زنم منو نمی فهمه کمکم کنید

سلام
خوشحالم که میبینم این سایت هست تا آدم دردشو به یکی بتونه بگه
من یکساله که عقد کردم داستانم خیلی طولانیه ولی خلاصه میگم
من 22 سالم بود که عقد کردم با یک دختر به روش سنتی خودم هم دوست داشتم اینجوری ازدواج کنم
5 ماه عقد بودیم تا 3 روز مونده به عروسی به دلیل فوت داییم عروسی به هم خورد در ثانی به دلیل یک سری کارا خونمون هم حاضر نشد و کلا مراسمامون بهم خورد و ما از اواسط تیرماه اومدیم تو یک خونه و تا الان که 5 ماه میگذره 4 بار کارمون به دعوا و کتک کاری کشیده جوری که خانواده هامون هم خسته شدن و خودمون هم خسته شدیم و میخایم طلاق بگیریم
پیش مشاور هم رفتیم میگه اشکال از زنمه همه هم میدونیم
وقتی خوبه خوبه وقتی هم که عصبانی میشه دیگه هیچی رعایت نمیکنه
آبروریزی راه میندازه خودشو میزنه گریه میکنه منو میزنه فحش میده
وقتی هم آروم میشه میگه ببخشید و غلط کردم و این حرفا
دیگه نمیتونم تحمل کنم
خانوادم میگن اگه ادامه بدی باید مارا فراموش کنی
الان خئنه باباشه
نمی دونم هم دوستش دارم هم کلافم کرده
الان 5 روز که رفته ولی نمی تونم تصمیم بگرم که چه کنم؟طلاق؟ادامه؟
من با بابام اینا تو یه خونه ایم ما طبقه بالاییم که بابام میگه اگه هم میخای ادامه بدی از اینجا برو
آبروم همه جا رفته ولی زنم هم میگه اگه طلاقم بدی خودمو میکشم
نیاز به کمک و یه روانشناس دارم
روانشناس خوب سراغ دارید؟؟؟؟؟که وقت زود بده؟؟؟؟
منتظرم.خسته ام

اين كه زنت ميگه: اگه طلاقم بدي، خودم را ميكشم، از عشق زيادش به توئه.:305: احتمالا خودش هم از اين كاراش ناراحته اما نمي تونه ترك كنه، شايد مشكل خاصي داره. :305: وقتي رفتي مشاوره، او از رفتارهاي زنت چيزي نگفت: مثلا نگفت كه افسردگي داره يا ... ؟
تهران هستيد يا ...؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستي، بيشتر در چه مورد دعوا ميكنين. چي ميشه كه دعوا راه ميافته. بهونه ي زنت براي دعوا چيه؟

سلام دوست عزیز؛ به نظر من بهترین کار اینه که شما یه چند روزی رو صبر کنید و نه زنگ بزنید و نه اقدام خاص دیگه ای بکنید و نه با پدر و مادرتون سر این موضوع بخواید بحث کنید؛ تنها باید فکر کنید تا بهتر تصمیم گیری کنید!
و در این مدت می تونیم با کمک هم و همفکری هم به نتایج بهتری برسیم.
در ضمن از شما خواهش می کنم در این مدت به هیچ وجه به پدر و مادر خودتون هم اجازه ندید که بخوان در مورد همسر شما و پشت سر ایشون بدگویی یا احیانا صحبت های دیگه ای داشته باشن؛ تا این جایی که من متوجه رفتارهای همسر شما و شما شدم به این نتیجه رسیدم که مشکل همسر شما نداشتن مهارت در کنترل خشم و عصبانیت و همین طور نداشتن کنترل گری در احساسات و عواطفشون هست؛ در مورد شما هم مطمئنا رفلکس هایی داده میشه که به این موضوع دامن میزنه و این تبدل میشه به یه دعوای بزرگ!
پس بهتره به این موضوع فکر کنید که شما باید همسرتون رو پیش یه روان پزشک ببرید تا در مورد خودشون و نوع عصبانیتهاشون صحبت کنن و من فکر می کنم در وهله ی اول با دارو درمانی و به مرور با کمک شما بدون اینکه حتی پدر و مادر ایشون یا پدر و مادر شما متوجه بشن؛ می تونید به نتایج بهتری برسید!
در ضمن اگر در این سن؛ توانایی مالی داشته باشید به نظر من جدایی شما از منزل پدری و زندگی کردن مستقل خیلی خیلی میتونه به رابطه ی شما و همسرتون کمک کنه و همین طور در این مدت هم میتونید روی مهارت های زندگی خود کار کنید!
از جمله مهارت های ارتباطی که از مهمترین مهارتها در زمینه ی زندگی زناشوئی و از واجبات یه زندگی دو نفره ست!
امیدوارم که ناامید نشیدو هرگز و هرگز به طلاق فکر نکنید.
در ضمن یادم رفت بگم که کتک زدن به هیچ وجه ممکن؛ جایی نه در قانون و نه در عرف و نه در شرع داره!

دوست خوبم
خانوم شما تکانشی برخورد می کنه، یعنی یک لحظه از روی هیجان و احساسات کاری انجام می ده و وقتی به خودش اومد پشیمون می شه
البته باید قدر شما رو بدونه که با وجود این کارها هنوز هم میگین دوستش دارین
مشکل شما به نظر من قابل حله شاید ایشون بتونن یه مدت با دارو کنترل بشن تا بعد یاد بگیرن خشم خودشونو کنترل کنند
فقط شما باید بهش زمان بدین و انتظار نداشته باشید خیلی زود این مشکلتون حل بشه
با آرزوی خوشبختی شما

اين مقالات رو بخونيد و اگه صلاح ميدونيد براي همسرتون هم پرينت بگيريد....


چگونه خشم خود را كنترل كنيم؟

مقابله با پرخاشگري همسر

شما و همسرتون هر دو به يادگرفتن يه سري مهارت هاي كنترل و پيشگيري از عصبانيت نياز دارين...احتمال بي تقصير بودن شما در اين وضعيت هم صفر نيست....

به نظر من با همسرتون حرف بزنید بدون عصبانیت و سعی کنید دلایل کاراشو بفهمید. مطمئن باشید چیزی آزارش می ده که نمی تونه خودشو کنترل کنه. توی این شرایط تنهاش نذارید و برای حفظ زندگیتون تلاش کنید.

سلام دوست عزیز .
چه چیزی باعث می‌شه که همسرتون عصبانی بشه ؟؟؟؟ بیخودی که عصبانی نمیشند !!!!!میشه توضیح بدین سر چه موضوعاتی دعوا می‌کنید ???

!ببین دوست عزیز به نظر من با همسرتون صحبت کنید و بهش کمک کنید که بتونه خودشو در شرایط عصبانیت کنترل کنه .
در ضمن اجازه ندین که خونوادتون در مورد زندگیتون دخالت کنند و شرط بگذارند که در صورت ادامه باید خونرو ترک کنید .
به طلاق اصلا فکر نکنید

باهاش صحبت کنید.حیف زندگیتونه هم شما همسرتون دوست دارید وهم اون شمارو.
بدون اینکه کسی بفهمه با هم برید پیش دکتر متخصص اعصاب و روان .البته اون طوری که من شنیدم داروهای اعصاب مثل قرص مسکن نیست بلافاصله جواب بده با مصرف یکی دو ماه تاثیرش می بینید. اون همسر شماست تنهاش نذارید.اونم از این وضع ناراحته خیلی بیشتر از شما و دوست نداره اینطوری باشه. با این وضعی که پیش اومده تلنگر خیلی خوبیه که به خودش بیاد و سعی کنه خودش اصلاح کنه.

"بدون اینکه کسی بفهمه با هم برید پیش دکتر متخصص اعصاب و روان " البته دوست خوبم شما باید برید پیش " روان پزشک" نه " متخصص اعصاب و روان" روان پزشک یه سری مهارتها و همین طور یه سری داروها برای کنترل یه سری عادتها میده؛ به مرور دوزش رو زیاد میکنه تا در طول مدت درمان به صورت یه سری عادت در بیاد و کم کم در فرم رفتاری شما و همسرتون شکل بگیره!
اصلا هم نگران نباشید؛ شما می تونید با قدرت درایت و دانایی خودتون زندگی تون رو بدون هیچ تنشی مدیریت کنید و پیش ببرید؛ تنها باید امیدوار باشید و قاطع!:43:

بله منم فکر می کنم این شکل عصبانیت که بلافاصله بعدش با پشیمونی همراه می شه احتیاج به دارو درمانی داشته باشه.

راستی مگه روانپزشک با متخصص اعصاب و روان فرق داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:305:

به نظر منم بهتره با همسرتون صحبت كنيد بذاريد با شما حرف هاشو راحت بزنه شايد اشكالي تو رفتار شما يا خانوادتون وجود داره كه باعث ناراحتي اون ميشه از اون جايي كه نميتونه خودشو كنترل كنه اينطور عكس العمل نشون ميده . به همسرتون نشون بديد ازش حمايت ميكنيد وپشت اون هستيد به خانوادتون اجازه نديد پشت سر همسرتون چيزي بگن .ازش حمايت كنيد بهشون نشون بديد همسرتونو دوست داريد تا اونها هم از فكر طلاق بيان بيرون .خانوادتون بايد به شما كمك كنن كه در كنار همسرتون مشكلاتتون حل بشه نه اينكه خودشون اتيش بيار معركه بشن .شما نبايد همچين اجازه اي به اونا بدين . همسرتونو توايتن شرايط تنها نگذاريد .همانطور كه دوستان گفتن اونو پيش روانپزشك ومشاور ببريد وسعي كنيد اونو عصباني نكنيد . بهتره شرايطي فراهم كنيد وجدا از خانواده تون زندگي كنيد .

مسلما" همسرتون هم اشتباهاتي داشتن .به خودتون وهمسرتون اين فرصت را بدين كه گذشته را جبران كنيد ورفتارهاتون اصلاح كنيد .بدون اينكه به كسي بگيد روانپزشك بريد . پبش مشاور هم بريد تامشكلتون را ريشه اي حل كنيد و دليل عصباني شدن همسرتونو درك كنيد وسعي كنيد تورفتار خودتون تغيير ايجاد كنيد .با آرزوي خوشبختي براي شما وهمسرتون .

سلام
واقعا ممنونم حرفاتون خیلی آرامش می ده
اول اینکه ببخشید یه مدت نبودم که جواب سوالاتونو بدم رفته بودم دنبال دکتر از هر دوتامون تست چندگانه شخصیت گرفت و گفت که افسردگی داره و باید دارو مصرف کنه
ببینم دارو اعتیادآور نیست؟روی بچه تاثیر میذاره؟البته الان که بچه نداریم مثلا اگه چند یسال دیگه بچه دار شیم چی؟
دوم اینکه قبول دارم که به خانوادم اجازه دادم دخالت کنن ولی تقصیر خودمه که بدون داشتن استقلال مالی زن گرفتم البته پشیمون نیستم چون سنت نبی خدارو اجرا کردم
سوم اینکه زن من بیشتر به خاطر بی توجهی من عصبانی میشه میگه چرا بهم توجه نداری در صورتی که من بهش توجه دارم و خیلی وقتا وقتی یه دختر زیبا در جمعمون هست خیلی عصبانی میشه فکر میکته من دارم به دختره فکر میکنم
ولی در کل اگه چیزی باب میلش نباشه عصبانی میشه مثلا اگه من زودتر از اون حاضر شم برای رفتن به مهمانی یا ...
در ضمن بگم که زن من یه سیده است و شما میدونید که سیده ها نیاز جنسیشون بالاست من هم البته قوی هستم ولی گاهی احساس می کنم که از رابطمون رضایت کامل نداره
با صحبتهای شما خیلی امیدوار شدم
دیروز رفته بودم جمکران خیلی دعاتون کردم
الان آروم ترم
ممنون از راهنمایی هاتون
راستی زنم اصلا دوست نداره تغییر مکان بدیم ولی اینجا هم دیگه رامون نمی دن به نظرتون تغییر خونه به صلاحه؟چون حرف در میاد که مثلا چرا خونه به این خوبی رو گذاشتن رفتن چرا چرا میدونید که
بازم ممنون
با علی

سلام آقاي نويد. ميشه بپرسم رابطه شما با خونوادتون چطوره؟ رابطه خونوادتون با همسرتون چطور؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ممكنه يه كمي بيشتر توضيح بديد؟ به نظر من ميزان و نوع ارتباط شما با خونوادتون ميتونه يكي از مهمترين عوامل ناراحتي همسرتون باشه كه شايد نتونه با شما مثل يه دوست مشكلشه مطرح كنه. ايشون اصلا نبايد احساس كنه كه در برابر خونوادتون اونو حمايت نميكنيد كه اگه اينطور باشه و احساس كنه كاري از دستش برنمياد اين حالتا ميتونه طبيعي باشه. چون دستش به هيچ جا نميرسه و احساس تنهايي ميكنه.