کوتاه تر بودن مرد چقدر تو زندگی تاثیر داره؟

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز
اول از همه میخاستم بگم سرزنشم نکنید که تاپیک تکراری زدی و ... چون من تاپیکهای مرتبط با این موضوع مثل قدکوتاه دوست اینترنتی من رو خوندم. اما باز هم قانع نشدم و فکر میکنم حق دارم به صورت اختصاصی از مشاوره دوستان استفاده کنم.

23 سال دارم و با آقایی آشنا شدم که دو سال از من بزرگتره. موقعیت اجتماعی مناسبی داره، از نظر اخلاقی خیلی خوب هست. وقتی کنار هم هستیم خیلی به هردومون خوش میگذره و هردومون احساس خوبی داریم. اخلاق و رفتارش با من طوری هست که احساس امنیت و آرامش میکنم، احساسی که تا حالا با کسی نداشتم. نه! اشتباه نکنید، عاشق نیستم فقط در مورد تجربه هایی صحبت میکنم که تا حالا نداشتم و در کل میخام بگم که بودن با این آقا بهم احساس خوبی میده. دروغ نمیگم گاهی بینمون صحبتهایی با موضوع جنسی شده و کاملا مشخصه که از این لحاظ خیلی خوب میتونیم با هم کنار بیایم و همدیگه رو راضی کنیم.

همه اینها تا زمانی هست که هنوز کنار هم راه نرفتیم! وقتی تو خیابون کنار هم راه میریم موجی از شک و تردید و احساس بد هست که به سمتم میاد. ما کاملا با هم همقدیم و وقتی من کفشی بپوشم که کمی پاشنه داشته باشه قدم از اون بلندتر میشه.

من مثل سوسن خانم فرشته نیستم که به این راحتی با این موضوع کنار بیام و تصور میکنم این حق منه که با کسی باشم که از لحاظ ظاهری لااقل در حدنرمال باشه و به من بیاد. این موضوع زمانی برام بیشتر عذاب آوره که میدونم خانوادم وقتی همچین چیزی رو ببینن نمیپسندن و با نیش و کنایه ازم انتقاد میکنن و این منو خیلی اذیت میکنه. چون خواستگارانی داشتم که قدشون کوتاه بوده و مورد تمسخر خانوادم قرار گرفتن
گاهی وقتا فکر میکنم شاید این حساسیت شدیدم بخاطر خانوادم باشه! این موضوع زمانی که خواهرم اون رو دید و دقیقا اولین چیزی که مطرح کرد قدش بود به اثبات رسید. هرچی سعی میکنم نمیتونم حرف مردم رو نادیده بگیرم!
خواهش می کنم من رو راهنمایی کنید.
یک مطلب دیگه که فکر کنم لازمه گفته بشه اینه که توی دانشگاه هم کسانی هستند که دائما با دوستم مقایسه شون میکنم و فکر میکنم اگر به جای دوستم، اونها طرفم بودند خیلی راضیتر بودم چون علاوه بر شرایطی که دوستم داره قدشون هم به من میخوره!
امیدوارم تونسته باشم حرف دلمو اونطور که باید بزنم. از دوستان میخوام که منو سرزنش نکنند و فکر نکنند خیلی ظاهربین هستم فقط میخام بدونم اگر این قضیه رو نادیده بگیرم و ازدواج کنم با وجود این خصیصه مقایسه ای که ناخودآگاه در من وجود داره آیا در آینده به مشکل با این آقا برمیخورم یا نه؟
منتظر شنیدن نظرات مفید شما دوستان عزیز هستم و خیلی خوشحالم که همچین محیط گرم و دوست داشتنی و با تخصصی هست که میشه حرف دلمونو بزنیم و راهنمایی بگیریم. یا لااقل نظرات دیگران رو بی پرده بشنویم و تامل کنیم :43:

سلام خانم hpparisa :
به تالار همدردی خوش آمدید .
اولا به نظر من هرگز رابطه ای رو بدون اطلاع خانواده شروع نکنید و ادامه ندید .
در مورد کوتاهی قد هم باید بگم که کوتاهی قد در ازدواج مشکلی ایجاد نمیکنه نه برای خود فرد و نه برای همسر اون .( البته اگر کوتاهی حاد نباشه ؛ مثلا اگر کسی زیر یک متر باشه خوب مشکل ساز هست ) . یکی از مشکلاتی که کوتاهی قد میتونه برای یک آقا ایجاد کنه اینه که شاید باعث بشه اون آقا نتونه در ورزش بسکتبال پیشرفت کنه و به NBA برسه .
ازدواج نیاز به بلوغ فکری و عاطفی داره که اینا به کوتاهی و بلندی قد هیچ ربطی ندارند . همچنین برای موفقیت در زندگی یک مرد و زن باید صادق و همدل باشند و بتونن همدیگر رو درک کنند و در مشکلات کنار همدیگه باشند و اخلاق خوب داشته باشند و با همسر و خانواده اون رابطه متعادل و سالم برقرار کنند که اینا هم هیچ کدوم به قد ربطی ندارند .
اما با توجه به نوشته های شما توصیه اکید من این که رابطه رو با این آقا قطع کنید چون کاملا روشن هست که شما با قد ایشون مشکل دارید و اگر هم رابطه رو ادامه بدید احتمالا با تردید خواهد بود و بعدا مشکلات زیادی بوجود خواهد آمد . ضمن اینکه خود شما اشاره کردید که در دانشگاه شما افراد دیگری هستند که علاوه بر اینکه شرایط این آقا رو دارند ، قدشون هم کوتاه نیست . بنظر من شما فرصتهای دیگری هم خواهید داشت و اگر برای ترس بخاطر از دست دادن فرصت ازدواج به این آقا بله بگید هم خودتون رو بدبخت میکنید و هم ایشون رو .
موفق باشید .

ممنون از جوابتون. در مورد بی اطلاعی خانواده باید بگم که شما که تو ایران زندگی می کنید دیگه چرا؟ این حرف خیلی شعارگونه هست که بخایم بگیم فقط با اطلاع خانواده باید با هم باشیم اونم وقتی که حالا حالاها شرایط ازدواج برامون جور نمیشه! هرچند من در این مورد با مادر و خواهرم صحبت کردم و از این موضوع خبر دارن
باز هم ممنون از نظرتون اما جوابتون خیلی رک بود :302: یعنی فکر میکنید که واقعا من با ایشون هیچ آینده ای ندارم؟

یعنی هیشکی نیست جواب منو بده؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hpparisa

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز

23 سال دارم و با آقایی آشنا شدم که دو سال از من بزرگتره. موقعیت اجتماعی مناسبی داره، از نظر اخلاقی خیلی خوب هست. وقتی کنار هم هستیم خیلی به هردومون خوش میگذره و هردومون احساس خوبی داریم. اخلاق و رفتارش با من طوری هست که احساس امنیت و آرامش میکنم، احساسی که تا حالا با کسی نداشتم. نه! اشتباه نکنید، عاشق نیستم فقط در مورد تجربه هایی صحبت میکنم که تا حالا نداشتم و در کل میخام بگم که بودن با این آقا بهم احساس خوبی میده. دروغ نمیگم گاهی بینمون صحبتهایی با موضوع جنسی شده و کاملا مشخصه که از این لحاظ خیلی خوب میتونیم با هم کنار بیایم و همدیگه رو راضی کنیم.

همه اینها تا زمانی هست که هنوز کنار هم راه نرفتیم! وقتی تو خیابون کنار هم راه میریم موجی از شک و تردید و احساس بد هست که به سمتم میاد. ما کاملا با هم همقدیم و وقتی من کفشی بپوشم که کمی پاشنه داشته باشه قدم از اون بلندتر میشه.

امیدوارم تونسته باشم حرف دلمو اونطور که باید بزنم. از دوستان میخوام که منو سرزنش نکنند و فکر نکنند خیلی ظاهربین هستم فقط میخام بدونم اگر این قضیه رو نادیده بگیرم و ازدواج کنم با وجود این خصیصه مقایسه ای که ناخودآگاه در من وجود داره آیا در آینده به مشکل با این آقا برمیخورم یا نه؟

---

اول اینکه به موضوع جنسی اشاره کردین به نظرم اینطور میاد که شما یه تردید راجع به قد ایشون و ارتباطش با این موضوع دارین که اگر این واسه تون مسئله ای باشه باید بهتون بگم در اشتباهین و بلند قدی یا کوتاه قدی (در شرایط متعارفش) تاثیری توی این مسئله ندارند و بی ارتباط اند.

خوب این احساس سبز شما یه احساس بد هست که نقطه ضفف محسوب میشه اینکه این مسئله تا چه حد روی زندگیتون تاثیر میزاره رو به نظرم باید خودتون جوابشو بدین و اینکه تا چه حد میتونین باهاش کنار بیان ضمن اینکه گفتین مشکلتون حاد نیست و هم قدین خوب میتونین مثل همسر سارکوزی کفش ساده بپوشین ... تازه اون بلندتره...
بازم میگم این بستگی به خودتون داره.....


ولی برداشت من از پست شما اینه که رابطه تون هنوز رشد یافته نیست و تا حد زیادی احساسیه همینطور خود شما واسه همین به نظر من بهتره با احتیاط بیشتری جلو برین و به خودتون و اون آقا فرصت بیشتری بدین....البته بد نیست مسئله خواستگاری پیش کشیده بشه ولی واسه ازدواج و جواب قطعی دادن هنوز فرصت زیاد دارین....

نه دوست عزیز در مورد مسائل جنسی اصلا تردیدی ندارم و ربطش نمیدم به موضوع قد.
موضوع اصلی اینه که من از اوائل آشناییمون این احساس رو داشتم و دائم سعی کردم به خودم بقبولونم که نه این چیزا مهم نیست و با گذشت زمان حل میشه. اما هنوز بعد گذشت یک سال اون نگرانی به قوت خودش باقیه و کم کم داره منو به تردید میکشونه
ضمن اینکه تو این یکسال خیلی بهم نزدیک شدیم و بهش قول ازدواج دادم و در مورد همه چیز صحبت کردیم و به توافق رسیدیم و این موضوع قد که الان دارم با شما در میون میذارم چیزیه که تمام این مدت ذهن منو به خودش مشغول کرده و یه جورایی مثل یه عقده شده برام و گاهی فکر میکنم زیادی این مسئله رو برای خودم بزرگش کردم

دوستان همه چي رو خيلي خوب توضيح دادن و من هم مجددا تاكيد ميكنم كه اگه موضوع قد براتون اهميت ويژه اي داره به هيچ وجه ريسك نكنيد و خودتون رو توي هچل نندازيد....ناخوداگاه ياد تاپيك زير افتادم


http://www.hamdardi.net/thread-12059-post-110419.html#pid110419

آخه موضوع اینه که میترسم دیگه موقعیت ازدواج برام پیش نیاد! و به یه قانون معتقدم که میگه هر چیزی یه وقتی داره اگه از وقتش گذشت دیگه اتفاق نمیفته. این درست نیست بنظر شما؟

نه!
در مورد میوه شاید ولی در موررد انسان نه!
ضمن اینکه 23 اتفاقا طبق معیارهای جامعه امروز یه ذره پائین هست الان خیلی از خانمها هستن نزدیکای 30 سالگی ازدواج میکنن.

موضوع قد هم کاملا به خودتون بستگی داره ... به خودی خود این موضوع اصلا مسئله و مشکلی نیست....این شما هستین که تعیین میکنین که قد طرف چقدر مسئله ساز باشه....
شما اگر نمیتونین با موضوع قد کنار بیاین نباید وارد ازدواج با این آقا بشین ... اگر هم میخواین بهش جواب مثبت بدین باید هیچ تردیدی راجع به این موضوع دیگه نداشته باشین.

اینم بگم شما باید اینجا بین نظر کارشناسها و یه فرد عادی مثل من فرق بذارین...

تذكر:
هيچ وقت به خاطر ترس از تنها موندن ازدواج نكنيد

در پاسخ به عنوان تاپیک

از نظر من ،

کوتاه بودن قد مهم نیست . مهم این است که فردی که انتخاب می کنی کوته فکر نباشد .

واااااااااااااااي خداي من ...

كي گفته كه 23 سن زياديه براي ازدواج؟؟؟كي گفته كه ديگه داره دير ميشه؟؟

بابا 23 تازه اول جوونيه!!!تو چرا اينقدر هوووووووووووووووولي؟؟؟؟:163 :

:D من نگفتم که دیر میشه گفتم میترسم دیگه موقعیت ازدواج برام پیش نیاد آخه دوره زمونه خیلی بدیه خودتون میدونید که چی میگم :P

ببین دوست خوبم ...قد هیچ تاثیری توی کیفیت زندگی مشترک نداره اما اگه این موضوع اینقدر برات مهم هست که حتی الان هم ناراحتشی و فکر! حرفای مردم آزادت میده بدون که بعدا هم مشکل پیدا خواهی کرد
گرفتن تصمیم نهایی با خودته اما اینو بدون که هیچ وقت! نمیتونی از شر حرفای مردم خلاص بشی و هیچ وقت! هم نمیتونی فردی رو پیدا کنی که نقطه ضعفی نداشته باشه

دوست عزيز ، مشكل از خود شما و درون شماست !!!
اگه ميتونين حرفهاي مردم رو تحمل كنين و براتون مشكلي نيست كه هيچ مسئله اي پيش نمياد
ولي اگه نميتونين تحمل كنين و همش با خودتون كلنجار ميرين و نميتونين هضمش كنين كه مشكل دار خواهيد شد ، حد اقلش اينه كه اگه به روي همسرتون هم نيارين ، ولي خودتون رو سرزنش ميكنين كه چرا باوجود اينكه ميدونستين از مرد قدكوتاه خوشتون نمياد بازم باهاش ازدواج كردين و شايد خودتون رو ملامت كنين كه چرا بيشتر صبر نكردين و با كسي كه از نظر ظاهر بيشتر ميپسندينش ازدواج نكردين

البته دوست عزيز من اين حرفها رو با توجه به اينكه به نظر قد خيلي براتون مهم هست گفتم ...
آخه سوالي كه شما پرسيدين يه سوال كليه كه آيا كوتاه بودن مرد در زندگي مشكلي ايجاد ميكنه يا نه ؟ جوابش به صورت كلي اينه كه نه مشكلي ايجاد نميكنه
ولي به نظرم شما مشكلتون جاي ديگه است يعني اينكه ايشون رو از لحاظ ظاهري نميپسندين و اين يعني مشكل از شماست كه اونو از لحاظ قد و قواره نميپسندين .... حالا صد نفر هم بهتون بگن كه كوتاه بودن اون در آينده مشكلي ايجاد نميكنه ، بازم احساس شما تغيير نخواهد كرد ....
به نظر من بايد با خودتون كنار بياين ....

موقعيت ازدواج براي يه دختر 23 ساله حالا حالاها مونده تا تموم بشه و ديـــــــــــــــــــــــ گه پيش نياد...http://www.postsmile.com/img/emotions/230.gif

23 تازه شروع جوونيه يه دختره و كم كم سر و كله خواستگارها پيدا ميشه تو اگه 32 سالت بود چي ميگفتي!؟:310:

به خاطر ترس از بي شوهري ازدواج كني و علي رغم ميل باطني مردي رو كه ظاهرش رو نميپسندي انتخاب كني صد در صد اخرش پشيمون ميشي چون هنوز نتونستي معيار هاي خودتو منطقي اولويت بندي كني...
اولويت شما اينه::
يك عدد شوهر داشته باشم...http://www.postsmile.com/img/emotions/109.gif

خیلی ممنون از جوابهای خوبتون دوستان
شاید راست بگید و این مشکل از درون خود من باشه. ولی با این وجود من امیدوارم که در آینده به همه اون حرفهایی که ممکنه به مسخره پشت سرمون یا جلومون زده بشه دهن کجی کنم و به شوهرم افتخار کنم! چون اگر مسئله قد رو کنار بذارم و نادیده بگیرم اون از هر نظر مناسب منه چون خیلی خوب و منطقیه و به قول شما به بلوغ عاطفی و فکری رسیده و به نظر من از همسن و سالهای خودش بیشتر میفهمه
این حالتی که دارم یک نوع نگرانی هست از اینکه شاید این اتفاق نیفتاد و من همچنان به قد اهمیت بدم.

البته عزيزم اين رو هم بدون كه اگه حرفي و مسخره كردني هم باشه مربوط ميشه به اوايل ازدواجتون و ديگه بعدا در اين مورد از طرف آشناهاتون(نه غريبه ها ) حرفي زده نميشه چون واسه اونها هم عادي ميشه اگر هم زده بشه بعد از گذشت چندين سال از عروسيتون و بچه دار شدن و .... فكر نميكنم كه مثل اوايل واستون مهم باشه ولي بازم اين بستگي به خودتون داره كه تا چه حد به ظواهر حساس هستين .....
من جديدا توي خيلي از عروسي ها ميبينم كه حتي داماد قدش از عروس هم كوتاه تره يا اينكه هم قد هستن و عروس كه كفش پاشنه بلند ميپوشه از داماد بلند تر نشون ميده
ظاهرا اونها با قد شوهرشون مشكلي ندارن ، چون اگه داشتن حد اقل كفش پاشنه بلند نميپوشيدن ، پس ببين عزيزم همه چيز بسته به خودت داره ....
اگه واقعا به دور از احساس ميبيني كه اون فرديه كه تو ميخواستي و مطابق با معيارهاته و تنها ايرادش فقط و فقط قدش هستش بايد يه كم بيشتر فكر كني و سبك سنگين كني .....

بله کاملا به خودتون وابسته است ضمن اینکه اگر واقعا این مطلب واسه تون مهم نباشه شما فرض کنید یکی از دوستای نزدیکتون به این مسئله اشاره میکنه:
اگر این مسئله واسه شما مهم باشه شما ناراحت میشین و در نهایت خودخوری و ....
اما اگه این مسئله واسه تون مهم نباشه شما هم با دوستتون هم کلام میشین و به شوخی جوابشون میدین یا تائید میکنین و خلاصه به شوخی مسئله رو رد میکنین

ضمنا شما گفتین هم قد هستین پس مشکلتون از این نظر هم خیلی حاد نیست ... نمیدونم چرا خانمها اینقدر اصرار به کفش پاشنه بلند دارن..دختری رو میشناسم که شاید حدود 180 قدش باشه ولی باز پاشنه بلند میپوشه!!!!! که چی میخواد بره از آسمان شوربا بیاره:311: یا میخواد بگه من خیلی مردم:311:

توصیه: هیچ وقت در این مورد با همسرتون شوخی هم نکنین چه برسه به جدی:300:

ممنون نظرات همه شما دوستان خوب و دلگرم کننده بود
من در آینده تصمیم قطعیمو تو همین تاپیک اعلام می کنم و دوست دارم تو این مدت، این تاپیک باز بمونه تا هر کس دیگه در هر زمانی این تاپیک رو خوند نظر خودش رو بده این منو خوشحال می کنه

سلام عزیزم:72:
من تاپیکت رو خوندم، به نظر من چیزی که شما راجع بهش شک داری و با توجه به سنت درست هم هست که داشته باشی آمادگیت برای ازدواج و تعهد دادنه!! این یه چیزیه که نه به قد و قواره طرفت بستگی داره و نه به خصوصیان دیگه ش...
به نظر من بهتره که 1- روی اعتماد به نفست برای انتخاب شریک زندگی 2- شناختت از ویژگیهای مطلوب همسر آینده ات و 3- معنی تعهد دادن به یک فرد برای ادامه زندگی "کار کنی!".
اینکه میگم کار کنی، منظورم اینه که فکر کنی...مطالعه...مشورت...صبوری... .داشته باشی تا ایشالا بهترین تصمیمی که میتونی رو بگیری. و بعد از گرفتن تصمیمت نذاری دیگه هیچ موردی تاثیر منفی روت بذاره!!!

موفق باشی :72::46:

زن پسر عموم بالای 170 داره خودش 160.الآنم یه بچه دارن.هیچ مشکلی هم بینشون ندیدم.کنارهم راه رفتنشونو دیدم.

تنها چیزی که می گم خوش به حالش که همچین زنی گیرش اومده.

بلند و کوتاه بودن مرد و زن از این مسله ناشی می شه که مرد باید تو همه زمینه ها از زن برتر باشه.که شامل قد هم می شه.

و چیزیم که تو اجتماع بیشتر می بینم زنان کوتاه تر از مردان هست.که تو ذهنمون شرط شده که مرد باید از زن بلند تر

باشه.

تو باید مشخص کنی چیزی از اینکه طرفت قدش از تو بلند باشه می خوای.مثلن بعضی دخترا دوست دارن قد طرفشون

و هیکلش اونقدر باشه که بتونه دختر رو در بر بگیره.تو هم اگر همینو می خوای باید اون پسر رو فراموش کنی.ولی اگر

به فکر حرف مردمی،بذار هرچی می خوان بگن.چون همیشه یه عهده هستن که از کاری که می کنیم ایراد بگیرن.

دوستان عزیز تو این مدتی که گذشته من خیلی خیلی فکر کردم. رابطه مو با این آقا خیلی پیش بردم و در مورد ازدواج قطعی قطعی با هم حرف زدیم و به هم قول دادیم. بعضی وقتا خیلی احساس خوبی دارم از اینکه باهاش هستم و مطمئنم از نظر اخلاقی همونه که میخام اما گاهی هم شک و تردید به خاطر همین مسئله قد به شددددددددددددددددددددددت به جونم میفته و آرومم نمیذاره :302:
خیلی خیلی دارم اذیت میشم. به اون اصلا در این مورد یک کلمه هم حرف نزدم اما گاهی تو صحبتهامون بهم میگه که دوست نداره مانعی برای خوشبختی من باشه و اگر یه روزی احساس کردم که نمیخوام باهاش باشم کافیه بهش بگم و اون خودشو کنار میکشه و در این لحظه هم من گریه ام میگیره هم اون اشک تو چشماش جمع میشه و میفهمم که واقعا و از ته دل دوستش دارم اما شک در مورد قد راحتم نمیذاره و دائم مثل یه خوره به جونم افتاده. نمیدونم چیکار کنم احساس میکنم نه راه پس دارم نه راه پیش.
اصلا نمیدونم باید چیکار کنم به این شک و تردیدها اهمیت ندم و ادامه بدم یا... نه نه بعد اون همه ابراز علاقه هایی که بهش کردم نمیتونم بگم بخاطر کوتاهی قدت نمیخوام باهات باشم آخه چطوری اینکارو بکنم؟
تورو خدا کمکم کنین یه چیزی بگین که باعث آرامش روحم بشه من دارم تلف میشم با این احساسات ضد و نقیض میدونم از همون اول اشتباه کردم که این رابطه رو شروع کردم اما الان شده و نمیدونم چیکار کنم؟ یا این حس تردیدم مبارزه کنم و بهش اهمیت ندم یا بهش به عنوان یک مشکل جدی نگاه کنم؟
خواهش میکنم یه چیزی بگین که آرومم کنه ممنون

hpparisaمحترم

آنچه که تصمیم می گیرید انجام بدهید کاملا مربوط به شخص شماست هیچ جمله کلیدی وجود ندارد که ما به شما بگوییم و باعث آرامش درونی و تغییر نگرش و.....شما بشودچرا که کلید این معما در دست خود شماست .


ارزشها و معیارهای خودتان را مجددا بررسی کنید و اگر دیدید به هیچ عنوان نمی توانید با این مسئله کنار بیائید در نهایت شهامت رابطه خودتان را کات کنید و نیازی هم نیست که علت اصلی را به ایشان عنوان کنید تا ایشان هم تخریب نشوند .


به هر ترتیب شما با این حالت دوگانگی و تردید باید مسئولیت ابراز علاقه هایی را که کرده اید را بپذیرید اما مسئولانه و همین امروز نه فردا و فرداها که بار تخریبی عمیق تری پیدا می کند .

ممنون دوست عزیز بابت جوابتون
شما میفرمایید "اگر دیدید به هیچ عنوان نمی توانید با این مسئله کنار بیائید" خب مشکل من همینجاست که نمیدونم میتونم با این مسئله کنار بیام یا نه آخه فکر میکنم اگر ازدواج کنم راحت تر بتونم باهاش کنار بیام چون اونموقع میدونم دیگه کار از کار گذشته و با خیال راحت میتونم از زندگیم با ایشون لذت ببرم ولی الان همش با خودم میگم هنوزم فرصت هست و تا دیر نشده باید کاری کنم انگار که چون هنوز ازدواج نکردیم فکر میکنم فرصت دارم و همین طرز تفکر باعث آشفتگیم میشه!
این میتونه درست باشه؟ که بعد ازدواج دیگه این حالتو نداشته باشم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hpparisa

وقتی کنار هم هستیم خیلی به هردومون خوش میگذره و هردومون احساس خوبی داریم. اخلاق و رفتارش با من طوری هست که احساس امنیت و آرامش میکنم، احساسی که تا حالا با کسی نداشتم.
نه! اشتباه نکنید، عاشق نیستم فقط در مورد تجربه هایی صحبت میکنم که تا حالا نداشتم و در کل میخام بگم که بودن با این آقا بهم احساس خوبی میده.

همه اینها تا زمانی هست که هنوز کنار هم راه نرفتیم! وقتی تو خیابون کنار هم راه میریم موجی از شک و تردید و احساس بد هست که به سمتم میاد. ما کاملا با هم همقدیم و وقتی من کفشی بپوشم که کمی پاشنه داشته باشه قدم از اون بلندتر میشه.

من مثل سوسن خانم فرشته نیستم که به این راحتی با این موضوع کنار بیام و تصور میکنم این حق منه که با کسی باشم که از لحاظ ظاهری لااقل در حدنرمال باشه و به من بیاد.

---

دوست عزیز یک ماه از باز کردن این تاپیک می گذرد
نوشته های شما بیشتر بر گرفته از احساستون هست
الان هم دارید احساسی بررسی می کنید
مطمئن باشید
وقتی وارد زندگی با این آقا شوید
چون بعد از گذشت مدتی این حال و هوای عاشقی کم رنگ میشه
این موضوع قد شدیدا براتوندردسر ساز میشه
جوری که میایی می گویی من از اول هم تردید داشتم الان به یقین رسیده ام که

نقل قول:

---

این حق منه که با کسی باشم که از لحاظ ظاهری لااقل در حدنرمال باشه و به من بیاد.

---

موفق باشید

سلام دوسته عزیز
میشه به من بگی قدتون چقدره؟
آخه اگه شما هم یه دختره قد بلند باشین با یه پسره هم قد که مشکلی نداره!
تازه خیلی هم قشنگه!
یه بار از یکی از دوستای صمیمیم پرسیدم که اختلاف با همسرت داری؟ گفت آره !گفتم سره چی؟
گفت سره قد:311:
(پسر 178 دختر 160)
پس تو دیگه اصلا مشکل نداری چون روزگار مشکله تورو حل کرده همسره هم قد بهت داده:310:
ولی میشه به من بگی قدتون چقدره؟؟؟
بگو تا جوابه درست بهت بدم!

پریسا جون بنظر من رابطه شما بیشتر احساسی هست تا عقلانی و منطقی ، از طرفی سن ازدواج شما خیلی پایین هست و زوده که فکر کنین موقعیت ازدواج پیش نمییاد ، مسئله قد و قیافه بنظر من مهم هستند ولی تا یک حد قابل قبول و نباید زیاد حساس شد روی این قظیه شاید این آقا اخلاقهایی داشته باشه که اصلا بعدها این به چشم نیاد ولی اینجور که معلومه شما به قد اهمیت میدین و قد کوتاهیش رو نمیتونین قبول کنین پس بهتره از الان تا وابسته تر نشدین جدا شین درصد خیلی کمی وجود داره که بعد ازدواج مشکل قدش براتون حل شه چون خیلی حساسی تا با این قضیه کنار نیومدی اصلا ازدواج نکن