ای کاش...

سلام.
احساس میکنم تمام زندگی و دنیای درونم پر شده از "ای کاش..." و البته "حسرت" . مدام با خودم میگم چه اشتباهی کردم ای کاش به صبوری الانم بودم... ای کاش چشمامو باز کرده بودم... امیدوارم بتونید کمکم کنید چون واقعا راهی به ذهنم نمیرسه!
موضوع اینه که من تقریبا هشت ماهه که نامزد کردم با کسی که هشت ساله میشناسمش و متاسفانه سه سال پیش باهم دوست شدیم بسیار کم همدیگه رو میدیدیم و بیشتر مکالمات تلفنی داشتیم. انگار تازه فهمیدم اون آدمی نیست که من فکر میکردم. مدام خودمو سرزنش میکنم. جالب اینجاست که ما فقط نامزدیم و حتی صیغه نیستیم اما توان اینکه بخانوادم بگم نمیخوام رو ندارم..
حدود دوسال پیش که از طریق خانواده ها اقدامات لازمه برای ازدواج صورت گرفت خانوادم راضی بودن اما هشت ماه پیش که نامزد کردیم میشه گفت مجابشون کردم حالا پشیمونم چکار کنم؟
اوضاع بدتر و بدتر میشه کار به جایی کشیده که باکوچکترین اختلاف نظر نامزدم متاسفانه فحاشی میکنه و درمقابل سکوت های من شرمنده نمیشه و باز تکرار میکنه
این وضع برام تحمل کردنی نیست... ممنون میشم راهنماییم کنید.

سلام و خوش اومدید:72:

میشه بیشتر خودتون رو معرفی کنید!
خانم هستید یا آقا (حدس میزنم خانمید)؟
چند سالتونه؟ نامزدتون چند سالشه؟
علت اینکه میگین نامزدتون اون کسی نیست که می خواستین رو میشه بیشتر باز کنین و دلایلتون رو دونه به دونه برامون بیان کنین؟

سلام
به تالار همدردی خوش امدی

چقدر خوش شانس هستی که الان خوردی به تالار... خوش به حالت

از میون جملاتت ناراحتی و اندوهت کاملا پیداست ... اما فکرش رو بکن اگه ازدواج کرده بودی و چند سال از ازدواجت می گذشت و اون وقت میومدی تالار ، بدتر بود یا حالا

طوری نشده که ... هنوز اول راهی ... اتفاقی هم نیفتاده
پس این دوران نامزدی رو واسه چی گذاشتند ... واسه بدست آوردن شناخت دیگه

چقدر هم خوبه که شما داری ایشون رو می شناسی اون هم قبل از جاری شدن خطبه عقد
اگر همه جوره رفتار ایشون رو بررسی کردی و واقعا می بینی که ایشون مناسب ازدواج نیست
خیلی آروم و منطقی دلایلت رو برای خانواده مطرح کن و بگو که انتخاب مناسبی برای شما نیست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

سلام
به تالار همدردی خوش امدی

چقدر خوش شانس هستی که الان خوردی به تالار... خوش به حالت

از میون جملاتت ناراحتی و اندوهت کاملا پیداست ... اما فکرش رو بکن اگه ازدواج کرده بودی و چند سال از ازدواجت می گذشت و اون وقت میومدی تالار ، بدتر بود یا حالا

طوری نشده که ... هنوز اول راهی ... اتفاقی هم نیفتاده
پس این دوران نامزدی رو واسه چی گذاشتند ... واسه بدست آوردن شناخت دیگه

چقدر هم خوبه که شما داری ایشون رو می شناسی اون هم قبل از جاری شدن خطبه عقد
اگر همه جوره رفتار ایشون رو بررسی کردی و واقعا می بینی که ایشون مناسب ازدواج نیست
خیلی آروم و منطقی دلایلت رو برای خانواده مطرح کن و بگو که انتخاب مناسبی برای شما نیست

---

:104::104::104::104::104:


اگر فکر می کنی کسی نیست که میخواستی نترس، توی رو دروایسی نمون، خانواده ت فردای روزگار بعد عقد اگر خدایی نکرده این مشکلات عود کرد و گریه های تو رو دیدن بیشتر ناراحت و دلگیر میشن، اونها خونواده توان، غریبه نیستن، خیلی دوستت دارن؛ علی رغم همه چی آغوش گرمشون پناهته،
اگر یک ذره تردید داری .... نترس، همینجا تمومش کن
می بخشی اگر اینقدر صریح میگم، دوستان می دونن من خیلی کم شده که به کسی صریحا بگم جدا شو، ولی عزیزم میدونی بعد عقد هیچ معجزه ای رخ نمیده و طرف 180 درجه عوض نمیشه؟ میدونی بعد زندگی مشترک هر چی نقطه ضعف الان میبینی تقویت میشه؟ می دونی بچه هیچ چیزی رو درست نمی کنه؟؟
سالی که نکوست از بهارش پیداست
خدا ببین چقدر دوستت داره که به قول صداقت عزیز الان همدردی رو پیدا کردی :72::72::72:

با سلام
به نظرم شما نیاز به مشاوره حضوری دارید. هم برای بررسی مجدد و دقیق معیارهای ازدواجت و هم برای جرات آموزی و قاطعیت داشتن.

مهارت تصمیم گیری
و جسارت داشتن در اجرای تصمیم هر دو برای شما نیاز هست. برای اینکه بیشتر فرصت را از دست ندهید حتما مشاوره حضوری در محل سکونت خود داشته باشید.

یکی از شروط مهم برای انتخاب همسر خوش خلقی اونه. چه چیزی برای یک انسان مهمتر از عزت و احترامه. اگر اینو بهت نده دیگه چی می خواد بده؟
جنگ اول به از صلح آخر (اگر صلحی هم در کار باشه)
نمی گیم همین فردا برو نامزدی رو به هم بزن. اما از این فرصت خوب استفاده کن. بهترین وقتی که می تونی از یک رابطه اشتباه (که همه عمر خودت و اون شخص و بچه هاتون رو تحت تاثیر قرار می ده،) خلاصی پیدا کنی همین الانه.
پس از دستش نده. چون بدترین افسوس زندگیتو خواهی خورد.

از راهنمایی هاتون ممنونم.
من هم خوشحالم که با این سایت آشنا شدم.
برای معرفی بیشتر باید بگم: من یه دختر 22 ساله و نامزدم 3 سال از من بزرگترن. ایشون سه سال پیش بسیار صبور بود برای من در اون زمان صبور بودن این آقا اون هم اونقدر زیاد یه امتیاز خیلی خیلی بزرگ به حساب اومد. ناگفته نماند که من برعکس ایشون خیلی عصبی و البته عجول بودم. (انگار حالا جامون عوض شده، شاید تقصیر من بود نباید اون اوایل اونقدر!!!!!! بدخلقی میکردم! شاید صبرش لبریز شده!) گاهی قدرت درکی که از مسائل و مشکلات من ( از قبیل محیط خشک و پر استرس خونه..) داشت برام عجیب بود. و میگفتم چطور یه پسر تو این سن اینطور مسائل رو تحلیل و درک میکنه؟! بسیار مودب بود و همیشه از احترامی که بهم میذاشت لذت میبردم. برای من احترام از مهریه بسیار سنگینی که پدرم تعیین کردن باارزشتره. همونطور که گفتم من و خانوادم هشت ساله میشناسیمش مادرم قبل از اینکه بدونن ایشون خواستگارمه همیشه در موردش میگفتن: از سنش بیشتر میفهمه..
در اینکه گفتید خانوادم دوستم دارن شکی نیست اما متاسفانه پدرم بسیار جدی، سختگیر و البته مستبد هستن... وقتی به زمانی فکر میکنم که نامزدیم بهم بخوره و طرز برخورد پدرم میاد جلوی چشمم، سعی میکنم بیشتر به نامزدم پناه ببرم.
جالب اینجاست که وقتی به مشاور مراجعه کردیم وقتی گفتم پدرم بسیار سخت گیر هستن و محیط صمیمی ایی تو خونمون حاکم نیست که راحت مشکلمو درمیون بذارم و این موضوع به مشکلم دامن میزنه. جواب مشاور این بود که اون مشکل شماس!!! من فقط اگر بخواید جدا شید یا رابطه اتونو اصلاح کنید کمکتون میکنم. خب من رفتم که مشاور با در نظر گرفتن مجموعه مشکلاتم منو کمک کنه نه بخشیش!!
خلاصه اینکه چشم امید من هنوز به روزیه که نامزدم مثل سابق شه... یعنی هیچ راهی وجود نداره؟

سلام دوست محترم


اينكه مشاور معجزه گر باشد امكان ندارد . و يا اينكه به شما توصيه اي داشته باشد كه شما دلت مي خواهد اين هم امكان ندارد .

اگر شما ازدواج كرده بودي و اين آقا همسر شما بود خوب طبيعي است كه مشاور و يا حتي در همين تالار شما را در درجه ي اول به صعه صدر و صبوري و راه كار يابي و ساختن زندگي دعوت مي كرديم .اما اين آقا تنها يك نامزد است كه در دوران نامزدي رفتارهايي را از خود نشان مي دهد كه در دراز مدت براي شما توليد رنج و مشكلات بيشتر خواهد كرد .


اين آقا هميني است كه شما امروز مي بينيد ( خوب يا بد ، درست يا نادرست ) پس شما فكر كن اين آقا تغيير ناپذير است .

گر واقعا در او روحياتي مي بيني كه برايت غير قابل تحمل است و فكر مي كني كه اشتباه انتخاب كرده اي ،طبيعي است كه دنيا به پايان نرسيده و مي تواني از اين انتخاب صرفه نظر كني و بها ي انتخاب اشتباه خودت را در همين مرحله ي اوليه بپردازي كه همانا رو به رو شدن با واكنشهاي پدر است .

كه البته مطمئن باش كه به اين وحشتناكي و ترسناك بودني كه در ذهنت فكر ش را مي كني نيز نخواهد بود .

شما مي توانيد به پدر توضيح دهيد كه ايشان اين رفتارها را دارد .

پدر شما هر چند جدي و مصمم و خشك و متعصب هم كه باشند آرزوي سعادت و خوشبختي دخترشان را دارند و حاضر نيستند شما با يك يا دو بچه كارتان به جدايي بكشد و بعد هم برگرديد پيش ايشان . كه اين خيلي بدتر از گزينه ي يك و به هم خوردن نامزدي است و بهاي انتخاب اشتباه در اين صورت بسيار پر هزينه تر از تغيير مسير انتخا ب در همين امروز است .


ضمن اينكه بايد به هوشياري و دقت و توجه و ارزشي كه براي خودت و زندگي ات قائلي تبريك گفت .

ا ani عزیز به خاطر وقتی که گذاشید ممنون

واقعا متوجه هستم که مشاور معجزه گر نیست اما مگه وقتی کسی میخواد در مورد موضوعی به نتیجه صحیح و کارا برسه نباید مسائل رو بصورت همه جانبه در نظر بگیره و بررسی کنه؟ ناراحتی من از این مشاور بخاطر اینه که بخشی از مسائل منو کاملا نادیده گرفتن!

درمورد اینکه این آقا فقط یه نامزدن میخوام بگم پس تکلیف وابستگی و... که پیش اومده چی میشه؟ یعنی فقط عنوان مهمه که همسر باشه یا نامزد؟ ضربه روحی بدی رو متحمل میشم خصوصا اینکه خودم رو در تغییر رویه ی این آقا مقصر میدونم بارها بهم گفت علاقه امو بهش ابراز کنم منم بهش زنگ بزنم ... اما من وقتی اینکارو کردم که فهمیدم ازم فاصله گرفته...
گویا هیچ امیدی به بهبود نیست

دوست خوبم توصیه می کنم پیش یک مشاور دیگه هم برید ، به نظر من با نامزدتون این مسئله تغییر رفتارشون را درمیان بگذارید و بهش بگید چقدر شما را اذیت میکنه ، دوست خوبم این را بدان جدایی شما هرچقدر هم که پدرتون سخت گیر باشن بسیار بهتر از اینکه شما ازدواج کنید و بعد جدا بشید ، لطمه ای که الان از جدایی می خورید به مراتب خیلی کمتر از زمان ازدواج است

گویا هیچ امیدی به بهبود نیست
هميشه اميد هست . من فكر مي كنم اگه دوستان اين نظرها رو مي دن به خاطر اينه كه مي خوان خودت بشيني واقعيت ها رو ببيني و انتظار معجزه نداشته باشي . بعد از ازدواج متاسفانه بايد بگم خيلي چيزها بدتر هم مي شه شايد الان نامزدت مراعات خيلي چيزها رو بكنه يا خيلي از عادتهاي بدش برات مشخص نشده باشه . متاسفانه بعد از ازدواج مشكلات ديگه اي هم اضافه خواهد شد .
سعي كن اگه مي توني قبل از ازدواج يا عقد تصميم درست رو بگيري و اسير احساساتت نشي .
مي دونم كه خيلي جدا شدن سخته چون خودم الان 5 ماهه كه دارم جدايي از همسرم رو تجربه مي كنم ولي باورت نمي شه آرزو مي كردم ايكاش همون موقع دوستي و نامزديمون وقتي اشتباهاتش رو و تفاوت فكريمون رو ديدم ازش جدا مي شدم اون موقع وابستگيم خيلي كمتر از الان بود . الان بعد از 5 سال دارم ذره ذره آب مي شم واسه اينكه نمي تونم جدا شم . اون موقع خيلي خيلي وابستگيم كمتر بود . به همه اينها فكر كن و بعد تصميم بگير .
يكي از دلايلي هم كه من موقع نامزدي از نامزدم جدا نشدم همين ترس از تحكم پدرم و غصه خوردن مادرم بود . ولي الان به مراتب بدترش رو تجربه كردم . حالا اونا آرزوشون اينه كه من مطلقه نشم و مامانم هم خيلي بيشتر از آيندم نگرانه و غصه مي خوره . پس بهتر بود كه همون موقع چشامو بيشتر باز مي كردم .

با سلام


به تالار همدردي خوش آمديد :328:


خب من چند نكته از گفته هايتان برداشت كردم.البته گفته هايتان اندك بود و ما براي تصميم گيري قطعي نياز به اطلاعات بيشتري داريم.پس اگر جايي را اشتباه برداشت كردم اصلاح نماييد :

1 - شما يك رابطه ي موفق را با يك آقايي تشكيل داديد
2 - رابطه ي شما دورادور بوده و در حدي نبوده كه به شناخت كامل برسيد
3 - يك مدت طولاني گذشت
4 - معيارهاي اصلي شما در آن آقا كه يكي صبوري و ديگري احترام بود فروكش كرده و حتي شايد به كلي از ميان رفته باشد
5 - به سه دليل اين رابطه را خاتمه نمي دهيد :
الف . اميد داريد كه همه چيز به وضع اول برگردد
ب . خود را در اين اتفاق مقصر مي بينيد و عذاب وجدان داريد
ج . از برخورد پدرتان هراس داريد



خب ببينيد تغيير همه چيز امكان پذير است.در حقيقت در اين دنيا همه چيز در حال تغيير است.پس اينكه بخواهيد رفتار اين آقا مثل سابق شود غير ممكن نيست.ولي يك نكته اي وجود دارد :

براي اينكه تغييرات در جهت دلخواه ما ايجاد شود نياز به صرف انرژي و زمان داريم

در حال حاضر شما در شرايطي نيستيد كه بخواهيد روي اين موضوع فكر كنيد.در واقع من شرايط روحي ، جسمي و خانوادگي شما را به گونه اي ارزيابي مي كنم كه توانايي صرف اين انرژي و وقت را نداريد.به عبارت ديگر در حال حاضر شما خود به كمك نياز داريد و احتمالا نمي توانيد به شخصي ديگر كمك كنيد

خود را در شرايطي فرض كنيد كه سه سال اين اخلاق همسرتان ادامه داشته باشد.بار ها دعوا كرده باشيد و پدرتان بعد هر دعوا با شما برخورد كرده باشند.خب احتمالا توانايي تحمل چنين شرايطي را نخواهيد داشت.با توجه به اينكه اگر مي خواهيد همسرتان تغيير كند بايد جلو تمامي اين تنش ها بسيار صبور باشيد ، سنجيده سخن بگوييد و از خود گذشتگي كنيد : اين تنش ها مي تواند به روح و جسم شما (كه در حال حاضر به اندازه كافي ضعيف شده است )، ضربه وارد كند


از زاويه ي ديگر دوران نامزدي براي شناخت طرفين است.اينكه به يكديگر قول ازدواج داده باشيد و يك قرارداد ذهني بين خود و نامزدتان ببنديد از لحاظ علمي و عملي اشتباه است.شما اولين فردي نيستيد كه ازدواج كرده و آخرين هم نخواهيد بود.از تجربيات ديگران استفاده كنيد.در همين تالار كمي اگر بين تاپيك ها بگرديد صد ها تاپيك خواهيد يافت كه افراد با ازدواج هاي اين چنيني هم زندگي خودشان را خراب كرده اند و هم ديگران

پس بر مي گرديم به تحليل اول.شما براي قطع اين رابطه احساس عذاب وجدان مي كنيد.حال براي خراب كردن زندگي خود ، نامزدتان ، خانواده تان و اطرافيان آيا احساس عذاب وجدان نمي كنيد




اگر از تمامي اين تنش ها و دلايل توجيهي كناره گيري كنيد و به قضيه از بالا نگاه كنيد مي بينيد كه پايه و شالوده كار خيلي ساده است :

شما براي شناخت بيشتر به قصد ازدواج با شخصي نامزد كرده ايد.حال به اين نتيجه رسيده ايد كه شما براي زندگي مشترك با هم مناسب نيستيد ، چراكه معيار هاي شما براي ازدواج تامين نشده است.پس اين نامزدي منتفي است

جمله بالا اصل مطلب و اصول رابطه ي شماست.


- حال چرا قضيه اين قدر پيچيده شده است ؟

به اين خاطر كه شما احساساتتان را درگير كرده ايد.متاسفانه در اين زمينه اشتباه كرده ايد.در حقيقت اصول كار به اين صورت است كه شما ابتدا با منطق جلو برويد و كاملا بدون احساسات شخص مورد نظرتان را ارزيابي كنيد ، معيار هايتان را بسنجيد و تصميم گيري كنيد.سپس به وي دل ببنديد

در حقيقت در حال حاضر احساسات شما جلو منطق شما را سد كرده اند و هر كس هرچه بگويد شما يك دليل براي رد وي خواهيد يافت.اين طبيعت احساسات است.


ما به شما نمي گوييم همه ولي اكثر افرادي كه اين چنين احساسي تصميم به ازدواج گرفته اند از كار خويش پشيمان شده اند.چرا كه بعد از گذشت مدتي احساساتتان آرام آرام خدشه دار مي شود (چرا كه با فردي نامناسب ازدواج كرده ايد) و كم كم محو مي شود.آن موقع منطقتان جلو مي آيد و آن موقع است كه واقعا پشيماني بهاي سنگيني دارد

من نمي خواهم بگويم تقصير شماست و يا آن آقا.در حقيقت تقصير هيچ كدام نيست.شما ضعف هايي داريد.ايشان هم دارند.ضعف هاي شما براي ايشان قابل تحمل نيست و ضعف هاي ايشان براي شما كه اگر اين چنين نبود كار به اينجا نمي كشيد.پس شما دو نفر براي ازدواج با هم مناسب نيستيد.خب شما پتانسيل اين را داريد كه يك مرد را خوشبخت نماييد.آن آقا هم دارند.پس چرا هر دو اين پتانسيل را از دست بدهيد و يك ازدواج ناموفق را تجربه كنيد؟



خب تا اينجا دو گزينه ي "الف" و "ب" منتفي شد.چراكه نه اميد به تغيير در ازاي زمان و هزينه قابل قبول وجود دارد و هم عذاب وجدان در اين زمينه جايي ندارد.(شما هزار بار هم كه قول ازدواج داده باشيد.با اين ازدواج ظلمي بس بزرگتر از زدن زير قول هايتان در حق آقا انجام داده ايد)

مي ماند گفتن به پدرتان.اينجا من راهي به ذهنم نمي رسد ولي از قبل گفته اند مرگ يكبار شيون هم يكبار به نظرم چند ماه بد اخلاقي پدر را ديدن بهتر از چند سال پشيماني است



در آخر اضافه مي كنم كه همه اين هايي كه من گفتم در قبال چند خط مختصري بود كه شما برايمان نوشته بوديد. من به شما اكيدا توصيه مي كنم كه قبل از تصميم قطعي ، خودتان به تنهايي به نزد يك مشاور برويد و قضيه را با وي در ميان بگذاريد




برايتان آرزوي خوشبختي مي كنم

:72::72::72:

باتشکر از همه دوستای خوبم.

نمیدونم چرا وقتی میدیدم یه نظر جدید اضافه شده قلبم تند میزد و همش منتظر بودم یکی از شما بهم بگه : "میتونی" اوضاع رو درست کنی؛ اما حرف حساب جواب نداره. حق با شماست معجزه ای درکار نیست.

بازهم "ای کاش" ها.....

:302:

امیدوارم خدا منو به حال خودم رها نکرده باشه. یعنی میشه بهم نگاه کنه؟!!

اگر بهت نگاه نمی کرد الان اینجا نبودی!!!:72:
خدا دست طرف رو برات رو کرده
بهتم عقل داده
شانس هم داده که اینجا رو پیدا کردی...
حالا نوبت [/color]خودته[color=#FF4500]

کاربر(م.ا) عزیز

به همدردی خوش آمدی

روی پست 12 آریکس گرامی و تحلیل واقع بینانه اش تأکید دارم . و به شما می گویم ، حجت تمام است و اگر راه ازدواج را در پیش گرفتید و بعداً در زندگی با مشکلات مواجه شدید و پشیمانی و ..... باید بگم خود کرده را تدبیر نیست ، اونوقت است که خواهی گفت " ای کاش به راهنمائیها توجه می کردم "، پس ای کاش اونروز را امروز ببین و تصمیم بگیر تا دیگه ای کاش بشود خدا رو شکر نجات یافتم .


موفق باشی .

راه انكار و فرار اغلب در افراد وجود دارد . اميد داشتن خيلي خوب است امابه شرط اينكه پيش شرطهاي عقلاني هم وجود داشته باشد نازنين .

باخودت صادقانه روبه رو شو .

هيچ كس بهتر از خودت نمي داند داستان و حكايت زندگي و رابطه ات چيست .

پس بنشين و يك قلم و كاغذ بردار و خودت را از حصار ترس ها و حركت نكردن دور كن و كاري بكن كه بايد .

نوشته هايت و نتايج به دست آمده را بررسي كن و داشته هايت را در يك كفه ي ترازو و نداشته هايت را در كفته ي ديگر ترازو قرار بده ببين چند چند روزگاري وبعد تصميم بگير.

نترس .امروز مشكل شما مشكل بزرگي نيست كه نتواني از پس حل كردنش بر بيايي . گره ايي كه به دست باز مي شود با دندان به جانش نيفت.

حالم خیلی بده...
دیشب تلفنی موضوعو با نامزدم درمیون گذاشتم گفتم بااینکه دوستش دارم چقد از بددهنی عذاب میکشم همینطور گفتم میخوام برم پیش یه مشاور کمکم کنه همه چیز تموم بشه...

ناراحت شد.. بغض کرد.. سعی میکرد متوجه گریه اش نشم.. از رفتارایی که داشتمو آزارش میداد گفت.. آخرسرم خواست تصمیممو با خانوادم فعلا درمیون نذارمو عجله نکنم.. گفت درستش میکنه..
من میترسم.. اگر نتونه؟!.. چکار کنم؟!!!
دیشب تا صبح گریه نکردم؛ زار زدم...دوستش دارم همه اخلاقاو رفتارشو طرز فکرشو همه متعلقاتشو... خوب که فکر میکنمو خدا رو در نظر میگیرم هنوزم صبورتر ازمنه اما بددهنیو چکار کنم؟ این بددهنی چی بود؟!

چرا اینجوری شد خدا؟ همه چی خوب بود..[color=#000000]
خواهش میکنم کمکم کنید.. من واقعا درموندم!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من وقتی با "همدردی" آشنا شدم که از نامزدم بسیار ناراحت و عصبانی بودم و داشتم تو "گوگل" دقیقا راجع به "بد دهنی همسر" جست و جو میکردم...
شاید موضوعمو طوری شروع کردم که ذهنیت بدی به خواننده های محترم دادم...
نمیدونم... یعنی دارم خودمو گول میزنم؟

دارم دیونه میشم... هیچ کس تو خونه نمیدونم من همچین مشکلی دارم...

مشکل نامزدت فقط بد دهنیه؟من نمی دونم بد دهنی چیه.

نازنین بد دهنی از عوارضه ، مثل تب که نشنونه یک بیماریه و باید بیماری را تشخیص داد ، بد دهنی وی ریشه دارد ، که به شخصیت بر می گردد . حتی اگر فرض رو بگذاریم بر تلافی رفتارهای شما باز هم نشونه خوبی نیست ، بهتره هر دو نزد مشاور بروید و تستهای مخصوص شخصیت را هم پر کنید . اگر هر دو در ضعف ها شبیه باشید باید تأکید کنم که حتماً باید راه جدایی را بروید . و اگر در قوت و ضعف هم در تعادل ( نسبت به هم ) نباشید ، باز هم این ازدواج به صلاح نیست .

احساسات را کنار بگذارید و با عقل پیش بروید ، حتی اگر درد داشته باشد .

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

مشکل نامزدت فقط بد دهنیه؟من نمی دونم بد دهنی چیه.

---

منظورمو با یه مثال میگم:
من آدم ایرادگیری هستم (متاسفانه) اوایل دربرابر ایرادهایی که میگرفتم کوتاه میومد و حتی اگر حق بامن نبود عذرخواهی میکرد... بعد فقط سکوت میکرد...این اواخر مقاومت میکنه و متاسفانه فحش میداد... حالاهم که انقد من از نظر روحی بهم ریختم که فقط باهم مدارا میکنیم...
امیدوارم متوجه شده باشید منظورم از بددهنی چیه.
مطمئنا من اگر ایراد نگیرم فحشی هم نمیشنوم ....

شاید مشکل از منه... شایدم چون (تو این مدت نامزدیم) خانوادم همیشه خواستن نامزدم خیلی خیلی خشک و جدی باشه (درست مثل پدرم) و من منتقل میکنم اوضاع اینجوری شده وگرنه من خودم از اخلاقاش خوشمم میومد و مشکلی نداشتیم

صحبت های دوستان رو با دقت گوش بده، پست مدیر و فرشته مهربان رو مدام بخون و مرور کن، ضرر نمی کنی!
سعی کن بر ترس هات غلبه کنی و آینده تو در نظر بگیری، برو قسمت اختلاف و درگیری زن و شوهر تاپیک های مختلف رو بخون و یه چشم اندازی از آینده ت به دست بیار...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سابینا

صحبت های دوستان رو با دقت گوش بده، پست مدیر و فرشته مهربان رو مدام بخون و مرور کن، ضرر نمی کنی!
سعی کن بر ترس هات غلبه کنی و آینده تو در نظر بگیری، برو قسمت اختلاف و درگیری زن و شوهر تاپیک های مختلف رو بخون و یه چشم اندازی از آینده ت به دست بیار...

---

سابینای عزیز؛
به توصیه اتون گوش کردم و رفتم قسمت اختلاف و درگیری زن و شوهر ، البته وقت نکردم تمام تاپیکا رو بخونم اما باتوجه به "اون چندتایی که خوندم" متوجه شدم همونطور که قبلا هم یکی از اعضای محترم بهم گفتن، توی این تالار اکثر افرادی که عقد هستن از طرف اعضا به صبوری دعوت میشن و گاهی حتی به نظرم اومد بهشون امید واهی داده میشه!!!!!! چرا؟ (واقعا ناراحت کننده اس)
البته درسته که نباید کسی رو دلسرد کرد اما آخه امید بیهوده چه فایده ای داره؟ خب منم هرچی گفتم میخوام اوضاع رو درست کنم دوستان بیشتر تلاش کردن واقعیتو بهم نشون بدن... و این خیلی هم خوبه.
البته اینکه اعضا وقت گرانبهاشون رو برای دوستانشون میذارن قابل تقدیر و تشکره و مطمئنا نیتشون خیره.

اما از توصیه ای که کردید ممنونم، موثر بود.

پیش یه مشاور دیگه وقت گرفتم و از همه بخاطر وقتی که برام گذاشتن کمال تشکرو دارم.

با اینکه من وقت نداشتم اطلاعات کامل و کافی از اون تاپیکا بدست بیارم اما اصلا بنظرم خوشایند نبود نمیدونم بازم به این تالار میام یا نه چون من نمیتونم کسی رو اونم تو اون موضوعاتی که من خوندم! الکی امیدوار کنم.

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس


در آخر باز هم تاکید میکنم نتیجه گیری من بر اساس نمونه ای از اطلاعات موجود بود و ممکنه درست نباشه، بازم ممنون.