+كاش زن نبودم

سلام من 28 سال دارم و 4 ساله كه عقد كردم و با مادرشوهرم زندگي ميكنم. اولاش ميخواستم با شوهرم از ايران برم كه نشد. بعد 2 سال هرچي اصرار كردم بخاطر اختلافات زياد شوهرم حاضر نشد مستقل بشيم و هنوز با مادر شوهرم هستم.من فوق ليسانس دارم و شوهرم ليسانس. هم دانشگاهي بوديم ولي از 2 خانواده كاملا متفاوت. خانواده شوهرم معتقدند زني خوبه كه همش بگه چشم. البته تو حرف غير اينو ميگن ولي تو عمل همينه.اين درحالي هست كه پدر من هميشه بهمون ياد داده يه زن ميتونه حتي از مرد هم قويتر باشه. از اختلافات زياد و الكي خسته ام. شوهرم خيلي بدبينه. اگه من بگم آب خونه گرمه ميگه منظورت اينه كه آب خونه مادر من گرمه و آب خونه شما سرده. اون بوضوح گفته مادرشو از من بيشتر دوست داره و من در عمل اينو ديدم. از كم مهريهاش و در عوض توقعات عاشقانه اي كه از من داره خسته ام. همه چيز زود بهش برميخوره. بچه آخر خانواده اش هست و هر چي خواسته با داد و قهر گرفته خصوصا كه پدر نداشته و حالا عين همون رفتار رو در خونه داره. اولاش مقاومت كردم ولي ميتونين تصور كنين با هزار آرزو به عشقت برسي بعد 2 هفته بعد از عقد شوهرت سر رنگ لباست كه مورد علاقه اش نيست 3 هفته قهر كنه و جلوي مادر شوهرت جوابتو نده.
ديگه تحملم داره تموم ميشه. تا حالا از كنار همه مسايل گذشته ام ولي ديگه صبر ندارم. هيچ دلگرمي تو زندگيم ندارم. هنوز دوستش دارم و واقعا دنبال راه حل هستم ولي دارم كم كم از ازدواجم پشيمون ميشم و از اينكه زنم متنفرم در حاليكه قبلا هميشه افتخار ميكردم كه منشا عاطفه و مهر در زمين هستم.
هرچه به همسرم اصرار ميكنم بريم مشاوره قبول نميكنه و نميذاره من هم برم. مدام ميگه ما تحصيل كرده ايم و خودمون بايد مشكلمون رو حل كنيم. قبلا كه ميگفت من ديوونه نيستم و مشاوره نميخوام. تو خودت ديوونه اي برو.
لطفا نظرتون رو بهم بگين و كمك كنيد تا زندگيمو نجات بدم.

سلام pana عزيز :72:

به تالار همدردي خوش اومدي . :328:

دوست خوبم . احساس مي كنم شما يه مقدار خسته هستيد . ولي كاش مي شد بيشتر راجع به مسائلتون مي نوشتيد . اينهايي كه گفتيد تو زندگي خيلي ها پيش مياد و دليلي واسه پشيموني از ازدواج نيست .كافيه يه مقدار روشتون رو توي زندگي عوض كنيد و سريع تحت تاثير شرايط قرار نگيريد .

در مورد اين مطلب

نقل قول:

---

خانواده شوهرم معتقدند زني خوبه كه همش بگه چشم. البته تو حرف غير اينو ميگن ولي تو عمل همينه.اين درحالي هست كه پدر من هميشه بهمون ياد داده يه زن ميتونه حتي از مرد هم قويتر باشه. از اختلافات زياد و الكي خسته ام

---

ممنون ميشم بيشتر توضيح بديد تا دوستان بتونند تصوير بهتري از وضعيت زندگي شما در دست داشته باشند و بهتر راهنماييتون كنند .

عزيزم به توصيه بنده در درجه اول آرامش خودتون رو حفظ كنيد و سعي كنيد زياد روي رفتارهاي بد شوهرتون تمركز نكنيد .
در مرحله بعد حتما برنامه اي براي شادابي و نشاط خودتون در نظر داشته باشيد تا بهتر بتونيد به حل مسائلتون بپردازيد و از اين حالت غصه دار و نااميد در بياييد .

اين لينكها رو حتما مطالعه بفرمائيد .

چگونه همسران مشکلات،اختلافات و درگیریهای بین خود را حل کنند؟

آموزش مشاجره با همسر


موفق باشيد .:72:

سلام پريوش جان

همسر من خيلي خرده گير هست و همه خطاها رو تعميم ميده. مثلا يه بار در مورد موضوعي حرف ميزديم و من تفسير نادرستي از اون موضوع داشتم. بجاي توضيح درستش گفت همه چيز رو همين جوري تفسير ميكني پس واي بحال گزارشايي كه تو اداره تهيه ميكني. اگه يه چيزي رو يك بار تو خونه جا بذارم، اولين چيزي كه ميگه اينه: هميشه همينجوري بي دقت و سر بهوا ولي اگه خودش باشه هيچ مشكلي پيش نمياد. پريوش جان باور ميكني سر جا گذاشتن موبايلم تو خونه يك بار تا 2 روز قهر كرد و اوقات تلخي راه انداخت. اينا اتفاقاتي هستن كه براي همه اتفاق ميافته و باور كن من شايد در اين 4 سال 2 بار كلا موبايلم رو جا گذاشتم ولي ما سر هرچيز كوچيكي بحث طولاني داريم.يكبار مستخدم گرفته بوديم و تعميرات اساسي داشتيم. همسرم خيلي خسته بود من بهش گفتم اگه خسته اي فردا كه اين خانمه هم مياد تو فردا نرو سر كار خونه. تا يك هفته قهر بود كه حالا مگه من چيكار اين خانمه دارم تو به من شك داري. هرچي گفتم بابا ما كه اين مستخدم رو ميشناسيم تو سال تا سال تو شركتت با هزار جور خانم بي بند و بار (شركتشون خصوصيه و خودش برام از بي بند و باريه چند تا از خانمها و آقايونشون گفته) سر و كار داري من شك ندارم، به اين بنده خدا با تو شك كنم. ولي او قبول نكرد.
آره پريوش جون واقعا خسته ام چون همسرم از هر حرف من دنبال يه بهونه ميگرده. وقتي مياد استرسم بيشتره و در نبودش اعتماد به نفس بيشتري دارم. اونقدر زنهاي ديگه رو به رخم كشيده كه احساس كوچكي و ضعف شديد ميكنم.
مشكل من اينه كه اين مسايل پيش پا افتاده شده غولهاي زندگي من.

دوست عزيزم :72:

احساس مي كنم خيلي به شوهرت وابسته اي و حرفهاي اون و رفتارهاش خيلي بيش از حد روي تو تاثير مي گذاره . خوب اگه مي بيني خيلي قهر مي كنه و رفتارش و حرفش غير منطقي هست به اين رفتارهاش اهميت نده . نه كه تو هم قهر كني و باهاش حرف نزني ولي سعي كن خودت رو كاملا بي تفاوت نشون بدي و اصلا به روي خودت نياري كه اون قهر كرده .

و يه مورد ديگه اينه كه تو براي رفتارهات منتظر تاييد از سوي شوهرت مي موني و نظر اون براي تو از نظر خودت مهمتره واگرنه دليلي نداره از حرفش يا نظرش در مورد خودت ناراحت بشي .
تو بايد خودت خودت رو باور داشته باشي تا ديگران همه تو رو باور داشته باشند . عزيزم هيچوقت منتظر دريافت تاييد يا تشويق يا تنبيه از جانب ديگران نباش . سعي كن در شرايطي كه آرامش كامل داري خودت رو ارزيابي كني .

ببخشيد زياد فرصت ندارم . ولي اين تاپيك( اعتياد عشقي من و همسرم ) رو اگه فرصت كرديد بخونيد اونجا دوستان خوب و با تجربه تالار نظرات خوبي دادند كه مي تونه براتون مفيد باشه .

سلام

واقعا از راهنماييهات ممنونم پريوش جان. ولي همسر من خيلي لجبازه. يك بار كه تصميم گرفتم كوتاه نيام ولي باهاش قهر نكنم، اولا جوابمو اصلا نميداد. ثانيا تا 2 ماه قهرش رو ادامه داد. خوب من در اين مورد چكار ميتونم بكنم. من خودم و خانواده ام جنوبي هستيم و اينجا هيچ آشنايي ندارم كه با رفت و آمد با اونا بتونم يكم خودم رو تخليه كنم. كار شوهرم هم اينجوره كه 2 هفته تو يه شهر ديگه ميره و 2 هفته خونه هست و بهمين خاطر وقتي مياد خونه خيلي دلم براش تنگ ميشه. اون تنها كسي هست كه ميتونم باهاش حرف بزنم و درد دل كنم. حالا همين تنها كس هم بخواد 2 ماه قهر كنه. بنظرتون تو اين شرايط من چكار بايد بكنم؟

سلام عزيزم،خوش اومدي خانم جنوبي خونگرم من:43::46:
راستش مشکل شما تا حدي شبيه مشکل من و پريوش عزيزه،توصيه ميکنم يه سري به تايپيک من"نامه اي به همسرم"و"راه حل چيست؟" بزني،همينطور به تاپيک پريوش جان،اميدوارم بهت کمک کنه،البته اينو بگم شوهرم من با اينکه تغيير خاصي نکرده ولي خوب نسبت به اوايل کمي بهتر شده فقط کمي:72:

عزيزم :72:

مثل اينكه متوجه منظورم نشدي . منظورم اين نبود كه كوتاه بيايي يا نيايي . منظورم اين بود كه بدون توجه به اين كه اون قهر هست به زندگي ادامه بده تا متوجه بد بودن كارش بشه و سعي كنه از طريق صحبت كردن به حل مشكل بپردازه .

من فكر مي كنم مشكل اصلي شما تنهايي شما است . عزيزم چرا فكر مي كني فقط شوهرت بايد بياد و تو رو از تنهايي در بياره . خوب معلومه كه انتظارت از اون بالا ميره و در برخورد با اون متوقع عمل مي كني و اون هم از كوره در ميره .

تو اين سايت مقاله هاي خوبي براي افزايش مهارتهاي ارتباطي و همچنين افزايش شناخت شما نسبت به همسرتون وجود داره كه مي تونه بهتون كمك كنه .

اين لينك رو ببينيد

راستي ميشه بگيد شما شاغل هستيد يا خانه دار . فرزند داريد يا نه ؟ چند وقت است كه با اين مشكل روبرو شده ايد و مديريت و تصميم گيري در منزل با شماست يا همسرتون ؟ تو تصميم گيريهاتون چقدر همسرتون نقش داره ؟

در ضمن دوست عزيز مطمئن باشيد هر چه بيشتر راجع به حالات روحي خودتون توضيح بديد و راجع به اتفاقات پيش آمده بنويسيد هم حالتون بهتر ميشه و هم دوستان ديگه مي تونند راهنمايي تون كنند .

گلم اصلا احساس تنهايي نكن . بچه هاي اين تالار خيلي خوب و مهربون و دلسوز هستند و مي تونند دوستان خوبي برات باشند .

سلام دوست گرامی
به تالار همدردی خوش اومدی
یکبار دیگه نوشته هایت رو مرور کن

نقل قول:

---

هيچ دلگرمي تو زندگيم ندارم. هنوز دوستش دارم

---

نقل قول:

---

واقعا دنبال راه حل هستم ولي دارم كم كم از ازدواجم پشيمون ميشم

---

دوست محترم قبل از هرچیز با خودت خلوت کن
به خودت فکر کن
به آرزوهایت
به چیزهایی که می خواستی بهشون برسی
بعد
به همسرت فکر کن
به شخصیتش
به خصوصیات مثبت و منفی اش
بعد
به زندگی ات فکر کن
زندگی اشتراکی تو و همسرت
به زندگی در کنار خانواده همسر
به معایب و محاسن این زندگی

همه رو بنویس ...وقتی لیستت کامل شد
تصمیم بگیر
ببین می خواهی به این زندگی ادامه بدهی یا نه؟
درصورتیکه جوابت مثبت بود
سعی کن زندگی ات را با توانایی ها ی خودت بازسازی کنی
شما هنوز در ابتدای راه هستی و توی زندگی خیلی پستی و بلندی هست
نباید این شاخه اون شاخه بروی
هدف قطعی ات رو مشخص کن و برایش تلاش کن
مسلما همسرت ویژگیهای مثبت زیادی داشته که شما بهش علاقه مند شده ای
روی اونها تمرکز کن
از این طریق می تونی نواقص شوهرت رو کاهش دهی
سعی کن احساسی برخورد نکنی
موفق باشی:72:

با سلام و تشكر از توجه همه دوستاي خوبم
نقل قول:
راستي ميشه بگيد شما شاغل هستيد يا خانه دار . فرزند داريد يا نه ؟ چند وقت است كه با اين مشكل روبرو شده ايد و مديريت و تصميم گيري در منزل با شماست يا همسرتون ؟ تو تصميم گيريهاتون چقدر همسرتون نقش داره ؟


من شاغل هستم و هنوز فرزندي نداريم. راستش فرزند هم يكي از مشكلات مااست كه الان به شكل نهفته دراومده. من اصلا بچه دوست نيستم و شوهرم بسيار بچه دوست هست ولي از وقتي پذيرفت كه ما اختلافات رفتاري زيادي با هم داريم، ديگه در مورد بچه حرف نميزنه ولي هميشه به فكرش هست. راستش يكي از دلايل ناراحتي من هم همينه. با خودم ميگم جرا اون هيچ وقت به فكر استقلال و عروسي گرفتن نيست و حرفشم يكبار پيش نميكشه مگه اينكه من اول بحث رو پيش بكشم ولي هميش ه در مورد بچه صحبت ميكنه و اين منو بيشتر ناراحت ميكنه چون احساس ميكنم اون فقط ميخواد بچه دار بشه و همانطوري كه از ازدواج فقط به خوشيهاي اون نگاه كرد بود و اصلا به مسايل ديگر مثل سازگاري و... فكر نكرده بوده، احساس ميكنم الان هم در مورد بچه دار شدن همين روش را در پيش گرفته است. به هر حال اين مسئله مشكل درجه دوم ماست و هر دو اين موضوع را پذيرفته ايم.

در رابطه با تصميم گيري، همسر من واقعا در زمينه مشورت گرفتن فوق العاده است و هيچ كاري را بدون مشورت انجام نمي دهد. البته من هم همينگونه ام. در مورد اكثر مسايل هم هردو با هم تصميم ميگيريم ولي در مورد خودم وتصميمات شخصي ام مثل تصميم در ورد مسايل كاري و... تا وقتي تاييد همسرم را نداشته باشم، خيلي به تصميمم مطمئن نيستم و اصولا مردد هستم.

دوست عزيزم :72:

يه خورده اين موضوع شما براي من مبهم هست . ممنون ميشم بيشتر توضيح بديد ..

نقل قول:

---

خودم ميگم جرا اون هيچ وقت به فكر استقلال و عروسي گرفتن نيست

---

اينكه شما هنوز عقد هستيد ؟ پس چطور داريد با شوهرتون زندگي مي كنيد ؟

ضمنااگر عقد هستيد چه مدت از زمان عقد شما مي گذرد ؟ و مطمئنا در زمان عقد همسرتون نمي تونه تقاضاي بچه دار شدن رو از شما بكنه ؟؟؟؟؟!!!!!!!

سلام عزيزان

من 4 سال پيش با همسرم عقد كردم. از آنجا كه محل كارم تهران بود و هيچ آشنايي اينجا نداشتم و بدليل اينكه دانشگاهم تمام شده بود و بايد خوابگاه را تخليه ميكردم و البته از ترس تنهايي بعد از عقد به خانه مادر شوهرم رفتم كه الان بسيار پشيمانم. پدرم خيلي موافق نبودند و ميخواستند برايم آپارتماني اجاره كنند ولي ترس از تنها زيستن و خطراتي كه يك دختر با آن روبروست باعث مخالفت من شد. قرار بود حداكثر تا 6 ماه عروسي بگيريم. خانه هم خريديم ولي ناگهان بحث خارج رفتن پيش آمد و خانه را اجاره داديم. اما نتوانستيم خارج برويم و برنامه مان در مراحل آخر بهم خورد. ناچار در خانه مادر شوهر ماندم. همسرم حاضر نبود خانه ديگري اجاره كنيم. او بسيار به مادرش وابسته است و اصلا از اين وضع زندگي ما ناراضي نيست. از سال دوم اصرار من براي استقلال شروع شد. در واقع ما كاملا با هم زندگي ميكنيم و عقد معناي صوري دارد. راستش از اينكه رسوم را شكستم پشيمانم.
بهر حال همسر من حاضر به خريد يا اجاره خانه ديگر نشد و مشكلات ما همچنان ادامه داشت. پدر همسر من در كودكي فوت كرده و مادرش با مشقت مالي فراوان آنها را بزرگ كرده است. او از نظر عاطفي بسيار وابسته و البته متوقع است. از هنگاميكه با هم زندگي ميكنيم، رابطه اش با دوستانش بغير از يكي بسيار كم شده است. او انتظار دارد من هميشه در اختيارش باشم و به او از نظر عاطفي محبت كنم. روزي سردرد داشتم و او با من تماس گرفت و من نتوانستم مثل سابق بخندم و به او گفتم سردرد دارم. تا چند روز زنگ نميزد و حرف نميزد و ميگفت من به تو احتياج دارم و تو مرا تحويل نميگيري. روز ديگري تب شديد داشتم خواب بودم كه زنگ زد. از ترس اينكه نگويد الكي ميگويي بيمارم، نگفتم تب دارم، الان يك هفته است كه حرف درست و حسابي با من نميزند و مدام ميگويد تو احساسات مرا لگدمال ميكني. به او ميگويم اين دست من نيست كه بيمار ميشوم ولي قبول نميكند. يك موضوع عجيب تر اينكه يكبار به من زنگ زد و من نماز ميخواندم ونتوانستم حرف بزنم. نيم ساعت بعد كه زنگ زده بود، من حمام بودم. همسرم يك هفته با من كج خلق بود و وقتي هم برگشت خانه (2 هفته در شهر ديگر و دور از خانه كار ميكند و 2 هفته در تهران) تا 2 روز قهر بود تا اينكه پس از نوازشهاي من روز دوم به من گفت كه من به تو نياز دارم، درآن لحظه كه زنگ زدم منظره زيبايي را ميديم و ميخواستم براي تو هم بگويم تا با من در شادي شريك شوي. من به او توضيح دادم كه من هم خيلي وقتها ميخواهم با تو باشم و حرف بزنم ولي شرايط كاريت نميگذارد ولي او قلبا اين موضوع را نپذيرفته و اين رنجشهاي او روز به روز سر موضوعات اينچنيني بيشتر ميشود.
ميدانم او مرا دوست دارد ولي باندازه اي كه براي خودش حساس است، فداكاريها و ناديده گرفته شدن احساسات مرا نمي بيند.
من بخاطر او نيش زبانهاي مادر شوهر را تحمل ميكنم. من بخاطر او در خانه اي زندگي ميكنم كه تا 3 سال پيش گاز نداشت. خانه اي كه اتاقش آنقدر كوچك است كه يك نفر به زور در آن ميتواند دراز بكشد و من و همسر و مادرش هرسه در پذيرايي ميخوابيديم و من حتي نمي توانستم با او تنها باشم.
و يكبار هم اين مسايل را به رخش نكشيدم. اما همسرم هميشه حسرت سازگاري و همدلي زنان ديگر را ميخورد و اين را علنا به من ميگويد. او ميگويد من به فلاني حسوديم ميشود كه زنش اينگونه است.
دوستان دارم تلاش ميكنم روحيه ام را قوي و مثبت انديش كنم و در اين 3 روز واقعا اندكي شادترم ولي راستش هنوز شك دارم آيا راه حلي براي مشكلات ما وجود دارد؟
آيا من واقعا از نظر عاطفي براي همسرم كم گذاشته ام يا او بيش از اندازه متوقع است؟

خواهش ميكنم بيشتر راهنماييم كنيد و بخاطر داشته باشيد كه بدليل كار همسرم من و او هميشه دركنار هم نيستيم بنابراين راه حل پريوش جان كه گفتند موقعي كه قهر كرد ناراحت نشو و عادي باش، براي اين شرايط خيلي مقدور نيست زيرا يكباره يك قهر كوچك يك ماه طول ميكشد و اگر اين موضوع تكرار شود، كم كم محبت از بين ميرود.

دوست عزيز :72:

هنوز نتونستم موقعيت فعلي شمارو كامل متوجه بشم . چرا شما در دوران عقد بايد با همسرتون زندگي كنيد ؟ چرا با خونواده خودتون زندگي نمي كنيد ؟ توافق پدر ومادرتون براي عروسي گرفتن چي بوده ؟ شما چرا بايد براي مدت 4 سال عقد باشيد . اصلا قرار هست براتون عروسي بگيرد يا نه ؟ شما از ابتدا چرا اين شرايط رو پذيرفتيد .خونوادتون تو اين مدت مخالفتي نكردند . شما با هم رابطه اي هم داريد ؟

pana عزيز ممنون ميشم اين مسئله رو براي ما باز كنيد و راجع به نحوه اشنايي ، خواستگاري ، عقدتون توافقات طرفين بيشتر توضيح بديد. ؟

احساس مي كنم شرايط سختي رو داريد مي گذرونيد ولي صبور باشيد .

سلام پريوش جان

من و همسرم پس از مراسم عقد بدون برگزاري مراسم عروسي شروع به زندگي كردن با هم كرديم.يك زندگي كامل زناشويي. ابتدائا قرار بود مراسم عروسي بصورت يك جشن كوچك باشد و تا وقتي كه همسرم بتواند كمي پول جمع كند صبر كنيم. در آن زمان همسرم تازه مشغول به كار شده بود. آنچه توافق شده بود حدود 6 ماه بعد از عقد بود. قرار بود مراسم عروسي را بگيريم و به يك سفر برويم و بعد به خانه خودمان برويم.
ولي نه هنوز مراسم گرفته ايم و نه به خانه خودمان رفته ايم.
درآمد همسرم بالاست و از نظر مالي مشكلي در تامين خانه و... ندارد. ما در اين مدت 4 سال يك خانه براي مادر شوهرم خريديم و الان در شرف خريد خانه دوم براي خودمان هستيم. همسرم دوست دارد خيلي پولدار شود ولي براي من زندگي با تفريحات كوچك لذت بخش است و نيازي نيست كه خيلي پولدار شويم. براي ماه عسل من ميگويم با 1-2 ميليون سفر ماه عسل را زودتر برويم ولي همسرم ميگويد با اين پول كيش فقط ميشود رفت. او هميشه بلندپرواز است و حالا هم ميخواهد ماه عسل خارج برويم. اشكال اين كار در اين است كه ما پس از خريد خانه جديد و عروسي، پس انداز خاصي نداريم و اين حرف همسرم يعني 4-5 ماه انتظار بيشتر براي رفتن به ماه عسل و خانه خودمان.
من واقعا در او اشتياقي براي استقلال نمي بينم. گاهي با خود فكر ميكنم او اصلا نبايد ازدواج ميكرد. او بايد تا هميشه كنار مادرش ميماند.
ماتقريباهيچكدام از رسوم را براي ازدواجمان رعايت نكرده ايم.

سلام عزیزم
شوهر منم کارش مثل شوهر شماست و 2 ماه همدیگر نمیبینیم. و دقیقا عین شوهر شما بهانه گیری می کنه راستش من کاملا درکش میکنم چون مردها وقتی از کسی که دوسش دارن دور باشن قاطی می کنن و کارهای عجیب غریب. منتها هر وقت زنگ میزنه فقط قبون صدقش میرم و نهایت احساسات رو به کار میگیرم به خاطر همین کمتر بهانه گیری می کنه. ولی وقتی پیش هم هستیم کاری نمیکنم که فک کنه بهش اهمیت نمیدم.
شوهر شما کلا پرتوقع هست ولی قدرش رو بدون چون زنانی هستند که آرزوی شوهری با احساس دارن. خودت رو غرق در احساس و عشق کن تا بتونی شوهرت رو بهتر درک کنی.اگر الان فک میکنی احساسات به خرج میدی سعی کن دو برابرش کنی. شوهر شما بی نهایت احساساتی هست و افراد احساساتی حساس و زود رنجن. خوشحال باش و شاکر.

سلام:

پانا عزیز..تاپیک شما رو مطالعه کردم....
راستش مشکلات شما تا حدی پیچیده ولی کوچک هستند ....
اول یک سوال ...پانا عزیز ..عملی که بالهای صداقت در پست قبلی دادند انجام دادید؟به چه نتیجه ای رسیدید....؟
اولین و بهترین کار این است که آن لیست را تهیه کنید دوست من..پس شروع کن....
این لیست معجزه می کند:323:

در ادامه همان طور که خود شما می دانید روند شما در ازدواج غلط بوده است...همان طور که بارها از طرف همه تایید شده است از لحاظ فرهنگی و عرفی کار شما صحیح نبوده است مه عقد کرده وارد زندگی همسر خود و خانه مادرش شده اید..این کار شما از نظر من بسیار بسیار غلط بوده است..شاید روی کاغذ هرچیزی درست باشد ولی زندگی ما فرمول ریاضی نیست دوست من ....شکستن هنجارها همان طور که خودتان گفته اید کار غلطی بودهاست..به نظر من مردها با توجه به روحیاتی که دارند مشتاقند که تشنه بمانند..یعنی چه؟شما در مرحله عقد همه آنچه که باید در ماه عسل و ازدواج به وی می داده اید به او داده اید و حالا انتظار دارید که او همچنان مثل قبل تشنه گرفتن عروسی و رفتن ماه عسل باشد...؟!
می شود از شما بپرسم چرا فکر می کنید او باید شما را بعد 4 سال رابطه زناشویی داشتن به ماه عسل ببرد و عروسی بگیرد؟از دیدگاه شما عروسی چیست؟میشه کمی برای ما باز کنید عروسی و ماه عسل معنایش چیست؟خیلی دوست دارم تعریف شما را از عروسی و ماه عسل بدانم....
شاید شما به خاطر شرایط خاص خود قبول به زندگی مشترک کرده اید ولی آن زمان که این را پذیرفتید باید می پذیرفتید که دیگر دوشیزه نیستید و تازگی لازم برای عروس بودن و ماه عسل رفتن را برای هم همسر و هم کادرش از دست می دهید..
نمی دونم چقدر این حرفم صحیحه ولی در فرهنگی که من در آن بزرگ شده ام می گویند که نباید زن در هر مرحله از چهرچوب ان تعدی کند چون اثار زیانباری دارد..نامزدی چهارچوب خود را دارد..عقد خاص خودش و عروسی خاص خودش....همسر من همیشه می گه کهمردها عاشق اینن که یک چیزی را ببینند ولی از اونها دریغ بشه..این موضوع اونها رو بیشتر جذب می کنه و منجر میشه به فکر راهی برای بدست آوردنش باشند و همین جذابیت شما رو هم در نظر اون بالاتر می بره....هم در نظر اون و هم خانوادش....
به هر حال شما این هنجار را شکسته اید و باید واقعیت را بپذیرید که هیچ چیز مثل چهارسال قبل نیست ..نه شما دوشیزه مانده اید و نه همسرتان یک پسر .....شما عروسی کرده اید و همه آن چیزی که دلیل این بود که 6 ماه بعد برای شما عروسی بگیرند یا ماه عسل بروید از بین رفته و اگر انجام شود فرمالیته است....و معنا و جذابیت اصلی را نه برای شما نه همسر شما ندارد..و حتی خانواده وی شما را تازه عروس نمی پندارند چون 4 سال زمان کمی نیست دوست من...
پس اشتباه خودت رئ بپذیر و قبول کن در وضعیت الان خودت هم مقصری....
این ایکون اول که به نظر من شده پایه و اساس همه مشکلات شما دوست من..ولی گذشته است و خوشحالم که همسرتان انقدر عاشق شماست و شما هم او را دوست دارید ..پس منفی سخن نگویید ..عشق برتر از همه این سنت ها و عرف هاست و هزاران نفر با این اوضاع زندگی خود را ساخته اند پس شما هم می توانید...

من در رابطه با مشکلات عاطفیتان همان قدر بگویم که نمی دانم شما چقدر مهارت در ابراز احساس به همسر دارید..میشه از کارهای خود هم برایمان بگویی؟
در ان دو هفته که همسرت دور است برای او چه می کنی؟
همسر من هم 2هفته در منطقه ای پزشک کشیک هست و 2 هفته پیش منه ..البته موقت....ولی می خوام بدونم برای تامین نیاز اون تو این دو هفته چکارهایی می کنی؟
وقتی برمی گردد چه می کنی؟
کمی از خودت بگو...........................تا بشود از قهرهای وی سخن گفت....شما تا کنون برای ابراز محبت چه کرده اید؟میشه کمی توضیح بدید.ممنون...

در رابطه با مادر ایشان..من بسیار از مادر ایشان ممنونم که همسری این چنین عاشق تربیت کرده است..مادر وی نقطه مثبت همسر شماست و من اگر جای شما بودم از طریق محبت به مادرش وارد می شودم..ان زن همان کسی ست که همسر شما در دامنش رشد یافته و مادر مردی ست که شما عاشقش هستید پس قدرش را بدانید..مردها عاشق زن هایی هستند که به مادرانشان احترام بگذارند و دوست داشته باشند..از راه مادرش وارد شو....
مادرش چطور زنی ست؟نظر و احساش به تو چیست؟
میشه کمی باز کنی.....


منتظر توضیحات بیشترت هستم...
سارا:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط pana

من حتي نمي توانستم با او تنها باشم.
و يكبار هم اين مسايل را به رخش نكشيدم. اما همسرم هميشه حسرت سازگاري و همدلي زنان ديگر را ميخورد و اين را علنا به من ميگويد. او ميگويد من به فلاني حسوديم ميشود كه زنش اينگونه است.

---

عزيزم به همون اندازه كه همسرت حق داره توقعاتش رو از زندگي مشترك و همسرش به زبون بياره شما هم حق داري...چرا اين حق رو از خودت ساقط ميكني؟؟نميگم هر شب باهاش دعوي كن و غر بزن اما بايد تو هم خواسته ها و توقعاتت رو در حد متعادل و متعارف بهش بگي ...يادت باشه مهم نيست چه كارهايي براي كسي انجا ميدي مهم اينه كه كارهايي رو كه انجام ميدي به چشم بياري و اهميتشون رو به طرف مقابل بفهموني(اين موضوع با منت گذاشتن و اين چيزها فرق داره ها)اميدوارم بتوني تعادلي بين "بيان صحيح توقعاتت از زندگي و مرد زندگي ات " و "سكوت در مقابل تمام مشكلات ..."برقرار كني...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط pana

همسرم دوست دارد خيلي پولدار شود



او هميشه بلندپرواز است و حالا هم ميخواهد ماه عسل خارج برويم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط pana

پدر همسر من در كودكي فوت كرده و مادرش با مشقت مالي فراوان آنها را بزرگ كرده است. او از نظر عاطفي بسيار وابسته و البته متوقع است

---

اكثر مردهايي كه مادر مجرد اون هارو بزرگ كرده اين مشكل يعني وابستگي عاطفي شديد به مادر رو دارن..نمونه بارزشان را در خانواده ام ديده ام كه فرزند شهيد است!!

پس شما بايد قبل از ازدواج با چنين مردي ميدونستين كه ايشون بايد به احتمال زياد وابسته به مادرشون باشد...
و اما از اونجايي كه خودت هم نوشتي مادرش با مشكلات مالي فراوان اين بچه ها رو بزرگ كرده احتمالا خودت ميتوني دليل اين بلند پروازي هاي همسرت رو پيدا كني...

همسرت از كودكي شاهد سختي هايي بوده كه مادرش به خاطر مسائل مالي تحمل كرده و الان هم اصلا دلش نميخواد كه زنش هم اين سختي ها رو بكشه...پس كمي خوش بين باش و قدر اين مرد مهربان رو بدون...

خوشبختانه يا متاسفانه بايد بگم هيچ راه درماني براي وابستگي به مادرش وجود نداره!!پس خودتو خسته نكن اين جور ادما با كوچكترين حرفي كه به مادرشون بزني قاط ميزنن و همه چي رو تموم ميكنن!! پس لطفا به منطقه ممنوعه اش (كه همانا مادرش و خانوادش هست)وارد نشو...

اما اينم حق تو هست كه خونه مستقل داشته باشي سعي كمن با ظرافت ها و مهارت هاي زنانه ات همسرت رو رام كني(ميگم رام چون ميدونم اين تيپ شخصيت ها تشنه ي محبت افراطي هستن...محبتي در حد محبت مادر به فرزند...و اگه اين محبت رو از كسي دريافت كنند رامش ميشن...)

پس اينو بدون كه هر چه قدر هم به همسرت محبت كني و مثل بچه ات باهاش رفتار كني بازم سير نميشه....

قبول دارم كارت كمي سخته اما كار نشد نداره...:46:

موفق باش عزيزم:72: