من و افکارم

سلام دوستان وقتتون بخیر
قبل از هر چیز از مدیریت محترم سایت که امکان دسترسی دوباره منو به سایت فراهم کردند تشکر میکنم:72:
راستش چند وقت بود که خیلی دلم میخواست با شما درددل کنم ولی مشکلی در ورود من به سایت وجود داشت که با کمک جناب مدیر حل شد
سال قبل دقیقا همچین روزهایی بود که من به آقایی جهت ازدواج معرفی شدم ما همه جوانب رو بررسی کردیم و صحبتهامونو کردیم و خانواده ها هم در جریان قرار گرفتند ما به هم علاقه داشتیم وایشون خیلی ابراز علاقه میکردند واز انتخابشون راضی بودند
راستش نمیدونم چطوری توضیح بدم بعد از چند ماه خودم هم نفهمیدم چی شد این آقا بتدریج سرد شدند و از من فاصله گرفتند
الان حدود 4 ماه از پایان اون رابطه میگذره من قبلا تو تاپیکی با همین نام کاربری موضوعو مطرح کردم
این اولین بار بود که من به خواستگارم علاقمند شده بودم و واقعا ایشون رو دوست داشتم و ایشون هم معیارهای منو داشتند
ضربه خیلی سخی خوردم چند ماه اول خودم رو در کار و مطالعه غرق کردم خیلی سخت بود
یک ماه هم مرخصی گرفتم
الان مشکل من اینه نمیدونم چرا این اتفاق افتاد مشکل کجا بود آیا مشکل در شرایط من بود؟این سئوال رو هر روز بارها در این مدت از خودم پرسیدم
اگه مشکلی هست میخوام رفعش کنم
و دیگه اینکه تمایلم رو برای ازدواج از دست دادم واقعا میترسم که همچین اتفاقی دوباره تکرار بشه بنابرین ترجیح میدم دیگه به ازدواج فکر نکنم
از طرفی به شدت نگران آینده هستم
از همه دوستان همدردی خواهش میکنم اگه چیزی به نظرشون میرسه کمکشونو دریغ نکنند:316::316:

سلام tabesh عزیز

بهتر بود از خود ایشون می پرسیدی ، حالا که این کار رو نکردی فراموش کن ، چون جوابی که میخواهی نمی گیری ، اینجا هیچکس نمیتونه جای ایشون قرار بگیره و بگه که چی شد پس رها کن کنجکاوی را تا بیشتر از این اذیت نشی .

بهترین کار اینه که از این فکر و خیال بیرون بیایی . وابستگی ای که پیدا کردی و مدتی باید رنج رفع آن را تحمل کنی باعث کنجکاوی زیاد شما و بی رغبتی به ازدواج است ، وابسته به نظر و تایید ایشان شده ای و لذا می خواهی بدانی چه اشکالی در شما دیده . عزیزم تصور کن اون خودش رو لایق ندیده ، یا دیده تفاوتهایی با هم دارید .... همین .
لزوماً دنبال اینکه چه عیبی دیده نباش ، نخواه که از دید ایشون خودت رو بسنجی .

باز هم می گم همه چیز رو در رابط با ایشون فراموش کن .

خودتو اذیت نکن عزیزم .

سلام فرشته مهربان
ممنونم از توجهتون باور کنید من نمیخوام به ایشون فکر کنم میدونم رابطه ای بوده و به هر حال تموم شده من از تکنیک توقف فکری که از شما یاد گرفتم استفاده کردم و چند ماه اول خیلی به من کمک کرد
میخوام درس بگیرم از گذشتم
من از خودشون هم زیاد پرسیدم که علت چی هست پاسخهاشون مفاوت بود و منو قانع نمیکرد
میگفتند تو خوبی ولی من حس میکنم انگیزه ام رو برای ازدواج از دست دادم!مشکل از تو نیست!
این در حالی بود که ما شرایط هم رو پذیرفته بودیم
بعد از یه مدت به من گفتند شرایط تو سخته و من میترسم نتونم از پسش برنیام و در ادامه هر دومون دچار مشکل بشیم .اگه نیاز باشه و کمک کنه میخوام شرایطمو براتون توضیح بدم و واقعا ببینم ایرادی دارم
میدونم اختصاص به آقایون یا خانمها نداره اما من واقعا نمیتونم اینو درک کنم که چطور کسی به این راحتی میتونه چشماش رو روی همه محسنات طرف مقابل(به گفته خود ایشون)ببنده ؟یعنی میشه به این راحتی همه قول و قرارها رو فراموش کرد؟به این راحتی همه احساسی که بوده را به فراموشی سپرد؟
اگه اینطور باشه ما چطور میتونیم به کسی به عنوان همسر اعتماد و تکیه کنیم؟
چطور میشه فهمید که شما رو تنها نمیذاره؟
کسی که اینهمه دم از همراهی و هم حسی میزد به من میگفت فراموش کردن این رابطه برای من راحته من مثل تو نیستم در عرض چند روز همه چیزو فراموش میکنم :302:
واقعا من در مورد این دنیا و آدمهاش بی تجربه و بی اطلاعم یا واقعیت همینه؟

tabesh جان

عزیزم

درد دلت را می فهمم .

آنچه که دلخورت کرده درسته که به دیده ضعف بهش نگاه می کنی ( بی توجهی به وعده ها و قول و قرارها و ...... ) و در درونت نسبت بهش موضع گرفته ای ، اما برای تو خیره * ( از اینکه فهمیدی )

به جای اینکه فکرت رو مشغول ایشون و چرا رفت کنی ٰ،همون دلیلی که آورده را بپذیر و بیا معیارهات و شرایطتت رو اینجا بگو تا کمک کنیم تحلیل کنی که کدام درست و کدام مسئله سازه . به عبارتی از این پیش آمد به نفع خودت برای خودشناسی بیشتر و معقولانه آماده ازدواج شدن و نحوه گزینش خواستگار استفاده کن . دوستان اینجا بهت می تونند در این زمینه کمک کنند اما برای اینکه بفهمی دلیل ایشان چیزی غیر از آنچه گفته بوده هست ،کمکی از دوستان بر نمیاد ، چون ذهن خوانی نه کار درستیه و نه قابل اعتنا و نه با روند مشاوره ای سازگاره .

در ادامه و پاورقی نکته ای را برای شما و دیگر دوستان دارم


پاورقی
=====

تابش عزیز و دیگر دوستان آماده ازدواج :

* اگر در خواستگارتون یا دختری که به خواستگاریش رفته اید نکاتی متفاوت یا حتی مغایر با معیارها و حتی اصول انسانی متوجه شدید ، به جای غم و ناراحتی و واگویه های درونی و بیرونی ، مثل : آدمی که ال هست بل هست ...... این چرا اینجوریه ..... ادعا می کنه فلان اما بهمانه ...... و یا با او وارد بحث و جدل شدن ، خوشحال باشید و سکوت کنید و خدا را شکر کنید از نکاتی که متوجه شده اید .

عادت آموخته شده اغلب ماها موضع گیری است ، یعنی وقتی مواجهه با روحیات و ویژگیهای متفاوت با معیارها یا سلیقه و روحیات خود می شویم ، موضع می گیریم چه درونی چه بیرونی و این اشتباهه ، تحلیل و بررسی ، با موضع گیری فرق می کنه ، این موضع گیری در موضوع ازدواج در جاهایی که طرفمون رو آنگونه که می خواستیم نمی یابیم باعث سرخوردگی و رنج و احساس یأس و حتی ترس یا کاهش انگیزه برای ازدواج می شود .

بیایید روی این حالت کار کنید ، موضع نگیرید فقط بشناسید و بعد تحلیل و بررسی و ارزیابی مطابق معیارهایتان داشته باشید و دریابید که درصد سنخیت تا چه حد است و تصمیم بگیرید .

همگی موفق باشید

نقل قول:

---

از این پیش آمد به نفع خودت برای خودشناسی بیشتر و معقولانه آماده ازدواج شدن و نحوه گزینش خواستگار استفاده کن .

---

فرشته جان باعث افتخار من هست که تاپیک منو دنبال میکنید
ایشون از نظر من انسانی با شخصیت تحصیلکرده معقول منطقی دارای اطلاعات عمومی وسیع بودند شاید به این دلیل بود که به نظراتشون نسبت به خودم اهمیت میدم
خانواده ای معتقد و متوسط داشتند با مدرک مهندسی در شرک نیمه خصوصی مشغول بودند و وضعیت مالی قابل قبولی داشتند وساکن تهران
باز هم تاکید میکنم این اطلاعات رو برای روشن شدن بیشتر مطلب ذکر میکنم وگرنه قصدم یاداوری و آزار دادن خودم نیست هر چند من همچنان برای ایشون احترام قائل هستم و در طول مدت ارتباط رابطه ما کاملا محترمانه و صمیمی بود و دلخوری و ناراحتی بین ما پیش نیومد من هر چند تجربه کمی داشتم ولی سعی میکردم از تجربه های دیگران مخصوصا مطالبی که از این تالار یاد گرفته بودم رو هم در جهت روند شناخت و هم روابط بین خودمون استفاده کنم
در ادامه سعی میکنم شرایط خودم رو هم تشریح کنم
از دوستان دیگه هم دعوت میکنم نظر بدن:72:

دوست خوبم شما تو این 4 ماه قرار بود با هم بیشتر آشنا بشید و اگر دید از هر لحاظ مناسبید با هم ازدواج کنید شاید تو این مدت شما به نحوی برخورد کردید که ایشون به قول خودش شما را در ذهنش فردی پرتوقع دیده طوری که نتونه نیازهای شما را برآورده کنه و این عامل موجب اختلافاتی در زندگی آینده بشه ایشون خوبی های شما را ندیده نگرفته فقط بر اساس رفتار و گفتار شما تو این مدت تصمیم گرفته و این را بدانید اگر فردی بی دلیل شما رها کرده همون بهتر که الان از هم جدا شدید چون اگر ادامه می دادید شاید ضربه شدیدتری می خوردید

سلامsara20
ممنون از اینکه نظرتو گذاشتی.راستش از دیروز تا حالا یاداوری این موضوعات باعث شده دوباره احساس افسردگی کنم چون به سختی سعی در فراموش کردنشون دارم وفقط برای همفکری با شما نوشتمشون.
سارا جان رابطه ما از پارسال شروع شد و 4 ماه پیش تمام شد.از شما و بقیه دوستان خواهش میکنم تاپیکی رو که 4ماه پیش من باز کردمو با عنوان کمک کنید به آرامش برسم http://www.hamdardi.net/thread-14299.html
مطالعه کنید
در اولین نگاه ممکنه شما تصور کنید من سخت گیر بودم وشرایط خاصی داشتم در حالیکه معیارهای من برا خودم کاملا تعریف شده است
راسش من مشاوره حضوری هم که میرفتممیترسیدم از پیش داوری هایی که مشاور ممکنه از شرایط من داشته باشه یا ممکنه منو بشناسه اما اینجا تو فضای مجازی من راحتترم و امیدوارم با کمک شا دوستان به نتیجه برسم:323:
من 31سال دارم در خانواده فرهنگی معتقد و متوسط بدنیا آمدم پدر و مادرم معلم بودند در یکی از مراکز استانها زندگی میکنم من دختر با هوشی بودم ودرسخوان و بلافاصله بعد از دبیرستان در رشته پزشکی قبول شدم و بعد مستقیما وارد دوره تخصص شدم و بعد از 4سال از اتمام دوره طرح خودم رو در شهرستانی نزدیک به محل سکونتم شروع کردم بیشتر دوره تحصیلاتم و تا الان دور از خانواده ام زندگی کردم
همیشه سعی کردم انسان شریفی باشم واجبات دینی رو به جا میارم
من دختر مستقلی بوده و هستم ولی ارتباط خوبی با خانواده ام دارم
در عین حال که در برخوردهای اجتماع جدی هستم به همون اندازه هم احساساتی هستم
هیچ زمانی اهل روابط خارج از عرف نبودم و سعی کردم عواطف و احساسام رو برای همسر آیندم نگه دارم
خوب این شرایط برای من که دور از خانوادم تحصیل میکردم سخت بود اما تحمل میکردم
میدونم که برای ازدواجم کمی دیر شده شاید اشتباهی که داشتم این بود که هدف اصلیم درسم و کارم بود و فکر میکردم ازدواج و مسائل احساسی مانع پیشرفت من میشه اما الان میدونم که اشتباه میکردم
خواستگارهایی که داشتم اما دربارشون جدی فکر نمیکردم خیلی از اونها رو هم خانوادم بدون اینکه من بدونم جواب منفی میدادند!خلاصه همه اینها باعث میشد من در ارتباط با جنس مخالف کم تجربه باشم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من در عین حال سعی مکردم تک بعدی نباشم هم در درس و تحصیل موفق بودم هم سعی میکردم برنامه های آموزشی و ورزشی خارج از رشته تحصیلیم رو دنبال کنم
از یکسال پیش هم مرتب سایت همدردی و مطالب روانشناسی رو مطالعه میکنم:303:
در مورد خانوادم باید بگم که در مورد من خیلی حساس هستند بخصوص اینکه تک دختر هستم و خواهری ندارم ودر مورد همسر آینده من خیلی ایده ال فکر میکنند بخصوص تا چند سال قبل که میشه گفت همه خواستگارهای منو به یه نحوی رد میکردند. البته خیلی با اونها مخصوصا در مورد آخری که پیش آمده بود صحبت کردم و امیدوارم که باز هم بتونم در این مورد به همفکری برسیم چون نظر اونها هم برای من محترمه
از زمانی که تصمیم گرفتم در مورد خواستگارهام جدی فکر کنم (حدود 5 سال پیش)زیر نظر خانواده چند مدت با اونها در ارتباط بودم ولی هیچ کدام به سرانجام نرسیدند و در صورتی که میدیدم با هم تناسبی نداریم یا ممکنه در آینده مشکلی پیش بیاد رابطه رو محترمانه خاتمه میدادم و درگیری عاطفی به صورت جدی پیدا نکرده بودم واگر هم بود بیشتر حالت وابستگی موقت بود هیچ وقت هم اجازه ندادم از حد و مرزهایی که برای خودم در نظر گرفته بودم خارج بشم:300:
اما مورد آخر که در تاپیک قبلی توضیح دادم فرق میکرد و از نظر عاطفی کاملا درگیر شدم چون بحث ازدواج ما کاملا جدی بود
ایشون علارقم اینکه از نظر تحصیلات پایینتر از من بودند اما این مساله برای من با توجه به قابلیت های دیگر ایشون اهمیت نداشت واین مساله رو بارها به ایشون گفته بودم و توافق کرده بودیم از طرفی در رفتار و گفتار من هم به گفته خود ایشون نشانی از خود برتر بینی یا غرور و... که بتونه مشکل ساز باشه وجود نداشت و من بخصوص مراقب بودم که از این نظر رفتار اشتباهی نداشته باشم
سایر شرایط ایشون و مسائل مالی برای من قابل قبول بود
البته خانواده من ابتدا مخالف بودند اما بعد از اینکه من شرایط ایشون و معیارهای خودم رو براشون توضیح دادم تا حدی نظرشون تغییر کرد اما شاید اشتباهی که کردم این بود که تردید ها و نظرات خانوادم رو به ایشون انتقال میدادم
خوب تا اینجا برای شما دوستان و فرشته جان توضیح دادم اگه چیزی به نظرتون میرسه بفرمایید ممنون میشم تو ضیح بیشتری هم لازم باشه در خدمتون هستم:43::72:

باز هم سلام
احساس میکنم نتونستم مساله رو توضیح بدم
ببینید مدت زیادی طول کشید تا در مورد ایشون تصمیم بگیرم که آیا ما میتونیم زوج خوبی باشیم یا نه و نهایتا من ایشون رو انتخاب کردم که خود من فکر مکنم یکی از اشتباهاتم همین تردید و دودلی های اوائل آشنایی بود که به ایشون هم انتقالش میدادم
اون آقا شرایط منو پذیرفتند در مقابل من هم پذیرفتم که بعد از ازدواج در شهر ایشون ساکن بشیم
من قصد ادامه تحصیل دارم کار من به صورتی هست که هم تدریس میکنم و هم کار درمانی انجام میدم 2 انتخاب بیشتر مورد نظر من بود اینکه هیئت علمی رسمی بشم که در این صورت تا چند سال باید در همین شهرستان زندگی کنم و دوم اینکه بعد از اتمام دوره طرحم تحصیلاتم رو ادامه بدم مشکل مورد2این هستش که بعد از اتمام تحصیلام باید چند سال دیگه هم در شهرستان باشم و بعد میتونم در شهرهای بزرگتر کار کنم. اینها شرایط سخت شغلی من هست و متاسفانه من چندان نمیتونم درش دخالتی داشته باشم.
ایشون در مورد شرایط من فکر کردند و پذیرفتند و قرار شد که من در شهر ایشون ادامه تحصیل بدم و همانجا زندگی کنیم و بعد با همفکری شهری رو برای اون چبد سال انتخاب کنیم .میدونم خیلی پیچیده شد
در مورد سایر مسائل هم به تفاهم رسیدیم
از نظر مسائل عاطفی هم من برای ایشون کم نذاشتم و علاقه ام رو از ایشون مخفی نمیکردم
اما بالاخره نتیجه اون شد که خواندید
خوب حالا با این تفاسیر سئوال من اینه آیا شرایط من طوری هست که باعث شده اون آقا انگیزه اش رو برای ازدواج از دست بده؟من چه باید بکنم من که سعی کردم تا اونجا که ممکنه شرایطمو به ایشون نزدیکتر کنم منکه حاضر شدم به شهر اون آقا برم ؟
آیا من باید قید خواسته ها و اهداف خودمو بزنم؟آیا دیدگاه من نیاز به تغییر داره؟
لطفا نظر بدید:325:
از فرشته مهربان هم خواهش میکنم راهنماییم کنند:72:

تابش عزیز من تاپیکی که باز کردی را خوندم ، اینطور که از صحبت های شما در آنجا متوجه شدم این بود که آن آقا از ایجاد یک زندگی مستقل و پذیرفتن مسولیت های جدید ترس داشته و این مشکل مربوط به آن آقاست نه شما بهتر اینقدر دنبال علت در وجود خودتون نباشید گاهی اوقات ما در ابتدای راه حاضریم بسیاری از مشملات را بپذیریم ولی وقتی کم کم داریم به مشکلات نزدیک می شیم تازه به آنها جدی فکر می کنیم و میبینیم که نه قادر نیستیم این راه را ادامه بدهیم پس از رفتن منصرف می شیم دوست خوبم مشکل اون آقا هم همین بوده البته از صحبت های شما من اینطوری فهمیدم ایشون شاید در ابتدا به این قضیه و تفاوت هایی که دارید فکر می کردن و احساس می کردن می تونن با این تفاوت ها کنار بیان ولی وقتی کم کم موضوع جدی تر شده باعث شده بیشتر به این موضوعات فکر کنند و آن لحظه دیدن نمی تونن و این نشون می دهد ایشون احتمالا دارای شخصیت قوی نبودن پس خوشحال باش که با همچین آدمی ازدواج نکردی شاید در آینده همین رفتار ایشون موجب مشکلاتی در زندگیتون می شد که از ناراحتی الانت خیلی بدتر بود

متشکرم از شما سارا جان :72:حرفات برام مایه دلگرمی بود پس به نظر شما در تصمیمگیری های آینده نیازی به ایجاد تغییر در شرایطم ندارم؟مثلا اگر شرایط مشابهی پیش بیاد بنظرتون چه پیش بینی هایی داشته باشم؟:325:

سلام. کسی نظری نداره؟
این مساله روی اعتماد به نفس من تاثیر گذاشته حتی برای برنامه ریزی کاری و تصمیم گیریهام دچار تردید شدم
میترسم شرایطمو از این هم سختتر کنم
از نظر اطرافیانم این طرز فکر من خنده دار میاد و معتقدند من شرایط مناسبی دارم اما خودم اینطور فکر نمیکنم ( با توجه به اتفاقاتی که برای من افتاده)
نمیدونم .شما راهنماییم کنید؟
لطفا نظر بدید:316:

سلام

سارای عزیز پاسخ بسیار مناسبی به شما داده اند

نقل قول:

---

گاهی اوقات ما در ابتدای راه حاضریم بسیاری از مشکلات را بپذیریم ولی وقتی کم کم داریم به مشکلات نزدیک می شیم تازه به آنها جدی فکر می کنیم و میبینیم که نه قادر نیستیم این راه را ادامه بدهیم پس از رفتن منصرف می شیم

---

من هم با ایشان موافقم.احتمالا ایشان در همان ابتدا شرایط شغلی و تحصیلی شما را پذیرفته اند.ولی وقتی وارد راه شدند دیده اند که این شرایط ، برای ایشان چندان رضایت بخش نمی باشد.به علاوه اینکه درست است که شما پذیرفته اید که در شهر ایشان زندگی کنید.ولی مشکلات دوری شما از خانواده تان (دلتنگی) و رفت و آمد به شهرستان برای دیدن خانواده تان همچنان پابر جاست که می تواند به نوبه ی خود روی زندگی مشترک تاثیر گذار باشد.

مسلما این شرایط ، اینکه شما تصور کرده اید از خانواده تان جدا می شوید و همچنین این موضوع که تک دختر هستید : شما را حساس کرده بود و این چیزی نیست که یک مرد در اوایل آشنایی از آن خوشش بیاید.


کلا درست است که شرایط سخت است و کسی که مناسب شخص باشد کم یاب است.ولی به نظر من بار مسئولیت ازدواج به اندازه ی کافی سنگین هست و اگر شرایطی پیش بیاید که آن را سنگین تر نیز بکند چندان خوشایند نخواهد بود.احتمالا اگر آقا از شهر خودتان بود آینده به طرز دیگری رقم می خورد



در آخر هم باید ذکر کنم آنچه من گفتم تماما زاییده ی فکر و خیال من بود که با مطالعه ی چند صفحه مطلب کوتاه از زندگی شما برداشت کرده ام . پس چه بسا همه این هایی که عرض کردم 180 درجه با واقعیت تفاوت داشته باشد.همان طور که فرشته ی مهربان گفتند کسی نمی تواند خود را جای آقا بگذارد و دلیل ایشان را بیاورد و آنچه من نوشتم فقط به خاطر اصرار زیاد شما برای یافتن یک دلیل بوده.مگرنه ممکنه یک نکته ای ایشان در شما دیده باشند که خودتان هم متوجه نشده اید و همان باعث دلسرد شدن ایشان شده.برای مثال یک نکته ی جنسی!.می دانید که در این جور مسایل خیلی مهم است که طرفین تفاهم داشته باشند و ممکنه برای مثال ایشان به نحوی دریافتند که شما فردی گرم هستید و ایشان خود را شخصی سرد می پندارند.همین می تواند یک دلیل خوب برای این جدایی باشد که ابدا تقصیر شما نیست.به هر حال شیوه همین گونه است.آنقدر باید بگردید تا شخص مناسب را پیدا کنید.پس باز هم تلاش کنید و ناامید نشوید

انشاالله سریع تر شخص مورد نظر خود را خواهید یافت



با احترام

:72::72::72:

متشکرم از پاسخ هایی که ارسال کردید:72::72:
پس اینطور به نظر میرسه که آقایون ممکن است از زیر بار ازدواج با خانمی هر چند معیارهاشونو داشته باشه و مورد علاقشون باشه به دلیل سختی مسئولیت زندگی شانه خالی کنند.
باورش برام سخته.خوب من چه کمکی میتونم به خودم بکنم؟چه کنم که این اتفاق دیگه نیفته؟؟؟؟؟

تایش عزیز این تغییر ویژگی بعضی افراد دست شما نیست ولی شما می توانید در انتخاب های بعدیتان با امتحان کردن طرف مقابل در شرایط های مشابه با ویژگی های روحی و اخلاقی آنها آشنا بشی عزیزم تا قبل از اینکه فرد مورد نظرت را نشناختی دیگه احساسات را دخیل نکن چون اینبار بدتر ضربه می خوری الان بهتر که بیشتر خودت را مشغول به کار ، درس ، تفریح و .. کنی و اینقدر در طول روز فعلیت کن تا وقتی می خواهی بخوابی فرصتی به یادآوری آن روزها نداشته باشی چون هرچقدر در این ایام بیکارتر باشی ذهنت بیشتر به این مسئله کشیده میشه و بیشتر اذیت میشی

سلام
ما یه فامیل داشتیم که همین 6 ماه پیش عقد کرد
این دخترخانم فامیل ما راضی نبود با آقایی که اومده بود خواستگاریش ازدواج کنه. خودش فوق لیسانس و حافظ قرآن و از یک خانواده فوق العاده سرشناس ولی اون اقا پسر فوق دیپلم بود و خیلی دوسش داشت و اصرار بر این ازدواج داشت
جشن عقدکه برگزار شد بلافاصله فرداش پسره رفت و گفت دختره رو نمیخوام. ضربه خیلی بدی به دختر وارد شد. جشن گرفته بودن و عقدکردن ولی قرار بود فردا صبحش برن محضری کنن که اینطوری شد

چند ماه حالش خیلی بد بود و واقعا حق داشت. بعد که گذشت فهمیدیم یه نفر که معلوم نیست کیه اونا رو احتمالا جادو کرده بود و کل خانواده آقا پسر که تا شب عقد عاشق این دختر بودن یهو دیدشون عوض شده بود

ممکنه دلیل رفتار این آقا پسر جادو نباشه ولی اینم یک احتماله. تصورش رو بکنید که جشن عقد میگرفتید و بعد اینطوری میشد. خیلی سختتر بود درسته؟

الان این دخترخانم خیلی بهتر شده و قضیه رو فراموش کرده و دیگه بهش فکرنمیکنه چون عمیقا معتقد به قسمت هست

نگران نباشید. لزوما دلیل رفتار ایشون عیب و ایرادی از جانب شما نیست. حرف دیگران، جادو، لایق نبودن خودش و دلایل بیشماری میتونن سبب این مساله شده باشند.
توکلتون بر خدا باشه و مسیر زندگی عادیتون رو درپیش بگیرید با قوت و اعتماد به نفس:72: