ناله ام به گوش کس نمیرسد!

سلام
هر چند نمیدونم از کجا شروع کنم و چی بگم اما میگم....همه چیز رو درهم میگم ..اگه بی ربط بود بذارید به حساب پریشانی افکارم..این شبها انقدر خوابهام پریشانه که گاهی صبح ها فکر میکنم کل شب رو در حال فکر کردن بودم واصلا نخوابیدم ...یا انکه انقدر بیدار میشم که سردرد میگیرم.....من در یک خانواده خیلی مذهبی زندگی می کنم ...البته از این موضوع خدا رو شکر رنج نمیبرم....اما نسبت به خیلی از شماها محدودترم ......شاید در جریان مشکل اعتمادبنفس من باشید.. ..وابستگی...ترس......................... .............
حالا مشکلی که بهش اضافه شده ازدواجه ... تا قبل از فارغ التحصیلی انقدر تقاضا بالا نبود!!!! اما حالا تعداد خواستگارهام خیلی بالا رفته ....اما از ترس من چیزی کم نشده....مردم از من یه شخصیت خیلی سنگین میشناسن..اما نمیدونن ریشه ی این سنگینی ترسه ......نمیخوام از خودم تعریف کنم اما خیلی هاگول قیافه ام رو میخورن .....خانوادم خیلی مایلن من ازدواج کنم ...اما من میترسم ....کسی رو ندارم ....با خانوادم سر شغل خواستگارهام اختلاف دارم...اینه که خیلی وقتا خودم هستم که باید تصمیم بگیرم.... و همدلی ای دریافت نمی کنم ... گیجم ...هیچ محرم رازی ندارم.. دو تا آبجی دارم که یکیشون هرچند خیلی باهام خوبه اما در این زمینه هیچ وقت با هم حرف نمیزنیم...یه جورایی حیا !!!!!!!!!...اون یکی هم وقتی بهش میگم انقدر غصه مو میخوره که باهام دعوا میکنه......منم دیگه بهش نمیگم....فعلا همین....بعدا از خانوادم بیشتر میگم

سلام،

تونستین این مشکلتون رو با خانواده در میون بگذارین و حل کنین؟


من در اشتباهم ؟!

فکر می‌کنم، اولین و بهترین قدم برای شما، صحبت مستقیم و بی‌ حاشیه با خانواده در مورد خواسته‌هاتون باشه...

این بدون شک عتماد به نفستون رو هم بالا میبره و در این زمینه هم به شما کمک میکنه...

هیچ پدر مادری بد فرزندش رو نمیخواد، یک بار خیلی‌ راحت بشینین و باهاشون جدی در مورد خواسته هاتون، معیار‌هاتون برای ازدواج صحبت کنین...

باور کنین، خیلی‌ چیز‌ها انقدر که محدود و بسته به نظر میرسن، محدود و بسته نیستن!!!:310:

کامران

سلام آقا کامران
لازم به گفتن نیست... اونا دیگه فهمیدن موضوع رو....سرزنش ها هم شنیدم..... مادرم تا قبل از من مخالفت شدیدی میکرد با ازدواج خواهرانم با همکارهای پدرم.البته دور از چشم ما بچه ها... اما حالا که نوبت منه و بو بردن که من خودم هم مایل نیستم ...کاملا تنهام گذاشته و حتی میگه من خجالت میکشم جلوی مردم بگم تو حاضر نیستی با همکاران پدرت ازدواج کنی..... ما با همکاران پدرم خیلی رابطه داریم ....یه خانواده ای در بین این رفقای ما هستن که چندتا پسر دارن.... وتقریبا نوبت ازدواج هرکدوم از ما بود ،یکی از آقازاده ها پیشقدم.....مامانم مخالف شدید بود با اونا ..... اما حالا که نوبت ما شده همش میخواد حرف پسر اونا رو بزنه....جالبه که من نمیدونم اونا اصلا حرفی درمورد خواستگاری زدن یا نه؟!... فقط میدونم شب عید باباش زنگ زده بود که شما مسافرت میرید امسال ...بابام گفت آره ...فردا میریم....اونم گفت پس وقتی از سفر برگشتی یه کاری باهات دارم .....مامانم میگه حالا اگه میم(اسم طرف) بیاد چی بگیم؟...البته اینم بگم این آقای میم در مشکلی که اخیرا برای پدرم پیش اومده بود خیلی به ما کمک کرد.... نمیدونم توقع دارن من از خجالت درشون بیارم!!
صحبت بی حاشیه؟!.....دست از دلم بردار....من همیشه فکر میکردم تا وقتی مسئله روابط اجتماعی ام حل نشده نباید به ازدواج فکر کنم.....چون دودش تو چشم خودم میره ...نشستم به قول شما بی پرده حرف زدم ...تقریبا یک ماه پیش بود این ماجرا.....فقط میگم نتیجه ای نگرفتم....

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من میدونم اونا بد منو نمیخوان ...اما من واقعا ترجیح میدم در مشکلات زندگی خودم یه جوری سروته قضیه رو هم بیارم تا اینکه از مامانم کمک بخوام .....اصلا در دوران تحصیل مخصوصا دانشگاه که یه مدت با مشکل مسخره اما سختی روبرو شده بودم باهاش حرفی نزدم....الان که بعد دو سال فهمیده که من در دوران دانشگاه با همکلاسی هام مشکل داشتم ،فکر می کنید چی میگه؟.... میگه میخواهی ادامه تحصیل بدی؟ ممکنه دوباره با بچه های کلاس مشکل پیدا کنی!.....اینم بگم ازدواج با میم یعنی خداحافظ دانشگاه:311:..من میدونم مامانم آدم بدی نیست اما در مشکلات راه حل مناسبی پیش پام نمیذاره.....

چشم بارانی عزیز ببخشید ولی مگه پسر قحطی شده فقط پسرای همکارای پدرت توی کل این دنیا موندن؟
با اون کسی ازدواج کن که خودت میخوای و پای تمام عواقب و مشکلاتش و مخالفت های خانوادت بایست
یا اینکه اگر می بینی توانایی مقابله با خانوادت را نداری یا اینکه نمی خوای ناراحتشون کنی با کسی ازدواج کن که اونا دوست دارند و پای عواقب این انتخاب هم بایست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط چشم بارانی

سلام آقا کامران
لازم به گفتن نیست... اونا دیگه فهمیدن موضوع رو....سرزنش ها هم شنیدم..... مادرم تا قبل از من مخالفت شدیدی میکرد با ازدواج خواهرانم با همکارهای پدرم.البته دور از چشم ما بچه ها... اما حالا که نوبت منه و بو بردن که من خودم هم مایل نیستم ...کاملا تنهام گذاشته و حتی میگه من خجالت میکشم جلوی مردم بگم تو حاضر نیستی با همکاران پدرت ازدواج کنی..... ما با همکاران پدرم خیلی رابطه داریم ....یه خانواده ای در بین این رفقای ما هستن که چندتا پسر دارن.... وتقریبا نوبت ازدواج هرکدوم از ما بود ،یکی از آقازاده ها پیشقدم.....مامانم مخالف شدید بود با اونا ..... اما حالا که نوبت ما شده همش میخواد حرف پسر اونا رو بزنه....جالبه که من نمیدونم اونا اصلا حرفی درمورد خواستگاری زدن یا نه؟!... فقط میدونم شب عید باباش زنگ زده بود که شما مسافرت میرید امسال ...بابام گفت آره ...فردا میریم....اونم گفت پس وقتی از سفر برگشتی یه کاری باهات دارم .....مامانم میگه حالا اگه میم(اسم طرف) بیاد چی بگیم؟...البته اینم بگم این آقای میم در مشکلی که اخیرا برای پدرم پیش اومده بود خیلی به ما کمک کرد.... نمیدونم توقع دارن من از خجالت درشون بیارم!!
صحبت بی حاشیه؟!.....دست از دلم بردار....من همیشه فکر میکردم تا وقتی مسئله روابط اجتماعی ام حل نشده نباید به ازدواج فکر کنم.....چون دودش تو چشم خودم میره ...نشستم به قول شما بی پرده حرف زدم ...تقریبا یک ماه پیش بود این ماجرا.....فقط میگم نتیجه ای نگرفتم....

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من میدونم اونا بد منو نمیخوان ...اما من واقعا ترجیح میدم در مشکلات زندگی خودم یه جوری سروته قضیه رو هم بیارم تا اینکه از مامانم کمک بخوام .....اصلا در دوران تحصیل مخصوصا دانشگاه که یه مدت با مشکل مسخره اما سختی روبرو شده بودم باهاش حرفی نزدم....الان که بعد دو سال فهمیده که من در دوران دانشگاه با همکلاسی هام مشکل داشتم ،فکر می کنید چی میگه؟.... میگه میخواهی ادامه تحصیل بدی؟ ممکنه دوباره با بچه های کلاس مشکل پیدا کنی!.....اینم بگم ازدواج با میم یعنی خداحافظ دانشگاه:311:..من میدونم مامانم آدم بدی نیست اما در مشکلات راه حل مناسبی پیش پام نمیذاره.....

---

سلام چشم بارانی،

تا جایی‌ که یادم هست شما ۲۱-۲ سال بیشتر ندارین،

پس نباید در حال حاضر نگرانی برای ازدواج داشته باشین، لزومی نداره شما هم دقیقا در سنی‌ ازدواج کنین، که اکثر دختر‌ها در خانوادتون ازدواج می‌کنن،

مادرتون هم لزومی نداره به مردم بگه شما حاضر نیستین با همکاران پدرتون ازدواج کنین...

اگر هم این آقای میم لطفی‌ کرده باشه، این ربطی‌ به شما نداره!!! پدرتون باید اون مشکل رو حل کنه، نه شما...

در کلّ، در صحبت‌های شما خیلی‌ چیز‌ها لزومی نداره!

شما زندگی‌ خودتون رو دارین، و از همه بیشتر در مورد زندگی‌ خودتون مسئولین...

به نظر من، ادامه تحصیل بدین تا زمانی‌ که فرد مورد نظرتون پیدا بشه،

و در مورد آقای میم یا بقیه هم، یک پاسخ ساده وجود داره:

من در حال حاضر قصد ازدواج ندارم و می‌خواهم ادامه تحصیل بدم...:324:

زمانی‌ هم که فرد مورد نظر پیدا شد، لزومی نداره رو حرفتون بمونین...

به همین سادگی‌!!!

فراموش نکنین، این حق شماست که در مورد زندگیتون تصمیم بگیرین،

حقی‌ که خداوند به هر انسانی‌ داده...

پس، از هیچ چیز نترسین و البته توکل به خدا رو هم فراموش نکنین...

موفق باشین،:72:

کامران

چشم بارانی عزیز

مشکل اساسی فکر کنم این باشه ، که تصور می کنی قاطع بودن یعنی بی احترامی یا خشونت ، در حالی که این نیست . قاطعیت یعنی این که شما نسبت به آنچه به نظرت درسته پای بند باشی و محکم باشی و کسی نتونه وادارت به روندی غیر از آن کنه . برای مثال:

شما بنا به دلایل حقه و مناسب با شرایطت و معیارهایت این فردی که اشاره کردی رو برای ازدواج مناسب نبینی ، در این صورت محکم باش و زمانی که مادرت ازت می پرسه که اگه اومدن چی میگی ، محکم بگو ، میگم با اجازه مامان و بابام « نه » و بعد مادرت را ببوس و بگو ، همین مادر جان ،

یعنی در کمال ادب و احترام و حتی محبت روی نظرت قاطع باش .

احتمال میدهم بگویی من خجالت میکشم اینجوری بگم ، در این صورت چشم بارانی عزیز ، ریشه عدم اعتماد به نفس و ترس و عدم قاطعیت شما کم رویی زیاده و باید فکری به حال این موضوع کنی .

برای تشخیص بهتر این که چنینه یا خیر ، روابط عاطفیت با خانواده ات را بررسی کن ، اگر قدرت ابراز احساس و عواطف با اعضاء خانواده ات را نداری و خجالت می کشی ( به عبارتی روت نمیشه ) مشکل کم رویی مانع این میشه که اعتماد به نفس و قاطعیتت و ترست رو هم حل کنی .

نکته دیگر این که انتظار این که بخواهی اول کامل شوی و هیچ مسئله ای نداشته باشی بعد ازدواج کنی اشتباهه ، مهم اینه که شما چه پیش از ازدواج و چه بعد در پی شناخت بیشتر خودت و رفع نقاط ضعف و تقویت نقاط قوتت باشی و حتی به خواستگارت هم همین را بگویی که مایلی در این زندگی با هم چنین روندی داشته باشید و در این راه کمک هم باشید ، چون هیچ انسانی نمیتونی در لحظه بگه من کاملم و هیچ نقصی ندارم .

مشکل وابستگی و ترس و .... را یادمه که مطرح کردی ، ولی آیا اساسی برطرفشون کردی ؟ و تو این مدت در این مسیر گام برداشتی ؟ اگر نه که پس بافقط دانستن مشکلات و راکد بودن در مسیر بهبود که هیچ وقت این مسائل رفع نخواهد شد و با این دیدی که داری پس هیچ وقت هم از ترس از ازدواج بیرون نخواهی آمد .

فعال باش و محکم و قاطع و امیدوار

نترس

سلام دوستان
ممنونم آقا کامران ...حق با شماست ....یه بار که یه نفر رو رد کردم مادرم منو از مرگ خودش وپدرم ترسوند وگفت بهتره یه نفر رو انتخاب کنم و انقدر سخت نگیرم:302:...اما صحبت هاتون رو قبول دارم...ممنونم

از شما هم ممنون فرشته جان

اتفاقا من نسبت به بقیه اعضای خانواده راحت تر ابراز احساسات می کنم ....البته با زبون بچه گانه وبه تعبیری لوس بازی:302:.....مدتیه دارم سعی میکنم قاطعیت هم داشته باشم... تو انتخاب لباس ....بیرون رفتن ...تا حدی موفق بودم
میدونی عزیز ...میدونم هیچ وقت انسان کاملی نخواهم شد.....اما دلم می خواست یه خورده وضعیتم بهتر باشه ...راحت تر تو جمع حرف بزنم ... حداقل نلرزم ....من الان تا وقتی ساکت هستم وکسی باهام حرف نمیزنه خیلی راحت وطبیعی ام ....البته اگه احساس نکنم زیر نظرم ...یعنی جو عادی باشه.... بعضی ها خیلی جذاب هستن ...همه دوس دارن تو مهمونی باهاشون حرف بزنن...خواهرم تقریبا اینجوریه:324:....من نمیخوام اینجوری بشم ...اما می خوام وقتی یه نفر باهام حرف میزنه ،بهم سخت نگذره وراحت صحبت کنم... اتفاقا در کل انسان های کم حرف رو بیشتر میپسندم چون خطاهاشون کمتره...البته نه کم حرف غیر طبیعی


نمی خواستم بگم .....اما حالا که پرسیدی میگم:302:...من همیشه فکر می کردم مشکل ترس من غیر قابل کنترله.....راستش زیاد مایل نیستم به اون تاپیک قبلی سر بزنم ....از حرفایی که زدم خجالت میکشم.....یه بار رفتم توصیه های نقاب رو مرور کنم ...اما مخم سوت کشید :320:....از خودم بدم اومد.....من از رابطه ام با خانواده ام عذاب وجدان دارم ...اما خوب یه چیزهایی رو هم نمیتونم فراموش کنم وباهاشون کنار بیام... خودمو هم زیاد قبول ندارم
راستی فرشته جان
چند بار دیدم در صحبت هات با دوستان اشاره کردی که معیارهاشون پخته نیست .... در حالی که من هم فکر می کردم اونا معیارهاشون چندان مشکلی نداره ....دوست دارم یه کمی در این باره هم بیشتر برام بگی ...چه جوری بفهمم معیارهام درستن؟
از اینکه به تاپیکم جواب دادید ممنون..هرچند یه بار یه سوء تفاهم بین ما شد اما بعدها که شما رو بیشتر شناختم به نظرم یه شخصیت فهیم و مهربون اومدید....من براتون احترام زیادی قائلم:46:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط چشم بارانی

راستی فرشته جان
چند بار دیدم در صحبت هات با دوستان اشاره کردی که معیارهاشون پخته نیست .... در حالی که من هم فکر می کردم اونا معیارهاشون چندان مشکلی نداره ....دوست دارم یه کمی در این باره هم بیشتر برام بگی ...چه جوری بفهمم معیارهام درستن؟

---

چشم بارانی عزیز

در این مورد ( معیارها برای ازدواج ) فکر کنم نیازه تاپیکی مجزا باز و بحث بشه ، سعی می کنم در فرصت مناسب نظراتم و پیشنهاداتم در این مورد را تنظیم و ارائه کنم .

امیدوارم جدی به خودت توجه کنی و ترست رو رفع کنی و در این رابطه مشاوره بگیری . فعلاً کاری را پیشنهاد می کنم در رابطه با مواردی که از عدم اعتماد به نفس و ترس اشاره کرده ای رو انجام بدی در همین نت به دنبال مقالات کاربردی در این زمینه ها باش ، هم خودت استفاده کن هم اونها رو در تالار برای استفاده دیگران قرار بده ، همچنین کتابهایی در این مورد را جستجو کن و بخوان ، اما مهم اینه که از این جستجوها و مطالعات بهره عملی بگیری و تکنیک استخراج کنی و به کار بگیری .

:72:سلام به چشم بارانی عزیزم:

خوشحالم بالاخره خبری از شما دوست قدیمی شد..هرچند خیلی درگیرم ولی خوشحالم خبری از شما دریافت کردم....
خوشحالم خانمی که این قدر سرگرم خواستگارها هستی و همچنان با قدرت در فکر حل مشکلاتت هستی..منم همیشه به یادتم و خدا رو شکر می کنم چون از متنت احساس کردم خیلی خیلی تغییر کردی...درست برداشت کردم؟

چشم بارانی عزیزم..کامران و فرشته مهربان عزیزم به خوبی به سوال شما پاسخ داده اند..منم دوست داشتم بهت همینو بگم ..
چشم بارانی عزیزم..من دقیقا نمی دونم شغل پدر شما چیست و چه چیز در شغل ایشان تا این حد شما رو آزار داده ولی قبول دارید او پدر شماست و با همین شغل و سختی هایش شما به اینجا رسیده اید که مورد قبول اطرافیان شده اید؟
مطمئنم که می دانی خیلی بهتز از من .خیلی بهتر..
مطمئنم می دانی که اگر مادر و پدرت تلاش نکرده بودند تو هم امروز نبودی.مطمئنم می دانی که چقدر دوستت دارند.ولی آیا هیچ کدام از ما با پدر و مادر خود مشکلی نداریم؟در این دنیا در حال تغییر همه ما به نوعی و به سطحی با مشکلاتی درگیر هستیم و تضاد هایی با اطرافیانمون داریم و گاها اون اطرافیان از دلسوزی زیاد ما رو به مرحله انزجار که نه..به مرحله حساس شدن می رسانند و گرنه هیچ کس از والدین خود بیزار نیست مثل شما که حساس شده اید..
چشم بارانی عزیزم مطدئن هستم که ازدواج خوبی خواهی داشت ولی باید همان طور که دوستان گفتند کمی حساسیت خود را کم کنید..چشم بارانی عزیز خود من هم در رابطه با ازدواجم که ماجرایش را همه می دانید با والدینم در ابتدای بازگشت مشکل داشتم ..عشقم برای آنان قابل درک نبود به خاطر ماجرا پیش آمده..
می دانی من چه کردم ..مهمترین کارم البته با کمک فرشته جانم این بود که وقتی مخالفت پدرم و خواهرم را با بازگشت نازنینم دیدم هیچ ارتباطی با او برقرار نکردم تا پدرم موافقت کرد..می دانی چه کردم.یک شب نشستم و خیلی جدی گفتم مسئله اصلا عشق نیست ..مسئله اینه که من می خوام یک بار دیگه بررسی مشکلم رو بکنم و بزارید و بهم حق بدید یا به اون رسم یا برای همیشه فراموشش کنم..
چشم بارانی عزیزم..خیلی جدی و قاطع طی یک عملیات برنامه ریزی شده همه حرف هامو منطقی و بدور از احساسات برای پدر عزیزم و خواهرم که مخالف بازگشتش بودند گفتم..و بعد در سکوت رفتم..هیچ نگفتم تا اونها کاملا منطقی فکر کنند ..و نهایتا بعد مدت طولانی و پر استرسی تونستم موافقتشون رو جلب کنم..
می خوام بهت از این مطلب که گفتمبگم ..نترس..فرشته درست می گه..سعی کن خیلی خیلی منطقی در کمال احترام معیارهاتو که مطمئنم خیلی هاشون منطقی است رو بهشون بگی..نباید بگذاری آینده ات رو برات تعیین کنند..
حق اظهار نظر برای هر پدر و مادری هست ..ولی نه تعیین تکلیف..پس نگذار که با چیزی که دوست نداری ازدواج کنی...من اگر اون روزها حرفمو نمی گفتم الان نازنینم کنارم نبود...

دومین مورد که هست و حتما تا حالا برطرف کردی اعتماد به نفستو خیلی بالا ببر همین طور که حس کردم از متنت خیلی خیلی خوب شدی..همین طور ادامه بده وشک نکن که افرادی که لایقتو دارند خواهند امد و تو خوشبخت خواهی شد.مطمئنم..
یک نکته که به ذهنم رسید اینه که وقتی مشکلاتت رو و معیاراتو به خانواده ات می گویی اصلا شغل درتو تحقیر نکن..یا ازش بدگویی نکن وگرنه پدرت ازت رنجیده میشه..شغل پدرت اگر هرطوری هست که دوست نداری به زبان نیار.و سعی کن در کمال احترام وخیلی زیبا در حین تعریف و تمجید کردن وقدر دونستن زحماتشون مطلب رو بیان کنی....همیشه از مثبت گویی شروع کن و بعد خیلی ملیح جاهای منفی ذهنتو باز کن...
خیلی روی موضوع تمرکز نکن و همه فکر و ذکرت رو به پاسخ گویی به اطرافیانت هدر نکن..سعی کن تا انجا که می تونی از حساسیت خودت روی موضوع کم کنی و مدام مادر و ..رو مقابل خودت ندونی که از متنت معلوم بود نمی دونی چون نوشته بودی می دونی دوستت دارند.این خیلی خوبه که اینو می دونی چون خیلی ها اینو نمی فهمند ..این نشان از روشنفکری تو داره...
قضیه آقای میم هم تا مطرح نشده بی خیال باش و بعد بررسیش کن..تنها شغل معیار مهمی برای انتخاب نیست ..ببین چشم بارانی دیدم که گفتی شغل برات خیلی مهمه..برای منم خیلی خیلی خیلی مهم بود و البته هیچ زمان کوتاه نیومدم و به اونچه می خواستم رسیدم ولی همیشه این طور نمیشه..الان خیلی از دوستان من با کسانی ازدواج کردند که به جرات می گم هیچ کدوم از معیاراشونو نداشته ولی الان خوشبختند و ادعا می کنند قبلا اشتباه می کردند!!! برای خود منم عجیب بود ولی الان که عقد کردم و دو ماه دیگه عروسیمون هست تازه می فهمم شغل تا حدی مهمه و اون حد که فکر می کردم مهم نیست..اون زمان طرفم می خواستم حتما پزشک باشه..حالا که هست می بینم اصلا یادم نمی مونه که اون پزشکه!! جدی بهت می گم ..چون اونقدر چیزهای مهم دیگه هست که این موضوع اونقدرها که من فکرشو می کردم مهم نیست ///جدی بهت می گم..دنبال معیارات باش ولی خیلی rigid نباش....
فعلا این موارد که بیشترش در تایید سخنان دوستان بود اکتفا می کنم و حتما تاپیکتو دنبال خواهم کرد..
موفق باشی..
سارا

http://www.hamdardi.net/imgup/16901/...29118d60be.jpg

سلام
به به!!!!
ببین این چند روزی که من نیومدم تالار کی اینجا پست گذاشته!!!
ساراخانوم!!:43::72:
ساراجون ....امیدوارم شما هم همیشه سرگرم فراهم کردم سور وسات عروسی و شادی باشید... خواستگاری که همش استرسه!:316:
بالاخره هر پدر و مادری هم ملاک هایی برای انتخاب داماد یا عروسش داره....مشکل من اینه که خانواده ام در معیارهاشون ثابت نیستند...
این مامان من قبلا که حرف فوق می شد چنان صحبت می کرد که من غصه می خوردم اگه فوق قبول نشم انگار مامانه بیشتر از خودم ناراحت میشه!!!.......اما حالا که خودش!!!! فکر می کنه میم به خواستگاری من خواهد آمد و این آقا با ادامه تحصیل مخالفه چندان پیگیر ارشد من نیست و می گه آدم نمیدونه ادامه تحصیل به صلاحش هست یا نه .... یه وقت فوق می گیری ولی جز شر، برات چیزی نداره.....البته منم قبول دارم که ادامه تحصیل ممکنه مشکلاتی داشته باشه ...ویا حتی کسانی که تحصیلات کمتری دارن یه وقتایی خوشبخت تر از کسانی با تحصیلات بالا هستند...خلاصه طبیعتا تحصیلات دانشگاهی خواستگار ها هم خیلی مهم بود...
....این یه مثال بود که بگم مادرم چندان در معیارهاش ثابت نیست....ازدواج هایی که اخیرا در اطرافیان ما اتفاق افتاده هم در این رابطه بی تاثیر نیست ..... از پست شماره 3 هم میتونی برداشت کنی که سر ازدواج خواهرم معیارهاش تا حدی متفاوت بود.....قبلا معیارهاشون کمی مادی تر بود ....
من هرگز شغل پدرم رو تحقیر نمیکنم اما حرف حساب من اینه : مطمئن نیستم بتونم با حساسیت های این شغل کنار بیام ....اینم بگم پدر من مهربون ودلسوزه اما یه کمی اخلاقش تنده... این رفتارش هم بی تاثیر نبوده در طرز فکر من...حقیقتش در شک و دو دلی شدیدی هستم ....که آخرش بر این تصمیمم پافشاری بکنم یانه ؟ .این تصمیم که دارم همکاران پدرم رو به طور کامل رد می کنم ...میدونم الان همه میگن اول باید با خودت کنار بیایی.... اما نمیدونم چه جوری ؟!.... نمیدونم خواهم توانست با چنین شغلی تا آخر بسازم یا نه
اما در مورد این که گفتی در مورد شغل بیش از حد حساسیت نشون نده یه چیزی بگم ....
خیلی ها مثل دوستانت شاید چنان در ویژگی های مثبت همسرشون تمرکز کنن که دیگه شغل براشون مهم نباشه ....اما من می ترسم این ظرفیت وتوانایی رو نداشته باشم .....اینجا رو فقط خانوم دکتر بخونه :324:>> درسته شما میگی قبلا فکر می کردی همسرت باید حتما دکتر باشه والان فکر می کنی در این زمینه حساسیتت زیاد بوده ....اما قبول دارید که ما انسان ها به هر چیزی که رسیدیم و در اون کامیاب شدیم وخیالمون از بابتش راحت شد دیگه چندان بهش فکر نمی کنیم ....البته شما ظرفیت بالایی دارید و مطمئنا این قضیه در مورد شما صدق نمیکنه .... اما وای به روزی که بعضی از ما به یه چیز نرسیم ...اما توان فراموش کردنش رو هم نداشته باشیم ..انگار دیگه طرفت هرچقدر هم خوب باشه نمیتونی به روی ویژگی های مثبتش تمرکز کنی..من نگرانم که اینطور بشم ....البته این جسارت منو ببخشید .... من برای شما احترام زیادی قائلم ...


وقتی میگید نترس اونم با رنگ سبز یا با قلم بزرگ دلم آروم می گیره.....
برام دعا کنید که این روزها عجیب دلگیرم ......
سعی می کنم بهترین تصمیم رو بگیرم ....یعنی دعا کنید که اینطور بشه.....:302:

سلام چشم بارانی عزیزم

فکر می کنم شرایط شما تا حدی مشابه شرایط من قبل از ازدواجمه
البته نه در مورد شک در جواب دادن به خواستگارها، بلکه از نظر عدم اعتماد به نفس و ترس از آینده، مذهبی بودن خانواده و نداشتن ارتباط نزدیک با پدر ( یادمه حتی گاهی خیلی از دستش ناراحت می شدم، به خاطر سخت گیری هایی که داشت و متاسفانه هیچ وقت هم نمی تونستم ناراحتیم رو به طرز درست و معقولی بروز بدم)

وقتی خانواده همسرم اجازه گرفتن تا به خواستگاری بیان اصلا نمی تونستم اونا رو بپذیرم. اتفاقا به خاطر شغل همسرم!
اما بعد از صحبت کردن و آشنایی بیشتر با ایشون، دیدم بسیاری از معیارهام اشتباه بوده و حقیقت چیز دیگه ایه. و الان هم واقعا از انتخابم راضیم و خدا رو شکر می کنم

میخوام بگم که ممکنه تصوری که شما از شغل پدرت داری درست نباشه. من احتمال میدم شما سخت گیری و اخلاق تند پدرت رو به شغل ایشون ربط میدی، اگر احتمالم درسته باید بگم که خلقیات هیچ ارتباطی به شغل نداره. هر انسانی با هر اخلاقی که باشه در هر شغلی که قرار بگیره همون آدمه. مثلا کسی که تعصب بیجا داره لزوما مشاغل مذهبی نداره، در هر لباسی که باشه اخلاقش همینه.

به عنوان مثال، شغل شوهر من و پدر دوستم دقیقا یکیه. اما شوهر من کجا و پدر دوستم کجا! به همین دلیل هم دوستم از ازدواج با کسی که این شغل رو داره بیزاره! هرچقدر هم من بهش بگم که بابا! من از همسرم و از ازدواجم خیلی راضیم، به گوشش نمیره!:302: همش هم به خاطر اخلاق نادرست پدرشه

در مورد عدم اعتماد به نفس و سایر مشکلات شخصیتی خودم هم باید بگم که بعد از ازدواج، این مشکلات تا حد بسیار زیادی رفع شد. چون ازدواج درستی بود و البته تمام اینها از لطفی بود که خداوند در حق من داشت. وگرنه در این روزگار، هیچ ازدواجی کاملا تضمین شده نیست و هیچ وقت نمی توان با اطمینان خاطر گفت که این شخص برای ازدواج کاملا مناسبه. فقط باید از خدا کمک خواست

خلاصه اینکه سعی کن شناختت رو بالا ببری تا بتونی تصمیم درستی بگیری. توکل به خدا:72:

سلام:

چشم بارانی عزیزم..:43:یک سر به این لینک بزن:

http://www.hamdardi.net/thread-13043-post-121980.html#pid121980

سلام دوباره به همه ی دوستان گلم:43:
واقعا شرمنده ی محبت همه ی شما شدم ... دست گلتون درد نکنه ... از صمیم دل به درگاه خداوند دعا می کنم که شاهد موفقیت و خوشبختی تک تک شما عزیزان باشم... همه کسانی که در این تاپیک منو شرمنده ی محبتشون کردن... و همه ی هم تالاری های گل ....
اما فرشته ی مهربان عزیز!:72:
گفتی اعتماد بنفس و پشتکار... یه یاد یک خاطره از دوران لیسانس انداختید منو....ترم سه بودم... با بچه های کلاسمون هم حسابی مشکل داشتم و خلاصه به معنای واقعی کلمه ازشون فراری بودم...درسم هم بد نبود، معمولی بود....اما رتبه اول تا سوم کلاس نبودم... تا اینکه یه روز استاد سرکلاس یه مطلبی رو توضیح داد و بعد از اون یه سوال مطرح کرد.که کسی جز من نتونست جواب بده. یعنی بقیه در مورد جواب اون سوال یه نظر داشتند و من یه نظر دیگه. من با اینکه معذب و ناراحت بودم و نمیخواستم با بچه هامون هم کلام بشم، روی نظرم پافشاری می کردم و بقیه هم که با من مخالف بودن روی نظرشون پافشاری می کردن:324:.استاد هم درحالیکه سکوت کرده بود به ما نگاه می کرد که با حرص در مورد جواب صحبت می کنیم .......و بعد در کمال آرامش نظر منو تایید کرد. بعد هم گفت اگه خانوم ...یعنی من همینطور به درس خوندنم ادامه بدم اگه ارشد قبول نشم جای تعجب داره!....استادمون تو دانشگاه آدم کله گنده ای به حساب می اومد ....هرچند وقتی اون حرف رو زد بعضی ها پوزخند زدند و حتی متلک هم پروندند:302:.کلا تا آخر ترم خیلی منو تشویق کرد .خلاصه از اون ترم به بعد ما که خرکیف شده بودیم از همه زدیم بالا و شدیم شاگرد اول کلاس.... و همیشه این حرفش توی گوشم موند...
خلاصه تا می تونید ما رو تشویق کنید که به ما میسازه !:311::227:
ما هم به بهانه ی تشکر از شما یه خورده قوانین تالار رو زیرپا گذاشتیم و زحمت انتقال افتاد به گردن دوستان گل.... بنده از همه شما متشکرم ... و از دور دست سارابانوی نازنین و فرشته ی مهربان عزیزم رو می بوسم...

یه نفر بانی پیدا بشه این آخرین پست ما رو انتقال بده....:324:
التماس دعا از همه ی شما عزیزان دارم

سلـــــــــــــــــــــام :

هوراااااااااااااااااااااا اااااااا
این چه حرفیه دوست گلم تو هرچی از موفقیت داری از خدای مهربون و تلاش ها و پیگیری های خودته عزیزم....
خیلی برات خوشحالم..
تازه یک خبرای خوبی هم هست؟؟
اگه گفتی؟
یک جشن خوب در پیش داریم..منتظر باش و ببین................
هوراااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااا:310::227:

حق با شماست ساراجان
مسلما اول کمک خدای مهربون بود بعد تلاش خودم
اما خواستم از تاثیر یک تشویق در افزایش اعتماد به نفس بگم ...که چطور محرکی شد برای من که خودم رو بالا بکشم...

خبر آمد خبری در راه است
جشن؟! خیره انشاءالله...
قرار بود شما شیرینی عروسیت رو بدی...البته با یک تاخیر طولانی مدت:300:
اما یادم نیست جشن هم قرار بود بگیریم یا نه...به هر حال چه من درست حدس زده باشم چه غلط .... شما شیرینی یادت نره!:324:

salam cheshm barani
nemidonam be koja residi vali eykash hameye madara mesle madare to bodan ke mirafti khastegariye dokhtareshon in ehsaso nemikardan ke dokhtareshon ye fereshtast va 1000 ta moshkel va ama agar zire pat nemizashtan ke to bayad in jori va on jori bashi
vali ye harfo migam khatme kalam harchi delet mige anjam bede
age harfaye deleto anjam nadi rozi miyad ke goseye rozhaye az dast raftaro mikhori ke chera be khastehaye galbet gosh nadadi va onvagte ke khodet az khodet farar mikoni
albate begam khastehaye hagigi va magolane na havas haye zod gozar
kasiro entekhab kon ke ba didanesh lezat bebari
kasike vagti kenareshi ehsase sar bolandi koni va be in bavar beresi ke miparastatet
rozi miyad ke dige mdaret kenaret nist toyi va shoharet pas khodet etekhab kon agelane va ashegane
midonam migan inha kenare ham jayi nadare vali man migam dare
dar akhar bebakhshid ke farsi tayp nakrdam chon saat ha tol mikeshid hamin chand khato minevashtam
arezoye movafagiyat va sar bolandi barat mikonam

=================================

سلام چشم بارانی

نمیدونم به کجا رسیدی ولی ایکاش همه ی مادرا مثل مادر تو بودن که میرفتی خواستگاری دخترشون این احساسو نمیکردن که دخترشون یه فرشتست و 1000 تا مشکل و اما اگر زیر پات نمیذاشتن که تو باید این جوری و اون جوری باشی

ولی یه حرفو میگم ختم کلام هرچی دلت میگه انجام بده

اگه حرفای دلتو انجام ندی روزی میاد که غصه روزای از دست رفته رو میخوری که چرا به خواستهای قلبت گوش ندادی و اونوقته که خودت از خودت فرار میکنی

البته بگم خواسته های حقیقی و معقولانه نه هوس های زود گذر

کسی رو انتخاب کن که با دیدنش لذت ببری

کسی که وقتی کنارشی احساس سر بلندی کنی و به این باور برسی که میپرستتت

روزی میاد که دیگه مادرت کنارت نیست تویی و شوهرت پس خودت انتخاب کن عاقلانه و عاشقانه

میدونم میگن اینها کنار هم جایی نداره ولی من میگم داره

در آخر ببخشید که فارسی تایپ نکردم چون ساعت ها طول میکشید همین چند خطو مینوشتم

آرزوی موفقیت و سر بلندی برات میکنم

دوست عزیز جناب punisher_hadi

پست شما را برگردان به فارسی کردیم.

لطفاً در ارسالهای بعدی از لینکهای زیر برای تبدیل متن فینگلیش به فارسی استفاده کن .

http://www.syavash.com/portal/pinglish2farsi/convertor-fa

http://www.bitaweb.com/fa/farsiNegar.html