نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
اگه تو یه رابطه (دوستی، زندگی مشترک، خانواده یا هر رابطه دیگه) رفتاری از طرف مقابل شمارو برنجونه و دایماً هم تکرار بشه، طوری که حتی با صحبت کردن هم تغییری در این رفتار ایجاد نشه و شاید طرف مقابل قبول هم نکنه، به نظرتون مقابله به مثل می تونه راهبردی باشه؟ نه به معنی تلافی، به این معنی که آگاهانه همون رفتارو در مقابلش انجام بدید که طرف ببینه چقدر این رفتار می تونه ناراحت کننده باشه؟ یا اینکه باعث مشکلات بیشتر می شه؟
سوال من کلی هست و به صورت موردی و مصداقی نمی خوام بحث کنم.
سلام به نظر من راه خوبيه
البته بستگي به رفتار داره كه چه رفتاري باشه
اگه رفتاري باشه كه از نظر من شكستن ارزش تلقي بشه و واقعا برنجم ديگه حتي به اون شخص فكر هم نمي كنم ولي اگه شكستن ارزش اونقدر شديد نباشه كهبه عرف و .... لطمه بزنه منم تلافي مي كنم
به نظر من گاهي لازم ميشه كه آدم غضب كنه يا مقابله به مثل كنه
ولي از نظر من آدم بايد طوري برخورد كنه كه پيشگيرانه باشه واسه اين جور رفتار ها يعني پيشگيري كني از اين اتفاقا تو زندگي
سلام.
توی رابطه های مختلف از زمین تا آسمون میتونه فرق داشته باشه. خانواده باشه، همسر باشه، دوست باشه، رفیق باشه، غریبه باشه، و....
شما که نمیتونید مثلا با پدر و مادر خود مقابله به مثل کنید، یا به خاطر اشتباهی زندگی مشترکتون را به هم بزنید.
ولی همیشه تنش، تنش بیشتر میاره. شیوه رفتار با این مسائل مهمه و نه مقابل به مثل اونم نمیشه به طور کلی بحث کرد .
به نظرم باید موردی و مصداقی بحث بشه.
ببين خدا ميگه از پدر و مادرت اطاعت كن تا وقتي كه فرمانشون مخالف فرمان خدا نباشه اگرم بود با احترام و ....... كار خودتو انجام بده
به نظر من وقتي ميبيني كه پدر و مادرت مثلا حقي رو نا حق مي كنن بايد بهشون گوشزد كني يا اون كاري رو كه مي كننو عاقبتشو بگي
در مورد همسرم همينطور
منم گفتم بستگي به كاري داره كه اونا مي كنن
مثلا اگه خانومت حسوده يا خسيس اول نصيحتش كن و توضيح بده رفتارش بده بعد وقتي از حد فراتر رفت بايد آدم يه ذره محكم تر برخورد كنه
بحث مقابله به مثل خيلي گسترده اس...مگه ميشه راجع بهش كلي بحث كرد و موردي و مصداقي حرف نزد!؟؟:303:
موضوعي كه مطرح كردي مشكل داره!!
مثلا در برخورد با بچه اي كه مدام جيغ جيغ ميكنه اگه مقابله به مثل كني و جيغ بزني ساكت ميشه و كارت جواب ميده اما وقتي شوهرت چشم چروني ميكنه تو اگه بخواي مقابله به مثل كني و رگ غيرتش رو بزني بيرون معلوم نيست بعدش سر از كجا در مياري ...شايد جايي كه عرب ني انداخت!!
اخه ميشه بدون مثال و مرود راجع به اين مساله حرف زد!!!:324:
با سلام
می تونم بگم در اکثرموارد بخصوص در طولانی مدت مقابله به مثل نتیجه منفی به دنبال دارد شاید در کوتاه مدت آنهم بدلیل سرکوب رفتارکاهش یابد ولی مانند آتش زیر خاکستر می ماند
بنابراین بهترین راه تقویت منفی اون رفتار بد است که از جانب طرف سر می زنه.
به این معنی که شما در قبال رفتارهای بد طرف مقابل واکنش خاصی نشان ندهید و بی توجه باشید تا اثر راهگشایی و کاربردی بودن اون روش از بین بره
مثال(در زندگی مشترک).
علی و سمیرا زن و شوهرن..
علی چند وقتی است که حرف نمی زند و در پاسخ سوال های سمیرا چیز خاصی نمی گوید در واقع او مدتیست سکوت کرده است
سمیرا پیش خود فکر می کند بهتر است من هم سکوت کنم تا وقتی او منت کشی نکرده..
درحالی که شاید سکوت علی نشات گرفته از دلایل بیشماری مانند"مشغله شغلی و..." باشد
خب نتیجه>>> در خانواده ای که علی بزرگ شده بود برای تنبیه فرزند خود از شیوه "سکوت" کردن استفاده می کردند و این آزاردهنده بود...
حالا سمیرا را هم همین روش رو پیدا کرده.....به نظرتون چقدر آزاردهنده است آنهم از سوی همسر؟؟
سلام
بذارین من با مصداق ازتون راهنمایی بخوام
یه چیزی که خیلی آزارم میده به همین موضوع مربوط میشه
ببینید
کلا" خانواده همسر من آداب معاشرت خوب نمیدونن.البته در مقابل خودشون اگه من کم بذارم متوجه میشن.و توقع دارن من نسبت به اونا همه چیز رو بجا بیارم.
مثلا" مسافرت رفتنی(بیشتر زیارت) بدرقه و استقبالمون نمیان.بعد از برگشت حوصله نداشتن دیدنمونم نمیان.یعنی اهمیت نمیدن.مهمون که دعوتشون میکنم درست موقع غذا خوردن میان که همه چیز حاضره.بعد از خوردن غذا هم شاید یکی دوتا بشقاب از سر سفره بردارن،همین.همه کارا رو خودم میکنم.اصلا اهمیتی نمیدن که من دست تنها هستم یا انتظار دارم.
در مقابل اگه خوشون مهمون داشته باشن از کله سحر زنگ میزنن که پاشو بیا .
البته من اخیرا" خودمم نزدیک به افطار میرم(وقتی خودمون تنهاییم و مهمون ندارن)سعی میکنم مثل خودشون باشم.اما در هر حال بیشتر از اونا کمک میکنم.خیلی بیشتر.
یه دلیل این کارشونم اینه که بیش از حد با ما راحتن.رودربایستی نمیکنن.
اگه توقعات خودشونم کم بود دلخور نمیشدم.حس میکنم مقابله به مثل کردن هم جواب نمیده.اصلا بروی خودشون نمیارن.باز اونروز درست دم افطار اومدن.
این یه مثال بود.اونا در هر شرایطی به از ما توقع کاری رو دارن که اگه خودشون جای ما بودن اهمیتی نمیدادن.(فقط در مقابل ما)
چه رفتاری باهاشون کنم جواب میده؟خیلی حرصم میگیره از این کارشون.مخصوصا" که در شرایط مشابه برای خودشون
مجبورم میکنن برم کمک.
جالبه از مسافرت اومدنی هم ما باید اول بریم دیدنشون.مسافرت که هستیم ما باید به اونا تلفن بزنیم دلخور نشن.
دفعه آخر رفتیم مشهد،نه دیدنمون اومدن نه چیزی آوردن.وقتی سوغاتیا رو بردیم،مامانش گفت چرا واسه من چیزی نیاوردین پس!!!!!!!!!!!!!!!رو میخواد والا:325::302::302::302:
سلام من يه چيزي مي خوام بگم
اينكه چيكار مي تونيم بكنيم اينه كه تو اين جور موارد ها عقل رو به كار بگيريم
يعني هر كسي با استفاده از عقلش و تجربه و مهارت هايي كه از راه مشورت و تجربه بكار مي گيره استفاده كنه
يعني تشخيص بده كه آيا الان تو اين موقعيت بهتره مقابله به مثل كنم يا نه
در مورد مشكل شما هم بگم كه
حد اقل تو اين يكي مورد خوب خودمو ميشناسم كه تحمل رفتار هاي سلطه جويانه و بيشرمانه رو ندارم و وقتي احساس مي كنم طرف مي خواد سوارم بشه رك و راست اعتراض مي كنم چون نترسم (شايد شما به خاطر ترستون يا شوهرتون يا....... كمي بترسين كه مثلا شوهرم ناراحت ميشه يا زندگيم خراب ميشه يا .........) البته مهارت مي خواد كه آدم بفهمه كسي مي خواد ازش سو استفاده كنه يا اينكه شايد قصد و غرضي نداره
ولي من توصيم اينه كه اگه غير مستقيم گفتينو درست نشد محكم برخورد كنيد
به نظرم رفتارشون سلطه جويانست
يعني شما زير سلطه اونا رفتين
يعني احترامشون سر جاش
ولي نبايد بذارين سو استفاده كنن
حقیقتش منم مثل بیشتر خانوما نمیتونم صدامو دربیارم
همونطور که حدس زدین وجود همسرم تنها مانع هست که نمیذاره من اعتراض کنم به بیشتر کاراشون.حتی در حضور خودش هم نمیتونم،یعنی خودش هم درک نمیکنه.سکوت میکنم و تا جاییکه میتونم مقابله به مثل.
رفتار اونا هم همونطور که گفتم یه دلیلش اینه که اصلا" با ما رودربایستی نمیکنن و اهمیتی نمیدن.
دلیل دیگه ش اینه که آداب معاشرت بلد نیستن.(بیشتر درمورد ما)
گاهی هم دلخوریمو با سکوت نشون میدم یا غیر مستقیم میگم.فعلا" که اثری نداشته.<a href="http://www.sweetim.com/s.asp?im=gen&lpver=3&ref=11" target="_blank"><img src="http://cdn.content.sweetim.com/sim/cpie/emoticons/0002014F.gif" border="0" title="Click to get more." ></a>
سلام
الان متوجه می شم که خانم غزاله درست گفتن که نمیشه موردی بحث نکرد.
مثلاً به نظر خودم در مورد مشکل خانم مهتاب مقابله به مثل می تونه باعث دلخوری های بیشتر بشه و درست نیست.
شاید مقابله به مثل موقعی جواب بده که طرفتون سعی داشته باشه شمارو درک کنه و با این کار کمکش کنید که بهتر بتونه وضعیت شمارو درک کنه ولی در غیر این صورت باعث بدتر شدن روابط می شه.
موضوع جالبی هست...ولی من باز معتقدم مقابله به مثل تنها روح انسانی خود فرد را آزار می دهد و لاغیر...
مهتاب جان و greenعزیز سوالی از شما دارم
"اگر کسی به شما هدیه ای پیشنهاد کند و شما آن را نپذیری، ان هدیه به چه کسی تعلق خواهد داشت به چه کسی می رسد؟""
هنگامی که کسی یا کسانی به شما هدیه ای با محتوای بی احترامی و دربردارنده رفتار بد پیشنهاد می کنند و شما ان را نمی پذیرید در واقع و در نتیجه این هدیه(همان توهین و رفتار بد آنان) اشکارا به همان کس و افراد تعلق می گیرد...
حالا سوالی دیگه.... ""چرا بخاطر چیزی که به انسان و افراد دیگری تعلق دارد خود را ناراحت و خشمگین می کنید؟؟"" :305:
ما باید به آن چیزی فکر کنیم که در کنترل ماست...
عموما بیشتر ناراحتی ها و مشکلات روانی ما از آنجا نشات می گیرد که بجای اینکه بر روی مهارت های خود برای حل مشکل تمرکز کنیم به خود مشکل توجه داریم.
سلام
عزيزم اگه طرف درك داشت كه اون كارا رو نمي كرد
متاسفانه تو جامعه ما بيشتر زندگيا اينجوريه كه يكي دوست داره طرف مقابلشو به زير سلطه بكشه
كم پيش مياد كه هر دو طرف تو تمام لحظات درك كنن
واسه چي ميگين بايد سكوت كنه؟ لااقل اعتراض هم نبايد بكنه؟؟ كه چي بشه؟ صبر كنه تا هر وقت اونا دلشون به رحم اومد كاري واسه اين خانوم بكنن؟
شما كه اون نظرو دادين راه حلتون چيه واسه اينكه اون خانواده اون كارو بذارن كنار؟
جناب نقاب سخنتون واقعا عالي بود
ولي تو اين مورد بايد چيكار كرد؟
يعني اعتراض كار بديه؟
ميشه بگين چرا كنترل پنل كاربريم بستست
نمي تونم وارد بشم
نمي تونم پيام خصوصي به كسي بدم يا كسيو به ليست دوستام اضافه كنم چرا؟
siavash.xجان همیشه بیاد داشتم و دارم که انتظار.....انتظار می آفریند.
یعنی وقتی ما از جنبه بیرونی به مشکلات نگاه می کنیم و در قبال هر عملی بدنبال یک عکس العمل هستیم در واقع انتظار بیهوده رو در خودمون ایجاد می کنیم.
کافیست قدری از درون به موضوع نگاه کنیم کافیست قدری مهارت های ارتباطیمون رو گسترش بدیم در واقع بیشتر بازیگر باشیم تا کارگردان....
یه جمله معروفی هست از پاتانجالی که میگه::"""هنگامی که در آرامش نیستید خداوند نمی تواند قدرتش را از طریق شما به نمایش بگذارد""
شما کافیست در برخورد با این گونه موضوعات خونسرد باشید و آرامش داشته باشید...این آرامش شما قطعا در دیگری نمود پیدا می کنه و نتیجه این خواهد شد که دهنده و گیرنده آرامش در نهایت شمایید.
اغلب ما خومون باعث میشم رفتار دیگران در مواجه با ما نا مناسب باشد...
شما فردی را تصور کن که خودش را باور ندارد در واقع او می پندارد برای اینکه دوست داشتنی واقع شود باید انرژی زیادی از خود ببخشد چرا؟؟چون خود را مستحق دوست داشته شدن نمی داند...در نتیجه سعی می کند برای گرفتن اندک علاقه و محبت بیش ترین سرمایه را بگذارد و روزی که کمی از انرزی خود را می کاهد و متقابلا از شدت محبت دیگران کم میشود ناگهان انتظار در او بیدار شده و.................
در مورد کنترل پنل>>چون حق عضویت نپرداختی نمی توانی وارد شوی
آقای نقاب
اگه شما 10 بار به کسی هدیه بدید و اون یه بار هم به شما هدیه ای نداد شما چه کار می کنید؟ فکر می کنید می تونید ادامه بدید یا شما هم دیگه هدیه دادنتونو کم می کنید؟ اینم یه جور مقابله به مثله.
نقاب عزیز
درسته این دلخوریها فقط به ضرر خود فرد هست و نه کس دیگه.
جمله جالبیه :
عصبانیت فرد،تنبیه خود برای اشتباه فرد دیگری است.
اینم میدونم که آدم وقتی کاری برای کسی میکنه نباید با انتظار جبران باشه.اینطوری خودشم اذیت نمیشه.
اما خب تا حال کسی رو ندیدم اصلا از هیچ کس توقع نداشته باشه.ما آدمیزاد هستیم.
شاید بشه توقع رو پایین آورد ولی فکر نکنم بشه حذفش کرد.
انسان وقتی میتونه کاری رو بی توقع انجام بده که هدفش لذت بردن خودش و جلب رضای خدا باشه.
اما وقتی کسی مجبورت میکنه کاری رو براش انجام بدی،هدفت فقط و فقط جلوگیری از کدورته.
وقتی هدف من از کمک به اونا اینه،پس طبیعتا" توقع دارم اونا هم در شرایط مشابه همون کاری رو که از من انتظار دارن انجام بدن.
درسته،گاهی هم برای خودم،همسرم و رضای خدا کاری میکنم.اونموقع هست که اصلا" به ذهنم هم خطور نمیکنه روزی جبرانش کنن.
من که اینطوریم،اگه مجبورم کنن کاری رو انجام بدم(حتی غیر مستقیم) و تو رودربایستی بندازنم،انجام شاید بدم،اما با ناراحتی و عدم رضایت و خواه ناخواه توقع هم ایجاد میشه درونم.
یه وقتای میشه از رو دلسوزی کاری میکنم ولی در مقابل میبینم وقتی پاش میفته طرف مقابل همچین خوشو میزنه به اون راه که از کارم پشیمون میشم.اولا دلم نمیومد دست تنها باشن وقتی مهمون دارن.اما دیدم وقتی من دعوتشون میکنم و مهمون دارم اونا غریبه تر از بقیه فامیلاشون رفتار میکنن.
اونا میشینن،فامیلشون که همراه شون مهمون دعوت کردم میاد ظرفا رو میشوره و به من میگه میخواستیم زودتر بیایم کمک خواهر شوهرت نذاشت!!!
پس وقتی این رفتارها رو میبینم ،من هیچوقت آدم سابق نمیشم.منم در مقابل وقتی مهمون داشته باشن نمیرم و بهانه میارم.
بدی بهشون نمیکنم،ولی اونقدر هم خوبی نمیکنم که اینطور نمک نشناسی کنن و دلمو بسوزونن.
حالا که دیگه مثل قبل کمک حالشون نمیشم،میبینم توقع اونا هم کمتر شده.کوچکترین کاری که میکنم به چشم میاد.
از این لحاظ مقابله به مثل بد هم نیست.طرف مقابل گوشی دستش میاد.
یادم نمیاد کدوم آیه قران بود،محتواش این بود که اگه کسی در مقابلت بدی کرد تو هم بدی کن.
به این معنی که وقتی فکر میکنی مقابله به مثل در طرف مقابل اثر میذاره و به بدی رفتار خودش پی میبره،پس تو هم مثل خودش رفتار کن.
شخصیت هر فرد با فرد دیگری متفاوته
یک فرد ممکنه هیچ توقعی نداشته باشه و اگر محبتی می کنه و کاری برای کسی می کنه اصلا انتظار جبران نداره و فقط صرف رضایت درونی و لذتی که خودش میبره این کار رو می کنه و اگر پاسخی هم ببینه چون انتظارش رو نداشته خیلی خوشحال میشه . چنین افرادی از محبت و لطف کردن خسته نمیشن دلسرد نمیشن و میشه اینجوری بود و کسانی اینجوری هستن .
اما فرد دیگه نه اگر محبتی می کنه توقع پاسخ داره و اگر نبینه سرخورده و دلسرد میشه . چنین شخصی بهتر هست که درجه محبت کردنش رو به حدی برسونه که اگر پاسخی ندید ناراحت نشه .
شما نمیتونید از دیگران انتظار پاسخ داشته باشید اما میتونید میزان محبت کردنتون رو تنظیم کنید .
دیگران ممکنه پاسخ گو باشند ممکنه نباشند اگر فکر می کنید که با محبتی که می کنید برای دیگران تصور وظیفه ایجاد میشه و شما نمی تونید چنین چیزی رو بپذیرید بهتره به اندازه محبت کنید .
اما بهتره بدونیم که زمینه توقعات هم فرق می کنه
در زمینه ای ممکنه ما مثل فرد اول هیچ توقع پاسخی نداشته باشیم (محبت مادربه فرزند و بالعکس و همینطور برای خویشان و...)
در زمینه ای ممکنه مثل فرد دوم باشیم و توقع پاسخ داشته باشیم (در مقابل خانواده همسر و....)
باران جان،ضمن تبریکات صمیمانه؛
در مورد قسمت دوم ارسالت،یعنی دسته بندی زمینه توقعات،موافقم
اما در مورد قسمت اول که افراد رو به دو دسته تقسیم بندی کردی،نه
این امر مشمول قانون همه یا هیچ نمیشه
یعنی افراد رو نمیتونیم به دو گروه دسته بندی کنیم.بر پایه اینکه گروهی اصلا" هیچوقت و از هیچ کس توقع ندارن و گروه دیگه متوقع اند.
هر کس میزانی از توقع رو داره،اما نسبیه.یکی کمتر یکی بیشتر.
تنها انسانهای بی توقعی که سراغ دارم معصومین هستن.یعنی توقعشون صفره.البته اونم 100% نمیتونم بگم.
حتی اگه کسی ظاهرا" بی توقع باشه نمیشه گفت همیشه و درمقابل همه اینطوره.درضمن ما از درون کسی جز چیزایی که خودش به روش میاره،خبر نداریم.
با تشکر از جواب خوبی که دادی،
دسته بندی دومت منطقیه،اما اولی نه(اونم نه از بیخ و بن،با تغییراتی اونم درسته)
البته این نظر منه.:72::72::72:
دوستان توجه کنید!
ما با دو مقوله مواجهیم :
1 - مقابله به مثل
2 _ بازخورد
به نظر من این دو با هم تفاوت دارند .
مقابله به مثل >>> در مقابله با دشمن کاربرد داره و حدش هم به حد ظلمی هست که دشمن تعمدی و آگاهانه روا می داره و بیشتر هم به روابط بین ملل باز می گرده نه بین افراد .
باز خورد >>> روندی است که در معاشرتهای بین افراد جریان پیدا می کنه .
باز خورد رفتاریه که اغلب ما خود آگاه یا ناخودآگاه انجام می دهیم . اما به شیوه ها و کیفیت متفاوت ، که بیانگر میزان تأثیر یا سطح ارزش و کیفیت عملکرد فرد یا افرادی است که ما با آنها مواجه یا مخاطبشون هستیم و بلعکس .
اونچه شما به دنبالش می گردید در محدوده بازخورد،« ابراز احساس » است .
وقتی شما در برابر فردی که رفتاری خوب با شما داشته به او ابراز می دارید یعنی بیان می کنید ( چه کلامی و چه غیر کلامی ) که از رفتار وی خشنودید ( با هر کلام و رفتاری ) یا در برابر فردی که از او ناراحت شده اید ، گله مندی دارید ( بیان کلامی یا غیر کلامی ) .... اینها ابراز احساس است که یک مهارته و از آیتم های هوش هیجانی که کسب شدنی است می باشد و قابلیت ضعیف شدن یا تقویت شدن را هم دارد و جزءمقوله بازخورده .
باز خوردها در سطع عام و وسیع به صورت رفتار عملی ناشی از تاثیر پذیری ، در مخاطبین بروز می کند ( مثلاً اثر تربیتی رفتار والدین بر فرزند ، یعنی رفتارخاصی از فرزند باز خورد نوع عملکرد پدر و مادر است ) اما گاه بازخوردها برنامه ریزی شده است ، یعنی با آگاهی و هدف و قصد خاصی به فرد یا افرادی بازخورد می دهیم ( مثل ارزیابی عملکردها در سازمانها ) .
با این تفاسیر ، شما با باز خورد دادن فرد را متوجه رفتارش می نمایید که درسته یا غلطه و در چه سطح و کیفیتی هست و وقتی بازخورد با هدف باشد و آگاهانه ، لازمه روش و روندش کاملاً حساب شده باشه تا تأثیر مثبت ( منجر به تغییر ) را نتیجه دهد .
color]
و اما :
نکته مهم در روابط بین فردی اینه که توصیه فراوان از نظر اخلاقی داریم که بدی را با خوبی جواب دهید ، و بیشتر در پی نیکی کردن باشیم ( تو نیکی کن و در دجله بیانداز ......)
اگر به این توجه داشته باشیم که هر کسی ، هم مسئول رفتار خود است هم صاحب نتیجه اعمالش ، راحت تر با افراد بد خلق مواجه می شویم و سازگاری مثبت ما بالا می رود .
به نظر شخصی من ، تنها در جایی که گذشت و ملایمت و به عبارت بهتر ، مدارا کردن بد آموزی دارد و فرد را گستاخ تر نموده و در رفتار غلطش تثبیت و تقویت می نماید ، بهتره برخورد قاطع داشته باشیم ( بازخورد متناسب با عملکرد وی ) که اونهم چگونگی و روش و هدف مشخص می طلبد ، نه هر که سر بتراشد قلندری داند . در یک کلام تعامل باید سازنده باشد نه مخرب و اینها هیچ کدام مقابله به مثل نیست .
امیدوارم تونسته باشم حق مطلب رو ادا کنم
.
green عزیز سلام
توجه داشته باش که کلمات کد هایی هستند برای تفهیم حالات احساسی و درونی و فکری ما که بین انسانهای این کد گذاری ها یک امر کاملا طبیعی است و قابل درک اما گاهی انسانها حرفهای کودکانه را که ماحصل رنجش های کودکانه است لای زرورق های خوشگل می پیچند و به آن رنگ و جلایی می دهند که انسان به اشتباه می افتاد و بیشتر شنونده جذب تجزیه و تحلیل و چشم انداز و ......می شود .
در جاهایی از پست یک تاپیک و سئوال شما دقیقا همین حالت است . و در جایی هم نقش والد به خود گرفته اید اما باز شیفت کردن در کودک که کاملا مشخص است .
این حرف ها یعنی چه ؟!
شما در اثر تجربه و یا تکرار تجربه در مقابل فرد یا افراد بارها و بارها احساس کرده اید که فرد مقابل شما را تخریب می کند از تخریب های او احساس خوبی ندارید ( کودک ) حال یا نحوه ی گویش ایشان مشکل دارد و یا نحوه ی عملکرد که تمام اینها هم ماحصل احساس درونی خود فرد مقابل است .
کلمه ی مقابله به مثل کاملا واژه ای است کودکانه که هیچ مسئولیتی در آن وجود ندارد . و چون مسئولیت ندارد پس کودکانه است .کاملا درک می کنم که تو از فاکتور کد گذاری استفاده کرده ای اما در لایه های این کدگذاری می بینی چه مسائل عمیقی وجود دارد ؟!
مثال :
کودک می گوید : علی اسباب بازی مرا خراب کرد پس من هم مقابله به مثل ( تلافی ) می کنم و اسباب بازی او را خراب می کنمو......
کودک می گوید : علی به من فحش داد و من را ناراحت کرد پس من هم به او فحش می دهم تا او را ناراحت کنم تا بفهمد که من چه حالی پیدا کردم و .......
پس مقابله به مثل ( تلافی ) کردن بدون مسئولیت است و رفتاری کودکانه و با هیچ فرم و مدلی هم نمی توانی برای آن مسئولیت تراشی کنیم . پس رفتار کودک در مقابل کودک است و یا رفتار کودک در مقابل والد مستبد منفی و غیر سازنده ( خوک صفت )
حال چه باید کرد .
به لحاظ رفتاری هر گاه فردی در حالت کودک قرار می گیرد و اقدام به فحش دادن می کند و یا فردی در والد خوک صفت خود شیفت می کند و اقدام به تخریب بخش کودک ما می کند .
بلافاصله باید کلید احساس را در دست بگیریم و از فضای کودک رنجیده و آزرده خارج شویم و تصمیم از روی بی احساسی بگیریم که نسبت به موقعیت والد سازنده ی مثبت خود را فعال کنیم و یا از بخش بالغ بهره ببریم .
اگر طرف مقابل ما کودک آزرده است و از روی آزردگی اقدام به فحش و ناسزا کرده و یا اعمال و رفتارهای کودکانه دارد و از خود نشان می دهد می توانیم ما خودمان را شیفت کنیم روی والد مثبت سازنده
ما می گوییم : عزیرم نیازی به این حرفها نیست تو انسان خوبی هستی و من تو را خیلی دوست دارم و یا برای تو ارزش بسیار زیادی قائل هستم و .............( به نوعی از معجزه ی نوازش بهره می بریم که کار والد است )
البته باید در این حالت توجه داشت که وسعت بازی طرف مقابل به چه حد است و نوع بازی او چگونه است و.....
و اما اگر والد خوک صفت طرف فعال بود و نقش تخریبی برای ما بازی می کرد باید در بالغ خود شیفت کنیم و کاملا از جایگاه بی احساسی بگوییم :
به نظر من بحث را در موقعیت دیگری ادامه بدهیم بهتر خواهد بود و نتیجه بهتری خواهیم گرفت و...( یا هر جمله ی دیگری که نسبت به موقعیت و شرایط می توانی از جایگاه بالغ عنوان کنی )
من فکر می کنم تو خیلی توانایی ها و قابلیت مثبت در درون خود داری و..............( یا هر جمله ی دیگری که نسبت به موقعیت و شرایط می توانی از جایگاه بالغ عنوان کنی )
با استفاده از این تکنیک ها ما در اصل طرف مقابل را وادار می کنیم و به او کمک می کنیم از فضای درونی مخرب خود ( چه کودک و چه والد خوک صفت ) به بخشهای سازنده مثبت خود شیفت کند و آن قسمتهای دیگر را فعال می کنیم و در عین حال با دانستن این مسائل مهارت رفتاری خود را نیز افزایش داده ایم .
این بخش از حرف من مکمل بعضی از گفتارهای فرشته است .
بعضی از حرف ها هم حرفهای قشنگی است اما وقتی در عالم عینی در میان مردم کوچه و بازار به آن نگاه می کنیم می بینیم نتیجه بخش نیست و یا از درصد موفقیت کمتری برخوردار است چرا که همه ی افراد از سطح توانایی یکسان در برخوردهای اجتماعی برخوردار نیستند و ما به عنوان فرد در محیطهای اجتماعی در درجه اول نسبت به خود و احساسات سالم درونی خود مسئول هستیم و بعد نسبت به دیگران .
خیلی ممنونم از توضیحات کاملتون خانم آنی
فکر می کنم این توضیحات خیلی به من کمک کرد فقط:
1- من خیلی به طور جزیی در مورد سه نقش کودک، والد، بالغ مطالعه نداشتم. ممنون می شم اگه منابع خوبی سراغ دارید به من معرفی کنید.
2- اینکه گفتید مثلا در مقابل کودک آزرده باید والد مثبت سازنده را فعال کنیم یا در مورد دیگه که در مقابل والد خوک صفت باید از جایگاه والد پاسخ داد حاصل تجزیه و تحلیل خودتون هست یا آموختنی هم هست. یعنی آیا اصولی داره که با یاد گرفتن اونا می شه در تمام موقعیت های اجتماعی و زندگی از اون ها استفاده کرد که در چه موقعیتی کدام نقش باید فعال بشه؟ اگه قابل فراگیری هست خوشحال می شم که طریقه آموختنشو به من هم بگید.
1- بله . منابع زیادی وجود دارد .
برای شروع
کتاب : تحلیل رفتار متقابل ( تاملی در روان شناسی تجربی )
نوشته ی یان استوارت /ون جونز
مترجم : دکتر بهمن دادگستر
از انتشارات : دایره
را مطالعه کن .
2- آموختنی است و بحث مهارتی .
برای اولین بار فردی بنام اریک برن متوجه شد که می توان با روشهای نوین و بدیع و ساده و قابل درک مسائل روانش شناختی را مورد بررسی قرار داد و... و در ادامه ی راه او افرادی همچون توماس هریس دستان خودشان را به جهت همیاری و همکاری به اریک برن دادند و تیمی شدند و امروز ماحصل تجربیات آنها با نام روانشناسی مدرن شناخته می شود . من نیز دانش آموز این راه هستم . تکینیک هایی را آموخته ام و با این زبان الکن عاشقانه خمس و زکات ( کلمات کدگذاری ) آنچه به شکل تئوری و تجربی آموخته ام و می آموزم را به دیگران می دهم .
نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
درشتي و نرمي به هم در به است
چو فاصد كه جراح و مرهم نه است.
نه چندان درشتي كن كه گردند از تو سير
نه چندان نرمي كه گردند بر تو دلير
:104::104::104::104: