تا چه اندازه تو رابطه قدم برداشتن درسته؟ من احساس می کنم خودمو خیل

سلام به همه شما
من تازه امروز عضو شدم و خیای خوشحالم که یه جایی رو پیدا کردم که می تونم حرفهامو بزنم و از نظرات شما دوستان راهنمایی بگیرم.

من به تازگی یه رابطه راه دور رو شروع کردم که اولش خیلی خوب شروع شد اما الان بشدت حس می کنم یکطرفه شده. احساس می کنم طرفم از علاقه من داره سواستفاده می کنه. احساس می کنم اون اصلا به اینکه یه قدمی بر داره فکر نمی کنه چون می دونه من این کارو می کنم.
راستش من مو قعیتم برای قدم برداشتن بهتره و تا الان اینجوری خودمو قول زدم.
اما وقتی میبینم حتی دیگه کوچکترین کارا رو هم نمی کنه پیش خودم میگم که من این رابطه رو خراب کردم. احساس می کنم دیگه دارم با ادامه دادنم خودمو کوچیک می کنم.
ممنون می شم نظرتونو بدونم.

سلام
دوست عزيز، سوال شما بسيار بسيار مبهم هست!
حتي من نفهميدم شما آقا هستي يا خانم!؟
چند سال دارين؟
منظورتون از رابطه از راه دور چيه!؟
لطفا توضيحات بيشتري بدين!

سلام

ورودتون رو به تالار همدردی خوشامد می گم، انشاالله که هیچ وقت پریشون نباشید.

خیلی مبهم و کلی صحبت کردید. برای راهنمایی گرفتن بهتره که جزییات بیشتری از خودتون و ارتباطتون رو بگید.

خانم هستین یا آقا؟
چند سالتونه؟
آشناییتون چطور بوده؟
چرا احساس می کنید رابطتون یکطرفه شده و از علاقتون سو استفاده می کنه؟
انتظار چه کارهایی ازش دارید که بهش می گید کوچکترین کارها؟

فارسی نوشتن یکی از قوانین همدردیه، این پستتون رو من فارسی کردم اما سعی کنید بقیه رو فارسی بنویسید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Parishoon

سلام،
از جوابتون ممنونم
بله شما درست میگین خیلی‌ کلی‌ بود
درجوب سوالتون من یه خانم ۲۹ ساله هستم و منظورم از راه دور اینه که پیش هم زندگی‌ نمی‌کنیم،
البته اینطور هم نیست که اینترنتی‌ همدیگرو پیدا کرده باشیمو اصلا هم هدیگرو ندیده باشیم.
ایشون دوست یکی‌ از آشناهای من بوده و من ط یه سفر بهاشون آشنا شدم، چند بر هم برای دیدنش رفتم.
تقریبا هر روز باهم تلفنی حرف می‌زنیم.
من احساس می‌کنم که اگه من قدم‌های که برمی‌دارم بر ندارم این رابطه خشک میشئو از بین میره... من هر روز بهش تلفن میزنم، البته میدونم اون امکان اینو نداره که بهم زنگ بزنه، اما بعضی‌ وقتا که اونلاین اه‌ من انتظار دارم که باهم حرف بزنه بجای اینکه هی‌ انتظار داشته باشه فقط بهش تلفن بزنم،
من تو اون چند بریام که رفتم پیشش، اگه کاری داشته باشه یا حوصله نداشته باشه به من کم محلی می‌کنه و من باید بفهمم،که الان حوصله نداره طرفش نرم.
اون میدون من خیلی‌ دوسش دارم،.. احساس می‌کنم دیگه نیزی در قدم برداشتن نمیبینه... خیلی‌ احساس می‌کنم که همه کارارو دارم یه تن می‌کنم.... دوست دارم بتونم مطمئن بگم که اگه من ۱ هفته بهش زنگ نزنم اون یه راهی‌ پیدا می‌کنه که با من تماس بگیر اما واقعا احساس درونیم میگه اصلا مطمئن نباش، تازه اگه بده یه هفته خودم زنگ بزنم دعوا می‌کنه که این یه هفته کجا بودی ....
به نظرتون طبیعیه؟ کجای کارم اشتباس؟
آیا باید ولن کنمو قدمی‌ بر ندارم ببینم چی‌ می‌شه؟
آیا اگه واقعا اینطوره باید بذارم این رابطه بهم بخور ؟
ممنون میشم از جوابتون

---

می پرسید کجای کارتون اشتباهه. بدون تعارف باید بگم که تمام کارتون اشتباهه. هیچ دلیلی نداره خودتون رو درگیر رابطه ای کنید که خودتون تقریباً مطمئنید متضرر می شید و نتیجه ای براتون نداره.

می دونم که الان به علت وابستگی و احساسی که به ایشون دارید براتون مشکله، اما اگه فکر می کنید تا این مدت و تو این رابطه چیزی کم نذاشتین و تونستین حسن نیت و شخصیت خودتون را نشون بدین همین الان ارتباطتون رو کامل قطع کنید و ارتباط مجددتون رو برای مراسم خواستگاری بذارید. اگه واقعاً به این نتیجه برسه که می خواد با شما ازدواج کنه که میاد خواستگاری و اگه هم نخواد بیاد که دیگه تقصیری بر گردن شما نیست.

Parishoon عزیز
شما توی این رابطه دنبال چی هستین؟اینطوری که من متوجه شدم محبتهای شما کم کم براش بی ارزش شده چون بدونه هیچ تلاشی شما رو داره و بعد از یک مدتی ازشما خسته شده و شما رو رها می کنه .

پريشون عزيز سلام


شما تمام مشخصات زن شيفته را داري كه توصيه مي كنم اين كتاب را حتما بخواني


ضمن اينكه عزيزم اگر هميشه در دسترس باشي و طرف مقابل را از خودت مطمئن نگاه داري قطعا با چنين برخوردي رو به رو خواهي شد .

چه جذابتي براي خودت باقي گذاشته اي تا اين آقا جذب تو شود و متمايل به تماس گرفتن . اگر اين حس را در او ايجاد ميكردي او براي به دست آوردن و خبر گرفتن از شما قطعا به باجه ي تلفن راه دور مي رفت و شده در كوتاه ترين زمان يك حالي از شما مي پرسيد . لازم نيست وقتي ايشان آن لاين است شما هم فوري جواب بدهيد و آن لاين باشيد و يا ايشان متوجه شوند كه شما حضور داري . زنان اينچنيني براي مردان هيچ جذابيتي ندارند و بيشتر شبيه به يك خمره ي خيارشور را مي مانند كه مرد مطمئن است حالا حالاها هست .


به نظر من ارتباط خودت را قطع كن اگر شما را بخواهد حاضر خواهد بود براي به دست آوردن شما تلاش كند . شما به حد كافي دوست داشتني و محترم هستيد نيازي نيست كه به اين روش بخواهيد خوب بودن خودتان را به ايشان ثابت كنيد . ديگران مختارند در مورد شما هر گونه كه دوست دارند فكر كنند مسئله شما هستيد كه مي دانيد و باور داريد كه دوست داشتني هستيد چه اين آقا در ليست افرادي كه از شما خوشش مي ايد و دوستتان دارد باشد يا نباشد . از تنهايي و از دست دادن اين آقا نترس . همين امروز اقدام كن . سني براي اينكه شانسهاي ديگر خودت را امتحان كني نداري . بي نهايت فرصت و شانس در انتظار توست . تكليف اين رابطه بايد معلوم شود تا فرصتهاي ديگر خودتمايي كنند .


موفق باشيد :72:

با سلام و تشکر از نظرتون
راستش من خودم به این نتیجه رسیده بودم اما انگار باید از کسی می شنیدم.
بازم ممنونم.

Parishoon عزیز

:72:به تالار همدردی خوش آمدید:72:

این ارتباط از ابتدا با هر قصد و نیتی اشتباه و آسیب رسان بوده و هست و خود نیز به این نتیجه رسیده ای .

نیاز می بینم نکاتی را تقدیم کنم که سرلوحه رفتار خود برای از این به بعد قرار دهید .

1 - وارد اینگونه رابطه هاشدن ولو به قصد ازدواج از نظر کارشناسان و روانشناسان مردود است زیرا بنا به اقتضائات بین دو جنس منجر به وابستگی ها و آسیب های مترتب بر آن می شود و نیز انحراف شناختی .
به قصد غیر ازدواج و صرفاً دوستی نیز که کلاً مخربه و آفتها و آسیبهای فراوان را در پی دارد .

2 - دخترا معمولاً به امید ازدواج ارتباط برقرار می کنند و در ادامه وقتی پسران نشون نمی دهند برنامه ازدواج در پیش دارند و دختر که هم وابسته شده و هم میل به ازدواج دارد به امید جلب توجه پسر به سوی ازدواج شروع به ساپورتهای عاطفی و مالی ( حمایتی ) می کند که حتی حیثیت و عفت دختر هم مورد خطر دستبرد قرار می گیرد .

3 - ترس از از دست دادن نیز یکی از عوامل انعطافهای بیجا و ادامه دادن این روابط اشتباه است .

4 - ضعف عزت نفس هم از عوامل ورود به این نوع رابطه هاست و هم از عوامل ادامه و سلطه و تحقیر پذیری و رفتارهای حمایتی از سوی دختران .

5 - بی توجهی به عواقب و عوارض این رابطه ها بخصوص از نظر روحی و روانی و شخصیتی و همچنین عوارض آن برای بعد از ازدواج با همان شخص یا یک شخص دیگر و .... در برقراری و ادامه این روابط نشوه احساس محور بودن در این رابطه ها و کلاً روابط اجتماعی است که در صورت وجود چنین فاکتوری در هر کس بهتره هرچه زودتر به کمک یک مشاور تغییر روند دهد تا تصمیمات به سمت عقلانیت پیش رود .

امیدوارم با مطالعه عواقب پیامدهای اینگونه رابطه ها در همدردی که نمونه آن تاپیک زیر می باشد خود را از گرفتار این نوع روابط شدن مصون بدارید .

http://www.hamdardi.net/thread-13135.html

موفق باشید

خیلی ممنون از توجهتون
در جواب می خوام بگم یکسری از موارد بالا را 100% قبول دارم مثل ترس از از دست دادن و ضعف عزت نفس اما من واقعا به قصد ازدواج وارد این رابطه نشدم. همونطور که قبلا کفتم من از یک ازدواج ناموفق دارم میام بیرون و همزمان با این مطلب تغییره مکانی به شهر این آقا از طریق کارم. به این دلیل احساس کردم برای دوستی و ساپورت روحی میتونه مورد خوبی باشه. این اقا اصلا موقعیت ازداوج نداره هم به دلیل سنش( 25 سالشه) هم موقعیتش .من در صورتی که می خواستم کسی و به دوش بکشم ترجیحا با همسر ثابقم ایکار را میکردم نه یه ادم جدید. من دنبال یه رابطه دوست دختر پسری بودم که در اون هر دو تنهایی مونو از بین ببریم و باعث ارامش هم شیم از اونجایی که این اقا در شهری دور از خانوادش در حال تحصیل است.

دنبال رابطه بدون تعهد و مسئولیت هستی؟

از صحبت هاتون اینجوری برداشت می کنم که همونجور که این حقو به خودتون می دید برای شوهرتون هم این حقو قائلید که برای کسب آرامش با دختر دیگه ای ارتباط داشته باشه، درسته؟

تعهد در حد دوست دختر دوست پسری می خوام نه بیشتر.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در جواب green باید بگم بله این حقو می دم. برای این در راستای جدایی هستیم. باهم به این نتیجه رسیدیم که هر دو خوبیم اما همدیگر رو خوشحال نمی کنیم. برای این از زندگی هم داریم میریم بیرونکه تعهد رو از شونه های هم برداریم.
الان هم نمی تونم به جرات بگم با کسی رابطه داره یا نه؟ جدی هست باهاش یا نه؟ اما من این فضا را بهش دادم. اینقدرم براش احترام قائل هستم که بخوام اون هم در کنار یکی ارامشی که در من پیدا نکرد در کنار کس دیگه ای تو هر قالبی که خودش می دونه پیدا کنه.

در دوستی که تعهدی وجود نداره.

Parishoon عزیز

با باز شدن اصل قضیه از سوی شما و نوع نگاهتون ، خدمت شما عرض می کنم که تالار همدردی در رابطه با روابط دوست دختر و پسری مشاوره ای نمیده ( و مخالف این نوع روابط از نظر گاه روانشناختی به خاطر آسیب های فراونش که نمونه های مراجعین آسیب دیده هم از هر دو جنس در آن زیاد هستند ، است )


.

شما اگر بخواهید با این روش به زندگی نگاه کنید تا آخر عمرتون باید بگردید دنبال کسی که آرامش را در وجودش پیدا کنید.

اینقدر راحت از داشتن دوست پسر در کنار همسرتون و تاهل و تعهدی که هنوز تموم نشده حرف می زنید که ...

به هر حال این روش رسیدن به آرامش نیست. این رفتن و آمدن های مکرر و متعهد نبودن به زندگی ضربه های عاطفی بدی به شما خواهد زد.

نتیجه ی اولیه اش را هم در 29 سالگی هم در زندگی مشترکتون دیدید و هم در دوستی با جنس مخالف. ادامه اش چیزی بدتر از این نباشد، بهتر نیست.

شما خیلی راحت در مورد زندگی مشترک من قضاوت کردید من این اجازه رز به شما نمی دم.
اکر اینقدر راحت در موردش حرف زدم چون هفت سال تلاش کردم درستش کنم و وقتی که تصمیم به اتمامش کردم کوچکترین عذاب وجدانی ندارم. تنها دلیلی هم که الان هنوز قانونا زن و شوهر هستیم یکسری مسائل کاری هست کا از طرف اون درخواست شده. والا ما ماههاست از هم جداییم.
بهتره بجای قضاوت های کورکورانه به اصل مطلب بپردازید. در اون مورد به مخالفتتون احترام میذارم اما دلیل نمی شه باهاتون موافق باشم