کمک در ادامه آشنایی

با سلام و خسته نباشید،

خانمی هستم 44 ساله دارای دو فرزند دانشجو. چند سالی بود که با همسرم اختلاف شدید داشتیم تا اینکه سال گذشته از ایشان جدا شدم. مشکل اصلی ما بدبینی او بود که نتوانستم راهی برای نجات زندگیمان پیدا کنم.

با آقایی آشنا شدم که حدودا 10 سال از من بزرگتر است و رفت و آمد خانوادگی پیدا کردیم. البته این آشنایی سابقه طولانی دارد ولی رفت و آمدها در چند ماه اخیر بوده اند. تا اینکه ایشان غیر مستقیم به من ابراز ارادت کردند. او هم از همسرش چند سالی است که جدا شده و علت جدایی آنها هم از زبان خودش و دیگران به گوشم رسید و به ایشان حق می دهم. او مردی است بسیار خوشنام و تحصیل کرده و از لحاظ شغلی هم در جایگاه خوبی قرار دارد. بچه هایم با این وصلت مخالفت نکردند. تا اینکه 3 ماه گذشته از ایشان خواستم که در مورد این مسئله به طور جدی مستقیما حرف بزنیم. ایشان یکدفعه عقب نشینی کردند و گفتند که از لحاظ روحی هنوز به زندگی گذشته خود وابستگی دارند و هنوز آمادگی ندارند و از من چند ماه فرصت خواستند. ولی از آنجایی که این عملکرد ایشان برای من خیلی توهین آمیز بود جواب منفی به ایشان دادم. ولی او مصر بود که این ارتباط باقی بماند.

من شدیدا به ایشان علاقه مند شدم و ترس از دست دادن او مرا دچار سردرگمی کرده است. الآن که چند ماهی از این قضایا می گذرد رابطه خانوادگی برقرار است و تقریبا ماهی یک بار در یک میهمانی هم را می بینیم. هر چند روز یکبار تلفنی صحبت می کنیم. ایشان نسبت به گذشته خیلی بهتر شدند و خیلی راحت تر صحبت می کنند. از آنجایی که مردی بسیار متدین و مومن هستند در هنگام تماسها به قدری ملاحظه می کنند که مبادا لغزشی از او سر بزند. همین امر باعث شده که من سردرگم بمانم که آیا باید اقدامی کنم یا همینطور ادامه بدهم تا روزی خودش به زبان بیاورد.

اینطور که من فهمیدم ضربه خیلی سختی به ایشان در اثر جدایی خورده که مدتها حالت افسردگی داشته و کم کم توانسته به زندگی عادی خود برگردد. از بعد از این ارتباطها بسیار شاد و با روحیه شده است.

از شما ممنون می شوم اگر من را راهنمایی کنید.

با تشکر.

با سلام خدمت شما مادر عزیز و مهربان
به جمع ما خوش آمدید:72:

بابت جدایی از همسر سابقتون متاسف شدم و تنها چیزی که میتونم بگم اینه که :
انشاء الله خیرتون در این باشه.:323:
عذرخواهی میکنم که حرفی میزنم چون شما مادر عزیز ما هستید و من جای دختر شما و اررادتمند شما:46:

اما به عنوان دختر کوچیک شما نظر شخصیمو میگم
با توجه به صحبتهاتون به نظر من باید بهشون فرصت بدید تا از اون حالت افسردگی و وابستگی و شوک بطور کامل دربیان و بهتر بتونن به تشکیل زندگی جدیدی فکر کنند.
از اونجای که گفتید مرد مومن و متدینی هستند شاید خیلی بیشتر از مردان دیگری که کمتر معتقد هستند، آسب دیده اند و به خاطر جدایی ناراحت هستند از طرفی هم همانطور که گفتید حق با ایشان بوده و ناچارا جدا شده اند.

ارتباط تون هم شما خودتون تجربه دارید و میدونید ، اگر در حد همین رفت و آمدهای خانوادگی و چند وقت یه بار باشه با رعایت اصول اخلاقی و احترام متقابل(همونطوری که اشاره کردید) به نظرم مشکلی نداره

البته باید بهشون بگید که بچه ها بزرگ هستند و فهمیده و ارتباط شما ممکنه باعث ایجاد سوء تفاهم بشه و نظرشون رو عوض کنه هم اینکه خدای نکرده اونها هم از این موقعیت به شکل دیگه ای در ارتباطاتشون با دوستان سوء استفاده کنند.منظورم اینه که فکر کنند چون شما با این آقا ارتباط دارید ممکنه فکر کنند دیگه اونها رو فراموش کردید و اونها هم به فکر ایجاد رابطه با جنس مخالف برن!
پس احتیاط کنید مادر عزیز:43:

ایشون فرزندی دارند یا خیر؟
اگه دارند با ایشون زندگی میکنند یا مادرشون ؟
شما خانه دار هستید یا شاغل؟

سلام
به تالار همدردی خوش اومدید

ببینید نه شما کم سن و سال و بی تجربه هستید نه ایشون
در تنگنا و زیر فشار و استرس هم نیستید
اونچه که مسلم هست همه ی انسانها چه مرد و چه زن خواهان یه همزبون هستند کسی که توی زندگی شریکشون باشه منتها باید این شریک از روی منطق و احساس تواما انتخاب بشه
چیزی که از نوشته های شما برمیاد احساس و عاطفه ای هست که هردوتون خواستار آن هستید اگر غیر از این بود دلیلی برای تماس های تلفنی چند روز یکبار وجود نداشت

شما خواستار این هستید که رنگ رسمی به این ارتباط بدهید اما ایشون بنا به دلایلی که عنوان کرده اند و شما ظاهرا پذیرفته اید(هرچند که در ضمیر خودتون منطقی نمی بینید) خواستار داشتن رابطه ای عاطفی جهت التیام یافتن احساسشون بعد از طلاق می باشد


مشاوره برای همه

پست دهم

پست هفتم

پست نوزدهم

(گزیده ای از پاسخ تخصصی مدیر تالار )

بهتر هست بااین اقا خیلی جدی صحبت کنید
و به رابطه خود رسمیت ببخشید و به او بگوئیدکه حاضر به تفنن و لذت بی هدف نیستید و اگر او هم طالب هست باید قرار خواستگاری بگذارید( تا بیشتر همدیگر را بشناسید و بررسی کنید که آیا با هم تفاهم دارید یا نه؟)

- اگر ایشان هر بهانه ای بیاورد که این مسئله را به تعویق بیندازد یا از زیر آن شانه خالی کند ( حتی اگر دلایل کامل منطقی داشت) باز هم ادامه به این ارتباط به صلاح شما نیست.

- اگر او نیز به ارتباطتون رسمیت داد و با خانواده در میان گذاشت و خواستگاری صورت گرفت، اینجا اول آشنایی است نه آخرش، پس هل نشو، و معیارهای ازدواج را با مشورت خانواده دقیقا بررسی کن.

- هیچ نگران نباش. چون اگر این شخص به همان فهمیدگی باشه که شما تصور می کنی، وجود تو را طالب هست، و نمی تواند به بهانه جزئی شما را ترک کند و اگر شما اشتباه می کردید و او اینگونه خود را نشان داده ، ولی آدم ظاهر بین و لذت طلبی هست، پس چه بهتر قبل از ازدواج این را متوجه شوی

- مجدد یاددآوری می کنم ، شناخت یک آقا و یک خانم فقط از طریق صحبت و چت و تلفن و به صورت تک به تک ، احتمال خطا را بسیار بسیار بالا می بره ، پس بهتره قبل از هرگونه قضاوت سطحی در مورد یکدیگر، ارتباطتون را با رسمیت بخشیدن و ارتباط بر قرار کردن با خانواده های یکدیگر عمق ببخشید

به نظرم ممکنه به تعویق انداختن رسمی شدن رابطه شاید فقط بهانه باشه و قصد ازدواجی درکار نباشه.
شما میتونید ایشون رو به عنوان یه خواستگار مدنظر داشته باشید ،ولی کش داده رابطه تا زمان نامعلوم کارصحیحی نیست و وابستگی میاره.

از پاسخ های شما بسیار ممنونم.

من شاغل هستم و از لحاظ اقتصادی مشکلی ندارم.
ایشان هم دو فرزند دارند که با مادرشان زندگی می کنند.

خوشحال می شوم اگر یکی از مدیران هم من را راهنمایی کنند.

من هنوز منتظر راهنمایی یکی از کارشناسان هستم...

سلام :72:
جواب بالهای صداقت عزیز کامل بود برای همین شاید سایر کارشناسان نظری ندادن.
یک بار دیگه حرفای بالهای صداقت عزیز و بخونید.
در ضمن به عنوان یه نظر این و هم از من بپذیرید مردان خواهان چیزی هستن که به سختی به دستش بیارن شما خیلی راحت به او جواب دادی و اشتیاق بودن باهاش و نشون دادی و این موضوع شاید باعث عقب نشینی ایشون باشه. یه کم سر سختانه تر برخورد کنید. در ضمن در باطن خودتون هم دل نبندید که اگه او نخواست بازم باعث شکست روحی در شما بشه.
شما برای ادامه این ارتباط هیچ کاری نباید بکنید جز اینکه کمی مغرورانه تر رفتار کنید و وجهه خودتون و حفظ کنید. بقیه کارها به عهده اوست که اگه 1- قصدازدواج داشته باشه 2- شما رو گزینه مناسب ازدواج ببینه اقدام لازم و خواهد کرد و نیازی به هول دادن او نیست.
موفق باشید:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sisili

سلام :72:
جواب بالهای صداقت عزیز کامل بود برای همین شاید سایر کارشناسان نظری ندادن.
یک بار دیگه حرفای بالهای صداقت عزیز و بخونید.
در ضمن به عنوان یه نظر این و هم از من بپذیرید مردان خواهان چیزی هستن که به سختی به دستش بیارن شما خیلی راحت به او جواب دادی و اشتیاق بودن باهاش و نشون دادی و این موضوع شاید باعث عقب نشینی ایشون باشه. یه کم سر سختانه تر برخورد کنید. در ضمن در باطن خودتون هم دل نبندید که اگه او نخواست بازم باعث شکست روحی در شما بشه.
شما برای ادامه این ارتباط هیچ کاری نباید بکنید جز اینکه کمی مغرورانه تر رفتار کنید و وجهه خودتون و حفظ کنید. بقیه کارها به عهده اوست که اگه 1- قصدازدواج داشته باشه 2- شما رو گزینه مناسب ازدواج ببینه اقدام لازم و خواهد کرد و نیازی به هول دادن او نیست.
موفق باشید:72:

---

با تشکر فراوان،

پاسخ شما تا حدود زیادی به من کمک می کند.

با سلام دوباره به شما عزیزان،

همانطور که در جریان زندگی من قرار گرفتید بر اساس گفته های شما عزیزان خواستم در این جهت قدمی پیش بگذارم، ولی به مشکل برخورد کردم.
همانطور که گفته بودم من و او هر چند وقت یکبار هم را در مهمانی های خانوادگی می دیدیم. مهمانی هایی که ما برگزار می کنیم شامل چندید خانواده می شد. 3 هفته پیش ایشان خواستند که ما را در جمع خصوصی تری دعوت کنند که بچه های من مخالفت کردند و گفتند تا قضیه رسمی نشده بهتر است که نرویم. من این موضوع را به ایشان گفتم. همینطور گفتم نمی خواهم کسی متوجه این رفت و آمدها و تماس ها بشود. او خیلی تعجب کرد و ناراحت شد. نمی دانم، شاید واقعا روی دوستی نزدیک می خواست دو خانواده پیش هم جمع شوند و فکر نمی کرد من برداشت دیگری کنم. ولی بعد از این قضیه ارتباط تلفنی خودش را با من قطع کرد و الآن دو هفته ای است که دیگر با هم در ارتباط نیستیم. این بن بست برای من ضربه ای سخت بود. واقعاً نمی دانم چی شده!

نمی دانم کار من اشتباه بوده یا ایشان هنوز به نتیجه ای نرسیده. همانطور که قبلا گفته بودم او از من چند ماه فرصت خواسته بود و این زمان هم به اتمام رسیده. من دیروز اتفاقی ایشان را دیدم. او طوری برخورد کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده و برخوردشان مثل گذشته بود! نمی دانم آیا تماس از طرف من و پرسش در رابطه با دلیل قطع ارتباط درسته یا نه. تنها چیزی که در این لحظات سخت شاید مرا تسکین دهد دلیلی منطقی است که خواهان شنیدن آن هستم. یا اینکه باید سکوت کنم و منتظر بمانم؟ یا اینکه او را فراموش کنم؟ کارم شده گریه و مرتب خودم را سرزنش می کنم که چرا نزدیک به یکسال از عمرم را در امید و انتظار گذراندم و آخرش قصر شیشه ای رویاهایم به یکباره فرو ریخت و انگار مرا هم در زیر آوار خود دفن کرد.

به خاطر کمک هاتون سپاسگزارم.

سلام.

به نظر من ایشون خودشون هم خوب متوجه هستند که فرصت مورد نظر تمام شده یا مثلا منظور شما چیست یا ... احتمالا مایل به رسمی شدن موضوع نیستند. نباید بیشتر از این به ایشان و موضوع فکر کنید. برای خودتان کاملا قضیه را تمام شده فرض کنید.

نقل قول:

---

نمی دانم کار من اشتباه بوده یا ایشان

---

سلام ، وقتتون بخیر

ببینید نه شما بد ایشان را می خواهید و نه ایشان بد شما را.بنابراین هر دو کاری انجام داده اید که گمان می کردید درسته.اشکال کار اینجاست که شیوه ی فکری شما با طرف مقابلتان متفاوت است.

نمی شود انتظار داشت که هر دو طرف تماما با یکدیگر در تعامل فکری باشند و همیشه اختلاف عقیدتی وجود دارد

این شمایید که تصمیم می گیرید این اختلاف قابل حل یا قابل تحمل از سمت شما هست یا نه؟!


ارادتمند
:72::72::72:

سلام
من هم با بهشت موافقم:

نقل قول:

---

1)احتمالا مایل به رسمی شدن موضوع نیستند
2)نباید بیشتر از این به ایشان و موضوع فکر کنید
3)برای خودتان کاملا قضیه را تمام شده فرض کنید

---

به نظرم ؛ اول از همه به نظر میرسه که به خاطر تنهایی یا جدایی تون یا حتی دلایل دیگه ، خیلی حساس و زودرنج شدین. چون واقعاً گریه و سرزنش کردن خودتون کار درستی نیست و واجبه که بیشتر هوای خودتون رو داشته باشید
نکته ی دیگه اینه که تعلل این آقا به نظر دلیل مشخصی نداره ، و شما هم در برابر این رفتار واکنش خوبی داشتین و اصلاً جای سرزنش نداره
ایشون اقدام رسمی نکرده اند و شما هم طبیعتاً نباید به ایشون فکر کنید ، بهتره همونطور که بهشت گفتند فعلاً علی الحساب این موضوع رو تمام شده فرض کنید ، حداقلش اینجوری برای مشکل ِ سردرگمی که خودتون گفتین بهتره

ممنون از کمکتون.

ولی من سوالم این است که اگر یکی از طرفین به این نتیجه برسد که بخواهد از رابطه بیرون برود، آیا درست است که به تنهایی میدان را خالی کند؟ آیا این بی احترامی به شعور طرف مقابل نیست؟ من می خواهم بدانم این چه اشکالی شخصیتی در ایشان می تواند باشد؟ آیا درست است که من با تماسی او را متوجه اشتباهش بکنم که او می بایست با صداقت و رُک پایان این رابطه را به من هم می گفتند. این نشان ادب و احترام برای هر دو طرف بود.
خواهش می کنم این سوال من را جواب دهید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shahnaz66

ممنون از کمکتون.

ولی من سوالم این است که اگر یکی از طرفین به این نتیجه برسد که بخواهد از رابطه بیرون برود، آیا درست است که به تنهایی میدان را خالی کند؟

خانم شهناز گرامی
همونطور که در تاپیک قبلیتون هم گفتم چون تعهدی رسمی برای ازدواج بینتون پیش نیومده بنابراین قطع شدن رابطه طبیعی است و اگر همچنان همون شیوه قبل رو ادامه می دادید یعنی از روی احساسات رابطه قبلی رو ادامه می دادید بیشتر دست و پای خود را با طناب احساسات می بستید و سخت تر می تونستید خود را رها کنید



آیا این بی احترامی به شعور طرف مقابل نیست؟

اصلا و به هیچ عنوان
شما این رابطه را در ذهن خود تا ازدواج و داشتن یک زندگی مشترک پیش بردید درحالیکه از نظر اون آقا رابطه به عنوان مرهمی برای فراموشی آثار ناشی از طلاق قبلیشون بوده و اصلا هدف ازدواج نداشتند
این خود شما هستید که می بایست با آگاهی عمل می کردید و احساسات خود را تعدیل می کردید و اجازه نمی دادید ایشون به حریم خصوصی شما و منبع احساسات لطیف و پاکتون دسترسی داشته باشد



من می خواهم بدانم این چه اشکالی شخصیتی در ایشان می تواند باشد؟

در این مورد نمیشه پاسخی قطعی داد چون ایشون رو از روی نوشته های شما می بایست شناخت که این نوع شناخت به دلیل ناکافی بودن اطلاعات نادرست است


آیا درست است که من با تماسی او را متوجه اشتباهش بکنم

لزومی در این کار نیست
چون هرگونه برقراری ارتباط چه تلفنی چه صحبت چه دیدار باعث میشه شما دیر تر از اون رابطه خارج شوید و با قضیه دشوارتر کنار بیایید

که او می بایست با صداقت و رُک پایان این رابطه را به من هم می گفتند. این نشان ادب و احترام برای هر دو طرف بود.

ببینید ایشون خواستار داشتن رابطه ای توام با احساسات بدون داشتن تعهد هست
آیا خواست شما هم همین هست؟

خواهش می کنم این سوال من را جواب دهید.

شهناز گرامی
اون چه رو که من درک کردم برایت نوشتم
مابقی به خودت بستگی داره که چگونه از این قضیه پیش اومده بهره برداری کنی و به عنوان یک تجربه هرچند تلخ برای خودت نگه داری
و کاملا هم می فهمم که تحمل کردن این دوران خیلی سخته
اما گاهی اتفاقهایی در زندگی انسان می افتد که باعث رشد آدم ها می شود

:72::72::72:

---

با سلام
دوستان پاسخهاي بسيار خوبي را دادند به ويژه پست 12 از خيلي تنها و پست 14 از بالهاي صداقت كه حقا جواب را تكميل كردند.:104::104::104::104:

shahnaz66 گرامي
با توجه به سن شما دو نفر و شرايط زندگي قبلي هر شما، روش و نگرش هر دو شما به زندگي يك ساختاري به خود گرفته است و در چارچوب آن مسائل زندگي را مي بينيد و انعطاف پذيري كمتر در اين سن و سال به چشم مي خورد.

از طرفي هر دو شما تحت تاثير زندگي قبلي دست به اين آشنايي زده ايد. و هر دو به همين خاطر بيشتر سعي در ترميم شكست عاطفي خود كرده ايد.
در اينگونه مواقع بهتر هست بدون اينكه افراد وارد يك رابطه بشوند شروع به بازسازي خود بكنند.
براي اطلاع بيشتر مقاله ترميم شكست عاطفي را مطالعه فرماييد.

اما اكنون:
از آنجا كه تعهدي در بين نبوده است. و طرفين آزادند كه انتخابهاي خودشان را به شيوه هاي خودشان داشته باشد، لذا حقوقي بر گردنشان نيست.
شما به عنوان يك خانم به جاي اينكه يك جانبه بخواهيد اقدام كنيد، فرصت دهيد او هم انتخابش را قطعي كند.
نه وارد فاز احساسات بشو، نه رابطه را تعميق كن.
اما اگر او اقدام جدي براي ازدواج كرد، و قدم پيش گذاشت با مشاوره تصميم قطعي خود را بگير.

خلاصه:
روي اين رابطه متمركز نباش. شايد اصلا اين آقا شرايطي را كه در ذهنت مي پروراني نداشته باشد.(عليرغم احساساتي كه طي اين مدت بر فضاي رابطه اي شما در ذهن هر دو شما پرورش يافته ) حتي اگر او قدم پيش گذاشت حتما بايد تحت مشاوره با يك مشاور خانواده معيارها و انتخابت را بسنجي و انتخاب كني.

با عرض سلام و خسته نباشید به شما عزیزان،
از تک تک شما که وقت گذاشتید و به سوالات من جواب دادید سپاسگزارم.
این همدردی شما التیامی بود بر زخمهای من.
خصوصاً از بالهای صداقت و مدیر همدردی ممنونم.

باور کنید که خودم هم می دانستم که فایده ای ندارد، ولی ترس از دست دادنش و وحشت این روزهای تلخ جراتم را گرفته بود.
فقط یک سوال دیگر دارم. اگر ایشان دوباره با من تماس گرفت من چه برخوردی باید داشته باشم؟ از آنجا که برای ایشان خیلی احترام قائل هستم نمی توانم جوابگوی تلفن نباشم، ولی نمی دانم برخورد چطور باید باشد. ما بالاخره در مهمانی های آینده باز هم همدیگر را خواهیم دید.

به خاطر همه چیز سپاسگزارم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shahnaz66

فقط یک سوال دیگر دارم. اگر ایشان دوباره با من تماس گرفت من چه برخوردی باید داشته باشم؟ از آنجا که برای ایشان خیلی احترام قائل هستم نمی توانم جوابگوی تلفن نباشم، ولی نمی دانم برخورد چطور باید باشد. ما بالاخره در مهمانی های آینده باز هم همدیگر را خواهیم دید.

به خاطر همه چیز سپاسگزارم

---

دیگر کسی جواب مرا نمی دهد؟
:shy:

من فکر می کنم که لزومی نداره ارتباط تلفنی داشته باشید.

ایشون وقتی زنگ می زنند در چه موردی صحبت می کنند؟ شما قاعدتا صحبتی با هم ندارید. من دلیل تلفن زدنشون را درک نمی کنم. فرض کنیم که شما متاهل بودید و این آقا زنگ می زد، چه صحبتی داشتید یا تا چه حدی صحبت می کردید؟ الان هم باید همانگونه باشد. چون شما مجردید معنیش این نیست که هر مردی اجازه داره به شما زنگ بزنه و خوش و بش کنه.
در حدی که یک خانم متاهل با مرد غریبه یا اقوام صحبت می کنه باهاشون صحبت کنید و جوابشون را بدید.