عاشق كارم شدم

سلام
نميدونم چطوري شروع كنم من 23 سال سن دارم الان 6 ماهه فارغ التحصيل شدم و تواين مدت بيكار نبودم اول از اژانس هواپيمايي شروع كردم و به عنوان كاراموز مدتي رو اونجا گذروندم
ولي حقيقتا من دختر اروميم برا ي همين نتونستم اونطور كه بايد در اون حيطه خودم رو ابرازكنم
بگذريم ازاين كه نسبت به اون كار نا اميدو دلسرد شدم اول فكر ميكردم مشكل از كارمه ولي زماني به اشتباهم پي بردم كه به عنوان كار اموز در اژانس هواپيمايي ديگه هم شروع به كار كردم و اونجا به اين نتيجه رسيدم كه اصلا من به درد اژانس نميخورم دليلشم همونيه كه گفتم
خلاصه بعد از اژانس به واسطه يكي ازدوستان قديميم به يك شركت خصوصي معرفي شدم
راستش اول كه وارد اون شركت شدم ظاهر شركت و همكارا طرز لباس پوشيدناشون و صحبت كردن و احترامشون حسابي تو دلم رفته بود طوري كه منو شيفته اون محيط كرده بود
مدير اون شركت كه خصوصي بود يك اقاي 28 ساله بو د كه همسري داشت و به اضافه دو مدير ديگه كه داخلي و خارجي بود ن .
در برخورد اول اقاي مدير 29 ساله احساس عجيبي داشتم ايشون خيلي محترم بودن و بسيار هم از من و صحبت كردن من و ظاهر من تمجيد كردن و بعداز شكستي كه از كارسابقم داشتم راستش حس خوبي نسبت به ايشون و اون محيط پيدا كرده بودم واقعا حس ارزش كرده بودم و اين كه منم براي خودم كسيم
خلاصه اون رو ز مصاحبه اي از من شد و خيلي سوالات شخصي و غيز شخصي علمي و هوشي از من پرسيده شده بود و من تا جايي كه ميتونستم به تما م اونها پاسخ دادم
راستش جوابهام خيلي هم اش تو دهن پركني نبود ولي مديرمون به من گفت تنها نكته اي كه براشون مهمه فقط درستيه
خلاصه اون رو ز گذشت و من به عنوان يكي از كارمندان اون شركت معرفي شدم و دوره اموزشي برامون گذاشتن و در مدت چند روز و به سختي من راه افتادم
راستش تنها مشكلي كه اون شركت داشت بحث درامد بود كه به صورت كارمزدي و پورسانتي بود
اوايل تفكرم براين بود كهه شايد بتونم از اين طريق به جايي برسم خيلي شوق داشتم و اميدوار بودم مخصوصا اينكه در اون محيط حسابي تحويلم ميگرفتن و بهم اهميت ميدادن مخصوصا مدير مون
ولي اين جريان خيلي دوام نداشت چراكه بخاطر بي دقتي هاي من و ساده بازيايي كه درميوردم باعث شد مديرمون نسبت به من دلسرد بشه و اون رضايتي كه بايد داشته باشه رو نداشت
خب يك مسئله سر بي دقتي منه ولي خب گاهي وقتا فكر ميكنم خيلي براي مجموعه اهميت ندارم بااين كه تو اين مدت بازدهي داشتم و شايد م اين چيزي نبوده كه بخواد به چشم اونها بياد
در هرصورت من اونجا كار كردم و وقتم رو گذاشتم
نا گفته نماند من بخاطر درك و نگاه خاص ايشون بهشون علاقه مند شدم ولي....
ميدونم كه اين درست نيست ولي دست خودم نبود :163:
خلاصه نزاشتم كسي از اين قضيه باخبر بشه و تا الان اين مسئلو رو در ذهن و دلم نگه داشتم
درمدت كوتاهي كه بودم سعي كردم اونطور كه بايد كار كنم و واقعا تلاش ميكردم و بودن كسايي كه نسبت به من حس خوبي نداشتن و دائم بدنبال بهانه اي بودن كه من رو قيچي كنن:160:
و بالا خره موفق شدن
من سعي دارم از كارم بيام بيرون و لي امروز و فردا ميكنم و اين مسئله خيلي برام خوشايند نيست
خب با اون احترام و ارزشي كه مجموعه در ابتدا به من داشت و دلسري كه الان ميبينم برام گرون تموم شده
خيلي غمگينم
چرا مديرمون با اين كه فهميده من دارم ميرم خيلي به موندن من اصراري نداره؟
ايا مشكل از خود منه؟
علاقه من نسبت به مديرمون از چه نوعيه؟
به اضافه اينكه اون كارمندا همه نماز ميخونن و خدارو قبول دارن
ولي گاهي حس ميكنم ......
هيچي
لطفا اگر ممكنه راهنماييم كنيد:323:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستش من بيشتر ازاينكه بخام به كارم علاقه پيدا كنم به محيط عادت كردم و انس گرفتم طوري كه فكرميكنم اگه بيام بيرون دچار افسردگي ميشم مخصوصا اينكه مديرمون رو ديگه نبينم
خيلي ناراحتم و احساس بدي دارم نميدونم خواهش ميكنم راهنماييم كنيد همدردي كنيد ممنون

حس می کنم تمرکز شما در این تاپیک روی علاقه به مدیرتون است، اما خودتون هم چون می دونید علاقه ی معقولی نیست سعی دارید که انکار کنید و ارتباطش بدید به کار.
این خیلی خوبه. یعنی خودت هم می دونی که علاقه ی اشتباهی است. پس نزدیک نشو. ادامه نده.

نمی گم علاقه به مرد متاهل عاقبت خوشی نداره. می گم علاقه به مرد متاهل عاقبت وحشتناکی داره.
فرض کن که شما موندی و حتی ایشون هم به شما علاقمند شد و بعد؟؟ بعد چی؟ می خوای چیکار کنی؟ این رابطه به نظرت به کجا می رسه؟ می شه ادامه مسیر را برام بگی؟ هر چند حالت ممکنی را که به نظرت می رسه بگو.

نميدونم شايدم به قول شما خودمو گول ميزنم
الان 2روزه كه سركار نرفتم ولي نميتونم اونجارو فراموش كنم خيلي برام سخته مثل كابوس ميمونه
نميدونم اينا همش بخاطر علاقه به فرده يا محيط اونجا خواهش ميكنم كمكم كنيد
مثل يه عاشقي شدم كه نميخواد از معشوقش دل بكنه حالا خودمم نميدونم معشوقم كارمه يا مديرمه
توروخدا لطفا راهنماييم كنيد ممنون ميشم
ولي بعيد ميدونم اون به من علاقه مند شه نميدونم چرا شايدم اعتماد به نفسمو از دست داده باشم
و اينم ميدونم كه عاقبت خوشي نداره ولي همينكه به من توجه ميكنه و هوامو داره خيلي برام ارزشمنده و احسا س ميكنم يكي كنارمه يه پشتوانه
ميدونيد خيلي احساس خوبي داره وقتي كسي هست كه ميتوني حرفتو بش بزني و اونم هواتو داره هرچند به نظرم همه اينا ظاهري باشه واين خيلي ناراحت كنندست

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نميدونم يه چيزي هست يه نيرويي هست كه منو اونجا ميكشونه و من نميدونم چيه
خودم نظرم به اينه كه محيط خيلي تاثير كرده ولي گاهي فكر ميكنم نميتونم از فكر اون فرد بيام بيرون البته اين احساس كاملا قابل كنترله و من مشكلي ازاين بابت ندارم و ميتونم تحمل كنم ولي خواهش ميكنم بگيد اگه جاي من بوديد چه ميكرديد

سلام رز
اینجور شرکت ها ( شرکت های خصوصی و جوان ) شگردشون اینه که عضو تازه وارد رو چند صباحی تحویل بگیرن و دو ماهی ازش بیگاری بکشن و وقتی دو ماه تموم شد بگن ازت راضی نبودیم و بهونه بگیرن تا بیرونش کنن اینطوری کار بدون مزد دریافت می کنن
اگه بری توی پرونده های شرکت بگردی می بینی صد تا دختر و پسر هم عین تو اومدن به این شرکت و هر کدوم به بهانه هایی رفتن
گول این برخورد های مهربان رو نخور، اتفاقا مدیر خوب و شرکت خوب شرکتیه که فاصله بین کارمند ها رعایت بشه و افراد زیاد افراطی صمیمی نباشن
درواقع تو فقط ظاهر قضیه رو دیدی و از اونچه در باطن جریان داشت چیزی به تو نشون داده نشده مطمئن باش همین کارمندئ های مهربون سر یه قرون دو قرون همجین به جون هم میافتن ...
تازه وقتی مزد خوبی هم نداره چه دلیلی داره دلت برای شرکت تنگ بشه؟ اگه واقعا دنبال پذیرش و محبت هستی از منابع دیگه ای جستجوشون کن نه محیط کار
تازه این مدیرتون و احساستون نسبت بهش میدونی چیه ؟ خطر خطر خطر خطر
والسلام
اینها یکی از شگردهاشون هم اینه که دخترهای جوون رو به خودشون جذب می کن تا هم ازشون سواستفاده کنن هم کار بکشن
من خودم توی سه تا شرکت خصوصی بودم ولی بعد جوی دیدیم که تصمیم گرفتم پامو تو این شرکت ها نذارم
اولا طوری حقوق می دن که به درد نخوره از بس کم و دیر به دیر می دن هزینه رفت و امدتو هم نمی تونی در بیاری
ثانیا محیطشون جالب نیس
بیا یه ماجرای واقعی هم برات نقل کنم که دیگه ختم جلسه اعلام بشه

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

توی شهر من یه فردی هست به نام دکتر ص که خیلی مشهور هست و به قول معروف شهرتی هم تو کارش داره در رشته من، از قضا گذر من افتاد به دفتر این دکتر و یک ماهی اونجا کار کردم، ایشون با اینکه مجوز نداشت از شهرتش سو استفاده می کرد و به هزینه های بالایی مشاوره هم میکرد. دراین یک ماه من و دو تا دختر دیگه به رفتارهای یکی از دختر ها و دکتر مشکوک شدیم . میدیدیم دختره می ره ساعت ها پیش دکتر و در رو می بندند و جالب بود که همه جا دوربین مدار بسته و درهای اتاق دکتر عایق صوتی بودن !
بعد ها نشانه های دیگه ای هم دیدیم که فهمیدیم کارکرد دختر 20 ساله اینه که در خدمت دکتر باشه و اصولا واسه همین اونجاس
اون دختره یکی از مراجعان دکتر بود برای مشاوره ، که نکته ضعف هاشو از جمله نیاز به محبت و پذیرش دکتر فهمیده بود و از همون طریق به خودش جذبش کرده بود!
دکتر متاهل بود با دو تا بچه
و علاوه بر این دختر ده ها دوست دیگه داشت
خلاصه یک روز که دکتر نبود من و دوستم لب تابش رو دیدیدم و دیدیدم که معاشقه شو با این دختر از طریق مداربسته ضبط کرده ! دیگه نمی دونم می خواست ازش آتو بگیره لابد !
بعله دکتر اون زمان ها واسه خودش اسم و رسمی داشت و هیچکس حدس هم نمیزد همچین آدم کثیفی باشه
خلاصه من دراومدم از اونجا و بعد ها فهمیدم سه سال تمام شیره این دختر بدبخت رو کشیده آخرش هم 4 میلیون بهش داده گفته برو!
حالا البته دیگه همه می دونن دکتر چه جور آدمیه
ماه پشت ابر نمی مونه
دختره هم دیگه هرز شد و در واقع اسمش بد در رفت و شد بدبخت واقعی....
من جای تو بودم دیگه پامو تو اون شرکت نمی ذاشتم...

دوست خوبم سلام.
راستش ما وقتي يه نفر بهمون اهميت ميده، بهش نه دلبسته كه وابسته ميشيم. ولي مدتي كه گذشت اهميتي بيشتر از اين رو طلب ميكنيم و اينه كه احساس ميكنيم ديگه طرف تحويلمون نميگيره!:302: اما اين برداشت اشتباه حقيقتا از خود ماست. در صورتي كه اونا هيچ تغييري نكردن و اين انتظارات ماست كه بالا رفته، كه اين خودش يكي از پيامدهاي وابستگيه. چون بعد از وابستگي ما به رفتار شخص دقيق ميشيم و كارهاشون رو به نفع يا به ضرر خودمون ترجمه ميكنيم، اما حقيقت اينه كه اونا همونين كه بودن!:162:
اما دوست خوبم موندن در اونجا ميتونه بيشتر اذيتتون كنه، نه فقط به خاطر مديرتون، حتي به خاطر محيط! چون شما احساس ميكنيد همه يه ذره بين گرفتن و به كاراي شما خيره شدن و قصد دارن طرف شما يا بر عليه شما باشن! اما در واقع اونا مشغول كار خودشون هستن و كاري ندارن كه شما باشين يا نباشين. حتي نميدونن حرفاشون ناراحتتون ميكنه يا خوشحال . اما شما دائم مشغول نظاره ي زندگي خودتون از ديد ديگران هستين.
بنابرين پيشنهاد ميكنم از اون محيط خارج شين تا هم از مديرتون دور باشين (كم كم عادت ميكنيد) و هم در ارتباط با افراد و محيط جديد بتونيد ديدتونو عوض كنيد، چون ذهنيت شما در مورد اونها شكل گرفته و فكر نميكنم تغيير اين ذهنيت كار آسوني باشه. پس با ديدي جديد وارد محيط كاري جديد بشين و خودتونو از اين وابستگي رها كنيد، چون زمان بيشتر، وابستگي بيشتر مياره.

تذكر::305: به گمانم شما يه سري ضعف هاي دروني مثل عدم اعتماد به نفس، وسواس، نااميدي، وابستگي و.... داريد كه بهتره قبل از ورود به محيط كار جديد اونا رو برطرف كنيد تا بستر آزار شما رو محيا نكنند.

پيروز باشين.:72:

البته اين احساس كاملا قابل كنترله و من مشكلي ازاين بابت ندارم و ميتونم تحمل كنم

عالیه!
پس تا به جایی نرسیده که غیر قابل کنترل بشه، تمومش کن.
همونطور که سابینا ګفتند کار و محیط کارت هم شرایط جالبی ندارند. پس بهتره قید هر دو را (کار و مدیر) را بزنی و دیګه نری.
و همونطور که «همیشه تنها» ګفتند لازمه که روی شخصیت خودت بیشتر تمرکز کنی، ضعف هات را پیدا کنی و رفعشون کنی وګرنه این نه، می افتی تو دام بعدی. دیګه وارد اجتماع و دنیای کار شدی. باید خیلی دقیق و زرنګ و با اعتماد به نفس باشی تا بتونی راحت و سالم زندګی کنی. از همین اول حواست را جمع کن.:72:

منم مخالف کار کردن تو این نوع شرکت ها هستم.نه امنیت شغلی داره نه حقوق مناسب.دختر م که باشی احتمال سو استفاده.

ولی دوست دارم بدونم این شرکت ها چه نوع شرکتی هستن؟تولیدشون چیه؟منبع درآمدشون از کجاست؟آیا نظارتی برشون

نیست که نتونن بیگاری بکشن؟با این وضع بیکاری اگر یه کاری توی شرکتی جور شد از کجا بفهمیم که می خواد بیگاری

بکشه؟

سلام

با این تفاسیر من هم با نظرات "بهشت" ، "سابینا" و "همیشه تنها" موافقم.ما کار می کنیم که در درجه ی اول درامد داشته باشیم.درامد نداشته باشیم که دیگر اسمش کار نیست.ولی دید بد نسبت به شرکت های خصوصی پیدا نکنید.ایشالا من هم 3 ماه دیگر یک شرکت می زنم:)

خب مسلما خصوصیه دیگر:دی

مگر چه اشکالی دارد.واقعیت این است که کسی با کار کردن در ارگان های دولتی پولی به دست نیاورده.خب از لحاظ سو استفاده هم مثلا شرکت های معماری خیلی از این قضیه سو استفاده می کنند.چون طرح ، طرحه دیگر.پس 2 ماه از یکی کار می کشند و بعد خداحافظ.
ولی مثلا برای یک شرکت سازه ای آنچه اهمیت دارد تخصص و قابل اعتماد بودن است.پس اگر کارمند مورد نظرش را پیدا کند نه تنها اخراجش نمی کند بلکه کلی تشویقی هم براش می گذارد که بیاید در شرکت استخدام دایم شود.به شرکت و کارش بستگی دارد

ارادتمند:72:

سلام صحبتهاي شما محترم
اين يك شركت توليد ي نيست بيشتر جنبه بازاريابي داره و شركت نسبت به كارمندان و كارشون نظارت ميكنه كه مبادا خداي نكرده كسي از زير كار دربره
راستش من دجار عدم اعتماد به نفس نيستم فقط جسارت كار كردن رو از دست دادم نميدونم منظورم رو ميفهميد يا نه
از لحاظ سواستفاده كاري كه هر شركتي ميتونه اين كارو كنه از نظر درامد هم كه افسايده ميمونه سواستفاده عاطفي
كه شديدا منو تحت تاثير قرارداده
راستش يه موضوعي هست كه بايد بهم كمك فكري بديد
الان چند ماهه كار كردم ولي نسبت به كارمزدم هيچ اطلاعي هم ندارم نميدونم حتي چقدر ميشه
و مرتب به اين فكر ميكنم كه مبادا رقم قابل توجهي نباشه و من و هم خودشون رو نسبت به دريافتش شرمنده كنه
مثلا به فرض اگه 20 يا 30 تومن سودمن باشه چطوري و با چه رويي برم بگيرم اصلا روم نميشه
اگرم دست خالي بيام انگار يه چيزي جا گذاشتم ولي باز شرايطش بهتره تا اين كه دستمو بره 30 40 تومان دراز كنم اونم كه حتي به قول شما خرج رفت و امدمم نميشه
حالا موندم
شنبه ميرم و قيچي ميكنم ولي بم بگيد با پول بيام يا بدون پول
اصلا روم ميشه؟
گمون نكنم
به نظرتون چكار كنم ؟:316:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

البته يه چيزيم بگم
اونجا تا زماني كه من بودم هيچ خطري از لحاظ سواستفاده جنسي تهديم نكرد و نميكنه
همونطور كه گفتم مديرمون همسر داره و نمازاشم مرتب ميخونه
بعيد ميدونم دنبال مسائل حاشيه اي باشه
و اينكه
شما گفتيد اين شركتا 2 يا 3 ماهي كارميكشن و بعد سرد ميشن
پس چرا نسبت به من اينطوري هستن؟
چرا نسبت به بعضي كارمندا اين حس رو ندارن؟
سردرنميارم:325:

ازمدير محترم خواهش ميكنم بنده ر و راهنمايي كنن:203:

خانم عزیز شما چه جوری داری کار می کنی که حتی نمی دونی بعد از چند ماه (؟) حقوق یا دستمزد یا درآمدت چقده؟؟

عزیز من این همون سواستفاده و استثماره دیګه. تا حالا هیچی نګرفتی؟؟!!

این را هم خدمتتون عرض کنم که من اقایی را می شناسم که زمانی که داشت با منشی اش ... روزه بود !! هر بلایی که شما فکر کنی سر اون دختر بیچاره آورد و بعد هم ولش کرد و خیلی هم جدی بهش ګفته بود که این یه خواسته ی دو طرفه بوده و هر دومون راضی بودیم. از الان به بعد هم من دیګه راضی نیستم و نمی خوام. زور که نیست. با هیچ جای قرآن و اسلام هم منافات نداره.
به اعتقادات و نماز و روزه و ظاهر مردم نه کاری داشته باش و نه اعتماد کن. حد و مرزها و اعتقادات خودت را مشخص کن و دقیق رعایتشون کن. هر کس مسؤول اعمال خودشه.

در مورد حقوقت هم حتی اګر ناچیز بود باید بګیریش. به هر حال حقته و زحمت کشیدی.
ولی باید از قبل یه برنامه ای، قراردادی، چیزی می ذاشتین که بدونی دریافتی ات چقده. حالا واسه شغل بعدی ایشالله حواست را جمع می کنی.

امیدوارم شنبه بری و حقوق خوبی هم بګیری و کارت را هم در اون شرکت تمام کنی. نکنه بری بګی منصرفم کردند؟ حتی اون آقا هم با شما کاری نداشته باشه، این توجه و علاقه ی تو بهش برات مشکل ساز می شه.

خب ببينيد اين رو ميدونم كه درامدم خيلي اش تودهن پركني نيست و روم نميشه حتي راجبش صحبت كنم
اصلا فكرشم نميتونم بكنم كه بخاطر چندر دستمو دراز كنم بره شخصيتم درست نيست
و اينكه علاقه من نسبت به اين اقا اصلا به هوس شباهت نداره
راستش چندروز پيش كه يه درخواستي از شون داشتم يه رفتاري كردن كه خيلي متعجبم كرد ايشون در حين صحبت كردن من به لباي من نگاه ميكردن و اين رفتارشون برام جالب نبو د اصلا
ولي بعدكه فكرشو كردم به اين نتيجه رسيدم كه شادم بد قضاوت ميكنم و به هرحال شايد پيش بياد و منظوري نداشته
و اينكه من خيلي از نظر هيكلي سكسي نيستم و اونطوري جلب نميكنم كه بخوام احساسات ايشون رو نسبت خودم جذب كنم بره همين فكر ميكنم خطر كمتره
حالا بحث من سراينه كه حس ميكنم ناديده گرفته شدم حس بي ارزشتري نسبت به گذشته ميكنم
اخر منم ادم بودم و وقت گذاشتم چرا بايد اينطور بامن رفتار بشه مگر من برده ام:exclamation:
واينكه البته يه ماجرايي هم پيش امده بود كه خيلي دوست دارم راجبش از شما هم مشورت بگيرم
خيلي وقت پيش كه من به عنوان كارمند مشغول كاراين شركت بودم شورايي متشكل از مديران تشكيل شد و نتيجه اين طوري اعلام شد كه من جداي از كارمنداي ديگه نقش منشي رو ايفا كنم و تنها درصدي از كاركرد كارمندان رو به من اختصاص بدن و شما ميدونيد كه همچين كاري حقوق ثابت داره ولي ايشون ميخواستم به اسم كارممند كارمزدي بنده منشي باشم و حرف زيادي هم نزنم
روزاي اول خوب بود ولي اروم اروم تحمل اون وضعيت برام سخت شد و با نق زدناي من فرداي اون روز كه به شركت رفتم ديدم ميز كارم تو راهرو گذاشتن
خيلي متعجب شدم مديرمون جلسه اي برام گذاشت و بم گفت كه ميتونم ادامه بدم
من حسابي جاخورده بودم و هرجوري كه شد خودمو خالي كردم و بهش گفتم داره راجب من اشتباه ميكنه
و اون هزار دليل اورد مبني براين كه اونجا راهرو نيست لابيه و قبل من خيلي منشي هاي ديگه بودن با مدرك ليسانس و كارشون هم انجام ميدادن
راستش خيلي بهم برخورد اصلا انتظارشو نداشتم
و قاطعانه بهش گفتم كه با اين وضعيت نميتونم شركت بمونم
همين كه اين حرفو زدم مجبور شد ميزمو ببره داخل و منم به كار قبليم مشغول شدم يعني از قالب منشي درومدم (مثل سابق)
خلاصه چندروزي ازاين ماجر ا گذشت و تا اينكه من عقده كرده بودم و ديگه حس سابق رو نسبت با ايشون نداشتم
البته تا چند روز ايشون رفتارش بامن سرو سنگين شده بود و من بهمين خاطر حسم كمرنگ شد ولي بعد از مدتي كه كوچكترين توجهي نسبت بهشون ميديدم دوباره نظرمو جلب ميكرد
خيلي عجيبه
باور نكردنيه
بعد از مدتي من چندروز شركت نميرفتم و صبحها هم دير ميرفتم سر كار
براي همين بهانه اومد دست مديرا كه چون دير مياي سر كار و فعال نيستي بهتره كه بري
داشتم از شدت ناراحتي منفجر ميشدم
خلاصه اين ماجرا تا جايي پيش اومد كه خودتون ملاحظه كرديد
نميدونم ديد شما نسبت به اين ماجرا چيه ولي هرچي هست دوست دارم بدونم
البته يكي از همكارام ادعا ميكرد كه چون من توي جمع زياد نميتونم با تل بلند و رسا صحبت كنم و بخاطر كمرو بودنم و نداشتن تمركز ميزم رو تو راهرو قرار دادن ولي از نظر مناين اصلا نميتونه دليل موجهي باشه چرا كه يه اتاق ديگه هم بود و ميتونست منو داخل اون اتاق بزاره نظر شما چيه؟:325:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستي يه سوال اين تالا بخش غير فعال كردن نامه رو داره
دوست ندارم اين نوشته ها بدست كسي برسه
اگر راهي هست كه بعداز كمك گرفتن از شما بتونم نوشته هام رو پاك كنم ممنونتون ميشم
:72::322:

خانم عزیز شما جایی کار کردی که به قول خودت تا حالا چیزی دریافت نکردی، الان هم که تصمیم به ترک اونجا گرفتی نمی دونی و حتی نمی تونی حدس بزنی درآمدت چقده.
می گی باز هم دوست داری که باهاشون ادامه بدی! می گی محیط کارم را دوست دارم!! مدیرم را دوست دارم. بعد می گی مگه من برده ام؟ مطمئنی حالت خوبه؟؟

تو به قول خودت این همه تحقیر شدی، این همه اذیت شدی، حقوق هم که نمی گیری، به چی این کار دل بستی؟؟

این شرکت ها همونطور که سابینا و بقیه گفتند کارشون همینه. استثمار و بیگاری کشیدن از این و اون، تهش هم یه چندرغاز می مونه واسه خودشون. بعد یه مدت هم به دلیل کلاهبرداری یا ورشکستگی جمعش می کنن و میرن سراغ یه کاسبی دیگه.

در اولین پست گفتی که شش ماهه فارغ التحصیل شدی و تو این مدت تو دو تا آژانس هواپیمایی کار کردی و بعد اومدی این شرکت. حالا می گی خیلی وقت پیش که من کارمند شرکت بودم ... کدوم خیلی وقت پیش؟؟

الان دیدم که شما از سال 87 اینجا عضو هستید. مرتب به تالار سر می زنید؟؟ مقاله ها را می خونید؟ مشکلات دوستان و راه حلها را؟؟
کاش یه کم بیشتر روی خودتون و شخصیتتون کار کنید.

در جواب سوالتون هم باید بگم خیر. اینجا امکان غیرفعال کردن و پاک کردن نوشته هاتون را ندارید. شما که چیز خاصی ننوشتید که نگران باشید.

دوست عزیز یک نصیحت بهت می کنم و اون اینکه در محیط کار به کسی دل نبند و نگذار تنها انگیزه ات از کار کردن علاقه به فرد خاصی در محیط کار باشد. البته این مساله برای خیلی از دخترهای جوان پیش میاد و شما اولین نفر نیستید و بعضا پاره ای مافوق ها هم از علم به این موضوع سوء استفاده می کنند و انگیزش پاره ای از نیروهایش را تنها بر این مبنا که برایشان بسیار کم هزینه هم هست قرار می دهند.

در ضمن حقوق و مزایایت را هرچقدر هم کم باشد طلب کن و اگر فکر می کنی کمتر از حقت داده اند، اعتراض کن. مهم نیست چقدر به حقت برسی ولی مهم اینست که حقت را طلب کنی. مطمئن باش که خود مدیرت هم از اینکه طالب حقوقت باشی بیشتر خوشش می آید (البته به دید کارمند)

مطلب بعدی اینکه شما هم نمی بایست که در حضورت در شرکت کاهلی می کردی و می بایست قوانین را رعایت کنی.:81:

شما تازه فارغ التحصيل شدي و ديد كاري خوبي نداري. درسته كه كار پيدا كردن سخته ولي اينكه چطور توي كارت ظاهر بشي هم يه حرفه. اولا شما رفتي اونجا كار كني. نرفتي كه مديرتو آناليز كني! اصلا نبايد مسائل احساسي رو وارد كارت كني. تأكيد مي كنم حتي نبايد بهش فكر كني! بنظرم خيلي خيلي كار زشتي هست!
دوم اينكه شما بايد توانايي ها و استعدادهاي خودت رو به نمايش بذاري. نبايد با كوچكترين حرفي دلخور بشي و مثل بچه ها قهر كني. بايد با منطق و با سعه صدر هم حرفتو بزني كه سرت كلاه نره و هم جانب احتياط رو نگه داري كه خداي نكرده زيرآبتو نزنن. خلاصه اينكه به خيلي از موارد بايد توجه كني و شما داري به بدترينش كه احساست نسبت به مديرته مي پردازي.
اعتقاد من اينه كه هركاري رو به آدم بدن بايد به بهترين نحو انجام داد. ما توي زبان محليمون يه مثل داريم كه ترجمه اش اين ميشه:"براي من كار كن ولي براي خودت ياد بگير". شما بايد با مسئوليت بيشتري نسبت به كارت برخورد مي كردي. صبحها زود سر كارت حاضر مي شدي و به كارت علاقه نشون مي دادي. استفاده ابزاري از جنسيت براي پيش بردن كارها بنظرم اصلا درست نيست و خود كار بايد معيار قرار بگيره.انشاا... در فرصتهاي كاري بعدي اين مسائل رو مد نظر قرار بدي و فقط به كارت بچسبي نه چيز ديگه.
اميدوارم حرفهام بدردت بخوره.
موفق باشي.

عزيزان ممنون از راهنماييتون مخصوصا بهشت كه خيلي رك بنده رو زير ذربين قرار دادن و حتي گذشته من رو هم نبش كردن
اخه عزيزمن اينكه من از سال 87 عضو سايت شدم كه دليل نميشه ديگه اشتباه نكنم
اصلا اين مسئله چه ربطي به شخصيتم داره كه انقدر تند و تهين اميز صحبت ميكني
به شما پيشنها د ميكنم اگر ميخواين كسي رو راهنمايي كنيد يا حتي اگر م انتقادي قراره صورت بگيره سازنده باشه نه تحقير اميز شما هم همون كاري رو كردي كه انتظارش رو اصلا نداشتم
اصلا اسم اين سايت همدردي هست يا ترددردي
از مدير سايت خواهش ميكنم با كلام دلنشين و صحبت هاي زيباشون بنده رو راهنمايي كنن
من بيشتراز اين تحمل اين محكوميت هارو ندارم
همه ما وقتي وارد كار ي ميشيم كه از همون اول به چندو چون محيط وارد نيستيم اصلا خدا بااون عظمتش ميگه بشر جايزالخطاست اصلا من مطمئنم كه اگر همه مسائل رو هم رعايت ميكردم اونچه كه بايد به من انگيزه بده (منظورم درامده) نبوده و اينكه علاقه من نسبت به ايشون همونطور كه گفتم هوس نيست اين يه حس عجيبه مثل حسي كه مثلا نسبت به اشنا يا دوست يا خانوادم دارم ممنونتون ميشم كه اگر كمي انسان دوستانه تر بابنده همدلي بفرماييد نه اين كه با كلام تند بنده رو سركوب كنيد:327:

با سلام
از مدير محترم خواهش ميكنم پاسخ بنده رو بدن
يه ايميل هم براي مدير همدردي سند كردم اميدوارم هرچه زودتر به بنده جواب بدن
و اين كه مدير محترم همدردي بعد از راهنماييتون خواهش ميكنم اين تاپيك رو ببنديد طوري كه امكان جستجوي ان توسط گوگل امكان پذير نباشه
ممنونميشم بنده رو راهنمايي كنيد

سلام خانم رز

بهشت جان منظوری نداشتن.من گمان می کنم سو تفاهم شده.شما خودتان 1 روز از صبح تا شب یک جا بنشینید کلافه می شوید.بهشت جان مدت ها روی صندلی می نشینند و با حوصله سعی می کنند به تمام صحبت های افراد گوش دهند.شما برای آزمایش یک تاپیک دیگر غیر این را مطالعه بفرمایید.خواهید دید که چه انرژی زیادی صرف می شود.مسلما ایشان هیچ قصد و منظوری نداشتن.فقط احتمالا خسته بودند و نتونستند منظورشون رو برسونند.به هر حال در اینکه قصدشون جز کمک نبوده شک نکنید.بقیه هم آنچه به ذهنشون رسیده را گفته اند.دیگر انتخاب با خود شماست که چه کاری انجام دهید.هیچ کس اینجا برای کسی تعیین تکلیف نمی کند.به قول خودتان اینجا فقط سایت همدردی است نه چیز دیگر:82:

نقل قول:

---

طوري كه امكان جستجوي ان توسط گوگل امكان پذير نباشه

---

نمی خواهم بحث آی تی راه بیندازم.ولی متاسفانه چنین امکانی بدون تغییر در فایل ها ، در وبسایت وجود ندارد.اگر خیلی حیاتیه و ممکنه کسی شما را بشناسد که در آینده به مشکل بخورید باید درخواست حذف تاپیک را بدهید

بهترین آرزوها نثار شما
شاد باشید

:72::72::72:

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم *** تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال محل قابل و آنگه نصیحت قائل *** چو گوش هوش نباشد چه سود حسن مقال

منظور بدی نداشتم. اګر حس بدی منتقل کردم عذرمی خوام:72:

عزیزم امیدوارم مدیر محترم جوابتون رو بدن ولی فکر نمی کنم پاسخی بسیار متفاوت تر از چیزهایی که نوشتیم بشنوید. به هر حال موفق باشید:72:

ممنون من هم عذر ميخوام اگه باعث ناراحتي شما شدم
اگر ممكنه راهنماييم كنيد كه چطور ميتونم تقاضاي حذف تاپيكم رو داشته باشم
ممنون:72:

رز جان،نه اسمتو،شهرتو،رشته تو،اسم شرکتو، سنتو،اسم دانشگاتو گفتی.از هیچ راهی نمی شه به هویتت پی برد.از چی می ترسی.

فقط کسانی که از چیزایی که اینجا تعریف کردی می تونن بگن ــــــه عاطفه م همچین مشکلی داره ولی نمی تونن به طور

یقین بگن این آی دی عاطفه ست.حالا فرض بگیریم مطمعن شدن.چه کار می خوان بکنن؟کار خلاف که انجام ندادی.

مشکل داشتتن و مشورت گرفتنم که خلاف نیست.از این بین کسی م بخواد سو استفاده بکنه،از مشکلت از قبل خبر

داشته تا الآن اقدام کرده یا بعدن اقدام می کنه،اینجا چه پاک بشه یا نشه تو عملکرد اون تاثیری نداره.یه احتمال دیگه

یه نفر از کارمندان اون شرکت اینجا رو بخونه و شما رو بشناسه بره گزارش بده و شما رو اخراج کنن که ما هم داریم

می گیم از اونجا بیا بیرون پس چیزی از دست نمی دی.

اینجا حذف تاپیک نداریم نگرانیتم بی مورده.کسی که از مشکلت خبر نداره نمی تونه به هویتت پی ببره.

با سلام
roz530 گرامي
به نظر مي رسد كه طبع لطيفي داريد. اين موضوع هم باعث مي شود با كوچكترين توجه كسي، به سر ذوق بيايي و از طرفي اگر كمي با شما رك و صريح صحبت شود، خود را دچار احساسات بد مي كنيد و به خودتان آسيب مي رسانيد. (همين وابستگي به مدير شركتتون و از طرفي دلخور شدن از بهشت نشان دهنده حساسيت بالاي شما در تعاملات انساني هست.)
پس بر اين اساس براي اينكه بتوانيد رابطه با ثبات و دائمي با ديگران داشته باشي(مثلا داشتن شغل ثابت)، بايد به جاي مبنا قرار دادن احساساتت (كه يك طرف آن وابستگي هست و طرف ديگرش دلزدگي)، بيشتر مهارتهاي ارتباطي خود را افزايش داده و بر اساس يك منطق مسائل كاري خود را سامان ببخشي.

اگر چه علاقمندي به كار و محيط كار از مولفه هاي افزايش بهره وري هست،‌ليكن تنها معيار امتياز دهي به كار نيست.
شما وقتي مي خواهيد كار را انتخاب كنيد. بايد بحث اقتصادي، علاقمندي به خود كار (نه مدير ، ساختمان يا آدمهاي محيط)، توانمندي هايتان، پتانسيل و استعدادتان، آگاهي و مهارتهايتان و .... را بررسي كنيد.

خلاصه:
يكم:
انرژي خود را بگذاريد روي افزايش مهارتهاي ارتباطي خودتون.
دوم:
كنترل احساسات را در سر لوحه كارهايتان قرار داده و تصميم گيري هايتان را بر اساس شيوه حل مسئله تنظيم بفرماييد.
سوم:
با خطاهاي شناختي آشنا شويد و سعي كنيد كمتر مرتكب آنها شويد.


نتيجه: اكنون كه درگيري و وابستگي احساسي با مديرتان را داريد و از طرفي مزاياي كاري قابل توجهي نيز بر آن بار نيست. بايد براي كسب موقعيت بهتر و همچنين تمركز زدايي و بستر زدايي (فراموش كردن مدير)، همانطور كه دوستان توصيه كردند، به فكر محيط كاري ديگري باشيد.





================
پاورقي:
گفتني هست شجاعت شما در بيان احساساتي كه فقط خودتان از آن اطلاع داريد و در ضمن خودتان هم تاييد نمي كنيد براي ما ، بسيار ستودني هست. مسلماً كسي كه چنين جسارتي را دارد اولاً صادقانه مي خواهد تغيير كند ثانياً انرژي لازم جهت تغيير را هم دارد.
دوست گرامي، متاسفانه در اينجا به خاطر كمبود وقت غالباً اعضاء از تاييد و تصديق توانمندي هاي مراجعان عبور مي كنند و روي نقاط قوت آنها تمركز نمي كنند. تا سريعاً به جواب مشكل فرد اشاره كنند. اما اين به اين معني نيست كه نقاط قوت مراجع را نبينند يا مهم ندانند.
اينكه كاربران بدون اينكه شما را بشناسند يا سودي برايشان داشته باشد، انرژي مي گذارند و جواب براي شما تايپ مي كنند، اين علاقمندي آنها را به زندگي شما نشان مي دهد. اينها را گفتم كه بدانيد همه ما شما را دوست داريم و زندگيتون براي همه ما مهم هست. و هر كدام از زاويه اي نگاه كرده و هشدارها را گاهي با نرمي گاهي با صداي بلند گوشزد مي كنيم تا خدايي نكرده براي شما اتفاقي نيفتد. و اين اطمينان را داريم كه شما مي توانيد