*عدم احساس ورزي قبل از ازدواج ،‌آيا پس از ازدواج ادامه داره؟خانم

سلام

سعی می کنم سوالمو تا جایی که می تونم کوتاه بنویسم که از خوندنش خسته نشین.

پسری 25 ساله هستم که یکی از همکلاسی های دوره کارشناسیمو دوست دارم و این قصدو دارم که با شناخت بیشتر با هم ازدواج کنیم. بعضی اوقات با هم صحبت می کنیم (فقط در مورد ازدواج یا درس و نه الکی) که هم خانواده من و اون از ارتباطمون و نیتمون خبر دارن. متاسفانه با اینکه من همیشه با احساسی شدن رابطه مخالف بودم ولی اون حین صحبت ها ابراز علاقه کرد و رابطه ما تا حدی احساسی هم شد.

مشکل من اینه که حالا که دیگه مطمئنم که منو دوست داره ازش انتظاراتی دارم فقط در حد اینکه وقتی ناراحتم انتظار دارم که ناراحتی من براش مهم باشه و سعی کنه از دلم در بیاره و اون اصلا این کارو نمی کنه یعنی در مقابل ناراحتی من خیلی بی تفاوته. من خودم واقعا براش کم نمی ذارم هر کاری بتونم براش انجام می دم و اصلا نمی تونم ناراحتیشو ببینم، خودشم اینو می دونه و تایید می کنه.

هر وقت هم بهش می گم که چرا احساسات من برات مهم نیست و ناراحتی من برات اهمیتی نداره می گه الان قبل از ازدواج خیلی با بعد فرق داره و می دونم که بعد از ازدواج اهمیت می دم و همه دخترا همینجورن، تازه تو هم هنوز مطمئن نیستی که می خوای با من ازدواج کنی. (در صورتی که خیلی اوقات راحت ابراز علاقه می کنه و البته هر از گاهی می گه ابراز علاقه قبل از ازدواج درست نیست و رعایت می کنه)

به نظر شما این رفتار بعد از ازدواج هم تکرار می شه یا همونجور که خودش می گه فقط قبل از ازدواج اینجوریه و همه دخترا همینجورن (در ضمن از خانواده خیلی مذهبی هستن)؟؟؟

سلام و به تالار خوش آمدید

قبل از اینکه به این خانم و رفتار او بپردازیم بهتر است سر دوربین را به سمت شما بچرخانیم و ببینیم شما چرا چنین توقعی دارید ؟!
و چرا فکر می کنید که دیگران نسبت به شما و رفع ناراحتی های دل شما مسئول هستند ؟

زمانی که شما خودتان چنین مهارت و توانایی را برای کسب ارامش خود ندارید بار مسئولیت احساسی خود را بر دوش دیگران نباید بیندازید .

دیگران مسئول تغییر دادن حال ما نیستند . اگر چنین کاری بکنند و چنین اتفاقی بیفتد تنها و تنها لطف کرده اند و گرنه حجتی بر آنها نیست .

شاید در زمانی که ما از دیگران توقع داریم دیگران ابدا در شرایطی نباشند که بخواهند حال ما را از حال بد به حال خوب تغییر بدهند و در صورتی که برای این توقع و سطح توقعی همین امروز کاری نکنید ، این بهانه را در طول زندگی خواهید داشت و این در رابطه ی زناشویی یکی از موارد آسیب زا است .

چرا که در پاره ای مواقع همانطور که شما آزرده هستید طرف مقابل شما هم آزرده است و اگر طرف مقابل خیلی هنر داشته باشد می تواند مسئولیت تغییر حال روحی خود را بپذیرد و برای خودش کاری بکند تا از میزان آزردگی های خودش کاسته شود و وقتی برای شما باقی نمی ماند و شما در دراز مدت همیشه به انتظار دستی هستید که به سوی شما دراز شود . اگر این دست نبود ...چه ؟!چکار باید کرد ؟!!


( این حرف من به معنای این نیست که کلا در هر رابطه ای مسئولیت وجود ندارد اما به این معنا هم نیست که ما اجازه داریم به شرایط ایجاد وابستگی در خود و دیگران دامن بزنیم )

به نوعی شما مستعد وابستگی هستید .

سلام
اولا که این اصلا ربطی به مذهبی بودن نداره .

درسته که شما قصدتون ازدواجه اما اینو بدونین که الان رسمیتی بینتون نیست بنابراین هیچ تعهدی وجود نداره بنابراین شما هم نباید توقع داشته باشید که ایشون مثل همسرتون باشن و تمام توقعات شما رو برآورده کنند .
مطمئنا بعد از ازدواج ایشون به شما احساس تعهد خواهند داشت و همینطور مسائله ناراحتی شما برای ایشون در اون زمان مهم تر خواهد بود چون اون موقع هر دو شما یک زندگی مشترک دارید و ناراحتی یکی از طرفین در زندگی تاثیر مستقیم داره پس خواه ناخواه مهم تر خواهد شد.

در ضمن اینکه ایشون ناراحت بودن شما براش مهم باشه مسئله ای نیست و فقط به این دلیله که احساسات در رابطه شما به وجود اومده و این برای شما ایجاد توقعاتی کردید .
این رو مدنظر داشته باشید که ایشون الان همسر شما نیست .

در ضمن سعی کنید که احساسات رو کم رنگ کنید . احساسات در رابطه ای که هنوز جدی نشده مانع شناخت میشه و حتی اگر به هر دلیلی ازداوجی اتفاق نیافتاد میتونه باعث ضربه روحی بشه . بدونید که دامنه احساسات گسترده تر خواهد شد و همینطور پیش میره و بعد به دنبالش وابستگی و....
پس همینجا کنترلش کنید و به هدف اصلی تون یعنی شناخت بپردازید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آنی جان ارسال های ما همزمان شد . ببخشید اگر مطلبی تکراری شد

خیلی ممنون از جوابتون، ممکنه بیشتر راهنمایی بفرمایید؟
من که همیشه فکر می کنم زن و مرد باید حامی عاطفی یکدیگر باشند، یعنی شما میگید همچین نقش یا وظیفه ای ندارند؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baran.68

سلام
اولا که این اصلا ربطی به مذهبی بودن نداره .

درسته که شما قصدتون ازدواجه اما اینو بدونین که الان رسمیتی بینتون نیست بنابراین هیچ تعهدی وجود نداره بنابراین شما هم نباید توقع داشته باشید که ایشون مثل همسرتون باشن و تمام توقعات شما رو برآورده کنند .
مطمئنا بعد از ازدواج ایشون به شما احساس تعهد خواهند داشت و همینطور مسائله ناراحتی شما برای ایشون در اون زمان مهم تر خواهد بود چون اون موقع هر دو شما یک زندگی مشترک دارید و ناراحتی یکی از طرفین در زندگی تاثیر مستقیم داره پس خواه ناخواه مهم تر خواهد شد.

در ضمن اینکه ایشون ناراحت بودن شما براش مهم باشه مسئله ای نیست و فقط به این دلیله که احساسات در رابطه شما به وجود اومده و این برای شما ایجاد توقعاتی کردید .
این رو مدنظر داشته باشید که ایشون الان همسر شما نیست .

در ضمن سعی کنید که احساسات رو کم رنگ کنید . احساسات در رابطه ای که هنوز جدی نشده مانع شناخت میشه و حتی اگر به هر دلیلی ازداوجی اتفاق نیافتاد میتونه باعث ضربه روحی بشه . بدونید که دامنه احساسات گسترده تر خواهد شد و همینطور پیش میره و بعد به دنبالش وابستگی و....
پس همینجا کنترلش کنید و به هدف اصلی تون یعنی شناخت بپردازید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آنی جان ارسال های ما همزمان شد . ببخشید اگر مطلبی تکراری شد

---

از پاسختون متشکرم
اما چطور می شه فهمید که این احساس تعهد رو بعد از ازدواج می کنه؟

منظور آنی عزیز رو متوجه نشدید . البته که زن و مرد حامی عاطفی یکدیگر هستند اما نباید حال خوب و بد آنها به یکدیگر بستگی داشته باشد که این یعنی وابستگی

دوست عزیز بعد از ازدواج دو نفر احساس تعهد به هم خواهند داشت و این به صورت خود به خود به وجود می آید و نیاز به تضمین ندارد . همونطور که گفتم زندگی مشترک یعنی اشتراک در غم و شادی پس هرگاه یکی از طرفین غمی داشته باشه مسلما روی زندگی هردو نفر تاثیرگذار خواهد بود و دیگری نمی تونه بی تفاوت باشه . مگر اینکه شما هیچی از ناراحتی تون نگید و اتفاقا نخواید که همسرتون از ناراحتی تون چیزی بفهمه اما انتظار همدلی داشته باشید که این بعیده .

آیا شما می تونید تضمین بدید که هیچ گاه موجب رنجش خاطر همسرتون نمی شید؟؟
مسلما نمی تونید چنین تضمینی بدید .

شما اگر از زندگی مشترک توقع بالایی داشته باشید و اون رو بی عیب و اشکال بخواید مطمئنا در زندگی دچار مشکل خواهید شد .
بدونید که هیچ زندگیی بدون مشکل نیست و دو طرف تا با روحیات هم آشنا بشند اصطکاک هایی خواهند داشت که طبیعی است و موجب سازگاری و رشد خواهد شد.

زن و مرد در کجا باید حامی عاطفی هم باشند ؟! در دوستی ؟ یا در زندگی زناشویی ؟

در مورد دوستی و تعهدات جاری در آن حرفی نمی زنم . هر چند که در دوستی هم به هر ترتیب تعهداتی وجود دارد اما این تعهدات نه عمیق هستند و نه اصولا باید که عمیق باشند .

در زندگی زناشویی شما لحظه هایی را تجربه خواهید کرد که ابدا نمی توانید به امید طرف مقابل بنشینید .
شما باید مهارت کنترل احساسات خود را خودتان به دست بگیرید.

حال اگر در مسیر زندگی ، همسر اینده ی شما لطفی می کند و از دل شما ناراحتی را در میاورد این معنای دوام و بقای نقش حمایتی از جانب خانم و درست بودن و درست نبودن کار خانم نیست ، فقط جهت اینکه سیستم اره بده و تیشه بگیر بی اعتبار شود ، اتفاق می افتد و معمولا زنان و دختران ایرانی به لحاظ باورهای بومی و فرهنگی و ملی و میهنی برای اینکه نقش مامان را بازی کنند همگی استادند اما به واقع همسر و شریک زندگی که مامان آدم نمی شود .اینطور نیست ؟!

شما باید به گونه ای کنترل احساسات خود را در دست بگیرید که بتوانید در نقش یک مرد یک سیستم خانوادگی را مدیریت کنید . نه اینکه در جایگاه یک کودک آزرده منتظر باشید تا مامان ( والد با نقش حمایتی ) از راه برسد و دست شما را بگیرد و با یک اب نبات و یا شکلات و بستنی ناراحتی را از دل شما در بیاورد .( این کاملا مثال است و جهت درک بهتر از مفاهیم گفتاری )

چرا که در بسیاری از مواقع در مسیر زندگی ،شخص شما در ایجاد " حال بد" در خود و طرف مقابل نقش اساسی دارید .
پس درست مثل همان کودک آزرده ای که متوجه می شود که اشتباه از جانب خودش بوده باید قدم جلو بگذارید و با وجود حال بد و آزردگی تنها به صرف خطاکار بودن ، اقدام به عذرخواهی و دلجویی و...بنمائید . در اینگونه لحظات کسی به سراغ شما نمی اید و اصولا چنین توقعی به شما در شرایط بحران اسیب می زند . لحظات بحرانی که در مسیر زندگی اتفاق می افتد در اکثریت مواقع رمانتیک بازی طلب نمی کند و این انتظار شاید در فضای رمانتیک جالب باشد اما برای لحظه های بحرانی ،وقت کشی است و از دست رفتن فرصت و ایجاد شکاف بیشتر برای رابطه ای که هر آن رو به مخاطره است .

پس همین امروز سعی کنید در جهت ریشه کنی این توقع اقدام کنید حال اگر در مسیر زندگی برای شما اتفاق افتاد و دستی پیدا شد و نوازشی شما را در اوج ناراحتی کرد که چه بهتر . در آن روز کیفش را ببرید . اما بی توقع کیف خواهید کرد و....

توضیحات جالبی بود، ممنون.
اما فکر می کنم با توجه به اینکه اکثر مشکلات زناشویی به دلیل بر آورده نشدن انتظارات است سعی میشه که انتظارات کاهش داده بشه یا حذف بشه. آیا این پاک کردن صورت مسئله نیست؟

ببین دوست من

بستگی دارد که شما از چه انتظاراتی صحبت کنید و چه چیزی را طلب کنید . بعضی از مسائلی که ما فکر می کنیم انتظارات اولیه زندگی زناشویی است به واقع برای ما درست تعریف نشده است .

مثلا در جامعه ایرانی

بعضی از آقایان

از زنی که شاغل است انتظار دارند که خانه و زندگی امکان و شرایط یک زندگی را داشته باشد که زن در آن شاغل نیست و مرد هم نیازی نیست که در این سیستم به زن کمک کند . این انتظار درست نیست این اسمش به فارسی روان می شود زیاده خواهی - خودخواهی و...


زن بیرون از منزل کار می کند - مرد هم بیرون از منزل کار می کند . وقتی به خانه رسیدند شرایطی یکسال دارند یعنی این خسته - آن خسته .

کجای قانون نوشته که مرد خسته است و زن شاغل خسته نیست و وقتی از بیرون آمد به جای استراحت کردن و روزنامه خواندن و تلویزیون تماشا کردن باید یک تنه به امور خانه بپردازد و در عوض آقا استراحت کند و دست به سیاه و سفید نزند ؟!!!( نمونه های زیادی در همین تالار از این سبک زندگی داریم )

یا آقا بیکار است و از صبح در خانه می خوابد و زن بیرون از منزل کار می کند و وقتی که رسید باید تازه ظرفهای ناهار آقا را بشوید و رختخواب آقا را جمع کند و .....( نمونه های این زندگی را هم در این تالار کم نداریم )



یا بعضی از خانم

زنی که در خانه نشسته و از باد کولر استفاده می کند و ...به محض اینکه مرد از راه رسید توقع دارد مرد دست او را بگیرد با خودش به مراکز تفریحی ببرد و از راه نرسیده بنشیند و کل ماجرای روز را یک بند تعریف کند و

یا به غرغرهای خانم گوش بدهد و شاهد باشد که چطور خانم سر هفت تیر را به سمت خانواده ی مرد گرفته و ....و زن در این میان توقع داشته باشد که مرد ساکت و آرام بنشیند و به حرفهای او گوش بدهد و در نهایت دل بدهد و قلوه تحویل بگیرد !!!و ....

قرار نیست صورت مسئله ای پاک شود کافی است که درک کنیم هر چیزی به قاعده و اندازه باید در زندگی وجود داشته باشد و افراط و تفریط در هر مسئله ای اسیب زا خواهد بود . انتظارات هم همینگونه هستند .


به هر ترتیب هر کاری که ما در مسیر زندگی انجام می دهیم برای رسیدن به یک بلوغ و رشدی است پس بهتر است که فوت ها ی کوزه گری مربوط به هر کاری را درست یاد بگیریم

alip عزیز
میشه بگید بجز این مورد چه انتظارات دیگه ای از این خانم دارید؟ و آیا این انتظارات جز ملاکهای اصلی تون برا ازدواجه ؟
اگه نه آیا ملاکهای اصلی تون رو داراست؟

در حال حاضر و رابطه فعلی شاید بتونم بگم که فقط همین انتظار هست، اینکه مثلا احساسات من مهم باشه براش، چه ناراحتی، چه خوشحالی چه هر چیز دیگه. بارها شده که ازش ناراحت بودم ولی حاضر به صحبت هم نبوده (البته این مورد ها هر دفعه با اس ام اس بوده).
مثلاً یه مورد دیگه اینه که با اینکه خودش خیلی وقتا ابراز علاقه می کنه ولی چند بار پیش اومده که وقتی من ابراز علاقه می کنم می گه این کارا درست نیست یا خیلی سرد برخورد می کنه. واقعا این برام مهم نیست که در برابر ابراز علاقه من اینجوری برخورد کنه، اون چیزی که مهمه برام اینه که بتونه به احساساتم احترام بذاره و منو درک کنه.
باید بگم که آره، واقعا اینا برام خیلی مهمه.
بله واقعا خیلی از ملاک هامو تا حد قابل قبولی داره. البته هنوز در حال شناخت هستیم و به مرحله تصمیم گیری نرسیدیم.

خانوم آنی عزیز، میشه لطف کنید و توی همین تاپیک بیشتر در مورد کنترل احساسات و همین طور دریافت نوازش از دیگران و خود صحبت کنید؟ فکر می کنم این موضوع هم بتونه به این آقای محترم کمک کنه و هم به من!
البته از آقای alip معذرت می خوام که توی تاپیک ایشون این موضوع رو مطرح می کنم، اما فکر کردم شاید هم کمکی به شما باشه و هم به من!
ممنونم:82:

سلام
آقای alip گرامی به نظر من هم ابراز علاقه و احساسات به اون شکلی که مدنظر شماست تا وقتی ازدواجی در کار نباشه درست نیست و درصورتی که یکی از طرفین چنین انتظاری از دیگری داشته باشه توقع بیجاییه(ببخشید)

زمانی که دونفر در دوره شناحت همدیگه هستند باید مواظب باشند که احساسات مانع شناحت واقعی طرفشون نشه که البته این خیلی هنر و مقاومت میخواد و خواه ناخوه اسن احساس پیش میاد اما وظیفه اینه که حداقل اجازه ندید بر عقل و منطق غلبه کنه.
تو همین دوره میشه با کمی هوش و ذکاوت و بدون دخالت احساسات متوجه بشید طرفتون برای احساست شما ارزشی قائل هست یا خیر و اینکه میتونه همراه خوبی برای شما باشه یا نه ؟
پس به ابراز علاقه ظاهری زیاد معتقد نباشید و توجه نکنید چون ظاهر علاقه ظاهری وقتی با عمل همراه باشه مفید و کارسازه.
خیلیها هستند که تو این مراحل شاید خیلی خشک و بی احساس به نظر برسند اما بعد اتفاقا فوق العاده مهربان و خونگرم و عاطفی هستند و همینطور حالت عکسش خیلیها از ابتدا خیلی احساساتشون رو دخیل میکنند و ظاهرا با محبت به نظر میرسند اما بعد و گاهی به زودی سرد میشن و تغییر رویه میدن .

این هم که گاهی خودش ابراز علاقه میکنه شاید میخواد ببینه شما چقدر ظرفیت دارید و اینکه قصد سوء استفاده دارید یا نه ؟ که البته این کار هم درست نیست چون هردو نفر باید مراقب باشند.
موفق باشید

با سلام
با اينكه از همه اعضاء به خاطر پستهايشان در اين تاپيك تشكر كردم. اما دلم نيومد، كه يك پست مستقل نزنم .
لذا لازم ديدم كه روي اين پاسخها تاكيد دوباره قرار دهم.
روش راهنمايي دوستان از همه زوايا انجام شد. و روشنگري خوبي نسبت به موضوع ايجاد گرديد.
هم تفاوت وابستگي و دلبستگي كه آني توضيح دادند و اشاره به مهارتهاي كنترل احساس كردند.
هم مطالبي كه ساير دوستان در مورد تفاوت قبل از ازدواج و بعد از ازدواج ارائه كردند. و اينكه نبايد با احساسي كردن مراحل شناخت در قبل از ازدواج ، موجب تحريف انتخاب صحيح شد.

در مورد تفكيك اينكه :« آيا اين دختر خانم مهارت هم حسي و ابراز احساسات ندارد؟ يا انكه به عكس او مهارت كنترل احساسش را در قبل از ادواج دارد؟»، نياز هست جلسات مشاوره قبل از ازدواج داشته باشيد، تا آشنايي بيشتري با تيپ شخصيتي يكديگر پيدا كنيد. همچنين نحوه ارتباط دختر خانم با دوستان همجنس خود، با خانواده ، والدين ، خواهر و برادر و فاميل ، نشان مي دهد كه تا چه اندازه خونگرم هست.