نمایش نسخه قابل چاپ
سلام 8 سال است كه ازدواج كرده ام شوهرم سر هر مسئله كوچكي دعوا راه مي اندازد و قهر مي كند تا من برم منت بكشم تا نرم هم ميدونم هر چي طول بكشه بدتر ميشه آستانه تحملش پايينه و سر همه مسائل با همه سريع عصباني ميشه ديگه از غدي اون اعصابم به هم ريخته قبلا خيلي شاد بودم اما حالا به يك آدم اخمو و افسرده دارم تبديل مي شم تازگيها به فكر طلاق هم افتادم يك بجه دارم با اومدن بچه بهتر كه نشد بدتر هم شده تازگيها پيش هر كس كه ميشينم از شوهرم بد ميگم ميدونم كارم اشتباست لطفا كمكم كنيد
شاید راههای بهتری برای شاد شدن شما و زندگیتان باشد.
چرا طلاق؟
ممنون بهشت عزيز كه جوابمو داديد توي اين 8 سال هر ترفندي را به كار گرفتم مدارا، بي توجهي، مطيع بودن و ... اما هيچكدوم جواب نداده حتي زماني كه كاملا به هر چي ميگه گوش ميكنم و ميشم همسر بي زبون و مطيعش باز هم يه چيزي پيدا ميكنه قبلا مي گفت باشه بريم پيش مشاور الان كه زنگ زدم وقت گرفتم ميگه من كه نميام از نظر من هم رفتن تو ايراد داره تازه براي پولش هم ديگه جوابمو نداد هر چه پرسيدم بگو چرا نه ،اصلا جوابمو نداد و فقط تند تند كاراشو كرد و رفت ديگه واقعا نميدونم چه كار كنم هر كار ميكنم محيط خونه رو شاد كنم باز يه چيزي رو بهونه ميكنه و ميزنه تو پر من.
مسئله اينجاست كه توي رفت و آمد ها هم كاملا كنترلم ميكنه حتي تو خرج كردن ساعت ورود و خروج تو هيچي آزاد نيستم نه اينكه بگه نرو و نكن نه ولي بعدش طوري رفتار ميكنه كه از رفتنم و خرج كردنم پشيمون زار بشم كاري ميكنه با رفتارش كه بگم ببخشيد غلط كردم حرف نمي زنه فقط غد و اخمو و بي توجه به من رفتار ميكنه من بيشتر از چند روز طاقت اين كاراشو ندارم تحملم تو اين رفتاراش خيلي كمه آخه ميدونم اگه بذارم زمان بيشتري اونطوري بمونه بدتر ميشه و نه بهتر. تو مسائل جنسي مشكلي نداره امااكثر اوقات بايد من برم طرفش خب موقع قهر هم كه اصلا نمياد تازه بگم كه از اول اصرار داشت كه جدا بخوابيم مثل پدر و مادرش اما من قبول نمي كردم از وقتي بچه اومده چون شوهرم جلو تلويزيون ميخوابه مجبورم با بچه برم تو اتاق چون هنوز 1 سالشه نميشه تو اتاق تنهاش بذارم د
يگه واقعا نميدونم بايد چه كار كنم تو رو خدا كمكم كنيدهميشه با خودم ميگفتم طلاق ابدا اما حالا هر چي پيش ميرم فكر ميكنم شايد بهترين كار باشه فقط مشكلم نداشتن استقلال مادي و پشتوانه است نمي خوام جدا شم از همه نظر به ضررمه تو رو خدا كمك كنيد
کلا اخلاقشون این جوریه یا فقط با شما اینقد سرد و اخمو هستند؟
از ابتدای ازدواج اینطوری بودند یا به تدریج؟
یک بار امتحان کردید که اګر شما برای آشتی و ارتباط نزدیک نشوید تا کی ادامه می دهند؟
شما در هفت سال ګذشته با ایشون ساختید و زندګی کردید. شاید این یکسال اخیر به خاطر بچه و فشار کار و زندګی یک مقدار حساسیتتان بیشتر شده و به جدایی فکر می کنید.
بله اخلاقش از اول همينطور بود و تقريبا با همه همينطوره لجباز تر از اين حرفاست كه اگه آشتي نكنم حتي بعد از يه مدت طولاني ،بياد طرفم به قول خودش عقايدش براش خيلي مهمه و به خاطر عقايدش حاضره از زن و زندگي و بچه و همه چي بگذره با آدم خيلي سرسحتي طرفم اما من برعكس اون خيلي عاطفي هستم و اصلا طاقت تنهايي و دوري رو ندارم
شما درست ميگيد از اول همينطور بود و من صبر كردم خب شايد به اين حاطر بود كه خيلي راحت به خودم و خواسته هام(كار، درس، ورزش)مي رسيدم و سخت گيريهاش يادم ميرفت( البته اينم بگم كه به خواسته هاش خيلي هم راحت تن ندادم تا مجبورم نكرد نپذيرفتم ) اما الان با بچه بخصوص دست تنها خيلي سخت شده باورتون نميشه تو مسافرت حاضر نميشد بچه رو نگه داره تا من لباسهاي بچه رو بشورم ظهرها كه خونه مياد حتي اگه من هم از سر كارم اومده باشم و بچه نخواد بخوابه بايد بچه رو ساكت تو اتاق نگه دارم تا بخوابه تازه اگه صداي بچه در بياد و آقا از خواب بيدار شه شروع ميكنه به من بد و بيراه گفتن.غذا شو كه ميخوره ميخواد بخوابه بنابراين بايد سريع بچه رو ببرم تو اتاق كه آقا بخوابن(حالا هم به بچه غذا ميدم هم خودم و بنابراين بايد غذاي خودمو تند تند بريزم تو حلقم و پاشم برم تو اتاق البته خيلي هم به حرفش نميكنم و با اخمو و اداهاش روبرو ميشم)مدام به من دستور ميده اينو بيار اونو بيار گوشيش زنگ ميزنه دارم بچه شير ميدم ميگه پاشو بده و اگه بگم نه پا ميشه خودش ورميداره و قهرش شروع ميشه از اين موردا زياده كلا رفتارش دو گانه است يه وقت ممكنه از يه چيزي ناراحت بشه اما يه وقت ديگه نه نميدونم بايد چطور رفتار كنم هميشه استرس دارم كه نكنه باز ناراحت بشه شما ميگيد باهاش چطور برخورد كنم مطيع و بي زبون باشم اينطوري خودم از بين ميرم گرچه كلا آدم خود راي نيستم اما همون يكم اظهار نظر رو هم تو مسائل نكنم؟
من فكر ميكنم اينكه هميشه شما براي آشتي پيش قدم ميشيد اشتباهه.بايد سعي كنيد درمواقعي كه احساس ميكنين حق باشماست (مثلا وقتي دارين بچتون رو شير ميدين واون گوشيش رو ميخواد وبعدش قهرميكنه )شما براي آشتي پيش قدم نشين.البته هميشه اين كار رو نكنن اما گاهي لازمه كه طرف بفهمه كه اشتباه از اون بوده.در واقع شما شوهرتون رو بدعادت كردين كه هميشه شما پيش قدم آشتي باشين.واين اصلا درست نيست.
اصلا به طلاق فكر نكنين.مشكل شما اونقدرحاد نيست كه بخواين به طلاق فكر كنين.باكمي سياست ميشه سرسخت ترين مردها رو رام كرد.مگر اينكه مردي مشكل اخلاقي داشته باشه كه اون ديگه قابل حل كردن نيست.شوهرشما احتمالادركودكي يا خيلي مورد توجه بوده ويا اصلا موردتوجه ديگران نبوده است كه باعث اين مساله دراوشده.
سلام دوست خوبم
شوهر من هم یه چیزی توی مایه های شوهر شماست البته با این تفاوت که داد و بیداد هم می کنه خیلی زیاد من هم واقعا کم آوردم در مقابلش یعنی یه وقتایی می مونم که این دیگه چی بود نصیب من شد واقعا می فهمم چی می گی منم هر راهی بوده رو امتحان کردم در عین سرحالی و خنده ناگهان عصبی می شه و قهر می کنه سر یه موضوع بی خودی . خیلی هم مشاور رفتم خوب تا حدودی خوب بوده ولی چی بگم والا. ان شااله که شما راهی پیدا کنید و من هم استفاده کنم موفق باشید. :72:
شما باید سعی کنید ذره ذره این اخلاقشون را تعدیل کنید.
البته خیلی کار می بره و سخته. ولی فکر می کنم شدنی است.
نمی دونم چرا خانمهای متاهل و باتجربه ی تالار توی تاپیک شما فعال نیستند.
آخه به خاطر این مساله که نباید یه زندگی به جدایی برسه.
به هر حال بچه کوچیک کار زیاد داره و شما را خسته می کنه. نمی تونید به اندازه قبل به ایشون سرویس بدید و همین اخم و تخم ها را بیشتر کرده. قبلا که بچه نبود دربست در اختیار آقا بودید و الان نمی تونید. ایشون ناراحت است و شما هم خسته! هفت سال بد عادتشون کردید حالا سخته که یهو عادتشون را عوض کنند.
در مورد نهار خوردن به نظرم بهتره شما و همسرتون با هم و در کمال آرامش غذا بخورید و غذای بچه را با توجه به اینکه یکساله است و احتمالا هم غذای خاص می خورد سرفرصت و با حوصله و خوندن شعر و ... به بچه بدهید. بذارید هم بچه لذت ببره از غذاش و هم خودتون.
سلام دوستان ممنون كه شما ها جواب داديد به قول بهشت عزيز نميدونم چرا كمتر كسي به من جواب ميده.sima3030 من از اول به راحتي رامش نشدم همه چيزهايي كه الان به راحتي به حرفش ميكنم و يا مثلا زود آشتي ميكنم از اول اينطور نبود خيلي صبر مي كردم ببينم اون مياد آشتي كنه ولي اين كار رو نمي كرد فكر مي كنم يكي از علل مشكلم من اينه كه اون زياد وابسته كسي نيست تو كارهاي خودش هم تكرو و البته موفق هم هست اما من اينطوري نيستم يعني نبودم الان دارم تمرين ميكنم مثل اون بشم ولي اينو اصلا دوست ندارم هميشه دوست داشتم بشينيم با هم در مورد مسائل صحبت كنيم و با منطق همه چيز رو بررسي كنيم با هم به چيزهاي قشنگ بخنديم من آرامش رو تو زندگي دوست دارم اما اون خيلي خشكه جوابهاي منو كلي و كوتاه جواب ميده ميگه زندگي اين نيست كه تو ميگي
نميدونم چرا بعضي ها اينقدر زندگي رو سخت مي كنن هم برا خودشون هم بقيه
sima3030 شما درست متوجه شديد همسر من خيلي مورد توجه خانوادش بوده و هست و بنابراين از سمت خانوادش هم هيچ اميدي ندارم كه باهاشون مطرح كنم شما ميگيد با سياست ميشه سرسخترين مردها رو رام كرد ميشه اينها رو به من ياد بديد
mamosh جان از همدري شما ممنون شوهر من هم بعضي وقتها اينقدر بد و بيراه ميگه به خودم خانوادم
از حرفهايي كه مشاور به شما گفته و مفيد بودن برام بگيد
بهشت عزيز خيلي سعي كردم رفتارش رو به آرومي عوض كنم اما خيلي سخته آخه منم آدمم وقتي اينقدر ازهمه چيز بهونه ميگيره خب حق بديد منم خسته ميشم حالا خدا رو شكر الان مهمونداريم كمتر شده يه زماني مي گفت سفره من بايد پيش همه پهن باشه هر هفته يكي دو مورد مهمون شب مون (با تمام مسئوليتهاش)رو داشتم علاوه بر اينكه دوره كارشناسي ارشد رو مي گذروندم و سر كار هم مي رفتم تازه مادرشوهرم هم مرتب چند روزي ميومداگه مي گفتم نميتونم يا از رو خستگي حرفي ميزدم مي گفت شماها نكردين نميتونين اينقدر غرغر كردم كه كمتر شد البته نه از طرف شوهرم بلكه با سياست هاي ديگه الان ناراحته چرا مهمونا كم شدن
حرف زياده باز هم ممنون از راهنماييهاتون
سلام
عزیزم گزینه طلاق و حذف کن از ذهنت مشکلتون اونقدر بزرگ نیست. هر چند که کاملا درک می کنم که چقدر این نوع رفتار مرد در خونه برای زن ازار دهندس.
به نظرم خود شما در بد عادت شدن ایشون نقش زیادی داشتی.
درسته اول از همه خانوادش باعث شدن که او مرد مستبدی بشه اما شما هم این رفتار و در او تثبیت کردی.
یک بار امتحان کن وقتی بهت زور گفت و واقعا خودت می دونی و مطمئنی که حرفش منطقی نیست اون کار و انجام نده و اگه قهر کرد نرو به سمتش. یه روز دو روز .. 3 روز .. 1 هفته ... میدونم سخته اما طاقت بیار . بذار یک بار غرورش و بشکنه. ( البته غرور کاذبش) من 100% مخالفم که غرور و مردونگی و یک مرد که همه افتخارش به اوناس و ازشون بگیری. فقط اجازه بده یک بار این غرور کاذب بشکنه. ببین بعدش چی می شه
سعی کن سرت و گرم کنی و نری طرفش یه کم طاقت بیار.
موفق باشید:72:
سلام دوست عزیزم
اخلاق همسر شما کمی شبیه همسر منم هست.واقعا زندگی با اینجور آدما سختو آزار دهنده است.
ولی یکی از دلایلش همین منت کشی ها و کوتاه اومدنهاست. من خودم اوایل زندگی به هیچ عنوان کوتاه نمیومدم البته فقط زمانی که حق با من بود ولی بعد از یه مدتی خواستم بیشتر مدارا کنم بیشتر بهش محبت کنم.بخاطره همین وقتی بحثی بینمون پیش میومد من سریع آشتی میکردمو باهاش حرف میزدم ولی نتیجه اش اینی شد که برای شماهم پیش اومده.اینجور افراد همیشه حق را به خودشون میدن.
به نظر من باید یه مدت (نه یکی دو روز) سرحرفتون (البته اگر منطقیه) بایستید و پافشاری کنید باید همسر شماهم برای آرامش زندگیش تلاش کنه.