نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستای خوبم من دختری 22ساله هستم قبلا خیلی عاشق درس بودم و انگیزه زیادی داشتم اگه هزار بارم شکست می خوردم باز از اول شروع میکردم الان دارم واسه ارشد میخونم قبلا خیلی انگیزه داشتم ولی الان اصلا میگم که چی بشه؟این همه درس بخونم معلوم نیست که قبول شم چرا عمرم الکی پای کنکور بزارم میگم ارشدمم گرفتم چی میشه؟
خیلی روحیم داغونه چی کار کنم؟
سلام عزیزم
ناامیدی ممنوع و اصلا خلاف مقرارت تالاترد همدردیه، میدونستی ؟:327:
عزیزم این حالت همش به خاطر مسئله ایه که قبلا برامون گفتی:46: پس طبیعیه و گاهی تو این مسیر ناامیدی میاد سراغ آدم .اما نباید بهش توجه کتی و بهش اجازه بدی زندگی و آرامشت رو تحت کنترل بگیره چون این قویترین سلاح شیطان لعین هست و باید خیلی مواظبش باشی .باید شیطان رو خلع سلاح کنی ، با توکل ، توکل به خدای مهربون
گلم خدای عالم و علیم دوست داره بنده هاش دانشمند و دانا باشن نه جاهل .
پس تو راه کسب علم و دانش حتما کمکت میکنه و بهت انگیزه میده:310:
نگران نباش خواهر جان ، تو باید برای هر خواسته ای که داری در حد توانت تلاش کنی و مابقی رو بسپاری به خدا.
میدوئنم با این حال درس خوندن سخته اما با این کار با یه تیر دو نشونه میزنی
هم با کمرنگ شدن و به حاشیه بردن خاطرات گذشته کمک میکنه هم اینکه دانشت میره بالا و انشاء الله یه مقطع بالاتر درس میخونی.
اگرم نشد امسال قبول بشی مهم نیست چون تو تلاشت رو کردی و عذاب وجدان نداری و سال بعد باز یه شروع تازه
سلام رز جان. قشنگ زدی تو هدف. منم همین حس رو دارم. میدونی آدم تا وقتی مدرسه میره میگه بخونیم بخونیم از کنکور عقب نیافتیم. دانشگاه بریم. همه میرن. ما جا نمونیم. درس، پیشرفت، مفید بودن برای جامعه، ذوق کردن مامان بابا، و . . . بعد که کارشناسیش تموم میشه، یهو میبینه اون چیزی که براش همه 12 سال درس خونده رو داره. حالا پیش خودت میگی حالا چی کار کنم!!!
یعنی هدفت تموم شده. رسیدی بهش. درصورتیکه هدف باید به مرور عوض میشد ولی نشده. و تو میمونی و هزار چرا و که چی. درس که چی! لیسانس که چی! فوق که چی! زندگی که چی!!! و...
منم دچار همین معضل شدم. اصلا دلم به هیچ کاری نمیره.
ولی یه فکری همیشه این وسط میاد به ذهنم. اینکه اگه ارشد نخونی و قبول نشی، میخوای چی کار کنی؟ منتظر چی بشینی؟ یعنی یه جورایی از یه طرف تحمل سکون و الافی رو توی خودم نمیبینم. بنظرم بهترین راه برام ارشد خوندنه. ولی چرا دست و دلم به درس نمیره، نمیدونم... بعضی وقتا میگم شاید تنبل شدم. نمیدونم...
ببخشید پر حرفی کردم.:72:
خب این هم یک هدف :نقل قول:
سلام دوستای خوبم من دختری 22ساله هستم قبلا خیلی عاشق درس بودم و انگیزه زیادی داشتم اگه هزار بارم شکست می خوردم باز از اول شروع میکردم الان دارم واسه ارشد میخونم قبلا خیلی انگیزه داشتم ولی الان اصلا میگم که چی بشه؟این همه درس بخونم معلوم نیست که قبول شم چرا عمرم الکی پای کنکور بزارم میگم ارشدمم گرفتم چی میشه؟
خیلی روحیم داغونه چی کار کنم؟
ارشد رو که ایشالا قبول شدین.2 تا مقاله بدید و معدل بالای 17 بیارید.بعد اپلای کنید برای کانادا و آمریکا.حالا اگر نشد استرالیا هم قابل تحمله.باز هم اگر نشد اروپا و انگلستان.باز هم نشد خب مالزی که هست هنوز.اصلا هر جا به غیر از ایران عزیزمان برید و توش زندگی با هدف رو تجربه کنید!
(وطن دوستی رو دیدید!):104:
موفق باشید
:72::72::72:
دکتر شریعتی :
نقل قول:
روزي از روزها و شبي از شبها، خواهم افتاد و خواهم مُرد. اما مي خواهم هر چه بيشتر بروم، تا هر چه دورتر بيفتم، تا هر چه ديرتر بيفتم . هر چه ديرتر و دورتر بميرم. نمي خواهم حتي يک گام يا يک لحظه، بيش از آنکه مي توانستم بروم و بمانم، افتاده باشم و جان داده باشم . همين.
سلام
در نومیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است
برا زندگی بهتره سه نوع هدف تعیین کنیم . هدف کوتاه ( فردا و پس فردا و ماه آینده و چند ماه آینده ) . هدف متوسط ( سال آینده و پنج سال و ده سال آینده ) . و هدف طولانی مدت ( برا کل عمر و زندگی مثلا سی سال آینده و اینکه هدفم از این اهداف کوتاه و متوسط چیه و میخوام به کجا برسم یا چیکار کنم و . . . ) .
یه مساله پیش میاد . مگه ما چقدر عمر میکنیم . متوسط طول زندگی انسان مشخص هست و اکثرا این سه مرحله رو طی میکنن .
ولی متاسفانه افراد این تقسیم بندی رو ندارن و بخاطر همین مرحله اول که تموم شد با یه بی هدفی مواجه میشن و بعد باز هدف دیگه در نظر میگیرن و بهش میرسن و باز بی هدفی و و و . . . !
و این مساله همینجور ادامه پیدا میکنه و افراد بعد گذشت زمان هر بار به گذشته توجه میکنن میگن دو سال عمرم هدر رفت و بعد میگن ده سال عمر و بعد سی سال عمرم و بعد میگن کل عمرم به باد رفت . موفق باشید .
سلام دوستای من حرفاتون خیلی قشنگه ولی من را آرو نمی کنه و من هنوز به این درد مبتلام دیگه درس را کامل گذاشتم کنار و هیچ شوقی واسه ادامه دادن ندارم یه ساعت که با اشتیاق درس میخونم یه هو بعدش تمام انرژی خالی میشه حس میکنم دیگه هیچ رمقی ندارم
سلام دوستای خوبم الان یه چند وقتی هست که حوصله ندارم و حس تنهایی شدید می کنم فکر میکنم هیچ کسی دوستم نداره با اینکه میدونم اینطوری نیست ولی این حس را دارم ، حس میکنم رفتارم با دوستام اشتباه بوده آخه من هیچ دوست صمیمی ندارم کسی که وقتی بهش احتیاج دارم بیاد کمکم کنه همه دوستام تا وقتی به من نیاز دارن با من هستن بعدش میرن دیگه پشت سرشونم نگاه نمیندازن چی کارکنم الان کارم شده گریه نمیدونم چی کار کنم حس میکنم هر چی بیشتر محبت کنی کمتر جوابشو میبینی چون اکثرا تنهام حوصلم نمیاد تنهایی جایی برم تا روحیم عوض شه اگه حوصله ام داشته باشم میگم چه فایده آخرش همینه چی کار کنم؟کمکم کنید
سلام عزیزم. کاش توی دوران دانشگاه حداقل با یکی صمیمی میشدید. بعد از اتمام کارشناسی، سخته یهو آدم دورش خالی میشه. الان نمیشه با یکی از همین دوستای غیر صمیمیتون نزدیک تر بشید؟
یا یه فعالیت دیگه ای شروع کنید مثلا کلاسی چیزی برید و اونجا دوستای جدیدی پیدا کنید و باهاشون صمیمی بشید؟
البته هر چند منم که دوست صمیمی دارم، از وابستگی دارم اذیت میشم.میدونی، هیچ کس برای آدم وقت کافی نداره. حتی صمیمی ترین دوستت.:72:
ببخشید تلخ شد یه کم.
دوستای خوبم کسی نیست منو کمک کنه؟
salam dostan man tazeh be in mahfel peyvastam kheili narahatam daram be khod koshi fekr mikonam mano shoharam hamdigaro dark nemikonim shoharam az man tavaghoate balaee dare dar hali keh kheili doostesh daram ama azash kheili mitarsam oon mitooneh fekramo bekhooneh hala migin chikar konam
سلام مریم عزیزنقل قول:
salam dostan man tazeh be in mahfel peyvastam kheili narahatam daram be khod koshi fekr mikonam mano shoharam hamdigaro dark nemikonim shoharam az man tavaghoate balaee dare dar hali keh kheili doostesh daram ama azash kheili mitarsam oon mitooneh fekramo bekhooneh hala migin chikar konam
شرایطتان را درک می کنم و خیلی ناراحت شدم وقتی نوشته تان را خواندم.برای اینکه نوشته تان را دیگر مشاوران نیز بخوانند و رویش نظر دهند ، از شما خواهش می کنم مورد خود را به زبان فارسی و در یک تاپیک جداگانه مطرح نمایید تا محیط برای شما خصوصی باشد و بهتر به نتیجه برسیم
با احترام
:72::72::72: