در جستجوی بهترین راه!

[/size][size=medium]
سلام به همه ی دوستان تالار!
با اینکه تازه عضو شدم اما چند وقتیه که موضوعات تالار رو پیگیری میکنم و اطلاعات زیادی گرفتم و به همین خاطر اول از همه میخوام از همتون تشکر کنم.:310:
بالاخره من هم تصمیم گرفتم مشکلم رو این جا مطرح کنم!
من 21 سالمه و تقریبا 1 سال میشه که با یکی از همکلاسیام ارتباط بیشتری دارم. اما خیلی محترمانه و رسمی مثل همکلاسی با هم حرف میزنیم.فقط در مورد بعضی کارهای روزمره و دغدغه های فکری که داریم هم نطراتمون رو میگیم. این رابطه در مراحل اول فقط به صورت چت کردن بود و بعد از چندین ماه به اس ام اس هم کشیده شد و در حال حاضر هم ادامه داره و شکلش عوض نشده چون هیچکدوم آدمی نیستیم که رابطه ی بیشتری برامون معقول باشه! ایشون در این مدت گفتن که هدفشون شناخت بیشتر و ازدواج هستش و نمیدونم شاید به دلیل اینکه نقاط مشترک از نظر فکری زیاد داریم این رابطه ادامه پیدا کرده! من روی این مساله خیلی فکر کردم اما به نتیجه نرسیدم که ادامه ی این راه درسته یا نه!:82:
حتی به این هم فکر کردم که ازشون بخوام از طریق خانواده اقدام کنن اما هر دو دانشجو هستیم و فکر نمیکنم ازدواج در حال حاضر امکان پذیر باشه. به دلیل کار و سربازی و ...
از طرفی با ندونستن خانواده ها(با اینکه نظر خانوادم برام خیلی اهمیت داره) و با این شکل از رابطه و اینکه از خانواده ایشون هم اطلاعات زیادی ندارم، نمیدونم میتونم شناخت درستی پیدا کنم یا نه!
از دوستان صمیمانه درخواست راهنمایی دارم.:325:

سلام smartiz
از اينكه عضوسايت شديد خوشحالم
به نظر من اولا بايد فهميد كه نظر ايشون در مورد اين دوستي چيه خوب وقتي كه فهميديد به نظر من (نظر شخصيه) اينجور رابطه ها به راهي نميرسنند خودم هم دانشجويم و چند مورد ديدم اخرش يه كلمه است نه -نمي خوام ناراحتتون كنم اما واقعيت اينجورييه فقط يه مورد ديدم اونم دليل خاصي داشت شايد بعد دانشگاه اينم تموم بشه حتماهم داداشش هستيد به خودشون گفتيد دوستشون داريد ؟ اگه نگفتيد قدم جلو بزاريد چون زود دير ميشه
خونوادهاتون بهم ميخوره؟
ميگم خودم هم يه جورايي درگيرم اما به شكل ديگه از اينكه 21 سالتونه وقت ازدواجتونه با اينكه سن ازدواج تو ايران داره بالا ميره مگه من براي پيريم زن ميگيرم -
اگه واقعا دستتون داشته باشه به پاتون ميمونه شما فقط يه كار بايد كنيد تا شرايطش جور بشه اونم صبر رابطه تونو هم كمي كم كيد اما به پاشون بمونيد
راستي ترم چنديد؟:72:

سلام smartiz جان
به نظرمن اول خودت بدون رودربایستی باهاش حرف بزن وقتی مطمئن شدی تصمیمش جدیه خانواده رو درجریان بذار
فوقش اینکه میان خواستگاری،یه صیغه ای یاعقدی انجام میشه بعدمی تونیددرستون تواین فاصله تموم کنید.تازه فرصت خوبیه برای آغاززندگی مشترک.چون اینجوری همدیگه روبهترشناختید.
راستی مشکل منم بخون،نظرتوبگو.:302:

دوست عزیز حامد رشیدی
فکر میکنم درست متوجه نشدید! رابطه ما اینطوری نیست که حتی به هم گفته باشیم دوستت دارم و این حرفا! فکر میکنم خانواده من یکم (هم از نظر اقتصادی هم فرهنگی) بالاتر باشن تا اونجایی که میدونم! البته خودمم فکر میکنم الان برای ازدواجم خیلی زوده چه برسه به ایشون! به نظرتون ادامه ی این رابطه فایده داره؟! با اینکه خودم هم نسبتا وابسته شدم!
من ترم 6 هستم. فکر میکنم 8ترمه هم تموم کنم اما حتما قصد ادامه تحصیل دارم و ایشون هم همین طور.

دوست عزیز آریانا
من از این مطمئنم که ایشون قصدشون ازدواجه اما به نظرت درسته وقتی هنوز آدم هیچ چیزش معلوم نیست و کار نداره و مستقل نیست فقط جهت بیشتر آشنا شدن صیغه یا عقد کنه؟!!!

يه سوال دارم در مورد جواب سوالات واقعا خدايي قصدت چيه ازدواج ؟خودتو ميگم نه عشقتو - اگه واقعا ازدواجه يه مطلبه به راحتي بيان كن من خواستم ازدواجه خوب نظر ايشون يا بله يا خير خوب اگه بله باشه نظر شخصي بنده است هر جور صلاحه يكمي از رابطون كم كنيد نه اينكه علاقه از بين بره بلكه كم شه چون گفتم اينجور رابطه ها به جايي نميرسند
بعد مدتي شرايطشو شما و ايشون داشتند با خانواده تشريف ببريد و رسما اقدام كنيد من جاي شما بودم اينكارو ميكردم
:310:
:72:

خب معلومه که قصد منم همینه وگرنه که به هیچ وجه حاضر به داشتن این رابطه نبودم! این مساله رو هم ایشون خیلی وقته مطرح کردن اما از نظر خانوادم مطلع نیستم و ندونستن اونا آزارم میده. مشکلاتم رو در پست های قبلی گفتم و اینکه فعلا هردو شزایط ازدواج نداریم. اما به نظر شما این راه درسته؟!

سلام smartiz

به کلبه مهر و صفای همدردی خوش آمدی

عزیزم ، مشخصه خودت هم تردید به ادامه این رابطه به این شکل ، داری ، این تردید و اومدن به اینجا و درخواست راهنمائی یعنی اینکه وقتی دیدی این آقا ابراز هدف و احساس کرده ، شما میخواهی عقلانی پیش بری . اگر اینه و تشخیصم در موردت درسته ، پس بهت تبریک می گم .

خانمی ، با تاکید کارشناسی میگم این رابطه را قطع کن . و خیلی قاطع به ایشان بگو مایلم خانواده ها وارد قضیه شوند و زیر نظر و با اجازه آنها فرصتی برای شناخت داشته باشیم . و لذا تا وقتی این اقدام صورت میگیره بهتره ما راتباطمون کاملاً قطع باشه که دچار و وابستگی و احساسات نشویم و درست همدیگر را شناته و تصمیم بگیریم .

اگر پذیرفت و اقدامی کرد که زیر نظر خانواده و راهنمائی آنها و مشاوره حضوری نزد متخصصین امر از همدیگر شناخت کسب کنید .



موفق باشید

سلام..
اگر آقایی پسری که ازش میگید واقعا از شما خوشش آمده باشه و پسر خوبی باشه و فقط برای دوستی نیومده باشه(طبق صحبت های شما احتمالا قصدش خیره)
در موقعیت بسیار بدی قرار گرفته..راستش من پسرم و موقیعیت شبیه ایشون و شما دارم..واقعیتش اینه که اون اقا چون نمیدونه آینده چطور میشه(سربازی و درس و پول و کار و...)واقعا نمی تونه کاری بکنه..مثل من که واقعا کاری جز فراموش کردن نمیتونم بکنم.
متاسفانه تو سن ما سخته ازدواج...توصیه ای که من دارم اینه که اگر واقعا راهی پیدا نکردید سریع تر رابطه تون رو قطع کنید چون تفکر پیرامون این مسائل خیلی از ادم انرژی میگیره و در پایان هم نتیجه ای نداره!مطمئنا شما و اون آقا الان حسابی سر 2 راهی هستید.بهتره اگر راه درست که طبق نظر کارشناسان تالار خواستگاری و آشنایی زیر نظر خانواده هاست براتون قابل اجرا نیست سعی کنید فعلا رابطتون رو ادامه ندید تا بیشتر بهم وابسته نشید....
من هم میدونم سخته فراموش کردن اما چه کنیم ..مجبوریم و به نفعمون هست

فرشته مهربان عزیز
از شما تشکر میکنم. واقعیتش اینه که خودم هم ته دلم به نتایجی که شما گفتین رسیدم و حرفاتون رو قبول دارم. :310: ایشون معلوم نیست تا کی شرایطشون برای ازدواج درست میشه! حداقل 4-5 سال دیگه!شاید! این برای من هم بهتره.اما با شرایطی که خانواده م برام ایجاد کردن(به خصوص مادرم) من تحت فشارم و اونا نظرشون اینه که بعد از دوران کارشناسی باید ازدواج کرد! در صورتی که من خیلی به درسم علاقه دارم و بیشتر هدفم ادامه درسه تا ازدواج در این سن! فکر میکنم واقعا زوده! با اینکه موقعیت های خوبی هم تابحال داشتم اما همیشه به خانوادم بر خلاف میلشون گفتم نه هنوز سنم کمه! و یک بار هم به بحث و اختلاف کشیده شد. البته اینم بگم که من خانواده ی خیلی خوبی دارم و خیلی کم پیش میاد با هم اختلاف پیدا کنیم اما فکر میکنم چون یکی از فامیل ها که به دلیل ادامه تحصیل ازدواج نکردن و سنشون بالا رفته روی پدر و مادرم تاثیر گذاشته و اونا نمیخوان این قضیه برای منم تکرار بشه و اصرار میکنن! نمیدونم اگر این وضع ادامه پیدا کنه من باید چکار کنم! این رو هم در نظر بگیرید که تا 4-5 سال دیگه من و خانوادم اطلاعاتمون در مورد این اقا در همین حد میمونه و باز هم نمیتونم نظری در مورد ایشون تا قبل از آشنایی خانواده ها بدم و بررسی درستی داشته باشم و شاید در این مدت موقعیت های دیگه هم پیش بیاد! خوشحال میشم راهنماییم کنین:72:

bidard عزیز
خوشحالم که شما هم نمیخواین از راه نادرست وارد بشین و بهتون تبریک میگم.
فکر میکنم ما باید با خودمون منطقی و رو راست باشیم نه احساساتی! همیشه خدا هست و راهنماییمون میکنه؛ البته اگر خودمون بخوایم! براتون آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم به بهترین راه برسین.:72:

دوستان خوبم! چرا کسی منو راهنمایی نمیکنه؟!:302:

دارین منو از خودتون ناامید میکنین! منم به امید راهنمایی اومدم مشکلم رو مطرح کردم وگرنه که مثل همون قبل به خوندن تاپیک ها بسنده میکردم! :163: