[/size]با سلام درباره کنترل خشم حرف بزنید موفق وشاد باشید
نمایش نسخه قابل چاپ
[/size]با سلام درباره کنترل خشم حرف بزنید موفق وشاد باشید
درباره کنترل خشم ییشتر حرف بزنید موفق وشاد باشید
چگونه خشم خود را کنترل کنیم
ذهن و روان انسانها همواره گوش به زنگ علایم خطری است که پیرامون افراد وجود دارند و ما را احتمالاً از وقوع رخدادهای ناخوشایند آگاه می سازند. فکر تمام انسانها مجهز به یک مکانیسم دوراندیشی و پرهیز از خطر است که تا حد ممکن ما را از گزند عوامل گوناگون در امان می دارد. در روند یک حادثه ناخوشایند، نخستین مرحله احساس خطر است که موجب تپش قلب، افزایش فشار خون، عصبانیت، رنگ پریدگی و انقباض عضلات می شود و فرد را برای مرحله بعد یعنی "گریز یا ستیز" آماده می سازد. بنابراین مکانیسم های احساس خطر که نوعی "هراس" را در آدمی برمی‌انگیزند، برای "بقاء و دوام هستی" او ضروری می باشند. البته عصبانیت و نگرانی را می‌توان پیش درآمد بروز اضطراب نیز دانست. اضطراب عبارت است از ترس از یک عامل ناشناخته که موجب پریشانی فکر و بروز علایم احساس خطر در برخی مواقع می شود. از این رو در فرآیند اضطراب، برخلاف ترس طبیعی و واقعی عامل حقیقی اضطراب آور یا خطرناکی وجود ندارد، بلکه فقط به طور خودکار و گاه تنها بر اثر تلقین خود شخص، ذهن آدمی دچار احساس خطر می شود. اضطراب و عوامل نگرانی زا، اغلب هنگام شب تشدید می شوند و خواب راحت را از شخص نگران سلب می کند. زیرا در شب، به دلیل تاریکی، ذهن انسان حساس تر می شود و در واقع سعی می کند تمام اتفاقات گذشته را مرور کند. از این رو، مغز آمادگی بیشتری برای تولید فرآیند احساس خطر پیدا می کند. در حقیقت هرگاه ذهن ما در اثر تنش های روانی و استرس عصبی و حوادث ناخوشایند و ناگواری که در زندگی برایمان رخ می دهد، از روال عادی خارج شود و حساسیت بیش از حد به رخدادهای آتی و احتمالی پیدا کند، دچار اضطراب می شویم و کم کم به حالتی می رسیم که فکرمان فقط بر "اتفاقات ناگوار"، "حوادث ناخوشایند" و "بیماری های لاعلاج" متمرکز می شود. در واقع هرچه بیشتر نگران شویم، احساس خطر و هراس بر ما غلبه می کند و افکار مضطربانه بیشتر خواهیم داشت. نگرانی، یکی از بزرگترین دشمنان سلامت انسان به شمار می رود. زیرا انسان بسیاری از وقت خود را صرف نگرانی درباره موضوعاتی می کند که هرگز در زندگی وی رخ نخواهند داد و اگر هم روی دهند آنقدرها که تصور می کرده است ناگوار نخواهند بود و در بسیاری از موارد این موضوعات بی اهمیت می باشند. نگران بودن از حوادث ناخوشایند یا خطرناکی که احتمال دارد به وقوع بپیوندند و هنوز در محیط پیرامون ما وجود ندارند، نه تنها برای روح و جسم ما مضر است بلکه وقت و انرژی ما را نیزهدرمی دهد. نگرانی، عصبانیت و اضطراب در حقیقت قبول تألمات و ناراحتی ها پیش از بروز آنهاست. از سوی دیگر نگرانی یک اعلام خطر طبیعی است، نگرانی می‌تواند انسان را از یک اختلال یا رخداد غیرطبیعی آگاه کند. برای نمونه تشدید یا طولانی شدن سرفه‌های مزمن، می تواند آدمی را متوجه اختلالات شدید ریوی سازد. از این رو، سهل انگاری در چنین مواردی عاقلانه نیست، اما خود را به جریان تفکرات منفی سپردن و از شدت ترس، اضطراب، عصبانیت و بدبینی، ناتوان شدن نیز شیوه ای منطقی نمی باشد. بنابراین به طور کلی مکانیسم نگرانی و احساس خطر باید به صورت یک "چراغ قرمز چشمک زن" تلقی گردد نه "چراغ قرمزی" که همواره روشن است. در واقع نگرانی با وجود مضراتش ممکن است به عنوان عنصری مفید انسان را به تحرک وادارد، زیرا نگرانی باعث احساس ناامنی می شود و در نهایت وقتی این احساس شدت گرفت، همچون ماشه ای که چکانده شود، فعالیت فرد را به دنبال دارد. فرد در این لحظه دست به اقدامی می زند که حس ناامنی را از بین ببرد و آرامش خاطر را به او باز گرداند. مانند مبادرت به مطالعه به منظور آمادگی برای امتحان یا انجام آزمایش های پزشکی برای اطمینان از سلامت کلی و یا تعویض لاستیک‌های فرسوده اتومبیل پیش از سفر. در واقع شما با انجام این اقدامات به آرامش خاطر می رسید. بنابراین نگرانی بسته به شرایط می تواند مفید باشد، به شرط آنکه در حد متعارف، منطقی و قابل کنترل بوجود آید. حال این سوال در ذهن متبادر می شود که چگونه می توان از نگرانی های بی مورد رهایی یافت؟ پاسخ به این سئوال این است که برخی از نگرانی های ما پیرامون سه موضوع شکل می گیرند که اگر بتوانیم آنها را نادیده انگاریم، بسیاری از موارد استرس زا برای ما از بین خواهند رفت.
این موارد عبارتند از:
"موضوع های نگران کننده بی اهمیت"، "موضوع های بعید و نامحتمل" و "اتفاقهائی که هنوز روی نداده اند"، اگر بتوانیم این موارد را از فضای فکری خود حذف کنیم، خواهیم دید که تا چه حد به آرامش می رسیم و نگرانی و اضطراب ما کاهش می یابد. راهکار دیگر کاستن از استرس، "فشار کار" است زیرا خستگی مفرط و تمرکز مداوم ذهن بر موضوع های نگران کننده و نامشخص، پدیده ای زیانبار است و در بلندمدت نیرو و انرژی انسان را تخریب می کند. بنابراین در چنین شرایطی بهتر است، تعهدها و مسئولیت های جدید نپذیرید، از ساعات کار بیش از حد اجتناب نمائید و در مقابل، "تغذیه مناسب "، "خواب کافی"، "استراحت "، "ورزش" و "تفریحات سالم" داشته باشید. در ضمن باید تلاش نمائید که بر عصبانیت خود غلبـه کنید. از ایـن رو، جهت آگاهی از رفتار خود دقت کنید هنگام مواجهه با رویدادهایی که خارج از اراده شماسـت ماننـد تأخیــر در انجـام قـول و قـرارها، تخلف سایر راننده هـا هنگام رانندگی یا اختلال در کار شما به علت اهمال کاری دیگران و ... عکس العمل شما چگونه است؟ آیا سعی می کنید خونسردی خود را حفظ نمائید و منطقی باشید یا زود خونتان به جوش می آید، خشمگین می شوید و مشت خود را گره می کنید و محکم به روی میز می کوبید؟
در جامعه ماشینی و پیچیده امروز مشکلات بسیاری وجود دارد که ممکن است شما را خشمگین سازد، آیا در این مواقع فشار خونتان بالا می رود، ضربان قلبتان افزایش می یابد، عصبانی می شوید و در نتیجه پرخاشگری می کنید. اگر شما هم جزء این دسته افراد هستید که خیلی زود عصبانی می شوید و حتی با تماشای یک فیلم هیجان انگیز در تلویزیون خیلی زود به گریه می افتید، باید به این واقعیت آگاهی داشته باشید که سلامت شما در خطر است! به رغم آنکه خشم حالت هیجانی طبیعی است، با این وجود باید شیوه رویاروئی با خشم را بدانید و از طریق کنترل آن نگذارید عصبانیت سلامت شما را به مخاطره بیاندازد. گرچه در برخی موارد خشم کنترل شده می تواند مفید باشد! و بروز حالات خشم و عصبانیت تحت کنترل به عنوان علامتی هشداردهنده برای ما مفید واقع شود. به بیان دیگر وقتی شما متوجه نقص و کمبودی می شوید و پی می برید که مخاطب شما به ناحق بر موضع غلط خود پای می فشارد، از این رفتار عصبانی می شوید و در واقع آگاهی از این موضوع می تواند شما را به سمت راه حل آن راهنمایی کند. متخصصین رفتار شناسی بر این باورند که روان درمانی عصبانیت مانند سیستم "کنترل خطر" است. مثلاً اگر شخصی با شما بد رفتاری می کند، بروز حالات عصبانیت (البته اگر به گونه ای صحیح باشد) می تواند در نحوه انتقال پیام شما به او مفید باشد. یعنی شما ابتدا از رفتار غلط دوست خود عصبانی می شوید و در مرحله بعد هنگامی که رفتار خود را کنترل نمودید و به آرامشی نسبی دست یافتید، در این حالت می توانید به گونه ای او را متقاعد سازید که رفتارش درست نبوده است. اگر شما و همسرتان هیچ وقت جروبحث نمی کنید و هربار که از همدیگر ناراحت می شوید خشم خود را آشکار نمی سازید و آن را پنهان می کنید، همیشه باید منتظر باشید خشم و عصبانیت پنهانی شما تبدیل به آتشفشانی شود که خاموش کردن آن کار چندان ساده ای نیست. از این رو، اگر شما هر بار که ناراحت می شوید ناراحتی خود را با طرف مقابل مطرح کنید، برای سلامتی شما بسیار بهتر است تا اینکه هر بار خشم خود را سرکوب نمایید، زیرا در واقع، هر بار مشکلی به مشکلات قبل اضافه می شود، در حالی که شما باید هر بار معضل پیش آمده را حل کنید تا مشکلات بعدی نیز بر آن افزوده نشود. در غیر اینصورت دیری نمی پاید که شما با انبوهی از مشکلات مواجه می شوید که حتی نمی دانید چه وقت و در چه زمانی به وجود آمده اند! خشم یک مشکل اساسی است اگر آن را آشکار نسازید و نخواهید کسی متوجه عصبانیت شما بشود در واقع مشکلی دارید که نمی خواهید با آن روبه رو شوید و آن را حل کنید. از این رو، خشم خود را سرکوب نکنید، بسیاری از مردم نمی توانند عصبانیت خود را آشکار نمایند و نحوه بروز و فرونشاندن آن را به گونه ای سازنده که بتواند شخص مقابل را به اشتباه خود آگاه کند، نمی دانند. افزون بر این اکثر مردم خشم خود را فرو می خورند و نمی‌خواهند کسی متوجه شود آنها تا چه حد عصبانی و ناراحت هستند. بدون شک این روش سلامت روان آنها را به مخاطره می افکند.
دبرا مارشال، متخصص هیپنوتراپی در این مورد می گوید: "کمردرد"، "مشکلات سوءهاضمه" و "بالا بودن فشار خون" می تواند از عوارض عدم بروز خشم و آشکار نساختن عصبانیت باشد. از این رو، علل بروز عصبانیت را باید بررسی نمود و متوجه شد کدامیک از عوامل زندگی شخصی و اجتماعی برای شما بیشتر باعث بروز عصبانیت می شوند و عکس العمل شما به هنگام برخورد با پدیده های ناگوار چگونه است؟ آیا پرخاشگری می کنید؟ آیا گریه سر داده و دیگران را مقصر می پندارید؟ یا ساکت و بی حوصله گوشه عزلت را بر می گزینید و با کسی حرف نمی زنید؟ از این رو، سعی کنید عکس العمل خود را هنگام بروز عصبانیت به یاد آورید. برای مثال بررسی نمایید هنگامی که شخصی رفتار غیر مؤدبانه ای با شما داشته، زمانی که مدت ها در صفی طولانی مانده اید و یا موقعی که حق شما پایمال شده، چه واکشنی داشته اید؟ دیوکوک، روانشناس می گوید: افراد هنگام بروز مسائل و ناراحتی ها، عکس العمل های متفاوتی دارند و این روش رویارویی با مشکلات را در سال های اولیه زندگی می آموزند، یعنی شیوه برخورد افراد با مشکلات هنگام کودکی شکل می گیرد. اگر شما بتوانید عوامل بروز عصبانیت خود را شناسایی کنید و بدانید شیوه برخورد صحیح با آنها چگونه است، هنگام بروزمسائلی مشابه، درست عمل می کنید و نمی‌گذارید خشم و عصبانیت بر شما غلبه کند. حال این سوال در ذهن متبادر می شود که هنگام عصبانیت چه باید کرد؟
بدون شک، پس از اینکه عوامل بروز عصبانیت خود را شناسایی کردید، باید سعی کنید روش درست برخورد با آنها را نیز بیاموزید. آخرین باری را که عصبانی شدید، به یاد بیاورید. دقیقاً چه احساسی داشتید. سعی کنید تمام مراحل بروز عصبانیت خود را به یاد آورید. برای مثال شاید احساس عجیبی در ناحیه معده خود داشته اید، قفسه سینه شما سنگینی کرده و یا ضربان قلبتان افزایش داشته است. دقیقاً آن لحظه را به خاطر آورید. وقتی در ذهنتان درست لحظه قبل از عصبانیت را مجسم می کنید، به خود بگویید "ایست"، در نظر بگیرید یک تابلوی بزرگ "ایست" در مقابل شما قرار گرفته و کسی نیز با صدای بلند فریاد می زند، "ایست" یا می توانید تصور کنید کسی دست روی شانه تان می گذارد و جلوی شما را می گیرد و یا هر چیز مشابهی که به نوعی لحظه توقف و تأمل را به شما خاطرنشان سازد. سعی کنید این تصاویر را چندین بار مرور و آن قدر تکرار کنید تا کاملاً در ذهن شما جا بیافتد تا هنگام بروز عصبانیت بتوانید کاملاً بر خشم خود با روش "ایست" غلبه کنید. افزون بر این عصبانیت خود را آشکار کنید، سعی نکنید استرس، اضطراب و عصبانیت را آنقدر درون خود پنهان کنید تا تبدیل به یک بمب ساعتی محرک شود.
"بت مکیام"، روانشناس می گوید:
سعی کنید با روش های گوناگون مانند "ورزش"، استرس و اضطراب را از خود دور سازید. بـرای مثـال استفاده از کیسه بوکـس در تخلیه عصبانیت بسیار مؤثر است، در واقع شما هر بار که به کیسه بوکس ضربه می زنیـد، عصبـانیـت و اضـطراب خـود را به بیرون هدایت می کنید. البته برخی از افراد جهت ایجاد آرامش در خود ورزش هایی مانند یوگا را ترجیح می دهند، در واقع شما باید با توجه به روحیات خود تشخیص دهید که چه روشی برای شما مناسب تر است. شاید دوست دارید با استفاده از موزیکی تند و با صدای بلند حرکات ورزشی انجام دهید و یا فریاد بزنید. همچنین می توانید شخصی را که شما را عصبانی کرده در نظرتان مجسم سازید و هر چه می خواهید به او بگویید. به این ترتیب آرام می شوید و در نتیجه هنگام برخورد با آن شخص به گونه ای صحیح و با آرامش با او صحبت می کنید، البته امکان دارد، هیچ کدام از این راهها برای شما مناسب نباشد، در این صورت توصیه می شود به پزشک متخصص مراجعه کنید و از داروهای آرام بخـش استفـاده کنیـد. گفتنی است هنگام عصبانیت، بدن شما فعل و انفعالات شیمیایی خاصی انجام می دهد، برای مثال میزان "آدرنالین" در خونتان افزایش می یابد و شمـا را برای پرخاشگری و ستیزه جویی آماده می کند. در این هنگام باید سعی کنید نفسی عمیق بکشید، هوا را از طریق بینی وارد ریه ها کنید و سپس آرام از طریق دهان خارج سازید. سعی کنید پنج بار این عمل را تکرار کنید. برای رسیدن به آرامش می توانید از داروهای گیاهی استفاده کنید. گاهی بوییدن عصاره این گیاهان در بازیابی آرامش بسیار مؤثر خواهد بود. از روش های دیگر برای ایجاد آرامش می توان "پیاده روی تند"، "از ته دل فریاد زدن"، "خشم خود را بر روی کاغذ آوردن"، "دویدن"، "ورزش کردن" و یا "دوش گرفتن" را نام برد. در ضمن هنگامی که از موضوعی ناراحت هستید، صحبت کردن با یک دوست و همدرد – پزشک، مشاور و ... می تواند بسیار مؤثر باشد. اگر از کسی عصبانی هستید، حتماً به او بگویید. مثلاً با او در میان بگذارید که وقتی تو فلان رفتار را می کنی من عصبانی می شوم. البته این نکته بسیار مهم است که بگویید: "من" عصبانی می شوم، نه اینکه "شما" مرا عصبانی می کنی. سپس بررسی نمائید چرا این مسأله شما را عصبانی می کند. آیا وقتی از دست همسرتان عصبانی می شوید، واقعاً عامل عصبانیت، همسر شماست یا عصبانیت اصلی شما از محل کارتان است؟ صحبت کردن می تواند به شناخت علت اصلی عصبانیت شما کمک کند و باعث شود بی جهت عصبانیت های خود را به دیگران ارتباط ندهید. نکته مهم دیگر هدایت عصبانیت در مسیر صحیح جهت نیل به آرامش است. از این رو، سعی کنید هنگام عصبانیت از انرژی فراوان خود برای حل مشکل استفاده کنید.
اینگارد روانشناس مشهور می گوید:
تمام احساسات قوی شما از جمله عصبانیت می تواند به گونه ای صحیح هدایت و مهار شود. او پیشنهاد می کند برای این کار می توانید یک نمودار بکشید و آن را به 7 قسمت تقسیم کنید: "سلامتی"، "شغل"، "پول"، "دوستان"، "خانواده"، "عشق و علایق شخصی". سپس مشخص کنید هر کدام از این موارد چه نقشی در زندگی تان دارند و تا چد حد برای شما مهم هستند. در مرحله بعد به تقویت مواردی بپردازید که مدتهاست آنها را فراموش کرده اید، مثلاً اگر در زمینه علایق شخصی خود، بی توجه بوده اید، می‌توانید بعدازظهرها در کلاسی ثبت نام کنید که همیشه مورد علاقه تان بوده است. بنابراین به یاد داشته باشید باید از انرژی عصبانیت در جهت تغییر مثبت در زندگی تان استفاده کنید. از این رو، باید آسیب های ناشی از پرخاشگری را جدی گرفت، رفتار انسان های پرخاشگر در محیط اطرافشان تأثیرگذار است. اغلب، این افراد، با بدبینی و تصورات ناامیدانه خود اطرافیان را تحت تأثیر قرار می دهند و خشم درونی خویش را به آنان نیز منتقل می کنندومحیط اطراف خودراپرتنش می نمایند. سوء ظن و بدبینی و رفتارهای خشمگینانه، اغلب فرد پرخاشگر را در جامعه منزوی می سازد و سبب می شود در مواردی که به حمایت دیگران نیاز دارد، از آن بی بهره بماند و همه اینها از عواقب و نتایج خشم است. دیگر پیامد نامطلوب پرخاشگری، منزوی شدن فرد است. انزوا میزان تنش را افزایش می دهد و سبب آسیب جسمی می شود، شاید بتوان پذیرفت که آثار و عواقب پرخاشگری نیز همچون بیماری های جسمانی سبب تغییرات بیولوژیکی در بدن می شود. متخصصان بیماری های قلبی و محققانی که در مورد این امراض بررسی و تحقیق می کنند، درباره عواملی که پیش از این عامل ناراحتی های قلبی شناخته می شدند مانند مصرف سیگار و یا فشار خون بالا تجدید نظر نموده اند و آنها را تنها عوامل به وجود آورنده بیماری های قلبی – عروقی نمی دانند، بلکه به این نتیجه رسیده اند که ازدیاد عوامل اضطراب آور، بیشترین سهم را در ایجاد این بیماری ها دارند. در واقع، پرخاشگری را نباید رفتاری معمولی و بی اهمیت دانست بلکه با توجه به نقش اساسی اضطراب دائم در تخریب جسم و فکر باید هر چه بیشتر و سریع تر برای رهایی از زیان های آن تلاش نمود. در این راستا شواهد زیادی موجود است که حمایت اجتماعی، افزایش واکنش های جسمی در زمان خشم و افراط در عادت های زیانبار، افراد پرخاشگر را بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به بیماری های قلبی و نیز سایر بیماری ها قرار می‌دهد. در ضمن دلایل مستدلی وجود دارد که ثابت می کند کاهش میزان پرخاشگری سلامت انسان را تضمین می کند. افزون بر این تحقیقات فراوانی نیز نشان داده است که افزایش روابط اجتماعی، سلامتی را به ارمغان می آورد. همچنین بکوشید موضوع بی اهمیت را بزرگ نکنید، در حقیقت بسیاری از مواردی که خشم شما را بر می انگیزند کم اهمیت هستند و نباید با بزرگ نمایی پدیده های کم اهمیت تنش آفرینی نمود. از سوی دیگر باید توجه داشت سوء تفاهم نسبت به برخی اشخاص باعث بروز بسیاری از مشکلات برای افراد عصبی می شود. از این رو، با فراگیری شیوه "سخت نگرفتن" مسائل و "استدلال صحیح"، می توانید از "شر افکار بدبینانه و منفی"، "احساس خشم" و "رفتارهای پرخاشگرانه" خود رها شوید. این مهارت را به عنوان نخستین راهکار، از همین لحظه آغاز کنید. در نتیجه می توان باور داشت که با کنترل "بدبینی"، "خشم و پرخاشگری" در خود و جایگزین کردن عادت های سالم و خوشایند، افزایش طول عمر توأم با آرامش و سلامتی امکان پذیر می شود.
از همین رو، برای آنکه همیشه متوجه رفتار خود باشید و مهار زندگی را به دست گیرید، نگذارید خشم، بدبینی و پرخاشگری بر شما چیره گردد و مانع رفتار و کردار سنجیده شما شود. بدون شک اگر چنین بیندیشید و این راه را انتخاب کنید، زندگی را با "پرخاشگری" کمتر و لذت و شادی بیشتر سپری خواهید کرد.
لینک مقاله
نمی شود و تمام این حرفها فرضیاتی غیر واقع هستند.شما اگر هزار و یک کنترل و تفکر را درباره خشم داشته باشید،باز هم خشمگین مب شوید.مانند:ترافیک خیابان و بوق ماشین پشتی و ناسزاگویی شما یا دعواهای خیابانی و . . . . .
درباره کنترل خشم حرف بزنید
سلام
خشم یک حالته که توی آدم بدلیل وجود نقایصی که در روحش هست بوجود میاد. اگر این نقایص برطرف بشه، روی ترمیم و تصحیحشون کار بشه اونوقت دیگه چیزی بنام خشم وجود نداره، یا حسادت، یا هزارتا چیز دیگه.
می دونی دوست من، خشم مثل سایه هست. وجودی نداری بلکه از کمبود چیزی نورانی که وجود کاملی داره تشکیل می شه. همونجور که وقتی نور نیست ، سایه ایجاد میشه. همونطوری هم وقتی یک چیزهائی در روح آدم نیست، یا هست ولی کمرنگ و ورز نیافته هست، آنگاه خشم و حسدو کینه و امثالهم تولید میشه.
عجب موجود غریبی هست این آدم!!
آقا یه تاپیک راجع به شناخت خود بزنید. این مشکلات همه در درون ما ریشه دارنا...
از ما گفتن!
پیروز باشید
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط گرد آفرید
میشه گردآفرید عزیز، اما به سهولت و سادگی نمیشه.
کنترل خشم یک مهارته که بعضی از افراد از کودکی اون رو فرا گرفتن و متاسفانه بعضی دیگر دارای این مهارت نیستن، در واقع خشم یک نوع عکس العمله در برابر بعضی از رویدادها که بر خلاف باورها، اعتقادات، انتظارات و رفتارهای ما صورت گرفته اند.
یکی از بهترین روشهای کنترل خشم، باور این موضوع می باشد که همیشه اوضاع آنطور که ما دوست داریم پیش نخواهد رفت، کم کردن توقع از انسانها و عوامل بیرون از خود و همچنین ایمان به صبر و تفکر هم میتونه مفید باشه..
:72:
درباره کنترل خشم حرف بزنید
موضوع نگاه کنید
چگونه خشم خود کتنرل کنیم درباره کنترل خشم حرف بزنید
درباره کنترل خشم پرخاشگری حرف بزنید
خشم خوب است به شر طی که از کنترل خارج شوددر یک احساس نا خوشانید
خصوصیت یک نگرش منفی از ما در از مدت
خشونت از نیروی جسمانی خود استفا ده کنم تا به کسی صدمه بزنم
پر خاشگری مجموعه رفتارهای ما که به در صد خشم از ما سر می زند می شوند پرخاشگری
رابطه بین فرد احزاب می کنیم عزت نفس از طرف مقابل از بین برویم
روابط اجتماعی پایین می اورم
سلام موضوع خوبی بود
کنترل خشم ،در اين فصل گرم
بلد بودن مهارت کنترل خشم در گرماي تابستان حسابي ميتواند از دعواهاي احتمالي جلوگيري کند.
ظاهراً هر فصلي گرفتاريهاي روانشناختي خودش را دارد؛ توي زمستان که بايد فکري به حال افسردگي زمستانه کرد، توي تعطيلات عيد هم افسردگي تعطيلات سراغمان ميآيد و وسط گرماي تابستان هم که کلهها آفتاب ميخورد ، داغ ميکند و ممکن است از کوره در برويم و افسار خشم مان را رها کنيم.
اصلاانگار يکي از معضلهاي تابستانهاي داغ همين دعواهاي تحت تاثير جو است. اساساً دعواهاي تابستانه يک جور استفاده از مکانيسم دفاعي جابه جايي است. ما از هواي گرم اعصابمان خرد ميشود و تلافياش را سر هر بنده خدايي که توي اوج گرما به پست ما ميخورد در ميآوريم. به هر حال،در هر فصلي که باشد بهترين راه پيروي از اصول مديريت خشم است که در بخش خانواده و زندگي مقالات زيادي در اين موضوع بيان شده است.مانند :پيشنهادي براي غلبه بر خشم و شعله اي که مي توان خاموش کرد.اما در اين فصل بخاطر پائين بودن آستانه ي تحريک بهتر از به خودتان آماده باش بدهيد!
گرم شدن هوا فقط وضعيتي است که آستانه تحريک خشم ما را پايين ميآورد پس در اين فصل بايد به خودمان آماده باش دهيم . بيشتر مراقب اعمال و گفتار خود باشيم .
اولين قدم براي مديريت خشم اين است که هميشه يادمان باشد که خشمگين شدن ميتواند چه ضررهايي به جسم و روان ما وارد کند اين فهرست بلند بالاي ضررها را بخوانيد ، باشد که عبرت بگيريد و به بهانه گرم شدن هواي تابستان اينقدر پرخاش نکنيد.
1- خراب کردن رابطه با ديگران
http://img.tebyan.net/big/1388/05/16...4819711851.jpg
خشمگين شدن و دعوا کردن ميتواند رابطه ما را با آدمهاي دورو برمان تيره و تار کند . رابطه با دوستان، رابطه با والدين، رابطه با همسر، رابطه با زيردستيها و بالادستيها، رابطه با معلم. پليس، راننده تاکسي و هر کس ديگري که با او دعوا راه انداختهايد، ميتواند به خاطر خشمگين شدن خراب شود.
2- از دست دادن وقت
واقعاً تا به حال فکر کردهايد به وقتي که به خاطر از کوره در رفتن تلف کردهايد ، چقدر بيشتر از زماني است که ميتوانستيد با روشهاي مسالمتآميز آن را پر کنيد؟ بدبختي اينجاست که فقط همان اوج دعوا نيست که وقت آدم را ميگيرد؛ حالتي که ذهن عصبي بعد از اوج خشم تجربه ميکند ، باعث ميشود که ما نتوانيم کارمان را درست انجام دهيم و همين بيشتر وقت گير است.
http://img.tebyan.net/big/1384/09/82...4206217188.jpg3- لذت نبردن از فعاليتهاي مورد علاقه
وقتي که ما عصبي ميشويم، ديگر نميتوانيم از کارهايي که قبلا برايمان لذتبخش بودهاند ، لذت ببريم. نه سينما رفتن، نه رمان خواندن، نه کوهنوردي، نه دوچرخهسواري، نه گپ و گفت با رفقا ديگر آن لذتي که هميشه داشته است را نخواهد داشت؛ ضرر بزرگي است، نه؟
4- بالا رفتن ميزان خطا
يک ذهن خشمگين نميتواند روي چيزي تمرکز کند. اگر دانشجو هستيد ، نميتوانيد درس بخوانيد ، اگر کار بدي ميکنيد مثل هميشه نميتوانيد با مهارت کارتان را انجام دهيد ، اگر راننده هستيد احتمال تصادفتان ميرود بالا و خلاصه هر کاري که قبلا مثل آب خوردن انجامش ميداديد ، حالا از خوردن زهر سختتر ميشود.
5_به هم ريختن بدن
خشمگين شدن در کوتاهمدت شما را به نفس نفس مياندازد، فشار خون و ضربان قلبتان را بالا ميبرد، جريان خون پوست، کبد، معده و روده را به سيستم عصبي، قلب و عضلات ميبرد. سيستم گوارش را متوقف ميکند ، سيستم ايمني بدن را سرکوب ميکند ، حرکت و گفتار را به صورت کاريکاتوري تند مي کند ، عضلهها را سفت و چهرهها را قرمز ميکند در بلندمدت هم آدمهاي عصبي سردرد ميگيرند ، ناراحتيهاي گوارشي پيدا ميکنند ، ممکن است آرتروز بگيرند ، اختلال پوستي ميگيرند ، اگر بيمارند بيمارتر ميشوند ، مشکلات قلبي پيدا ميکنند و احتمال اعتيادشان هم ميرود بالا.
منبع :همشهري جوان
تنظيم براي تبيان :داوودي
نیازهای ذاتی مشتر کند ولی راههاس ارضا ان متفاوت است بیمار روانی انتضاب راه حلهای غیر منطقی در شده
ما نباید خودمان را با دیگران مقایسه کنیم بلکه باید خودمان را با روز قبل مقایسه کنیم
در جامعه باید در موقعیات ناراحت کننده هوشمندان رفتار کرد
اگر بفهیم که مشکلاتی در کودکی داشتیم پرخاشگری ایجا د می شود
بایستی در مقابل افراد و شرایط فشار صبور باشیم
هر کس که مسولیت خود از زندگی کار خود را برعهده نمی گیرد بیمار است
دنیای کیفی حس که نیست به اطراف خود داریم چگونی بر طرف شدن نیازها
دنیای کیفی دنیای مورد علاقه من که در ذهن خودم هست دنیای کیفی دنیای مورد علاقه من
دنیای کیفی از تصورات من که دوست دارم داشته باشم
تصاویر ذهنی ارتباط با انسان های که تمایل دارم
داشتن چیزهای که ارزو دارم
رسیدن به اهداف دوست داشتی
شاید عمل من باعث شود دیگری هم شروع تغبیر کند
رفتار ان چیزی که از دیگران قابل مشاهده است
رفتارهای اموخته مامجموعه شخصیتهای ما ساخته می شود من نمی دانم چی داری فکر می کنی من نمی دانم توی قلب نگه داری اما من مطمم که بهترین تلافی را بکنی
اول به خدا نزدیکتر بشوی بیشتر از همه
زییاترین عکس ها در تاریک خانه ها ظاهر می شوند
پس هر گاه زندگی تاریک ترین قسمت خودش قرار گرفت
خدا می خواهد زییاترین عکش را از تو بگیرد
چگونه می توانم بر زندگیم مسلط باشم
سلام:72:
خشم از "ضعف" میاد.
وقتی قدرت بدست آوردن اون چیزی که می خوای رو در خودت نمی بینی.
خشم وقتی از بین میره، که دست از مبارزه با "حقیقت" و "واقعیت" برداریم.
مثلا اصراری نداشته باشیم که دیگران هم به اعتقادات ما ایمان داشته باشند، و این "حقیقت" رو بپذیریم که هرکس مختاره نگرش خودش رو داشته باشه. یا این "واقعیت" رو بپذیریم که دست بالای دست بسیاره!
:72:
یا مثلا دست از مبارزه با این "حقیقت" برداریم که برای رسیدن به خواسته هامون باید از توانایی ها و نیروهامون استفاده بهینه کنیم، نه اینکه انتظار داشته باشیم همه چیز راحت به دست بیاد یا دیگران ما رو به آرزو هامون برسونن.
سوال اولیه ایا من بر زندگیم تسلط دارم
سوالات اساسی خواسته ها مسیر ارزشیابی برنامه ریزی
عادت پیوند زننده همدلی صحبت کردن رازدار بودن حمایت کردن همکفری عاطفی عشق و همسبتگی درک کردن
توجه خالص نمودن اعتما د کردن گوش دادن حمایت کردن گفتگو کردن تشویق کردن دوست شدن مجدد
جاده زندگی نباید صاف و یکدست باشد و گرنه خوابمان می گیرد ددست اندازها نعمت اند