ترس از دست دادن کار یا زندگی!

سلام.بچه ها سال نو همتون مبارک.
من یثنا هستم ،خیلی وقته به صورت مهمان وارد این تالار میشم تا اینکه دیدم بهتره خودمم مشکلمو بگم تا از شما دوستان خوب راهنمایی بگیرم.

27 سالمه وشوهرمم 30 سالس.چهار سال پیش عقد کردیم و الان سه ساله خونه خودمونیم.
هزار تا مشکل داشتیم یه عالمه قهر و دعوا :101::101: اما الان یه شش ماهی هست اوضاع تقریبا آرومه و خداروشکر مشکلاتمون خیلی کمتر شده.

چند وقتیه خونواده خودم و خود شوهرم به من گیر دادن که باید بچه دار شین داره دیر میشه اما من خیلی میترسم آخه تو یه شرکت خیلی خوب کار میکنم باحقوق خیلی عالی اما متاسفانه قراردادی هستیم و اگه یه ذره کم کاری کنیم یا بخوایم مرخصی طولانی بریم هزار نفر واسه کارمون گریه میکنند.شرایط شرکتمون طوریه نمیشه یه نفر مرخصی طولانی بره، جایگزین نداریم. میترسم مثله دوستام استراحت مطلق شم یا اینکه مشکل خاصی واسم پیش بیاد خلاصه کارمو از دست بدم. خیلی خیلی کارمو دوست دارم تمام دنیام کارمه. هفت خوان رستمو گذروندم تا این کارو بدست آوردم واقعا راضیم خیلی زیاد

و اینکه دیگه شوهرم با اینکه تحصیل کردس خیلی قدیمی فکر میکنه با اینکه من انصافا خیلی واسه ادامه تحصیلم زحمت کشیدم که حالا دارم استفادشو میکنم زیاد با سر کار رفتن من موافق نیست(یه ذره) میترسم پای بچه بیاد وسط باهام همکاری نکنه بگه سر کار نرو بچتو نگه دار.خیلی بچه دوسته.

مامان خودم که حال و حوصله بچه نداره، اصلنم دوست ندارم مادر شوهرم بچمو نگه داره البته خودشم این کارو نمیکنه کلا مخالفه با بچه دار شدن ما.
مامانم و شوهرم میگن اولا خودت نگه دار در ثانی پرستار میگیریم اما پرستار قابل اعتماد کجا بود که از صبح ساعت 6! بیاد خونه ما تا ساعت 5 بعد از ظهر!
کار شوهرمم از 6 تا 9 شب!

محیط کارمون کاملا مردونه است. حتی تصورش واسم سخته که با شکم گنده بیام سر کار. از خجالت آب میشم. کلا من خیلی خجالتیم. حتی از بابام خجالت میکشم.:302: من که حتی یک آرایش ساده هم پیش کسی نمیکنم حالا با شکم گنده!!نمیدونید چقدر تصورش واسم عذاب آوره

از دوران حاملگی و دنیا آوردن هم میترسم.

ممنون میشم نظرتونو بگین
:72::72::72:

سلام یثنا سال نو شما م مبارک.خوش اومدی.

ببین برای به دست اُوردن هر چیزی باید یه چیزی رو از دست بدیم.شما م بین بچه و کار باید یکی رو انتخاب کنی.فقط

حواست باشه تا یه سنی می تونی باردار بشی بعد از اون خطرش بالاست.ولی کارو بعدنم می تونی پیدا کنی و چون

خانم هستی خیلی سریع تر نسبت به یه مرد کار پیدا می کنی منتاها حقوقش کم تره می تونه باشه.

سلام بنده تازه واردم یثنا خانوم

شما سه ساله خونه بخت تشریف دارین و الان وقت مناسبی برای بچه دار شدن هست.

بلحاظ سنی هم باید ملاحظه بچه دار شدنتون رو باید داشته باشید !

بجای شما بودم بعضی چیزا رو میسنجیدم

اینکه این وضعیت ( قراردادی بودن )تا کی ادامه داره و شما تا کی میتونین اینجوری ادامه بدین ؟؟؟

اینکه نیومدن بچه چه تاثیراتی در رابطه متقابل شما و همسرتون داره !

اینکه تا چه اندازه زندگیتون ( اقتصادی یا اجتماعی و فرهنگی )وابسته به کارتون هست ؟؟؟

اینکه مادر بودن رو چقدر دوست دارین و چه نگرشی بهش دارین ؟

اگر بعدا ( البته نه خیلی دیر) از این حالت قراردادی بودن و کارپرحجم رها میشین و میتونین وظایف مادری خودتون

رو بجا بیارین ،پس صبر کنین.

اگر این حالت ادامه داره به عواقب سوء قضیه بلحاظ مادر نشدن و طبیعتا با این حجم کاری ، نرسیدن بوظایف

همسرداری خوب فکر کنین.

ضمنا حاملگی خجالت نداره چون همه آقایون متاهل دیده اند و اون رو امری طبیعی میدونن

سعی کنین ریشه خجالتتون رو پیدا کنین !

آیا کلا شخصیتتون اینجوری تکوین یافته؟

آیا ترس از کم شدن زیبایی چهره و اندام دارین؟

آیا ترس از تداعی مسن شدن دارین؟

که برای هرکدوم راهکارهاش فرق میکنه

ممنونم.تا چه سنی خطرناک نیست؟
تا آخر قرار دادی هستیم اما تا وقتی مرخصی زیادی نخوایم یا کار خیلی اشتباهی انجام ندیم هیچ مشکلی نداره. آخه راست میگن شرکتمون نیروی جایگزین نداره. ساعت کارم طولانیه اما سخت نیست خیلی کارم دوست داشتنیه. دوست ندارم بعد از این همه درس خوندن خونه نشین شم.خودتون هم که اوضاع کارو تو کشور میدونین دیگه.

شوهرمم خیلی دوست نداشت حرفای مامانم روش تاثیر گذاشته.

شوهرم اصلا از درآمد من واسه خرج خونه استفاده نمیکنه. اما تا حالا تونستین یه واحد آپارتمان و یه ماشین بگیریم. نصف آپارتمان روهم به نام من زده یعنی اندازه پولم و ماشینو هم به نام من خریده.من درآمدم بیشتر از شوهرمه.

دوست دارم مامان باشم اما خیلی میترسم بابتش خیلی چیزارو از دست بدم سلامتی کار

حجم کارم زیاد نیست وقتی میام خونه وظایفمو انجام میدم.

چی کار کنم خیلی خجالت میکشم.وقتی یه خانومو تو خیابون میبینم حاملس به جای اونم خجالت میکشم. حتی پیش بقیه کنار شوهرم نمیشینم .

بله از به هم ریختن بدنم هم میترسم اما ترسها ی دیگم بیشتره از این مورد.

یثنای عزیز این دنیا محل انتخابه ، چون دنیای محدودیه !!!

میزان علاقه هاتونو بسنجین و در ضمن از آینده نگری هم غافل نشین.

ببینین به مادر بودن و همسر بودن کامل علاقه و ضمنا نیاز بیشتری دارین یا به شاغل بودن.

و اینکه این علاقه و نیاز در آینده چه تغییراتی خواهد کرد !

ضمنا همسر داری فقط پخت و پز غذا و تمیزی خونه نیست !!!

در مورد خجالتی بودن از حاملگی اگه خجالت ریشه مذهبی داره ( که اکثرا اینجوریه )، بدونین که خدا خواسته شکم خانوما وقت حاملگی

بزرگ بشه و خدا میدونسته ناچارا آقایون هم اونرو می بینن !!! پس فی نفسه اشکالی نداره

برای درمان اینمورد رفت و آمد با خانومای حامله فامیل ، مطالعه در مورد حاملگی ، بیشتر کردن علاقتون به بچه و ...

قضیه رو براتون طبیعی میکنه

اما اگه ریشه خانوادگی داره بایستی در محیط خانواده گفتمان حاملگی و لوازم اون بحث بشه تا قضیه جا بیفته و

بهتره این بحث جلو بزرگان و مردان خونه باشه نه در کنج آشپزخونه

موفق باشین

سلام،

یک پیشنهاد:
شاید بهتر باشه 2-3 سال دیگه صبر کنید. شاید تا آن موقع کمی هم پس انداز بیشتری داشته باشید و بتوانید یک مدت کار نکنید. بالاخره وقتی حامله شوید و حتی وقتی بچه به دنیا بیاید، یک مدت نمی توانید کار کنید. اگر بتوانید با شرکت صحبت کنید و در آینده یک مرخصی به شما بدهند خیلی خوب می شود. البته شرایط شرکت را نمی دانم.

فقط به خاطر حرف خانواده نباید چنین تصمیم بزرگی را گرفت.

در مورد ترس خود شما و خجالتهایتان روی خودتان کار کنید. یک سری کتاب و مقاله بخوانید.
البته به نظر من اصلاً خجالت ندارد. همه بچه دار می شوند و یا شدند، از جمله پدر مادر شما.
نیازی نیست کسی خجالت بکشد، بلکه بیشتر به خودتان افتخار خواهید کرد.

این تاپیک را هم بخوانید: ترس از بچه دار شدن

دوستان خوب نمیدونین تا چه سنی ایراد و خطری نداره؟
چقدر احتمال داره که مشکل خاصی پیش بیاد و استراحت مطلق لازم باشه اونم واسه چندین ماه؟
در شرایط عادی معمولا چقدر زمان واسه استراحت و سر کار نرفتن لازم هست؟
بعداز چند وقت میشه بچه رو به پرستار سپرد واسه حدود ده ساعت در روز؟
زمان حامله بودنتون خیلی حس خجالت داشتین؟

میشه خانومای تالار که تجربه دارن کمکم کنن؟

در مورد ترس و خجالت ، اصلا نگران نباش. بعد از حاملگی هر دو تاش بر طرف می شه. منم مثل شما بودم. البته حتما در دوران بارداری تو کلاسهای بارداری شرکت کن.

به نظرم برای تصمیم گیری، آقا یا خانم طلبه درست گفته. اما با یک دکتر در مورد سن صحبت کن. تا اونجایی که من می دونم تا قبل از 30 سالگی بهترین وقته اما تا 35 سالگی بازم خوبه. اما ابنم در نظر بگیر که از وقتی تصمیم میگیرید تا وقتی حامله بشی ممکنه یه کم طول بکشه.

یک نکته خیلی مهم اینه که بچه داری خیلی صبر و حوصله می خواد و با بالا رفتن سن اینا تو آدم کم می شه، پس محدودیت سنی فقط از لحاظ فیزیکی نیست از لحاظ روحی هم هست.

قبل از اینکه تصمیم بگیری خودت رو قانع کن که حتما با ورود بچه شرایط زندگی مثل گذشته نخواهد بود مخصوصا کارت که بعدا باعث یک عامل استرس زا برات نشه.

من از اول حاملگی تا هفته آخر سر کار می رفتم، اما آدما با هم فرق دارن و قابل پیشگویی نیست.
تا 40 روز بهتره بچه و مادر استراحت کنن و پیش هم باشن.آما اینو در نظر بگیر که قراره نیست فقط یه بچه به بچه های دنیا اضافه بشه و بعد یکی دیگه برات بزرگش کنه. 3 سال اول زندگی هر بچه ای شخصیت اوتو در آینده شکل می ده و با سپردن 10 ساعت در روز به یکی دیکه در واقع یکی دیگه آینده بچه شما رو شکل خواهد داد.
باز هم بیشتر مطالعه کنبد و CD های تربیت کودکان رو گوش بدبد.

موفق باشی

یثنا جان سلام

برایم جالب بود که فقط آقایون در تاپیک شما نظر دادند.

معمولا بین سن 30-20 را بهترین رنج سنی برای بارداری می دانند. مادران زیر 20 سال و بالای 30 سال احتمال اینکه فرزندشون مشکلاتی داشته باشه بیشتر هست. ضمن اینکه خودشون هم توانایی جسمی لازم برای بارداری و زایمان را به اندازه یک مادر 30- 20 ساله ندارند.

کسی نمی تونه همینطوری به شما بگه چقد احتمال داره استراحت مطلق شوید. اگر در خانواده تان مادر، خواهر، خاله و موارد شبیه این داشتید احتمال بیشتر است. اگر از نظر جسمی ضعیف باشید احتمال بیشتر است. اگر در شهر بزرگ و تحت استرس و فشار زندگی می کنید احتمال بیشتر است و اگرهای دیگر. معاینه توسط دکتر متخصص هم می تواند کمکتان کند که بارداری راحت تری را شروع کنید.

در شرایط عادی معمولا خانمها ترجیح می دهند ماه آخر را بخاطر شرایط جسمی سرکار نروند. البته ورزش و پیاده روی در این شرایط لازم است و به سهولت زایمان کمک می کند. بعد از تولد نوزاد هم شش ماه مرخصی کار از روی نیاز نوزاد و مادر تعیین شده است. پس لازم است.
کسانی هم هستند که کلا کمتر از بیست روز مرخصی رفته اند و بعد هم برگشته اند به کار. اما کار به چه قیمتی؟ بی توجهی به سلامتی خودت و آرامش نوزادت؟

سپردن نوزاد به پرستار از روز اول هم ممکن است، این بستگی به خودتان دارد.
چون قانون خاصی بر کار اینگونه پرستاران نظارت نمی کند انواع و اقسام خطرها وجود دارد. از بی توجهی پرستار به نوزاد و نشستن پای تلویزیون و تلفن، همدستی با دزدان احتمالی، سعی در جلب توجه همسرتان و احتمال ... اینها مواردی بود که من شنیده ام. ممکن است خطرات دیگری هم باشد. به هر حال کار ساده ای نیست پذیرفتن یک خانم غریبه در منزل و حریم خصوصی.

مهدکودک ها هم معمولا نوزاد زیر شش ماه را قبول نمی کنند.

درمورد بارداری حتما قبل از اقدام با پزشک خود مشورت کنید. آزمایشها و چک آپهای لازم را بدهید که انشالله اگر اقدام کردید مورد خاصی پیش نیاید.
راهنمای بارداری و بچه داری را هم ببین.

در مورد خجالت هم ؟؟؟

برام جالبه یه خانوم متاهل در سن وسال یثنای عزیز از مسائل ابتدایی بارداری و بچه داری دارن سوال میکنن.

این مساله خیلی جای تامل داره و فضای فکری ایشون رو به خوبی تجسم میکنه...

چون اکثرا خانوما بالای 20سال و مخصوصا متاهل این مسائل رو فول هستند.

یا ایشون در یک فضای کاملا پسرانه رشد کرده اند و یا فضایی پدرسالانه محض و یا خشکه مذهبی داشته اند.

من دوتا برادر دارم که هنوز هیچ کدوم بچه دار نشدن و فعلا تصمیم هم ندارن. خواهر هم ندارم.
اتفاقا پدرم خیلی با من مهربون و خوش رفتار بودن.
ما سه تا بچه هم خیلی سر به راهو درسخون بودیم.
من تا حالا حاملگی یه خانوم از نزدیکامو ندیدم.
بودن اما من که تو خونه اونا نبودم که بدونم.
هیچ کدوم کارشون هم مثله من نبوده.
دوتا از دوستای صمیمی من هم هردو استراحت مطلق شده بودن تا چهار ماه و الان هم که بچه هاشون دنیا اومدن خیلی شاکی هستن از زحمتای زیادی که داره و بیدار خوابی هاشون.هیچ کدوم هم شاغل نبودند.

خانومهای تالار نمیخواین راهنمایی کنین؟
اگه میشه اگه تجربه دارین واسم بگین
آخه این چیزا بیشتر تجربه ای هست.
خانومblue sky تبریک میگم بهتون میشه دونسته هاتونو به منم بگید.

سلام
دوست خوبم
منم شاغلم و موقعيت شغلي خوبي دارم و ساعت كاريم هم مثل شماست .
ازدواج كردم ، ولي هنوز خونه خودم نرفتم . دوران عقد رو سپري ميكنم

من فكر ميكنم اگه بخوام مادر بشم ارزششو داره كه كارمو رها كنم آخه ميدوني كاري كه ساعت كاريش زياد باشه نميتونه به عنوان شغل دائمي در نظر گرفته بشه من با اين ديد اين شغل رو انتخاب كردم چون واقعاً سخته كه يه زن تا 5 عصر خونه نباشه و بعد از اون به كاراي خونه و بچه داريو شوهر داري برسه .

در ضمن اين خوبه كه خانم خونه شاغل باشه و درآمد داشته باشه ولي وظيفه اصليش به حساب نمياد .

نميدونم تا حالا به اين فكر كردي كه تو هم ميتوني مثل بقيه خانم هاي خونه دار صبح بيدارشي خونتو مرتب كني بعد باشگاه بري به بچه برسي به خودت برسي همه چيزو مرتب و آماده كني تا شوهرت بياد . تازه پول جيبي هم ميگيري .:311:
(البته فك نميكنم غرور يه زن شاغل بهش اجازه بده تا در مورد پول جيبي گرفتن از شوهرش فكر بكنه :163:)

عزيزم زندگي و مادر شدن از كار كردن واجب تره
1-
خودتو در نظر بگير بازنشسته شدي . پير و چروكيده :46:
خودتو شوهرت تنها نشستيد توي خونه . هيچ جايي رو نداريد بريد . هيچ كسي رو نداريد كه بهش فكر كنيد .
فقط از نظر مالي در رفاه هستيد و حقوق بازنشستگي ميگيري

2-
خودتو در نظر بگير وقتي كارتو رها كردي و بارداري بايد بري دكتر ، خريد واسه اتاق بچه ، ني ني به دنيا مياد .
حالا بايد ازش مراقبت كني مدرسه ثبت نامش كني ، تو درساش كمك كني ، براي موفقيت هاي تحصيليش شادي كني ، حالا بايد براش عروشي بگيري ، ذوق همسرشو ميكني ، حالا همون ني ني داره ني ني دار ميشه و .......


خودت قضاوت كن . كدومو بيشتر دوست داري :303:

موفق و پروز باشي

یعنی هیچکی تجربه نداره؟
نمیخواین کمکم کنین؟
:302::302::302:

من یه همکاری داشتم زمان مرخصیش از طریق اینترانت کاراشاو تو شرکت انجام میداد،شما این امکانو ندارین؟

سلام
همونطور كه فرهنگ هم گفتن براي به دست آوردن هر چيزي بايد يه چيزايي روهم از دست داد! ولي با اين شدت علاقه اي كه شما به كارتون دارين به نظرم حالا حالا ها قيد بچه دار شدن رو بزنين!ميدونين چرا!؟ چون بعد از به دنيا اومدن بچه اگه كارتون رو از دست بدين يا خللي توي كارتون به وجود بياد ، ناخواسته به اون طفل بيگناه به چشم يك رقيب واسه كارتون نگاه خواهيد كرد،به چشم كسي كه كارتون رو ازتون گرفته!!اين خودش باعث ميشه وظايف مادريتون روهم نتونين درست به جا بيارين! باعث ميشه فردا مدام به شوهر و اطرافيان معترض باشين و مدعي باشين كه اونها باعث همه چيز شدن!!
به نظرم تا وقتي نتونين شكوه و عظمت و قداست مادر شدن رو درك كنين،بهتره اصلا بهش فكر هم نكنين!!
شمايي كه از همين الان به فكر اين هستي كه طفل معصومي كه به آغوش و گرما و نفس مادرش محتاج هست رو،روزي 10 ساعت به دست پرستار بسپاري....متاسفم...

سلام
منم مشکل شما رو داشتم. اما الان باردارم. ده سال از زندگی من گذشته. من 30 سال دارم. مزایای شغلی من بیشتر از همسرمه و من بیمه خودمم. برای منم اوضاع شرکت دقیقا شبیه شماست. من استراحت مطلق نشدم اما مثل سابق نمی تونم کار کنم و احتمال زیادی داره که کارمو از دست بدم. منم نگهداری کودکم با خودم خواهد بود.
حالا خواستم بگم واسه منم گرفتن این تصمیم سخت بود اما من نمی تونستم از مادر شدنم صرف نظر کنم تازه همسر من کلا خیلی موافق بچه نبود.
حقوق همسرم خیلی بالا نیست اما ما با کمک هم خونه و ماشین خریدیم و به نظر من با همون حقوق میشه زندگیمونو اداره کرد چون مهمترین دغدغه واسه من خونه بود که حل شده.
هنوزم هر روز که میام سرکارم فکر میکنم که دلم واسه اینجا تنگ میشه اما مادر شدن فکرهای جدید و قشنگتری برام آورده که باعث شده از ناراحتی هام کاسته بشه.
باید ببینی خودت تا کی نمیخوای مادر بشی. اما از یه چیز مطمئن هستم: همین که باردار میشی همه دنیات و فکرهات تغییر میکنن..یه تغییر شیرین!:72:

آقای مهردادمن که تا حالا این حسو نداشتم که!!!!! به منم حق بدین. چند سال درس خوندم چقدر شبا بیدار موندم و چقدر بدبختی کشیدم که به اینجا رسیدم فقط نمیخواستم بیگدار به آب بزنم. کاش میشد هم کارم حفظ کنم و هم بقیه وظایفم.خیلی از مشکلاتش میترسم و اینم میشه یه دلیل دیگه واسه فرار کردن از این حقیقت زندگی. همیشه با خودم میگم شاید یکی دو سال دیگه این ترسم کمتر بشه شاید شرایط کارم فرق کنه که بتونم هردو داشته باشم و شایدم دیر بشه نمیدونم :162: فقط میخواستم ازتون سوال کنم و راهنمایی بگیرم.مشکلاتمو گفتم که ده ساعت خونه نیستم چی کار کنم؟
مرسی خانوم آفتابگردون.چقدر شرایطمون شبیه به همه.
چرا انقده ناامیدی؟ چرا مطمئنی کارتو از دست میدی؟خدا خودش انشاء الله همه شرایطو برات درست کنه. از الان موج منفی نفرست.:46:
منم سه ساله خونه خودم هستم.27 سالمم هست.
خجالت میکشی از همکارات؟محیط کارتون مردونه نیست؟دنیا و فکری که گفتی اینا رو هم شامل میشه؟
چند ماهتونه؟تو ماهای اول ویار و حالت تهوت زیاد نبود؟میتونستی بری سر کار؟نمیتونی شش ماهه اول مرخصی بگیری و بعد یه پرستار بچه خوب پیدا کنی؟

خانم يثنا عزيز،آخه شما يه جوري دارين با اين قضيه برخورد ميكنين انگار كه حاملگي،وضع حمل و كلا بچه دار شدن يك پروسه كاملا تحميلي به شماست،و انگار فقط دنبال اين هستين كه يه بچه به دنيا بيارين و هر چه سريعتر به شغل دلبندتون(!) برگردين!
مثل يه جور رفع تكليف!! خداييش غير از اينه!؟ غير از اينه كه به بچه فقط به چشم يه مزاحم نگاه ميكنين؟!
منظورم اينه كه دنبال راه حل هستين ولي با يك تبصره و پيش شرط خيلي مهم از طرف شما:هر چي ميخواد بشه،بشه.فقط من زودتر بتونم به كار عزيزم برگردم!:)
البته ريشه هاي بي ميلي و كلا نگرانياتون از بابت بچه شايد به طور كامل مربوط به شرايط شغلي نباشه،مطمئنا اختلاف ها و مشاجراتي كه در سالهاي قبل با همسرتون داشتين بي تاثير نبوده...شايد توي اين شرايط يكي از بهترين كارها نزديك شدن بيشتر به همسرتون باشه،بيشتر با هم همفكري كنين،در مورد اين مسئله،خواسته ها و نگراني هاتون با هم صحبت كنين.اگه صميميت شما با هم بيشتر بشه خيلي راحتتر ميتونين به يك تصميم خوب برسين..
در ضمن در مورد سن حاملگي و شرايط و خطرات حتما مطلب زير رو بخونين.البته حدس ميزنم كه خونده باشين:
http://forum.iransalamat.com/showthread.php?t=12713

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یثنا

خانومblue sky تبریک میگم بهتون میشه دونسته هاتونو به منم بگید.

---

سلام یثنای عزیز:72:
از shayna جان هم ممنونم که این پست رو بهم یادآوری کرد:72:

یثنا جان من تو این مدتی که تصمیم به بارداری گرفتم به سایت www.iransalamat.com مراجعه می کردم. اطلاعات علمی بسیار مفیدی داره و کلا دانسته هات رو کاملا بالا می بره.

در مورد زمان بچه دار شدن با توجه به یه مطلبی که در تلویزیون شنیدم، اصلا بر اساس حرف دیگران اقدام نکنید و خودت و شوهرت باید باهم به این نتیجه برسید که ایا آمادگیش رو از هر لحاظ؛ روحی، مالی و ... دارین یا نه! به مادرت هم با مهربانی بگو که به شوهرت حرفی نزنه تا خودتون بتونین تصمیم بگیرین.

خجالت رو اصلا فکرش رو نکن. چون پروسه حاملگی و تغییر ظاهر تدریجیه، کم کم هم خودت و هم اطرافیان بهش عادت می کنن و کسی یه دفعه متوجه تغییر فاحش در شما نمی شه. اگه ورزش کنید برگشت اندامتون به حالت قبل از حاملگی خیلی سریعتر و کاملتر میشه.

نقل قول:

---

چون قانون خاصی بر کار اینگونه پرستاران نظارت نمی کند انواع و اقسام خطرها وجود دارد. از بی توجهی پرستار به نوزاد و نشستن پای تلویزیون و تلفن، همدستی با دزدان احتمالی، سعی در جلب توجه همسرتان و احتمال ... اینها مواردی بود که من شنیده ام. ممکن است خطرات دیگری هم باشد. به هر حال کار ساده ای نیست پذیرفتن یک خانم غریبه در منزل و حریم خصوصی.

---

:104::104::104:
من خودم به شخصه مهد کودک رو ترجیح می دم. اما فعلا تجربه عملی ندارم و فقط یکی از همکارام که برای بچه ش پرستار اورده بود، بعد از یه مدت کوتاه پشیمون شد!


در مورد کارت، فکر کنم حتی اگه قراردادی باشی هم طبق قانون کار 6 ماه مرخصی زایمان داری!
در ضمن کاری که نیروهاش رو فقط بعنوان نیروی کار ببینه و نیازهای غیر شغلی اونها رو نادیده بگیره، بنظر من حتی اگه بیشترین حقوق رو داشته باشه، ارزشش فقط تا زمانیه که نیاز مادی فرد برطرف بشه. همونطور که اون شغل کارمندش رو که درگیر طبیعی ترین نیاز زندگی میشه، دیگه نمی خواد، کارمند هم باید اون رو وقتی که نیاز مادیش برطرف شد دیگه نخواد.
من همکار خانم زیاد تو محیط کارم داشتم که بچه دار هم شدند و باز هم به کارشون ادامه می دن. ما هم ساعات کارمون تا 5 بعدازظهره!
سخته ولی ممکنه!:82:

من همین ها به ذهنم رسید. برات ارزوی موفقیت میکنم.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط blue sky

در ضمن کاری که نیروهاش رو فقط بعنوان نیروی کار ببینه و نیازهای غیر شغلی اونها رو نادیده بگیره، بنظر من حتی اگه بیشترین حقوق رو داشته باشه، ارزشش فقط تا زمانیه که نیاز مادی فرد برطرف بشه. همونطور که اون شغل کارمندش رو که درگیر طبیعی ترین نیاز زندگی میشه، دیگه نمی خواد، کارمند هم باید اون رو وقتی که نیاز مادیش برطرف شد دیگه نخواد.

---

:104::104::104::104:
مرسی خانومblue sky عزیزم:46: واقعا! شما هم تا ساعت 5 هستید؟
خوب بعد از اینکه فرزند دلبند شما دنیا بیاد شش ماه مرخصی دارین دیگه قبلش اگه ویارتون شدید باشه یا استراحت مطلق نیاز داشته باشین تکلیف چی میشه؟در این مورد چطوری برخورد میکنن باهاتون؟
تو این نه ماه سختتون نیست کار کردن؟
نمیترسین کارتونو از دست بدین؟بعد از شش ماه برنامه چی میشه؟ بچه رو به کی باید بسپارین؟
از shayanaی عزیز هم خیلی ممنونم:46:

یثنا جان البته شرایط الان من کمی متفاوت است و من بدلیل سختی هایی که تو کار کشیدم، مرخصی بدون حقوق گرفتم و تو این مرخصی تصمیم به بارداری گرفتم. البته چند ماه آخر باید برم سرکار و امیدوارم اون استرسها و جنگ روانی رو دیگه نداشته باشم.
منم کارم رو دوست داشتم و زمان مجردیم و حتی تاهلم اضافه کاری هم می کردم ولی چنان حقم رو گذاشتن کف دستم که روزی چندین بار از خدا می خوام تقاص پس بدن.
(ببخشید سر درد دلم باز شد و یادم رفت اصل جریان :33:)

نقل قول:

---

قبلش اگه ویارتون شدید باشه یا استراحت مطلق نیاز داشته باشین تکلیف چی میشه؟در این مورد چطوری برخورد میکنن باهاتون؟

---

من یادمه یکی از دوستانم که قراردادی هم بود و حاملگی خیلی سختی داشت، رئیس مستقیمش خیلی باهاش کنار می یومد و مراعات حالش رو می کرد و یه خط در میون می رفت سر کار. البته خوب روی این حالت شاید نشه حساب باز کرد.

بنظرم شما و همسرتون وقتی واقعا دیدید آمادگی بچه دار شدن رو دارید، اقدام کنید و قبلش هم یکم اطلاعاتت رو در این زمینه بالا ببر که یه نیروی قراردادی چقدر میتونه از استعلاجی و ... استفاده کنه. بقیه ش رو هم بسپار بخدا. نهایتا یکی دوسالی نمی ری سر کار. باز هم کار پیدا میشه.

اما یثنا جان یه وقت دیدی خدای نکرده شما عمرت و جوونیت رو گذاشتی برای کار و فرصت بچه دار شدن رو از دست دادی، بعد محل کارت شد مثل محل کار من. مثل گربه بی چشم و رو شدن و گذاشتنت کنار، اونوقت خیلی دلت می سوزه. این حالت رو هم در نظر بگیر.
میگن بمیر برای کسی که تب می کنه برات!
اول زندگی، بعد کار! چون ما اصولا کار می کنیم تا بتونیم از زندگی مون لذت بیشتری ببریم.

یثنا خانوم:
قرارداد توی شرکت من یک ساله بسته میشه و زمانی که کسی نتونه بیاد به جاش نیروی جایگزین میارن و بعد دیگه با شما قرارداد تمدید نمیکنن. در هر حال من خیلی بهش امید نبستم. ضمن اینکه من اینجا کسی ندارم که بخوام کوچولوی 6 ماهه‌ام رو بهش بسپارم. با پرستار هم موافق نیستم.
الان ویار هم دارم و حالم هم بد میشه اما چون ظاهرم تغییر نکرده کسی نمی دونه. یعنی بیشتر آدمهای شرکت نمی دونن. توی شرکت ما یه طبقه خالی هست که من هر وقت تهوع دارم میرم اونجا. اینطوری کسی صدامو نمیشنوه!
درمورد ظاهرم که عوض بشه خودمم نمی دونم میام شرکت یا نه! فکر کنم چون بدن خودم کمی ضعیفه نتونم بیام . در هر حال هنوز به اون شرایط نرسیدم. و نمیخوام ذهنمو درگیر این چیزا کنم.

خانوم blueskyخوبین؟تو یک تاپیکی یادم نیست کدوم یکی بود دیدم نوشتین استراحت مطلق شدین؟ میتونین بگین چرا؟البته اگه خصوصی نیست.
اصلا چه شرایطی پیش میاد که یک خانوم حامله نیاز به استراحت مطلق پیدا میکنه؟
دوستان میشه راهنمایی کنین.همیشه ذهنم مشغول همین چیزاست خیلی میترسم واسم یک کابوس شده

خانم آسمان آبی کاش یاشانا! بیاد بهتون بگه یک سری هم به اینجا بزنین:311:

سلام عزیزم

حقیقتش من یکم مشکل پیدا کردم که این مشکل در دوران حاملگی هم می تونه عادی باشه و هم نشونه سقط!
و باید حتما به پزشک مراجعه کرد و اون نظر بده.
منم رفتم و گفت احتمال موندن یا سقط 50-50 است. بهم دارو داد و گفت استراحت کن و حتی پیاده روی هم نکن.
و 2 هفته دیگه بیا.

الان اون مشکلم حل شده. 2 هفته دیگه میشه هفته هشتم من. و تو هفته هشت باید قلب جنین شروع به تپیدن کنه. از بعد اون احتمال ادامه بارداری بیش از 90% میشه.

حالا من توکلم بخداست تا بهم یه فرزند سالم و البته صالح هدیه کنه. :43: :323:

امیدوارم شما هم زودتر به جمع خانمهای باردار بپیوندید. درسته گاهی سخته ولی کلی هم کیف داره، هیچ کاری نمی کنی تازه سر شوهرت منت هم می ذاری...:227:


راستی کاش پیشنهاد بدیم که مدیران عزیز یه انجمن خانم های باردار تشکیل بدن تا اونجا باردارها و اونهایی که قصد بارداری دارن باهم تبادل نظر و صد البته همدردی کنن و بتونن فشارها و استرسهای این دوران را کاهش بدن.
رقم خانمهای باردار داره بالا می ره؛ من، آفتابگردون، آزاده، ......
پس جمعیت رو کی کنترل کنه؟!