پاسخ مناسب به درخواست آشنایی آقایون چیست؟؟؟

با سلام
من قبلا تاپیکی زدم که دوستان راهنمایی هایی خیلی خوبی داشتن و من هم حالم بهتر شده اما میخواستم که الان که روحیه ام بهتر است یکی از سوالهای ذهنم را با شما درمیان بگذارم.


من با توجه به شرایطی که در تاپیک قبلم گفتم یعنی ایرادگیریهای گذشته دو خواهر بزرگم از خواستگاراشون الان از نظرخواستگار سنتی امکان کمی برای ازدواجم است .برای همین میخواستم از شما سوالی بپرسم.ببینین من با توجه به اینگه الان متاسفانه کارم رو مدتهاست از دست دادم و دانشجو هم نیستم محیطی که باهاش با اقایون در تعامل باشم رو ندارم و خواستگاری سنتی هم که جریانش رو براتون گفتم حالا میخواستم بدونم اگه من در یه تعامل کوتاه و اتفاقی با اقایی اشنا بشم و ایشون بخوان با من بیشتر اشنا بشن باید چه رفتاری داشته باشم.من خیلی وقتا در این موارد رفتار خیلی جدی و سردی نشون میدم و اصلا مایل به دادن شماره تلفن خودم نیستم اما احساس میکنم که دارم با این رفتارام شانس این نوع ازدواج رو هم از خودم میگیرم چون اگه شماره موبایلم رو به طرف ندم اون دیگه هیچوقت من رو نمیبینه و هیچ اشنایی شکل نمیگیره


بذارین مثالی براتون بزنم:
من مدتی قبل در ایستگاه قطار با اقایی یه صحبت کوتاه داشتم و معمولی. بعدش زمانی که بلند شدم که برم ایشون از من خواستن که شماره موبایلم رو بهشون بدم و گفتن که میخوان یه اشنایی بیشتری با هم داشته باشیم. اما من با رفتار خیلی جدی این رو نپذیرفتم . و خیلی سریع رفتم .نمیدونم که در مقابل این نوع اشنایی ها و این جور پیشامد ها رفتار درست چی هست ؟؟؟؟ایا باید خودداری کنم از دادن شماره موبایلم ؟؟؟/اینجوری شانسی رو که ممکنه به یه حتی ازدواج درست برسه از دست نمیدم؟؟؟؟/


باید بهتون اشاره کنم که اینجا منظور من از این نوع اشناییها دوستی بین دختر و پسر نیست و اگه بدونم و بفهمم که طرفم چنین قصدی داره خیلی زود قطعش میکنم بلکه منظور من شروع یه اشنایی کوتاه به قصدی درست هست که ممکنه راه اشنایی ان اتفاقی باشه و از طریق واسطه و یا سنتی یا در محیط کاری و دانشجویی نباشه.

بادرود

گل بیرنگ عزیز ابتدا می خواهم این تاپیک را بخوانی "کدام مردان ارزش آشنایی را ندارند" که به صورت کلی شرح داده شده است شرایط آشنایی.(البته کاملا کلی هست)

امروز در جامعه ای زندگی می کنیم که بدون برقراری ارتباطات اجتماعی در سطوح انسانی نمی توانیم به زندگی ادامه دهیم... بنابراین ارتباط با هر کسی با هر جنسی با هر تیپ فکری در مسیر انسانی حق ماست. ولی هر رابطه ای نباید به دلبستگی و عشق بیانجامد که اگر جزء این بود ریشه در اختلالات دیگر یا عدم مهارت های لازم است.

برای جلوگیری از آسیب پذیری و پیشگیری در این گونه روابط چند توصیه دارم حتما توجه کنید:

یکم: در هنگام برقراری رابطه زمان و روز شروع آشنایی و اتمام آن را دقیقا مشخص نمایید.
مثال> من به مدت یکماه با رعایت چهارچوب ها برای آشنایی با شما سخن می گویم و اگر به تفاهم نرسیدیم دیگر ادامه رابطه معنایی ندارد

دوم:در ابتدای آشنایی بطور غیرمستقیم هدف خود را به طرف مقابل گوشزد دهید.

سوم:خانواده ها در جریان باشند.

چهارم:هرگز از فاز هیجانات و احساسادت شدید بجای فاز منطقی برای پیشبرد اهداف و ادامه رابطه استفاده نکنید.

پنچم: از قبل قوانین و شرایطی برای ادامه رابطه وضع کنید.
مثلا: روزهای تماس باید محدود باشد.... یا از آشنایی و حرف زدن در محیط های بسته و خلوت جدا خودداری شود...

خلاصه باید مدیریت اداره رابطه را داشته باشید در این صورت اگر مردی هم قصد سوء استفاده داشته باشد نمی تواند هدفش را عملی نماید. زیرا مردانی که هدفشان لذت طلبی و دوستی است هرگز به قوانینی که شما برای برقراری یک ارتباط سالم اجتماعی وضع می کنید پایبند نبوده و از همان ابتدا رابطه را قطع می کند


در مورد دادن شماره موبایل و غیره.......... بهتر است قدری احتیاط بخرج دهید یعنی سبک سنگین کنید ببینید معیارشما و همچنین هدف فرد مقابل برای چنین درخواستی چیست؟....در هر حال سعی کنید از وسایل ارتباطی زندگی خصوصی کمتر برای این کار استفاده نماید.(البته موارد کاری و هدف های دیگر بحث دیگر است)

بدرود:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل بیرنگ

با سلام
من قبلا تاپیکی زدم که دوستان راهنمایی هایی خیلی خوبی داشتن و من هم حالم بهتر شده اما میخواستم که الان که روحیه ام بهتر است یکی از سوالهای ذهنم را با شما درمیان بگذارم.


من با توجه به شرایطی که در تاپیک قبلم گفتم یعنی ایرادگیریهای گذشته دو خواهر بزرگم از خواستگاراشون الان از نظرخواستگار سنتی امکان کمی برای ازدواجم است .برای همین میخواستم از شما سوالی بپرسم.ببینین من با توجه به اینگه الان متاسفانه کارم رو مدتهاست از دست دادم و دانشجو هم نیستم محیطی که باهاش با اقایون در تعامل باشم رو ندارم و خواستگاری سنتی هم که جریانش رو براتون گفتم حالا میخواستم بدونم اگه من در یه تعامل کوتاه و اتفاقی با اقایی اشنا بشم و ایشون بخوان با من بیشتر اشنا بشن باید چه رفتاری داشته باشم.من خیلی وقتا در این موارد رفتار خیلی جدی و سردی نشون میدم و اصلا مایل به دادن شماره تلفن خودم نیستم اما احساس میکنم که دارم با این رفتارام شانس این نوع ازدواج رو هم از خودم میگیرم چون اگه شماره موبایلم رو به طرف ندم اون دیگه هیچوقت من رو نمیبینه و هیچ اشنایی شکل نمیگیره


بذارین مثالی براتون بزنم:
من مدتی قبل در ایستگاه قطار با اقایی یه صحبت کوتاه داشتم و معمولی. بعدش زمانی که بلند شدم که برم ایشون از من خواستن که شماره موبایلم رو بهشون بدم و گفتن که میخوان یه اشنایی بیشتری با هم داشته باشیم. اما من با رفتار خیلی جدی این رو نپذیرفتم . و خیلی سریع رفتم .نمیدونم که در مقابل این نوع اشنایی ها و این جور پیشامد ها رفتار درست چی هست ؟؟؟؟ایا باید خودداری کنم از دادن شماره موبایلم ؟؟؟/اینجوری شانسی رو که ممکنه به یه حتی ازدواج درست برسه از دست نمیدم؟؟؟؟/


باید بهتون اشاره کنم که اینجا منظور من از این نوع اشناییها دوستی بین دختر و پسر نیست و اگه بدونم و بفهمم که طرفم چنین قصدی داره خیلی زود قطعش میکنم بلکه منظور من شروع یه اشنایی کوتاه به قصدی درست هست که ممکنه راه اشنایی ان اتفاقی باشه و از طریق واسطه و یا سنتی یا در محیط کاری و دانشجویی نباشه.

---

سلام :
شما چقدر احتمال میدید که اینجور آشنائیها به ازدواج منجر بشه ؟

اگر دیر متوجه بشید که طرف قصدش ازدواج نیست و فرصتهای دیگه ای رو هم از دست دادید چی ؟

راستی شما اگر فعالیتهای اجتماعیتون بیشتر بشه میتونید در دید قرار بگیرید ( هم در دید آقایون و هم مادرانشون ) و شانسهای بیشتری برخوردار بشید .

موفق باشید

شماره تلفن ندادن به کسی نمی شناسیش کار بسیار عاقلانه ایه.برای شوهر پیدا کردن باید دیده بشی.برای اینم می تونی

کلاسای مختلف ثبت نام کنی،باشگاه بری یا هر جایی که امکان دیده شدن وجود داره.ولی به رابطه های خیابونی

اکثرشون برای دوستی های خیابونی و عشق و حاله.

سلام دوست عزیز....
از کجا می شه فهمید که آقایی که چنین پیشنهادی میده هدفشون ازدواجه؟...مثلا همین مثالی که زدید به نظرم بهترین کار ممکن رو کردید.....درسته که شما بنا به مسائلی که در خانوادتون وجود داره فکر می کنید امکان ازدواجتون از طریق سنتی کمه اما مطمئن باشید چنین پیشنهادهایی که برای آشنایی از طرف آقایون میشه چنان ریسک بالایی داره که بهتره بهش فکر نکنید....... در ضمن به نظرم انقدر نا امید نباشید....شما با حضور در جمع های خانوما هم میتونید موقعیت هایی رو برای خودتون ایجاد کنید.....اصلا از کجا معلوم که طرف خواهر شما رو بشناسه ....و یا حتی اگه بشناسه وبدونه که خواهر شما سخت گیره این به شما مربوط نمیشه ....معمولا مردم هم این طور فکر نمی کنن....به خدا توکل کن عزیز

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من پست های بالایی رو ندیدم ....اگه تکراریه ببخشید

یه سوال؟‌ آشنایی با آقایون در سایت های همسر یابی ایرادی داره؟؟؟؟؟ یا به نظر شما اشتباهه و ممکنه بعدا آقا برگرده بگه تو خودت اومدی تو اون سایت و دنبال شوهر میگشتی...

سلام
ببینین من که میگم اینجور اشنایی منظورم این نیست که یه پسری بیاد تو خیابون و به متلک بگه و شماره بده من گفتم اشنایی اتفاقی .اخه من خودم دختری هستم که گهگاهی با این اشنایی های اتفاقی با دخترهای دیگه دوست میشم و سر صحبت باز میشه منظورم یه اشنایی اینجوری با اقایی بود.


گفتین چگونه بفهمم که قصدش ازدواج هست که به نظرم اون مطلبی که اقای حسین پور لینک گذاشتن خیلی کمک میکنه و همینطور پسری که قصدش ازدواج باشه خیلی در این امر سوالای جدی میپرسه و قصد هر کسی بعد یه مدت کوتاه مشخص میشه و من هم دنبال پیدا کردن یه دوست نیستم که بخوام خیلی زود وارد احساسات بشم و وقتی بفهمم طرف داره زود از در احساس وارد میشه یا اینگه این رابطه براش جدی نیست و سوالای جدی نمیکنه قطعش میکنم.


نمیدونم احساس کردم که دارم با این سختگیری ها این شانس ها رو هم از خودم میگیرم .چون من االان اگه حضوری هم در اجتماع داشته باشم در محیطهای کاملا دخترانه هست و کسی نیست که بخواد جذب من بشه و حتی تو میحیط زنانه هم نیست که بگم بخواد مادر کسی از من خوشش بیاد .هر چند که از این نوع ازدواج متنفرم...

آدم باید با توجه به امکاناتی که داره عمل کنه.که در مورد شما امکان ازدواج مدرن نیست.مگر خطر روابط خیابونی رو

بپذیری.گفتی ببینم طرف داره وارد احساسات می شه،ولش می کنی.از کجا می دونی خودت زودتر وارد این فاز

نشی؟

تو همون جمع دخترونه یه دختر پیدا نمی شه که برادر داشته باشه شما را به هم معرفی کنه؟اینو بخواه تا جذبش

کنی.

سلام
فرهنگ حرف قشنگی زدین که ما باید بنا بر امکاناتمون اقدام کنیم


اره گاهی امکانات برای بعضی از بنده های خداوند در حد خیلی پایینی میاد که دیگه اصلا نباید و نمیشه هیچ اقدامی کرد.درسته میشه این رو گفت که گاهی باید هیـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــچ کار نکرد و فقط صبر کرد و امیدوار بود

و این نوع اشنایی هم که در کشورمون اصلا به حساب نمیاد و فقط به عنوان یه رابطه خیابونی ازش صحبت میشه و این هم که مورد پسند کسی نیست پس یعنی بشین و منتظر باش که تازه شانس بیاری و مادرو یا خواهر کسی تو رو برای شازده اش انتخاب کنه و اون هم ممکنه که هیچ علاقه و جذابیتی بین طرفین نباشه و خوب تو میتونی باز هم صبر کنی و اینقدر صبر کنی که بالاخره درست میشه و تو هم میتونی به ارزوهات برسی...
ممنونم....

می فهمم چی می گی.من باید عوض بشم.:227: اگر تو این مراکز مشاوره یه قسمت همسریابی هم دایر می کردن

تو این موارد می تونست کمک کنه.

خوب من خودم هميشه اين مشکل رو داشتم که بايد چه طوري رفتار کرد تو اينجور موقعها ولي خوب دقيقن مثل شما عمل مي کردم. :301: خيلي سريع در مي رفتم:D

با کسي هم که الان دوست هستم و دوستيمون هم به خاطره ازدواجه:227: از طريق يک سايت آشنا شدم ... به نظرم اينجوري بهتر بود ... خوب اول عکسش رو ديدم مشخصاتش رو ديدم و بعد شماره و ...

البته بايد بگم که من تو اين رابطه خيلي خيلي شانس آوردم که طرفم خوب از آب در اومد ...

ولي بازم اين رو به آشنايي توي خيابون ... معرفي از طريق دوستان ... و خوش اومدن مادر و خواهر ... ترجيح ميدم... اصلن از انتخاب شدن بدم مياد ( و فکر ميکنم بقيه دخترها هم بيشترشون اينجوري هستند )

اگر هم خداي نکرده ما زندگيمون خوب پيش نرفت ... خوب خودم کردم لعنتش هم به خودم!

ولي با فکر باشگاه و کلاس و ... خيلي موافقم

دوست عزيزم به نظر من هم دادن شماره تلفن به كسي كه اصلا نميشناسي كار درستي نيست. همانطور كه دوستان اشاره كردند ديده شدن از طريق فعاليت هاي مثبت اجتماعي مثل شركت در كلاسها ميتونه مفيد باشه.[color=#9400D3]

خوب منم نظرمو بگم :305:
ببین دوست من ،امثال ما دخترا زیاده که همچین شرایطی داریم ، نه از ته دل میخوایم دوست بازی حتی به قصد ازدواج داشته باشیم ونه به پیداکردن یه ادم مناسب یاهمون خواستگاری سنتی امیدوار

درمورد اشنایی اتفاقی میشه تاحدودی با دید باز بهش نگاه کرد ولی نه اشنایی لحظه ای وبا یه بار دیدن وباب ادامه دادن رو باز کردن ، که احتمال اینکه خود اون شخص ادم باشه وقصد ازدواجی خیلی کمه ،اصولا ممکنه پسرا دریه لحظه ازیکی خوششون میاد وهوس میکنن باهاش دوست بشن ،که اگرم به همون احتمال کم طرف ،قصد ازدواجی دربیاد وادم باشه ،باز در اینده ممکنه بگه ،اگه توباهام دوست شدی پس بایکی دیگم میتونستی دوست بشی (من خودمم تو این موضوع گیر کردم که اگه بایکی رابطه داشته باشی چه تضمینی وجود داره این اتفاق نیفته وهمش طرف بهت شک کنه واین مسائل)
به نظر من اصلا امکان نداره یه نفر در چند دقیقه تصمیم بگیره این فرد ممکنه فرد مناسبی واسه ازدواج باشه،برم باب اشنایی رو باهاش باز کنم ؛مگر اینکه حداقل چند بار ببینت
واما راه حل به نظرم اینه که
1.بشینی توخونه تایکی از دربیاد وبادا بادا مبارک بادا !!!
2.سرتو گرم کنی ودنبال فعالیت اجتماعی باشی تا ازاون طریق شاید اشنایی حاصل بشه
3.یه فرجی بشه وبه طور اتفاقی اشنایی مناسبی با یکی پیدا کنی(چطریشو خدا میدونه،باید امیدوار بود!)
4.اولین کسی که ازت شماره خواست بهش بدی و باهاش اشنا بشی وببینی قصد ازدواجی هست یا نه
5.خودت از هرکی خوشت اومد ازش شماره بگیری !!!

واما چون شماره 4 رو که خودت بهش گیردادی چند تا ایراد بهش میگیرم:
1.ممکنه ادم درستی نباشه وتا مدتها سرکار بری
2.ممکنه انگیزش فقط دوستی باشه،اونوقت تو اگه وابستش یا دلبستش شدی دست خودت نیست وشکست عشقی میخوری
3.ممکنه تو عاشقش بشی ولی اون بره بکی دیگه اشنا بشه که باز شکست میخوری
4.ممکنه نحوه اشناییتون باعث شه طرف اعتماد نکنه بهت و واسه ازدواج مناسبت ندونه
5.ممکنه این کارت تبدیل به عادت بشه،این نشد یکی بعدی حتما بهتره،که در اون صورت عفتت خدشه دار میشه وممکنه عذاب وجدان بگیری
6.ممکنه توامأ قصد ازدواجی باشه با چند نفر دیگه! اونوقت اعصابت بهم نمیریزه واز خودت بدت نمیاد؟!!

الببته ممکنه همه چیز خوب باشه وعادی، ولی قضیه اینه که احتمال همچین چیزی کمه وروی احتمالات نمیشه حساب باز کرد

سلام بچه ها اینبار سوالم فرق داره اما اول از همه

واقعا گند زدم و رفتار اشتباهی کردم


من یه کلاس هنری میرفتم که مختلط بود و یکی از پسرای کلاس که به نظرهمه بچه ها پسر خیلی خوب و نجیبی میومد جلسه اخر ترم قبل اومد جلو و با یه شرم و حیایی و مودبانه باهام صحبت کرد و در نهایت ازم خواست که برای اشنایی بیشتر شماره موبایلم رو بهش بدم و منم ازش خوشم میومد و نظرم نسبت بهش مثبت بود اما من احمق اینقدر طفره رفتم و بحث رو عوض کردم و از اینکار امتناع کردم و انگار پیچوندمش که اون فکر کرد من ازش خوشم نمیاد و شاید انتظار این برخورد رو نداشت و رفت و این ترم که کلاس دوباره شروع شد فهمیدم که اصلا دیگه موسسه نمیاد و نمیدونم حالا به چه دلیلی اما من یه فرصت خوب رو با حماقتم از دست دادم .البته بگم قبلا هم این اتفاق برام افتاده بود ...



حالا میخوام اینبار از شما دوستان این سوال رو کنم که در این موقعیت بهترین جوابی که میشه به طرف داد و بعد شماره رو بهش داد چیه ؟؟ خواهشن با جزئیات بگین.......یعنی چه رفتاری و صحبتی و جوابی رو دختر بده که هم غرور دختر حفظ شه و هم اون پسر نذاره و بره؟؟

خواهش میکنم خیلی برام مهمه میخوام اینبار درست رفتار کنم

کاملن اشتباه فکر می کنی.ببین یه پسری از یه دختر خوشش بیاد.دو حالت داره.یا دوست می شه یا ازدوج می کنه.

برای ازدواج خانوادشو می گه.تحقیقات > خاسگاری > نامزدی > ازدواج.برای دوستی می ره با دختره صحبت می کنه >

شماره > ... حالا اون پسر قصدش اگر خیر بوده راهو اشتباه اومده بوده.

با سلام
البته با توجه به مورد، شرایط ، بسترها و خرده فرهنگها تفاوتهایی وجود دارد.
لیکن به طور کلی هر چقدر استارت ارتباط از حالت پنهانی و نامشخص به صورت رسمی و علنی کلید بخورد، کنترل و هدایتش به طرف یک ازدواج بهتر صورت می گیرد.

لذا در این گونه مواقع اگر نظر شما با کلیاتی که از طرف می دانید منفی نیست. می توانید (مثلا)به او بگویید:
«ببخشید ، اگر شما طالب آشنایی بیشتر با بنده و خانواده بنده هستید، می توانم شماره پدرم را بهتون بدهم که هماهنگی های لازم جهت شناخت و آشنایی بیشتر دو طرف به صورت آشکار و رسمی صورت گیرد. اما اگر طالب ارتباط غیر رسمی و بدور از اطلاع خانواده ها و نامشخص می باشید، بنده را معاف بفرمایید. »

ممنون دوستان

ببینین دوستان اول اینکه خانواده من به من اجازه این که با کسی یه مدت کوتاه به قصد ازواج در ارتباط باشم رو دادند و خودشان هم مایل هستن که اول من با کسی یه رابطه مختصر و یه شناخت جزیی به دست بیارم بعدش رسمی شه و خانواده ها رسمی وارد شن.و این به معنی پنهان کاری از خانواده ام نیست که من اونها رو در جریان همه چیز میذارم .


ببینین چیزی که در خانواده من هست مثه یه خانمی هست به نام سارا بانو که من اخیرا تاپیک ایشون رو خوندم و خدا رو شکر خوشبخت هم هستن و همسرشون هم قاعدتا قصد دوستی با ایشون نداشتند چون الان با هم ازدواج کردن . اما همسرشون اول اومدن و از ایشون شماره گرفتن و بعد مدت زمانی خانواده ها به شکل کاملا رسمی وارد شدن .پس میبینین همیشه هم تو این موارد قصد مردها دوستی و .. نیست .منم یه همچین رابطه ای منظورم هست.

این هم صحبتهای سارابانو در این تاپیک:
تا 4 ماه قبل که با يکي از همکارام آشنا شدم که پزشک بود و نگاه آشنايي داشت. با هم کار مي کرديم و بعد 10 روز برام گل آورد و شماره موبايلمو با اصرار گرفت.خوشحال شدم که اين کارو کرد چون حس خوبي بهش داشتم.مي گفت فقط درس خونده و هيچوقت تو فکر ازدواج نبوده تا منو ديده.من تجربه زياد داشتم و جريان اين آقاي دکترو فوري به خانواده گفتم.اونم گفته بود و با اجازه خانواده هامون آشنا شديم.2 بار به دعوت تون شام خورديم و چندبار بيرون رفتيم.برام کادو گل خريد ولي خانوادش تماسي نگرفته بودن و هر بار گفتم لااقل زنگ بزنن گفت اول 2-3 ماه شناخت پيدا کنيم.
http://www.hamdardi.net/thread-12361.html


حالا حرف من این هست که چه صحبتی باید بکنم یعنی من همیشه تو این مواقع انگار غرورم اجازه نمیده که به کسی شماره ام رو بدم هر چقدر هم ادم محترمی باشه و همیشه احساس میکنم یه رفتار مغرورانه ای میکنم .یعنی تو این مواقع هنگ میکنم و رفتارم طرف رو میترسونه چون نمیدونم چه صحبتی باید بکنم و چه جوری شماره ام رو بهش بدم و پاسخ مناسبی بهش بدم....برای همین طرف رو فراری میدم کاش کسایی که به درستی این رو تجربه کرده اند مثه سارا بانو هم میومد و میگفت که تو این وقت که طرفشون بهش پیشنهاد داده و شماره گرفته چجوری رفتار کرده...:72:

با سلام
تاکید بر رسمی و آشکار بودن برای اینست که فرایند شناخت درست پیش برود.
یعنی باید منطق محور و شناخت محور باشد، نه احساس محور.
لذا اگر خانواده ها در جریان قرار بگیرند و مسائل بررسی دختر و پسر از همدیگر توام با شناخت طرفین از خانواده های یکدیگر همراه باشد مشکلی نیست.

دقت بفرمایید. یکی از مشکلات در رابطه های این چنینی ایجاد وابستگی قبل از قطعی شدن و متعهد گردیدن طرفین هست که مشکلات بسیاری برای دختران و پسران جوان ایجاد می کند.

بحث دادن یک شماره تلفن و شروع یک ارتباط برای ازدواج نیست.
بله شروع این رابطه با اختیار و کنترل طرفین هست، اما در بسیاری از مواقع دختران و پسران (بیشتر تحت تاثیر هورمونهایشان، مسائل عاطفی اشان و ناآگاهی ها و بی مهارتی هایشان) ، روند شناخت و ارتباط را به بیراهه می کشانند.

قسمت اعظم مشکلاتی که در بخش روابط دختر و پسر انجمن همدردی می بینید ناشی از این شروع سست در رابطه ها ناشی می شود.



============
پاورقی:
نکته ای که از سارا بانو گرامی انتخاب کردید، کاملا گزینشی و مربوط به نتیجه آن هست. خودشون به شما خواهند گفت که چه سختی ها کشیده اند.

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر *** آری شود ولیک به خون جگر شود

مدیر عزیز کاملا متوجه حرفای شما هستم اما مشکلاتی که میفرمایین در اشنایی سنتی هم اگه دختره و پسره از همون اول فکر کنن همه چیز تمومه به وجود میاد و اون وابستگی هست که باعث میشه پروسه شناخت مختل شه .وقتی دختر و پسر در مراحل شناخت باشن همیشه امکان وابسته شدن میره.که باید حتما و حتما کنترل شه.


حالا هم من که نگفتم که خانواده ها اصلا وارد نشن گفتم یه مدت خیلی کوتاه دختر و پسر طی چند جلسه یه صحبتی کنن و بعدش خانواده رسما وارد شه و همچنین در تمام مدت در جریان باشه اما رسمی که بیاد خواستگاری بعدا باشه . تازه من که فکر نمیکنم چند جلسه حرف زدن باعث وابسته شدن بشه .منم متوجه حرفاتون و نگرانیتون هستم و اونو درک میکنم.اون چیزی که من ازش حرف زدم یه اشنایی مختصر بود وخیلی کوتاه بود نه یه دوستی...



تصدیق بفرمایین که الان خیلی از پسرها ترجیح میدن که اول تا یه حدی با خصوصیات یه دختر اشنا بشن بعدش خانواده رو رسما بفرستن و خیلی هاشون نمیان که همون اول بگن شماره منزل رو بده برا خواستگاری مگر اینکه مثلا دختر همسایه باشه یا فامیل یا دوست خانوادگی یا کاملا سنتی ...درست نمیگم؟؟ اما مثلا دو تا همکار اولش یه کم با هم حرف میزنن مثه قضیه سارابانو که خودتونم حتما خوندین....این رو قبول ندارین؟؟؟ .نمیدونم اخه این چیزی هست که من اطرافم دیدم.



راستی در مورد سارا بانو هم درسته که ایشون مشکلاتی داشتن .اما مشکلاتی که ایشون داشتن به دلیل اشتباهات رفتاری خود ایشون بود که شکر خدا اصلاح شد و فکر نکنم ربطی به نحوه اشنایی ایشون داشت...



اما مشکل من و سوال من چیز دیگه ای بود که هیچکس کمک نکرد.نمیدونم دوستان نمیخوان تجربه هاشون رو در اختیار بقیه بذارن یا اینکه ترجیح دادن دیگه بعد از نظر مدیر گرامی صحبتی نکنن


:72:

سلام دوست عزیز
قبل از همه چیز از پاسخ جامع تون در در تاپیک بنده ( آیا کارم درست بوده یا ......؟ ) تشکر و قدردانی میکنم .
و اما نظر بنده از دیدگاه پسرا :
ببینین همین مورد و مشکل در جهت دیگرش واسه بنده ( پسر 27 ساله پیش اومده بود ).
وقتی یه پسر کسی رو در ذهنش بعنوان کاندیدی واسه ازدواج در نظر می گیره ، می خواد به یه شناخت کلی از طرفش برسه . حال می آد جلو و پیشنهاد آشنایی و شناخت واسه ازدواج می ده . بعضی از دختران حتی با داشتن طرز تفکر بالقوه صحیح و پاک و متین و خانواده دوست بودن ، به نوعی رفتار تدافعی و گرفتن گارد رو می آرن که حتی پسره به خودش شک می کنه که : شاید خوشش نیومد ، شاید طرز گفتنش خوب نبوده ، شاید یه مورد دیگهای در نظرش داره و با یکی دیگه سر و سرو قول و قرار ( مشروع و منطقی ) داره یا .........
این مورد واسه خود بنده پیش اومده .
حال اگه پسره طرف رو از صمیم قلب دوست داشته ( حال بعلت مجاورت یا سایر راه های شناخت کلی، یه شایستگی هایی در دختره دیده که می خواد اونو به هر قیمتی که هستش بدست بیاره و .... ) ، به آب و آتش زده و نظر دختر رو با انحاء روشها جلب خواهد کرد ( در صورت تمایل باطنی دختر محترم).
حال اینکه دختر چی کار کنه که هم عزت نفس و احترامش حفظ بشه و هم پسره( اگه شرایط مطلوب اولیه مورد نظر دختر رو داشت )از دستش نره ، بنظرم باید با یک هنر دخترانه ( تلفیقی از منطق و احترام و جدیت وناز جزیی و ...) طرف رو به نوعی به خانوادش ارجاع بده تا هم به قطعیت تصمیم و نیت پسر واقف شه و رلبطه رو از انحراف های احتمالی مصون کنه و هم دلخواه باطنیش بر آورده شه .
شاید بگین شاید پسره پیشنهاد کنه که قبل از اقدام رسمی ، می خواد یه شناخت نسبی متقابل بدست بیاد تا بعد ....
این جنبش هم باز به حدود شناختی که از خودش یا احیانا خونوادش دارین بر می گرده ، تا بر اساس اون شناخت اولیه ( بالقوه ) چقدر بتونین به نیتش و پاک بودن پیشنهادش اطمینان کنین و رابطه محدود ( از نظر زمانی ) داشته باشین .
ولی در هر شرایطی مطلع بودن خانواده تان و گرفتن مشاوره از دوستان تالار چراغ راهتان خواهد بود .
خوشبخت و موفق باشین انشاالله . :72:

با سلام :72:
بچه ها من این مدت در مورد خودم خیلی فکر کردم و سعی کردم که خودم رو تحلیل کنم و البته از نظرات شما (هر چند کم نظر دادین )استفاده کردم و کاملا با صحبتهای جناب مدیر مبنی بر احتیاط در این مورد موافقم و همینطور هم راهنمایی ها ی دوست خوبم جناب LARG.62 که برادرانه کمک کردند خیلی مفید بود:72: اما مشکلی رو که در خودم پیدا کردم براتون مینویسم



من متوجه مطلبی شدم و اون این هست که من در نوع خواستگاری هایی که بدون واسطه و مستقیما توسط خود پسر انجام میشه خیلی ضعیف عمل میکنم و دلیلش این هست که من به شدت از اینکه در نظر پسر دختری جلوه داده بشم که انگار منتظر این بوده که کسی بیاد بهش پیشنهاد بده و خواستگاری کنه بدم میاد یعنی خیلی بدم میاد که پسر پیش خودش بگه که این انگار خیلی مشتاق این بوده که من ازش خواستگاری کنم که سریع میخواد شماره خودش یا خانوادش رو بهم بده و برای همین رفتاری میکنم که میذاره میره... . و حالا حتی اگه بخوام برای اشنایی شماره حتی پدرم رو هم بهش بدم کلا از اینکه بخوام به پسری شماره بدم و راه اشنایی رو براش باز کنم احساس بدی بهم دست میده انگار خودم رو خیلی مشتاق نشون میدم و خودم رو کوچیک میکنم....به نظر شما برای اینکه این حالت پیش نیاد چه کار کنم....چه جوری باید رفتار کنم و چی باید بهش بگم و چه جوری راه اشنایی رو براش باز کنم ....


:72:

چرا هیشکی هیچ جوابی نداد یعنی سوالم اینقدر بد یا پیش پا افتاده بوده:302::302::302:


باور کنین اگه جواش رو میدونستم و برام مسئله نبود مطرحش نمیکردم واقعا به کمک شما نیاز دارم من با توجه به شرایط خانوادم و خواهرهام که در تاپیکهای قبلی گفته بودم شانسم روی همین نوع اشنایی ها و ازدواج هست

لطف کنین و تجربیاتتون رو بگین واقعا احتیاج به همفکری دارم .خیلی روش فکر کردم و دیگه مغزم کار نمیکنه:325:

مرسی سارای عزیز و مهربان که وقت میذاری و تاپیک های قبلیم رو خوندین هر چند شاید ربط زیادی به این تاپیک نداشته باشه :72:
بیصبرانه منتظر نظرات ارزشمندت هستم :325:
انگار بقیه یه همچین چیزی یا حسی رو تجربه نکردن پس حرفات میتونه خیــــــلی کمک کننده باشه:72:



یه وقت فکر نکنین که من دختر بیش از اندازه مغروری هستم ....نه اما مشکل من تفکرات خود اقایون هست که بعضی هاشون ته دلشون از دختری که راحت به دستش بیارن خوششون نمیاد و دلشون انگار میخواد که دختر یه مقدار اولش ناز کنه و یه کم کلاس بذاره تا اینکه به راحتی راه ارتباطی رو در اختیار اقا پسر بذاره.مشکل من هم همینه که اصلا نمیدونم برای اینکه حد وسطی بین این دو حالت بشه که نه فراری بدم طرف رو و نه اینکه فکر کنه من منتظر پیشهاد خواستگاریش بودم چیه؟

گهگاهی هم اقایون میگن که پسری که تو رو دوست داشته باشه به هر دری میزنه و حاضر هست که هر کاری رو بکنه که بهت برسه اما اون برای پسری هست که تا حدود زیادی از یه دختر شناخت داشته باشه مثلا دختر همسایه باشه و ...اگه نه یه شناخت جزیی و یه جذب اولیه هیچ پسری رو به این حد از شیدایی نمیرسونه و اگه هم برسونه به نظرم کار درستی نیست چون این شیدایی بدون شناخت به دست اومده و من ازش فراری هستم


:72:

سلام گل بیرنگ عزیزم::72:

خوبی؟ببخشید برای تاخیرم و جالبه تو این تاپیک در مورد من صحبت شده و من افتخار حضور نداشتم و گرنه خیلی زودتر پاسخ شما دوست عزیزم رو می دادم..
امیدوارم صحبت های من به شما کمک بکنه ..هرچند صحبت های من بسته به فرهنگ خانواده و شرایط اون کاملا متفاوته و بیان اون دلیل بر صحت اون نخواهد بود..
اولین نکته ای که از صحبت های شما برای من اهمیت داره توجه دادن شما دوست خوبم به نکته ای ست که یکی از دوستان هم ( گمانم بی بی خان ) در یکی از تاپیک هاتون بود که برای ازدواج کردن هیچ فشاری نپذیرید و برای نکردن هم همین طور..
امیدوارم اون فشارهای منفی الان از روی شما برداشته شده باشه و حال خواهر و مادر شما بهتر باشه..:323:
دوست عزیزم می خوام اول صحبت هام تاکید کنم که مواظب باش برای پیدا کردن ایده آل خود دچار خطا نشوی که هزینه برخی خطاها بسیار گزاف است و البته من از روی صحبت های شما درک کردم خانم بسیار فهمیده و دارای فرهنگی تقریبا شبیه خانواده من هستید و امیدوارم تجربیات من صحیح یا غلط به درد شما دوست خوبم بخوره و ما در همین تالار شاهد ازدواج خجسته شما باشیم..
گل بیرنگ عزیزم..در فرهنگ خانواده من چون پدرم از انتخاب دخترانش به همان حالت سنتی بدش می آمد از همان سال ورود دانشگاه به ما گفت که اگر مورد خوبی از نظر خودتون بود زیر نظر ما یک آشنایی ساده داشته باشید و هروقت تقریبا موافق بودید خانواده ها وارد می شیم به صورت رسمی..این نظر پدر من بود درست یا غلطش رو نمی دونم ولی اون معتقد بود من شما رو طوری تربیت کردم که می تونید بفهمید چی و کی صلاحتونه و مطمئن باشید من کنارتون هستم..راستش من هم مثل تو با خانواده ام خیلی راحت بود و همه چیزمو تعریف می کردم..
راستش من کلا خواهان اشنایی در محیط کارم بودم چون معتقد بودم افرادی که کنارم هستند رو در تعامل محیط کار و ..خوب می شناسم و البته شرایط من شبیه شما نبود چون من تمام وقتم در بیمارستان و ..می گذشت و به اصطلاح عموم دیده می شدم و فعالیت اجتماعی داشتم..در رابطه با همسرم همین طور...من در اون تاپیک خلاصه نوشتم اون هم در اوضاع آشفته آنزمان که دقت کنید پست اولم سرشار از آشفتگی کلام است..
من با همسرم در بیمارستان آشنا شدم و ایشان حکم استاد منو داشت و من شاگرد..در ساعت هایی که مریض نمی اومد ایشان بارها صحبت راجع به معیارهای خودش کرده بود و منم از معیارهام گفته بودم و تقریبا بعد چند روز که گذشت حس کردیم خیلی ذهنمون نزدیکه ولی بازم من خیلی مغرور رفتار می کردم چون مثل شما منم دلم نمی خواست طرف مقابلم فکر کنه من مشتاقم..( هرچند واقعا ازش خوشم اومده بود:43:)
تا شب آخر کشیک من ..دیدم ایشان با کلی مقدمه چینی سرخ و سفید شدند و من هم طی اون مدت از پرستارها و سایر دوستانم که ماه قبل با ایشان بودند اطلاعات دقیقی ازش داشتم و می دونستم مغروره و به هیچکس رو نمیده ..و اهل ارتباط و دوستی هم نیست ...( شناخت نسبی داشتم ) از من خواست جهت اشنایی بیشتر با ایشان شماره بدهم تا برای شناخت اقدام کنیم..راستش من تا این رو گفت ابروهامو کشیدم تو هم و گفتم نیازی نمی بینم و فکر می کنم بعد از پایان کشیک کاری نداشته باشیم جهت صحبت..و معذرت خواستم و رفتم..فوری رفتم پیش یک دوست صمیمی ام و قضیه گفتم..تا بهش گفتم فلانی بود..گفت دیوانه بدو برو بهش بده من امارشو دارم و اون خیلی بچه مثبتیه ..راستش منم خیلی تو دلم دوست داشتم بشناسمش..:227:وقتی برگشتم دیدم بالای سر یک مریضه و تا منو دید بعد معاینه مریضش اومد و خیلی ناراحت گفت ..ببخشید شما از من خوشتان نیامد که حاضر نیستید به من شماره تماستون رو بدید؟من گفتم ..نه دکتر..من فکر می کنم بعد از اتمام این واحد من موردی برای تماس بیشتر نیست و ایشان گفتند من برای شناخت جهت ازدواج می خوام...و من هم سرمو انداختم پایین و با توکل به خدا دادم...
تا رسیدم خونه سریعا به پدر و مادر و خواهر بزرگم جریان و کلیه اطلاعاتی که از ایشان داشتم گفتم..وآنها هم شرایطشو پسندیدن..منم که اصلا شماره ای ازش نداشتم..صبر کردم تا خودش فرداش تماس گرفت و بعد در جریان رفتن خانواده ایشان و ....
این کل جریان بود..کامل برات گفتم که بدونی من چطور عمل کردم..متها من هم مثل دوستان موافقم برای ارتباط های ساده مثلا ایستگاه قطار ..تاکسی و..محل مناسبی نیست و من هم اگر از ایشان و سوابقش اطلاعات ضمنی نداشتم هرگز..تاکید می کنم هرگز به وی شماره نمی دادم..و تاکید کنم مشکل من و همسرم در طریق آشنایی ما اصلا نبود در زودرنجی من بود که حل شد....
به نظر من تنها راه شما شرکت در مکان ها ی عمومی ست ..مثلا همان مورد در کلاس که گفتید اگر ازش شناخت نسبی داشتید و خانواده به شما این اجازه را داده اند می توانستید شما بدهید و سریعا با اطلاع خانواده خود صحبت کنید ..تاکید می کنم من هر اس ام اس یا تماس همسرم قبل ازدواج را کامل برای پدرم و مادرم می گفتم و راهنمایی می گرفتم و گوش هم میدادم که چه می گویند..
سایر موارد رو چون من همان طور که گفتم به خاطر محیط کارم خواستگار زیاد داشتم هیچ وقت شماره ای ندادم و اکثر آنها رسما خواستگاری می کردند و من خودم هم فورا رد می کردم فکر کنم کلا 2-3 مورد رو چند ماهی بررسی کردم که آخر هم خوشم نیامد و خودم هم با اجازه خانواده ام رد می کردم و باقی فورا رد می شدند..چون پدرم از آمدن خواستگار به خانه نفرت داشت!!! می گفت همان کس بیاید که می دانید معیارهای شما را کامل دارد..این ایده پدر و مادرم بود و فعلا که من و خواهر بزرگم ازدواج های موفق و عاشقانه و عاقلانه ای داشتیم..
گل بیرنگ عزیزم..هزارها راه برای پیش آمدن وقایع هست..همین دیروز محل کارم خانم دندانپزشک بسیار متینی بود از من چند ماهی بزرگتر که ازدواج نکرده همین سوالات رو داشت و من بهش گفتم باید جایی بری کار کنی که دیده بشی..نه در یک درمانگاه که همه مردهاش متاهل هستند..برو جایی مطب بزن یا کار کن که دیده بشی..
این یک حقیقته که الان پسرها هم به سما ازدواج با شناخت هستند تا سنتی ..پس باید به فکر راهی باشی یا برای ادامه تحصیل ..یا کار ..و نترس..
من تاکید می کنم نترس..اگر طرفت رو می شناسی و به خودت اطمینان داریو می دونی خانواده ات پذیرش دارند کاملا از روی طرز نگاه..لحن حرف...وقار..متانت کلام طرف مقابل می تونی بفهمی دادن یا ندادن شماره صحیح هست یا نه..ولی هرکار می کنی از قدم اول با اطلاع کامل پدر و مادرت باشه..کامل کامل...
اگر سوالی داری در خدمتم ..بگو تا بهتر توضیح بدم..
:72::310:

سلام
مرسی سارای مهربونم که اینقدر کامل توضیح دادی و باور کن حرفات خیلی خیلی کمک کننده هست برام.:72::72:

در مورد اون سوال اول که بار اول که اومدم تو این تاپیک پرسیدم باید بگم که با حرفهای دوستان و فکر کردن من هم کامل به این نتیجه رسیدم که این به هیچ وجه کار درستی نیست و مطمئن باشین که دیگه حتی بهش فکر هم نمیکنم که پاسخ مثبت به اشنایی پسری بدهم که برای بار اول در یه مکانی مثه تاکسی و ...هست



و در مورد سوال بعدی هم با کمک شما دوستان متوجه شدم اگه اشنایی ضمنی که از پسری دارم در حدی باشه که اون رو تا حدی قبول داشته باشم و تا حدی بشناسم اول دقت میکنم که قصدش چی هست و رفتارش چگونه هست و بعد اگه قصدش ازدواج بود و با متانت مطرح کرد بهش میگم که من خانوادم رو در جریان میذارم و چیزی رو از اونها پنهان نمیکنم و اگه دیدم که این رو قبول داره با اجازه خانواده ام وارد یه اشنایی خیلی خیلی کوتاه که وابستگی ایجاد نشه میشم ولی طبق حرف مدیر عزیز میدونم که حتی گفتن این حرف توسط اقا پسر که قصدم ازدواج هست دلیل این نمیشه که واقعا قصدش این باشه بنابراین بعد از مدت کوتاهی که شناخت نسبی شد مثلا چند جلسه حتما ازش میخوام که هر چه سریعتر رسمی بشه و البته در همون مدت کوتاه هم حتما تمامی حد و مرزها رو رعایت کرده و رابطه رو رسمی نگه میدارم.اما من خودم هم کاملا به این معتقدم که باید خانواده ام در جریان باشند و من هم مثه تو سارای عزیز همه چیز رو باهاشون در میون میذارم...



منم حرفت رو قبول دارم سارا جون که این با توجه به فرهنگ هر خانواده ای قابل تعریف هست و ممکنه بعضی از خانواده ها این رو قبول نداشته باشن
پس ممکنه که کل نوشته های بالای من برای یک نفر نقض بشه چون این با فرهنگش جور نیست
پس من هم معتقدم که اگه خانواده کسی با این روش موافق نیست بهتره که ادم به خانواده اش و فرهنگش احترام بذاره:72:

از تمامی دوستان ممنونم .به امید خوشبختی تمام هم تالاری های عزیز:72: