قطع موقت رابطه

سلام. حدود 1.5 سال پیش خواستگاری داشتم که از طرف یکی از دوستان خانوداگی معرفی شده بودند. ایشون به همراه مادر و خواهرشون اومدن منزل ما. اما رفتار مادر ایشون اصلا خوب نبود و انگار که به زور اومده باشن و 10 دقیقه نشستن و رفتن. با اینکه ما شناخت قبلی نداشتیم اما در کل اون آقا ظاهرا پسندیده بودند. ما از نظر خانوادگی و اجتماعی با هم متناسب هستیم. حدود یک ماه بعد پدر ایشون فوت کرد. ایشون در خارج ایران زندگی می کنن و دائم در حال رفت و آمد هستند بعد از مرگ پدرشون برگشتند خارج و از طریق اینترنت منو پیدا کردن و ما شروع به چت کردن کردیم و قرار بود برای ازدواج با هم بیشتر آشنا بشیم. ایشون خیلی ابراز علاقه می کرد تا اینکه بعد از مدتی به من گفت که با یک مشاور داره صحبت می کنه و اون بهش گفته که افسردگی شدید به علت مرگ پدرش گرفته و ممکنه وابستگی اش به من در اثر همین افسردگی باشه. خلاصه الان از آشنایی ما 1.5 سال می گذره و من چندین بار بهش گفتم که تکلیف من رو روشن کنه اون هم همیشه گفته که به من علاقه داره و می خواد که با من باشه اما از ازدواج می ترسه. ضمنا در این مدت 3-4 بار هم ایران اومدن و ما همدیگر رو دیدیم. این آقا 36 سالشه الان و تحصیل کرده است ظاهر معمولی داره. راستش من از نظر ظاهر از ایشون خیلی سر هستم اما این برای من موردی نبوده. اما ایشون چند بار به من گفته که می ترسم به خاطر زیبایی تو رو بخوام و این یک هوس باشه. با اینکه خوبی های منو در این مدت کاملا دیده و درک کرده و متاسفانه از علاقه من به خودش آگاه شده. هر وقت گفتم تکلیفم رو روشن کن برام دلیل اورده که ما خیلی همو نمی شناسیم و وقتی من گفتم پس تموم کنیم دوباره منو برگردونده. تا حدود چند روز پیش که مشاور ایشون بهشون گفته که شما باید یک مدت از هم بی خبر باشید و به هم فرصت بدید تا بفهمید که این عشقه یا هوس و قرار شده ما یک ماه با هم هیچ ارتباطی نداشته باشیم. سوال من اینه که در این یک ماه ما باید چی رو بفهمیم؟ منظور این آقای مشاور چی بوده؟ من این آقا رو دوست دارم و می دونم که این هوس نیست برای من. این آقا چه طوری می تونه بفهمه که من هوس هستم براش یا عشق؟ من چه طور؟ خیلی ممنون

سلام محبوبه جان

عزیزم فکر نمی کنم 1،5 سال زمان کمی باشه برای شناخت اخلاق وروحیات هم ....... البته قضیه شما فرق می کنه چون شما آشنائیتون محدود بوده وفقط چند بار همدیگه رو دیدین .. عزیزم شماخودت چند سالتونه ؟ آیا در این مدت خانواده اون آقا با شما در رابطه با این موضوع گفتگویی داشتند در کل حرف اونها در مورد این قضیه چیه؟ در ضمن اون آقا در خارج از ایرا ن مشغول تحصیل هستند یا اونجا کار می کنند و تصمیمشون موندن در اونجا هست نظر خود شما در این مورد چیه ؟ بهتر بود شما هر دوتون وقتی ایشون ایران تشریف داشتن با هم پیش یه مشاور می رفتین تا بهتر بتونین تصمیم بگیرین ... آیا خود شما با این شرایطی که آقا دارند وتصمیماتی که در آینده خواهند داشت صحبت کردین و نظر شما وایشون چی بوده خوب تو این یه ماهی که گفتن به همدیگه فرصت بدین وتکلیف خودتونو مشخص کنین و بیشتر از این زمان وفرصتها رو بیهوده از دست ندین .........

من 29 سالم هست. خانواده ایشون هنوز از ارتباط ما چیزی نمی دونن و ایشون در واقع چندین بار در منزل در مورد من به عنوان فردی که قبلا خواستگاری اش رفتن صحبت کرده (نه به عنوان کسی که در جال جاضر باهاش ارتباط داره) و می گه که نمی تونم بگم که ما همدیگه رو پیدا کردیم و الان با هم رابطه داریم چون نظر مادرم در این مورد خوب نخواهد بود. در اون چند باری که مطرح کرده یک بار مادر ایشون گفته که اون خانم دختر خوبی بود ولی مشا با هم فرق دارید در حالی که من بیشتر احساس می کنم که مادر این آقا فقط بهانه اورده چون 10 دقیقه بیشتر خونه ما نبودن و من فکر نمی کنم مادر ایشون در 10 دقیقه تونسته باشه شناختی پیدا کرده باشه. در صحبتهایی که با این آقا داشتم می گفت که مادرم انگار اصلا دلش نمی خواد من ازوداج کنم و هر کس رو که معرفی می کنم عیب و ایراد روش می ذاره.
این آقا اونجا درس خونده و الان داره کار می کنه و می خواد که اونجا زندگی کنه من هم برام زیاد فرقی نداره و بهش هم گفتم که اگر هم بخواد برگرده مشکلی نیست اینجا زندگی می کنیم.
من فقط الان نمی دونم این یک ماه فرصتی که خواسته برای چیه؟ زیاد برام توضیح نداد. می خوام بدونم این یک ماه قراره چی رو من متوجه بشم؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ضمنا در این مدت چون برای ایشون امکان بردن من حتی بعد از ازدواج نبود قرار شد که من برای گرفتن پذیرش از دانشگاههای اونجا اقدام کنم تا رفتن من بدون مشکل باشه. من هم باید دو تا امتحان زبان می دادم و زمان کمی داشتم به همین دلیل کارم رو ول کردم و چسبیدم به زبان خوندن و نمره هر دو امتحانم خیلی خوب شد و برای پذیرش اقدام کردم که در حال حاضر هم منتظر جواب هستم.
من واقعا چیزی کم نذاشتم برای ایشون. در این مدت هم بازم خواستگار داشتم و با اینکه اونا رو رد نمی کردم اما درست حسابی هم بهشون فکر نمی کردم و این باعث می شد نتونم کامل روی اونا وقت بذارم و ردشون کنم. من خودم هم دلم می خواد بدونم که این برای من هم هوس هست یا نه؟ در چه صورتی این می تونه یک هوس باشه؟ چطوری این رو می تونم بفهمم

دوست عزیز مهم نیست این رابطه برای شما هوس هست یا نه.
خانمها معمولا خیلی دنبال هوس نمی روند. دنبال تامین نیازهای عاطفی و ازدواج هستند. شما هم همینطور.

مساله اینجاست که اون آقا به هر زبونی به شما می گه نه، شما قانع نمی شید. رک بهت بگم. نمی خوادت!

عزیزم محبوبه جان نه شما ونه ایشون تو سن وسالی نیستین که نتونین درست تصمیم بگیرین....
ببین عزیزم اگه از تصمیم خودت راجب به اون آقا مطمئن هستی خوب این یه ماه رو صبر کن ....والبته در هرصورت اون آقا اگه شما رو واقعا می خواد باید با صحبتها ودلیل منطقی بتونه خانوادش رو راضی کنه .. وپنهان کاری شما ها بیشتر از این زیاد به صلاح نیست .... راستی ایشون منظورشون از اینکه از ازدواج می ترسن چیه ؟خانواده شما از صحبتهای شما خبر دارند نظر خانواده شما چیه ؟ در ضمن با توجه به فرصتهای کمی که شما داشتید از نزدیک آیا فکر می کنید ایشون رو اون طوری که باید شناختین ومی تونین روش حساب باز کنین.. بهتره اول خودتون به اطمینان ویقین برسین .....

در مورد ترسی که ازش صحبت می کنه احساس می کنم به گذشته اش بر می گرده. همیشه می گه که نمی تونم باور کنم که تو من رو دوست داری. من نمی دونم چرا اینو می گه. شاید به قول بهشت جان اینا همش بهانه باشه. مادرم خبر داره و می گه که باید تکلیف رو ورشن کنه. دیگه اینجوری نمی شه و باید خانوده اش راضی باشن. من ایشون رو خوب شناختم و نقاط ضعفش رو هم شناسایی کردم. الان دارم به این فکر می کنم که این یک ماه هم طی شد مثلا بعدش چی می خواد بشه مثلاً. این دوری چی رو ثابت می خواد بکنه. با توجه به اینکه این حرف رو یک مشاور زده من می خوام مبنای علمیش رو بدونم که جدایی موقت در این روابط در چه جهتیه؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

چندین بار هم رابطه ام رو قطع کردم و محکم بهش گفتم که برو اما چند روز که گذشته برگشته و ازم معذرت خواهی کرده و سعی کرده رفتارش رو عوض کنه. گاهی وقتا واقعا تلاش کرده. برای پذیرش گرفتن هم خیلی کمکم کرده.

به نظرم آدمی با این سن و سال این رفتارها ازشون بعیده.
آدم مشکل داری به نظر می رسه. خودت را به دردسر ننداز. خانواده اش هم که راضی نیستند. خودش هم که اصلا نمی فهمه داره چیکار می کنه یا شاید هم می فهمه و شما را گذاشته سرکار. بی خیالش شو.

به برگشتن هاش هم اعتماد نکن. توی یک کشور تنها داره زندگی می کنه و دنیایی هم اونجا خوب باشه خونه ی خود آدم نمی شه. تنهاییاش را پر می کنی. شبی یکی دو ساعت باهات چت می کنه با یه همزبون، به هم فرهنگ. ولی وقتی پای تصمیم جدی وسط می آد نمی تونه اقدام کنه. چون احتمالا تو را به اون شدت که بتونه به عنوان همسر بهت نگاه کنه، نمی خواد. یک سرگرمی هستی. خرجی هم که براش نداری. دردسری هم نداری. اسم هرچی را هم بیاری می گه چون مامانم اینا خبر ندارند نمی شه انجام داد. در واقع این را هم از سیاستش داره انجام می ده.

در ضمن شما خیلی اشتباه کردی که برنامه ی زندگیت را با ایشون هماهنگ میکنی. هر وقت عقد کردید پذیرش می گیری. شما کار و زندگیت را ول کردی افتادی دنبال کاری که اصلش هنوز معلوم نیست؟ هر چی بیشتر دنبال یک مرد باشی و خودت را برای رسیدن بهش هماهنگ کنی، ازت دورتر می شه. باید فکر کنه تو دست نیافتنی هستی تا بیاد دنبالت. الان این شمایی که داری برای رسیدن به ایشون تلاش می کنی، نه ایشون.

بهشت عزیز در مورد سوالی که پرسیدی: بله می شه. ایشون آمریکا هستند و گرین کارت دارن و هنوز سیتیزن نشدن. کسی که سیتیزن هست می تونه بی چون و چرا و به راحتی همسرش رو ببره. بین پروسه گرین کارت و سیتیزن شدن 5 سال فاصله است. شخصی که گرین کارت داره قانونی براش وجود نداره که بتونه از طریق خودش همسرش رو ببره شانسیه ممکنه ویزا بدن ممکنه ندن. اما در مورد سیتیزن بودن قانون دارن و وازا رو می دن. من برای رفتن به ایشون نیازی ندارم خودم از طریق پذیرش اقدام کردم و می تونم برم. به گفته شما من اشتباه کردم که برنامه ام رو با ایشون تنظیم کردم همون موقع هم می دونستم این قضیه صد در صد نیست اما من چیزی رو در این مورد از دست ندادم اگه کارام جور بشه خودم می رم.
دقیقا من هم همین فکر شما رو می کنم که با این سن این رفتارها بعیده و به خودش هم گفتم. یک بار بهش گفتم که تو منو برای تنهاییت می خوای اما جوابی که داد این بود که نه اینجا ایرانی هست و هستند کسانی که من بتونم تنهایی ام رو با اونا پر کنم اما الان با توام. من که باور نکردم البته.
الان هم دارم به این فکر می کنم که بعد از یک ماه همین آشه و همین کاسه. و دلم می خواد بهش بگم که بره. چون این یک ماه به نظر من هیچ اتفاق خاصی نخواهد افتاد.
الان می خوام در این مورد این از شما کمک بگیرم که به نظر شما چی بهش بگم؟ بگم که برو هر وقت تکلیفت روشن شد بیا؟ نمی خوام بهش زنگ بزنم می خوام براش ایمیل بزنم.

الان نه زنگ بزن، نه ای میل. این یعنی اینکه من اصلا اونقدرها هم که تو فکر می کنی به این رابطه نچسبیده ام.
اما هر اقدامی یعنی من دارم بال بال می زنم!

اگر بعد از یک ماه ایشون تماس گرفتند، یک پیام کوتاه و بدون گله و درددل و ... بدهید که صلاح می دونید که دیگه رابطه را به این شکل ادامه ندهید و ایشون اگر مایل هستند می تونند از طریق خانواده شون اقدام کنند. تمام.

ایشون اگه شما را بخواد بلده که چطور باید اقدام کنه و چیکار کنه. اگر هم نخواد که تمامه.
مواظب باشید که یک مدت دوباره به بهانه ی این که صبر کن خانواده را راضی کنم و ... ادامه ندهند. کلا قطع کنید. همونطور که شما به قول خودتون توی دنیای مجازی تونستید همدیگه رو پیدا کنید، در دنیای واقعی کار بسیار آسونتری است، اگر بخواهند.

شاید هم بعد از تمام شدن این یک ماه ایشون اصلا تماسی نگیرد. شما هم تماسی نگیر.

برای اینکه برات راحت تر باشه، از همین امروز همه چیز را تمام شده فرض کن. احتمال تماس ایشون و به نتیجه رسیدن این بازی خیلی کم است.

در مورد اینکه گفتی اشتباه نکردم که با ایشون هماهنگ شدم. نمی خوام سرزنش کنم یا بگم بشین غصه ی گذشته را بخور. ولی می خوام بگم اگر شما پذیرش نگرفتی و حتی اگر پذیرش گرفتی و ویزا نگرفتی، به قول خودت حداقل ضررش اینه که کارت را از دست دادی و مدتی هم صرف کاری کردی که هدف خودت نبوده، بلکه وسیله ای برای رسیدن به ایشون بوده.
ضمن اینکه شما با این کار ایشون را مطمئن تر کردی که دنبالش هستی. تکرار همون حرف قبلی، مرد هرچی مطمئن تر باشه که دنبالشی، بیشتر می کشه عقب.

سلام دوست محترم.
توکه مطمئنا این یه ماهم صبر میکنی اما بعد این یک ماه اگر دیدی هنوز علاقه داری و اونم دم از دوست داشتن میزنه بگو باید خانوادش در جریان باشن ورسما ازت خاستگاری کنن ( در هیچ صورتی کوتاه نیا )اگه واقعا تورو بخواد معطل نمیکنه و اقدام میکنن.اینکه اون گفته مامانم دوست نداره من زن بگیرم...بهانه ی چون هر مادری آرزوشه آینده پسرش و عاقبت بخیریشو ببینه و اون مادر وابستگی ای به پسرش نداره چون سالی 2-3 بار بیشتر نمتونه ببینتش.پس به این راحتی نذار گولت بزنه. برو پیش مشاور . عاقلانه فکر کن. اون چیزی رو از دست نمیده اما تو در سنی نیستی که منتظر تصمیمات بعدی اون باشی. ومطمئن باش فرد دیگری هم میتونه عاشقانه دوستت داشته باشه چشماتو باز کن و فقط اینو نگاه نکن
بدون در هر شرایطی زندگی کنی خودت باعث و بانی اون نحوه زندگی هستی.
امیدوارم موفق باشی محبوبه جون:72:

بهشت عزیز
واقعا ممنون هستم از این همه راهنمایی به جا و خوب تون. گاهی وقتا آدم خودش می دونه که چی درسته اما لازمه یکی دوباره اونا رو براش تکرار کنه. که این تکرار ها و صحبت های شما کاملا به من اطمینان داد. اتفاقا دیروز تولد من بود و ایشون برای من ایمیل فرستاد و به من تبریک گفت. اما من تشکری نکردم و جوابی ندادم. تا طبق گفته شما بفهمه که من به این رابطه نچسبیدم.
مشکل من این بود که هر وقت ازش جدا می شدم یعنی می گفتم برو و تو رو نمی خوام بعد از یک مدت که خودش با معذرت خواهی برمی گشت من هم دوباره بر می گشتم. باید محکم تر می ایستادم.
بازم ممنونم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

nice عزیزم ممنون از لطف شما. من همین کار رو خواهم کرد و در این یک ماه سعی می کنم خودم رو دوباره پیدا کنم و کاملا از فکر این آدم بیام بیرون و مطمئن هستم که موفق خواهم بود در این زمینه. حتی اگر موردی هم در این مدت باشه بهش فکر خواهم کرد و حاضر نیستم دیگه تمام فرصتها رو به اون آدم بدم.
با آروزی سلامتی برای شما دوستان خوب