سنجیدن میزان وابستگی طرف مقابل به خانواده در تصمیم گیری ها.چگونه؟

سلام دوستان مهربانم.
گمان کنم از عنوان تاپیک روشنه که سوال من چیه ...
کمی شک دارم که خواستگارم در این زمینه به اصطلاح "بچه ننه" باشه و نتونه بین محبت یا احترام به خوانواده اش و استقلال در تصمیم گیری ها فرق بذاره.
قابل ذکره که ایشون سالهاست برای درس، دور از خانواده بودن و برای زندگی هم در یک شهر دیگه خواهند بود. دور بودن، شاید جلوی خیلی از دخالت ها و اظهار نظرها رو ( هر چند دوستانه) بگیره. اما ...
قبلا، طی صحبت هام در این مورد، به طور کلی از ایشون پرسیدم که " توی تصمیم هاتون چقدر از بزرگترتون نظر می خواید؟" و یا اینکه " برام توضیح بدید نقش مشورت با بقیه توی زندگی مشترک چیه؟" ... ولی اینها به نظرم چندان کافی نبود برای رفع این دغدغه... دغدغه ای که این روز ها برام شبیه هشدار شده (به خاطر صحبتی که یکی از آشنایان مشترکمون در مورد شخصیت کلی آقایون این خانواده، انجام شد) ... بد نیست بگم که من خودم یه شخصیت مستقل (نه خود رای) دارم و از طرف مقابل هم همین رو انتظار دارم.
لطفا بهم بگید با چه نوع سوالات و صحبت هایی می تونم به این اطمینان دست پیدا کنم که میزان وابستگی و محبت بین طرف مقابلم و خانواده اش تاثیری توی استقلال توی تصمیم هاش نداره؟

کسی راهکاری نداره دوستان؟ :question:

اون دوست مشترك راجع به بچه ننه بودن اقايون اين خانواده به شما چي گفتن؟
البته دليل نميشه همه زنها يا مردهاي يه خانواده شبيه به هم باشن اما خب نبايد بي احتياطي كرد...

غزاله ( درست می گم دیگه؟! ) عزیزم!
ممنون که جواب دادی:72:

قبلا می دونستم که روابط بین بچه ها و پدر و مادر توی این خانواده بسیار از سر احترام و محبت و خیلی قویه.
ولی انگار طرف این دوستم، جزو اوناییه که حتی بعد از زندگی مشترک هم همونقدر برای ابراز نظر خانوادش اهمیت و اجازه قائل میشه .... مثلا دوستم می گفت سر بحث مسکن حتی حاضر نشد نظر منو بشنوه و همون کاری رو کرد که خانوادش گفته بودن و آخر هم ضرر کرد ...اونقدر این قضیه شوره که گاهی حتی سر چیزهای بسیار بی اهمیتی مثل این که غذا واسه مهمونا چی بپزه ، میره از مامانش نظر می پرسه! ... این مطلب در مورد برادر ایشون هم گویا صدق می کرده و خانومش گفته که تونسته به مرور زمان این رفتار های شوهرش رو کنترل کنه! ...
ولی من دوست ندارم به امید عوض شدن چیزی زندگیمو شروع کنم و دلم میخواد این بعد شخصیت ایشون رو کامل بشناسم و بعد تصمیم بگیرم ...
باز هم می گم فاصله جغرافیایی می تونه خیلی از مسائل رو پیش گیری کنه. ولی بالاخره عصر ارتباطات هست و من دوست ندارم جوری باشه که حساس بشم و به طرف مقابلم برای این نوع تماس ها اعتراض کنم و اونم لابد بعدش ازم مخفی کنه! ...
واقعا نمی دونم چطور باید در این مورد حرف بزنم که چیزایی که می خوام دستگیرم بشه ...

عزيزم شما بايد سعي كني تو رفتارا و صحبت هاي طرفت بيشتر دقت كني لزومي به سول مستقيم از ايشون در مورد اين موضوع نيست
مثلا من خودم موردي داشتم كه فكر مي كردم خيلي از لحاظ تصميم گيري مستقل است تا اينكه وارد فاز آشنايي شديم ولي در همون دوران ايشون همش از مشاور خانوادگيشون صحبت ميكردن به طوريكه سر هر موضوع بايد ايشون هم نظر ميدادن من اوايل اينو چون ايشون مشاور بودن عيب نمي دونستم تا اينكه خانواده ها جدي تر باهم آشنا شدن ديدم نقش اين آقا به عنوان نفر سوم غير قابل جداست بنابراين رابطه رو كات كرديم
مي خوام بهتون بگم خيلي وفت ها لزومي به سوال صريح نيست فقطدقت ميخواد و اينكه خودمون و طرفمون رو هم استثنا ندونيم
حتما با يه خورده ارتباط بيشتر ميتونين از طرفتون تو اين زمينه شناخت پيدا كنين فقط افراطي نشين يعني يه ذره وابستگي ايشون خوبه اگه اين وابستگي اصلا نباشه بايد به طرف شك كين
موفق باشين:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dandelion

غزاله ( درست می گم دیگه؟! ) عزیزم!
ممنون که جواب دادی:72:

قبلا می دونستم که روابط بین بچه ها و پدر و مادر توی این خانواده بسیار از سر احترام و محبت و خیلی قویه.
ولی انگار طرف این دوستم، جزو اوناییه که حتی بعد از زندگی مشترک هم همونقدر برای ابراز نظر خانوادش اهمیت و اجازه قائل میشه .... مثلا دوستم می گفت سر بحث مسکن حتی حاضر نشد نظر منو بشنوه و همون کاری رو کرد که خانوادش گفته بودن و آخر هم ضرر کرد ...اونقدر این قضیه شوره که گاهی حتی سر چیزهای بسیار بی اهمیتی مثل این که غذا واسه مهمونا چی بپزه ، میره از مامانش نظر می پرسه! ... این مطلب در مورد برادر ایشون هم گویا صدق می کرده و خانومش گفته که تونسته به مرور زمان این رفتار های شوهرش رو کنترل کنه! ...
ولی من دوست ندارم به امید عوض شدن چیزی زندگیمو شروع کنم و دلم میخواد این بعد شخصیت ایشون رو کامل بشناسم و بعد تصمیم بگیرم ...
باز هم می گم فاصله جغرافیایی می تونه خیلی از مسائل رو پیش گیری کنه. ولی بالاخره عصر ارتباطات هست و من دوست ندارم جوری باشه که حساس بشم و به طرف مقابلم برای این نوع تماس ها اعتراض کنم و اونم لابد بعدش ازم مخفی کنه! ...
واقعا نمی دونم چطور باید در این مورد حرف بزنم که چیزایی که می خوام دستگیرم بشه ...

---

عزيزم اين جمله كه قرمزش كردم فوق العاده برام خوشايند بود...خيلي خوشحال ام از اين كه ميشنوم شما نميخواي مثل اكثر خانمها با اميد به تغيير دادن شوهرت وارد زندگي بشي...
اما در مورد اينكه چه طور بايد بفهمي همسرت به خانوادش وابسته هست يا نه واقعا راهي به ذهنم نميرسه جز اينكه مثلا دوران نامزدي رو بيشتر كني(دوران نامزدي با دوران عقد متفاوت هست!!)تا بهتر بشناسيش .....
اجازه بده دوستان ديگر نظرشون رو بدن و من هم يه چيزي ياد بگيرم:72:

من هم با همین مشکل داشتم و دارم دسته پنجه نرم می کنم به حدی که این وابستگی همسرم به خانواده اش باعث جدایی ما داره می شه باید ببینی که نظر شما جقدر برای نامزدتون مهمه آیا تلاشی برای نظر شما می کنه آیا کاری مخالف با نظر خانواده اش انجام می ده ببین این موضوع خیلی مهمه چون در آینده همه اش باید کاری کنی که موافق با میل پدر و مادر همسرت باشه و ببین برای تو مقدر هست آیا نامزدت اصلاً دوست داره که مستقل بشه یا نه برای رسیدن به تو چقدر تلاش می کنه اگر خانواده اش تو را نخواستند می تونه مقابل آنها محترمانه وایسه و بگه که من تو را می خوام؟

نقل قول:

---

مي خوام بهتون بگم خيلي وفت ها لزومي به سوال صريح نيست فقطدقت ميخواد و اينكه خودمون و طرفمون رو هم استثنا ندونيم
حتما با يه خورده ارتباط بيشتر ....

---

دوست بزرگوارم!
فرمودید دقت در رفتارها ... تلاشمو کردم اما به گمان من در اینجور موارد ، تا وقتی دو طرف در شرایطی شبیه زندگی قرار نگیرن و درگیر تفاوت دیدگاهها نشن ، نمی تونن ارزیابی درستی از رفتار همدگیه داشته باشن.
منظور اینکه ممکنه من بگم به خونواده ام کمی وابسته ام ولی از نظر یه نفر دیگه سطح این وابستگی زیاد باشه. این جور تفاوت ها رو چه جوری میشه از راه کلام فهمید؟


عزيزم اين جمله كه قرمزش كردم فوق العاده برام خوشايند بود...خيلي خوشحال ام از اين كه ميشنوم شما نميخواي مثل اكثر خانمها با اميد به تغيير دادن شوهرت وارد زندگي بشي...
اما در مورد اينكه چه طور بايد بفهمي همسرت به خانوادش وابسته هست يا نه واقعا راهي به ذهنم نميرسه جز اينكه مثلا دوران نامزدي رو بيشتر كني(دوران نامزدي با دوران عقد متفاوت هست!!)تا بهتر بشناسيش .....
اجازه بده دوستان ديگر نظرشون رو بدن و من هم يه چيزي ياد بگيرم

ممنون عزیزم. الان حدود دو ماه هست که با هم آشنا شدیم و گمان نمی کنم شرایط، بیشتر دو سه هفته دیگه برای تصمیم به من و ایشون فرصت بده ...
باز هم ممنون که نوشتی :72:

من هم با همین مشکل داشتم و دارم دسته پنجه نرم می کنم به حدی که این وابستگی همسرم به خانواده اش باعث جدایی ما داره می شه باید ببینی که نظر شما جقدر برای نامزدتون مهمه آیا تلاشی برای نظر شما می کنه آیا کاری مخالف با نظر خانواده اش انجام می ده ببین این موضوع خیلی مهمه چون در آینده همه اش باید کاری کنی که موافق با میل پدر و مادر همسرت باشه و ببین برای تو مقدر هست آیا نامزدت اصلاً دوست داره که مستقل بشه یا نه برای رسیدن به تو چقدر تلاش می کنه اگر خانواده اش تو را نخواستند می تونه مقابل آنها محترمانه وایسه و بگه که من تو را می خوام؟

تا حالا که هر حرفی زدم و هر خواسته ای داشتم چه خودم چه خونواده ام، مخالفتی از اون طرف نبوده و تا الان هم همونطور که گفتم، چندان موردی که تقابل دیدگاه ها درش پیش بیاد، اتفاق نیفتاده
البته خانواده ایشون هم نظرشون کاملا مساعده که اگه نبود من خودم می گفتم نه!
به اصل همراهی و موافقت خانواده طرف مقابلم بسیار اهمیت می دم ولی می خوام که هر چیزی جای خودش باشه!:D

سلام عزیزم
اگه تنها مسئله مبهم فقط اینه
باید بگم
بنظرم دوست مشترک شما کاملا واضح گفتن که چقدر ایشون به نظر خانواده شون اهمیت میدن

اینو مطمئن باشین اگه حتی ایشون به قول شما بچه نه نه هم باشن اینو به زبان نخواهند اورد

شما تابحال تو این دوران نامزدی نتونستین از رو رفتاراشون متوجه بشین؟یا غیر مستقیم از رو حرفاشون؟که چقدر به نظر خانواده اهمیت میدن؟

البته با نگاهی به گذشته ایشون میتونین تقریبا غیر مستقیم یه چیزای کلی متوجه بشین
مثلا
ازش بپرسی تو تصمیم گیریهایی که داشتن چی رو ملاک قرار دادن از کی کمک خواستن و مشورت.چه چیز هایی رو در نظر گرفتن
اینو در مورد مسائل خاصی بپرسین.مثل تصمیمات مهمی که هر فرد در طول زندگیش میگیره.تحصیلات.حتی ازدواج.
در ضمن اگه متوجه بشین خانواده شون تا چه اندازه منطقی هستن بهتر میتونین تصمیم بگیرین.اگه اونا منطقی باشن و انسانهای زورگویی نباشن راهنماییهاشون هم حتما به نفع شما خواهد بود.البته گفتم خیلی دقت کنین و از رو ظاهر امر اصلا تصمیم نگیرین.
موفق باشین:72::72::72:

سلام
ببينيد ما توهمون دوران شناخت كه بوديم مثلا ايشون مي خواستن ماشين بگيرن از من پرسيدن چه رنگي بگيرن من هم نظرمو گفتم ولي يه دفه ناراحت شدن گفتن چه بد شد كه نظرت با نظر بابام يكي نيست آخه بابام نميذاره اون رنگي كه شما ميگي بخرم اين حرف اون واسم عجيببود آخه وقتي پولشو خود آدم ميده ديگه نهايت بايد مشورت بگيره نه اينكه نتونه حتي نظرشو اعمال كنه و خيلي موارد ديگه

ببينيد وابستگي از نظر ه كس فرق مي كنه ولي از نظر من اين كارا وابستگيه چون من فقط وفقطدر موارد اصولي با خانواده مشورت مي كنم و در بقيه موارد به تنهايي تصميم ميگيرم
شما هم بايد دقت كنين ببينين در چه مواردي رجوع به نظر خانوادشون ميكنن و اين لازمش اينه كه قدري بيشتر همو ببينين تا شرايط هاي مختلف پيش بياد تا عكس العمل ها ايشون رو ببينين و بهتر بتونين ارزيابي كنين
موفق باشين:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

البته مهتاب جون اون دوست مشترك در مورد برادر اون آقا گفته نه خود فرد و به نظرم فرد با فرد خيلي ممكنه رفتاراشون فرق كنه حتي اگه برادر باشن
:72:

مهتاب عزیزم
این بار دومه که من دارم ازهمفکری شما استفاده می کنیم. ممنونم ازت که نوشتی :72:
دوست من که مستقیم ، ایشون رو اینو نگفت. من نگرانم که ایشون هم مثل بقیه باشن ...
تا حالام نه، مورد خاصی ندیدم و البته بوده موضوعاتی که خودشون تصمیم گرفتن و خانوادشون در جریان نبودن ... در مورد تحصیل می دونم که خودش راهشو انتخاب کرده ( یکبار مسیرش رو عوض کرده) در مورد ازدواج هم، با اینکه آشنایی اولیه از طرف خانواده ها و به همون فرم سنتی بود، ولی یکی دو بار اشاره کرد که مثلا خانوادش، بعد از اینکه ما با هم صحبت کردیم، ازش نظرشو پرسیده و ... ولی باز از خودم می پرسم، اینها کافیه؟
در ضمن می دونم که خانواده منطقی داره. گمان نمی کنم از عمد هیچ وقت بخوان زندگی مشترک بچه شون رو مختل کنن. این رو از روی رفتار هایی که با عروس و دامادشون دارن می گم. مثلا اینکه یکبار عروسشون گلایه کرده بود از رفتار صمیمی شوهرش با خواهر شوهر کوچکترش و مادر اون آقا پسر هم بر خلاف همه که توی یه همچین شرایطی طرف دخترشون رو میگرن، برگشته بود و به دختر خودش گفته بود اینقدر دور و بر داداشت نگرد که زن داداشت دلخور بشه ...



" نعمت يعني ما" عزیز!
ممنونم که نوشتید:72:
همین طوره. گمان می کنم برای ما چنین شرایطی، فقط با اعلام تصمیم دو طرف و برنامه ریزی واسه مراسم و ...، خودش رو نشون بده تا حدی ... اما من امیدوارم قبل از رسیدن به اون مرحله و اینکه به کسی قولی داده باشم، ازاین جهت خیالم راحت باشه ...

خواهش میکنم عزیزم
اگه طرف مقابلتون تا حد منطقی به نظر خانواده شون اهمیت بدن نه تنها بد نیست بلکه خوب هم هست
شما میتونین مطمئن بشین ایشون در آینده با شما نیز مشورت خواهند کرد چون این روحیه رو از قبل دارن
ولی اینکه تا چه حد کافیه
اگه ایشون بی چون و چرا به نظر خانواده ش اهمیت نده همین خوبه.اینم بگم این وسط تنها خانواده نیست.ببینید به نظرات دوستان چقدر اهمیت میده

راستی همین که برادر دیگه ای دارن که متاهل هستن بهتر میتونه کمکتون کنه متوجه بشین چقدر خانواده شون اهل دخالت و نظردهی بیجا هستن
دوست عزیزم

اینکه کسی بیش از اندازه به نظرات اطرافیان اولویت بده بنظرم ناشی از این میشه که فرد بسیار تاثیر پذیری هست.و این مشکل یکی از نمودهای این تاثیرپذیریه. اصلا ببینین از حرفهای شما یا کس دیگه چقدر تاثیر میپذیره
آیا شده بی چون و چرا یا بدون اینکه به اندازه کافی فکر کنه نظر خود شما و شرایطتونو قبول کنه؟

تشخیص این راحته و میتونه کمکتون کنه در بقیه موارد.من خودم تو جلسه خواستگاری متوجه شدم همسرم وقتی نظری میداد اگه میدید من نظرم چیز دیگه س فوری حرف منو تائید میکرد و عوض میکرد نظرشو.اما به عواقبش فکر نکردم:311:
موفق باشی:72::72::72:

همینطوره ... به گمانم بهتره با عروسشون بیشتر حرف بزنم در این مورد ... هر چند دوست داشتم با سوال های معکوس از خودش یه چیزایی دستگیرم بشه ...

نه، چندان فرد تاثیر پذیری نیست. دست کم در برابر من که اینجوری نیست. پیش اومده که توی موردی تفاوت دیدگاه داشتیم ولی ایشون واضح، نظر خودشو گفته ...

ممنونم از راهنماییت بانو
تو هم موفق باشی:72:

خانی فقط دقت کن زیادی مستقیما نپرسی حرفاتو
سعی کن غیر مستقیم از حرفاش متوجه بشی
اینا رو هم بیاد داشته باش:
1.اینکه ایشون صادقانه با شما حرف بزنن احتمالش کمه
2.ممکنه چیزایی که درمورد ایشون وهمسرش و تعاملش با خانواده شوهرش صدق میکنه در مورد شما صدق نکنه
فقط میتونی متوجه بشی خانواده طرف مقابلتون در کل چه روحیاتی دارن اونم غیر مستقیم بهتره و بیشتر میتونی اعتماد کنی:72:

فرصت صحبت چندانی که گمان نکنم پیش بیاد ... مجبورم تو همون فرصت کم همه چیو ام پی تری کنم :D