تفاوت سنی 1 سال و 7 ماهه

سلام

من پسری 22 ساله ام و به یکی از همکلاسی های دانشگاه ام که 1 سال و 7 ماه از من بزرگتره علاقه مند شدم. راستش هنوز نتونستم باهاش در میون بذارم (حدود 2 ساله که بهش علاقه مند شدم) ولی دورادور حواسم بهش بوده و به قول بچه ها آمار گرفتم.

میخواستم با شما دوستانم مشورت کنم که به نظرتون چکار کنم؟ من خودم مشکلی ندارم، ولی مادرم مخالفه (چند بار با مثال و اینا صحبت کردم با مادرم، فهمیدم که مخالفه)

ضمنا من 1 سال دانشگاه دارم و بعدش اگر ارشد قبول نشم، باید برم سربازی ... به نظرتون مدتش زیاد نمیشه اگر مثلا عقد کنیم؟

از نظر فکری اون خیلی عالیه و اصلا بچه گانه رفتار نمی کنه (برعکس خیلی از همسن هاش)
منم از الان به فکر کار هستم و کار می کنم ولی هنوز پس انداز درست درمونی ندارم

خیلی می ترسم که بعدا (بعد از گذشت چند سال) شرایط طوری بشه که از انتخابم پشیمون بشم، بااینکه الان خیلی بهش علاقه دارم، ولی بلاخره منطق و فکر آلارم می ده ...

اگر شما تجربه ای دارین، مشورتی دارین، دریغ نکنید

اکثر تاپیک ها و مقالات در این مورد رو هم خوندم

مرسی دوستان :72::72:

سلام


اگه مقاله و مطلب در باره اختلاف سني خوندي پس بايد بدوني كه بزرگتر بودن دختر از پسر عواقب خاص خودش رو داره،نظر من اينه كه منطقي باش و به فكر گزينه اي باش كه از خودت كوچيكتر باشه...

البته وقت واسه تصميم و ازدواج زياد داري،بذار اين يك سال تموم بشه ،تا ببيني تكليف درس و سربازيت چي ميشه...

دوست عزيز ،خيلي رك ميگم: با شرايط امروز، بدون پشتوانه و پايان خدمت و درآمد و پس انداز و فقط داشتن يه دونه ليسانس(كه همه هم اينروزا يكيشو دارن!!) و با سن 22 ،ازدواج كردن يه اشتباه بزرگ خواهد بود.

موفق باشي

به نظر من تا شرایطت واسه ازدواج مناسب نشده نه به اون دختر نه به هیچ کس دیگه پیشنهاد نده.
گذشته از اختلاف سنی که گفتی و واقعا جای فکر کردن داره،تا شرایطت مناسب نیست کسی و منتظر خودت
نگه ندار.هنوز خیلی راه داری ...تالار پر از دخترهایی که به امید کسی نشستن و آخرش بعد از چند سال همه چی بهم خورده...و این وسط بیشتر همه اون دختره که ضرر میکنه .
لطفا شما دیگه این کارو نکن :72:

سلام

دوست من دو سال از خانمش کوچکتر است.ولی زندگی بسیار خوبی دارند.طبیعتا آدم با آدم متفاوت است.شما خودتان باید با شناخت از خود به این نتیجه برسید که آیا این مساله مشکل ساز است یا خیر




:72:

سلام
من یوزر قبلی ام بالا نیومد هر کاری کردم!! مجبور شدم اینو بسازم

مهرداد: منم دوست ندارم بدون پشتوانه برم جلو ... ولی سال آخره دختره می ره!! من چکار کنم؟ چطوری پیداش کنم؟

سارا: منم به خاطر اینکه معمولا دخترها در رابطه ها ضرر می کنن، با دختری رابطه دوستی برقرار نکردم. ولی این فرق می کنه

آریا: ممنون که اینجا پست دادی، اینجور پست ها که تجربه های واقعیه، خیلی دل گرم می کنه منو

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ضمنا بچه ها به نظرتون این اختلاف سنی زیاده؟
نظر شما برام مهمه

سلام،

اگر سوالتون در رابطه با تفاوت سنی هست، جوابتون را در این مقاله بخوانید.

به هر حال دختر خانم از شما بزرگتر است. پس از نظر سنی ایشون نمره ی منفی می گیرند.
باید ببینید که چند درصد از بقیه معیارهای شما رو دارا هستند و چه نکات مثبتی دارند که به خاطرش بخواهید از این اختلاف سنی چشم پوشی کنید.

مسئله ی دیگر سن شما است. توصیه می شود که پسران از سن 24-25 به بعد ازدواج کنند تا درسشان تمام شده باشد، کاری رو آغاز کرده باشند و بتوانند از پس مخارج زندگی بر بیایند و همینطور از نظر شخصیتی و سلیقه ای به ثبات رسیده باشند.

به هر حال اگر ازدواج در این سن در خانواده ی شما جا افتاده است و اگر پدر مادر شما با ازدواج شما موافق هستند و شرایط و آمادگی ازدواج دارید، با پدر مادر رسماً تشریف ببرید خانه دختر خانم و مراحل شناخت رو جدی تر پیش ببرید.

اگر هم شرایط ازدواج ندارید، رابطه خود رو قطع کنید و دختر خانم و خودتون رو درگیر یک رابطه با آینده ای نامشخص نکنید.

موفق باشید.

سلام
مرسی بابت مقاله

من گفتم که حتی با دختر خانم در این مورد صحبت نکردم و فکر نمی کنم که بدونه من بهش علاقه مندم با اینکه 2 سال هستش که این احساسو بهش دارم (اگر هوس بود باید از بین می رفت! نه؟)

بازم دارم تحقیقات می کنم، مرسی آقا حامد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط علیش

من گفتم که حتی با دختر خانم در این مورد صحبت نکردم و فکر نمی کنم که بدونه من بهش علاقه مندم با اینکه 2 سال هستش که این احساسو بهش دارم (اگر هوس بود باید از بین می رفت! نه؟)

---

مسئله عشق یا هوس نیست.
مسئله ی ازدواج است.
یک انتخاب درست باید منطقی و بر پایه ی معیارها است.

به هر حال شما اگر قصد ازدواج با او داری، باید رسماً اقدام کنی، و مراحل شناخت رو شروع کنید و تازه اون وقت ببینید که مناسب هم هستید یا نه.
و نه اینکه شما از قبل عاشق طرف باشی و بعد بگویید چون عاشقم، پس می خواهم با او ازدواج کنیم. بلکه حتی توصیه می شود اگر قبل از آشنایی صحیح احساساتی در میان هستند، صبر کنید تا این هیجانات کمتر شوند، و کار رو دست عقلتون بسپارید.
به این خاطر که آدم عاشق هر چی از معشوق ببیند، برایش زیبا و دلنشین است.
آدم عاشق عیب های طرف رو نمی بیند.
ولی بعد از ازدواج و بعد از چند سال که این هیجانات فروکش کرد، برای پایداری عشق، تفاهم مهم است. آن وقت است که اهمیت انتخاب منطقی معلوم می شود.

بله
منم همیشه سعی کردم روی عقل جلو برم و من "دوست داشتن" رو به "عشق" ترجیح می دم.

برنامه من اینه که اول خودمو قانع کنم و بعدش صحبت و آشنایی و بعد در میون گذاشتن با خانواده و بعد خواستگاری

بازم مرسی بابت مشورت خوب شما

همه حرفایی که من میخواستم بزنم آقا حامد فرمودن نظر من هم دقیقا همینه

نظر شما اینه که کلا نرم جلو؟؟
چطوری پیداش کنم وقتی شرایطم خوب شد؟
تازه تا اونوقت احتمالا دیگه رفته خونه بخت