حالا من با این مردی که دیشب این حرفا رو بهم زده چی کار کنم؟(خسته ام

سلام دوستان من تازه عضو سایت شدم . من 2 ساله عروسی کردم و 1 سال عقد بودیم. بچه نداریم. شوهرم آدم نسبتا مذهبییه منم به خاطر همین باهاش ازدواج کردم بعد از عقد رفتارهایی ازش دیدم که انتظارش و نداشتم مثلا سر مادر و پدرش داد میزد(البته مقصر اونا بودن ولی من از شوهرم انتظار نداشتم) اولا با کوچکترین چیزی که ازش میدیدم قهرای طولانی میکردم اونم همش در حال منت کشی بود.کم کم رفتارش با منم همین طور شد یعنی سر چیزای الکی سرم داد میزد دعوام میکرد بهم توهین میکرد بعدشم پشیمون میشد ولی از من طلبکار میشد که تو چرا اینقدر کم تحملی و همیشه بعد از آشتی من بودم که مقصر میشدم و با گذشت زمان اون رفتار خودش رو فراموش میکرد و فقط خاطره بدی که از من براش مونده بود رو تو دعواهای بعدی تو سرم میزد.البته اینم بگم وقتایی که دعوا نبود خیلی به من محبت میکرد که اینم شده بود سرم یه منت.بعد از مدتی رفت دکتر روان پزشک و یه سری قرص مصرف کرد که خیلی بهتر شد منم سعی کردم بیشتر صبر داشته باشم بعد از دو سال به من گفت میدونی چرا تا حالا بچه نخواستم چون به زندگی با تو امید نداشتم ولی حالا میخوام!خلاصه با هم خوب بودیم و گه گاهی دعوا میکردیم که بر اثر تعدد دعواهامون از اول عقد رومون به هم واشده بود و منم وقتی خیلی عصبانیم میکرد سرش داد میزدم و بعضا بی احترامی هم میکردم.تا اینکه چند روز پیش مادرش اومد خونمون و جلوی مادرش به من بی احترامی کرد و بعد عذرخواهی کرد ولی من کوتاه نیومدم و هی کشش دادم تا اینکه برخلاف همیشه اونم کوتاه نیومد و دیروز که من سر صحبت و باهاش باز کردم تا آشتی کنیم گفت ما دیگه به درد هم نمیخوریم و جدایی! منم کلی سعی کردم تا پشیمون بشه ولی اینقدر کشش داد که منم لج کردم.تا اینکه گفت میخوام به بزرگترا بگم به خانوادش پیامک زد که ما دعوا کردیم و دیگه زنم و دوست ندارم اونا هم تماس گرفتن و شوهرم همه حرفایی که من تو دعوا زده بودم به مادرش گفت و گفت دیگه خسته شده.بعد از اون من احساس کردم قضیه جدیه و دیشب کلی گریه کردم و ازش خواستم این کار و نکنه ولی شوهرم انگار یکی دیگه شده بود اصلا توجهی به من نداشت خیلی سنگدل و بیرحم شده بود ولی بعد از سه ساعت گریه گفت باشه ادامه میدم ولی الان اصلا دوست ندارم حالا شمامیگید من چه کار کنم آخه شوهرم و زندگیم و دوست دارم اونم تا قبل از این ماجرا من و خیلی دوست داشت ولی دیشب فقط حرفای بد من تو دعوا یادش بود نه محبتام و خاطرات خوشمون.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

به نظرتون چی کار کنم تا دوباره منو مثل قبلنا دوسم داشته باشه خیلی داغونم به هیشکی نمیتونم این چیزا رو بگم از طرفی آبروم جلوی خانوادش رفته، البته یکی از دعواهای اصلیمون همیشه این بود که رازدار مشکلاتمون نبود تا بهش فشار میومد زنگ میزد به مامانش و از من بدگویی میکرد. دیشب به مامانش گفت محبت ما همیشه یه طرفه بوده(دروغ محض)،کلی خدا رو شکر کرد که بچه نداریم؟خیلی عذابم داد.من گریه میکردم اون به جای دلجویی میگفت اشکالی نداره زود همدیگر و فراموش میکنیم!اولش سخته!دوست ندارم!خدا رو شکر زود فهمیدم!حالا من با این مردی که دیشب این حرفا رو بهم زده چی کار کنم؟از طرفی دوسش دارم و نمیخوام زندگیم نابود شه از طرف دیگه خیلی آزرده خاطرم توان اینکه روپام وایسم و ندارم چه برسه به اینکه بخوام بهش محبت کنم!

همسفر عزیز:72:
بهرحال این اتفاقات در زندگیتون افتاده ، بجای اینکه دنبال چرائی این قضایا باشید و اینکه پی ببرید چرا شوهرتون دروغ گو شده و... این واقعیت رو بپذیرید که در صورتی که به نهال کوچک زندگیتون رسیدگی نکنید خشک خواهد شد. این نهال مرتب نیاز به آب و نور داره.

فعلا نیازی نیست اقدام خاصی بکنید ، شما سعی کنید به شرایط طبیعی ای که قبل از این دعوای اخیر داشتید برگردید.
آه و ناله و گریه هم نکنید.
در حال حاضر هم انتظار محبت و عشق و... از سوی همسرتون نداشته باشید. حرفای او نو هم که تو شرایط عصبانیت گفته شده جدی نگیرید.

- درعوض ، به تغییر رویه در ادامه زندگی فکر کنید. فکر کنید چطور می تونید بدون اینکه عزت نفستون زیر سوال بره ، و کماکان خودتون باشید و نه اینکه بخاطر خوشایند همسرتون تبدیل به یه آدم دیگه بشید ، درعین حال بتونید با همدیگه زندگی کنید.
راه حلش هم بالا بردن مهارتهای ارتباطیه ، واولین اونها مهارتهای کلامی.
خوشبخت باشید

ازتون خیلی ممنونم،خیلی کاربردی و واقع بینانه گفتین. ولی من احساس میکنم تو برقراری ارتباط به خصوص تأمین نیازهای کلامی همسرم خیلی ناتوانم همیشه هم بهم میگه محبت کردن و من بهت یاد دادم. به نظر شما راه فراگیری این موضوع چیه؟

سلام عزيزم شوهر من دقيقا همينطور رفتار ميکرد و منهم مثل شما فقط ميدون اشتباه نکنيد که داريد اشتباه رفتار ميکنيد چون که داريد قدم در راه لج و لجبازي و فحش و بد وبيراه و قهر کردن و بعد منت کشي ميذاريد کاري که من اجازه دادم تو زندگيم باز بشه پس اين اشتباهات رو نکنيد،فعلا نميتونم راهنمايي کنم فقط ازتون خواهش دارم سري به تايپيکهاي من"نامه اي به همسر" و "کمک براي گرفتن يک تصميم جدي"بزنيد اميدوارم به دردتون بخوره...

همسفر عزیز

بخش مهارتها رو حتما ببینید ، پر است از تاپیکهای مهارتهای ارتباطی ، مقالاتی درخصوص ارتباطات ، ارتباط کلامی ، تحلیل رفتار و...
این آدرسشه http://www.hamdardi.net/forum-82.html

یه سری از تجربیات دوستان هم در سایت وجود داره که می تونی ازشون بهره بگیری مثل :
http://www.hamdardi.net/thread-10532.html
این موارد رو مطالعه کن ، اگه سوالی بود در خدمتم.

می می جون تاپیکتون و دیدم حق دارین شوهرم بعضی از رفتاراش شبیه رفتارای شوهر شماست ولی متأسفانه منم این اشتباه یعنی قهر و آشتی و بی احترامی رو کردم و الان پشیمونم و دنبال جبران.

[size=medium]سلام همسفر 65 عزیز.
جدا چرا ما خانما عادت داریم اول اشتباه کنیم بعد جبران؟ این و خطاب به شما نمی گم شاید تو بعضی موارد منم همین طور باشم.
به هر حال به قول دوستان مهارتهای ارتباطیتون و بالا ببرید. بعدش اگه واقعا قصد دارید که زندگیتون و درست کنید فعلا هیچ توقعی از همسرتون در مورد عشق و عاشقی نداشته باشید یک طرفه به میدان برید وتمام خرابیهایی که خودتون به بار اوردید و جبران کنید اروم اروم همسرتون هم اون بخش از خرابیها که مربوط به خودشه درست خواهد کرد.
مردا از گیر دادن فراری هستن پس در هیچ موردی خودش خانوادش مالی و .. گیر ندهید
مردا از اینکه همسرشون داد بزنه فحش بده منتفرن.
مردا دوست دارن که مرد باشن و مردیشون وتو زندگی به همسرشون ثابت کنن.
مردا از اینکه مورد احترام قرار بگیرن لذت می برن چه در خلوت خودتون و چه در جمع.
از نوع صحبتهاتون این طوری فهمیدم که شما زندگی و مثل دوستیهای دوران مدرسه شوخی و سرسری گرفتید مانند یک زن برای شوهرتان عمل کنید.
موفق باشید:72:[/size]

سلام

همین که اشتباه خودتون رو قبول دارید خیلی خوبه و اگه به شوهرتون نشون بدید که از حرفا و رفتارای اون شبتون پشیمونید و معذرت خواهی کنید فکر می کنم خیلی خوب باشه.

دوست داشتن که یه شبه از بین نمیره، اگه هم الان همچین چیزی بهتون گفته حتماً از سر دلخوری بوده، اگه بتونید از دلش در بیارید و از این به بعد هم سعی در جبران داشته باشید مطمین باشید که مشکلتون حل می شه.

حتماً مهارتهایی که BABY هم معرفی کردن بخونید.

سیسیلی جان ممنون از راهنماییتون حق با شماست، به قول مادرشوهرم نه من حسرت شوهر کشیدم نه شوهرم حسرت زن به خاطر همین قدر همدیگر و نمیدونیم و کارای بچگونه میکنیم! دیشب تمام وقتمو و برای بهبود روابطمون گذاشتم خدا رو شکر بهتر شد ولی همش میترسم بازم یادم بره که چه بلایی داشت سرم میومد. معلوم میشه شما خیلی با تجربه هستین چون دقیقا مشکل اصلی شوهرم با من همین بی احترامیام و گیرام بود.حالا به نظر شما با خانوادش چه جوری برخورد کنم بعد از اون آبروریزی؟ گرین جان از شما هم ممنونم،راست میگین دوست داشتن یه شبه از بین نمیره ولی شوهرم خیلی از دستم خسته شده بود ولی دیشب فهمیدم هنوز خیلی دوسم داره ولی آزرده خاطره و شدیدا هم طلبکار محبت!

می تونم بپرسم خودتون و شوهرتون چند سالتونه؟

من 24 سالمه و شوهرم 26 سالشه

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من 24 سالمه و شوهرم 26 سالشه

دوستان پس چرا دیگه کمکم نمیکنید من هنوز به کمک احتیاج دارم نمیدونم بعد از این ماجرا با خانواده همسرم چه جوری برخوردکنم؟

شما توضیحی ندادین که بحثتون چی بوده و مشکلتون با خانواده شوهرتون چی بوده؟

به نظر میاد رفتار و حرفای اون شبتون اونقدر بد بوده که حتی خودتونم الان از گفتنش خجالت می کشید.

موضوع این بود که به خاطر بی احترامی شوهرم به من در برابر مادرش ناراحت شدم و باهاش قهر کردم و اشتباه من این بود که کوتاه نیومدم و شوهرم برعکس بارهای پیش که دعوامون میشد اونم کوتاه نیومد و همه حرفای گذشتم که تو دعوا بهش گفته بودم اومد جلوی چشمش و بعضی هاش رو هم به مامانش گفت. مثلا این که همش تقصیر پدر و مادرمه که من و مفتی دادن به تو،ما زنا همیشه مظلوم و بدبختیم و شماها به ما ظلم میکنید،خدا لعنت کنه اونی که تو رو به من معرفی کرد! برای تو که کاری نداره میری دوباره زن میگیری این منم که بدبخت شدم و موقعیت هام و از دست دادم،آبروت و میبرم،نمیذارم راحت زندگی کنی،بی تربیت،بی ادب،و یه سری از این چرت و پرتا که آدم تو دعوا میگه.

سلام همسفر 65
[b]وای عزیز من که چکار کردی شما آخه چرا ما جوونا این همه انرپی مون رو صرف دعوا کردن و داد زدن سرشوهرهامون می ذاریم به خدا اگه می دویدیم برنده دو ماراتون دنیا می شدیم :311: ببین گلم من مشاور نیستم و از تجربه های خودم می گم اشکالی نداره هر کدوم ما از این قبیل اشتباهات می کنیم حالا شما باید به خودت قول بدی که دیگه هیچوقت فحش ندی و داد نزنی تحت هیچ شرایطی بعد که به خودت این قول رو دادی یه مدت احتیاجی نیست که کار خاصی بکنی فقط مراقب رفتارت باش محبت به شوهرت کن و به مادر شوهرت هم بسیار احترام بدار سعی کن با رفتارت معذرت خواهی کنی ولی نه اغراق آمیز معمولی و عاقلانه از هرگونه بحث و جدل تحت هر شرایطی هم فرار کن واقعا به خودت بگو که من نباید گیر بدم و بحث کنم و دعواکنم به مادر شوهرت بگو که خیلی بچگی کردی و احتیاج داری که کمکت کنه و راه و رسم زندگی رو بهت نشون بده اگه نظر مادر شوهرت رو جلب کنی و از دلش در بیاری اون هم مطمئن باش تعریفت رو پیش شوهرت می کنه و می شه گفت که قضیه را با سیاست و خوبی تموم کردید یه کمی به روزهای آشناییتون فکر کنید ببینید با چه آرزوهایی با هم ازدواج کردید. :72:

به نظر من همسرتون
از اول هم نمیخواسته طلاقتون بده فقط خواسته مطمئن بشه که هنوز دوستش دارید .... مطمئن باشید همسرتون دوستتون داره پس زیاد به این موضوع فکر نکنید. و سعی کنید اشتباهات گذشته رو تکرار نکنید .

سلام

فکر می کنم خوب باشه تو یه فرصت مناسب و کافی با شوهرتون صحبت کنید. از قبلش هم بگید که مثلاً شب که اومدی خونه می خوام در مورد اون بحثمون صحبت کنم چون واقعاً اون حرفا رو فقط از روی هیجان زدم و واقعاً اونجوری فکر نمی کنم.
اگه واقعاً خودتون به اشتباهتون پی برده باشید با معذرت خواهی و نشون دادن اینکه اون حرفا نظر واقعیتون نبوده فکر می کنم شوهرتون کوتاه بیان. سعی کنید با پذیرفتن اشتباهتون و محبت همه چیزو از دلش در بیارید. می دونم که شوهرتون هم اشتباهاتی داشته و رفتار مناسبی نشون نداده اما فعلا بهتره که اینارو به روش نیارید و وقتی که آروم شد تو همون فرصت یا یه فرصت دیگه شما هم ناراحتی هاتونو با احترام بهش بگید و خیلی راحت بگید که از چه رفتاری ناراحت می شید و دوست دارید به جای اون رفتار چه کار کنه.
البته مهمتر از اینا اینه که دیگه سعی کنید به خودتون مسلط باشید و موقع عصبانیت هر چیزی که از ذهنتون می گذره رو به زبون نیارید.
شوهرتون هم احتیاج داره که بدونه لازم نیست دعواهاتونو برای کسی گزارش کنه.

به نظرم بهتره هر دوی شما مهارتهای ارتباطیتونو افزایش بدید.

موفق باشید.

دوستای گلم همه حرفایی رو که زدید قبول دارم و دارم سعی میکنم به همشون عمل کنم. فقط به هیچ وجه نمیتونم به مادرشوهرم اون حرفا رو بزنم چون خودش تو زندگی مشترک موفق نبوده و من خیلی از برخوردای بدم و از اون یاد گرفتم مثلا نفرین کردن داد و بیداد کردن و فحش دادن به پدرشوهر بیچاره و مظلومم.تازه من اونو مسبب بعضی از کج خلقیای شوهرم میدونم چون محیط آرومی رو تو خونه واسه بچه هاش فراهم نکرده. البته همیشه به ما میگه از زندگی ما درس عبرت بگیرید و به هم احترام بذارید البته رفتارش با من خوبه و مثل بعضی مادرشوهرا بدجنس نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط همسفر65

فقط به هیچ وجه نمیتونم به مادرشوهرم اون حرفا رو بزنم

---

غرور

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط همسفر65

من خیلی از برخوردای بدم و از اون یاد گرفتم

---

مسئولیت اشتاباهاتتونو به عهده نمی گیرید

قبول دارم مغرورم ولی این حرفم ناشی از غرورم نیست به خاطر اینه که الان که با مادرشوهرم حرف نمیزنم خیلی آروم ترم دلم نمیخواد راجع به اتفاقی که افتاده باهام حرف بزنه چون من تازه دارم خودم و پیدا میکنم از طرفی به خاطر یه مشکل دیگه که تو تاپیک دیگم گفتم میخواد بهم زخم زبون بزنه که حوصلش و ندارم. من از اون شب خیلی عوض شدم رابطم با شوهرم خیلی خوب شده چه نیازی هست دوباره به خاطر حرف مادرشوهر آزرده بشم و احیانا تو برخوردم با شوهرم اندک تاثیری بذاره. اگه خودش خواست باهام حرف بزنه میزنم در غیر اینصورت فعلا کاری باهاش ندارم تا یه ذره روحیم درست بشه و اوضاع هم تثبیت بشه در ضمن من اگه خودم و مسئول مشکلم نمیدونستم اینقدر تغییر نمیکردم.خواهش میکنم اینقدر یه طرفه قضاوت نکنید.

به نظر من باز کردن زیاد این قضیه خوب نیست، بهتره تصمیم بگیرید که از این به بعد کنترل بیشتری روی رفتارتون داشته باشید، وقتی در عمل نشون بدیم که تغییر کردیم میتونیم تأثیر مثبتی روی طرفمون بگذاریم. حالا اگه قرار باشه هر سری بعد از بحث کردن بگیم ببخشید و اشتباه کردم و بعد دوباره روز از نو روزی از نو، اوضاع بدتر و بدتر میشه و در آخر به دلسردی و بی اعتمادی و جدایی می کشه.
به نظر من کسی که دعوا رو شروع می کنه اشتباه بزرگی می کنه و کسی که دعوا رو ادامه میده اشتباهش خیلی بزرگتره