برزخ نامزدي من...

سلام و سپاس بي پايان...:72:
مختصري از شرح حال خودم و مشكلم رو مي نويسم. اميد آن دارم كه راه درست رو پيدا كنم.
يه روز بعد از كنكور سراسري 87 برادر بزرگم فوت كرد.(تصادف) 21 سالش بود...............
همون سال دانشگاه سراسري رشته مهندسي شيمي قبول شدم. با قلبي آكنده از اندوه و درد و وضعيت نابسامان روحي وارد دانشگاه شدم... افت شديد تحصيلي پيدا كردم. روزهاي تلخي بود. تنها حضور يك شريك و همدم مادام العمر مي تونست منو به زندگي برگردونه. يه سال بعد با علي، متولد66 ليسانس نفت،ترك زبان( خودم لر زبانم) پسري مؤمن و متعهد و مذهبي و مهربان كه توسط دوست نزديكم به او معرفي شده بودم آشنا شدم. از آنجا كه در خانوده اي مذهبي،سرشناس و آبرومند رشد كردم سريعاً به خانوادم انتقال دادم. بعد از يه ماه نامزد شديم(محرميت)...
الان يه سال و 2ماهه كه نامزديم. اون رفته خدمت و منم مشغول درس و دانشگاهم. اوايل خيلي آيده ال هم بوديم با تفاهم و علاقه و احترامي كه زبانزد شد. پس از چندي متوجه شدم كه علي به شدت تعصبي،غيرتي،حساس،مرموز و گه گاه بدبينه... و اين براي من يعني فاجعه... (مني كه پدرم روحاني و قاضي است،مني كه از نجيب ترين دختراي دانشگاهم) حس ميكنم سرنوشت بدجوري در حق من اجحاف كرده. علي بارها و بارها سر مسايل كوچك رفتاري-اخلاقي با من جروبحث آنچناني كرده. طوري شده كه اين روزا ديگه به مرز جنون رسيدم. ميخوام به اين كابوس خاتمه بدم...
الان كه عميق تر و عاقلانه تر مي انديشم به اين نتيجه مي رسم كه شايد از فرط تنهايي و استيصال به اين نامزدي تن دادم. ديوانه وار همو دوس داشتيم.براي ساختن يه زندگي عالي و ايده ال و مستحكم بسيار تلاش كردم. ولي افسوس كه علي با تعصب بي جاش و محدود كردن من به كلي اين عشق رو ويران كرد.
ناگفته نمونه كه علي اولين خواستگار من بود و من دختر كاملي هستم(ايمان،اصالت،اخلاق،زي� �ايي،تحصيلات،مهرورزي،عاطف� �،هنرمندي،خانه داري و ...) كه شك ندارم هر مردي آرزوي داشتن همسري مثل منو داره. افسوس.... علي قدر ندونست....
چند شب پيش گستاخانه بهم تهمت زد كه با كسي دوستم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!
اون شب تا صبح گريه كردم. سيم كارتمو شكستم. الان چند روزه با هم تماس تلفني نداشتيم. وضعيت روحي بدي دارم. به شدت آشفته ام. مادرم با به هم زدن نامزديم مخالفه...
چه كنم؟ به هم زدن نامزديم ضربه آبرويي بدي به دنبال داره؟ ولي زندگيم چي؟
احساس مي كنم اين مشكل علي ممكنه بعد از ازدواج حتي وخيم تر هم بشه...
شما كمكم كنيد... شايد كه از اين برزخ نجات پيدا كردم.....
با تشكر يكتا:72:

سلام يكتا جان
به نظرم درست ميگي. ت. به خودت فرصت يه انتخاب خوب و منطقي ندادي و به علت درد فوت برادرتان سريع تصميم گرفتيد. به نظرم به صورت جدي صحبت كنيد و از عشق و علاقه تان صحبت كنيد اما بگين كه وضعيت فعلي شما رو بسيار رنجونده و حاضر نيستيد اين طوري ادامه بديد.:72:

سلام یکتا جان

ابتدا فوت برادرتون رو بهت تسلیت میگم :323::323:

عزیزم یکتا جان پیشهناد می کنم زود تصمیم نگیرین به اتفاق هم پیش یه مشاور برین ان شاءالله که مشکلتون حل می شه

عزیزم نامزدتون از اول این اخلاق و رفتار و داشتن یا از کی اینجوری شدن ؟

شاید این رفتارهاشون یه جورایی بهانه جویی باشه ؟؟

می شه مختصر از اخلاق یا رفتارشون که می گین شکاکن یا متعصبن بگی؟
الان ارتباطتون در چه حدیه ؟ اصلا حرفش (منظورم حرف دلش )چیه؟ علاقه شما وایشون به همدیگه چقدره؟
تازمانی که مشکلتون حل نشده پیشنهاد می کنم وقتی با ایشون صحبت می کنی به هیچ عنوان از اینکه از فرط تنهایی یا بعضی مسائل دیگه با ایشون ازدواج کردی وحالا پشیمونی اصلا حرف نزنی ......در [color=#9400D3]هر صورت تا قبل از هر تصمیم دیگه ای پیش یه مشاور برید و سعی کنید تواین مدت محبتتون رو ازش دریغ نکنید

مطمعنا رفتار وسیاست وعملکرد منطقی شما در چنین مواردی بیش از بیش برایتان کمک خواهد کرد [/color]برایتان آرزوی موفقیت می کنم

سلام به یکتای عزیز
به نظرم حتما حتما پیش مشاور برو و تمامی تلاشتو کن که ریشه و علت های این تعصب را پیدا کنی و تمام تلاشتو بذار که شما دو نفر بتوانید بهتر یکدیگر را درک کنید.سعی کن به جای قهر و دعوا بیشتر با هم صحبت و بحث کنید و سعی کن بیشتر از احساساتت و اثر رفتارهای او بر روی تو باهاش صحبت کنی و همچنین او را تشویق کن که در مورد تعصبش و احساساتش و دلیل این کارش با تو صحبت کند. خیلی وقت ها با صحبت های منطقی و از بین بردن ترس های همسرت می توانی این حس او را کمتر کنی. ممکن است این رفتار ایشان بر اساس برداشت های غلطش از یک سری از رفتارهای شما باشد که با صحبت های با آرامش می توانی این برداشت های غلط را درست کنی.
مکن است این رفتار ایشان ریشه در خانواده اش داشته باشد و مدلی باشد که مردهای فامیلش با همسرشان برخورد می کنند. سعی کن ریشه ی این مسئله را پیدا کنی.
به نظر من شما دو نفر با اینکه نامزد هستید ولی هنوز آن قدر به هم از نظر فکری و احساسی و درک متقابل نزدیک نشده اید پس تمامی تلاشت راکن که شناخت بهتری از هم پیدا کنید مطمئن باش تا وقتی که ازدواج نکرده اید چند ماه یا حتی یک سال تاثیر چندانی در زندگیت نمی گذارد پس تمامی تلاشت را بگذار که این مشکل را حل کنی و بعد به راه های دیگر فکر کن.
موفق باشی :72:

سلام ثمين عزيز
علي پسر بزرگ منش و خوش روييه.مادرم ميگه از شدت علاقش به توه كه تا اين حد كنترلت مي كنه.
اين رو هم نمي تونم كتمان كنم كه من دختر رويايي و آرمان گرا و تا حدي خوش بين هستم. تو اين مدت هر بحث و اختلاف نظري كه پيش مي اومد سعي مي كردم با خوشرويي، بي خيالي و هر چه بيشتر ابراز علاقه و محبت موضوع رو فراموش كنيم. غافل از اينكه سرپوش گذاشتن رو اختلافها نه تنها مشكلي رو حل نمي كنه بلكه در مراحل بعدي به مراتب عميق و ريشه تر ميشه.
اوايل موضوع خواستگار قبليم بود كه علي خودش مسئله رو بزرگ كرد.اون آدميه بسيار كنجكاويه كه دوست داره از ريز تا پيز يه موضوعي سر در بياره. اين همه جزئي نگري و حساسيت مخربه.
طوريه كه انگار به عالم و آدم شك داره.بسيار محافظه كاره و نتيجه اش اينه كه كنترل گرايانه و خشك به رابطه ي ما نگاه مي كنه.
بارها بهش گفتم: عزيزم من تا آخرعمر به تو متعهد و وفادارم.كنترل اوضاع خودمو هم دارم. جاي نگراني و ترس از اينكه من ازت دورم و دانشجويه يه شهرغريبم نيست. ولي نه گوشش بدهكار نيست. هر روز ازم مي پرسه كي بهت زنگ زد؟كي sms داد؟ كجا رفتي؟ كي رفتي؟ كي اومدي؟ چي پوشيدي؟ چي خوردي؟ ووووو.............
بخدا احساس خفگي و انزوا مي كنم. خسته شدم از اين همه كنترل

عزیزم یکتا [color=#0000CD]جون دیدی گفتم دوست داره
از ترس ونگرانی که نکنه محبت شما نسبت بهش کمرنگ بشه

راستی خواستگارهای قبلتونو از کجا فهمیدن ؟ شما بهش گفتین ؟ اکثر آقایون نسبت به این موارد حساسن وهر کدوم یه سری واکنش نشون میدن لازم نیست هر اتفاقی در گذشتت افتاده بهش بگی ...........

توضیحات مهسا خانم هم به جاست.... سعی با صحبتهای صمیمانه ومحبت آمیز با همسرتان دلیلش را جویا شوی و هر دوطرف تصمیم بگیرید یه سری تغییرات در رفتارهایتان داشته باشید و بازده این تغیرات را ببینید ...

در هر صورت در این مدت از بی احترامی به یکدیگر بپرهیزید و در این میان از صحبتهای مشاور نیز کمک بگیرید [/color]

می تونی انتقالی بگیری به اون شهری که نامزدت هست؟

یکتا جان

باید بدونی زندگی کردن با یک آدم متعصب و شکاک مهارت های خاص خودش رو می خواد. اینکه دوستان بهت گفتند که علت شکاکی نامزدت رو ریشه یابی کنی، بسیار توصیه بجا و سنجیده ای هست و باعث می شه بخودت هم کمک کنی که کدام قسمت از مهارتهایت را باید بیشتر تقویت کنی.

اینکه در شرایط بحرانی نامزد کردی درست است ولی دلیل نمی شود که الان بدون مشکل بتوانی فرد دیگری را که از همه لحاظ با شرایطت همخوانی دارد، مجددا انتخاب کنی. خلاصه هرکسی عیبها و مزیت های خودش را دارد.

اینرا هم مد نظر داشته باش که بیان مطلب فوق و هم این موضوع که:

نقل قول:

---

ناگفته نمونه كه علي اولين خواستگار من بود و من دختر كاملي هستم(ايمان،اصالت،اخلاق،زي� �ايي،تحصيلات،مه​رورزي،عاط فه،هنرمندي،خانه داري و ...) كه شك ندارم هر مردي آرزوي داشتن همسري مثل منو داره. افسوس.... علي قدر ندونست....

---

و جملاتی از این قبیل به همسرت، تاثیر بدی روی او خواهد داشت و او را بدبین تر و شکاک تر می کند.

خلاصه که عزیزم با اینکه کاملا درکت می کنم که زندگی با یه آدم شکاک و بدبین سخته، اما اگه خودت مهارت زندگی با اون را یاد بگیری و ظرفیتش رو داشته باشی، می تونی تحریکش نکنی و زندگی آرامی با او داشته باشی.


یک سوال هم داشتم؛ نامزد شما فقط هنگامی که شما از او دورید و در شهر دیگر تحصیل می کنید نسبت به شما حساسیت نشان می دهد یا زمانیکه در کنارش هم هستید و مثلا به میهمانی یا تفریح یا خرید یا ... هم می روید، دارای چنین حساسیت هایی نسبت به شما هست؟

ایشون از همون ابتدا اینطور بودن یا فکر می کنید اتفاق خاصی باعث به وجود اومدن این
موضوع شده؟
سن خودتون و این آقا رو هم بفرمایید.

blue sky عزيز، از راهنمايي هاي مفيدتون تشكر مي كنم.
وقتي پيش هم هستيم خيلي آروم و شاده. مثلا وقتي درمورد مشكلاتمون با مادرم صحبت ميكنم خيلي تعجب ميكنه و ميگه شما تا پيش هميد كه مس ليلي و مجنونيد!!!!!!!!! اين چه حسابيه تا از هم دور ميشيد بگومگو داريد؟؟؟؟؟؟
خودم اين احساسو دارم كه از شدت علاقشه. شما گفتيد
زندگی کردن با یک آدم متعصب و شکاک مهارت های خاص خودش رو می خواد.
ولي من اين توانايي رو در خودم نمي بينم كه هم با غم و درد خودم كنار بيام هم رابطم با نامزدم رو با سياست و توانايي خاصي مديريت كنم.تو اين مدت خيلي شكسته و رنجور شدم. يه چيزي هم هست. شدت علاقه ي من به علي به مراتب كمتر از علاقه ي اون به منه... و اين ميتونه دليلي برا اين باشه كه من با جون و دل برا بهبود اوضاع تلاش نكنم. چيكار كنم؟ دست خودم نيست...
و در پاسخ به nadia جان
من 21 ساله و نامزدم 23 است.
در گذشته اتفاقاتي برام افتاده بود كه در بدو آشناييم با علي صادقانه درميون گذاشتم. اين صداقت بي جا و بي اندازه ي من برامون خيلي گرون تموم شد. الان هم حقو به اون ميدم. گرچه ديگه كار ما از تلاش براي از سر گرفتن گذشته... داريم از هم جدا ميشيم... از همتون ممنونم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yekta 68

... و اين ميتونه دليلي برا اين باشه كه من با جون و دل برا بهبود اوضاع تلاش نكنم. چيكار كنم؟ دست خودم نيست...

---

:104::104::104::104:

آفرین، خوشحالم که می بینم اونقدر دیدتون باز هست که سهم خودتونم در این ناراحتی ها می تونید ببینید.

حالا که ما به شوهرتون دسترسی نداریم، ولی شما هستید. نمی خواید یه خرده روی رفتارای خودتون کار کنید؟ شاید بخش عمده ای از تعصب های شوهرتون هم به دلیل کوتاهی های شما باشه.

هرکه بمن می رسد بوی قفس می دهد / جز تو که پر می دهی تا بپرانی مرا

یکتای عزیز
نمی دونم الان در چه وضعیتی هستی اما این رو به یاد داشته باش صداقت به معنی گفتن همه چیز نیست

یکتا جان؛ عزیزم، امیدوارم همون جوری که برای ازدواج زود تصمیم گرفتی و فرد مورد نظرت رو انتخاب کردی در شرایط بحرانی! نخوای که در شرایط بحرانی طلاق بگیری که این شاید بعدها حسرت و پشیمانی رو برای شما به ارمغان بیاره!
در ضمن این رو هم می دونی که زندگی توی دوران نامزدی با زندگی زیر یه سقف کلی تفاوت داره و اصولا توی این دوران به دلیل غلیان احساسات دو طرف منطقی بودن و درست تصمیم گرفتن یه کم سخته؟! مگر خودتون دو نفر مهارت و توانایی هایی داشته باشید که بتونید زندگی تون و روابطتون رو مدیریت کنید!
پس عزیزم؛ من به شما پیشنهاد می کنم که قبل از جدایی حتما حتما به یه مشاوره ی مجرب مراجعه کنید و سعی کنید که یه مدتی رو برای آرامش هم، به همدیگه اجازه بدید که روی اخلاق و مهارت های تصمیم گیریتون کار کنید؟!
در ضمن میشه به ما بگی که چه اتفاقی میافته که اصولا موضوع بحث های شما به دوست پیدا کردن و این جور صحبت ها کشیده میشه؟
من مطمئنم با توجه به کم بودن سن هر دوی شما؛ و همین طور متفاوت بودن فرهنگ خانوادگی شما و آگاهی نداشتن هر دوی شما نسبت به جنسیت و تفاوتهای مرد و زن؛ دارید راه رو اشتباه می رید و با احساساتتون و وابستگی هاتون نسبت به هم دارید به این موضوعات دامن می زنید؟
به نظر من مهمترین چیزی که همسر شما باید یاد بگیره؛ موضوع کنترل احساسات و عواطف و کنترل خشم و مدیریت کلامی هست و در مورد شما هم حتما لازمه که دیدگاه تون رو نسبت به زندگی و رابطه ی دوطرفه تغییر بدید!؟ یعنی چی که میگید من نمی تونم با سیاست رفتار کنم؟ حتما لازمه که شما هم یه سری مهارتها رو در رابطه با زندگی مشترک بدونید!
پس عجله نکنید و سعی کنید عاقلانه موضوع رو بررسی کنید!

از همه دوستان ممنونم.
به لطف خدا من و نامزدم پس از گفتگوهاي بسيار تونستيم به نتايج مثبتي برسيم. گرچه روح و قلب هر دومون زخم خورده و شكسته شده. بزودي (پي از 40روز دوري) همو ملاقات ميكنيم. كه اين ميتونه سهم بسزايي در رسيدن به آرامش و سكون احساسات هردومون داشته باشه. هر روز بيشتر از روز گذشته در تلاش براي رسيدن به يه رابطه ي مستحكم و عاقلانه و پايداريم. برامون دعا كنيد. ما بنده هاي پاك خدا هستيم. حقمون نيست اينطور سر مسايل بي ارزش ضربه بخوريم. برامون دعا كنيد. :72:

یکتای عزیز
الان که اول راه هستید ، بپذیرید که سرتاسر این جاده ، سرسبز و خرم نیست ، بخشهائی از مسیر کویری و خشک ، بخشهائی یخبندان و گاهی مه آلود و تاریکه.
اولا نباید از حرکت در این جاده ترسید و به محض افتادن در یک دست انداز به فکر بازگشت شد. باید خود رو مجهز به لوازم ایمنی و چراغ مه شکن (مهارتهای ارتباطی ، تجربه و یافتن راههای جدید و...) کرد تا به سلامت در این مسیر جالب و هیجان انگیز حرکت کرده و از دیدن موقعیتها و شرایط دل انگیز اون بهره برد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

معمولا زوجهای جوان بدلیل اینکه می خوان از خودشون حرف بزنن و یا گاهی موضوعی رو برا صحبت کردن ندارن ، ترجیح میدن که از خواستگاران قبلی صحبت کنن.
اگرچه صحبت در این موضوع هم جذابه و هم خیلی هیجان انگیز ، اما گوینده غافله از اینکه شنونده در حال مقایسه خود با اون فرد میره و دائم در حال دریافت پالسهای منفیه (با فرض اینکه گوینده هیچ منظوری هم نداره) ..... و آسیبی که به زندگی می زنه بسیار بیشتر از منافعشه. گاهی اوقات اولین تخم های آزردگی و رنجوری از همین مرحله شروع میشه.

بنابراین توصیه می کنم :
از خواستگاران و خواستگاریهای قبلی سخن نگوئیم.

---

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yekta 68

چه كنم؟ به هم زدن نامزديم ضربه آبرويي بدي به دنبال داره؟ ولي زندگيم چي؟
احساس مي كنم اين مشكل علي ممكنه بعد از ازدواج حتي وخيم تر هم بشه...
شما كمكم كنيد... شايد كه از اين برزخ نجات پيدا كردم.....
با تشكر يكتا:72:

---

این احساس رو از خودت دور کن . اصلا به فکر جدائی و برهم زدن رابطه و این پیوند مقدس نباش.در عوض به فکر یافتن راه حلهائی برای بهبود رابطه باشید.
شما باید مسائلی بسیار پیچیده تر از این مساله رو حل کنید ، برزخ یعنی چی ؟

یه توصیه دیگه وقتی که همدیگه رو دیدید زود نرید در این رابطه با این موضوع صحبت کنید. (اهمیت ندید به این مساله )، سعی کن لحظات خوب و رمانتیکی رو برا همسرت بوجود بیاری. قدر این لحضات و فرصتها رو بدون . وقت و فر صت برای بیان این دلخوریها زیاده . من اصلا توصیه نمی کنم که حتما ابتدا بر روی این موضوع صحبت کنید و بعد مثلا برید بگردید. پیشنهادم اینه که اول برید بگردید اصلا انگار نه انگار که موضوعی برا اینکه سرش به تفاهم برسید وجود داره.
بیشتر سعی کنید دو طرف این دلخوریها رو فراموش کنید و اینقدر خاطرات و لحظات خوب و خوش برا خودتون خلق کنید که جائی برای این حرف و حدیثها باقی نمونه.

موفق و خوشبخت باشید:72:

صبر کن.شما نامزدید یا عقد کرده؟

ما مدت يكساله كه نامزد هستيم. بعد از يه جنگ و جدل حسابي و 40 روز دوري.... لحظه ديدار وقتي نگاهامون تو هم گره خورد تمام اون دلخوري ها و حرف ها دود هوا شد. البته من هميشه مد نظرم بوده كه تو دوران نامزدي چشم عقلمو باز و احساسات و هيجاناتمو كنترل كنم. نمي دونم تو اين زمينه چقد موفق بودم. ولي اينو خوب مي دونم كه روز به روز حس بزرگتر كاملتر عاقلتر شدن بهم دست مي ده. از تمام اشتباهاتم تو اين يك سال درس گرفتم و به خودم قول دادم كه ديگه تكرارشون نكنم. تا حد زيادي خودمو به دست خدا سپردم. هميشه از خدا ميخوام كه سرنوشت بدو از من دور كنه. به من اين فرصتو بده كه در كنار يه همسر خوب و كامل و باايمان راه بندگي خدا رو طي كنم تا به سعادت دنيا و آخرت برسيم.
حقيقتا فرصت نشد راجع به بحراني كه پشت سر گذاشتيم بحث كنيم ولي از هم بارها معذرت خواهي كرديم. مشكل رو ريشه يابي كردم و باز هم از اشتباهاتم درس گرفتم.
توصيه ي من به همه ي زوجين جوان كه تازه اول اين راه پر فراز و نشيبن اينه كه از ريز شدن تو مسايل گذشتشون به شدت بپرهيزن. شاد و سلامت باشيد.

یکتای عزیز:72:
بهترین کار ممکنه رو کردید. هیچ چیز تو زندگی زیباتر از این نمی تونه باشه. :104::104::104:بهترین کار فراموشیه. تو دلت هیچ نقطه تاریکی نگه نداری و انرژیت رو با مرور خاطرات تلخ گذشته و تحلیلهای وقت گیر و یافتن چراهای بی ثمر تلف نکنی.

خیلی خیلی خوشحال شدم از شنیدن این خبر. :310:

امیدوارم با کسب مهارتهای زندگی ، صبر و درایت و چاشنی کردن اونها با عشق ، به هدف والائی که در زندگی مشترک
"طی کردن راه بندگي خدا " مدنظر داری برسی.

موفق و خوشبخت باشی (در هر دو سرا) :72:

سلام
سلام به همه ی همدردهای عزیز بعد از تقریبا دو ماه و نیم
من یکتام. یکتای آقا علی که بلاخره از دوران نامزدیه به اصطلاح برزخیش به بهشته عشقه پاکش رهنمون شد.
حرفهایی برا گفتن دارم که در واقع درسهایی هستن از زندگی... از حس و درکه عمیقی از اسرار زندگی...
در ابتدا شرایطه فعلیه من و آقاعلی... بعد از دوره ی آموزشی به لطفه خدا به صورت سربازه امریه بعنوان مهندس شرکته نفت تو جنوب مشغوله به کارن. اخلاقشون به کلی عوض شده.یه طورایی مرد شدن. خدا رو شکر

و اما....

تو کامنت های قبلیم از شرایطه خانوادگیم گفتم....
متاسقانه یه مسایلی پیش اومد که از آبرو و اعتبار خانوادم یه شدت کاسته شد. همون خانواده ای که کلی سنگه پاکی و اعتقاد و آبروشو جلو همسرم به سینه می زدم!!!!!!!!!!!!
یک ماهه که همه ی فامیل و خانواده و دوست و آشنا با هم درگیرن و تو این مدت فقط من و علی آقا بودیم که در کمال صلح و صفا به سر می بردیم و می بریم!!!!!!!!!!!!!
علی مرد بزرگیه که با وجود مشکلاته خانواده و فامیلم تو این مدت کوچکترین سرکوفت و بی احترامی ازش ندیدم. و همیشه میگفت: "یکتای پاکم اگه بدتر از ایتها هم رخ میداد ذره ای از عشقه من به شما کم نمی شد."
خداوند به من یاد داد که فخرفروشی نکنم و به داشته هام چه معنوی و چه مادی مغرور و فریفته نشم. درسی برا یه عمر زندگیه ی با عزت. و انسانه ناسپاس در چشم به هم زدنی میشه که تمامه آبرو و حیثیت و ثروت و حتی تمامه اون دارای هایی که بهشون مینازیده رو از دست بده.
خدایا شکرت که یکی از بنده های پاکتو واسه همسفر شدن با منه دل خسته تا بهشت فرستادی.
خدایا ما همیشه بنده های سپاسگذارت هستیم.

برامون دعا کنید تا آقا علی بعد از اتمامه دوره اش همون جایی که خدمت میکنه به صورت قراردادی شروع به کار کنه تا بتونیم زندگی مشترکمون رو شروع کنیم. با آرزوی توفیق الهی