آقايون و خانمها آيا ميتوانند باهم "فقط دوست" باشند؟

سلام:82:


تا کنون در یک چنین ارتباطی قرار گرفته اید؟ آیا تا حالا شده که با جنس مخالف فقط یک دوستی معمولی داشته باشید؟ اگر هم یک چنین تجربه ای را نداشته اید....خوب....بیایید در مورد آن فکر کنیم: "آیا امکان دارد که یک زن و یک مرد بدون برقراری هیچ گونه رابطه رمانتیکی، فقط با هم دوست باشند؟"
هزاران مطالعه و تحقیق مختلف انجام گرفته و پژوهشگران در حال تحلیل این امر هستند که رابطه دوستی میان جنس های مخالف امکان پذیر هست یا خیر. همچنین مصاحبه های بیشماری نیز با خانم ها و آقایون انجام پذیرفته و نظر آنها را در مورد این امر جویا شده اند. به هر حال درطی این گفتگوها، هم شاهد نظریات مثبت بوده ایم هم منفی.
برای بیشتر خانم ها و آقایون ارتباط با جنس مخالف در حیطه دوستی جذابیت دارد، اما غیر ممکن است. اغلب افراد معتقدند که: "به هر حال کار به جاهای باریک کشیده میشود." منظور آنها این است که ارتباط به صورت ناخواسته، رمانتیک می شود. برای یک زن و یک مرد بسیار دشوار است که بتوانند یک دوستی افلاطونی را دنبال کنند. به طور طبیعی، احساسات و عواطف وارد رابطه شده و یکی از طرفین مالکیت طلبی را آغاز نموده و حسادت ورزی شروع می شود. آیا می توانید در حالیکه با او خوشگذرانی می کنید، زمانی را در کنار هم می گذرانید، و با هم فعالیت های مشابهی را انجام می دهید، جلوی شهوتتان را بگیرید ؟ احتمالاً نه؛ به هر حال با توجه به تمام داستان های عاشقانه ای که در فیلم ها، و کتاب ها می بینیم و می خوانیم، کمتر اتفاق می افتد که دوستی زن و مرد تداوم داشته و ساده باقی بماند. تا کنون چند داستان را میتوانید تجسم کنید که در آن دوستی یک زن و مرد به سادگی ادامه داشته و هیچ اتفاق عاشقانه ای در آن به وقوع نپیوسته؟
مشکل دیگری که مطرح می شود این است که اگر زن و مرد متاهل باشند، به طور حتم همسرشان تمایلی ندارند که شریک زندگیشان یک دوست صمیمی از جنس مخالف خود داشته باشد به ویژه اگر مدت زمان زیادی را نیز با هم صرف کنند. نظر همسر شما در این زمینه چیست؟ .... ؟؟؟ .... با هم به خواندن این مقاله ادامه دهید.... احتمالاً نظرش تغییر می کند....
از سوی دیگر، افرادی نیز هستند که از این سؤال تعجب کرده و با صراحت تمام اظهار می دارند: البته که آنها می توانند با هم باشند، چرا که نه؟! این افراد گرایشات رمانتیک روابط دوستانه میان زن و مرد را غیر عادی می دانند و آن را به طور کلی رد می کنند. یکی از همین آقایون می گوید: "صمیمی ترین دوست من یک خانم است و من هرگز به فکر برقراری ارتباط رمانتیک با او نیفتاده ام." خانم هایی هم که طرفدار این نوع روابط هستند، می گویند: "من با آقایون خیلی راحت تر از خانم ها می توانم ارتباط برقرار کنم، ما با هم ورزش می کنیم و اوقات خوشی را سپری می نماییم."
در تحقیقات غیررسمی در مورد افرادی که با جنس مخالف "فقط دوست" هستند، اظهارات مثبتی بدست آمده است. اغلب مردها اظهار می دارند که در روابط دوستانه خود با خانم ها مهربانی زیادی را دریافت می کنند، امری که در روابط مردانه کمتر قابل دسترسی می باشد. برخی از آقایون در این زمینه اظهار می دارند که: "من مجبور نیستم که در مقابل یک خانم قدرت نمایی و زورآزمایی کنم و به راحتی می توانم نقاط ضعفم را با او در میان بگذارم، آنها با وجود اطلاع از کلیه ضعف، باز هم ما را میپذیرند." خانم ها هم در مورد دوستان معمولی مرد خود اینطور نظر می دهند که: "او یک معیار مناسب برای آشنایی با خصوصیات مردانه است، امری که ما از دوستان مونث خود نمی توانیم دریافت کنیم."
خیلی جالب است که خانم ها به اندازه آقایون نسبت به دوستان جنس مخالف خود احساس صمیمیت نمی کنند. حتی خانم هایی که در میان دوستان صمیمی خود آقایون را هم دارند، اما یک سری محدودیت های کاملاً روشن را در مورد ارتباطات خود با آنها تعیین می نمایند. خانم ها معتقدند: "من اوقات خوشی را با دوستان پسرم سپری می کنم، آنها می توانند در مورد برخی از مسائل حامی و کمک رسان باشند، اما جای دوستان دخترمان را نمی گیرند، من هیچ گاه آنطور که با دوستان دخترم در مورد مسائل مختلف صحبت می کنم، نمی توانم با دوستان پسرم صحبت کنم." به نظر می رسد که بازدهی روابط با جنس مخالف برای آقایون بیش از خانم هاست؛ اما این امر در تمام شرایط صحت پیدا نمی کند. خانم ها هم در کنار آقایون احساس تنوع بیشتری می کنند.
حالا با وجود تمام این حرف ها می توانیم به این نتیجه برسیم که پاسخ به سؤال: آیا زن و مرد می توانند فقط با هم دوست باشند، بله است؟
تعداد انگشت شماری از روابط به این سادگی ادامه پیدا می کنند. پاسخ حقیقی سؤال این است که "بستگی دارد"، خوب حالا می خواهید حاشیه را کنار بگذاریم و لپ مطلب را برایتان روشن کنیم: این روابط به چه چیزی بستگی دارند؟ آنها به این امر بستگی دارند که هر یک از طرفین ارتباط تا چه اندازه قصد رشد کردن و رسیدن به کمال را دارند. در این نوع روابط چه خانم ها و چه آقایون، باید مواردی را در نظر بگیرند که شاید در روابط با جنس مخالف کمتر به آن فکر می شود. یک دوست مؤنث برای یک مرد صرفاً باید به عنوان فردی حساب شود که او می تواند احساساتش را راحت تر با او در میان بگذارد، با مهر و محبت بیشتری با او رفتار کند، و وجهه آسیب پذیر او را بپذیرد. یعنی دقیقاً کارهایی که یک مرد در کنار دوستان مذکر خود نمی تواند انجام دهد. یک دوست مذکر هم برای خانم به منزله شخصی است که می تواند به راحتی در کنار او استقلال، و جنبه خشن و منطقی خود را بیشتر تجربه کند، وجوهی که تجربه آنها با جنس مونث کمی دشوار است.
بهتر است به دنبال جواب "بله" یا "نه" برای این سؤال نباشیم. باید در یک چنین رابطه ای قرار بگیریم تا بتوانیم بله یا خیر آنرا تعیین کنیم. خانم ها و آقایون می توانند از دوستی با یکدیگر لذت ببرند، اما نه به همان اندازه ای که با افراد همجنس خود ارتباط برقرار می کنند.

خسته نباشید برای دو دقیقه وقت تلف کردن جالب و مفید بود .

اما یادتون باشه ما در مملکت ایران داریم زندگی می کنیم نه در ناف اروپا....!!!!!!!

با سلام. آقا عرفان چرا اینجا وقتتونو تلف کردین . بهتر بود این مطلبو نمی خوندین و این طوری هم توی ذوق دوستمون نمی زدین. به نظر من عین این مطلب همینجا هم داره انجام میشه و خاص اروپا نیست. همه جا مردا به دنبال کسی می گردن که به راحتی بتونن احساساتشونو در موارد مختلف به زبون بیارن. خیلی از مسایل هست که وقتی آقایون در مقابل خانمهاشون بیان می کنن با برخورد های جناحی و نامهربانانه آنها مواجه می شن و مجبورن اون احساسات رو در خود سرکوب و از بیانشون پرهیز کنن. مسلماً با برخورد بی طرفانه یه خانم غریبه اونها متمایل هستن که احساسات سرکوب شده شون رو بروز بدن. خانمها همین طورن . ما خانمها خیلی از نظراتمون رو د رمقابل همسر خودمون به راحتی بیان نمی کنیم و همین باعث ایجاد بعضی عقده ها در ما میشه. بنابراین به یه دوست بی طرف از جنس مخالف که بدون غرض به درددل ما گوش بده و راهنماییمون کنه نیاز داریم. از نظر من بحث دوستمون بسیار جالب و عینی بود.

پس شما هم خسته نباشید خانم آتنا و موفق باشید ....

سلام
عرفان جان مرادي عزيز و دوست داشتني ، كارشناس افتخاري تالار همدردي اين قدر عجول بودن از شما انتظار نميرود.
چـــــرا ؟
آتـــنــــا خانم من هم از شما بسيار ممنونم .
من از اظهار نظر دوستمون اصلا ناراحت نيستم و به قول شما " تو ذوقم نخورد " .

ميدونيد متاسفانه ما جهان سومي ها ، فكر ميكنيم تمام كارهاي درست و خوب فقط مال اروپا و آمريكايي هاست.
يعني ما نميتونيم كشور خوب ، استان خوب ، شهر زيبا ، مردماني منظم ، و .... باشيم ؟
يكي از دوستان من ميگفت : حامد حتما بايد بري ..... ( يكي از كشورهاي اون ور آب ) .
ميگفتم : چطور ؟ گفت : پسر اين ها ( .......) اصلا دروغ گفتن بلد نيستند .
ما بايد كشورمون رو بسازيم .
ما آدما بايد خودمون رو بسازيم .
نبايد الگو بگيريم بايد الگو بديم.
نبايد همديگر رو مسخره كنيم و با حالت ... بگيم : " شما هم موفق باشيد "
اين ها يعني چي ؟ ميخوايم چي رو به هم ثابت كنيم ؟؟؟؟؟
همه ما براي خريد رفتيم . شما هم رفتيد . آتنا خانم شما كه خانم خانه هستيد بيشتر با اين جور مساله سر و كار داريد :
دقت كنيد ! مردم بيشتر براي اجناس خارجي دست و پا ميزنند . همش ميگن مال كجاست ؟ كجايي ؟ فرانسس ؟ آمريكايي اصله ؟ آلمانيه ! و ....
خوب اين يعني چيه ؟
از ماست كه بر ماست .

اتفاقاً اگر عرفان نظر دیگری داشت،مایه شگفتی بود.

ببنید من همه این مسائل رو می دونم ، و با اون چیزی که مد نظر جنابعالی هم هست مخالف نیستم ولی با برخی چیزای دیگه مخالف و اون اینکه تو جامعه امروزی ما کسی حریم خودش رو نمی شناسه و بسیار سخته که قبول کنیم یک مرد و یک زن می تونن در کنار هم دوست باشن ، خودتون هم اشاره کردید که بسیار سخته در ضمن تو عرف ما هم پسندیده و به جا نیست ، مخصوصا زنی که شوهر هم داشته باشه یا مردی که همسر داشته باشه ، ولی می تونیم بگیم که در روابط کاری یا دوستیهایی که وابستگی ایجاد نکنه و صرفا جهت راهنمایی یا درد ودل باشه با حفظ تمام جوانب و ظرفیتها شاید این امکان پذیر باشه ، دوست عزیز من هم قبول دارم ما باید خودمون الگو باشیم باید اینقدر فرهنگمون رو بالا ببریم که ظرفیتهامون هم بالا بره - باید حریم ها رو حفظ کنیم باید دیدمون رو عوض کنیم ولی اگه بخواییم واقع بین باشیم در جامعه امروزی ما هیچ کدوم از این چیزا در جای خودش نیست و همه ما همه چی رو با هم قاطی می کنیم .
هر کس حرف من رو قبول نداره و به خودش ایمان داره می تونه امتحان کنه و با جنس مخالف خودش دوست بشه - آیا بعد از مدتی و ابستگی روحی بوجود نمیاد - آیا بعد از مدتی با هم صمیمی نمی شن - آیا توقعشون از همدیگه بالا نمی ره - آیا همدیگه رو وکیل و صی همدیگه نمی دونن و .......
پس هر زمانی که تونستیم جلوی همه اینها رو بگیرم اونوقت می تونیم بگیم که روابطمون سالم هست .

و خدمت جناب گرد آفرید هم عرض کنم: خوبید خوشید سلامتید - چه خبرا؟!!!

سلام
نمیشه...!! اینی که میگید نشدنیه...!! تو اروپا و امریکا هم نمیشه و نشدنی ... اونجا هم وقتی مردی با یک زنی ارتباط دوستانه پیدا میکنه همسرش بهش چپ نگاه میکنه و حساس میشه ...حتی اگر ارتباط در محیط کار و ارتباط کاری هم بوده باشه اگر خیلی با هم صمیمی بشوند ممکنه دلشون بخواد باهم ازدواج کنند خلاصه آخرش ازدواجه هست ...و البته قبلش یک طلاق:shy:

...یاد رفت بگم که یکی دو سال پیش شنیدم که در اداره های کانادا قرار است قوانینی وضع بشود که ارتباط صمیمی بین مردها و زنها را ممنوع اعلام کند .
باز هم خودم در یکی از فیلم های مستند آمریکایی که درباره مشکلات آنها تهیه شده بود دیدم که مردی با زنش اختلاف داشت و زن زار زار اشک میریخت چون شوهرش با زن دیگه ای دوست بود و مرد سعی میکرد ثابت کنه که ارتباطش کاملا دوستانه است ولی زن قبول نمیکرد .

سلام
به نظرم بحث جالبی هست.
فقط خواهش می کنم فقط روی خود موضوع بحث کنید، و مستقیم شخصیت یکدیگر را نقادی نکنیم. سعی کنیم مزایا و معایب، حدود، انتظارات، محیط ها و فرهنگ حاکم، مسائل روانی همراه با این دوستی ها، و .... را دقیقا بررسی کنیم و نقطه نظرات خود را بیان کنیم.
به نظر می رسه کسب آگاهی در این زمینه بسیار مهم است.
به هر حال بحث مهارتهای ارتباطی و ویژگی های روانی، و تفکرات و احساسات همراه آن ، از متغیرهای دیگر تاثیر گذار روی این مسئله است.

بیاییم تصور نکنیم مسائل همیشه به همان سادگی هست که اول به نظر می رسد،
در خلال همین بحث هاست که ما می توانیم به بینش متعادل تر و سازنده تر دست پیدا کنیم، اگر روی حرف خود (اگر دلیل مستندی نداریم)متعصب نباشیم ....


در ضمن من این پست را مفید می دانم، چرا که این سئوالی هست که در جامعه ما مطرح هست، حتی اگر دوست نداشته باشیم.

همیشه صحبتی را نمیشود با احتمال صدردصد اشتباه زد. این موضوع را جا انداختم که بگویم بدون تعصب میشود هر چیزی را تا اندازه ای پذیرفت اما موضوع شکل انجام آن است ...و حدو مرز آن .
یکی از اشکال مثبت ارتباط دوستانه دو جنس مرد و زن در این سایت صورت میگیرد و به نظر من رضایت بخش و امیدوار کنند و بسیار سالم است ...از حد و مرز دیگر ارتباطها اطلاعی ندارم باید بررسی شود مثلا ارتباط دانشجویان با استاد هم یک ارتباط خوب و سازنده است . ارتباط کارمندان یا کارگران یک بخش تولیدی یا خدماتی نیز در حد و اندازه خود خوب و سازنده است .
بهر حال اگر به مرزهای ارتباطی واقف باشیم میتوانیم از آن سود لازم را ببریم بدون ایجاد نگرانی و ناراحتی برای کسان دیگر .
اگر از کلی گویی هم پرهیز کنیم شاید به نتیجه ای برسیم ولی کی این کار را خواهد کرد خدا میداند !
ضمنن مطالب خود را جایی کپی کنید که اگه سایت پرید دوباره ازش استفاده کنیم

سلام :82:

همين طور كه در يادداشت اول هم گفته شد : آقايان و خانم ها در روابط ( در جامعه خودمان ) بيشتر به افراط و تفريط كشيده ميشوند.

http://she-he.persiangig.com/image/Ezdevaaaj.jpg

دوست خوبمون اشاره كردند مثل رابطه دو همكار در شركت و ... اكثرا دچار اين اشكال هست .
يا خانم يا آقا اينقدر خشك هستند كه اصلا نميشه به گاردشون رو شكست و يا اينقدر راحت هستند كه با پخ گفتند از خنده قش ميكنند .

در اين كه روابط در جهان بايد نوعي كنترل شده و باعقل باشه هيچ شكي نيست و اين كه ميتونه حس زن يا مرد خانواده رو تحريك كنه و با بد بيني و .. همراه باشه شكي نيست امـــــا چه رابطه اي ؟

تا به حال به مكان هاي اداري و ... رفته ايد ؟
حتما اشخاصي ( زن يا مرد ) كه خيلي محترمانه به سوالات همديگر ( همكاران خود ) جواب ميدند ؟؟ !!

حتما اشخاصي رو هم ديديد كه ديگه از همكار بودن گذشته .......

پس اين ما هستيم كه حد و مرز رو براي خودمون و ديگران مشخص ميكنيم .
يادمه يه پست جالب ميخوندم تو همين تالار كه خانمي ميگفت : ( اگر درست خاطرم باشه ) يا دوست نميشم يا اگر ميشم زود باهام پسرخاله ميشند !!!
خوب اين همون نمونه از مشخص كردن حد و مرز بين آدماست .
اين كه ارتباط اگر از يه حدي بگذره گناه و ... هيچ شكي نسيت و ممكن حس اطرافيان رو برانگيخته كنه .
امــا منظور از اين بحث اينه كه حد و مرز كجاست ؟ آيا همه حد و مرز رو ميشناسند !
آيا روابط و ارتباط برقرار كردن صحيح رو لمس كردند ؟
و....

این جور مسائل نه با صحبت کردن جا می افته نه با تجربه کردن چیز جدیدی رو برای آدم به دست میده! من جزو کسانی بودم که عقل و منطقم این موضوع رو نمی پذیرفت که زن و مرد نتوانند در سطحی انسانی با هم دوست باشند اما بعد از اصابت چندین باره سنگها با سرم بالاخره به این نتیجه رسیدم که اگر هم نخواهی مرزهایت را با جامعه هماهنگ کنی حداقل نباید خیلی جلوتر حرکت نکنی!!

به نظر من اینکه این کار شدنی هست یا نه یک طرف قضیه است و اینکه چقدر ضروریه یک مساله دیگه .همونطور که دوستان گفتند امکان وجود چنین دوستی در عمل خیلی کمه اما اینکه آیا این امر توصیه میشه یا نه باید دید چقدر ضروری است و قراره این تجویز چه مشکلی را برطرف کنه اگر قراره که مشکل عدم صمیمیت همسران یا والدین و فرزندان با این راه حل بشه باید گفت صمیمیت گمشده را باید توی خانواده پیدا کرد نه بیرون از اون(حکایت کسی که انگشترش رو توی خانه گم کرده بود و بیرون از خانه دنبالش می گشت)
به نظر من همه این راه حل ها برای اینه که ما از کارکرد واقعی خانواده غفلت کردیم ما مثل آدمهایی شدیم که از خوردن انواع خوراکی های مفید دوری می کنند اونوقت دنبال شربت و آمپول تقویتی می گردند و احیانا بدون نسخه مصرف می کنندو دچار آفات افراط و تفریط میشن!
اگر زن و شوهر هاسنگ صبور هم باشند و اگر پدر و مادر ها بچه هاشو نو درک کنند دیگه حرف ناگفته و نیاز برطرف شده ای نیست که بیرون از خانواده دنبال برطرف کردنش بگردیم. شاید بگین این اگر ها توی واقعیت جامعه ما وجود نداره و فقط آرمان گراییه اما من میگم حالا که مشکل وجود داره چرا دنبال راه حل منطقی اون نباشیم.

فکر کنم ما اعضا بعضی وقتها بر اساس پیش شناختی که از همدیگه تو ذهنمون داریم درباره نظرات همدیگه قضاوت می کنیم.این خوب نیست.

نقل قول:

---

هر کس حرف من رو قبول نداره و به خودش ایمان داره می تونه امتحان کنه و با جنس مخالف خودش دوست بشه - آیا بعد از مدتی و ابستگی روحی بوجود نمیاد - آیا بعد از مدتی با هم صمیمی نمی شن - آیا توقعشون از همدیگه بالا نمی ره - آیا همدیگه رو وکیل و صی همدیگه نمی دونن و .......
پس هر زمانی که تونستیم جلوی همه اینها رو بگیرم اونوقت می تونیم بگیم که روابطمون سالم هست .

---

قبول دارم
اگه خانم و آقایی برای هم اینقدر جذاب باشند که بخواهند دوست نزدیک باشند و درددل کنند و ... پس طبیعتا احساسات دیگه ای هم در اونها به تدریج شکل می گیره.بخصوص اگه مجرد باشند.نمی دونم اگه دو طرف متاهل و از زندگی زناشویی شون راضی و عاشق همسر و خانواده شون باشند آیا باز هم تمایل به داشتن دوست صمیمی از جنس مخالف دارند؟اینو نمی دونم ولی فکر می کنم که ندارند.
عزیزان منظورشون احیانا این نیست که تو کشورهای اروپایی(که بعضی ها براشون مدینه فاضله و سرزمین رویاهاست)مردم از نظر جنسی مشکل دارند؟عشق،جاذبه بین دو جنس مخالف،لذت یا کسب آرامش از مصاحبت غیر همجنس تو ذات انسانها و متاثر از غرایز اونهاست.
یه بار یه بنده خدای اروپایی به من گفت که وقتی با خانمش نشسته یه جایی اگه یه خانم خوشگلی رد شه و اون بهش نگاه کنه خانمش عصبانی می شه و با سقلمه بهش می گه نگاه نکن.زنان اروپایی هم به ارتباطات همسرشون با خانمهای دیگه حساسند.اون رابطه آزادی که ما تو فیلما یا از تو رسانه ها می بینیم برای خانواده های موفق و مستحکم خارجی وجود نداره.اونا هم وقتی عاشق همسر و زندگی خانوادگیشون هستند روابط محدودی با افراد غیر همجنس دارند.و البته کم نیستند زوجهایی که هر دو ارتباطات غیر رسمی با جنس مخالف دارند و در عین حال با هم زندگی مشترک هم دارند.خب فکر می کنم درباره وضعیت بنیان خانواده تو اون کشورها خوب می دونید.
از نظر من خانمها و آقایون نمی تونند با هم رابطه صمیمی طولانی مدت و افلاطونی داشته باشند.اگه هم پیش بیاد 2 درصد ارتباطاته،که اونم باید ریشه یابی بشه که چی شده که این اتفاق طبیعی نیافتاده(شاید پر کردن خلاء وجود جنس مخالف در زندگی دو طرف بدون وجود جذابیت بین اونا،رابطه معیوب).

من این تجربه را داشته ام.
به نظر من می شود زیرا زن و مرد جدای جنسیتشان انسان هستند.

اما سالم بودن و صحیح بودن این رابطه بستگی به شخصیت و کمال دو طرف دارد. اگر زن و مرد کمبودهای عاطفی و عشقی یا عقده های جنسیتی نداشته باشند و برای انسانیت طرف مقابل ارزش و احترام قایل باشند، می توانند این رابطه دوستی را داشته باشند.
و حتی یکدیگر را خیلی دوست داشته باشند.
حالا چه در ایران باشه چه در اروپا چه در افغانستان یا افریقا.