نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام
از طریق دوستان دختری با سن 22 سال به من معرفی شد. دو بار در خانه شان صحبت کرده ایم قرار است برای اشنایی به بیرون از خانه نیز برویم . از نظر طرز تفکر و رفتار تحصیلات و خانواده تا حدود زیادی شبیه هم هستیم از نظر پختگی نیز در حد خوبی است ولی من شک دارم که ایا این 10 سال در اینده مشکل ساز نشود ؟
ایا اگر بتوانم طرز تفکر م را کنترل کرده و با هم تفاهم داشته باشیم احتمال چه مشکلات دیگری در اینده می باشد و ایا این انتخاب صحیح است ؟
سلام
نقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
سلام
قبل از هر چز شما باید به این نکته پی ببرید که ایشون به استقلال فکری رسیده یا نه ( البته نه صد در صد)
دوم اینکه این مسئله رو به ایشون هم خاطر نشان کنید و به نظر من این موضوع یک مسئله کاملا شخصی هستش خودتون با توجه به روحیه های خودتون باید ببینید که بعدها این مسئله ناراتحتتون می کنه یا نه و این رو هم اضافه می کنم که آدمها هر کدوم توی شرایط و سنین مختلف به بلوغ فکری می رسند
با سلام
1-ایا دلیل اصلی در اهمیت فاصله سنی استقلال فکری و پختگی است؟
2- اگر شخص مورد نظر به استقلال فکری تا حد قابل قبول رسیده باشد در این حالت مشکلات دیگر چیست ؟
3-ایا تمام کسانی که این فاصله سنی را داشته و ازدواج کرده اند نا موفق بوده اند؟
دوست خوب
تمام کسانی که 10 سال اختلاف سنی داشتن ناموفق نبوده اند ولی خیلی از جاها اختلافات ناشی از این تفاوت را لمس کرده اند
چرا پیش یه مشاور حضوری قبل از ازدواج نمی رید که ببینه از لحاظ فاکتورهای دیگه چقدر به هم میخورید و بعد یه معدل براتون بگیره؟
با سلام
لطفا بیشتر در مورد اختلافات احتمالی که شاید در آینده ایجاد شود توضیح دهید
با تشکر
با سلام
اگر در دو جلسه با دختر فاصله سنی 10 ساله ذکر شود و نظر طرفین پرسیده شود و دختر جواب دهد: (من اول نظرم 2 تا 6 سال بود ولی در دو جلسه ای که با شما داشتم و شباهتهایی که بین ما است را دیدم نظرم عوض شد و این فاصله برای من قابل قبول است را گفت) من باید چه کنم ؟
خواهشمند کمک فوری از همه و مدیر سایت هستم؟
به قول بزرگی بهترین ازدواج ازدواجی است که برابری بیشتری داشته باشه (مثل تحصیلات- خانواده - زیبایی- مذهب سن- قدو........................)
اختلاف سنی هرچه نردیکتر باشه مناسب تر است و می تونه یک تهدید و یا یک فرصت باشه
تهدی برای افرادی که از ازدواج رابطه مرد با زن را از نگاه سنتی می خواهند و فرصت برای کسایی که تمایل دارند وارد رابطه ای شوند که می خواهند هر طرف کمک کنه به رشد و تعالی طرف دیگه و دونفر باهم مسیر زندگی رو طی کنند
یکی نیازمند به دیگری نباشه ویک رابطه پایاپای باشه
دوست عزیز می تونی صحبتهای دکتر هو لاکویی رو تو این زمینه گوش بدی.:303:
سلام
قبل ازدواج خیلی دوسش داشتم هر وقت می دیدمش قلبم سنگ کوب می کرد فکر می کردم خوشبخترین زوج دنیا می شیم .
دوست عزیزم من الان 2 سال هست که با همسرم که 10 سال تقاوت سنی داریم زندگی می کنم .
آینده خیلی دشواری را داری برای خودت انتخاب می کنی تو 10 سال کم نیست 10 سال بیشتر از همسرت زندگی کردی و 10 سال بیشتر تجربه زندگی داری تو فکر کن 10 سال پیش چی دوست داشتی الان نظرت راجع به اون مسایل چطوریه
خیلی چیزهایی که برای همسرت جدیده برای تو قدیمی شده و تو دیگه اصلا بهش علاقه نداری
و چیز هایی که برای تو جدیده برای همسرت نا مفهوم خواهد بود
تو هر حرفی که بزنی به خاطر تجربه بیشترت تو زندگی فکر می کنه که داری نصیحتش می کنی
احساس دوست داشتن و دوست داشته شدن به یک رویا تبدیل میشه
من قبل ازدواج پسر شادی بودم خیلی شاد ولی الان همیشه تو خودم هستم هر چیزی که باعث شادی من میشه یرای اون بی معنی و گاهی هم باعث عصبانیتش و همینطور برعکس انگار از دو تا کشور متفاوت به هم رسیدیم واقعا 10 یه کشور که اندازه یه دنیا اختلافه
تو هیچ مسئله ای نظر مشترک نداریم
اصلا دوست ندارم باهاش جایی برم به جای اینکه باعث شادیمون بشه بیشتر باعث ناراحتی مون میشه
همسرم هم افسردگی شدیدی گرفته
اصلا دوست ندارم کنارش باشم من بعد ازدواج با این سایت آشنا شدم ولی دیگه خیلی دیر شده بود کار از کار گذشته بود
کاش اصلا ازدواج نکرده بودم و طعم شیرینش را نچشیده بودم
می تونی کامنتهای من را درباره ازوداج تو همین سایت پیدا کنی من اگه بخوام بنویسم شاید 3 تا ورق A4بتونم در این باره بنویسم
در آخر برایت آرزوی موفقیت دارم همه آدما مثل هم نیستند شاید ما ( من و همسرم ) دلایل دیگه ای باشه باعث شده زندگی خوبی نداشته باشیم
سعی کن جلسات بیشتری قبل از جاری شدن خطبه عقد باهاش ملاقات کنی براش درباره علاقه هات و سلیقه هات بهش بگو بذار با نظرات و عقایدت آشنا شه
ازدواج مثل هندونه بریده نشده است
سلام ....من به عنوان کسی که تجربه دارم بهتون میگم بهتره که با شخصی که در حد سنی خودتون است ازدواج کنید اقا مرتضی به برخی مسائل اشاره کرده اند ....که من هم در زندگیم تجربه کرده ام ..من در سن 18 سالگی با مردی 30 ساله که دوران شر و شور جوانی را پشت سر گذاشته بود ازدواج کردم ...و الان سالها از ان موقع میگذرد ما با هم ماندیم اما هنوز بعد از حدود 30 سال زندگی با هم نمیتوانیم حرف بزنیم .....مشترکاتمان بچه هایمان هستند ..اما با اینکه هر دو دارای تحصیلات عالیه در حد دکتری و فوق لیسانس هستیم اما نتوانستیم مهارت زبان مشترک را بدست بیاوریم ...همسرم ادعا میکند بعد از این همه سال هنوز عاشق من است اما من هرگز این عشقی را که او از ان صحبت میکند نه درک کردم و نه حس کردم اصلا نگاهمان به مسائل با هم خیلی متفاوت است ..البته عرض کنم خدمتتان که نسخه ی مشترکی نمیشه برای زندگیها پیچید اما خوب این تجربه ی من در زندگی بود از اول احساس کردم 100 سالمه هرگز جوانی نکردم از مدرسه رفتم خانه ی شوهر شوهری که از یک دختر 18 ساله انتظار رفتارهای یک زن 40 ساله را داشت ..البته شکر خدا من خیلی روی خودم کار کردم و خودمو بالا کشیدم ..ما مربوط به یک نسل قبل هستیم اما فکر نکنم دخترهای امروزی این توان و صبوری را داشته باشند ....بیشتر فکر کن ....زندگی شوخی نیست ..باید ببینید حرف مشترک برای گفتن دارید ..علایق مشترک ..نگاهتون به مسائل باید شبیه باشه ..به اینها توجه کن ....خوشبخت باشید
در ضمن دوست گرامی با یک جلسه دوجلسه صحبت نمیتوان تصمیم درستی گرفت و شناخت درستی بدست اورد ...مدتی زمان به خودتون بدهید چه عجله ای دارید ....یک عمر زندگیه ..هر سال 365 روز ..52 هفته ...12 ماه .وووواست ...حداقل 6 ماه برای اشنایی زمان لازمه بی گدار به اب نزنید البته این مسئله رو کلی مطرح کردم نه در رابطه با این خانم ..................شاد باشید
سلام، توصیه من، استفاده از تجربه های بقیه اس
در این تاپیک یه مقداری هستش:
http://www.hamdardi.net/thread-15208.html