کمک برای تصمیم در مورد رابطه

نمی دونم شاید درباره خودم بتونم بگم که قیافه م معمولیه
یعنی فکر نمی کنم خیلی زشت باشم به نظر خودم فقط معمولیم همین. بیست و هفت سالمه و تحصیلاتم کارشناسی ارشده
شاید بخاطر قیافه مه که هیچوقت نظر هیچ پسری رو جلب نکردم. هیچوقت پیشنهادی برای دوستی یا ازدواج نداشتم. دوستیهایی که قبلا داشتم همشون اول تو اینترنت شروع شد و چون همشون غیرمنطقی و نا متناسب بود به سرانجام نرسید.

یه روز فردی به اسم م منو سر کار دید باهام سر صحبتو باز کرد و از همون اول حرفامون گل کرد و یه عالمه حرف زدیم فرداشم باهم رفتیم بیرون و ارتباطمونو شروع کردیم. هفته اول یا دوم بود که یه روز اس ام اس زد و ازم خواست که دو یا سه میلیون یه جوری جور کنم و بهش بدم. منم با دیدن این اس ام اس باهاش دعوا کردم و گفتم که میخواد ازم سواستفاده کنه. رابطه تقریبا تموم شده بود که باز سر کارم اتفاقی هم دیدیم و دوباره آشتی کردیم. من تصمیم گرفتم باهاش ادامه بدم چون خیلی باهم بهمون خوش می گذشت و کلی جاها می رفتیم برای گردش و خوش میگذروندیم. البته همیشه اگه خرجی بود اعم از پول بنرین یا خوراکی من می دادم. می دونستم که فعلا کار نمی کنه و پولی دستش نیست. سه ماهی گذشت و رابطه ما نزدیکتر هم شد. بعد 4-5 ماه یبار وقتی رفته بود سری به ماشینش تو تعمیرگاه بزنه ازم خواست که 10 تومن بهش بدم و منم تو رودربایستی قبول کردم و طبق مرام خودم فکر کردم احتمالا در اولین فرصت پسش می ده. اما اون شروعی بود برای پول گرفتناش. ما با هم خیلی لحظه های خوبی داشتیم ولی به بهانه های مختلف ازم درخواست پول می کرد و من مبالغ مختلفی از 5-10 تومن تا 100 تومن و بیشتر بهش می دادم. پول گرفتناش منو نگران می کرد اما تو خیال خودم فکر می کردم خب دارم بهای لحظات خوشی رو می دم که باهاش میگذرونم. حدود شش ماهی گذشت و یک روز از اینکه برای تعمیر ماشینش ازم پول خواست معترض شدم و تصمیم گرفتم رابطه مو باهاش قطع کنم. اما دلتنگی من از یک طرف و تماسهای گاهگاه اون برای ادامه ارتباط باعث شد که باز هم ادامه بدم. مشکلات کوچکی هم بین ما وجود داشت مثلا بددهنیش بود که راحت حرفهای رکیک می زد و جدا از اینکه یکی دوبار به خودم تو دعواها توهین کرده بود تو ارتباط با دیگران هم زیاد اینو نشون می داد که باعث شرمندگی من می شد. اون شروع کرد به کار کردن البته پولی که می گرفت ناچیز بود و همچنان من در موارد مختلف بنا به درخواستش بهش مبالغی رو می دادم. این رابطه حقیقتا به همین سبک تا هفته پیش ادامه داشت. از بیرون ما دو دلباخته بودیم و خودم هم فکر می کنم که او هم تا حدی زیادی از نظر احساسی به این رابطه وابسته و دلبسته ست. تمام روزهایی که باهم بودیم با ماشین من و هزینه من می گشتیم و اگر کاری داشت باهم با ماشین انجام میدادیم.البته چندباری او هم با ماشینش منو تا شهر دیگه ای که کار داشتم برد. هفته گذشته بخاطر اینکه دقایق طولانی منو در ماشینم برای انجام کاری منتظر گذاشت با هم بحثمون شد. طی این بحث طبق اخلاقش حرف توهین آمیزی هم به من زد. این اتفاق باعث شد که من کمی به خودم بیام و به رابطه ای که باهاش درگیرم مجددا فکر کنم. من تو این رابطه هزینه زیادی کردم و وقت زیادی رو چه برای بودن باهاش و تفریح و چه برای رسیدگی به کاراش. او هم از نظر عاطفی می دونم که به این رابطه وابسته است اما بیکاریش و تند اخلاقیش باعث ایجاد مشکل می شه. اما من وقتی میبینم که باید گهگاه از نظر مالی کمکش کنم و در عین حال تنداخلاقیشو تحمل کنم خیلی آزرده می شم. ضمنا طبق حرفهایی که اخیرا زد فکر میکنه که من باید بی منت براش هزینه کنم اگه می خوام که تنها نمونم و اونم با من بمونه. لازم به ذکره که از نظر قیافه از من بهتره ولی از نظر ایجاد رابطه با دخترا تا اونجا که می دونم وفاداره.
راستش تصمیم گرفتم با همه سختی و دردی که این جدایی باعث خواهد شد بعد از ده ماه این رابطه رو قطع کنم. میخواستم ازتون خواهش کنم نظرتونو راجع به رابطه و درستی تصمیمم بگید

تصمیم بسیار درستی گرفتی.این رابطه از اولشم اشتباه بوده.امیدوارم موفق بشی.

دوست عزیز من هم از هر زاویه به این رابطه نگاه می کنم هیچ عاقبت خوبی براش نمی بینم. فقط خوش بحال این آقا که دوست دختری پیدا کرده که براش خرج هم می کنه. لااقل بقیه پسرا بابت این دست رفاقت هاشون مجبورا هزینه کنن.

عزیزم کنترل احساست رو به دست بگیر و این تصمیم عاقلانه ات رو در سریع ترین زمان ممکن عملی کن.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دوست عزیز من هم از هر زاویه به این رابطه نگاه می کنم هیچ عاقبت خوبی براش نمی بینم. فقط خوش بحال این آقا که دوست دختری پیدا کرده که براش خرج هم می کنه. لااقل بقیه پسرا بابت این دست رفاقت هاشون مجبورا هزینه کنن.

عزیزم کنترل احساست رو به دست بگیر و این تصمیم عاقلانه ات رو در سریع ترین زمان ممکن عملی کن.

بهترین کارو انجام دادی عزیزم.فکر نمی کنم لزومی به برگشت به گذشته باشه و گفت که این رابطه از ابتدا هم درست نبوده.به نظر من تحت هیچ شرایطی به این رابطه برنگردد.
این جور پسر هارو من توی آشناها و فامیل دیدم وقتی با دخترهایی دوست می شن که دخترخانم براشون خرج می کنه انگار کوه قاف و فتح کردن دور هم که می شینن همچین با آب و تاب تعریف می کنند که ما با کسی هستیم که برامون خرج می کنه و می ذارند جز افتخاراتشون...
ارزش شما بیشتر این آدمهاست موفق باشید:72:

عزیز اونجور که باید برا خودت ارزش قائل نیستیا شما قرار نیست به کسی باج بدی که باهات باشه خوب نباشه چه نیازی داری اخه
:324:نیاز روحی به کسی که برا ادم ارزش و احترام قائل نیست؟:72:

سلام عزیزم:72:
شما موقیعت خوبی دارید تحصیلات دارید سرکارید شما بهتره تو جامعه بیشتر حضور داشته باشید تا کیس مناسبی برای ازدواج پیدا کنید شما الان تو سن ازدواجید نباید به فکر دوستی باشید یکم صبور باشید تا کیس مناسبی پیدا کنید:43:
این آقا به هیچ عنوان مناسب شما نیست:97:
اعتماد به نفستو بالا ببر نذار ازت سواستفاده کنند به خودت شخصیت بده اصلا شما اگه خیلی زشتم هم باشی کیس مناسبتون هست پس واسه اشتباهت دلیل نتراش
موفق باشی گلم:43:

ممنون از نظراتتون:72:اگه امکان داره برای نظرتون توجیح هم بیارید. مثلا وقتی می گید این رابطه از اولشم اشتباه بوده لطفا توضیح بدید که چرا اینطور فکر می کنید.

no1 عزیز
تصمیم کاملاً درستی گرفتی . در رابطه های دوستی دختر و پسر جز آسیب نباید انتظاری داشته باشی بخصوص برای دختران . پس بهترین کار را کرده ای و محکم بر آن پای بند باش و دیگه وارد این نوع ارتباطات نشو .



موفق باشی

سلام عزیزم چون از روی ناامیدی که کسی تو زندگیت نبود حاضر شدی با کسی که از نظر اخلاقی و رفتاری مناسب نیست رابطه داشته باشی این رابطه به صلاح شما نیست هر چه زودتر این رابطه قطع بشه به نفع شماست صبر داشته باش تا کیس مناسبی برای ازدواج پیدا کنی:72:

عزيزم ببين اين آقا مناسب شما نيست . خوب شايد با هم خوش باشين ولي به نظر نمياد كه اين آقا كسي باشه كه مناسب براي ازدواج يا حتي دوستي باشه
ببين گلم منم تجربه اي مشابه با شما دارم و طرفمم حلال و حروم سرش ميشد ولي فقط يك دهم پولم رو پس داد ،‌موقعي كه موقع گرفتن پول بود من بهترين بانكش بودم ولي موقع پس دادنش حتي نميتونست از مادر و پدرش قرض بگيره يا حتي مطمئنم اگه در مخارجش يه كم صرف جويي ميكرد ميتونست پس بده ولي انگار آرامش و آسايش خودش بهترين چيز بود
كلا پسرها همينن . به نظر من اصلا حتي يك قرون ديگه خرجش نكن چون اولا كه اون پولهايي كه خرج كردي رو ديگه نخواهي ديد يا اگه خيلي حروم حلال سرش بشه اونقدر طولش ميده تو برگردوندنش كه پشيمون ميشي ، بعدش گلم تو اين پولها رو ميتوني جمع كني و براي خودت توي آينده يه چيز بهتر بخري چرا همرو به پاي اين آقا حروم ميكني و من موندم اين آقا كه ادعاي مردونگيش ميشه چطوري روش ميشه از شما كه يه خانومين پول قرض بگيره ،‌ببين به نظر من اگه اين آقا واقعا مرد بودش ، حقوق كار فعليش هرچند هم ناچيز بايد بس باشه براش و حتما دلش خوشي هاي بيشتري ميخواد كه در حدش نيست و براي همين از شما پول ميگيره ،‌ اين نشون ميده كه اين آقا اصلا قناعت كار نيست و حتي اگه با شما ازدواج هم كنه شما برايش يه جور بانك هستين

ميدوني شايد از نظر احساسي به اين آقا وابسته باشي و سخت باشه برات قبول كردنش ،‌و خوب شايد هم يه جور وابستگي بين هردوتون باشه ،‌ حالا من منكر اين احساسات نميشم ولي عزيزم اگه منطقي فكر كني تو چه نيازي به اين آقا داري ؟ اصلا ميتوني بهش به عنوان يه همسر نگاه كني ؟ به نظرم اين آقا واقع نگر نيست اصلا ،‌آدم بايد به اندازه جيبش خرج كنه ،‌به نظرم شما اگر با ايشون بمونين در آينده به مشكل برميخورين

از نظر فحش هاي ركيك هم كه هنوز شما اول راهين اگه اين باشه ،‌بعدا چي ميشه ؟ ببين كسي رو كه فحش ميده نميشه درستش كرد ،‌ يعني يه آدم بد دهن اگه خودش نخواد و سعي نكنه نميتونه بددهنيشو بذاره كنار پس شما بايد منتظر توهين هاي ديگه در هر دعوايي كه باهم دارين باشين

بنظر من شخصيت و لياقت شما بيشتر از اين حرفهاست ،‌حتي اگه تنها بمونين بهتره نسبت به اينكه بخواين با همچين آدمهايي ازدواج كنين ، والا دختر هايي كه اين دوره زمونه ازدواج ميكنن حتي اگه شوهرشونم آدم معقولي باشه بازم ميگن دوران مجردي خيلي خوب بود بي درد سر و راحت ،‌بلاخره زندگي مشترك مشكلات خاص خودشو داره ، حالا اگه شوهرشون بد باشه كه ديگه هيچي !!!

ببين خواهر عزيزم ،‌اين حرف هايي كه من ميكنم بيشتر يه جور تجربه هستش ،‌شايد غلط يا شايدم درست ولي به هر حال تجربه هستن .

ببين عشق و دوست داشتن قشنگه ولي قابل فراموش شدن هم هست ،‌اگه بخواي ميتوني فراموشش كني من كه خودم با وجودي كه فكر ميكردم محاله ولي تونستم و الانم خيلي خيلي راضي هستم. به نظرم خودت يه لحظه احساست رو به طور كامل بذار كنار و ببين در نظر خودت اين آدم ميتونه مناسب باشه يا نه؟ احتمالا جوابت نه خواهد بود. ايشون احتمالا به خاطر موقعيتتون باشماست. اين جور افراد زيادن

سلام دوست عزیزم
من تو چند تا از تایپیک ها به این مساله اشاره کردم ٰ این جا هم یه اشاره کوتاهی میکنم
امید است مورد خوشنودی واقع شود :
ماها برای اینکه دلیلی داشته باشیم برای ادامه یک رابطه و یا ازدواج با یک فرد ٰ باید برای خودمان اول سوالاتی طرح کنیم و بعد ببینیم اگر با اون فرد باشم ٰ برای سوالاتم جوابی در خور توجه دارم یا نه ؟
من خدمت شما خواهر عزیزم میگویم :
ارزش وجودی شما چقدر است ؟ ارزش عمر شما ؟ ارزش احساسات و عواطف زیبای شما ؟ ارزش روح پاک و خدایی شما ؟ ارزش لحظه لحظه عمرتون که داره کم میشه و هرگز قابل برگشت نیست ؟ ازرش لذتهایی که میتوانید از عمرتون ببرید ؟
خوب بعد از این جملات به شما میگویم که :
در حقیقت زندگی و داشتن رابطه با فردی مخالف : یعنی به شراکت گذاشتن همه سرمایه های بالا که گفتم ٰ شما عمرتون و احساست و عواطفتون و ...... که بهترین سرمایه های این عالم هست رو دارید با فرد مقابل به اشتراک می گذارید ! ( سرمایه هایی که با هیچ چیز قابل تعویض نیستند )

حال با توجه به این مشارکت عظیم ٰ انتظار دارید به سودی برسید ؟ مگر نه این است که سود باید با سرمایه قابل تطبیق باشد ؟
خوب آیا شما با ادامه رابطه با این فرد ٰ به سودی قابل ملاحظه با سرمایه تان دست پیدا میکنید ؟ یا فقط ممکن است این رابطه ادامه پیدا کند و فقط بر پشیمانی شما بیافزاید
آیا اون فردی که الان به شما توهین میکنه ٰ فردا مطئنی احترام تو حفظ کنه و حتی پدر قابلی برای فرزندان تو باشد ؟
و دهها سوال دیگه که باید از خودت بکنی و جواب برای خودت پیدا کنی

ممنون دوستان. من به ایشون گفتم که دیگه نمی خوام باهاش ارتباط داشته باشم ولی یه مشکل جدید پیش اومده.دوربین من دست ایشونه و هرچی ازش می خوام که بهم برگردونه قبول نمی کنه. می گم لازمش دارم میگه من باید تورو سر جات بنشونم. نه شاهدی دارم که دوربینمو بهش دادم نه از کسی تو این دنیا حرف شنوی داره که بخوام واسطه بشه. حتی به ذهنم رسیده که یجوری به یکی از اعضای خونواده ش مسئله رو بگم ولی مطمئنم اینجوری بیشتر لج می کنه. از طرفی به هرکسی بگم یجوری آبروی خودمو به خطر انداختم. به خونواده خودم هم اصلا نمی تونم بگم چون دوربینو پس نمیگیرن یعنی آدمش نیستن که برن واسه این مسائل خودشونو با بقیه درگیر کنن بلکه فقط آبرو و اعتمادی که پیششون داشتم میره و فقط حرص میخورن. حالا من چیکار کنم؟ التماسش کنم؟ به پاش بیافتم؟ بیخیال شم؟ صبر کنم ببینم چی میشه؟ضمنا ایشون تهرانه و دانشجو و من شهرستانم بهشون دسترسی ندارم. خیلی هم به ندرت میان شهرستان پیش خونواده شون(یعنی وقتایی هم که میومد بخاطر من میومد). میترسم خونواده م بزودی بفهمن که دوربینم نیست و دردسر درست شه.خواهش میکنم که اگه راه حلی به ذهنتون می رسه بگید. فقط نگید به خونواده م بگم چون اصلا امکانش نیست. ممنون