما ازدواج توسن پایین اصلا رسم نیس و در واقع یه جورایی مسخره میکنن:163: به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا 4_5 سال دیگه از خواستگاری خبری نباشه...با این شرایط بازم به نظرتون ادامه ی رابطه اشتباهه؟:325:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من خودم یه پیشنهادی دارم ولی نمیدونم درسته یا نه؟؟؟میگم ما که تا 4_5 سال دیگه قصد ازدواج نداریم توی این یک سالم به اندازه ی کافی شناخت پیدا کردیم از هم...پس رابطه رو همین جا تموم کنیم تا 4_5 سال دیگه فرصت انتخاب داریم و میتونیم همدیگه رو با سایرفرصتامون مقایسه کنیم اگه باز به این نتیجه رسیدیم که بهترین انتخاب واسه هم هستیم اون موقع از طریق خانواده ها اقدام کنیم...این پیشنهادو به ایشون گفتم ولی باز احساسشو کشید وسط و گفت اینجوری نمیتونه...یکی از دلایلی هم که باعث شد دوباره فکرکنه دوستش ندارم دادن همین پیشنهاد از طرف من بود...بهم بگین اگه این پیشنهادم درسته چه جوری باهاش مطرح کنم که بازم نذاره پای بی علاقگی من و دیوونه بازی در نیاره

با سلام
به نظرم شما هنوز شناخت کامل نسبت به هم ندارید. چون ابزارهای شناختتون با توجه به غیر رسمی بودن ارتباطتون محدود بوده است.
به نظر ایشون زیادی فردی احساسی و هیجانی باشه.
یه آدم معتدل احساسی چندین ماه یه طرفه به یکی التماس نمی کنه... (لطفا بی خیال فیلم های هندی بشوید. )
ایشان احساساتش تیز هست. و این آفت زندگی هست.
یه موقع التماس می کنه قبولش کنی. یه موقع باید التماس کنی تا حرفت را قبول کنه....

به هر حال شیوه صحیح همان هست که در پست قبلی اشاره کردم.:72:

شما درست میگین ایشون بیش از اندازه احساساتیه و من میترسم اگه از تموم کردن رابطه حرفی بزنم مشکلاتی واسه ی من یا خودش به وجود بیاره...یه ماه پیش خواستم همه چیزو تموم کنم فقط به خاطر این که شبیه حرفهای شما رو از اینو اون شنیده بودم و نمیخواستم این رابطه واسمون دردسر ساز بشه در حالی که از انتخابم مطمئن بودم و نمیخواستم اونو از دستش بدم..ولی اون برخورد درستی نکرد....قرص خورد...منم باز کوتاه اومدمو قول دادم دیگه از این حرفا نزنم...میدونم الان میگین کسی که اقدام به خودکشی میکنه مرد زندگی نیست ولی اون آدم ضعیفی نیس و این کارو فقط به خاطر من انجام میده و به خاطر هیچ مشکل دیگه ای دست به همچین کاری نمیزنه...میدونم کارش درست نیست ولی احساس میکنم رفتارای من باعث شده اینقدر زود رنج بشه...حالا ازتون میخوام اگه واقعا ادامه ی این رابطه به صلاحم نیست حداقل بهم بگین چه جوری با اون مطرح کنم که مشکلی واسمون ایجاد نکنه؟ چه طوری تمومش کنم؟

ادامه این رابطه قطعا صحیح نیست... اینکه میگید اقدام به خودکشی کرده به نظر من به هر دلیلی این کار ، کار درستی نیست .بیشتر فکر کنید.در مورد اینکه چطور بهش بگید که ناراحت نشه شما هر طوری هم که بگین باز قبول نمیکنه به نظر من باید مصمم و جدی روی تصمیمتون وایسین و اگر این آقا رو از هر لحاظ گزینه مناسبی برای ازدواج می دونین کاملا زیر نظر خانواده و با مشورت گرفتن از خانواده هاتون عمل کنید.باور کنید هر چه بیشتر به این رابطه بدون تعهد ادامه بدین وابستگی بیشتری بینتون به وجود میاد و به همان میزان بیشتر آسیب می بینید و کار به جایی میرسه که احساساتتان پا روی منطق شما میذاره و فقط تابع احساس می شوید.

ممنون از راهنماییتون ولی مشکل اینجاس که اگه هم بخوام کات کنم نمیدونم چه جوری بهش بگم؟ چه جوری که من و خودشو دیوونه نکنه؟؟؟؟؟؟؟
یه چیز دیگه....چرا اینجا همه فقط میگن کات کنین؟ چرا یکی یه راه حل بهتر پیدا نمیکنه؟ اگه اینجوریه که هر دخترو پسری هر مشکلی که واسشون پیش اومد باید تموم احساسو خاطرات و وقتی که به پای هم گذاشتنو بذارن زیر پاشون و بگن همه چیز تماااام....منطق مشاورین این سایت اینه؟؟؟من پستهای هر کسی رو که خوندم پاسخ مشاورین فقط این بوده(کات) یعنی فقط بیخیال رابطه بشین
این تنها راه حله به نظرتون؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ببینید من در حدی نیستم مشاوره بدم و فقط به عنوان کسی که خودش تو این روابط بوده و تجربه شخصی داره چیزی که مشخصه اینه که وارد شدن به فاز احساسی قبل از تعهد (نامزدی ،عقد) اصلا درست نیست و تمام مشاورین این سایت هم روی این موضوع تاکید دارند به همین خاطر است که مشاورین به دوستانی که چنین مشکلاتی دارند و روابطشون بدون هیچ تعهدی به شدت وارد فاز احساسی شده اتمام رابطه رو پیشنهاد میدن.تو مرحله شناخت اگر احساسات تا این حد دخالت کنه چشم آدمو کور میکنه و خیلی از حقایق رو یا نمی بینیم یا طوری که خودمون دوست داشته باشیم تفسیر می کنیم!! من خودم هم یه رابطه احساسی و عاشقانه غلط بدون تعهد به مدت یک سال و نیم با یه دختر داشتم که آخرش چی شد؟! بهتره تایپکم رو بخونی تا ببینی روابط بدون تعهد چه نتایجی داره

http://www.hamdardi.net/thread-17547.html

مهتاب،وقتی کسی راهشو گم می کنه و چند نفر راه الفو بهش نشون می دن،ینی بقیه ی راه ها از مقصدش دور یا مدت

زمان رسیدنشو طولانی می کردن.

ممنون از همتون
ولی من هنوز جواب سوالامو نگرفتم :302: :302: :302:

چه طوری تمومش کنم؟ چه طوری با اون و خودم کنار بیام؟؟؟؟

نقل قول:

---

به نظرم شما هنوز شناخت کامل نسبت به هم ندارید. چون ابزارهای شناختتون با توجه به غیر رسمی بودن ارتباطتون محدود بوده است.
به نظر ایشون زیادی فردی احساسی و هیجانی باشه.
یه آدم معتدل احساسی چندین ماه یه طرفه به یکی التماس نمی کنه... (لطفا بی خیال فیلم های هندی بشوید. )
ایشان احساساتش تیز هست. و این آفت زندگی هست.
یه موقع التماس می کنه قبولش کنی. یه موقع باید التماس کنی تا حرفت را قبول کنه....

---

من اگه جای شما بودم 10000............ بار این حرفای آقای مدیرو می خوندمو فکر می کردم
شما اصلا می دونید ابزار شناخت یعنی چی؟
ایشون فوق العاده احساسیند
یعنی شما فقط الان حس مهربونیشو میبینید بعد ها که این حسش بعد ازدواج فروکش کرد سایر احساساتشم هم به همین شدت خواهد بود
مثل حس خشم یا انتقام یا قهر یا ....... واسه همین آقای مدیر اون حرفارو زده
در مورد قطع کردن رابطه هم سریع و بلافاصله
به شما هم ربطی نداره که ایشون قرص می خورن یا نه
چون شما شروع کنده رابطه نبودید که عذاب وجدان بگیرید و یا ....
اینقدر ضعیف نباشید
بازم میگم شما در برابر عشق مقاومتتونو از دست دادید ولی اون عشق به احتمال زیاد چند روزست به اصطلاح

coplete دوست عزیز من تایپک شمارو خوندم شما به این خاطر به من میگی رابطه رو تموم کنم چون میترسی مثل خودت خیانت ببینم...ولی من از طرفم مطمئنم حتی بیشتر از خودم بهش اطمینان دارم...من کورکورانه و فقط واسه ی یه احساس بچگانه رابطه بر قرار نکردم...6ماه تمام جوانبو سنجیدم تا حالا شدم عاشقش...مثل خیلی از دخترها هم عاشق قیافه و پول و ماشین نشدم شاید یه روزی من زیر حرفام بزنم ولی مطمئنم اون تا آخرش وایساده...اینو از خودم یا از روی احساسم نمیگم اون خیلی جاها واقعا خودشو بهم ثابت کرده...الانم وقتی اونو با خیلی پسرا مقایسه میکنم میبینم واقعا ارزش احساس بیشتر از اینو داره...توی همین سایت چیزایی درمورد خیلی پسرا خوندم که بعدش واقعا خدارو به خاطر داشتن همچین کسی شکر کردم...اون هیچ وقت از من تضمین نخواسته میگه هرجوری دوست داری باهبم رفتار کن ولی من بازم تا آخرش هستم...این خود منم که میخوام بهش تضمین بدم چون فک میکنم وقتی به آینده فکر میکنه و احساس میکنه ممکنه روزی خیانت کنم عذاب میکشه...همین

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

http://www.hamdardi.net/images/www.hamdardi.com_2.net.jpg[/img][/align]
شما فکر میکنین ما توی این یک سال فقط به خوش گذرونی مشغول بودیم؟من خودم تاحالا بارها از عمد یا غیر عمد ایشونو عصبانی کردم حتی جوری عصبانیش کردم که اگه خودم جای اون بودم هر چیزی از دهنم در میومد بهش میگفتم ولی ایشون خیلی منطقی برخورد کرد حرفامو گوش کرد و با منطق جواب داد...من همه بامبولی سرش در آوردم ولی هیچ وقت کاری نکرد که از انتخابم پشیمونم کنه...شما هم حق دارین که این پیشنهادو بهم بدین ولی شما از همه ی رفتارای من و ایشون خبر ندارین...دوستای خوبم من از انتخابم مطمئنم حرفی رو هم که واسه ی تموم کردن رابطه تو پست های قبل زدم پس میگیرم
من از شما میخوام بهم کمک کنین که علاقمو بهش ثابت کنم و دیگه اینکه رابطه رو جوری حفظ کنم که هیچ کدوممون آسیبی نبینیم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

عزیزم
اینجور مواقع آقای مدیر حرفی دارن که مضمونش اینه
برید و اون چیزی رو که می خواهید بکنید و چند سال دیگه عبرتی بشید واسه همه
شما فکر می کنید اونو امتحانش کردید و این امتحان با استفاده از ابزار های شناختی صحیحیه
ولی اینجور نیست
شما الان در مقامی نیستید و این علم رو ندارید که بتونید ایشونو تشخیص بدید و امتحانش کنید یعنی به اون حد نرسیدید
البته معذرت میخوام
شما اگه این علم رو داشتید با توجه به عشق یک طرفه اون آقا و 6 ماه التماسش اصلا بهش فکر هم نمی کردید و دعاش هم می کردید تا اصلاح بشه
تازه اینها رو دردر صورتی گفتیم که مثلا اون آقا صداقت داره و خیانت نمی کنه که بحث خیانتو مامثلا منتفی کردیم

شاید فکر می کنی حست بر اساس شناخته ولی اون چیزی که بیشتر تورو تحت تاثیر قرار داده و درگیرت کرده ابراز عشق و علاقه اونه اینو از حرفاتم میشه دید چون تاکید اصلیت همش رو اینه که مطمئنی که اون دوستت داره و هزار بار امتحانش کردی راجع به چی؟ راجع به اینکه اون چه قدر رو حسش به تو پابرجاست اما این کافیه این چیزیه که خودت باید بهش برسی

شما حق دارین اینجوری برداشت کنین چون تو جامعه ی ما به طور کلی این جور روابط صورت خوبی پیدا نکرده احساس میکنین هر دو نفری که با هم قبل از ازدواج رابطه دارن به طور حتم آیندشون خراب میشه ولی من تو اطرافیان خودم زیاد دیدم این روابطو که به ازدواج و یه زندگی موفق ختم شده...حد اقل واسم یه دلیل منطقی و قانع کننده بیارین که بشه بر اساس اون رابطه رو تموم کرد...نکنه شما کلا روابط دختر و پسر را منع میکنین؟ اگه اینجوری باشه که دیگه بحثش جداست
البته ما قبلا پیش مشاور رفتیم ولی نظر ایشون مثبت بود و هیچ وقت نگفت رابطه رو تموم کنین بر عکس میگفت با یه سری مشکلات کوچیک رابطه ی قشنگتون را خراب نکنین!!!!!!!
واقعا گیج شدم نمیدونم حرف کی را قبول کنم
خواهشا اگه فک میکنین این رابطه واقعا به ضررمه با دلیل واسم توضیح بدین...یه توضیح کلی نمیخواماااا
خوهشا جواب بدین بد جور دارم اذیت میشم نمیدونم چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟

ممنون از این همه راهنمایی :304:

پس چرا هیچکی اینجا یه جواب قانع کننده به من نمیده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:3 02:

جواب شما قبلن داده شده.ولی نمی خوای بپذیری این رابطه اشتباست.اگر اطرافیانت همچین روابطی داشتن و الآن

مشکل ندارن جیزیه در ظاهر می بینی حتی اگر در باطن م مشکل نداشته باشن باز دلیل نمی شه بگیم این روابط

خالی از اشکاله.مثل سیگار که مضراتش ثابت شدست ولی به خاطر چند نفر سیگاری که در ظاهر سالمن،مضراتشو

زیر سوال ببریم.

ایجاد شک بعد از ازدواج،ضربه روحی بعد از جدایی،ایجاد وابستگی به دنبالش ندیدن و ندیده گرفتن تفاوت ها و بروز اختلاف

بعد ازدواج به خاطر تفاوت ها،از عوارضیه که این نوع روابط در پی داره.

آهان...پس شما کلا با رابطه ی دختر و پسر قبل از ازدواج مشکل دارین؟
خب اینو از اول میگفتین
آخه دوست گلم من چه طور میتونم تو چند جلسه خواستگاری و نهایتا یک ماه نامزدی طرفمو بشناسم؟اومدیمو خانواد ه ی پسر از همه نظر عالی بودن هیچ کس هم چیز بدی ازشون نگفت خانواده ی منم تاییدشون کردن خود پسرم تواین مدت کم آشنایی اولیه به ظاهر مشکلی نداشت...بعد یک ماه که رابطه رسمی شدو من تازه طرفمو شناختم اون موقع شما جوابگو هستین؟
حتما میخواین بگین الانم نمیتونی طرفتو بشناسی؟ولی من ایشونو و خانوادشونو قبل از اینکه احساس چندانی بهشون داشته باشم شناختم دختر عموشون چندسال دوست صمیمی من بود و خونه ی هم دیگه زیاد رفت و آمد داشتیم خانواده ی منم جوری نیستن که اجازه بدن با هرکسی رفت و آمد کنم پس اگه گذاشتن با این دوستم اینقدر رفت و آمد داشته باشم یعنی خانوادشو شناختن و تاییدش کردن...نمیگم این شناخت کافیه چون ممکنه ایشون با خانواده ی عموش متفاوت باشن ولی فک میکنم این شناخت کمتر از اون شناختی هم نیست که تو چند جلسه خواستگاری ایجاد میشه

این آخرین جوابیه که به شما میدم
شما معیاراتون واسه ازدواج چیه؟
شما واقعا تحت تاثیر اصرار های بیش از حد اون قرار گرفتین و تحت تاثیر رفتار های اون با شما
ایشون خود واقعیشونو 100% به شما نشون ندادند چون عاشقند و شما هم شدید

نقل قول:

---

وقتی اون همه احساسو اصرارو دیدم کم کم کوتاه اومدم رفتارم باهاش بهتر شد وقتی بیشتر شناختمش و فهمیدم قصدش از رابطه خوش گذرونی نیست(چون اگه قصد خوش گذرونی داشت همون شش ماه اول که رفتار خیلی بدی باهاش داشتم جا زده بود و رفته بود سراغ کسی که اینجوری غرورشو خورد نکنه)بیشتر بهش علاقه مند شدم بعد از اون اتفاقاتی هم افتاد که مطمئنم کرد منو به خاطر خودم میخواد نه هیچ چیز دیگه...یواش یواش تقریبا عاشقش شدم با این که ظاهرجذابی نداره و این بعضی وقتا ناراحتم میکنه ولی باطنش جوریه که هرکسی رو بعد یه مدت جذب میکنه...

---

اینجور که از نوشته هاتون استنباط میشه فقط معیارتون اینه که شما رو واسه ازدواج میخواد و عاشقتونه . فکر کنم شما خیلی مسائلو نا دیده گرفتین
فقط و فقط هم امتحاناتون و بحثاتون حول این محوره که به هیچ وجه شما رو نمی خواد از دست بده
ببینید مدیرا و بزرگای این تالار اینقدر از این چیزا دیدن که تا ته مطلبو می خونن
ما فقط میخوایم شما با دقت و عقل و احساس همسر آیندتونو انتخاب کنید

:72::43::104:

ممنون از راهنمایی هاتون
حرفاتون مفید بود ولی نه واسه من چون این چیزایی که گفتین و فکر میکنین من متوجه نمیشم چیزایی بودن که من خیلی وقت پیش بهشون فکر کردم و به نتایج خوبی هم رسیدم واسه همین تا الان ادامه دادم... من که از این تالار چیزی دستگیرم نشد یعنی هیچ کس جواب سوال منو نداد فقط همه این جا واسه من شدن حکیم و شوع کردن به نصیحت...:305:که چی؟که این دوستی درست نیست و شما(یعنی بنده)داری فقط از روی احساس تصمیم میگیری!هیچ کس فکر نمیکنه اگه از چیزای دیگه صحبت نکردم واسه این بوده که مشکلی در این موارد نداشتم و قبل از اینکه به خودم اجازه ی دوست داشتن رو بدم همه ی این موارد رو بررسی کردم....خلاصه اینجا کسی با من همدردی نکرد فقط همه منو با یه مشت عقاید و حرفهای تکراری به رگبار بستن:324:
دوستای گل همدرد سعی کنین به جای تحمیل عقایدتون به بقیه یه کم به عقاید دیگران احترام بذارید یا حد اقل با یه دلیل منطقی قانعشون کنید...این مشکل فقط توی این تایپیک نیست من تایپیک های زیادی رو توی این سایت خوندم که دوستان به جای همدردی فقط توهین کردن به عقاید.نظرات.عشق و معشوق دوست مشکل دارمون
دوستای خوبم خواهشا اینقدر زود در مورد همه قضاوت نکنین اول خودتونو بذارین جای طرف بعد جوابشو بدید ببینین دوست دارین به عقل و شعورتون توهین بشه یا با منطق و دلیل درست باهاتون صحبت بشه؟؟؟دوست دارین جواب سوال اصلیتونو بگیرین یا اینکه مجبور بشین بی دلیل کلی سوال جواب بشین و توضیح پس بدین؟؟؟

من یکی که قصدم توهین نبود فقط دوس داشتم کمک کنم
حالا در توان خودم و فکر خودم این چیزا به ذهنم رسید