مخالفت پدر با انتخاب به دلیل تفاوت اعتقادی ( به راهنمایی نیاز دارم!

من پسری 25 ساله هستم که فرد مورد نظر خودمو انتخاب کردم و عاشقانه دوسش دارم!
از نظر من اون بهترینه و تنها کسی هست که میتونم باش زندگی کنمو اونم منو دوست داره و واقعا همو میخوایم. ما یه ساله با همیم و به اندازه ی 2-3 سال با هم حرف زدیم در مورد همه مسائل! چون خیلی نمیتونیم همو ببینیم بیشتر حرف میزنیم با هم. فرد مورد علاقم خیلی با شعور، روشنفکر،منطقی، عاقل و با هوشه!! اما چند مشکل وجود داره! اولا اینکه اعتقاداتش با اعتقادات خونواده ی ما نمی خونه و به نماز و روزه اعتقاد نداره. دوم اینکه اون ایلامیه و ایلام زندگی میکنه و من تهران. البته نحوه ی آشناییمون از طریق محل کارمون بوده و مدتی همکار بودیم. اخیرا که من قضیه رو به پدرم گفتم با مخالفت شدید پدرم مواجه شدم. مهمترین دلیلش هم همین مسئله ی اعتقادی بود و دعوا و مخالت خیلی شدید بود به طوری که یه هفته فرصت داده که تمومش کنم. ما خودمون میدونیم که این مسئله نمیتونه مانع خوشبختیمون بشه اما....
از اونجایی که من آدمی نیستم که با خونوادم بتونم زیاد دعوا کنم دوست دارم که بتونم از راه منطقی موضوعو حل کنم چون پدرم با وجود مذهبی بودنش، تحصیلکرده، خارج زندگی کرده و استاد دانشگاهه. پدرم 2 ساعت بام حرف زد و من همه حقایقو راجع به فرد مورد علاقم بش گفتم و اون همه حرفش این بود که من نمیتونم با کسی که به نماز و روزه اعتقاد نداره زندگی کنم! خیلیم قاطع اینو میگفت!
حالا که هنوز اول راه این مخالفتام میخوام واقعا از راهنمایی هاتون استفاده کنم که به بن بست نرسم و یا راه اشتباهی نرم!

دوست عزیز
اگه اعتقادات برا شما جزء امور مهم هست ، اونوقت یکی از ملاکهای مهم در انتخاب همسر مباحث اعتقادیه که محدود به نماز و روزه و انجام واجبات نمیشه و طیف وسیعتری از منش و رفتار های یه فرد رو تحت الشعاع قرار میده.

بنظر من در شرایط حاضر ، به پدرتون این اطمینان رو بدید که حرفاشون رو پذیرفتید و تو مسیر قهر - دعوا و کشمکش با خانواده نرید.
قید یک هفته رو بردارید و برا خودتون زمان بخرید تا بتونید تصمیم مناسبی بگیرید.

در آخر توضیح بدید چگونه این موضوع رو فهمیدید : " ما خودمون میدونیم که این مسئله نمیتونه مانع خوشبختیمون بشه ..."

پدرت قراره با اون دختر زندگی کنه یا شما؟یا از اون خانوادهایی هستید که پسر عروس رو میاره خونه پدرش؟

من هم با نظر فرهنگ موافقم اگر الان نتونید که با پدرتان صحبت کنید و اون را راضی کنید با هردختری حتی اگر پدرتان آن را انتخاب کرده باشد مشکل پیدا می کنید چون از کجا معلوم همه معیارهای پدرتان متناسب به دختر انتخاب شده خودش باشه بعد از ازدواج من اگر به جای آن دختر بودم خیلی سریع می گفتم که با پدرت صحبت کن اگر به نتیجه نرسیدی دیگه با من تماس نگیر و خیلی زود ردتان می کردم چون پس فردا هم در زندگی مشترک نمی توانیند از من حمایت کنید و من باید به ساز پدرتان برقصم

فرهنگ و ستاره عزیز
همیشه لازم نیست ما طرز فکرمونو به دیگران بقبولانیم ، گاهی باید تامل کنیم شاید دیگران شناخت و تجربه بهتری داشته باشند. اینکه نظرات دیگران رو بشنویم ، مشورت کنیم و... در تصمیم گیریهامون هزینه کمتری رو پرداخت خواهیم کرد.

خود اینکه یه پسر جوون تونسته با پدرش 2 ساعت راجع به انتخاب همسر صحبت کنه ، (در فرهنگ خانواده های ایرانی ، که عموما عادت داده نشدیم راجع به مسائل مهم که پای تصمیم گیری بمیون میاد صحبت کنیم) یه موفقیت بزرگه . و صرف این موضوع جای تحسین داره.
قطعا باتوجه به خانواده تحصیلکرده و این ارتباط خوب و با همفکریهای بیشتر (اگرچه درصدی از اون هم تحمیل از سوی پدرشون بحساب بیاد ) نتایج بهتری رو بدنبال خواهد داشت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mhassanr7

پدرم با وجود مذهبی بودنش، تحصیلکرده، خارج زندگی کرده و استاد دانشگاهه.

---

بنظر من نباید بی تفاوت به حرفهای پدرتون باشید. چون حتما از خصوصیات اخلاقی پسرش خبر دارد.

سعی کنید بدون فکر کردن به آن خانم، ابتدا اعتقادات مذهبی و دینیتون را برای خودتون تعریف کنید. و ببینید در کجای زندگیتون قرار داره.(باز تاکید می کنم بدون فکر به آن خانم)
وقتی از عقایدتون و جایگاهش در زندگیتون آگاه شدین، بعد ببیند با چه کسی می تونین یه عمر شراکت و زندگی کنید.

چند سوال:

- این خانم چند سالشونه؟

- گفتید یک ساله یکدیگر رو می شناسید ، چه مدت از نزدیک با هم بودید؟

- لطفاً کمی در مورد تیپ خانوادگی خودتون و اون خانم توضیح بدید

- از اونجایی که معتقد نبودن به مسائل مذهبی روی موضوعات دیگری
مثل نحوه معاشرت با سایر مردان ، پوشش و حتی تربیت فرزند تاثیر می گذاره (بحث سر تفاوته نه
مثبت یا منفی بودن این حالت) آیا می دونید ایشون در محافلی مثل مهمانی ها و در معاشرت
با آقایان چطور برخورد می کنند؟ در این زمینه چقدر ازشون شناخت دارید؟

- موضوع مذهب و اعتقادات چقدر براتون مهمه؟


" از نظر من اون بهترینه و تنها کسی هست که میتونم باش زندگی کنم و اونم منو دوست داره و واقعا همو میخوایم."

مسلماً همین طوره و شما به ایشون علاقه دارید ، فقط کمی صحبتتون
نشون از وابستگی ای داره که با منطق مخلوط شده باشه!

در هر حال خوبه که راهنمایی می گیرید و نشون می ده که منطقتون پیشرو هست :104:

منتظر جوابهاتون هستیم :72:

با سلام و تشکر از همه برای همفکری هاشون.
اول اینکه اعتقادات از نظر ما یک چیز شخصی است و مهم نتیجه ی اونه که انسانیت و درست زندگی کردنه که از این لحاظ خیلی شبیه به هم فکر میکنیم. تو مسائلی مثل حجاب یا سایر رفتارهای اجتماعی به این نتیجه رسیدیم که یک توافق کامل بینمون هست. به این معنی که به اعتقادات همدیگه و شرایط زندگی احترام بذاریم. من در مورد حجاب خیلی تعصب خاصی ندارم و محدودش نمی کنم تو طرز لباس پوشیدنش گرچه همین الانم میبنم که اون به اعتقادات من احترام گذاشته و نسبت به اوایل آشناییمون تغییراتی در نحوه ی آرایش و حجابش داده. ولی من طرفمو همین طور که هست پذیرفتم و به دنبال تغییر دادنش نیستم.
مسئله اینه که من از انتخاب خودم و اون از انتخاب من مطمئنه ولی پدرم با این قضیه نمیتونه کنار بیاد که اون اعتقاداتش فرق داره. حتی به این فکر کردیم که بگیم مثلا من تا عید فرصت میخوام که اعتقاداتشو درست کنم. اینجوری هم وقت بدست میاریم هم میشه مسئله ی اعتقادو حل کرد. این راهی بوده که طرفم خودش پیشنهاد کرده. گفته من جلوی پدر مادرت همه مسائلو رعایت می کنم. پدر و مادر خودشم نسبتا با ایمانند. ما شناختمون از همدیگه خیلی کامله و تقریبا همه چیز گذشته و حال همدیگه رو میدونیم.
من فقط میخوام همه چیز منطقی و با احترام پیش بره چون میدونم که اگه زندگی بخواد با دعوا و لج و لجبازی شروع بشه به جای خوبی نمیرسه.
من منتظر راهنمایی هاتون در این زمینه هستم.

ممنونم از پاسخی که دادی در عین حال من اگر جواب سوالاتی رو که پرسیدم
داشته باشم بهتر می تونم نظر بدم و اگر بتونم بهت کمکی کنم. پس لطفاً سر فرصت
توضیحات کامل تری رو ارسال کن.

فرمودی : "اعتقادات یک امر شخصیه و مهم درست بودن وانسانیته "
موضوع اینجاست که درست بودن و انسانیت در ذهن هر فردی تعاریف خودش رو داره!!!
همه از دروغ متنفرن ، اما کسی دروغ مصلحتی رو مجاز می دونه در حالی که کس دیگه
ممکنه از دروغ مصلحتی متنفر باشه. پس لازمه در زمان آشنایی بفهمید فرد مورد
نظر شما برای کلماتی از قبیل دروغ ، خیانت ،پوشش و ... چه تعاریفی رو داره!

مثال می زنم:" زن و شوهری تازه ازدواج کردن و هر دو هم خوب هستن ، دروغ نمی گن ،
خیانت نمی کنن، احترام هم رو حفظ می کنن و .... فرض کنید این آقای فوق العاده خوب
در مهمانی ها با خانم ها دست می دن و یا گرم می گیرن، در حالی که خانم ایشون این رفتار رو
خیانت می دونه ولی برای آقا اینها رفتارهایی عادی هست و ایشون کاملاً به خانمشون وفاداره"
اینجا نمی شه به هیچ یک از طرفین ایرادی وارد کرد (بحث رفتار نه مذهب) اون
آقا در خانواده ای بزرگ شده که این رفتارها براش عادی بوده و برای خانم غیر عادی!

حالا منظور من از این حرفها چیست؟

بر حرفهای کلی در شناخت برای ازدواج بسنده نکنید
بلکه مسائل را ریز کرده و وارد سوالات عملی شوید و تعاریف شخص رو از مطالب پیدا
کرده :303: و به جهان بینی او وارد شوید. چون جهان بینی هر شخص بیانگر نحوه تصمیم گیری
و عملکرد او در آینده است . جهان بینی دو فرد هر چقدر نزدیک تر باشه مشابهت ها بیشتر و
در نتیجه امکان ازدواج موفق هم بیشتر خواهد بود.

پس این درخواست را از شما دارم که بیشتر وارد جزئیات شوید و دقیق تر موضوع ازدواجتان را
دنبال کنید. به این صورت اگر هم با هم به توافق رسیدید دلایل کافی برای مجاب کردن دیگران خواهید
داشت. :72:

با سلام!
ممنون از اینکه راهنماییم میکنید.
یام های قبلیم هم گفتم که ما با اینکه یک سال با هم بودیم اندازه ی 2 ا 3 سال روابط معمول حرف زدیم با هم چون کار دیگه ای انجام نمی دادیم. این انتخاب من حاصل ساعت صحبت، مکالمه، حتی دعوا و تلاش برای فهم همدیگه بوده و من واقعا و به دور از احساسم تردیدی نسبت به انتخاب خودم ندارم. مسئله ی من الان انتخابم نیست! مسئله ی من راضی کردن پدرمه!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mhassanr7

حتی به این فکر کردیم که بگیم مثلا من تا عید فرصت میخوام که اعتقاداتشو درست کنم. اینجوری هم وقت بدست میاریم هم میشه مسئله ی اعتقادو حل کرد. این راهی بوده که طرفم خودش پیشنهاد کرده. گفته من جلوی پدر مادرت همه مسائلو رعایت می کنم.

---

همین بند نشونه طرز تفکر شخص هست مبنی بر این که هرجا لازم شد میشه تظاهر کرد ، حال سئوال اینه ، از نظر شما تظاهر اشکالی نداره ( چون وقتی بینش این باشه در موارد دیگری در آینده حتی در رابطه با خود شما نیز ممکن این تظاهر صورت بگیره )

ضمن این که حرف بی بی را تایید می کنم که اعتقادات تنها نماز و روزه نیست و ابعاد وسیعی در زندگی داره ، می دونی که دین در همه ابعاد زندگی برنامه برای سعادت و سلامت داره ، وقتی فرد اصلاً معتقد نباشه در موارد و ابعاد دیگری از زندگیش این فاصله اعتقادی خود را بروز خواهد داد .

مشخصه که شما کاملاً احساسی تصمیم گرفته اید و از این بابت هشدار که بعد ها پشیمان می شوید .

بهتره بگویید معیارهای شما برای انتخاب همسر چیست و ایشون کدوم معیارها رو داره تا شما را برای متقاعد کردن پدرتون یا شما بهتر راهنمایی کنیم .

با سلام
از معیارهای من برای انتخاب همسر سوال شده.
1- انسانیت
2-صداقت
3- درست زندگی کردن
4- دید باز
5- ارزش های والا و وسع
6- روشن فکری
همه این وارد در فرد مورد نظر من هست و فکر نمیکنم کسی اینارو داشته باشه و نشه باش بر سر اختلافات فرهنگی، اعتقادی و ... به توافق رسید
ضمن اینکه از نصمیماتی که تا الان گرفتم مطلعتون میکنم:
1- سعی در جلب اعتماد پدرم و برگرداندن آرامش
2- بدست آوردن زمان بیشتر برای شناخت
3- بازشناسی کامل شخصیت خودم
4- آشنا کردن پدرم با طرز فکرم و تفاوت های فکری ما
5- توجیه کردن پدرم در دراز مدت نسبت به استقلال شخصیتی خودم

اینایی که گفتی خیلی کلی بود.همه ما دوست داریم طرفمون اون 6 خصوصیاتو داشته باشه.ولی برای هر کسی اون 6 تا،

تعریفای متفاوت داره.باید ببینی طرفت چقدر نزدیکه به تعریفی که از دید باز داری.بقیه مواردم به همین صورت.

نکته ای در مورد روشهاتون:
1) خوبه
2) عالیه در صورتی که واقعاً به قصد شناخت باشه نه فقط تائیدیه گرفتن بیشتر بر حرفهای خودتون
3) این مرحله رو در جایگاه 2 بگذارید ، تا شناخت از خودتون پیدا نکنید و ندونید چی می خواید نمی تونید بفهمید دیگری
آنچه رو که شما می خواید دارا هست یا نه !


mhassanr7 عزیز
پاسخ پرسش ها به اعضای تالار این کمک را می کند که اگر نگرش منفی پدر شما در این
قضیه بی دلیل و مدرک است و شما دلایل قوی دارید بیشتر بتوانند به شما کمک کنند.

شما اطلاعات کافی از فرد مورد نظرتان و نگرش وی نمی دهید و آنها را با کلی گویی
مخفی می کنید .فکر می کنم تصمیمتان احساسی باشد که در این صورت
هم سخت بتوانید پدرتان را راضی کنید!

از آنجایی که اطلاعات کافی در این مورد نمی دهید ، من نظر دادن را صلاح نمی دانم
چون در این صورت تنها بر پایه فرضیات خواهد بود

:72: :72: :72:

با سلام
نمیدونم میتونم با حرفام کمکت کنم یا نه !
ولی میگم.
اول اینکه نظرت در مورد ازدواج چیه؟
نه اینکه ازدواج باعث تکامل زن و مرده؟ یعنی انقد خودتو کامل میدونی که نخوای بالاتر بری!
مطمئنم که انقد به اعتقاداتت پایبندی که میخوای همه رو تابعش کنی! شاید ظاهرا اینطور باشه ولی ذات هیچکس تغییر نمیکنه .
دوم:
فاصله بسیار است بین حرف تا عمل.
دوستتون که تو شرایط خانوادگی شما زندگی نکرده فقط خودشو با شرایط شما لفظا وفق داده مطمئنا براش خیلی سخته همیشه تابع رفتارتون باشه یا شایدم انقد رو شما تاثیر بزاره که شما تسلیمه رفتارش بشی!
سوم:
میگین مشکل فقط رضایت پدرتونه !
چقدر پدرتونو میشناسی؟
مطمئنا پدرتون شمارو بهتر میشناسه و با روحیاتتون بهتر اشناست که مخالفن.
یکم به قضیه جدیتر و منطقی تر نگاه کن به اینده به روزاییکه این عشق و وابستگی عادت و روزمرگیتون میشه.
اونوقته که بدنبال نواقص هم میگردین و زندگیتون میشه جهنم
سعی کن تو یه فرصت دیگه با پدرت صحبت کنی چون هیچ پدرومادری بده بچشونو نمیخوان.
امیدوارم بتونی تصمیم درستی بگیری:323:

سلام دوست عزيز
من واقعاً تعجب ميكنم وقتي كه تو ميگي اختلاف بين عقايد تو و همسري كه انتخاب كردي وجود داره و باز هم اصرار داري كه در انتخابت شك نداري و تنها مشكلت پدرته، من تجربه‌ي تلخي در اين زمينه دارم، كه يه عمر بايد تاوان پس بدم، كلاً تمام اون چيزايي كه در حرف گفته ميشه وقتي به پاي عمل ميرسه رنگشون عوض ميشه، الان اگه بخوام باهات درد و دل كنم مثنوي هفتاد من كاغذ ميشه، ولي اگه مايل بودي ميتونم سرفرصت بيشتر باهات حرف بزنم و حداقل تجربه ي خودم رو در اختيارت بگذارم، شايد بتوني ازش استفاده كني، اميدوارم بتوني راه درست رو انتخاب كني، فقط همينو بگم كه تو داري همسر و شريك زندگي انتخاب مي‌كني نه يه دوست خوب و صميمي رو اين حسابي فكر كن.اگه دوست داشتي سرگذشت منو بدوني ايميل بده تا مفصل برات تعريف كنم، مطمئنم ضرر نميكني.

سرگذشتتو اگه می شه همینجا بذار تا ماهم بتونیم استفاده کنیم.

سلام دوستان
من سعي ميكنم خيلي خلاصه داستان زندگي خودم كه فكر ميكنم خيلي نزديك به موضوع مورد بحث باشه رو براتون بنويسم، اميدوارم قابل استفاده باشه.
من الان 32 سال سن دارم، در دوران دانشگاه با يه همكلاسي آشنا شدم، من از يه خانواده كاملا مذهبي(البته به اعتقاد من مذهبي روشنفكر) تمام ازداواج‌هاي قبلي صورت گرفته تو خانواده سنتي و خب تا حدود زيادي موفق، همينجا بگم كه كه اصلاً منظور من از اين نوشته تأييد كردن و يا رد كردن نوع ازدواج(سنتي يا غير سنتي)نيست فقط هرچي كه به ذهنم ميرسه رو دارم مينويسم.
خلاصه آشنايي من با دوست دوران دانشگاه و مادر دخترم طولاني شد و خب ديگه حالا تبديل شده بوديم به دوتا عاشق دلباخته كه جونشون رو براي هم فدا ميكردند و تنها آرزو و هدفشون رسيدن به همديگه و زندگي كردن زير يك سقف بود . ما مدت سه سال و نيم با هم دوست بوديم، فرصت براي حرف زدن و شناختن همديگه تا دلتون بخواد مهيا بود. از نظر من همه چيز عالي و ايده آل بود. همه‌ي نظرات و ايده‌ها، اهداف و خلاصه تا اونجايي كه به ذهنمون ميرسد تمام جوانب موضوع به دقت مورد بررسي قرار گرفت. تنها چيزي كه بين من و اون فاصله ايجاد ميكرد يه موضوع به ظارهر خيلي كم اهميت به نام نوع پوشش و حجاب بود. نماز، روزه و ... رو بجا مياورد و مياره و خيلي هم با جديت اينكارو ميكنه ولي خب خانوادتاً پوشش مناسبي نداشتن، البته اين از نظر من يه موضوع شخصيه، هركس خودش جوابگوي خير و شر خودشه، ولي خب همين موضوع باعث شكل گرفتن يه اختلاف خيلي جزئي بين اون و خانوادش به خانواده من شد. كه با عقب نشيني همسرم به ظاهر همه چيز حل شد. يه اختلاف كوچيك كه با گذشت كردن يك طرف ماجرا حل و فصل شد و ازدواج ما به خوبي و خوشي سر گرفت. روزها ماهها و سالها گذشت، همسر من ظاهر خودش رو حفظ ميكرد، البته فقط در رويارويي با خانواده من، ولي نميتونم داستان وصل و زير يك سقف رفتن چيه كه رنگ تمام زندگي رو عوض ميكنه و هرچي پيش ميري تفاهم و عشق اوليه جاي خودش رو به خرده گيري و بروز مشكل ميده، اولين مشكل از يه حرف شروع شد، وقتي كه خواهر من تو يه جمع زنانه به همسرم ميگه كه ما باعث شديم تا خير و شر و بشناسي، شانس آوردي كه با برادر من ازدواج كردي و الا معلوم نبود الان چه سرنوشتي در انتظارت بود، حالا بحث از كجا شروع شده بود تا به اينجا رسيده بود بمونه، همين جرقه كوچيك به فاصله 6 ماه زندگي منو به آتيش كشيد. همسرم به كل برگشت سر جاي اولش و ديگه خودش رو ملزم به رعايت ظاهر نميدونست، چرا؟ چون از اول هم اعتقادي به حجاب نداشت و فقط به خاطر من اونو پذيرفته بود. ولي من ديگه اون جايگاه اوليه رو نداشتم، كار و مشغله كمتر فرصت ميده كه به خانواده برسي، فاصله ايجاد ميشه و كوچيكترين بهانه باعث ميشه اين فاصله بيشتر و بيشتر بشه، من زندگيم و همسرم رو دوست داشتم، ازش حمايت كردم، با خانواده روبرو شدم، از خانواده ترد شدم و فكر كردم خب حالا كه ديگه هيچ رابطه‌اي نيست مشكلات به مرور حل ميشه، ولي نشد كه نشد، چون حالا ديگه ما زير يه سقف بوديم(من اينو هي تكرار ميكنم چون اعتقاد دارم اگر 50 سالم با همديگه دوست بوديمو زير يه سقف نميرفتيم همچنان دوستهاي خوبي براي هم بوديم و خيلي راحت از اشتباهات همديگه گذشت ميكرديم.) حالا كه زير يك سقف هستيم از هيچي نميشه گذشت، هر كدوم حق رو فقط به خودش ميداد هم من كم گذشت شده بودم چون ديگه كل زندگيمو به پاش ريخته بودم و حالا ديگه توقع داشتم حداقل به جاي اينهمه باختن من حالا بايد يه كم اون ببازه، يه كم اون از خواسته‌هاش بگذره كه نميگذشت و هم اون كم گذشت شده بود چون فكر ميكرد مني كه ديگه جايي رو ندارم به راحتي از دستش نميدم پس بيشتر روي خواسته‌هاش پافشاري ميكرد. باورتون نميشه اگه بگم در طول 6 ماه و فقط 6 ماه همسرم به قدري عوض شد و اختلافات به قدري شدت گرفت كه اولين دادخواست طلاق به دستم رسيد. از طرف خانواده من هيچكس همفكري و كمكي نكرد و خانواده اون يكطرفه به قاضي ميرفتن و راضي برميگشتن. خلاصه الان من موندم با يه دختر بچه 7ساله كه مادرم از سر ترحم اونو نگهداري ميكنه، جايگاه خانوادگيمو به كل از دست دادم و به شدت گوشه گير، انگيزه براي پيشرفت ندارم و الان كه دارم اينارو مينويسم هيچ آينده روشني رو براي خودم تصور نميكنم. چون همه ي زندگي من شده دخترم و حالا ديگه فقط تلاش ميكنم آينده خوبي براي اون بسازم. به نظر شما ميشه؟ منكه فكر ميكنم دختري كه مادر بالاي سرش نباشه سخته كه آينده خوبي داشته باشه هرچند غيرممكنم نيست.
ببخشيد زياد حرف زدم، ولي هم از اين دوست خوبم كه تازه اول راهه و هم از بقيه دوستان خواهش ميكنم واقع بين باشند. انتخاب يه دوست خوب با انتخاب همسر و شريك زندگي زمين تا آسمون با هم فرق دارن.

نقل قول:

---

از معیارهای من برای انتخاب همسر سوال شده.
1- انسانیت
2-صداقت
3- درست زندگی کردن
4- دید باز
5- ارزش های والا و وسع
6- روشن فکری

---

می خواستم بدونم شما قبل از آشنایی با این دختر واقعا مسایل اعتقادی براتون مهم نبود به نظر باید روی این گفته خیلی فکر کنی. احتمالا از آنجایی که شما در سن آشنایی معیارهاتون رو تنظیم نکرده بودید و بعدا به این نتیجه رسیدید، حالا این معیارها به احتمال زیاد تحت تاثیر این دوستی قرار گرفته و در واقع شما معیارهاتون رو بر اساس انتخابتون تنظیم کردید نه بر انتخاب رو بر اساس معیارها.

در این تصمیم گیری به شدت بوی احساسات میاد و باید خیلی دقت کرد، صحبت یک عمر زندگی و پشیمانی است.
این رو هم در نظر بگیرید که هر انسانی حتما به حمایت خانواده اش نیاز جدی داره و حتی بعد از مستقل شدن

salam bebakhshid ke farsi tayp nemikonam chon aslan nemitonam va saat ha tol mikeshe
man nazare ham baram gabele tahsine vali man ye soale sade daram
pedaret barat ahamiyate bishtari dare ya on khanom?


==============

سلام ببخشید که فارسی تایپ نمیکنم چون اصلا نمیتونم و ساعت ها طول میکشه

من نظر همه برام قابل تحسینه ولی من یه سوال ساده دارم

پدرت برات اهمیت بیشتری داره یا اون خانم؟

punisher_hadi عزیز و گرامی

ورودت به کلبه پر از صفا و مهر همدردی را خوش آمدی از صمیم قلب می گویم ،
امیدوارم در ادامه ، لحظات خوبی را در کنار دوستان همدردی بگذرانید

ابتدا لینکی را در ذیل خدمت شما معرفی می کنم تا متن فینگلیش خود را به فارسی برگردان کنید و البته ویرایشی مختصر لازم خواهد داشت . در مورد این پستت این کار انجام شد ، پستهای بعدی را با استفاده از این لینک می توانید اقدام کنید .

http://www.syavash.com/portal/pinglish2farsi/convertor-fa

و خدمت شما باید عرض کنم که تاپیکهایی که مراجعی در آن مشکل خود را مطرح کرده و بیش از یک هفته از آخرین پست آن گذشته تا باز کننده تاپیک پست جدیدی ارسال نکند ، ارسال پست در آن بی ثمر است ، و دوستان از این کار پرهیز می کنند .

برای آشنایی بیشتر با نحوه استفاده از تالار همدردی لینکهای زیر را مطالعه فرمائید :

قوانین کلی انجمن های همدردی

قابل توجه اعضاء محترم همدردی،بخصوص اعضاء تازه وارد

#مهم# در انتخاب عناوين تاپيكهاي خود دقت كنيد

برای دریافت سریع پاسخ سئولات خود،‌حتما این موضوع را بخوانید.

پاسخ به سئوالات مهم اعضاء در مورد تالار همدردی

لطفا جدیدالورودها بخوانند.......(پیشکسوتان نظر دهندو اضافه کنند)

نحوه تبدیل متون فینگلیسی به فارسی


موفق باشید

داستان شما هم تا حد زیادی شبیه به داستان من هست.
http://www.hamdardi.net/thread-17481.html

سلام الان تقریبا سه چار ماهی گذشته .این موضوع به کجا رسیده اخر ازدواج کردین یا تسلیم صحبتای پدرتون شدین من تقریبا الان با چنین مشکلی روبرو هستم خواهشا جوابم رو بدین

- - - Updated - - -

اخر چی شد؟