* بعد از 2 سال می خوام دوباره برم سراغش، اما نمی دونم...

سلام به همگی. رابطه ی من با یه خانمی تقریبا 2 سال پیش قطع شد.(یه رابطه ی 5 ساله) من بعد از اون موقع 2 3 بار پارسال اس ام اس دادم اما جواب نداد. اما اصلا زنگ نزدم چون نمی خواستم آرامششو و چیزی که می خواد رو بهم بزنم... رابطه از طرف اون قطع شد. البته اشتباه بیشتر از من بود نه اون. نه اشتباه خیلی بزرگ...اما خوب، سر یه سری لج و لجبازی هم چی بهم خورد، اونم بدجور... بگذریم... بعد از این مدت دیدم که واقعا نمی تونم از فکرش بیرون بیام... الان می خوام موقع امتحانش برم دانشگاه ببینمش و باهاش چند دقیقه ای حرف بزنم. خودم برم جلو و ازش اینو بخوام؟ یا اینکه از دوستی بخوام که بره و ازش بخواد... نمی خوام یهو منو دانشگاه ببینه هول کنه یا اینکه منقلب بشه و جلو دوستاش ضایع بشه. من حتما باید باهاش حرف بزنم... موبایلش قطعه. خونه نمی خوام زنگ بزنم که جلو پدر و مادرش... راه دیگه ای هم برا تماس باهاش ندارم. فقط دانشگاهش... ممکنه الان با کسی دوست باشه، ممکنه نباشه... به نظرتون از دوستم بخوام که بره بهش بگه که من بعد از امتحان یه جا منتظرم که باهاش حرف بزنم، این فکر بدیه یا نه، یا فکر می کنین خودم باید برم و ازش بخوام که چند دقیقه ای باهم صحبت کنیم و این مسئله ای هست که باید خودم حل کنم؟ ممنون...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یا اصلاً این کار ها رو بی خیال بشم و یه راست برم پیش پدرش و قضیه خواستگاری رو مطرح کنم، چون درسم تموم شده، چند ساله که کار دارم، سربازی ندارم، و 25 26 سالم هست. نمی دونم عکس العمل پدرش چیه؟ با پدرش حرف بزنم؟ با مادرش؟ با داییش؟ با خودش... الان بعد از 2 سال، و قطع ارتباط، کدوم کار من درست تره؟ اول صحبت با خودش؟ یه راست صحبت با خانواده ش؟ چی؟ ممنون از همه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahsa_mhmh

سلام دوست عزیز می تونم بپرسم ارتباطتان به چه دلیلی قطع شده است؟ چون یک رابطه ی 5 ساله به این سادگی ها معمولا قطع نمی شود

---

سلام. والا راستشو بخواین من خودمم نفهمیدم. سر یه لجبازی بچگانه. یه هفته به تماسهاش جواب ندادم... گفتم، اشتباه از من بوده... بعدش همه چی قر و قاطی شد. بعد هم گفت دیگه نمی تونه و از این حرفای که همه می زنن... منم هر چی تلاش کردم که بهم نخوره، اون تصمیمشو گرفته بود انگار. 4 سال از من کوچیکتره. از اون به بعد هم تماسی از جانب اون نبوده! من 2 3 بار اس ام اس دادم کلاً، که جواب نداد... هنوز نمی تونم قبول کنم یه رابطه ی 5 ساله اینجوری تموم بشه! تلفنی! نه رو در رو! نمی دونم والا. الان هم 2 سال گذشته و من واقعا اذیتش نکردم تو این 2 سال. می خواستم به فضا و زمان و آزادی که می خواست برسه... هنوز نتونستم از سرم بیرونش کنم، دوسش دارم. مادرش می گفت این یه عشق بچگانه بوده و... برم دنبال زندگیم! اما برای من نبوده چون بعد از اون 5 سال و این 2 سال، هنوزم نظرم همونه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پاييز باراني

سلام
دوست عزيز به نظر من قبل از هر کاري اول سعي کن با خودش صحبت کني .
شايد تو اين 2 سال با کسه ديگي رتباط برقرار کرده يا نامزد کرده :305:
و مطمئن شو که اين خانومم هنوز به تو علاقه مند باشه. ؟؟؟؟
وقتي مطمئن شدي اونم دوستت داره بعد در مورد ازدواج صحبت کن ببين معياراتون براي ازدواج بهم ميخوره يا نه .آخه بين دوستي و ازدواج خيلي تفاوت وجود داره .صحبت يک عمر زندگي . :43:

---

به نظرتون از دوستم بخوام که بره بهش بگه که من بعد از امتحان یه جا منتظرم که باهاش حرف بزنم، این فکر بدیه یا نه، یا فکر می کنین خودم باید برم و ازش بخوام که چند دقیقه ای باهم صحبت کنیم و این مسئله ای هست که باید خودم حل کنم؟؟؟ نمی خوام یهو منو دانشگاه ببینه هول کنه یا اینکه منقلب بشه و جلو دوستاش ضایع بشه. من حتما باید باهاش حرف بزنم... موبایلش قطعه...

ممنون از همه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خیلی تنها

سلام دوست عزیزم

نقل قول:

---

به نظرتون از دوستم بخوام که بره بهش بگه که من بعد از امتحان یه جا منتظرم که باهاش حرف بزنم، این فکر بدیه یا نه، یا فکر می کنین خودم باید برم و ازش بخوام که چند دقیقه ای باهم صحبت کنیم و این مسئله ای هست که باید خودم حل کنم؟؟؟ نمی خوام یهو منو دانشگاه ببینه هول کنه یا اینکه منقلب بشه و جلو دوستاش ضایع بشه. من حتما باید باهاش حرف بزنم... موبایلش قطعه...

---

راستش من فقط میتونم نظر شخصی خودم رو بدم و مسلماً شرایط برای هر فرد متفاوته ؛ ضمن اینکه شما اطلاعات زیادی از شرایط ندادین؟
برای چی میخواین دوباره با ایشون صحبت کنین؟ معذرت خواهی؟ حل کردن مشکل قدیمی؟ اینکه از احساس ایشون بعد از این مدت با خبر بشین؟ و . . .

فکر میکنم سوال اصلی شما نحوه ی جلو رفتن شما باشه ؛ نظر شخصی ام در عمومی ترین فاز و بدون درنظر گرفتن تفاوت های قطعی فردی-شرایطی اینه که اقدام از طریق دوستتون اصلاً خوب نیست
راستی موقع امتحان ها دوران حساسیه (خودتون که بهتر میدونین) ؛ پس چرا تا الآن (موقع امتحان ها) تصمیم به اقدام نگرفتین؟

این نظر شخصی من بود ؛ امیدوارم تونسته باشم کمکی کرده باشم ؛ باز هم دوستان نظرات بهتری خواهند داد ؛ امیدوارم هر تصمیمی می گیرین موفق باشین:72:

---

هم می خوام بدونم بعد از این مدت نظرش چیه؟ هم صحبت دوباره و می خوام اگه کسی نیست تو زندگیش یه فرصت دیگه... اگه بخواد، اگه نه هم که هیچی... والا فکر کردم موقع امتحانا چون همیشه خیلی شلوغه، موقع بهتریه که جلب توجه هم کمتر میشه تا یه روز معمولی که تابلو تره... خودمم نمی دونم چرا الان یه دفعه به فکر افتادم... ممنون از راهنماییتون...

سلام دوست عزیز
تاکید می کنم که این نظر منه و کارشناسی هم نیست اما به نظر من ایشان اگر می خواستند ارتباط بگیرند جواب اس ام اس می دادند یا موبایلشو قطع نمی کرد یا به هر حال به یک طریقی ارتباط می گرفت چون 2 سال گذشته به نظر من به احتمال زیاد تمایلی نشان نخواهد داد.اما اگر واقعا می خواهید اینکار را انجام بدید به نظرم با خودش صحبت کنید و واسطه ای نفرستید.

سلام!
دوست عزيز از اينكه بعد از اين مدت به فكر افتادين معلومه كه هيچ وقت فراموش نكردين ولي همانطور كه خودتون گفتيد رابطه قطع شد.پس اولين راه اينه كه بايد وصلش كنيد:311:حالا اين اتفاق يا ميتونه با يه صحبت با خودش باشه(اگه اعتماد به نفس كافي و تحمل هر عكس العملي رو داريد!)يا ميتونيد در ضمن خواستگاري از پدش يا اطرافيان(دخترا به حرف پدر و دائيشون بيشتر گوش ميدن:تجربه شخصي!)در حال خواستگاري بخواين كه قبلش يا تو مجلس(البته اگه راهتون داد:311:)يه صحبتي داشته باشيد واول درباره دليل رابلطه اي كه خراب شد توضيح بديد.چون در صورتيكه اونم مثل شما بي طرف و برنامه باقي مونده باشه اولين چيزي كه بايد بينتون حل بشه همينه .چون خودش ممكنه زمينه ساز اختلافها يا عدم تفاهمهاي بيشتري درآينده باشه(شما كه اينجا چيزي نگفتيد!)تا ما بدونيم .ممكنه هنوز از دست شما دلخوري داشته باشه و اين رو تصميم گيري اش تاثير بگذاره.
موفق باشيد!:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lvlahtab

سلام
شما چرا یه هفته جواب تلفن ندادین؟حرفتون شده بود یا همینجوری اینکارو کردین؟
اگه همینجوری باهاش رابطه تونو قطع کرده بودین که خیلی بدتره.من جای اون دختر خانم بودم حالا حالا ها هم اگه میومدین سراغم بهتون محل نمیذاشتم.
ببین اگه دوستتو بفرستی مطمئنا بهش میگه نمیخواد باهات حرف بزنه
به پچدرشم بگی شاید همینطور باشه.
منظورم اینه که با واسطه باهاش حرف نزن.جلو دیگران و موقع امتحانات هم سراغش نرو
بزار امتحان اخرشو بده همون روز ببینش.ولی منتظر خوشامد گویی از طرف اون نباش.باید مدتی نازشو بکشی.
اونم تازه اگه میلی به ادامه رابطه و ازدواج با شما داشته باشه
موفق باشید

---

سلام. ممنون از همه بابت جوابها. لطف می کنید... ما یه سری بحث جزئی داشتم که سر لج و لجبازی به اونجا کشید که من جواب ندادم... البته اونم تا حدی مقصر بود اما مقصر اصلی در این رابطه من بودم. نمی دونم. موافقم که موقع امتحانا نرم. شایدم اصلاً نرم. نمی دونم والا. اینجوری که شما میگین امیدی نیست!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مثه اینکه تنهایی بعضی وقتا گزینه ی بهتریه!

سلام
ما(من!) نگفتیم امیدی نیست.من گفتم انتظار نداشته باشین با آغوش باز ازتون استقبال کنه.
شاید زحمت داشته باشه از دلش دربیارین.
در هر حال تصمیم نهایی به عهده خودتونه برین یا نه

ممنون. به یه بنده خدایی گفتم بره آمار بگیره ببینه با کسی هست یا نه!! از 2 منبع غیر موثق خبر رسیده که با کسیه! (گفتن فاب هست!!!) حالا راست و غلطش الله اعلم. بعد از این حرفای شما و این خبر مبهم و فکر کردنا، تصمیم گرفتم یه ایمیل بزنم، بگم می خواستم بیام ولی نیومدم چون نمی خواستم آرامششو بهم بریزم موقع امتحانا و اینکه یه چیزایی شنیدم... و دلیل دیگه ای نداره نیومدنم... اگه 1 هزارم در صد هم علاقه ای یا کششی باشه حداقل یه جواب کوتاه میده. اگه هم نه، به نظرم رفتنم با این اوصاف کار اشتباهیه... نمی دونم دیگه!

یعنی شما میگین با اینکه 2 سال هیچ تماسی نبوده از طرف اون و با هم هیچ رابطه ای بعد اون مدت نداشتیم و بعد از آمارگیری من!!! که درصد درستُ غلط بودنشو نمی دونم، اما احتمالشو میدم که... بازم برم پیشش؟ بهش به نظرتون چی بگم؟! اصلاً برم خلاصه یا نرم با این اوصاف؟! اگه میرم موقع امتحانا برم؟! سر صندلیش یعنی برم خفتش کنم؟ ضایع نیست؟! موندم...

سلام
ببینید انگار شما قصد ازدواج با اون خانمو ندارین.نکنه دوباره خواهان ادامه دوستی هستین و فقط همین؟
از ادبیاتتون و محتوای حرفاتون برمیاد اینطور باشه
"آمارشو گرفتم ... باکسی هست یا نه...!"
بنظر من که ادبیات کسی که قصد ازدواج داره باید بهتر باشه.دلچسب تر.محترمانه تر نسبت به فرد مقابلش
اگه واقعا قصد ازدواج دارین و فکر میکنین مناسب شما هستن موقع مناسب پا پیش بذارین و بهش بگین هدفتونو .اونم محترمانه و با ادبیات یک فرد بالغ و عاقل
اگه خواست خواست نخواست هم از رفتارش معلوم میشه داره ناز میکنه یا واقعا نمیخواد.اینو دیگه بعهده شما که آقا هستین میذارم

1-سلام. ممنون بابت جواب! ایشون قبل از قطع رابطه ش با بنده، می گفت حالا حالا ها به فکر این چیزا نیست... می خواد درس بخونه، روابط اجتماعیشو... الان چطور شده که 2 سال نشده یکی رو پیدا کرده؟! و همون کسایی که آمار آوردن!!! گفتن که رابطه جدیه... من فقط می خواستم بدونم هنوز تنها هست یا با کسیه! اگه با کسی هست، احتمالا تا حالا هزار بار در ذهن خودش مقایسه کرده... حالا من به نظرتون برم جلو بگم، شما نیومدی، من اومدم، اونو ول کن! یا بگم راجع به منم فکر کن؟ ایشون که هنوز درسش تموم نشده و به گفته ی خودش تا آخر درس به فکر این چیزا نیست! حالا من الان برم بگم بیا با من ازدواج کن! خوب به من بر می گرده میگه، من که گفتم فعلا قصد ازدواج ندارم، دیگه چی میگی! برم بگم فرصت دوباره، تجدید نظر؟ پس اونی که باهاش دوباره شروع کرده چی؟ اگه بد باشه طرف، خوب خودش شاید بیاد، شایدم نه! اگه اون بهتر باشه، خوب باهاش می مونه! من میگم که اصلاً رفتن من الان معنی داره یا نه؟! با این اوصاف... اگه معنی داره، کجا، چه جوری؟ چی بگم؟

2-چطور یه رابطه ی 5 ساله انقد راحت تموم میشه (خیلی راحت، من در حقش بدی نکردم، اما خوب، اشتباه داشتم...) و حتی دریغ از یه اس ام اس، با مزمون مثلاً: «من یکیو پیدا کردم، تو هنوز تنهایی بی عرضه؟» خوب وقتی اون چنین کاری نمی کنه و به طرف منم نمیاد، آمار گرفتن من کار غیر منطقیه؟! به نظر من، آمار گرفتم من به این معنی نیست که من بازم قصد دوستی دارم.. از نظر من، این کارم یعنی: می خواستم ببینم در چه وضعیه! شاید واقعاً خوشحال و راضی باشه از وضعش!... نمی دونم دیگه!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lvlahtab

سلام
منظورتونو متوجه شدم.فقط نمیدونم چرا طرز حرف زدنتون طوریه که فکر میکنم قصدتون جدی نیست!
بهر حال.بگذریم
آیا شما مطمئنین ایشون با کس دیگه ای رابطه دارن؟با این اوصاف اگه شما رو بپذیرن حاضرین باهاش ازدواج کنین
شما علنا رابطه ایشونو میدونید بازم مایل به ازدواج هستین؟
خب نمیدونم غیرتتون اجازه میده یا نه!!!
اما اگه براتون مهم نیست...
شما فقط به قصد این جلو برین که تکلیفتونو معلوم کنین
اگه ندونین کی قصد ازدواج داره و با کی.خب یا باید منتظر بمونین(که یه ریسکه)
یا اینکه بیخیالش بشین(که یه ریسک دیگه س و شاید تا اخر تو دلتون این علامت سوال بمونه که شما رو میخواست یا نه)
بنظر من اگه عدم وفاداری ایشون(در صورت واقعیت داشتن)اهمیتی نداره(بهر حال تعهدی بینتون وجود نداشته)بهتره برین و نظرشو در یک وقت مناسب جویا بشین.وقتیکه مشغله دیگه ای نداره تا تو برخوردش تاثیر بذاره.و البته پیشنهادتونو جدی و کمی رسمیتر(نه خیلی خشک تا فراری بشه.و نه خیلی تر!!!) بهش بگین طوری که بدونه هدفتون خیره و ارزش فکر کردنو داره.شاید نوشتن یک نامه مفصل بد نباشه در کنار ملاقات حضوری
در هر حال قبلا گفتم اگه نظرش مثبت هم باشه احتمال داره اول زیاد تحویلتون نگیره
اینجاشو باید خودتون تشخیص بدین که داره ناز میکنه یا واقعا نمیخواد

---

ممنون بابت جوابتون و وقتتون. من تمام این جنبه هایی که شما مطرح کردینو هزار و پونصد بار تو ذهنم مرور کردم.من به هیچ طریقی بهش دسترسی ندارم! تنها راهم رفتن به دانشگاهه! الانم که موقع امتحانا هست دقیقا می تونم بر اساس شماره ش کلاسی که توش امتحان داره و صندلیشو پیدا کنم و برم اونجا و ازش بخوام که بعد از امتحان یه جا با هم صحبت کنیم! حالا ممکنه اون دوست جدیدش! - که صحتشو نمی دونم اما حدس م زنم که با کسی باشه - اونجا تو همون کلاس باشه، شایدم نباشه... من جور دیگه ای بهش دسترسی ندارم و موقع دیگه، پیدا کردن روزایی که کلاس داره و ساعتش، سخته و غیر ممکنه شاید... اما الان می دونم یه دو سه هفته ای سر یه ساعت به خصوص باید بیاد امتحان بده! یه ایمیل خیلی کوتا زده زدم، اما نمی دونم کی جواب میده، یا اصلا جواب میده بهش یا نه؟ یا اصلا ایمیل فایده داره یا نه!

خوب الان برم موقع امتحانا؟ حرف بزنم، نامه هم بدم؟ نرم؟ اگه اصلا نخواست باهام حرف بزنه، اصرار کنم؟ اصرار نکنم؟ چیکار کنم؟ از اومدن من اونجا ناراحت نمیشه؟ مطمئنا میشه اما خوب... چیکار کنم؟

ممنون بابت جوابا:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lvlahtab

سلام دوباره
خب اگه اینطوره سر امتحان آخری برین سراغش
اما نه تو کلاس و سر صندلی
منتظر بشین از امتحان که دراومد
بیرون تو محوطه باهاش صحبت کنین
بنظر من از اونجایی که ممکنه نتونین حرفاتونو مفصل بزنین نامه بدین
و خواستار قرار بعدی باشین
اینم تو نامه بگین که جاب نامه رو از طریق ایمیلش بده و بدونه که بهش ایمیل میزنین تا چکش کنه
با یه بار صحبت رودر رو اونم با اون شرایط نه میتونین شما نظر ایشونو بفهمید نه ایشون امادگی قبلی دارن که عکس العمل مناسب نشون بدن
اگه نخواست حرف بزنه نامه رو بهش بدین
اگه اونم نگرفت بهش بگین بهش ایمیل خواهید زد
مطمئن باشین چک میکنه
محتوای ایمیلتون هم بمونه اگه خواستین بعدا درموردش صحبت میکنیم
موفق باشین

---

سلام. بازم ممنون بابت جوابتون. نمیشه! چون انقد اونجا شلوغ پلوغه که جای سوزن انداختن نیست! چه برسه آدم بخواد کسی رو راحت پیدا کنه! چون فقط یه رشته اون روز و ساعت امتحان نداره... یه عالمه آدم! یه عالمه کلاس! 2 3 تا در ورودی و خروجی! حالا این مشکل به کنار، اومدیم و من سر امتحان آخر رفتم و اون، اون درسو نداشت یا اون درسو قبلا پاس کرده بود! اون وقت چی؟! بمونم تا ترم بعد؟!!! این کارم گمونم نمیشه کرد! بهتون گفتم، یه ایمیل کوچیک زدم و گفتم که می خوام بیام ببینمش اما هنوز تصمیم نگرفتم.... اما نمی دونم کی چک می کنه، 1 ماه دیگه؟ 2 ماه؟ 3 ماه؟ 4 ماه؟ فردا؟ اصلا چک می کنه یا نه! یا کی معلوم نیست! یا اصلا ایمیل رو جواب میده یا نه! با این اوصاف باید چیکار کرد؟! عجب وضع پیجیده ای...

تا مدتی رها کنید این ذهن خسته را . رها کنید .
نه لازم است فکر کنید و نه لازم است کار خاصی انجام دهید . تنها آرامش داشته باشید و رها کنید و صبر کنید . صبر . صبر .
اوضاع پیچیده نیست شما ماجرا را با فکرهای شلوغ خودتان پیچیده کرده اید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نعمت يعني ما

ميشه به اين سوال جواب بدين
چرا دوباره دنبال اون دخترين؟چه ويزگي ممتازي رو در اون دختر ديدين كه فكر ميكنين شايد كمياب باشه؟
آيا اگر الان دختري با ويزگي هاي خوب براي ازدواج داشتين باز هم به همون دختر فكر مي كردين؟
.
.
.
به نظر من شما در سن خيلي كوچكي كه بالطبع تجربه ي كمتري داشتين با ايشون بودين و بالطبع كارهايي كردين كه شايد الان خودتون هم پشيمون شده باشين
فكر مي كنم اگر شما به دنبال دختر با ويزگي هاي نزديك به خودتون در حال حاضر باشين موفقيت بيشتري در زندگيتان به وجود خواهد امد
موفق باشين ايقدم حرص نخورين باور كنين اينقد اعصاب خوردكني نداره:72:

---

سلام. ممنون از جواب شما. من درسته که اون موقع سنم کمتر از الان بود. الان 26 هستم. اما همونطور که گفتم حتی بعد از 2 سال نتونستم فراموش کنم. و تا وقتی که مطمئن نشم که برگشتی وجود نداره، مطمئنا هر رابطه ای شروع بشه، می دونم خرابش می کنم... اون دختر خوبی بود. ما زیاد مشکل نداشتیم اما خوب نمی دونم یه دفعه چرا همه چی از این رو به اون رو شد. الان مشکلم رفتن یا نرفته و ... در صورت رفتن، اون مشکلاتی هست که مطرح کردم در پست های قبلی...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lvlahtab

سلام
اوضاع رو واسه خودتون بيجيده نكنين
يعني بعد از 5 سال دوستي شما نميتونين ايشونو غير از امتحانا جاي ديكه بيىا كنين؟
شماره اي ادرسي
فكر كنم بشه ها

---

سلام. ممنون از راهنمایی ها... شماره ی خودش قطعه. خواهرشم قطعه! خونه شونم عوض کردن. جایی که بودن دیگه نیستن... اینو می دونم. حالا کجا رفتن نمی دونم! کلاس خاصی هم نمی رفت اون موقع. الانشو بازم نمی دونم! دیگه شماره ای ندارم ازش. مغازه ی داییشو می دونم کجاس.

-شماره ی باباشو دارم!!!!!! 2-محل کار باباشو می دونم! 3-خونه ی مادربزرگشو بلدم!
4- می دونم کدوم دانشگاه میره و چه رشته ایه!!!! همین!

سلام!
چرا دوباره مي خواين ببينيدش؟اصلا خودتون ميدونيد اگه ببينيدش چي ميخواين بهش بگين!:303:اگه اونو واقعا ميخواين و محل كار و شماره پدرشو داريد و شرايط ازدواجو!!!(اين خيلي مهمه!)برين سنگاتونو باهاشون وا بكنيد.اگه اون قضيه اي كه ميگيد يه دوستي ساده است (برفرض واقعي بودن)كه نميتونه پايه و اساسي براي تشكيل زندگيش باشه مگر اينكه نخواهد به هر دليلي ديگه شما رو تو زندگيش ببينه.:160:
به يه شيوه كاملا سنتي اقدام كنيد .آيا پدرش از قبل در جريان برنامه شما بوده؟يه معتمدي را معرفي كنيد و به اقدامتون صورت جدي بديد اگه اعتماد به نفس و آمادگي كامل براي تشكيل زندگي داريد!:227:اين كاري كه داريد شما ميكنيد اسمش ميشه يكسري خيالبافي و بايد و نبايد و ميشه و نميشه و پيچوندن خودتون و ديگران!:325:
كمي مصممتر وو قاطع تر باشيد!:324:
موفق باشيد!

"slimslim" عزیز سلام

من از همون اول جریان تاپیک و مشکلت رو دنبال کرده ام و نظرات و کمک هایی که دوستان برات نوشتن رو خوندم و به نظرم خیلی راهگشا و تقریباً واضح بودن ، من هم در این شرایط چیزی برای گفتن نداشتم ، اما بعد این مدت نمیدونم چرا به یه جمع بندی نمیرسی؟ چرا نتیجه نمیگیری؟ چرا اینقدر موضوع رو بزرگ و پیچیده جلوه میدی؟ نمیگم موضوع کوچک ، ساده یا کم اهمیتیه! نه نیست! ولی نه اینقدر!:311:
به نظر من اگه یه بار دیگه پست های قبلی رو بخونی حتماً به یه نتیجه ، تصمیم و اقدام درست میرسی.


اگه نظرت روی ایشون خیلی جدیه ؛ اگه به ازدواج فکر میکنی ؛ اگه به قول خودت دغدغه ت فقط " چه طور رفتن، چطور گفتن و ... مهمه " هست / به نظر من:

1. خودتون با ایشون صحبت کنید ؛ واسطه اعم از دوست خودتون یا ایشون رو نفرستین (از این مورد توی دوستام نتایج بدی دیدم)
صرف نظر از اینکه برای چی میخواین دوباره با ایشون صحبت کنین ؛ معذرت خواهی؟ حل کردن مشکل قدیمی؟ اینکه از احساس ایشون بعد از این مدت با خبر بشین؟ و یا به قول خودتون "می خوام اگه کسی نیست تو زندگیش یه فرصت دیگه..." این رو بدونین این حق شماست که از ایشون خیلی محترمانه وقتی برای صحبت کردن درخواست کنید ؛ تحت هر شرایطی و صرف نظر از هر چه که بین شما بوده(که خودتون گفتین خدا رو شکر یه لج بازی ساده بوده و نه مشکل ِ حاد) واقعاً این حق شماست که ایشون برای صحبت ها و احساسات شما وقت بذارن

2. خیلی رسمی رفتار کنید ؛ اولاً که خودتون از قبل پیش خودتون تصمیم بگیرید و توی دلتون به درستی کارتون ایمان داشته باشین و مصمم و با اراده و بدون هیچ تزلزل و ترسی از خراب کردن یا هر چیزی اقدام کنید
بر اساس گفته های خودتون شما ایشون رو برای امر خیر در نظر گرفتین ، پس از هر کاری که شما و قصدتون رو چیزی جز این نشون بده اجتناب کنید ، در کل جدی و رسمی رفتار کنید (شما گفتین قصدتون ازدواجه ، ازدواج هم جدیه دیگه!)

3. نامه ننویسن (از این مورد هم نتایج بدی بین دوستام دیدم) نامه از رسمیت رفتار و جلوه ی جدیّت شما کم میکنه
به نظر ِخیلی از دوستام نامه حتی در بهترین حالتش هم آدمو یاد دوستی های دبیرستانی میندازه!:300:

4. تلاش دوستان در پست های ابتدایی تاپیک انتقال دادن یک "آمادگی" به شما بود ، برای مواجهه با هرگونه برخورد احتمالی ( چه خوب و چه بد / البته احتمالاً بد! چون مسلماً توی ذهن ایشون این خواهد بود که پسری که 2سال پیداش نبوده قطعاً تونسته موضوع رو فراموش کنه و یا شاید خوابی دیده باشه و...)
خودتون رو برای جواب منفی آماده کنید ، جواب منفی نباید چه از حالا که هیچ اقدامی نکردین و چه در حین صحبت شما رو متزلزل و بی ثبات کنه ، خلاصه اگه به کارتون و درستی اون ایمان داشته باشید همه چی حله! و ایشالا هیچ مشکلی نخواهید داشت
جواب منفی هم فقط یه جوابه! همین! باور کن!
اعتقاد داشته باش که قلبی که حقیقتاً برای تو نمی تپه یا حداقل دیگه نمی تپه رو نمیشه و نباید صاحب شد
با اهمیت ترین چیز اینه که دست رو دست نذاشتی که فرد مورد علاقه ت رو از دست بدی ، و فرداروزی اگه دلت ازت ایراد گرفت دفاعیه ای از خودت براش داشته باشی!

اگه صحبت کردن حق شماست و وقت گذاشتن هم ، وظیفه ی ایشون ؛ اینو هم بدون دادن هر جوابی حق ِ ایشون و پذیرفتنش وظیفه ی شماست!


5. به هیچ وجه از پیش جملاتی رو برای گفتن آماده نکن! اما حتماً حتماً محورهای صحبتت رو مشخص کن!!
یعنی بدونی درباره ی چند موضوع و چه موضوعاتی بر حسب اهمیت باید صحبت کنی ؛ و چه موضوعاتی به صلاحه که مطرح بشه یا نه؟ (برای مثال فقط خودت میتونی با توجه به شخصیت ها و شرایط تصمیم بگیری که آیا درباره ی مشکلات گذشته صحبت بشه یا نه؟) یا از چه طریقی موضوع رو مطرح کنی؟
اما باز هم میگم جمله ای از پیش آماده نکنی ها! چون محورهای موضوع با توجه به شرایط(چون ما نمیدونیم چه برخوردی پیش خواهد آمد) انعطاف خواهند داشت ، اما جملات ِ پیش آماده چنین انعطافی ندارند!
گذشته از این ها ساختن جملات ِ پیش آماده مستلزم پیش بینی برخورد ، احساس و جملات ایشونه که ما بی خبریم!
راستی روی این موضوع فکر کن که توی این ملاقات چقدر از احساسی که به ایشون داری صحبت بکنی؟ اصلاً مطرح بکنی یا نه؟ راستش من نظری در این باره ندارم! (من که خودم توی صحبت خودم به هیچ وجه احساسی صحبت نکردم!)

6. در مورد دوران امتحانات ، پیش از این توی پست6# هشدار داده بودم ؛ اما واقعا نمیتونم بدون آگاهی و در نظر گرفتن شرایط قطعاً بگم که بری یا نه؟
راستی شما در جواب من گفتین که: " والا فکر کردم موقع امتحانا چون همیشه خیلی شلوغه، موقع بهتریه که جلب توجه هم کمتر میشه تا یه روز معمولی که تابلو تره... " چرا اینقدر برای شما توجه اطرافیان مهمه! خب داداشم شما قصدت ازدواجه و میخوای با ایشون صحبت کنی از چی واهمه داری؟
شاید اگه من جای شما بودم میرفتم خیلی کوتاه فقط از ایشون وقت گفتگو برای روزهای آینده میخواستم و توی اونروز که مکان و زمان مناسب تری برای صحبت هست حرفهامو میزدم (البته احتمال یه برخورد هست که ایشون بگن با شما هیچ حرفی ندارند! / این اتفاق برای یکی از دوستام افتاده!:302:)
شما گفتین: " نمی دونم. موافقم که موقع امتحانا نرم. شایدم اصلاً نرم. نمی دونم والا. اینجوری که شما میگین امیدی نیست! " و " مثه اینکه تنهایی بعضی وقتا گزینه ی بهتریه! "
ای حرفا یعنی چی؟!!! :300: کی همچین حرفی زده؟!! این چه نتیجه گیری و تصمیم و اراده ای؟!!!!:300:

7. شما گفتی که آمار گرفتی و . . . ؛ کلاً آمار گرفتن کار نادرستی نیست ؛ اما در شرایط شما استناد به یه گمان اصلاً پذیرفتنی نیست!
به نظرم بر فرض که کسی هم باشه ، جلو رفتن شما به هم ریختن آرامش محسوب نمیشه
اگه نامزد داشته باشند یا به هر دلیلی شما رو نخواستن خب خیلی راحت به شما میگن دیگه.
گذشته از این فکر نمیکنم که نیازی به تکرار چندباره باشه که: آخه داداش ِ من صحبت ِ با ایشون و مطرح و تثبیت کردن خودتون به صورت رسمی و محترمانه به عنوان یه خواستگار در کنار هر چند تا رقیب دیگه حق مسلم شماست

شما گفتین:

" من فقط می خواستم بدونم هنوز تنها هست یا با کسیه! اگه با کسی هست، احتمالا تا حالا هزار بار در ذهن خودش مقایسه کرده... حالا من به نظرتون برم جلو بگم، شما نیومدی، من اومدم، اونو ول کن! یا بگم راجع به منم فکر کن؟ ایشون که هنوز درسش تموم نشده و به گفته ی خودش تا آخر درس به فکر این چیزا نیست! حالا من الان برم بگم بیا با من ازدواج کن! خوب به من بر می گرده میگه، من که گفتم فعلا قصد ازدواج ندارم، دیگه چی میگی! برم بگم فرصت دوباره، تجدید نظر؟ پس اونی که باهاش دوباره شروع کرده چی؟ اگه بد باشه طرف، خوب خودش شاید بیاد، شایدم نه! اگه اون بهتر باشه، خوب باهاش می مونه! من میگم که اصلاً رفتن من الان معنی داره یا نه؟! "

اولاً با این اوصاف جلو رفتن شما اصلاً بی معنی نیست خیلی هم خوبه ؛ این دست رو دست گذاشتنه که بی معنی ، بی نتیجه و بی اهمیتیه!!:300:

دوماً پا پیش گذاشتن ایشون رو کلاً فراموش کن ؛ چون محاله!:160:

سوماً میل خودته! میخوای تا زمان فارغ التحصیلی صبر کن و ایشون رو از دست بده! چون ایشون یه بار گفتند که فعلاً قصد ازدواج ندارند و بعد بشین افسوس بخور / باز هم میگم خب دوست عزیزم اگه باز هم قصد ازدواج نداشته باشه بهت میگه ، چرا خودت به جای ایشون به خودت جواب میدی؟!(این بار چندمه این تذکر رو میدم ها!:311:)

چهارماً شما قرار نیست جای شخص خاصی یا خواستگاری رو بگیرین!!! شما یه خواستگار با جای مشخص هستین

پنجماً قرار نیست شما به جای ایشون خودتون رو با خواستگارهای دیگه مقایسه کنین ؛ مقایسه و تصمیم حق ایشونه / کار اصلی ِشما اینه که خودت رو به خوبی مطرح و تثبیت کن ، تنها کار باقی مونده ی شما ، پذیرفتن نظر ایشون خواهد بود.


8. خیال بافی نکنید

9. قبل از اقدام پیش خودتون مراحل آینده ی بعدی رو متصور بشین ، یعنی پیش خودتون بگین: "خب بعد از این چی؟"

10. در مراحل پیش روی خودتون حتماً حتماً مرحله ی دخالت خانواده ها رو لحاظ کنید که از چه مرحله ای کار به خانواده ها واگذار بشه (به نظرم این گفتگو باید یه محک و تلاش برای فهمیدن احساس طرفین باشه و نه بیشتر ؛ چون اگه قصد ازدواجه ، از این جا به بعدش کار باید به کاردان سپرده بشه!)

11. در تمام مراحل و لحظه لحظه ها فقط و فقط یه عامل رو هرگز فراموش نکن : خدا
__________________________________________________ ___________

فعلاً چیز دیگه ای به ذهنم نمیرسه!:82:
من هم مثل دوستان دیگه ای که کمک کردند برای موفقیتت نهایت تلاشم رو میکنم ، اینو بدون که تنها نیستی
ایشالا موفق باشی:72:

نقل قول:

---

سلام خیلی تنها
این من بودم که نامه نوشتن رو به ایشون پیشنهاد کردم
اما منظورم نامه عاشقانه و این جنگولک بازیها نبود
من احتمال دادم طرف مقابلشون حاضر نشه باهاشون صحبت کنه
پس اونموقع بهتره خلاصه حرفاشو مکتوب بهش بنویسه و نیتشو بگه
اگه هم کار خوبی نیست حداقل باید بگه که بهش ایمیل میده تا اونم متوجه بشه و چک کنه
خیلی تنها
اگه حتی 1% اون خانم حاضر به صحبت نشد (بعلت غیر مترقبه بودن دیدن ایشون، جلب نظر اطرافیان یا هر چی)
پیشنهاد شما چیه؟
دوستمون چطور بتونن در ارامش حرفشونو بهش بزنن و ایشون درست برداشت کنن

نظر من اینه که اگه واقعا دادن نامه بده
حداقل بهش بگن از طریق ایمیل باهاش در ارتباط خواهند بود تا بلکه بعدا طرف مقابلشون بتدریج امادگی ملاقات حضوری رو پیدا کنن و با یه عکس العمل احساسی هردوشون بهم نریزن

---

"lvlahtab" خانم سلام
اگه نامه نوشتن رو درست ندونستم و نوشتن نامه نظر بوده ، من خدای ناکرده قصدی نداشتم / ببخشید:72:

من با گفتن ایمیل مشکلی ندارم و یه راه اضطراری خوب محسوب میشه ؛ این که slimslim عزیز به گوش ایشون برسونن که ایمیل زده اند یا خواهند زد مطمئناً باعث میشه که ایشون Check Mail بکنند!

اما من شخصاً نامه دادن رو درست نمی دونم و مطمئنم دلیل این بدبینی ام به نامه! اتفاقاتیه که از این بابت برای دوستام افتاده!
ببینید ؛ من به نامه بدبینم! اصلاً نامه یه حالت خاصی داره :163: هرچی فکر میکنم نمیتونم صفت خاصی براش پیدا کنم:311: ، چه جوری بگم توی سن 26 سالگی چندان دلچسب و شایسته نیست ؛ ناخودآگاه همه به یاد دوستی های توی راه مدرسه توی دوران دبیرستان میوفتن!:311: اینطور نیست؟!

ایشون باید هرطور شده خودش رو به عنوان یه خواستگار ، با جایگاهی مشخص و شرایطی قابل تأمل و... برای خانم مورد نظر ، مطرح بکنه!

ایشون با تمام احساس جلو میره و اون خانم (در شرایط Normal & General ) بایستی برای تمامی و تک تک احساسات ایشون پاسخ داشته باشند

و نامه چنین Function نداره!:82:

نامه ، یعنی من نمیتونم رو در رو حرفامو بزنم! خب این یعنی چی؟ احساس ضعف؟ پس خانم باید به کسی تکیه کنه که دور از جون slimslim حرف زدن رو در رو بلد نیست

در هر صورت با توجه به دلایلی که شما آوردین (هر چند ایراداتی بسیار بزرگی بهش وارده) اندکی متقاعد شدم که نامه هم مثل ایمیل میتونه به عنوان یه راه اضطراری آخر به کار گرفته باشه ؛ اما قرارمون این شد که عشقولانه و... نباشه ها!:311:

هیچ چیز مثل نوشتن راحت نیست / اما تأثیری که صحبت رو در رو داره هیچ نامه ای نداره

ولی پیش بینی نمی کنم که اون خانم خیلی مطلق و رادیکالی و بدون هیچ دلیلی از صحبت با ایشون سر باز بزنه ؛ و حتماً وقت صحبت به ایشون خواهد داد (ایشالا که اینطور میشه:323:)

من رو پیشنهاد قبلیم تاکید میکنم
بهتره تو امتحانات اونم اولینش نرین سراغش
خب باید ایشون رو هم در نظر بگیرین
اینطوری بهتره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خیلی تنها

سلام

slimslim عزیز ؛ چی کار کردی داداش؟:162:

---

سلام دوستان عزیزم. ممنون بابت وقتی که برام گذاشتیم... "خیلی تنها"، "Mahtab"، "نعمت" عزیز و همه...:72:
امیدوارم صوابش بهتون برسه.:323: دم همه تون گرم. نمی دونم چه جوری باید تشکر کنم...:72:

رفتم، از روی شماره پیداش کردم، تو راهرو دیدمش، خواستم که بعد از امتحان حرف بزنیم، قبول کرد...

1 ساعت حرف زدیم... تقریبا نظرش از 2 سال پیش هیچ تغییری نکرده، سفتو سرسخت تر شاید... یه سری عقاید عجیب و طرز فکر غریب... گفت قصد ازدواج نداره، قصد عاشق شدن نداره، قصد ادامه اون رابطه و یا شروع یه رابطه ی جدید و کلاً قبول کردن منو نداره. گفت میشه آدم برا پدر مادرش با کسی ازدواج کنه و عشق در کار نباشه و فقط برا اینکه با کسی باشه و بچه دار بشه و ... گفت اهداف زیادی در ازدواج نهفته س! خودش کلی خواستگار جواب کرده، از همکلاسی گرفته تا فکو فامیل... گفت نمی تونه به چشم یه آدم جدید بهم نگاه کنه و نمی تونه مثه قبل بهم نگاه کنه. از من خواست که ببخشمش و گفت نماز می خونه و هر روز توبه می کنه! هنوز هفته ای یه بار از اون موقع میره پیش روانشناس! گفت دوستاش همه می دونن افسرده س! ازم خواست بیشتر تلاش کنم و اگه خودم نمی تونم، به مامانم بگم برام دنبال زن بگرده و با کس دیگه ای خلاء اونو پر کنم... گفت حتما برای ازدواج عشق لازم نیست! بچه دار میشی و همه چی یادت میره... من گفتم سایه ش رو زندگی می مونه تا ابد، گفت می مونه، اما باید کنار اومد! گفت 3 تا خواهش داره: 1- ببخشمش 2-کسی رو پیدا کنم 3- یادم نیست چی گفت!!! گفت به من مدیونه، گفت من می تونستم خیلی اذیتش کنم، آبروشو ببرم، اما نکردم، گفت همین اتفاق برا یکی از دوستای صمیمیش افتاد و پسره همش اذیت می کنه و گفته نمیذاره آب خوش از گلوش پایین بره... گفت بهش قول بدم که تلاش کنم و با کسی باشم، گفتم قولی نمی تونم بدم، گفتم من نمی تونم برا اینکه تو رو فراموش کنم، برم با یکی که دوسش ندارم زندگی کنم و اونو هم بدبخت کنم! گفت تو چه ویژگی مثبتی در من می بینی، دختر نجیب زیاده!!! و این حرفایی که معمولاً در این مواقع زده میشه... گفت می خواد فقط درسشو بخونه، رو درسش تمرکز کنه، نماز می خونه، روزه می گیره و گفت: "الانم که اسلامو کاملاً قبول داره!!!" (انگاری ما کافریم، یزیدیم(البته یزید مسلمان بود!) ) گفت فرق کرده، گفت عکساشو پاک کنم چون:1- الان که اون عوض شده و من نباید به عکساش نگاه کنم!! 2- هر چی نگاه کنم عکسا رو بدتر میشم... گفتم، از کجا می دونی پاک نکردم...
گفت چیزایی که از من داریو بریز دور، گفتم ریختم دور... گفت باید بیشتر تلاش کنی، حتما کم تلاش کردی که نتونستی فراموش کنی. گفت چیزی نشد نداره، گفتم خوب می دونم و واسه همینه که الان اومدم و اینجام... گفت دیگه براش فرقی نداره، حتی حاضره یه کاری که ازش متنفره انجام بده، اگه پدر و مادرش صلاح بدونن! گفتم شاید پدر و مادرت راضی شدن، اونوقت چی؟ گفت، نه، من دیگه نمی خوام... گفتم تو می گی نشد نداره، میگی نگو نمی خوام، اما خودت داری عکسشو میگی... من زیاد حرف نزدم، چون حرفم چند کلمه بود که همونا رو هم گفتم... تقریبا همه حرفای 2 سال پیشو زد با چند حرف جدید... با اینکه من یهو سر زده رفتم، زیاد اونقدر که بایس هول میشد، نشد! تقریبا، نه، خیلی از من مسلط تر بود انگار... آره خلاصه اینطوری... منم که حرفام تموم شد، گفتم اگه ندیدمت، دیدار به قیامت، یا دیدار به زندگی بعدیمون... کیفمو برداشتم مثه این فیلما، تو یه جاده ی طولانی زیر آفتاب گرم مثه اُسکولا! راه افتادم... بعد یه 100 متر رفتم دیدم اونوری راه نیست برگشتم:311: که ماشین سوار شم... یه 10 نفری هم آشنا اونجا دیدم، دوست، آشنا، همکار و...

آره خلاصه، قصه ی ما ماست بود، هر چی گفتیم راست بود! :310: :103: