احساس شکست می کنم...

سلام دوستای گلم :72:

واقعا نیاز به درد دل و همدردی دارم و هیچ جایی رو بهتر از اینجا و در کنار همراهان بی نظیر همدردی پیدا نکردم.

مدتی بود که من هم در محیط کارم که سالها در آنجا کار کرده بودم و از دید خودم کارم در حد عالی بود، دچار تنش با همکاران و مافوقانم شده بودم. تا حدی که حرمت و احترامم نزد همه به شدت آسیب دیده بود و هر کسی از راه می رسید به خودش اجازه بی احترامی نسبت به من را می داد.
حقیقتش علتش را نفهمیدم ولی بشدت احساس تحقیر شدن می کردم. غرورم و شخصیتم له شده بود و این برایم قابل تحمل و هضم تبود.

از طرفی همسرم هم با من یاری نمی کرد و بنا به دلایلی زندگی شخصیم هم بشدت در شرف نابودی قرار گرفته بود.

تمام اینها دست به دست هم دادند تا تصمیم به استعفا گرفتم ولی نهایت بطور موقت و برای مدت طولانی مرخصی گرفتم.

اما الان این هم تحملش برایم سخت است. اینکه فکر می کنم همکارانم چقدر نامردی در حقم کردند تا آنجا که تاب تحملم تمام شد و الان آنها در چه وضعیت بهتری سر می کنند (خبر دارم که حقوق و مزایایشان افزایش یافته است). در صورتیکه جا برای همه بود و کسی جای دیگری را نگرفته بود.

وضعیت زندگیم اصلا بهبود نیافته است و شوهرم هنگام دعوا اینرا هم بر سرم می کوبد که تو در محیط کارت هم سازگاری نداشتی.
خانواده ام سرکوفتم می زنند که از کارت بیرون آمدی.
و من هم غرورم اجازه نمی دهد که تعریف کنم تا چه حد تحقیر شدم که از شغلم که بزرگترین افتخار زندگیم بود، گذشتم و وانمود می کنم که نیاز به استراحت داشتم و مرخصی طولانی مدت گرفتم.
از لحاظ مالی بشدت در مضیقه هستم اما خدا رو شکر از عهده پرداخت اقساطم بر می آیم. (بخاطر پس اندازهای قبلیم).
از طرفی خودم هم فرد فعالی بودم و تحمل بیکاری برایم زجرآور است.

خلاصه همه اینها دست به دست هم داده اند که کاملا احساس شکست کنم و از لحاظ روحی بهم بریزم. و مجبورم پیش دیگران حفظ ظاهر کنم و آتش درونم را از همه پنهان کنم.

رو به کتابهای روانشناسی آورده ام و سرم را با کتاب و این سایت گرم می کنم ولی کاملا ارضایم نمی کند.
حس اینکه با نامردی حقم را ازم گرفتند، بسیار آزارم می دهد.

حالا با تفاصیل فوق از دوستان عزیزم تقاضای همفکری دارم تا بتوانم با این اوضاع و این تصمیمی که بالاجبار گرفتم کنار بیایم.

نگران نباش خانمی

این نیز بگذرد .و روزهای خوش میرسه اگر بخواهی .

در مورد کارت و رفتار همکارانت کمی بیشتر توضیح بده تا بتونیم با هم ریشه یابی کنیم .

پیش از دریافت توضیحاتت فقط بگم عزیزم درون خود ما خیلی جاها رفتار دیگران را برای ما رقم می زنه ، وقتی اعتماد به نفس داشته باشی و نظر دیگران در حد استفاده برات مهم باشه نه روند زندگیت و کارت رو به هم بریزه خود به خود قوی جلوه خواهی کرد و وقتی آدمی اینگونه قوی باشه برخورد مغرضین باهاش میشه برخورد شیشه و سنگ ، یعنی اونا می شکنند .

من به شخصه موارد زیادی را اینگونه شاهد بوده ام ، تنگ نظریها ، حسادتها و ... بخصوص در مشاغل اداری و در مقابل افراد موفق و کاری وجود داره ، مهم اینه که ما قوی باشیم و نبازیم ، قوت هم اونجاست که اول از همه مسئولیت را به درستی و به نحو احسن انجام بدی ( و از این لحاظ گزک دست دیگران نداده باشی ) و بعد از اون برخودت مسلط باشی و در مقابل بد خواهی ها و توطئه های احتمالی درست عمل کنی .

اوج اینگونه مشکلات زیرآب زنیه که وقتی دستت پر باشه و ضعف کاری نباشه ، اونم نمیتونه کارساز باشه .

در مقابل خانواده و همسرت هم صبور باش ، اگر اعتقاد داری که مرخصی گرفتنت کار درستی بوده پس نباید این حرفها خیلی اذیتت کنه ، مگر این که مطمئن نباشی که کارت درست بوده ، یعنی در تردید و بدون سنجش مرخصی گرفته باشی ، که حتی اگه اینم باشه با این نگاه که از این فرصت برای بازسازی روحی و تشخیص و برطرف کردن اشکالات استفاده می کنم ، احساس قوت خواهی کرد .

باز هم میگم نگران نباش و به خودت آرامش بده ، و از نظر شناختی خودت را یه بررسی کن .


شاد و کامیاب باشی عزیزم ، بات دعا می کنم ، از صمیم قلب :323:


.

ممنونم فرشته جان، حرفات خیلی به دلم می شینه. :16:

نقل قول:

---

در مورد کارت و رفتار همکارانت کمی بیشتر توضیح بده تا بتونیم با هم ریشه یابی کنیم .

---

در این مورد خیلی نمی تونم توضیح بدم چون هم از حوصله تالار خارجه و هم نوشتاری امکان دقیقش نیست و ممکنه خواننده اشتباه برداشت کنه.

فقط همین قدر بگم که از صغیر و کبیر بی احترامی می کردند و من اصلا طاقت اون بی حرمتی ها رو نداشتم.
من آدمی هستم که سرم به کار خودمه و هیچ وقت داخل باند بازی ها و امثال اون نشدم و احساس می کنم یه جور آلت دست شدم!!!!!!!!
حقیقتش خودم هم نمی دونم چی شد که اینجوری شد ولی خیلی تحمل کردم و آخرش طاقت نیوردم.

نقل قول:

---

در مقابل خانواده و همسرت هم صبور باش ، اگر اعتقاد داری که مرخصی گرفتنت کار درستی بوده پس نباید این حرفها خیلی اذیتت کنه ، مگر این که مطمئن نباشی که کارت درست بوده ، یعنی در تردید و بدون سنجش مرخصی گرفته باشی ، که حتی اگه اینم باشه با این نگاه که از این فرصت برای بازسازی روحی و تشخیص و برطرف کردن اشکالات استفاده می کنم ، احساس قوت خواهی کرد .

---

من مجبور شدم که مرخصی بگیرم چون غرورم و حرمتم داشت خرد می شد، نمی تونستم تحمل کنم.
البته من فکر می کردم با مرخصی ام موافقت نشه و من هم در عوض خواستار بهبود اوضاعم شوم ولی خوب برعکس پیش بینی من، موافقت شد.
حالا خدا رو شکر مقروض کسی نمی شوم (از این لحاظ سنجیده عمل کردم)، ولی در این مدت هیچ پیشرفت مالی نخواهم داشت و حس اینکه حقم رو با نامروتی ازم گرفتند، داغونم می کنه.

جلوی همسرم و خانوادم همش خودم رو موجه نشون می دم و می گم که پول برام مهم نیست و تا اون محیط درست نشه من اونجا برنمی گردم.
می خواستم برم ازشون شکایت کنم ولی نمی دونستم به کی و به کجا و اصلا چطور اثباتش کنم. و هم اینکه حدس زدم فایده ای نداشته باشه.

بالاخره کاری بود که شد و منم قدرت مقابله باهاش رو نداشتم و فقط خودم رو کنار کشیدم.
دلم می خواد لااقل غرور و حرمت لگدمال شده ام بهم برگرده و عزت نفسم بالا بره. می دونم کسی بهم کمک نمی کنه تو این راه.
فقط نمی دونم چطور غرور و عزت نفسم رو به خودم برگردونم؟
شاید تو آینده هم این رویه تکرار بشه، چطور تو یه محیط که تحت فشارهای فوق هستی، می شه طاقت اورد و میدون رو خالی نکرد و در عین حال مانع بی احترامی به خودت شد؟

خانوم آسمان آبی
سلام
وقتی پستتون رو خوندم کلماتتون بر عمق وجودم نشست جرا که من هم این دوران را داشتم
خیلی سخت و منزجر کننده هست
زمستان سه سال پیش بود ....یادم هست مشکلی سر کارم پیش اومد توی دیماه .... اما تاثیرش بسیار طولانی بود
یادمه همسرم عید آن سال منو که افسرده و غمزده بودم برای تجدید روحیه برد مسافرت ... حتی برای آسایش من فرزندم هم پیش مادرم گذاشتیم
همسرم تمتم توانش رو گذاشت ولی من نمی تونستم از اون وضع روحی بیرون بیایم
باید بهت آفرین بگویم که با جرات مرخصی طولانی گرفتی....شاید اگر من هم اون موقع تحت همچین شرایط بدی مرخصی می گرفتم مشکلات به مراتب بدتری در زندگی ام پیش نمی آمد
عزیزم بهترین کار رو کردی
الان کاملا فرصت داری که آرامش از دست رفته ات را دوباره بدست بیاری

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط blue sky

ممنونم فرشته جان، حرفات خیلی به دلم می شینه. :16:

جلوی همسرم و خانوادم همش خودم رو موجه نشون می دم و می گم که پول برام مهم نیست و تا اون محیط درست نشه من اونجا برنمی گردم.
می خواستم برم ازشون شکایت کنم ولی نمی دونستم به کی و به کجا و اصلا چطور اثباتش کنم. و هم اینکه حدس زدم فایده ای نداشته باشه.[/color]

بالاخره کاری بود که شد و منم قدرت مقابله باهاش رو نداشتم و فقط خودم رو کنار کشیدم.
دلم می خواد لااقل غرور و حرمت لگدمال شده ام بهم برگرده و عزت نفسم بالا بره. می دونم کسی بهم کمک نمی کنه تو این راه.
فقط نمی دونم چطور غرور و عزت نفسم رو به خودم برگردونم؟
شاید تو آینده هم این رویه تکرار بشه، چطور تو یه محیط که تحت فشارهای فوق هستی، می شه طاقت اورد و میدون رو خالی نکرد و در عین حال مانع بی احترامی به خودت شد؟

---

عزیزم

شما به خودت آرامش بده

به نظرم کمی حساسی و زودرنجی ، یه مقدار رو خودت از این ابعاد کار کن ، نمیدونم تو خونواده فرزند چندمی ، اما یه سئوال دارم که بعداً خواهم پرسید .

در حال حاضر روی نشاط و شادابیت کار کن و سعی کن مسائل رو برای خودت کوچک کنی و در عوض خودت را قویتر ببینی ، رو ابعاد شناختیت در مورد اطرافیان و کلاً افراد اجتماع یک واکاوی و بررسی را تا اونجا که می تونی به کمک یک مشاور و به شکل حضوری داشته باش ، شاید گره هایی در این زمینه داشته باشی که موجب حساس بودنت میشه .

میشه پرسید نوع کارت چی بوده ؟ و جمعیت همکارانت بیشتر آقا بودند یا خانوم ؟

باز هم میگم نگران نباش ، مشکلی نیست که اگر بخواهی نتونی حلش کنی به لطف خدا

سلام blue sky
البته شما استاد من هستيد و اين صحبت شاگرد شماست.
پستهاي شما رو خوندم و باهاتون همدلي مي كنم خودم هم با وجود اينكه پسرم تو همچين شرايطي قرار گرفته بودم و خوب سخت بود.
شرايط فعلي روحيه تون رو درك مي كنم من اينجور موقعيتها كه پيش ميومد ميرفتم مسافرت چون با اون حال خسته و روحيه نامناسب نمي تونستم كاري براي بهبودي خودم انجام بدم.(همون طور كه خودتون هم گفتيد اين سايت و كتابها هم ارضايتان نمي كنه)
با اطمينان ميگم كه الان نياز به يه مسافرت(حداقل يك هفته اي)داريد.الان سوخت شما كم شده و كمي به خودتون اين چند وقت رسيدگي بيشتري كنيد.(رفتن سمت علايق،تفريح و مسافرت،فعاليتهاي مورد علاقه،ورزش و....)
:72:اميدوارم كه به مرور بهتر شويد و مطمئن باش كه چيزيو از دست ندادي و اين زمان رو براي ساختن خودت و بالا بردن اعتماد به نفست احتياج داشتي.فكر مسائل مالي هم نباش خدا بزرگه،خودت و روحيه ات مهمتره.

سلام آسمان عزیز،

راستش از اون جایی که هنوز خیلی راه مونده تا زمانی که بتونم برای بیشتر تاپیک ها نظری داشته باشم و اکنون نیز در شرایط مساعدی نیستم و مغزم یاریم نمی دهد، این چند روز هرچی فکر کردم که بتونم تویه تاپیکتون نظری بدم، چیزی به ذهنم نرسید ولی نمی تونستم نسبت به این تاپیک بی خیال باشم.

من شاهد این بودم که شما تمام سعی خود رو می کردین که به بقیه کمک کنین حتی خوده من،

برا همین اومدم هم از کمک هاتون تشکر کنم، هم اینکه بگم شما به این اتفاقات به چشم یه مشکل نگاه نکنین، به شکل یه مسئله نگاه کنین که شما رو گذاشتن که یا حلشون کنین یا با بهترین روش باشون کنار بیاین.

منم براتون دعا می کنم.

موفق باشین.:72::72::72::72:

دوستان عزیزم
چند مدت پیش در حالیکه در ذهنم با این مشکل دست و پنجه نرم می کردم، از کنار یک کتابفروشی رد شدم و دو کتاب از "برایان تریسی" گرفتم:

1- قورباغه را قورت بده
این کتاب بطور کلی بر چگونگی به انجام رساندن کارها بر پایه هدف و برنامه ریزی دلالت دارد که با 21 روش نشان داده شده است.

2- مدیریت بحران
این کتاب هم شامل 21 روش است که در مواقع مواجهه با بحران باید اتخاذ کنیم. و بسیار نزدیک به شرایط حاضر من است.

هردو کتاب های کم حجم و پرباری هستند که خواننده را خسته نمی کنند و مطالب ارزشمندی را در این حجم کمش ارائه می کنند.
به دوستان توصیه می کنم حتما این دو کتاب را بخوانند.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

قسمتهایی از کتاب "مدیریت بحران" نوشته "برایان تریسی":

اغلب موارد، آنچه به نظر یک مشکل بزرگ به شمار می آید یک فرصت پنهانی است.
مهم نیست که چه رخ می دهد، در هز سختی و مشکلی سعی کنید یک درس ارزشمند بیابید.

به خاطر داشته باشید که مشکلات نیامده اند که سد راه ما شوند، بلکه برای آموختن تجارب جدید در مقابل ما قرار گرفته اند.
آنقدر خود را مشغول یافتن راه حل برای مشکلاتتان کنید که دیگر زمانی برای نگرانی در مورد آنچه که شما قادر به تغییر آن نیستید، نداشته باشید.

اگر می خواهید فردی موفق شوید، باید با ترس هایتان روبرو شوید. اگر آنچه که از آن می ترسید را انجام دهید، مرگ ترستان حتمی خواهد بود.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

کاش من این کتاب رو خیلی پیش از اینها خونده بودم. اشکالی نداره؛ من برای بعد از این استفاده اش می کنم.
ولی به دوستان عزیزم سفارش می کنم که قبل از قرارگرفتن تو هرگونه بحرانی حتما این کتاب رو مطالعه کنید.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

کاش من این کتاب رو خیلی پیش از اینها خونده بودم. اشکالی نداره؛ من برای بعد از این استفاده اش می کنم.
ولی به دوستان عزیزم سفارش می کنم که قبل از قرارگرفتن تو هرگونه بحرانی حتما این کتاب رو مطالعه کنید.

فصل چهارم- حقایق را بیابید (مدیریت بحران)

اصل واقعیت: مواجهه با دنیا به همان صورت که هست، نه آنگونه که فرد دوست دارد.

هرگاه در زندگی یا کارتان در شرایط بحرانی قرار گرفتید، لحظه ای به ذهن خود استراحت داده و قبل از هرگونه تصمیم گیری یا انجام واکنش، برای به دست آوردن تمام اطلاعاتی که می توانید در مورد موقعیت مورد نظر به دست آورید، تمرکز کنید.
هرچه حقایق بیشتری به دست آورید، در گرفتن تصمیمات درست و مناسب برای حل مشکل و موفق بودن در لحظه بحران، احساس قدرت و توانایی بیشتری می کنید.

((هرآنچه را که نمی توان درمان کرد، به ناچار باید تحمل کرد.))
اگر اتفاقی افتاده است که مربوط به گذشته بوده و قابل تغییر نیست، پس دیگر یک حقیقت است.


در مورد اینکه چرا بعد از سالها کار در یک شرکت با داشتن تخصص و مهارت چنین رفتاری با من شد، خوب اطلاعاتم کامل نیست و اگه این کتاب رو قبلا خونده بودم شاید سعی می کردم که روابطم رو قوی تر کنم و علت و دلایل واقعی و اصلی اون رو دقیقا بفهمم.

ولی خوب دیگه گذشت و اونچه در مورد من حقیقت است اینه که؛
من تحمل کار کردن تو محیطی که احترامم حفظ نشه و برعکس بهم توهین بشه رو ندارم.
وحقیقت دوم اینه که مدیریت اونجا نخواست من رو ببینه و حرفام رو بخاطر درخواست مرخصی ام بشنوه و ندیده و نشنیده با مرخصی ام موافقت کرد.

در واقع چیزی که من باید باهاش مواجه بشم اینه که:
من یک مدت طولانی در مرخصی بدون حقوق خواهم بود.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فصل پنجم- کنترل شرایط را به دست بگیرید (مدیریت بحران)

وقتی کارها غلط از آب در می آیند، وقتی که شکست یا ناکامی های ناگهانی را تجربه می کنید، به طور طبیعی واکنشهایی منفی نظیر ترس یا عصبانیت را از خود بروز می دهید.

بعنوان یک رهبر، وظیفه شما، تسلط سفت و سخت بر ذهن و احساسات تان و پس از آن کنترل شرایط در همان راستا است. رهبران ذهن خود را معطوف آینده می کنند، نه گذشته. آنها تنها به آنچه که تحت کنترلشان و تابع تصمیمات و اقدامات بعدی آنهاست می پردازند. شما نیز باید چنین کنید.

مدیران مسئولیت می پذیرند. اما آنهایی که مدیر نیستند از پذیرش مسئولیت سرباز می زنند و کارها را به دوش دیگران می اندازند.
به محض اینکه، از مقصر دانستن افراد دیگر به خاطر اتفاقات پیش آمده، دست بکشید و مسئولیت خود و آینده را به عهده بگیرید، احساسات منفی تان خاتمه یافته، ذهنتان آرام شده و تصمیمات بهتری خواهید گرفت.

با پنج مرحله اندوه مقابله کنید:
این پنج مرحله از اندوه عبارتند از؛ انکار، عصبانیت، سرزنش، افسردگی، پذیرش.
با سرعت هرچه بیشتر این مراحل پنجگانه را پشت سر بگذارید. سپس امور روزمره خود را از نو شروع کنید.
بخاطر داشته باشید که هرکسی ممکن است اشتباه کند و همیشه احتمال خطا وجود دارد. تاوان همه اشتباهات، پول و احساس است.

در چنین شرایطی، توجه خود را بر کنترل خسارت و اقداماتی که می توان در آینده انجام داد، معطوف کنید. سپس، نفس عمیقی بکشید و دیگر آن را دنبال نکنید. این کلید حل موفقیت آمیز هر گونه مشکل شغلی است.


فکر می کنم من در مرحله سرزنش قرار دارم و مدام دارم دنبال مقصر اصلی که باعث آمدن این بلا سر من و امثال من شد، می گردم تا ازش انتقام بگیرم. اما باید از این مراحل بگذرم. (هرچند تو گفتن آسونه)

من درخواست مرخصی کردم و مسئولیتش رو باید قبول کنم. اونچه تحت کنترل منه، چگونه گذروندن ایام مرخصی ام هست. باید رو این تمرکز کنم.

من دو تا تصمیم دارم که اولی آسون ولی عملی شدنش به خودم بستگی نداره و دومی سخت ولی عملی شدنش به خودم برمی گرده. برای اولی اقدام کردم و دومی رو اگه خدا کمک کنه می خوام در موردش یکم تحقیق کنم. از خدا می خوام که قدمهام رو محکم کنه و هر کدومون به صلاحمه رو پیش روم قرار بده و بهم قدرت بده توش موفق بشم.

فصل ششم- جلوی ضرر و زیان ها را بگیرید (مدیریت بحران)

مهمترین ویژگی در موفقیت شغلی در قرن بیست و یکم، انعطاف پذیری است.

بخاطر داشته باشید که در طول یک زمان معین، 70 درصد از تصمیمات کاری اشتباه یا ناامیدکننده از آب درمی آیند.

در تفکر (صفر محور) اندکی درنگ کرده و بی طرفانه به امور شغلی تان بنگرید، طوری که انگار یک غریبه به آن می نگرد. آنگاه این سوال را بپرسید: " اگر من بخواهم همین کارم را از ابتدا شروع کنم، با توجه به آنچه که در حال حاضر می دانم، کدامیک از کارهایی که امروز انجام می دهم، را تکرار نخواهم کرد؟"


خوب بنظرم در اینباره باید در نزدیک های رسیدن به اتمام دوره مرخصی ام فکر کنم. فقط باید یادم باشه که اون موقع فراموشش نکنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فصل هفتم- بحران را مدیریت کنید (مدیریت بحران)

در تعریف، بحران به مشکل یا شکست بزرگی اطلاق می شود که کاملا دور از انتظار رخ می دهد، مخرب بوده و بر هر کار دیگری که شما در آن لحظه انجام می دهید، الویت دارد.

امیدوار نباشید یا ادعا نکنید که برخی اتفاقات هرگز برای شما رخ نخواهد داد. این طرز فکر فاجعه آمیز و به همان اندازه بیهوده است.

جی پائول گتی در مورد ریسک کردن می گوید، قبل از هر معامله کاری از خودم می پرسم: "بدترین چیزی که ممکن است در این شرایط رخ دهد، چیست؟" و سپس تمام تلاش خود را برای حصول اطمینان از رخ ندادن بدترین نتیجه ممکن به کار می گیرد.

اگر یک بحران تکراری در شرکت یا زندگی تان رخ دهد، یعنی آن بحران مرتبا تکرار شود، مخصوصا یک بحران پولی، آنگاه با یک مشکل حادتر، معمولا بی کفایتی یا ضعف سازمانی روبرو هستید.


خوب در اینباره از خودم راضیم. چون من قبل از درخواست مرخصی پیش بینی قبولی اون رو کردم و به همین دلیل از مدتها قبل برای پس اندازم و منبع درآمد اندک دیگرم برنامه ریزی کردم که اگر در این مدت پیشرفت مالی نمی کنم، لااقل ضرر مالی هم نکنم. :104:

اسمان آبی عزیز
قبل از هر چیز میخوام یه تشکر ویژه ازتون داشته باشم بخاطر اینکه در صدد راهنمائی سایرین براومدید و همین که یه کتاب رو دیدید که بدرد خودتون خورده ، مطالب مفیدش رو در اختیار سایرین قرار میدید ، آفرین :104:

اما در خصوص مساله پیش آمده پیشنهاد می کنم تو مدت زمان مرخصی ای که گرفتید ، بدنبال یه کار بهتر باشید و از این فرصت برای آشنا شدن با محیطهای دیگر کاری بهره گیرید.
اگه کاری رو یافتید (با این شرایط وخیم اقتصادی) که از جای سابقتون بهتر بود ، تغییر شغل بدید، و با این تجربه موفقیت های بیشتری رو در آغوش بگیرید. تغیر شغل = انگیزه بیشتر

اگه کاری رو نیافتید و یا شرایط مورد نظر شما رو نداشت ، بعد از پایان مرخصی تون قدر شغل فعلی ، شرکت و همکارانتون رو بیشتر خواهید دانست.
به امید موفقیت بیشتر شما:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

اگه کاری رو یافتید (با این شرایط وخیم اقتصادی) که از جای سابقتون بهتر بود ، تغییر شغل بدید، و با این تجربه موفقیت های بیشتری رو در آغوش بگیرید. تغیر شغل = انگیزه بیشتر

اگه کاری رو نیافتید و یا شرایط مورد نظر شما رو نداشت ، بعد از پایان مرخصی تون قدر شغل فعلی ، شرکت و همکارانتون رو بیشتر خواهید دانست.

---

ممنونم آقای BABY
حقیقتش خودم هم به این گزینه جستجو برای کار جدید فکر کرده ام.
خدا شاهد است همین کارم را سالها پیش در یک آگهی روزنامه متوجه آزمون ورودی اش شدم، در آن شرکت کردم و قبول شدم و بعد از کلی مصاحبه علمی و گزینش استخدام شدم.

اما آنچه من را آزار می دهد اینست که چنانچه شرایط اقتصادی و یافتن شغل مناسب در یک کشور دشوار شود، آیا باید برای پیدا کردن شغل انسانها مثل گرگ به جان هم بیفتند و از هر حربه کثیفی استفاده کنند که دیگران را از صحنه به در کنند و خودشان جای آنها را بگیرند؟
در این جنگ مجازند هر نوع سلاح بی حرمتی و ناجوانمردانه را بکار گیرند؟
مطمئنا هرکس بیشتر مبادی آداب بود در این جنگ شکست می خورد و بخاطر حفظ حریم و حرمتش کنار می کشد.
اما آیا پیروز شدگان این نبرد کثیف که دلشان به حال همنوع خود نسوخت، آیا بحال نحوه انجام کار و کیفیت آن و رضایت مردم و مشتری می سوزد؟
چرا مدیران ما که این سوء رقابت را می بینند به آن دامن هم می زنند؟
آیا بخاطر سرپوش گذاشتن روی ناکارآمدی هایشان است؟
یا شاید دنبال استخدام اقوام و خویشان و آشنایان خود بجای نیروهای ماهر و توانمند و آموزش دیده قبلی هستند که سپاسگزاری از پدران آقازاده ها به واسطه حفظ مسندشان باشد؟
از این چراها و شایدها و سوالها زیاد در ذهن من است که تاکنون هیچ پاسخ قطعی برای هیچ کدامشان پیدا نکردم و فقط تمام وجودم در آتشی شعله ور می سوزد.
فقط پاسخ یک سوال را پیدا کردم و آن اینکه چرا یک کشور "جهان سوم" هستیم.
حقیقتا "از ماست که بر ماست."

خوشبختی چست؟
خوشبختی احساس رضایت است از لحظه لحظه های زندگی.
پس اگه قراره یک کار یا محیط کاری امنیت و ارامش فکری را از ادم بگیره
عقل حکم میکنه انسان در صدد تغییر شغل بر بیاد.نه منظورم عقب نشینی یا پاک کردن صورت مساله نیست.
منظورم اینه که کاری که روان ادم را (بسته به ظرفیت فرد)بریزه به هم ارزش نداره.
یکم روابط عمومی و ظرفیت ات را ببر بالا.حساسیت ات نسبت به مسائل را بیار پایین.سخته ولی با تمرین ممکنه..
و بدان از بین تمامی موجودات زنده انسان تنها موجودی است که می تونه در برابر بدی دیگران خوبی کنه
و در این صورت هل جزاء الاحسان الا الاحسان ایا پاداش خوبی چیزی جز خوبیه.
فکرت را با چراهای بیهوده مشغول نکن.غیر از این که انرژی ات را می گیره و تو زندگی شخصی ات هم اثر میزاره فایده دیگه ای نداره
اگه می تونی برای کسانیکه که باعث ازار روحی ات شدند دعا کن و از خدا بخواه تا دیر نشده هدایتشون کنه.
رزق و روزی دست خداست فقط کافیه از خودش بخواهی و تو هر کاری قدم اول را برداری.
تو زندگیت دقیق شو بدان بسیاری از فرصت هایی که از انها بهره نمی بری ارزوی دیگران است.
برای خوشبخت زیستن باید موقیت های مناسب را ایجاد کنی نه اینکه در انتظار انها بنشینی.

blue sky عزیز سلام
شرایطت درک می کنم چون تقریبا برای همه ماها بوجود اومده خود من هم این شرایط و گذروندم و می دونم خیلی سخته منتها به قول دوستان دیگه شما بهترین کار و کردی که مرخصی طولانی گرفتی. بازم به قول دوستان هم می تونی دنبال کار جدید باشی و یا یک تجدید قوا و فکری و دوباره با انرزی به محیط کارت برگردی.
حرف من اینه:
بعضی از ادما وقتی به قطار در حال حرکتی نمی رسن شروع می کنن به شیشیه های اون سنگ زدن. یعنی برخی ادما وقتی می بینن که کسی در حال پیشرفته جلو پاش سنگ می اندازند تا مانع پیشرفت بشن.
بهترین کار اینه که بی خیال رد بشی و فقط مراقب باشی که پیش نفر اولی که رو کارت نظارت داره خراب نشی باقی مهم نیستن. در طولانی مدت به همه ثابت خواهد شد که شما سرت به کار خودت گرمه.
و بد ترین کار اینه که در مقابلشون بایستی و در مقام توجیه و توضیح کارت برای اثبات درست بودن خودت بر بیای.
نمی دونم شما کدوم کار و کردی به هر حال بعد از یک کم استراحت به کارت برگرد.
خودت و بزرگ و حرف دیگران و کوچیکتر از اونی ببین که بخواد شمارو از محیط کارت و همچنین نظر مثبت افردای چون همسرت و خانوادت دور کنه.
موفق باشی:72:

سلام دوستای گلم :72:

امروز بعد از مدتها دوباره رفتم کلاس ورزش ثبت نام کردم و شروع به ورزش کردم.
خیلی احساس خوبی دارم.
کم کم دارم ناراحتی هام رو فراموش می کنم. درسته که در حقم نامردی کردند و تو این مدت مرخصی ام از نظر کاری و مالی خیلی عقب می افتم ولی خوب مهم اینه که الان تو اون محیط عذاب آور نیستم. امیدوارم وقتی برگشتم دیگه از اون نامردی ها و عذابها خبری نباشه. :323:

خدایا این حس خوبی که امروز دارم رو هیچ وقت ازم نگیر و همچنین نصیب همه اونایی که دوستشون دارم و دوستای عزیزم تو کلبه همدردی بکن.

جنگجوی بی هیاهوی مغرور
توهین های عظیمی را تحمل می کند ، وی نیروی مشت و بازوی خویش را میشناسد ،
او نیروی عظیم اراده ی خویش را می شناسد
اما ؛ هرگز
با کسی که سزاوار نبرد نیست ، نمیجنگد ....
این قراره امضای من بشه:72: اگه قسمت شد
موفق باشی

سلام بلو جان عزیز
یه سوال دارم
فکر می کنی تو چقدر نقش داشتی تو این ماجرا
سهم تو چقدر بود؟
واکاوی کردی؟
البته هر کجا رویم تو این مملکت فکر کنم آسمان همین رنگه
من امیدوارم این شکست برات تجربه ای باشه واسه پیروزی توی یک محیط پر ارزش تر و مهم تر و موفق تر باشی
و اونجا هم بتونی خودتو ثابت کنی هم منعطف باشی و هم پر صلابت
که کسی جچرات نکنه بی احترامی کنه
فکر کنم خودتم بهتر می دونی که اگه فقط از اینجا بیرون بری همه چیز تموم نمیشه
و جا های دیگه بهشت نیست
و باید خودتو آماده جاهای دیگه کنی و موقعیتهای دیگه
می دونم خیلی سخته و آدم حس می کنه بعضی وقتا که توهم زده و .... و هر چی فکر می کنی که چرا این کارا باهات شد ....... افکارت آشفته تر میشه و اینکه آخه تو که کاری با بقیه نداشتی و ........
من فکر می کنم البته من فکر می کنم چون اونها نقاط ضعف و .... تو رو شناختن برگشت صحیخ نیست و....
تا باشه به اینکه تو چی بگی عزیز
منتظر جوابم

سلام ali_matin گرامی
ازاینکه دیر پاسخ شما رو دادم، معذرت می خوام چون چند روزی سفر بودم.

نقل قول:

---

که کسی جرات نکنه بی احترامی کنه

---

راستش خیلی دلم می خواد که این حالت پیش بیاد ولی واقعا نمی دونم که چطور باید رفتار کنم.
من سالها بود که تو اون شرکت کار می کردم ولی رفتارهای زننده شون برام تازگی داشت و هم غیرقابل تحمل!!!
قبل ترها کسی بهم بی احترامی نمی کرد.

نقل قول:

---

می دونم خیلی سخته و آدم حس می کنه بعضی وقتا که توهم زده و .... و هر چی فکر می کنی که چرا این کارا باهات شد ....... افکارت آشفته تر میشه و اینکه آخه تو که کاری با بقیه نداشتی و ........

---

این قسمت رو واقعا راست می گی و دقیقا من هم همین حس رو دارم. خیلی سعی کردم حتی شده با پرسیدن دلیلشو بفهمم اما نتیجه نگرفتم!
چند وقت پیش یه کتاب می خوندم با عنوان "رفتار سازمانی"، مطلبی درش نوشته بود با این مظمون که؛ "در سازمانها گروههای غیر رسمی بوجود میاد که رفتار سایرین رو تحت تاثیر خودش قرار میده. این گروه معمولا دلش نمی خواد که کارکنان از یه حدی بیشتر بهره وری داشته باشند و سطح تولید و بهره وری رو در حد متوسط نگه می داره. مثالی زده بود که فرضا اگه یکی از کارکنان به دلیل انگیزه های فردی و داشتن حس رقابت طلبی، بهره وری بیشتری نسبت به سایرین داشته باشه، دیگران اونقدر مسخره ش می کنن که اون هم بهره وریش به اندازه بقیه بشه!
نمی دونم شاید علت تمام اون رفتارها این بوده باشه!!

نقل قول:

---

من فکر می کنم البته من فکر می کنم چون اونها نقاط ضعف و .... تو رو شناختن برگشت صحیخ نیست و....

---

هنوز مدت زیادی از مرخصی من باقی مونده و من فعلا همه چیز رو به زمان واگذار کردم.
من کارمند رسمی هستم و تا بحال از مزایای رسمی بودنم استفاده نکردم.
در شرایط کاری مزخرف مملکت ما، شغل من نسبتا مناسب بود. از طرفی من خانم هستم و دغدغه های داشتن فرزند و مراقبت از او رو دارم و نمی تونم مثل یه مرد برم سراغ کارهایی که بتونم تمام وقت زندگیم رو وقف کارم کنم. شاید اگه مرد بودم و می تونستم روزی ده دوازده ساعت وقت برای کارم بزارم، به فکر ایجاد یه شرکت یا ... می بودم ولی من زنم و باید به فکر داشتن فرزند و نگهداری از او هم باشم.

سلام بلو اسکای گرانقدر
اولا ممنون چون این تاپیک شما خیلی کمکم کرد
یادش بخیر اون زمان که من عضو تالار شدم مخلوطی از مشکلات رو داشتم و هیشکی نبود کمکم کنه
نمی دونستم از نامردی دوستان بگم یا......
خدا رو شاکرم
خوب شما بهره وریت زیاد بود یا حالا یه چیزی داشتی که بقیه نداشتنو اون رفتار ها رو باهات کردن
ولی دلرحم بودی یا ضعیف و .... که جرات کردن بهت توهین علنی کنن
ولی الان هم با فهم شدی و هم فکر کنم با صلابت
البته من قصد ندارم وارد مسائل زندگیت بشم
امیدوارم همیشه رابطت با همسرت بهتر و بهتر بشه
تو جایی گفتی که ایشونم بهت سر کوفت میزنه
شاید ایشون درک نمی کنه؟ یا نمی فهمه که این کار هارو باهات می کنن
خوب شما که استادید خودتون
با مهارت خاصی رفتار کنید تا هم حسی بکنه
یا اگه می بینید زندگیتونو بهم می زنه مسائل اداره رو بیرون در جا بزارید و توی خونه نقش یه همسر مهربان و خانه دار رو ادا کنید
مگه اینکه شوهرتون از اون دسته آدمها باشه که دوست نداشته باشه خانومش از اون بالاتر باشه
که اینو خودتون بهتر قضاوت می کنیدو من فقط احتمالشو گفتم
خوب دوستان مثل همیشه خیلی کمک کردن
بازم شما اینقدر قوی هستید که فهمیدید حسودی می کنن و ...
من وقتی اینجا اومدم اینقدر اعتماد بنفسم کشته شده بود که ............
موفق باشید

hektor عزیز، ابتدا نام کاربری جدیدتون رو تبریک می گم.

خیلی خوشحالم که تاپیک این حقیر تونسته کمکی به شما بکنه. امید.ارم مشکلاتتان به زودی زود مرتفع شوند.
فکر کنم من و شما بتونیم همدردهای خوبی برای هم باشیم چراکه مشکلمون تقریبا بهم شبیه و از اونجایی که هر دو در صدد رفع مشکلمون هستیم، می تونیم تو این جهت همدیگه رو پوشش بدیم.

نقل قول:

---

ولی دلرحم بودی یا ضعیف و .... که جرات کردن بهت توهین علنی کنن
ولی الان هم با فهم شدی و هم فکر کنم با صلابت

---

راستش فکر نمی کنم اینطور باشه و متاسفانه همین الان هم اگه تو اون شرایط قرار بگیرم نمی دونم باید چه عکس العملی نشون بدم!
از طرفی مقابله به مثل درست نیست. چون فکر می کنم کسی که به دیگری بی حرمتی می کنه اول شخصیت خودش رو زیر پا می گذاره. و اگه مقابله به مثل نکنم، نمی دونم چی کار کنم...
فعلا تصمیم گرفتم نگاهم رو به قضیه عوض کنم و اینطور تفسیر کنم که یا واقعا بهم حسودی می کردن یا در موردم دچار سوء تفاهم شده بودند که این مرخصی حتما حلش می کنه. (البته من به این دلیل مرخصی نگرفتم.)
تو دلم خیلی حرفهای ناگفته ست که نمی دونم چطور و به کی می شه گفت....

یکی از محاسن این مرخصی من اینه که تونستم بیشتر رو زندگی شخصی ام تمرکز کنم و لااقل از پاشیدن اون جلوگیری کنم.
به این نتیجه رسیدم که اگه با کسی مشکل پیدا کنم نباید به شوهرم بگم چون از من جانبداری نمی کنه و باید اونو تو این زمینه همیجوری قبولش کنم.
در اینباره که مشکلات بیرون رو بیرون خونه باید رها کرد، درسته و ایده ال ولی هر ایده الی تو عمل قابل پیاده سازی نیست. یادمه گاهی اونقدر بهم فشار میومد که بی جهت توخونه از دست مشکلات کاریم (همکارانم و طرز برخودشون و نه خود کارم) گریه می کردم و وقتی شوهرم علتشو می پرسید، لاجرم بهش می گفتم که فکر نکنه مشکل از زندگیمونه.
و از طرف دیگه یکی از آشناهای شوهرم تو محل کارم مشغول کار بود و این یه مشغله فکری دیگه برام بود که تفسیرش از این جریانات چی می تونه باشه و آیا اونها رو به شوهرم یا خانوادش می رسونه یا نه...

نقل قول:

---

خوب شما که استادید خودتون

---

این حرفتون برام خیلی جالب اومد :311:

[quote]سلام
[quote]فعلا تصمیم گرفتم نگاهم رو به قضیه عوض کنم و اینطور تفسیر کنم که یا واقعا بهم حسودی می کردن یا در موردم دچار سوء تفاهم شده بودند که این مرخصی حتما حلش می کنه. (البته من به این دلیل مرخصی نگرفتم.)
ببینید یکی از دلایلی که میگم آدم دچار توهم میشه همینه که آدم هی فکر می کنه حتما من یه کاری انجام دادم که دیگران همچین کاری می کنن
البته من آدم کاملی نیستم ولی اشتباهاتی هم داشتم تو محیطم
ولی حالا که فکر می کنم از همون روز های اول بی دلیل دچار بی محلی شدم
البته الان مهم نیست واسم اتفاقا کاش اون زمان اینقدر بها نمی دادم به دوستام
ولی هیچ موقع اونها باهام روراست نبودن و من بالورشون کردم
بعد مدتها طول کشید تا بفهمم چقدر نا مردی کردن در حقم
و آخرین ترفند تحریم کردنم بود اونقدراذیتم کردن و .....
افقط یه چیز اذیتم می کنه اونم اینه که همون آدمها وقتی می بینن طوری وانمود می کنن انگار که من رفتمو اونها منو دست داشتن
یعنی یه چیز هایی تو مایه های مظلوم نمایی و اینکه دست پیش می گیرن که پس نیفتن

نقل قول:

---

تو دلم خیلی حرفهای ناگفته ست که نمی دونم چطور و به کی می شه گفت....

---

آره خوب اینجوریه
من تو این مدت خودمو تونستم کمی بشناسم بتونم از دوستایی که موفقیتمو نمی خوان فاصله بگیرم
من محیطمو عوض کردم
ولی بعضی وقتا آدم حس سر در گمی می کنه

سلام دوستان گلم

من تو این مدت مرخصی تصمیم گرفتم که؛ 1- برای فوق بخونم. 2- برای فرزنددار شدن اقدام کنیم.

حالا به تازگی از طریق یکی از دوستانم مطلع شدم که شرکتی برای انجام پروژه اش که در حیطه تخصص من است، دنبال نیرو می گردد.

حالا مانده ام که رزومه خودم را بفرستم یا بیخیال کار شوم و مشغول تلاش برای رسیدن به دو هدف بالا شوم.
وقتی فکر می کنم، می بینم که همه در کنار هم امکان ندارد و من باید یکی را فدای دیگری کنم.

خواستم از دوستان عزیزم در همدردی هم یک مشورتی بگیرم. نظر شما چیست؟

به نظر من کار و فرزند.
تحصیلات یه حدی و یه سنی و یه شرایط خاصی را می طلبه.
دیگه باید به فکر زندگی باشی. تحصیلات آکادمیک را بی خیال شو. برای دل خودت بخون. تو رشته ی خودت. تو زمینه های دیگه. مطالعه کن و اطلاعات خودت را ببر بالا. اما آکادمیکش هم وقت گیره و هم به اندازه ای که وقت و انرژی میذاری روش نتیجه نمی گیری.
من هر سه را امتحان کردم. درس و کار و زندگی. سومی خیلی می چسبه. بعد دومی. آخر سر هم اولی. از سربیکاری ! که مردم نگن داری چیکار می کنی ...

امروز در کتاب "مبانی رفتار سازمانی ترجمه دکتر پارسیان و دکتر اعرابی"
مطلبی خواندم که به نظرم بی ارتباط با عذابهای روحی که من در شرکتی که
کار می کردم، کشیدم نباشه!
بد ندیدم که مطلب رو با شما دوستان عزیزم هم در میون بگذارم و نظر شما را
هم بدونم.

فرهنگ سازمانی فرهنگ حاکمنمایانگر ارزشهای اصولی است که اکثریت اعضای سازمان در آنها مشترک یا سهیم هستند. فرهنگ مزبور می تواند شخصیت متمایزی به سازمان بدهد. شیوه های آشنا شدن با فرهنگ سازمانی رسمی یا غیررسمی؟ ................................... فردی یا دسته جمعی؟ .................................. دوره زمانی ثابت یا متغیر؟ .............................. با راهنما یا بدون راهنما؟ ................................. تایید یا تکذیب؟ آیا مدیریت سازمان در پی این است که هویت یک تازه وارد را تایید کند یا هویت را از او بگیرد؟ برخی از سازمانها می کوشند تا ویژگیهایی را که فرد با خود به سازمان می آورد تایید کنند. در واقع سازمان بدان علت فرد مزبور را انتخاب می کند که دارای چنان ویژگی است............................................ .............................. سازمان نمی خواهد در چنین فردی هیچ تغییری بدهد؛ بنابراین فرایند گزینش بسیار آرام و بی دغدغه انجام می شود و هیچ مساله یا مشکلی به وجود نخواهد آمد. اگر سازمان در صدد تامین چنین هدفی باشد، در آن صورت جذب نمودن فرد و به عضویت درآوردن وی براساس این دیدگاه قرار دارد که سازمان "وی را همانگونه که هست" می پذیرد........................................ .................................................. ... ولی بیشتر سازمانها در پی این هستند که نخست افراد تازه وارد را خرد کنند، هویت آنها را از آنان بگیرند و سپس آنها را به گونه ای که باب طبعشان است، بسازند...................................... ............................ نخست سازمان داوطلبانی را برمی گزیند که از نظر عملکرد توان بالقوه بالایی دارند، سپس درصدد برمی آید تا آنها را از ویژگیهایی که مورد پسندش نیست بزداید و در رفتار آنها تغییرات لازم را بدهد تا آنان را مناسب و شایسته شغل مورد نظر نماید. شاید سازمان در طی این مسیر از آنان بخواهد تا با دوستان قدیمی خود قطع رابطه کنند یا حساب خود را از آنها جدا نمایند و از دیدگاه تازه ای به همکاران، همردیفان، شغل جدید و هدف سازمان نگاه کنند. ............................................ ای بسا این افراد باید برای اثبات وفاداری خود دست به کارهای پست یا ناخوشایند بزنند یا حتی مجبور شوند زیر دست افراد بسیار سختگیر کار کنند و متحمل سختی های زیادی بشوند تا شایستگی خود را نشان دهند و سازمان آنها را به عضویت خود بپذیرد.

یعنی واقعا تو سازمانها رسمه که اگه فرد توانایی رو یافتند که اصول اخلاقی و ارزشهاش
متفاوت از فرهنگ حاکم بر اون شرکت باشه، هویت اون رو با خرد کردنش، شکستن غرورش
و وادار کردنش به انجام کارهای دون و پست، می گیرن و وقتی بی هویت شد بهش مطابق
میل خودشون هویت می دن؟!!!......................................... ...................................
عجب دنیاییه!................................... .................................................. ................

اگه برای من هم چنین خوابی دیده باشند، پس بعد تموم شدن دوره مرخصی ام هم خلاصی
ندارم از تمام اون توهینها و تحقیرها. خدایا کمک کن :323:

سلام خانوم بلو اسکای
خوبین؟
به دلایلی نتونستم یک ماه و نیم بیام سایت
مجبورم و وقت ندارم
دلم براتون تنگ شده بود
و واسه دوستان دیگه
خوشحال شدم موقعیت های خوب زندگی بهتون لبخند زده
والا من هم در حال یاد گیریم
ولی غبطه میخورم که ای کاش وقتشو داشتم تا مثل شما علم رفتار کسب کنم
سلام منو به فرشته برسونید و خانوم دکتر تالار و مدیر و ..... چند روز اینجام
فعلا به خدا میسبارمتون:310:

چندروز پیش برام کاری پیش اومد که مجبور شدم بعد از مدتها که در مرخصی بودم، برم محل کارم. متاسفانه همون رفتارهای زشت و زننده و غیراخلاقی بازم مشهود بود. اونقدر وقیح شدند که توی خیابون هم دست برنمی دارند.
واقعا نمی دونم چی کار کنم از دستشون!
چند ساعتی اونجا بودم، الان چند روزه دارم حرص می خورم. نمی دونم چند وقت دیگه که مرخصیم تموم می شه و باید تمام وقت و هرروز اونجا باشم، چه کنم!
هرکاری به فکرم می رسید کردم و نهایتا وقتی از همه طرف به در بسته خوردم، مرخصی گرفتم. ولی ظاهرا هیچ چیز تغییر نکرده!!!!
یعنی باید برگردم تو اون محیط لعنتی و پذیرای هر توهین و تحقیر و رفتار غیراخلاقی باشم؟!
دیگه فکرم کار نمی کنه!!!!

نقل قول:

---

نی واقعا تو سازمانها رسمه که اگه فرد توانایی رو یافتند که اصول اخلاقی و ارزشهاش
متفاوت از فرهنگ حاکم بر اون شرکت باشه، هویت اون رو با خرد کردنش، شکستن غرورش
و وادار کردنش به انجام کارهای دون و پست، می گیرن و وقتی بی هویت شد بهش مطابق
میل خودشون هویت می دن؟!!!.

---

سلام
یکی از خصوصیات خدمت سربازی همینه یعنی خرد کردن غرور و بالا بردن حس دستور پدیری محض
آدم دنوبا خیلی جیزا آشنا میشه
ولی هنوز عقلم قد نداده تا بفهمم که آیا اونجا هم انجام دادن کارای پست و... مثلا آدم فروشی و ..... باعث افزایش محبوبیت بین افراد میشه یا نه .....
ولی من زیر دست یه آدم سخت گیر کار کردنو دارم تجربه می کنم .....

بلو خانوم نبودید،

به سلامتی انشالله که غیر از این خاطره بد که گفتید، بقیه دوران غیبت خوش گذشته که ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

بالاخره مرخصی ام هم تموم شد.
چقدر وضعیتم بده! اصلا باهام راه نمی یان!
خیلی حرف دارم که دلم می خواد به دوستای همدردیم بگم ولی می ترسم یه وقت شناخته بشم!

امروز یکیشون می گفت که اینجا هرکی رو نخوان نه تنها به راحتی عذرش رو می خوان بلکه یه انگی هم بهش می چسبونن!!!
وای خدای من...
یعنی تمام رفتارها و اعمالشون بخاطر این بود که یه انگ هم آویزون من کنن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چقدر خرد شدم تو این مدت!
هنوز هم دست بردار نیستن!
خدایا، خدایا، خدایا

داشتم گریه می کردم، ترسیدم همسرم بیاد و دوباره اونم سرم غر بزنه. اومدم اینجا بنویسم تا یکم تخلیه بشم.

من خیلی از خدا خواستم تو این قضیه کمک کنه. نمی دونم شاید گناهکارم که دعام مستجاب نمی شه. از شما می خوام دعا کنین شاید نفس شما پاک باشه و خدا قبول کنه.
التماس دعا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط blue sky

من تو این مدت مرخصی تصمیم گرفتم که؛ 1- برای فوق بخونم. 2- برای فرزنددار شدن اقدام کنیم.

---

خوب امروز نتیجه های کارشناسی ارشد هم اومد.
خدا رو شکر من در هردو تصمیم به موفقیت رسیدم:
1- پسر گلم که تو راهه.
2- فوق هم قبول شدم. البته رشته ای که دوست داشتم نیست.

می دونم بعد لطف خدا، بودن در کنار شما دوستان بی نظیر بزرگترین کمکم بود. از همگی ممنونم.

از این به بعد باید همزمان بچه داری کنم، درس بخونم و کار کنم (اون هم این شرایط کاری). نمی دونم از عهده ش بر میام یا نه؟!
بعضی وقتها به سرم میزنه که برای فوق ثبت نام نکنم و بیخیالش بشم ولی از طرفی هم از دلم نمیاد.
یعنی از عهده هرسه برمیام؟

سلام بلو اسکای جان
امیدوارم حالتون خوب باشه،طاعات و عباداتتون هم قبول حق باشه.

ای رفیق نیمه راه قرار بود جفتمون با هم ارشد قبول شیما :)

چون میدونستم شما هم کنکور دادین
میخاستم بدونم نتیجتون چی شد که تو این تاپیک خدا رو شکر دیدم خبر قبولیتونو دادین،خیلی خیلی بهتون تبریک میگم،واقعا خوشحال شدم.

نقل قول:

---

از این به بعد باید همزمان بچه داری کنم، درس بخونم و کار کنم (اون هم این شرایط کاری). نمی دونم از عهده ش بر میام یا نه؟!
بعضی وقتها به سرم میزنه که برای فوق ثبت نام نکنم و بیخیالش بشم ولی از طرفی هم از دلم نمیاد.
یعنی از عهده هرسه برمیام؟

---

بنظر من شما که تونستی با این همه مشکلات و مشغله ای که داری و فاصله ای که احتمالا از کارشناسی خیلی وقته
گرفتی،قبول بشی،حتما از پسش بر میای،مطمئن باش!

ولی خب برا ادامه تحصیل هم یه انگیزه قوی لازمه،نمیدونم حالا شما بیشتر بخاطر دل خودت میخای بخونی یا افزایش حقوق و مزایا؟

عزیزم ضمن تبریک بابت قبولیت من اگر جای شما بودم بیخیال کار کردن می شدم. کار همیشه هست اما تربیت درست بچه و موفقیت تحصیلی چند سال اینده ممکنه دیر شده باشه. ضمن اینکه اگر بخواهید در هر سه همزمان موفق باشید تقریبا محاله ممکنه. چون کودکتون در 2 سال اول زندگی نیاز بیشتری به شما داره.

دوستان من الان مدتیه که برگشتم سر کار ولی شرایطم اصلا خوب نیست.
متاسفانه نمی تونم بصورت جزئی مشکلاتم رو بگم، می ترسم که شناسایی بشم و مسائل شخصیم هم که اینجا گفتم بیفته سر زبونها.
حقیقتش من مشاوره حضوری هم رفتم و کلی هم خرج کردم ولی نتیجه نگرفتم. یعنی گفتن که نمی تونن کاری کنن و بعد از گرفتن اینهمه پول، گفتن که ما اینجا بیشتر روی زن و شوهرها کار می کنیم و یا کلا در مورد دونفری که بتونیم هردو رو دعوت کنیم و با هردو صحبت کنیم!
می دونید خیلی نیاز به کمک دارم ولی نمی دونم چطور مشکلم رو بیان کنم هم همه چیز رو گفته باشم و هم شناخته نشم!

سلام.:72:
خیلی خیلی خوشحال شدم که فوق قبول شدی. تو تایپیک دیگت ازت جنسیت بچه رو پرسیده بودم اونجا نگفتی اما اینجا گفتی. انشاءا.. که قدمش براتون خیره و از پس مشکلات بر میای. مطمئنم که اونقدر توان داری که بتونی سه تای اینها رو با هم انجام بدی. اما اگه واقعا می بینی که تو محیط کار رو اعصاب و روانت راه می رن و داری اذیت می شی خب مسلما الویت با بچه و بعدم درسته.
در مورد نحوه نوشتن مشکلات من هم این مشکل و دارم و چند جایی که نوشتم همیشه این نگرانی و دارم که شناخته بشم. شاید بتونی به صورت خصوصی و ایمیل فقط با فرشته مهربان مشکلاتت و حل کنی از خودش بپرس.
موفق باشی عزیزم:72:

آخه من رسمی هستم. واقعا حیفه که بیام بیرون.
الان باردارم. استعلاجی دارم. حق قانونیمه که از استعلاجی و مرخصی دوران بارداریم استفاده کنم.
اما نمی دونم از کی باید طلب حقم رو بکنم؟
طوری برخورد کردند که من حتی جرات نکردم استعلاجیم رو نشون بدم.
ولی به خدا کسانی تو اونجا هستن که روابط قوی دارند و حقوق از اینجا می گیرن ولی همزمان جای دیگه حضور دارند و به شغل دومشون مشغولن!
نگران سلامت خودم و جنینم هستم و چاره ای جز تحمل ندارم.
بخدا نمی دونم دردم رو باید به کی بگم!؟

مشاورت رو عوض کن
اومدیم و یکی اصلا همسرش مشاوره رو قبول نداشت ، یعنی محکوم هست تا ابد با مشکل زندگی کنه؟
بلو جون به مدیر پیام خصوصی بده و ازش بخواه کمکت کنه :72:

سلام
من میگم به درستون برسید
من امیدوارم با ادامه تحصیل خدا یه راهی رو واستون باز می کنه قدم نو رسیده مبارک بلو اسکای عزیز

سلام اسکای عزیز
داشتم دوباره تاپیکتو مرور می کردم
بعد مدت ها
نمی دونم الان نی نی کوچولو بدنیا اومده یا نه امیدوارم اسم دلخواهتون رو روش بذارید
نمی دونم چرا شما اینقدر نگرانید که لو برید
کسی ما ها رو اینجا نمیشناسه
نمی دونم الان محیط کاریتون چه جوریه
اگه محیط جدید می خواین تجربه کنین که بهتره از تمام تجربیاتتون استفاده ببرید و اونجا ها بتونید با بقیه تعامل و ارتباطات قوی داشته باشید
اگه که موندنی هستید اولا نذارید مسائل بیرون رو نی نی کوچولو اثر بذاره مطمئن باشید اعصاب خوردتون بچه رو هم خدایی نا کرده ناراحت می کنه
دوما نیاز به صبر و تحمل دارید تا دیدگاه ها رو نسبت به خودتون عوض کنید حساسیتهاتون رو کاهش بدید یه توصیه ایه که خودتونم به من کردید که : اگر در حقتو نادیده گرفتن هم اعصابتو خورد نکن
واسه رسیدن به یک خیر و خوبی آدم بعضی وقتا مجبوره که بعضی مسائلو نادیده بگیره و از بعضی مسائل بگذره
پس بگذر و ..... بدون که کمابیش اوضاع اینجوریه و به جای فکر کردن و چرا های بیهوده روی حل مشکلت زوم کن
توصیه آقای مدیره که همیشه گفته مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماستاگه مورد توطئه واقع شدی سرتو به کارت گرم کن
نغ نغو نباش
سعی کن پیش نفر اول یه ذره خود شیرینی کنی و .... البته نمیگم هویتتو از دست بده.... ولی احترام حتی ظاهری هم باشه انجام بده
امیدوارم حقوق و مزایات هم بهتر بشه مهم کسب حقوقه و استقلال مالیت