چون خسته هستم تصميم به ازدواج دارم

سلام به همه دوستان
من 33 سالمه بايد بگم كه از دوره مجردي واقعا خسته شدم ... بظاهر ادم موفقي تو اجتماع هستم ولي دارم دلمردگي و بي انگيزگي شديد و در خودم احساس ميكنم .
واقعيت اينه كه تا 23 سالگي اصلا نميدونستم ازدواج چيه .. در عالم بچگي خودم ، از خيلي مفاهيم اينچنيني سر در نمياوردم .. ولي بايد بگم از همون بچگي ادم عاشق پيشه و رويايي بودم .
تا 28 سالگي ايده ال گرا بودم .. تا 30 سالگي رومانتيك ... تا 33 سالگي دنبال حقايق زندگي و الان دلزده
با اين شرايطه كه هر طور شده به خاستگارم قصد جواب دادن دارم
البته 1سالي هست كه ميشناسمش .. من اصلا دوسش ندارم ... ولي اون ابراز علاقه اش طبق طبق
من موندم با اين رفتار خشكي كه از خودم نشون ميدم و بد خلقيام چرا نميزاره بره
واقعيت اينه كه از من خيلي پايين تره .. خيلي هم پسر تنبليه ..
ولي از اونجايي كه خسته ام ............ ميخوام ازدواج كنم .... حداقل حسنش اينه كه
(شما كه سالهاي زيادي مجرديد .. ميدونيد حسنش چيه ... شما دركم ميكنيد .. )
از ادم هاي جورواجور رنگارنگ ... از تنهايي ... از ادمهاي سو استفاده چي پررو .. از ناديده گرفتن نيازهام و از ...خيلي كارها كردم كه شرايطم و تغيير بدم ... .
ميخوام ديگه دل بدريا بزنم و ازدواج كنم
خواهش ميكنم ... نه و نبايد و اشتباهه خالي نگيد ... دنبال راه حلم
كلا ادم درجستجويي هستم

منم مثل تو نیاز به یه همدم دارم.ولی کاری که می خوام بکنی از چاله تو چاه افتادنه.

ازش خوشت نمیاد،پایین تره،تنبله.با این موارد آینده این ازدواج معلومه.به ابراز علاقش

نگاه نکن.برای به دست اُوردنته،بعد از اون معلوم نیست چه رفتاری داشته باشه.اگر

معیارهاتو نداره ردش کن.مجرد موندن بهتر از ازدواج اشتباهه.

سلام

ازدواج کنید،اما از زندگی و از خودتان فرار نکنید

اساسا" برای ازدواج باید انگیزه،هدف و میل باطنی داشت، در این شرایط که تمایل به زندگی مشترک دارید، آماده آشنایی با خواستگارها میشوید، بر اساس معیارهای که دارید(راستی تا به حال به معیارهای فکر کرده اید؟ رویا نه،واقعبین؟) و پس از انتخاب، با شخص مورد نظر برای شناخت بیشتر اقدام میکنید،در این مرحله با توجه به اینکه اگر باهم تناسب داشته باشید هر چه جلوتر بروید علاقه هم پیدا میکنید.
این روند طبیعی یک ازدواج است،اما گویا شما اینچنین اقدام نکرده اید،

فرار کردن! به کجا؟ از دست چه کسی؟

به طور قطع ازدواج راهي به سوي تعامل، تبادل احساسات و همدردي محسوب مي شود و اين فرآيند به ايجاد رضايت در انسانها از زيستن با هم مي افزايد. اگر احساس تنهايي ، ناشي از ضعف مهارتهاي اجتماعي فرد در تعامل با ديگران باشد و يادلايل شخصيتي و ابتلاء فرد به اختلالات رواني سبب به وجود آمدن چنين حالتي در او شده باشد ، در چنين شرايطي ازدواج راه حل مناسبي براي کنار آمدن با اين احساس نيست

سلام اقای فرهنگ ..
وممنون از اظهار درکتون ولی شرایط شما مطمءنا با منخیلی فرق میکنه
وقتی من اینجا مسءله رومطرح میکنم یعنی اینکه بدرستی اش شک دارم
یعنی میدونم یه زندگی ایده ال نخواهد بود .. من تجارب بسیاری در زندگیم کسب کردم ولی تجارب دیگران برام میتونه راه گشا باشه
خیلی علاقمندم دوستان متاهل که تجارب زندگی مشترک داشتند به این سوال جواب بدند
من سالها بدنبال ایده ال بودم : وجود ندارد
سالها بدنبال عشق رمانتیک بودم : داستانی دور دست است
سالها بدون توجه به تمامی نیازهای روانی و.. زندگی کردم : سخته
حالا میخوام بدونم زندگی بدون عشق چرا نمیشه ؟
چرا همه چیز ودرعشق خلاصه میکنیم درحالی که عشقی که سالیان دراز بادوام ومستحکم بمونه ومنجر به از خودگذشتگی هابشه :خیلی کمه
مگه مادربزرگهای ما باعشق ازدواج میکردن؟؟
بعد وابسته میشدند واین وابستگی منجر به همراهی وبعد همدلی میشد
میخوام دوستان متاهلم نظربدهند ..که اگر بدون عشق ازدواج کنم سخت تره یا دلمرده بزندگی مردگی ادامه بدم؟؟؟!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dogoharan

میخوام دوستان متاهلم نظربدهند ..که اگر بدون عشق ازدواج کنم سخت تره یا دلمرده بزندگی مردگی ادامه بدم؟؟؟!

---

یه خاطره که برای من یک تذکر مهم بود

به یاد دارم وقتی دوره نجات غریق را آموزش میدیدم،استاد مدرس گفت: وقتی خواستید یک غریق را نجات بدهید با تمام وجود تلاش کنید یک زندگی را نجات دهید، چون تعهد دارید، اما اگر غریق اجازه نداد و مدام دست و پا میزد بطوری که میخواست شما را هم بگیرد (چون فقط ترسیده بود) او را رها کنید

چون: تلف شدن یک نفر بهتر از تلف شدن هر دوی شماست


زندگی مشترک تعهد است،تعهد خوشبخت کردن و خوشبخت شدن، نه تلف کردن و قربانی کردن

سلام دوست عزیزم

من در تکمیل سخنان دوستان عزیز ٰ خصوصا کیوان عزیز که فرمودند (( زندگی مشترک تعهد است،تعهد خوشبخت کردن و خوشبخت شدن، نه تلف کردن و قربانی کردن )) به شما می گویم که :

شما با ازدواج برای خود میخواهید شریکی برای خود انتخاب کنید ٰ اما بدان (( شریک زندگی زن و مرد به این معناست که هر یک از زوجین با همیاری و قبول مسئولیت ٰ بهترین جلوه مشارکت را به نمایش بگذارند ٰ ))

تفاوت عمده مشارکت ها در زندگی ٰ با مشارکتهای دیگر ٰ کاملا متفاوت است ٰ

در سائر مشارکتها صحبت از پول و سرمایه و زمین و ... می باشد ٰ اما در زندگی ٰ نوع دیگری از سرمایه ها به مشارکت گداشته می شود ٰ که فرق دارد ‌و آن شامل عای ترین سرمایه های انسان (( روح و احساسات و عواطف و ... ))
می باشد . و ما در جهان بالاتر از این سرمایه ها نداریم ٰ

حال وقتی انسان بهترین سرمایه های خود را به مشارکت میگذارد ٰ اولین انتظاری که از این مشارکت می رود چیست ؟
جز سودی عظیم که با سرمایه آن هماهنگی و برابری کند ؟

خواهرم تو میخواهی با ازدواج ٰ قدم به این مشارکت عظیم بگذاری ... حال چه انتظاری داری ؟؟؟
انتظار سود عالی ٰ یا انتظار از دست دادن سرمایه های عظیم انسانیتت ؟؟

ازدواجی که بدون هدف و فکر و انتخاب صحیح صورت نگیرد ٰ و از روی احساس و عجله و از روی این که من سنم زیاد شده و کسی دیگر نمی آید و ... دهها مورد دیگر ٰ در حقیقت رضایت به از دست دادن عظیم ترین سرمایه های این عالم است .

من نمیگویم با این فرد ازدواج نکن ٰ اما فکرت را ٰ دیدگاهت را ٰ هدفت را مشخص کن ؟
برای خودت بگو آخرش چی ؟؟؟

آیا نمیبینی اطراف خودمان ٰ هزاران خانم محترم هستند که داد بلند می کنند و می گویند خدایا مهرم حلال و جانم آزاد !!!!!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

آیا نمیبینی افرادی که عمری زندگی کرده اند ٰ و آلان آرزو می کنند که : ایکاش هرگز و هرگز ازدواج نمی کردند ؟؟؟!!!

به نظر شما چرا این افراد اینگونه ناله بلند میکنند و جوابی هم هرگز نخواهند شنید !!!

لذا از شما خواهرم محترم می خواهم که : تفکر خود را عوض کن ٰ هدف را مشخص کن ٰ انتظارت را از این مشارکت روشن کن ٰ و بعد از آن

خالصانه از درگاه خدا بخواه ٰ او خدائیست که غیر ممکن ها را ممکن میکند ٰ او خدایی است که به هاجر و ابراهیم در زمان ناامیدی از فرزند ٰ فرزند می بخشد ٰ

او خدای است که مریم را بدون مس آدمی فرزند می بخشد و .... این شبها از عطای بی نهایتش بخواه

من 28 سالمه و تقریبا الان این احساس رو درک می کنم . به نظر من هیچ وقت نمی شه به همین راحتی راجع به احساس طرف مقابلت بگیم دروغیه یا رفتارش عوض می شه و یا به خاطر بدست آوردنته . از کجا معلوم شاید هم واقعا عاشق باشه . البته فهمیدنش کار سختی نیست اگه واقعا دوستت داره باید ببینی به خاطر بدست آوردنت چیکار می کنه ؟ براش شرایط بزار .این هم بدون ایده آل صد در صد وجود نداره . شما الان 33 سالته مگه چند مرد بالای 33 سال وجود داره که هم ایده آل باشه هم عاشقت باشه و هم ....به نظر من اگه تا حدود زیادی از اخلاق و رفتار و سالم بودنش اطمینان پیدا کنی زندگی مشترک رو تشکیل بده . از تنهایی خیلی بهتره حداقل اینکه درگیر زندگی و بچه و ... می شی دیگه وقتی برای فکر کردن به تنهایی هات نداری .
من الان خیلی از خانمها رو می شناسم که ازدواج نکردن اما سنشون از 35 که می گذره برای فرار از تنهایی به هر مردی رضایت می دن . حتی تا 30 سال از خودشون بزرگتر و یا زن دوم مرد متاهل و تمام اینها فقط به خاطر فرار از تنهاییه ........

این هم بدون ایده آل صد در صد وجود نداره . شما الان 33 سالته مگه چند مرد بالای 33 سال وجود داره که هم ایده آل باشه هم عاشقت باشه و هم ....به نظر من اگه تا حدود زیادی از اخلاق و رفتار و سالم بودنش اطمینان پیدا کنی زندگی مشترک رو
...........

من از دوستان عزیز، کیوان ومهاجر واقعا سپاسگذارم بخاطر حرفهای قشنگ وتامل برانگیزشون
من تمام تاپیک های مشابه رو خوندم .. که تجارب دیگران بود
به نوشته اقا کیوان خیلی فکر کردم .. به داستان غریق نجات
به نجات دونفره
به تعهد
من الان هم که هیچ پیمانی نبستیم به رابطه متعهدم با اینکه مورد دیگری هم برای ازدواج دارم که ارتباط روحی احساسی بسیارخوبی با اوبرقرار میکنم ولی بدلیل اینکه تفاهم اخلاقی باهم نداریم ، ادامه ندادم

مطمءنم من هم نجات بخش او بوده ام چرا که کمک بسیاری در زمینه های مختلف (کاری،تحصیلی ، روش زندگی و....... بغیر از کمک احساسی) به او کرده ام .. اصلا گاهی شک میکنم به کمک احساسی نیازی دارد یا نه
کلا پسرها کمتر به این جنبه توجهی دارند .."در این موردهم نظربدید ، لطفا"
بارها به اوگفتم که علاقه ای به او ندارم ولی نمیشنوه
واقعا رها خانم با اینکه شرایط من ونداره ولی کاملا درکم میکنه ..و حرفهاش واقع بینانه است ..
موافق نیستید؟؟

dogoharan عزيزم ، تاپيكتو خوندم . مي دوني تو شهر ما كه دخترا اكثراً به 23 نكشيده شوهر مي كنن منم خيلي احساس تنهايي مي كنم (دركت مي كنم ). ولي حاضرم يه عمر مجرد بمونم تا اسم شوهر روم باشه ، ولي تنهاي تنها باشم(تنهايي بعد از ازدواج خيلي سخت تر از حالاست ) . بنظرم اگه خواستگارت 70% ايده آلهات رو داشته باشه تو هم با ديدن خوبياش و زندگي خوبت در آينده عاشقش مي شي .
مگه از قبل عاشق بهترين دوستت( دختر ) بودي ؟ كم كم وقتي شناختيش شد بهترين دوست تو . درسته ؟
خوشبخت بشي .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roya_sh

dogoharan عزيزم ، تاپيكتو خوندم . مي دوني تو شهر ما كه دخترا اكثراً به 23 نكشيده شوهر مي كنن منم خيلي احساس تنهايي مي كنم (دركت مي كنم ). ولي حاضرم يه عمر مجرد بمونم تا اسم شوهر روم باشه ، ولي تنهاي تنها باشم(تنهايي بعد از ازدواج خيلي سخت تر از حالاست ) .

---

سلام رویا جان وممنون از همراهیت ... دقیقا حرف منم همینه ..عزیزم شما متاهلی یا مجرد ؟؟ درمورد تنهایی بعداز ازدواج وعواملش چی میدونی...؟ خیلی دوست دارم دراین مورد کسی بیشتر توضیح بدهر

دوست خوبم من مجردم . تا به حال حتي تجربه ي يه دوستي ساده با جنس مخالف رو هم نداشتم . ولي خيلي در اين مورد ( ازدواج ) مطالعه داشتم و اين چيزايي رو كه مي گم با اطرافيانم لمس كردم . شايد تا تو اون شرايط نباشي نتوني كسي رو درك كني ولي حداقل گام به گام با نزديكانم كه اين مشكلو دارن پيش رفتم ( و مي رم ) و ازشون چيزاي زيادي ياد گرفتم .

ممنون دوست من ... بنظرشما وباتوجه به تجارب دیگران که ازنزدیک لمس کردی ، تنهایی بعداز ازدواج به عشق یا علاقه قبل از ازدواج مربوط بوده یا اینکه بدلیل روش زندگی این اتفاق افتاده؟ دلیل اصلی چیه

یک مورد دیگه که دوست داشتم با شما دوست خوبم درمیان بگذارم اینه که : من هم تجارب تلخ اطرافم بسیار دیدم ... لمس کردم وهمراهشان غصه خوردم وترسیدم ... ترسیدم وفرار کردم
اون موقع ترسیدم از ازدواج و الان از عاقبت خودم میترسم
ترس از عاقبت واقع بینانه تره عزیز .. پس اگر تجربه ها بدبینت کرده .. به تجارب دیگری هم توجه کن ... با ارزوی خوبی ها

سلام

دوست عزیز از نوشته هایتان اینطور برداشت کردم که شما درصدد هستید بین ازدواج عاشقانه و تنهایی یکی را انتخاب کنید. باید بدانید که اینجای تفکرتان اشتباه هست.
یک زندگی مشترک که صرفا برپایه عشق شروع شود، کوچکترین تضمینی برای به فرجام رسیدن آن نیست. گواهش هم سرگذشت بسیاری از اعضای هم سایت است.

آنچه یک زندگی مشترک را پایدار می کند تشابه ارزشها، اهداف، طرز فکر دو نفر و همچنین نزدیک بودن سطح فرهنگ خانواده های آنهاست. . البته به دل نشستن طرف مقابل هم یکی از آیتم های انتخاب همسر هست و نه عاشق او بودن.
اختلافهایی که بواسطه عدم تشابه مسائل فوق بعد از ازدواج بوجود می آید، حتی یک عشق عمیق را هم می تواند تبدیل به نفرت کند و زندگی را به شکست و سرخوردگی منتهی کند.

بنظرم شما بهتر است بنشینید و تمام معیارهایتان را یکی یکی بنویسید و بسته به اهمیتشان نزدتان، ضریبی برای آنها درنظر بگیرید، رهایی از تنهایی و میزان علاقه هم هرکدام یک معیار هستند، بعد به تمام آنها امتیاز داده و جمع ببندید.
امتیاز 100% ایده ال است که به قول خودتان وجود ندارد، اگر این آقا امتیازی حدود 70% آورد مناسب ازدواج با شماست.

سلام اقاي عزيز ... اقاي blue sky
ممنون از اينكه به تاپيك من سر زديد ... من مدتي است كه به تاپيك هاي زيادي در سايت سر ميزنم و مشاوره ها رو ميخونم ... يكي از بهترين مشاوره دهنده ها شما هستيد ... چون واقع بينانه با مسائل برخورد ميكنيد... معلومه تمام تاپيك من رو خونديد ... ممنون
من با مجرد موندن اصلا مشكل ندارم .. با تنهايي و دلمردگي مشكل دارم با افراد سوء استفاده چي مشكل دارم ... با بلاتكليفي مشكل دارم و خيلي چيزهاي ديگه
نه اشتباهه .. من درگذشته بدنبال ازدواج عاشقانه بودم ولي الان بدنبال ارامش زندگيم ... و ميترسم ازدواج بدون علاقه اي كه ميخواهم در موردش تصميم بگيرم ، منجر به تنهايي بعد از ازدواج بشود.

ميدونيد .... بنظر من تو اين شرايط درصد 70 هم ايده اله ... من در گذشته موارد بسياري داشتم كه درصد ميدادم و چون درصد بالايي نميگرفتند و من هم عاشقشون نبودم ... منتفي ميشدند ... كه نتيجه شد وضعيت الان من
... در حال حاضر تفاوت نداشتن زياد در مسائل فرهنگي ، خانوادگي ، عقيدتي و اخلاقي ملاكه منه ...كه طرفم دراين موارد تفاوت خيلي زيادي با من نداره
ولي مشكلات ديگري هم وجود داره ( خواهش ميكنم درمورد اين مشكلات نظر بدين )
1- سطح طبقاتي و مالي ( با اينكه تحصيل كرده است ولي درامد پاييني داره و بسيار شغل عوض ميكنه)
2- بسيار تنبل و راحت طلبه
3- احساس نميكنم ادم مسئوليت پذيري باشه ولي خودش ميگه وقتي وارد زندگي شدم ، زندگي خودش مجبورم ميكنه
4- درنهايت علاقه ندارم .. و بيشتر اصرار از اونه

dogoharanعزیز من تازه عضو سایت شدم . اما مدت زیادیه بیشتر مطالب سایت رو هر روز می خونم . به نظر من هیچ کس از چیزی که داره راضی نیست . کلا این ذات آدمهاست که عادت دارن ناراضی باشن . شما خودتون به اطرافتون نگاه کنین هر کس از یه چیزی می ناله . تو همین سایت که من مطالب رو می خونم . مثلا خیلی می بینم خانمی فقط به خاطر خانواده همسرش می خواد جدا بشه . من می بینم خانواده همسر من خیلی خوبن دوستم دارن خودش هم خوبه رفتار و اخلاقش عالیه اما در حال حاضر درگیر مسائل و مشکلات مالیه . اوایل این برای من سخت بود اما خوب وقتی می بینم خوبی های زیاد دیگه ای داره هم خودش هم خانواده اش رو ذهنیت خودم کار کردم و سعی کردم راضی باشم . من و اقعا نمی دونم واسه ازدواج چی از همه مهمتره هر چقد سفت و سخت بگیری بازم تو زندگی که بری یه مشکل تازه پیش می آد الان تنها چیزی که به اطمینان می تونم بگم برای ازدواج اینه که بیشتر از اینی که به طرفت بخوای اطمینان داشته باشی باید از خودت مطمئن باشی این که تصمیم بگیری و اینکه می خوای زندگی کنی . زندگی هم آسون نیست باید خودت رو برای هر شرایطی آماده کنی . یه چیزی مثل یه جنگ . این که دوستان می گن تنها موندن بهتر از زندگی بد است درست نیست . زندگی رو خودت می سازی اگه بده بدون خودت هم مقصری . به نظر من آدم اگه بخواد هر شرایطی رو می تونه تغییر بده . مهم نیست که چه مهره هایی داره مهم اینه که مهره هایی که تو دستته رو خوب بچینی
موفق باشی

در ازدواج مهمترين موضوع هم كفو بودن است. اين موضوع را مد نظر داشته باشين.:305:

رهای عزیز.... چقدر زیبا گفتی .. نکاتی که گفتی من وبفکر فرو برد
خیلی خوبه که خودت وراضی نگه میداری .. من هم همیشه سعی ام بر این بوده ولی ... گاهی سعی ما کارساز نیست گاهی کم میاریم
من الان کم اوردم

منم مشکلات دوستان ودر سایت میخونم و گاهی شکه میشم بعضی هاشون واقعا نفس گیره وخدا روشکر میکنم ودعامیکنم شرایطش تغیر کنه .. چون مطمءنم نهایت سعی اش وکرده تا بسازه نه خراب کنه .. این شرایطه که اون و به اینجا رسونده
واقعا درسته که باید خودمون وبسازیم تا روش زندگیمون درست ساخته بشه .. همینه..... ولی فقط این نیست .. مگه نه؟ چون رابطه ها دوطرفه است ..
نوشته او خیلی عالی بود ونشان تجربه ... ممنون عزیز