خدایا به چه جرمی؟

سلام. امروز عصر داشتم به این فکر میکردم که بیام یه تاپیک بزنم و سوالی که مدت ها ذهنم رو درگیر کرده از شما بپرسم. و همینطور برم تاپیک "دختر مهربون" تا به آشنای دیروز بگم که کتابی که بهم معرفی کرده بود رو خوندم.

اما....
دوباره مجبور شدم بیام اینجا و از چیزایی بنویسم که گفتنشون هم عذاب آوره چه برسه به دیدن و شنیدن و لمس کردنشون...


دل نوشته:
خدایا حالا که برای من مرگ را نمیپسندی، باشد...
دیگر من هم نمیخواهم...دیگر در انتظارش نیستم.... دیگر در انتظار هیچ نیستم....

نزدیکانِ من!
هر وقت خدا برای من مرگ را رقم زد، روی سنگ قبرم از قول فرشتگان خدا بنویسید:
طفلی بود که مرد...
اما روح و جسدش روی زمین جا ماند...
حالا بعد از سالها یادمان افتاده آنها را با خود ببریم...
طفلک زجری کشید در این سالها که یادمان رفته بود...


خدای من، میدونم توی زندگیم خطا و اشتباه کم نداشتم. اما هرچی فکر میکنم نمیفهمم دارم تاوان کدوم خطام رو پیش تو پس میدم. تاوان کدوم گناه من انقدر سنگینه؟!!


دوستای عزیزم متأسفم که میام اینجا و ناراحتتون میکنم. به همدردیتون احتیاج دارم. بازم دعوا و...
اینبار خیلی بد تر از همیشه بود. انقدر که از سر نماز پاشدم و مادرم رو نجات دادم... خیلی تلخ بود...

سلام دختر مهربون،

فکر می کنم بیشتر از اینکه نیاز به این داشته باشی که کسی بهت مشاوره بده یا راهنماییت بکنه، بیشتر به این نیاز داری که درد دل کنی.

می تونم حدس بزنم که امروز شاهد صحنه های بدی بودی و شدیداً بهت فشار روحی اومده.

تنها می توانم بهت بگم که باید صبر کنی، صبر، صبر...

انسان تو سختی ها ساخته می شود.
فکر می کنم توی همین سایت خوندم که "دریای آرام ناخدای قهرمان نمی سازد".

نقل قول:

---

اما هرچی فکر میکنم نمیفهمم دارم تاوان کدوم خطام رو پیش تو پس میدم. تاوان کدوم گناه من انقدر سنگینه؟!!

---

تاپیکی که راجع به بیماران زده بودم رو خوندی؟
فکر می کنی مگر یک کسی که نابینا به دنیا میاد، یا کسی که هیچ وقت نمی تونه راه بره، یا کسانی که با هزار جور بیماری سر و کله می زنند چه گناهی کردند؟

فکر می کنی کودکی که در فقیرترین و عقب افتاده ترین نقاط جهان به دنیا میاد چه تقصیری داره؟

باز من و تو اگر خیلی شاهد دعواها و بی احترامی ها و ... بودیم، اگر خیلی مواقع در خانه مان آرامش نبود، حداقل تن سالم داریم... فرصت درس خوندن داشتیم... شب گرسنه نمی خوابیم... شب تو خیابون نمی خوابیم... و هزار نعمت دیگه.

می دونم دارم حرفهای قبلیم رو تکرار می کنم، ببخشید.
شاید الآن تو اصلاً حوصله شنیدن این حرفها رو نداشته باشی.

ولی خب، اینکه چرا تو در این موقعیت قرار گرفتی، حکمت خدا بوده، سر نوشت بوده، هر چی می خواهی اسمش رو بگذاری، بگذار...

حافظ، اسرار الهی کس نمی داند، خموش...!

سعی کن این همه بار منفی که به سمتت اومده رو از خودت دور کنی.
خیلی راه هست...
نماز، قرآن، دعا،
کتاب، شعر، موسیقی، فیلم، ...

کاش بزرگتری در خانواده شما میانجیگری می کرد...

بله. مشاوره دادن توی این زمینه همین یه کلمه هست و بس: صبر

و این صبر انقدر ازم دور شده که فکر میکنم مادر زادی ندارمش...

دیگه توانی توی خودم نمیبینم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آخه خدا میخواد از من چی بسازه؟!! من ظرفیتشو ندارم..

یه چیزی رو تحت فشار بذاری که بخوای یه قالب بهش بزنی، اگه مقاومت نداشته باشه خورد میشه.

دارم له میشم زیر بار اینهمه فشار...

من امشب دعا می کنم خدا بهت آرامش بده، صبر بیشتر بده.

نمی دونم، واقعاً شاید گاهی طلاق بهتر از این همه زجر باشه.
پدرت بازنشسته هست؟
زیاد توی خونه می مونه؟

قدیمی ها یک چیزی می گفتند، بعضی مواقع فکر می کنم همچین هم بد نمی گفتند... می گفتند مرد نباید زیاد تو خونه بمونه، وگرنه زن و شوهر اختلافشون می شه....
یکی از دلایل اختلافات پدر مادر من هم فکر می کنم همین بود.

سعی کن قوی باشی.
سعی کن راجع به اتفاقات افتاده تا اونجا که میشه فکر نکنی.

لحظه های تلخ رو برای خودت مرور نکن، هرچند که سخته.

بالاخره هر روزت هم که مثل امروز نیست...

نقل قول:

---

پدرت بازنشسته هست؟
زیاد توی خونه می مونه؟

---

بله.

نقل قول:

---

قدیمی ها یک چیزی می گفتند، بعضی مواقع فکر می کنم همچین هم بد نمی گفتند... می گفتند مرد نباید زیاد تو خونه بمونه، وگرنه زن و شوهر اختلافشون می شه....

---

راست گفتن.

نقل قول:

---

سعی کن قوی باشی.
سعی کن راجع به اتفاقات افتاده تا اونجا که میشه فکر نکنی.
لحظه های تلخ رو برای خودت مرور نکن، هرچند که سخته.

---

سخته که یادت نیاد...
در طول اون اتفاق که من توی اتاق داشتم گریه میکردم. بعد از اون اتفاق مادرم رفته بود بخوابه، دلم نمیومد پیشش نرم و خوابش ببره. رفتم پیشش ولی گریم بند نمیومد. یه کم باهاش حرف زدم، یه کم باهام حرف زد.. برادرام هم اومده بودن پیشش. یه کمی جو، بین خودمون آروم شد. آخرش به زور همه رو خندوندم...
الان با اینکه یه کمی سبک شدم و کمتر بهش فکر میکنم، اما انگار یه کوه روی شونه هام سنگینی میکنه.

آفرین،
خوب کردی همه رو خندوندی... و همینطور خوب شد که با برادرانت سعی کردید حال مادر رو عوض کنید.

البته یکبار فرشته مهربان گفت که در کار پدر مادر دخالت نکنید. الآن که فکر می کنم، می بینم این حرف صحیحه.

یعنی اشکال نداره اگر مادرت رو دلداری بدهی، یا بخندونیش، ولی در کارهاشون دخالت نکنید.

یک مسئله دیگر هم هست... شاید حرفم رو قبول نداشته باشی.
ولی من و خواهرم اکثراً فقط مواظب مادرم بودیم. مدام با او صحبت می کردیم، او را دلداری می دادیم، با او مشورت می کردیم و ...

ولی خیلی کم پیش میومد که سعی کنیم پدرم رو آرام کنیم. به او توجه کنیم... به او محبت کنیم...
حتی خیلی مواقع ناراحتی خودم رو به او نشان می دادم و طوری برخورد می کردم که چون شما با مامان دعوا کردی، من هم با شما سرسنگین هستم...
این باعث می شد ناراحتی او بیشتر بشه. همینطور این حس به او دست می داد که مادرم ما رو از او گرفته، و یا اینکه ما در جبهه مادرم هستیم.
این کارهای ما اشتباه بود...
امیدوارم تو و برادرانت این اشتباه رو نکنید...

نقل قول:

---

ولی خیلی کم پیش میومد که سعی کنیم پدرم رو آرام کنیم. به او توجه کنیم... به او محبت کنیم...

---

در مورد پدر شما نمیدونم. اما رفتار پدرم جوری نیست که ما (حداقل من) جرئت کنم نزدیک بشم.
البته این موضوع هم هست: اینکه خودت مقصر بودنِ یکی رو بدونی و بتونی باهاش یه برخورد خیلی خوب و صمیمی داشته باشی خیلی خیلی سخته.

روابط توی خونه ی ما یه کمی فرق میکنه. نمیدونم لازمه توضیح بدم یانه.

نقل قول:

---

یعنی اشکال نداره اگر مادرت رو دلداری بدهی، یا بخندونیش، ولی در کارهاشون دخالت نکنید.

---

نه. دخالت نمیکنم.

ممنون که جوابمو دادی.
خوشحالم که اینجا هست تا من کمتر احساس تنهایی بکنم.

نقل قول:

---

اینکه خودت مقصر بودنِ یکی رو بدونی و بتونی باهاش یه برخورد خیلی خوب و صمیمی داشته باشی خیلی خیلی سخته.

---

گاهی تو مطمئنی که می دونی مقصر کیه، ولی بعداً که اون روزها می گذره و فکرت باز میشه، نظرت ممکنه کمی عوض بشه و از برخوردهایت پشیمون بشی. شاید برای همینه که می گویند در کارهای پدر مادر دخالت نکنید، طرفداری نکنید، با هر دو طرف مهربان باشید...

حالا فکر می کنم دیگه امروز به اندازه کافی سختی گذشته... راجع به این مسائل فکر نکن.

به خودت فرصت بده تا فکرت آزاد بشه.

سلام دختر مهربون
نمی تونی تصور کنی که چقدر خوشحالم. نه اشتباه نکن خوشحالیم از زجر تو نیست از پیدا کردن موارد مشابه به خودمه. واینکه این من تنها نیستم که زجر کشیدم و هنوزم روحم زخمی اون رنجهاست.
انگار حرفهای دل منه که زده میشه انگار کسی داره جای من زندگی من رو شرح می ده. خاطرات من رو می گه. خاطرات منی که که از کودکی ترس و وحشت و نا امنی رو همراه داشتم. ترس از طوفانی شدن. همیشه خودم رو به صورت بچه ای تصور می کردم که گوشه ای تاریک پنهان شده تا ناامنی ها تمام بشه.
منی که بیرون از خونه یه آدم شاد و سرزنده ام توی خونه تبدیل می شم که به آدمی که هر حرفی می زنه با ترسه. مبادا پدر از این حرفم برداشت بدی کنه. و مادری که مدام داره بهمون گوشزد می کنه که نخند حرف نزن فلان فیلم تلویزیونو نگاه نکن مبادا پدر ناراحت بشه و گیر بده. و من جرات ندارم با کسی دوستی صمیمی برقرار کنم مبادا که پاش به خونه ام باز بشه و ضعف من رو ببینه
و هنوز هم دقیق نمی دونم مشکل از کجاست. گناه از کیه؟ از پدر بهانه گیر و لجباز و بدخلق و عصبی که بی احترامی و بی آبرویی براش عادیه ولی می دونم دلش به اندازه دل یه بچه کوچیکه. یا مادری که تمام وجودش محبت به فرزندانشه ولی تنها ذره ای از اون نصیب پدر می شه. محبتی شاید از روی ترس. و یا منی که ندانسته به مشکلات دامن زدم.
الان مامان و بابا پیرتر شدن و خونه کمتر از همیشه طوفانی می شه اما ترس از طوفان تا ابد تو ذهن آدم می مونه و من این ترس رو از این دارم که مبادا اشتباه اونها رو تو زندگی آینده ام تکرار کنم و مبادا این ترس جهنمی تا آخر عمرم همرام باشه.
حرف دلم خیلی زیاده همین الان که دارم گوشه ایشو تایپ می کنم برام زجره. از یادآوریشون بدم میاد هرچند هرازگاه خودشون تو ذهنم میان.
ببخش که وسط تاپیکت حرف دل خودم رو زدم. ذوق زده شدم که من تنها نیستم. من ، تو و شاید کسای دیگه ای توی این تالار هم هستن که این مشکلو داشته باشن. شاید نتونم بهت کمکی بکنم در حل مشکلت اما بدون یه همدرد هست که تاپیکتو دنبال می کنه و همیشه این دعا رو می کنه که "خدایا آرامش را از هیچ خانه ای دریغ مدار"

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamed65

گاهی تو مطمئنی که می دونی مقصر کیه، ولی بعداً که اون روزها می گذره و فکرت باز میشه، نظرت ممکنه کمی عوض بشه و از برخوردهایت پشیمون بشی. شاید برای همینه که می گویند در کارهای پدر مادر دخالت نکنید، طرفداری نکنید، با هر دو طرف مهربان باشید...
حالا فکر می کنم دیگه امروز به اندازه کافی سختی گذشته... راجع به این مسائل فکر نکن.
به خودت فرصت بده تا فکرت آزاد بشه.

---

هم درست میگی هم نه.
اینکه پدرم یه اخلاقایی داره که با چیزای خیلی پیش پا افتاده زمین و زمان رو به هم میریزه و به فکر هیچ چیزی نیست جز اینکه حرف خودش رو همه قبول کنند و... از این جهت میشه همیشه تقصیرا رو گردن پدرم انداخت و گفت عامل همه ی ناآرومی های خونه اونه.
اما از یه جهت دیگه هم درست میگی. چون مادرم که داره اینا رو میبینه، باید با فرض عوض نشدن پدرم، کمتر بهونه دستش بده (با اینکه رفتارای مادرم، اگه طرفش اخلاق نرمال داشت، خیلی هم خوب و سنجیده هست) اما مادرم هم باید وضعیت رو ببینه. نباید بهونه دستش بده (هرچند پدرم بهونه رو گیر میاره بالاخره) از مادرم هم دلم پر بود دیشب. البته خیلی کمتر.

دیشب برادرم مدام داشت با پدرم آروم صحبت میکرد تا آرومش کنه. اما مگه آروم میشد؟!! بدتر میشد. اما برادرم آرامش خودش رو از دست نمیداد. نمیدونم کارش درست بود یا نه. ولی بالاخره سر و صدا ها خوابید.
دیشب انقدر حالم بد بود که دیگه دوست نداشتم توی خونه چشمم به چشم کسی بیافته. نه پدرم، نه مادرم. دوست داشتم نه چشمم توانِ دیدن داشته باشه نه گوشم توانِ شنیدن. نه حتی توانِ حرف زدن.

خدایا یه کاری کن که هیچ خونه ای اینجوری آرامشش رو از دست نده.

دختر مهربون عزیز
حالم خیلی گرفته شد از گرفتگی حالت،بدون خیلی واسم عزیزی،دعا میکنم خیلی خیلی زود خدا یه راه روشن و واضح بهت نشون بده و برسی به روشنایی:203:

این دعواها و بگو مگوها متاسفانه تو اکثر خونه ها هست ولی خب شدت و حدتش فرق میکنه،پس میتونم بفهم که تو این لحظات چی میکشی.
هر وقت دلت گرفت بیا اینجا درد و دل کن مسلما اینجا خیلی ها تاپیکتو میخونن و حتما برا تو و همه مشکل دارها دعا میکنن.

سلام lifeisbeautiful عزیز
آره متاسفانه یا خوشبختانه کم نیستن کسایی که این مشکل رو دارن. توی همین تالار هم هستن. من ، سارا20، سینا (که خیلی وقته نیست)، حامد65(البته الان دیگه نه)، شیدا حاتمی، و خیلیای دیگه که قبلا هم اومده بودن و یه تاپیکایی با این مضمون داشتن. میتونی بری و تاپیک این دوستان رو بخونی تا ببینی شرایط همه اینا بدتر از شما نباشه بهتر هم نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

همیشه خودم رو به صورت بچه ای تصور می کردم که گوشه ای تاریک پنهان شده تا ناامنی ها تمام بشه.

---

راست میگی. منم مین حس رو دارم. یه بچه ی تنها که پناهِ امنش رو ازش گرفتن.
منم بیرون نقاب یه آدم بی درد رو دارم. اما کی خبر داره از دلم که توش چی میگذره...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

و هنوز هم دقیق نمی دونم مشکل از کجاست. گناه از کیه؟ از پدر بهانه گیر و لجباز و بدخلق و عصبی که بی احترامی و بی آبرویی براش عادیه ولی می دونم دلش به اندازه دل یه بچه کوچیکه. یا مادری که تمام وجودش محبت به فرزندانشه ولی تنها ذره ای از اون نصیب پدر می شه. محبتی شاید از روی ترس. و یا منی که ندانسته به مشکلات دامن زدم.

---

عزیزم این وسط مهم نیست که تقصیر کیه. گیرم که تو مقصر رو پیدا کردی. مگه میتونی بهش بقبولبنی؟ گیرم که قبول کنه مقصره. مگه میتونی عوضش کنی؟
اگه فکر میکنی میتونی برو دنبالش. اما نمیشه. به فکر تغییر یه نفر دیگه نباش. چون تا خودش نخواد هیچی عوض نمیشه. و خودش نمیخواد.
من بعد از اینکه ی چند تا راه رو امتحان کردم به این نتیجه رسیده که نمیشه شرایط خونه رو عوض کنم. شرایطم رو قبول کردم. الان فقط دنبال راههایی هستم که کمتر ضربه ببینم.
اما چرا میگی ممکنه خودم مقصر باشم؟ چی کار میکنی که ندونسته به مشکلات دامن میزنی؟
اگه دوس داری بگو تا با هم صحبت کنیم راجع بهش، تا اگه اشتباه از سمت خودته حلش کنیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

حرف دلم خیلی زیاده همین الان که دارم گوشه ایشو تایپ می کنم برام زجره. از یادآوریشون بدم میاد هرچند هرازگاه خودشون تو ذهنم میان.

---

آره به اندازه کافی این تفکرات توی ذهنمون هست. نمیخواد دیگه خودت هم به یادشون بیاری عزیزم.
فقط یک جور اونها رو یادآوری کن. به هدف اینکه یه درسی از توش یاد بگیری. اشتباهات هر دو طرف رو ببینی و سعی کنی از همه رفتاراشون درس بگیری.

نقل قول:

---

من این ترس رو از این دارم که مبادا اشتباه اونها رو تو زندگی آینده ام تکرار کنم و مبادا این ترس جهنمی تا آخر عمرم همرام باشه.

---

دقیقاً این چیزیه که باید حواسمون بهش باشه. ما یه امتیاز داریم نسبت به اونایی که تا به حال توی خونشون از این خبرا نبوده. اگه خدای نکرده قرار باشه همچین اتفاقی توی زندگی آینده شما هم بیافته، شما خودت رو میتونی کاملاً بذاری جای بچه هات. چون با تمام وجود زجرش رو چشیدی، دلت میاد به اونا هم بچشونی؟
من یه تصمیم گرفتم. به خودم قول دادم که انقدر مطالعه داشته باشم که اجازه ی ورود همچین مشکلاتی رو در زندگی آیندم ندم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ممنونم شایانای عزیز.:72:
ممنون که برام دعا میکنی. به دعای دوستای واقعی و خوبم واقعاً محتاجم...

دخترمهربون سلام علیکم
راستش یه غمی تودلم نشست ازخوندن نوشته هات
ولی عزیزم اینکه گفتی به چه جرمی؟فکرم مشغول کردچون اصلنم اینطورنیست
دنیامحل آزمایش وامتحانه
اتفاقا برعکس خداهرکس روکه بیشتردوست داره بیشترتحت فشارمیزاره
پس ائمه مابه خاطرجرمی اینقدتحت فشاربودند
نه عزیزم نه اینطورنیست .راستش من خودم توزندگی خیلی مشکل دارم وکلی غم ولی توهمه شرایط مهربون خداروشکرکردم چون خداست که حکیمه ومیدونه چی به صلاح بندش
امیدوارم خداصبرت بیشتروبیشترکنه
ان الله مع الصابرین
ان الله یحب الصابرین
راستی چه اسم قشنگی

ممنونم منتظر عزیز:72: (که فکر میکنم خانم باشی)
درست میگی. شاید برای اینکه همه ی این حرفا ی شما دوستای خوبم آرومم کنه اومدم و این تاپیک رو زدم.
راه خاصی که نیست. فقط باید آدم خودش رو دل گرم کنه.

امیدوارم مشکلات و سختی های شما هم به زودی حل بشه.
مرسی بابت دعا ها و انرژی هایی که بهم میدی:72:

آره دخترمهربون عزیزکه چقداین اسم برازنده شماست من خانومم
ممنوم برادعات.این روزهااگه دقت کنی همه پرهستن.خیلی کم پیش میادکه ببینیم کسی غمی نداشته باشه.همه دارن زورکی یه لبخندی رولباشون میزارن مثل من وشما که بقیه فکرشم نمیتون بکنن ماهم غمی داشته باشیم.
همه و همه دارن این بشارت روبه هم میدن اندکی صبرفرج نزدیکست
همه شواهد.علائم این میرسونه که انشالله فرج نزدیکه
پس شماهم که اینقدمهربونی بیاودعابرافرجشون کن ازته دلت بگواللهم عجل لولیک الفرج
هم آرامش خاصی میگیری هم آقای غریبمون هم درجواب دعای شمابرامشکل شمادعامیکنن
امتحان کن خیلی لذت میبری اونم نه ازنوع کاذبش
من خودم بارها وبارها وقتی دلم پرازغم وغصه بوده نشستم زارزدم وعین این که آقاروبروم هستن گریه کردم وازغمام گفتم.آروم آروم شدم عزیزم امیدوارم شمام این آرامشوبگیری

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

:72::72::72::72::72::72::72::72::72::72:

دختر مهربون عزیز
انقد زیاد نوشتم که هدف من تو نوشته هام گم شد. من تنها قصد همدردی داشتم و البته ذوقی که از تنها نبودن داشتم. از همدردیت ممنون
با شرایط کنار اومدم. به قول دوستان تنها چاره صبر بود که صبر و گذشت زمان اوضاع رو بهتر کرد.
ولی این کودکی ما بود که به هدر رفت. کودکی که می تونست بدون دلهره باشه. هر چند انسانی قوی در حوادث می سازه اما حس ترس از قرار گرفتن تو شرایط ناامن مشابه همیشه همراهیمون می کنه.
جایی تو کتاب "آیا تو آن گمشده من هستی خوندم که انسان خاصیت بازگشت به خانه رو داره" و از این می ترسم که مبادا ناخودآگاه به سمت مردی کشیده بشم که روحیه سخت گیرانه ای مثل پدرم داشته باشه.

منظورم از گناه من هم دخالت هام بود. و گاهی اوقات توپیدن به مادرم که چرا به بعضی حرفهای بابا سخت می گیره و بابا رو حتی وقتی که نرم هست تحریک می کنه.

به هر حال این نیز بگذرد و گذشت :72::72::72::72:
گفتم که در حال حاضر با شرایط کنار اومدم دارم زخم ها رو ترمیم می کنم. شاید یک دوباره سازی. یه آفرینش دوباره خود. خودی که حقیقتا دوستش دارم

سلام دختر مهربون
شاید نتونم عمق ناراحتی ات رو با وجودم لمس کنم اما خیلی بی ریا می گویم که من هم لحظات بسیار زجر آور را گذروندم
غم و ناراحتی برای همه ی انسانهاست نه برای قشر خاصی تنها فرقش اینه که شکلش فرق می کنه
یکی فرزندش رو ازدست میده
یکی برادرش رو
یکی همسرش معتاده
یکی همسرش بداخلاق و عصبی است
یکی مشکل مالی داره واسه هزارتومن گیر هست
یکی بچه دار نمیشه
یکی بیماری لاعلاج داره و هر لحظه ممکن هست که بمیره
یکی طلاق گرفته و برگشته توی یک خانواده نابسمان
یکی پدر و مادرش رو از دست داده و بی کس و تنهاست
یکی....
نمونه های همش توی همین تالار هست
هرکسی به نحوی درگیره ولی چون همگی مشغولیم و درگیر فکر می کنیم این فقط خودمون هستیم که مشکلی به این بزرگی داریم

وقتی مشکلات بر سرمان فرود می آورد تنها جایی که می توننیم بهش پناه ببریم و ازش بخواهیم فقط خداست
می تونیم دلمون رو خیلی صاف و زلال کنیم و با توکل به خودش بریم جلو و می تونیم با عصبانیت و دلخوری بریم پیشش و ازش طلبکار باشیم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

جاي پا

خوابي ديدم…
خواب ديدم در ساحل با خدا قدم مي زنم.
بر پهنه آسمان صحنه هايي از زندگي ام برق زد.
در هر صحنه، دو جفت جاي پا روي شن ديدم.
يكي متعلق به خودم و ديگري متعلق به خدا.

وقتي آخرين صحنه در مقابلم برق زد، به پشت سر و به جاي پاهاي روي شن نگاه كردم.
متوجه شدم كه چندين بار در طول مسير زندگي ام، فقط يك جفت جاي پا روي شن بوده است.
همچنين متوجه شدم كه اين در سخت ترين و غمگين ترين دوران زندگي ام بوده است.
اين واقعاً برايم ناراحت كننده بود و در باره اش از خدا سؤال كردم، خدايا، تو گفتي اگر به دنبال تو بيايم، در تمام راه با من خواهي بود.
ولي ديدم كه در سخت ترين دوران زندگي ام، فقط يك جفت جاي پا وجود داشت.
نمي فهمم چرا هنگامي كه بيش از هر وقت ديگر به تو نياز داشتم، مرا تنها گذاشتي.

خدا پاسخ داد، بنده بسيار عزيزم، من در كنارت هستم و هرگز تنهايت نخواهم گذاشت.


اگر در آزمون ها و رنج ها، فقط يك جفت جاي پا ديدي، زماني بود كه تو را در آغوشم حمل مي كردم.

---

دختر مهربون همه ما در آغوش خداییم
پس با اطمینان کامل خودت رو به دستش بسپار
زیباترین عکسها در اتاق های تاریک ظاهر می شوند پس وقتی توی نقاط تاریک زندگی ات قرار گرفتی بدون خدا داره ازت تصویری زیبا می سازه

حالا جواب سئوالت رو گرفتی که "خدایا به چه جرمی؟"

سلام دختر مهربون عزیز
می دونی عزیزترین بنده ی خدا همونی که خیلی خیلی هم مهربون بود این قدر که رحمة للعالمین بود اون از همه بیشتر اذیت شد واسه همینه که می گن البلاء للولاء!
پدرش را قبل از به دنیا آمدن از دست داد تا حتی لحظه ای هم محبت پدرانه را نچشیده باشد و تا بخواهد بفهمد مادر یعنی چه آن را هم از او گرفتند!
بعد توی خاک و خل بیابان ها فرستادنش پی گله!

اما او هر روز عاشق تر شد!
خاکستر رو سرش ریختند، مسخره اش کردند و سنگش زدند و به او حمله کردند و ...

می دونی اگه بنابود به خاطر جرم و گناه این کارها را با کسی بکنند پس چه جوری اسوة للعالمین شد؟ مگر نه این که از هرگونه رجس و پلیدی پاک بود؟

سلام دوستای خوبم:72:
با حرفای قشنگتون من پشیمون شدم از اینکه یه همچین اسمی برای تاپیکم گذاشتم.
من به این نتیجه رسیدم که اسم تاپیکم رو عوض کنم.
از همتون ممنونم. و معذرت میخوام.

اسمش رو میذارم "کمی درد و دل"
(خودم که نمیتونم عوضش کنم. شما از این به بعد با این عنوان در نظر بگیرید.)

سلام

خيلي وقت بود سايت نيومده بودم

ببين دختر مهربون من و خيلي هاي ديگه هم مشكلات خودمون رو داريم ولي شدت و ضعف داره
مثلا خود من همين اواخر يه سري مشكلاتي داشتم و دارم كه بدجوري فشار بهم وارد كرده و ميكنه
جالبيش هم اينجا بود چون خونسردم بچه ها باور نمي كنن مشكل داشته باشم
منتها انسان بايد صبر كنه و با اين صبر هم صبرش در مشكلات بعدي بيشتر ميشه و هم ساخته تر و پخته تر ميشه
ما چه مي دونيم در آينده قراره چه چيزي برامون پيش بياد
شايد لازم باشه الان آب ديده بشيم براي بعدي هاش

مي دوني شايد درست نباشه، ولي اينجور مواقع دو تا كار مي كنم
اول به خودم ميگم:
هر كه در اين بزم مقرب تر است **** جام بلا بيشترش مي دهند
يكي اينكه كمي اغراق مي كنم و به رفقا مي گم بدجوري زير فشارم
مثلا جديدا به دوستام مي گفتم چند بعد وجود داره ؟ مي گفتن : 4 تا
مي گفتم: خوب از 8 بعد زير فشارم

هم يه مزاحه هم درك اونا رو بالاتر مي بره و سطح توقعشون رو پايين

يا حق

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

(خودم که نمیتونم عوضش کنم. شما از این به بعد با این عنوان در نظر بگیرید.)

---

در همون قسمت ارسالهای جدید با mouse رو اسم تاپیک کلیک کن و دکمه رو نگاه دار.

اون وقت میتونی‌ اسمش رو عوض کنی‌.

سلام جناب احمد علی.
جات خالی بود توی تالار.
ممنونم که برام نوشتی.
نوشتی که:

نقل قول:

---

شايد لازم باشه الان آب ديده بشيم براي بعدي هاش

---

با این حرفت رفتم تو فکر. یعنی بدتر از این؟!!
میدونی چیه این قضیه برام آزار دهنده هست؟
اینکه خودم توش هیچ دخالتی ندارم. یعنی نقشم کمرنگه. و اینکه نمیتونم کاری کنم که اوضاع درست شه.
بخاطر همین شرایط رو خیلی بد میبینم. اگه مثلاً یکی از طرفین دعوا خودم بودم میتونستم برای بهتر شدن شرایط یه کاری کنم. اما اینجوری باید دور از ماجرا بشینم و فقط غصه بخورم.

ایشالا که مشکلاتت زودتر حل بشن.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamed65

در همون قسمت ارسالهای جدید با mouse رو اسم تاپیک کلیک کن و دکمه رو نگاه دار.
اون وقت میتونی‌ اسمش رو عوض کنی‌.

---

ممنونم ولی این کار هم مثل ویرایش پست، فقط تا 20 دقیقه قابل انجامه.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

ولی این کودکی ما بود که به هدر رفت. کودکی که می تونست بدون دلهره باشه. هر چند انسانی قوی در حوادث می سازه اما حس ترس از قرار گرفتن تو شرایط ناامن مشابه همیشه همراهیمون می کنه.
جایی تو کتاب "آیا تو آن گمشده من هستی خوندم که انسان خاصیت بازگشت به خانه رو داره" و از این می ترسم که مبادا ناخودآگاه به سمت مردی کشیده بشم که روحیه سخت گیرانه ای مثل پدرم داشته باشه.
...
گفتم که در حال حاضر با شرایط کنار اومدم دارم زخم ها رو ترمیم می کنم. شاید یک دوباره سازی. یه آفرینش دوباره خود. خودی که حقیقتا دوستش دارم

---

عزیزم راجع به کودکیمون باهات هم عقیده ام. اما الان دیگه به قول خودت گذشته.
من یه تاپیک داشتم. نمیدونم بدردت میخوره یا نه. برات لینکشو میذارم.
این چه حسیه که میاد سراغم

راجع به بازگشت به خانه منم یه چیزایی شنیدم. اما بنظرم میشه با رفتن پیش یه مشاور راه درست رو تشخیص داد. کمک میکنه. امیدوارم برای هیچ کدوم از دوستایی که این مشکل رو دارن پیش نیاد.

خوشحالم که کنار اومدی. ایشالا که زودتر به هدفی داری میرسی و زندگیت رو اونجور که میخوای میسازی:72::72:

سلام خانومي. مگر حرف خداوند رو باور نداري وقتي كه ميگه: ما اين روزهاي پيروزي و شكست را بين مردم ميگردانيم تا كساني كه ايمان آورده اند از كافران بازشناخته شوند؟" و همچنين: "ما هيچ كس را جز به اندازه توانايي اش تكليف نميكنيم". هركسي مقدره تو اين دنيا به يه روشي در حد توان خودش امتحان شه. درسته؟ حالا شما و مادرت به تحمل و پدرت به كنترل خشم. شما موفق بودي، پدرت موفق نبوده. . "خداوند انسان را در رنج آفريد". بنابراين هركه در اين بزم مقرب تر است، جام بلا بيشترش ميدهند. پس شكيبا باش .

سلام

نقل قول:

---

جات خالی بود توی تالار.
ممنونم که برام نوشتی.

---

خواهش ميكنم
مشغله نمي زاره زياد بيام

نقل قول:

---

با این حرفت رفتم تو فکر. یعنی بدتر از این؟!!
میدونی چیه این قضیه برام آزار دهنده هست؟
اینکه خودم توش هیچ دخالتی ندارم. یعنی نقشم کمرنگه. و اینکه نمیتونم کاری کنم که اوضاع درست شه.
بخاطر همین شرایط رو خیلی بد میبینم. اگه مثلاً یکی از طرفین دعوا خودم بودم میتونستم برای بهتر شدن شرایط یه کاری کنم. اما اینجوری باید دور از ماجرا بشینم و فقط غصه بخورم

---

ميتونه بدتر و خيلي بدتر از اينا هم باشه
شب باروني خوب گفت، خدا ظريفت تو رو بهتر از خودت ميدونه چون به تو نزديكتر از خودته

ببين يه داستاني ميگم كه خيلي بي ربطه ولي شايد بتونم ربطش رو بگم
فيلمي در تلويزيون گذاشت
شخصي گويا داستان زندگيش و اتكا به خداوند رو نوشت و اينكه خداوند دوست همه انسانهاست
خودش هم نمي دونست چطوري اين كتاب رو نوشته و چه جوري اين كلمات رو تونسته بگه
كتاب پر فروش شد
توي جايي كه داشت سخنراني مي كرد
وسط سخنراني مادري گفت: من كتابت رو خوندم ولي نمي تونم باور كنم، در ادامه گفت:
ما(من و شوهرم) بچه دار نمي شديم، بچه اي رو به سر پرستي گرفتيم، اين حقيقت رو بهش نگفتيم تا 14 سالش شد و ما تشخيص داديم كه مي تونيم اين موضوع رو بهش بگيم و بهش گفتيم. بچمون به هم ريخت و ديگه اعتمادي به ما نداشت و مادرش رو مي خواست و به دنبال مادرش رفت. ما بهش گفتيم كه الان نمي تونيم دنبال مادرش بگرديم ولي قول مي ديم هروقت 18 سالش شد مادرش رو براش پيدا كنيم و اون رو به مادرش برسونيم
اين مسئله گذشت اما بچمون هيچ وقت اون بچه شاد قديمي نبود. 18 سالش شد و يكي از روزها اون تصادف كرد و مرد.
چرا؟ چرا خدا بايد اون رو از ما مي گرفت؟ چرا خدا با ما اينجوري رفتار كرد؟

نويسنده سكوت كرد و دقايقي اين سكوت طول كشيد


بعد بلند شد و پيش اون زن رفت و بهش با آرامش گفت: خوب، شما بهش قول داديد كه اون رو توي 18 سالگيش به مادرش برسونيد، احتمالا مادر او مرده
مادر كه اين رو شنيد با تعجب فراواني كه داشت احساس آرامش كرد

گذشته از جنبه منفي فيلم كه داشت يه جورايي وحي و پيامبري رو زير سوال مي برد، اين نكته مثبت بود كه ما واقعا خيلي كارها رو مي كنيم كه نمي دونيم بعدا چي ميشه و چه اثري مي زاره
خيلي از كارهاي الان ما هم نتيجه اي از كارهاي قبليه
و خيلي از مسائل هست كه ما فكر مي كنم بد هستن اما نكات مثبتي در درونش نهفته است

اما در مورد حرف من
ببينيد شما از ديد منفي نگاه كردي قضيه رو كه البته ممكنه هم همين اتفاق بيفته، كسي چه ميدونه، همه چيز به شما بستگي داره
( حالا نري يه تاپيك ايجاد كني كه " آيا من بد بينم" اصلا اين طور نيست)
اما من با نسبت خوبي به يه چيزي معتقدم
توي اين دار مجازات عموما يا اول بايد سختي بكشي بعد راحتي يا برعكس
شايد الان بايد سختي بكشي تا پخته بشي و آماده بشي و تجربه كسب كني و بعدا با اين پختگي و كسب تجارب دنياي بهتري رو براي خودت رقم بزني

ربط اون داستان به حرف من اينه كه هميشه ميشه همه جور ديد و اين با شماست كه چه جوري دنيا رو ببيني
مثل من عينك فوتوكرميك بزني و طبيعت رو هميشه پشت يه پرده اي از سياهي ببيني يا اينكه عينك معمولي بزني و هميشه رنگ ها رو واقعي ببيني دي:

نقل قول:

---

ایشالا که مشکلاتت زودتر حل بشن.

---

ممنون
التماس خمپاره بيشتر دي:


ببخشيد دختر مهربون
راستي من خيلي جاها نمي تونم تاپيك ايجاد كنم و پست بدم و نمي دونم كجا برم اين رو بگم كه باز باشه
امتحان كردن خيلي جاها بوده كه كسايي پست دادن كه شارژ نداشتن اما من نمي تونستم
چرا واسه من اينجوريه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabe barooni

سلام خانومي. مگر حرف خداوند رو باور نداري وقتي كه ميگه: ما اين روزهاي پيروزي و شكست را بين مردم ميگردانيم تا كساني كه ايمان آورده اند از كافران بازشناخته شوند؟" و همچنين: "ما هيچ كس را جز به اندازه توانايي اش تكليف نميكنيم". هركسي مقدره تو اين دنيا به يه روشي در حد توان خودش امتحان شه. درسته؟ حالا شما و مادرت به تحمل و پدرت به كنترل خشم. شما موفق بودي، پدرت موفق نبوده. . "خداوند انسان را در رنج آفريد". بنابراين هركه در اين بزم مقرب تر است، جام بلا بيشترش ميدهند. پس شكيبا باش .

---

سلام.
چرا. باور دارم...
درست میگی شب بارونی عزیز. خدا حتماً چیزی توی من دیده که میتونم این همه سختی رو تحمل کنم و کم نیارم و شکر گزارش هم باشم. هر چند توی اون شرایط خیلی سخته که قابلیت هایی که خدا بهم داده رو ببینم. واقعاً احساس میکنم خالی از هر توانایی و توانی هستم.
ممنونم که اومدی اینجا و نوشتی برام:72::72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط احمد علي

...
اما من با نسبت خوبي به يه چيزي معتقدم
توي اين دار مجازات عموما يا اول بايد سختي بكشي بعد راحتي يا برعكس
شايد الان بايد سختي بكشي تا پخته بشي و آماده بشي و تجربه كسب كني و بعدا با اين پختگي و كسب تجارب دنياي بهتري رو براي خودت رقم بزني

---

همین فکراست که توی شرایط سخت و طاقت فرسا آدم رو آروم میکنه. اینکه اصلش درسته یا غلط، نمیدونم. اما اینو میدونم که به هر چیزی فکر کنی اون برات رقم میخوره. پس من دوست دارم اینجوری فکر کنم که اینا مقدمه ای برای راحتیِ بعدیِ منه. (بعدی ممکنه خیلی بعده ها باشه. حتی شاید اون دنیا)

نقل قول:

---

هميشه ميشه همه جور ديد و اين با شماست كه چه جوري دنيا رو ببيني

---

اون روز رو نمیدونم. اما الان که از اون اتفاق گذشته، دوس دارم خوب ببینم. خوب...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

ببخشيد دختر مهربون
راستي من خيلي جاها نمي تونم تاپيك ايجاد كنم و پست بدم و نمي دونم كجا برم اين رو بگم كه باز باشه
امتحان كردن خيلي جاها بوده كه كسايي پست دادن كه شارژ نداشتن اما من نمي تونستم
چرا واسه من اينجوريه؟

---

راستش من فکر نمیکنم اینجوری باشه.شاید اونا قبلاً شارژ داشتن و الان بدون شارژ هستن.
لینک "ارتباط با ما" (که توی نوار آبیِ پایین تمام صفحه ها هست) شاید کمکی کنه اگه مشکلی باشه.:72::72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

:72::72::72::72::72:

دوستای عزیز و خیلی خوبم، از همه ی شمایی که اومدین و برام نوشتید تا آروم شم، ممنونم.
حالا که 2 روز از اون روز میگذره، میبینم اگه نمیومدم اینجا و با شما صحبت نمیکردم و ازتون انرژی نمیگرفتم، شاید تا الان، و حتی تا چند روز دیگه، همه تصاویر و حس های بد به همون قوت اول توی ذهنم مونده بود.

از همتون ممنونم.

چون این تاپیک رو زده بودم که آرامشی که از دست رفته بود دوباره برگرده، و حالا به لطف خدا و به لطف همدردی شما برگشته، وظیفه خودم دونستم بیام از همتون تشکر کنم و بهتون بگم که نوشتن ها و همدردی ها و محبتاتون بی نتیجه نبود.

خدا رو شکر میکنم که من اینجام. بین این همه دوستای خوب و مهربون.

:72::72::72::72::72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

:72::72::72::72::72:
امیدوارم که همیشه خدا توی متن زندگیتون باشه.
شاد باشید و موفق.
:72::72::72::72::72:

دختر مهربون سلام
ظاهرا تاپیکت به نتیجه رسیده ، اما منم بی مناسبت ندیدم که مطلبی رو بگم

یه روایتی هست که معنای توحید و عدل رو از معصوم پرسیدن
فرمودن "التوحید ان لا تتوهمه و العدل ان لا تتهمه"

مدرکش رو الان نمی دونم.

اما معنیش اینه که وقتی میگیم خدا عادله یعنی اینکه اونو متهم نکنیم ، نگیم خدایا چرا ....
و این موضوعیه که عموم ماها تو شرایط سختی "خدا را متهم می کنیم"

سلام babyعزیز.
ممنونم که اومدین و این نکته رو بهم یادآوری کردین.

واقعاً همیناست که فرق آدما رو معلوم میکنه.
توی شرایط عادی که همه چیز خوب و آرومه که هیچی.
توی شرایط سخته که باید حواسمون باشه.

حرفتون یادم میمونه.
:72::72: