درددل های من با شما

سلام به دوستان جدید و مهربان من
منم مثل بیشتر شماها مشکلاتی تو زندگیم دارم که میشه گفت بعضیشون روز مره س
همونطور که میدونید خانوما اگه درد دل نکنن دق میکنن
آخه ماها عادت داریم بلند بلند فکر کنیم
خب منم تصمیم گرفتم این فکرا و مشکلاتمو اینجا و واسه دوستای خوبی مثل شما بیان کنم
نه اینکه همه حرفام مشکلات باشه ها.نه نترسین دوستای گلم
میخوام اینجا باهم درد دل کنیم.از تجربه های هم استفاده کنیم و مطالب آموزنده ای رو که بدرد میخوره واسه همه بذاریم
یه وقت نگین این تازه وارد چایی نخورده باهامون پسرخاله شده
من از نظرات شما خیلی خوشم اومد و بیشتر شما نظرمو خیلی جلب کردین
مثل دوست خوبم غزاله.باران مهربونم.فرشته مهربان عزیز.آنی مثبت اندیش.موعود.بی دل.بالهای صداقت.رهایی....تمومی نداره:46::46::46::46::46:
دوست دارم با منم حرف بزنین
من از وقتی حرفای شماها رو خوندم خیلی طرز فکرم عوض شده
میخوام تو این تاپیک باهاتون درد دل کنم
دوستتون دارم:43::43::4::43:

سلام دوست عزیزم
هر چه دل تنگت می خواهد بگو ما همگی مشتاقیم تا بشنویم و از تجربیان ارزشمندت استفاده کنیم.ما همگی پستی و بلندی تو زندگی داشتیم و داریم و خواهیم داشت اینا تا نباشه طعم خوشبختی نمی چشیم.بقول گفتنی اینا نمک زندگی هستند.یه ضرب المثل هست که میگه حتی میمونها هم از درخت میوفتن پس باید مثبت فک کرد..خوب حالا نوبت خودت بگو تا بشنویم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lvlahtab

میخوام تو این تاپیک باهاتون درد دل کنم
دوستتون دارم:43::43::4::43:

---

سلام
ما مشتاقیم.
فقط خواهشا فکر همه رو بکن که برسند مطالبتون رو بخونند.
مواظب باش پست های تاپیکتون تعدادش زود به زود زیاد نشه،
و مقدار هر پست هم خیلی زیاد نباشه.
هرچی آرومتر بشه هم افراد بیشتری فرصت می کنند طی روزهای آنلاین خود بخونند و هم حوصله می کنند شرکت کنند.

گاهی دو روز فرصت نمی کنم به تالار سر بزنم ، می آیم متوجه یک تاپیک می شوم که دهها پست دارد و هر پستش دهها خط پیش رفته. و اگر بخواهم به همه آن توجه کنم، باید بی خیال همه تاپیکها و پستهای تالار بشم.

سلا آقای مدیر
ممنون از توجهتون
راستش اسمتونو که تو این تاپیک دیدم ترسیدم گفتم نکنه کار بدی کردم و شما دعوام کردین
ولی خدا رو شکر اینطور نبود
چشم جناب مدیر.من هم قصد ندارم اینجا رو تبدیل به چت روم کنم.میدونم که خسته کننده میشه.
سعی میکنیم مطالبمون مختصر و مفید باشه تا همه استفاده کنیم
بازم متشکرم

سلام دوباره
نتونستم خودمو کنترل کنم
کسی رو هم پیدا نکردم حرفامو بهش بگم
چیکار کنم؟
بعد از خدا فقط شماها همدرد منید
حالم خیلی بده.نمیدونم چرا اینقدر مسائلو واسه خودم بزرگ میکنم؟نمیتونم از جزئی ترین حرفها و رفتارهای خانواده همسرم بگذرم و از کنارش براحتی رد بشم.حتی اگه منظوری هم نداشته باشن کلی برداشت منفی از حرفاشون میکنم.همش فکر میکنم خدایا چه منظوری داشتن از این؟
حالم از خودم بهم میخوره.
خواهشا کمک کنین.من پس فردا امتحان دارم اما چند صفحه بیشتر نخوندم.
آقای سنگ تراشان یه راهنمایی بکنین
من چطور خودمو از این افکار خلاص کنم؟خیلی خنده داره نه؟اما واسه من پر از درده،گریه داره.الان کلی گریه کردم
چرا من خانواده همسرمو اینقدر واسه خودم بزرگ کردم؟چرا اونا شدن همه دنیای من؟
چرا اینقدر روم تاثیر میذارن؟من چرا اینقدر آسیب پذیر شدم؟ دیروز مادرش یه حرف کوچولو زد.الان این حال و روز منه.
اونم فقط یه درخواست عادی بود.اونم کاملا رلکس و طبیعی
اما من هزار و یک فکر کردم و الان...
از خودم بدم میاد دیگه.از این نقطه ضعفم خسته شدم
شاید از پشت نوشته حام معلوم نباشه.اما باور کنین زندگی منو بهم ریخته این روحیه م.خیلی حس بدی دارم.
میتونم بگم اورژانسیه.خوب میشه اما مثل آتش زیر خاکستر.یهو میزنه بیرون.
اگه از دوستان لطف کنین ممنون میشم از آقای مدیر بخواین راهنماییهای آرامش بخش و مفیدشونو واسه منم بذارن.
خیلی احتیاج به راهنمایی فوری دارم
ممنون:302::302::302:

مهتاب عزيزم توي تاپيك قبلي ديدم كه تغيير فاز دادي اما انگار موقتي بوده....:163:
خانمي خودت كه ميدوني داري بيش از اندازه مسائل رو بزرگ ميكني...چرا بيخيال نميشي؟چرا خودت رو عذاب ميدي؟
خودت رو بزن به نشنيدن...يه گوشت در باشه يه گوشت دروازه...حيف نيست روزهاي اول زندگي مشترك رو اين طوري به كام خودت و شوهر بيچاره ات تلخ ميكني؟
اصلا وقتي ميري خونه مادر شوهرت هيچ حرفي رو به حافظه ات نسپار...مثلا الزايمر داري:311:

:72:غزاله عزیزم
کاش میتونستم
همین اذیتم میکنه.تو این تاپیک نمیخوام زوم کنم رو اونا و حرفاشون
تو این تاپیک قصدم اینه که ازتون کمک بخوام این مشکلمو حل کنم
همینکه خیلی وابسته تائید اونا شدم.تا حرفی میزنن دلم میلرزه
نمیخوام بگم چرا باید چنین و چنان کنن.یا اینکه قضاوت کنم کی درست میگه و حق با کیه.
همه اینا به کنار.چون بحث در موردشون فایده ای نداشته و نداره.
اینجا من هستم و من.نه خانواده همسرم نه خود همسرم
الان فقط میخوام زوم کنم رو مشکل خودم نه اطرافیان
از این به بعد فقط میخوام ریشه این مشکلو تو خودم پیدا کنم و به کمک دوستان حلش کنیم.
خیلی زجر میکشم.شاید معلوم نباشه.گاهی میترسم دیوونه بشم
درونم غوغائیه که کسی نمیدونه.ظاهرم چندان نشون نمیدم اما وضعیتم رفته رفته بدتر میشه.
میدونم یه راهش اینه که سرمو گرم کنم.سعی میکنم.کمتر هم میام اینجا
اما نمیخوام فقط صورت مسئله رو پاک کنم.
میخوام خودمو قوی کنم.میخوام روحمو پرورش بدم.دارم سعی میکنم
غزاله به قول خودت از فاز عیب یابی بیرون اومدم.الان میخوام بتدریج این عیب رو رفع کنم
من دیگه نمیخوام اونا رو واسه خودم بزرگ کنم
دیگه نمیخوام ازشون بترسم
نمیخوام زندگیمو بخاطر عوامل بیرونی زهر کنم
جالب اینجاست که جز اونا میشه گفت هیچ عامل بیرونی دیگه ای اینقدر در روحیاتم تاثیرگذار نیست
مدیر عزیز چه خوب تشبیه کردن تو یکی از تاپیکها
اینکه من سرمو کردم زیر آب و خانواده همسرم برام شدن مثل نی که از طریقش تنفس میکنم
من باید سرمو بیارم بالای آب
کمکم کنید اینکارو بکنم
طرز فکرم کمی عوض شده.طوری که دیگه نمیخوام دنبال مقصر باشم.میخوام رو خودم و درونم زوم کنم.آرامش و خوشبختی رو در خودم ببینم.
تو این راه تنهام نذارین:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

غزاله
تغییر فازم موقتی نبود
بازم پای حرفایی که تو اون ارسال زدم هستم
اما کمک میخوام عملی و درونیش کنم
تو زندگیم پیاده کنم حرفهامو

عزیزم، من فکر می کنم اینطور که شما به قضیه نگاه می کنید نیست، در واقع خانواده همسرتون دنیای شما رو پر نکردن، بلکه شما دنیای خودتون رو گم کردین و ناچارا خلاء اطرافتون رو با چیزهایی پر می کنید که براتون خوشایند نیستن.
در این جور مواقع پیشنهاد من به شما اینه که سرتون رو پایین بگیرید! نه اشتباه نکنید منظورم سر به زیر بودن نیست، منظورم اینه که به درونتون نگاه کنید.. چشمتون رو از اطرافتون بر دارید... گوشتون رو متوجه دنیای درونی خودتون بکنید..
نمیگم درون گرا بشید نه.. میگم به خودتون توجه کنیدو خودتون رو به خاطر بیارید..
عزیزم اونقدر ناشناخته ها در وجود خود ما هست که برای فکر کردن و خیالبافی فرصتی نداریم، حتی کسانی که اطراف ما هستن، به نحوی (با خوبی ها و بدیهاشون) دارن به ما کمک می کنن که دنیای درونمون رو بیشتر بشناسیم..
حساس باش اما روی دنیای خودت نه روی دنیایی که به خودت تحمیل می کنی، با خودت مهربون باش اما برای خودت دلسوزی نکن..
قدرتهات رو بشناس و اجازه نده که افکار ناخوشایند تو رو اسیر خودشون بکنن، حتی اگه واقعا در هجوم اتفاقات ناگوار و ناخوشایندی، به قدرت اراده خودت ایمان داشته باش.
این جمله رو باور داشته باش که هیچ چیز بدی در دنیا وجود نداره چرا که دنیا آفریده خداست و خدا هیچ چیز بد و مضری نیافریده.. این ما هستیم که بانگاهمون و طرز فکرمون دنیا رو بد یا خوب می بینیم پس انتخاب کن که دنیا رو خوب ببینی ..

:72:

سلام
امروز نمیخواستم بیام اما دیدم تنها چیزی که آرومم میکنه این تالار و شما همدردای مهربونم هستین
ممنون از جواب دوستای خوبم
من واقعا دنیای خودمو گم کردم.ببینید
اونقدر به جزئیات اهمیت میدم که نمیتونم به چیزی از دور نگاه کنم و دید بهتری داشته باشم.
من بیشتر از یه خانم نرمال در جزئیات امور گیر میکنم.
از صبح که بیدار شدم حالم خیلی بده.حالت تهوع کرختی مغز،سستی بدنم،سردی دستها و پاهام،عرق بیش از حد عصبی
واقعا حالم خوب نیست.نمیخواستم این حرفای منفی رو بزنم و انرژی منفی بدم.
اما خدایا...
چه کنم؟بعد از تو کسی رو جز مهربانان این تالار سراغ ندارم
چرا حالم داره اینقدر بدتر و بدتر میشه؟
یه دقیقه خوب میشم بعد بی دلیل برمیگردم سر خونه اول.شاید هم بدتر از اون.
اثر مخرب اعصاب داغونم رو جسمم داره مداومتر بروز میکنه.
بهم اجازه بدین خودمو تخلیه کنم.کمکم کنین خالی بشم کمی
خیلی بهش احتیاج دارم.شاید تعجب کنین اینقدر گفتم و هنوز تخلیه نشدم
هرطور صلاح میدونین.کمک کنین بهتر بشم.داغونم.کلافه م.نمیدونم به چی فکر کنم
به چیز خاصی فکر نمیکنم.حالم همینطوری خرابه

این همه موج منفی خودت به خودت می دهی و می گویی به چیزی فکر نمی کنی و اما نمی دانی چرا حالت خراب است ؟! من جای تو بودم با این نوع فکر کردن منفجر می شدم :311:

اونقدر به جزئیات اهمیت میدم که نمیتونم به چیزی از دور نگاه کنم و دید بهتری داشته باشم

از صبح که بیدار شدم حالم خیلی بده

واقعا حالم خوب نیست

[bچرا حالم داره اینقدر بدتر و بدتر میشه؟[/b]


بقیه هم دارد که من از انتخاب آنها خودداری کردم و فکر می کنم همین اندازه کفایت می کند تا نوع تفکر و گویش خودت را یک باز بینی جدی بکنی .

گفتم دوست نداشتم اینا رو بگم
اما دیدم نیاز دارم به اینکه تخلیه کنم احساسمو
دیدم چقدر دوست دارم کسی حسمو بفهمه حداقل کمی درک کنه
چقدر نیاز دارم به اینکه کسی خارج از دایره عقل و منطق باهام همدردی کنه
بهم ارامش بده
آنی
به من خرده نگیر.نیاز دارم به گفتن اینا
اما سعی میکنم از حد نگذره تا خودش تاثیر منفی روم نذاره:72:

تو به گفتن نیاز نداری بلکه به این نیاز داری که افکار منفی خودت را روی ابر تجسم کنی و با هر فکر بدی که سراغت می اید یا احساس یاس و ناامیدی که تجربه می کنی و...بگویی :دیدمت برو -
به همین ترتیب سرعت ابرهایت را که مسافرهای منفی در آن جاخوش می کنند بفرستی به زمان گذشته و...

بلند شو و به جای تکرار کردن فکرها و احساسات بد و گفتن آنها این کار را بکن . دوش بگیر . موسیقی شاد و شنگول بگذار و مسیر فکرهایت را عوض کن .

سلام
شما پشت یک پنجره ای هستید که روی این پنجره کمی گرد و غبار گرفته ولی پشت این پنجره منظره زیبایی از طبیعت بکر و زیباست. خوب شما جزء اونایی هستید که فقط و فقط گرد و خاک روی پنجره را می بینی و اونقدر کثیف بودن پنجره ذهنت رو مشغول کرده که به چشمات این اجازه نمیدی از دیدن طبیعت هم لذت ببرن.
چه بلایی داری سر خودت و عمر و جونیت میاری؟ :316: اصلا میفهمی بهترین سالهای عمرت رو داری هدر میدی؟ :316:عینک بدبینی بردار فقط به سلامت تن و روحت فکر کن.:227: اگر هم سلامتیت برات مهم نیست اون حرفی جداس هر جوری دوست داری فک کن. به خودت فقط ضرر میزنی نه فرد دیگر :305:

تا یاد خانواده همسرم(مخصوصا مادرش) میفتم، حالم بد میشه
انگار کل دنیا رو سرم خراب میشه
حالا هم که لحظه ای نیست به یاد حرفاش کاراش نباشم
کل فکر و ذهنمو تسخیر کرده.نمیتونم بهش فکر نکنم
نمیتوووووووووووووونم
چجوری بگم؟
توانشو ندارم.تمام فکر وذکرم شده اون و حرفاش.تمام وجودم مسموم شده.
مثل یه غده سرطانی فکرش افتاده به جونم.نمیتونم جلوشو بگیرم
باز رشد میکنه و بدتر از قبل میشه

سلام
انگار حرفهای ما هیچ تاثیری نداره
خوب هر جور راحتی خودت داغون کن لابد اینجوری دوست داری.

مهتاب عزیزم خودت رو رها کن

به قول انی من فکر میکنم بهتره دوربین رو یه مدت هم سمت خودت بچرخونی

می تونی یه کم بیشتر در مورد خانواده شوهرت(دقیقتر)صحبت کنی؟

مهتاب جون عزیزم.
بیا دست همدیگه رو بگیریم بریم کنار دریا توی ساحل قدم بزنیم.یه نوشیدنی خنک نوش جان کنیم.یک کم بدو بدو کنیم.....چی؟گرمه!
خب اشکال نداره یه شیرجه میریم تو آب و برمیگردیم.
می خوای یک کم آب روت بریزم...بیا...:227:
خنک شدی!
البته اینجا که من هستم ساحل نداره اما تو خیالم یه دریا دارم با یه ساحل خیلی قشنگ که هر چند بعضی وقتا موجی و طوفانی میشه اما اونوقت میرم تو کلبه کنار ساحلم به صدای موج ها گوش میکنم.
تو هم اگه دوست داری بیا پیشم.
میگم مهتاب جون چطوره عصر با هم بریم شهربازی؟
دوست داری؟
کدومش رو دوست داری؟
چرخ و فلک؟آبشار؟رنجر؟
وای من ترن هوایی خیلی دوست دارم اما هنوز نرفتم.میآی با هم بریم؟
فردا کجا بریم؟؟؟؟؟؟
.......
تو بگو؟
(وای مهتاب جون از حرفات دلم گرفت...گفتم یه حال و هوا تازه کنیم...)
:43::43::43:
:46::46::46:
:72::72::72:

مهتاب خانوم گل امروز میومدی به همتالاریهات سر بزنی ها:305:

عزیز دلم من 17 تا ارسال تاپیکت رو خوندم اما هنوز گیجم و نمیدونم مشکل تو چیه ؟
خب چرا واضح حرف نمیرنی گلم ؟تا وقتی که قضیه رو باز نکنی حال و روزت همینه .تازه ما رو گیج میکنی .
دوست من حرف بزن

یه خورده از خصوصیات مادرشوهرت و خونوادش بگو
چه جور زنیه ؟سنش،افکارش،اعتقاداتش ،ظاهرش و هر چی که میدونی
چه ویژگی اش تو رو ناراحت میکنته یا می ترسونه ؟
رفتار شوهرت با خونوادش چطوره ؟
با تو چطوره؟
روابط شوهرت با خونواده خودت چطوره ؟
هیچ در مورد خونواده شوهرت با شوهرت حرف زدی ؟

سوال زیاد پرسیدم نه ؟ ببخشید اما وقتی تو هیچی نمیگی ما مجبوریم بپرسیم تا بتونیم باهمدیگه درد دل کنیم .

منتظریم ها

مهتاب جان این مقاله رو هم بخونی شاید مفید افتاد

آئین مادر شوهر داری

سلام
کار دیگه ای ازم برنیاد حداقل میتونم که رنگ سیاه نوشته هامو دوباره بنفش کنم،
:325:
آخیش
البته معذرت من امروز امتحان داشتم که فکر کنم خراب کردم:104::311:
خب.الان بذارین بعد از تشکر بابت توجهتون جواب دوستای مهربونمو بدم
دوست خوبم شادزی
من میدونم نباید اینطور باشم.میدونم با اذیت کردن خودم اونا تغییری نمیکنن و فقط منم که ضرر کردم.میدونم خیلی دارم خودآزاری میکنم.اما راه نجات رو خوب بلد نیستم.دوستان گفتن فکر منفی نکن.اما نمیتونم از کنترلم خارج شده.اونقدر بهشون(افکارم)میدون دادم که الان نمیتونم جلوشونو بگیرم.ترس و اضطراب که همیشه همراهمه بقیه به کنار
گل مریم گلم
خیلی دوست دارم خودمو رها کنم.خیلی.در مورد دوربین به سمت خود.سعی دارم همین کارو بکنم.البته تو یکی از اخرین ارسالهام هم گفتم که الان دیگه مهم نیست کی چی میگه.میخوام از این به بعد رو خودم کار کنم.خودمو اصلاح کنم.تطبیق بدم.راستش خیلی زور میبره اما تا حال که نتیجه عکس داده.
موعود نازنین
من در مورد ویژگیهای خانواده همسرم و خود همسرم خیلی چیزا گفتم تو تاپیکهای قبلیم.اینو از تاپیک قبلیم کپی کردم:

خانواده همسر من بجز خودش 5 نفرن
پدرش: بسیار احساسی از درون و تقریبا خشک از بیرون، وابسته به همسر من،پر توقع، عصبی،پرخاشگر و اغلب غیر منطقی و خودخواه و حرف حرف خودشه در ضمن مضطرب و هم هست و رک
مادرش: نسبتا احساسی، بسیار محتاط در حرف و عمل، بی سر و صدا،منزوی و نسبتا غیر منطقی،سعی در گفتن غیر مستقیم اکثر حرفها و سرکوب احساسات واقعی شاید یه جور دورویی
یک برادر و دو خواهر که یکیشون ازدواج کرده و میونه من با این سه تا خوبه
اما
مشکل من با پدر و مادرشه.اونا خیلی با کسی رفت و امد ندارن همینه که خیلی از رفتاراشون غیر طبیعیه و از نرم جامعه دوره.همیشه خدا تو خونه هستن و خیلی اداب معاشرت عرف جامعه رو بلد نیستن
ببنید همین تنهاییشون باعث میشه فکر و ذکرشون فقط پی ماها باشه و فقط از ماها توقع داشته باشن
حالا توقعاتشون به کنار در هر حال پدر و مادرن اما اگه نه تو حرفشون بیاد احساساتی میشن
مادرش اکثرا اونقدر غیرمستقیم حرفاشو میگه که به فکر شیطون هم نمیرسه منظورش چی بود بعد هم ناراحت میشه که فلانی به خواسته من ارزش نداد
میدونین ببخشین این حرفو میزنم اما بذارین بگم منظورمو کامل رسونده باشم
مامانش کمی موزیه:316:.از آن نترس که های وهو دارد از آن بترس که سر به تو دارد:مصداق همینه
خداییش بیشتر اینا هم بخاطر اینه که طرز فکرش با ماها متفاوته نه از رو مرض
خب حسادت و اینا هم که تا حدی طبیعیه با اینکه ناراحتم میکنه
مامانش اینجوریه::301:
اما پدرش، مرد که تو خونه بمونه همینطوری میشه
مدام افکار منفی مرگ شک ترس از اینکه سرش کلاه بره...
پدرش برعکس مامانش فوری احساساتش رو تخلیه میکنه و اونم با تمام قوا و تا قطره آخر و بدون لحظه ای تفکر عاقلانه
بعدش پشیمون میشه چرا ناراحتشون کردم
کافیه در موردمون یه فکر منفی بکنه فوری زنگ میزنه به همسرم هرچی از دهنش در میاد میگه بد جور میزنه تو ذوقمون اون بیچاره(همسرم) هم حق داره اینطور آشفته باشه
تو یه مورد که بیشتر سو تفاهم داریم اعتقادشون به مردسالاریه و از اونجاییکه همسر من به خواسته های من خیلی اهمیت میده نمیتونن تحمل کنن در حالیکه به اونا مربوط نمیشه و تاجاییکه ممکنه اینو پنهان میکنیم ازشون
همسر من نرم خو و عاطفیه ولی اونا میگن مرد باید ال باشه و بل باشه به حرف زن جماعت گوش نده
اما اگه این زن مادرش باشه باید بله قربان گو باشه اما امان از روزی که شک کنن همسرم به حرف من کاری کرده
سرتونو درد اوردم
این رفتارای خانواده همسرم باعث شده منم که فرد ارومی بودم الان به شدت مضطربم
لحظه ای فکر کاراشون رهام نمیکنه،اکثرا تپش قلب دارم. دارم دیوونه میشم
ازشون میترسم از عکس العملای ناگهانیشون واهمه دارم.هر آن میگم الانه که شروع بشه.همش به کوچکترین حرفاشون فکر میکنم نکنه منظوری داشت مادرش.نکنه حرفی بزنم برداشت منفی کنن
نکنه کاری رو بخوان نتونم انجام بدم ناراحت بشن.نکنه نکنه نکنه....
چیزی که بیشتر از بقیه آزارم میده این ترسهاست از خانواده اون
تا چیزی میگن انگار دنیام به اخر میرسه ارزوی مرگ میکنم.

فکر کنم الان دوستانی که قبلا تاپیک منو نخونده بودن مختصر مفید اشنا شدن با پیش زمینه و مشکلات من.بازم سوالی بود بپرسین.البته گفتم اینبار میخوام خودمو تغییر بدم.و در کنارش ازتون بپرسم چطور با چنین افرادی رفتار کنم مشکلی واسه زندگیمون ایجاد نکنن؟
:72::72::72:

سلام
تو تاپیکم مدیر برام از تمرکز زدایی گفته بود.شما هم باید تمرکززدایی کنی یعنی باید سعی کنی توجه ات رو از رفتارهای اونها برداری و به چیز دیگه توجه کنی.برا خودت هدف گذاری کردی؟اگه کسی بپرسه ازت که برای الان تا عید نوروز میخوای به چه جایگاهی بالاتر از جایی که الان هستی برسی بهش چی جواب میدی؟هدفهای کوچیکت رو واسه خودت مشخص کردی/؟به نظرم همینکارو باید بکنی یعنی شروع کن به هدفهای بزرگ و همینطور کوچیک گذاشتن برای خودت و تا وقتی که بهشون عمل نکردی راضی نباش از خودت چون ما گاهی رو کاغذ خوب مینویسیم اما همش رو کاغذ میمونه پس سعی کن هدفات عملی هم باشه تابتونی روش حساب کنی:72:

مهتاب جان ممنون از توضیحاتت.من تاپیکهای دیگه ات رو نخونده بودم ببخشید.

ببین عزیزم تو همه زندگی ها اختلاف نظر وجود داره ؛ با پدر زن و مادر زن ، با مادر شوهر و مادر شوهر ،با خواهر زن و خواهر شوهر و ... حتی بین زن و شوهر ها ، و این طبیعیه

شما نباید کل زندگی تو رو معطوف کنی به اینکه کی چی ازت میخواد تا انجام بدی. البته تنها شوهرت این میان با بقیه تفاوت داره چون جایگاهش با بقیه فرق داره و شریک زندگیته و اینکه زن و شوهر بر همدیگه حق و حقوقی دارن و باید با احتیاط برخورد کرد .

اما دیگران مثل خانواده هاتون در مرحله بعدی هستند که در برخورد و تعامل با اونها هم باید و شایسته ست که کمال ادب و احترام رو رعایت کرد و تا جایی که امکان داره و ناامنی روحی روانی ایجاد نمیکنه به خواسته هاشون توجه منطقی و عادلانه کرد .اما اینکه کل زندگی شما تحت تاثیر خانواده یکی از طرفین قرار بگیره و تمام فکر و ذکرتون اونها بشن اصلا درست و عاقلانه نیست چون از زندگی شخصی و خصوصی خودتون باز می مونین و اهداف زندگی خود تون رو فراموش می کنید.

از میان اطرافیان هر کی حرفی میزنه و انتظاری از آدم داره که اصلا امکانش نیست و محاله که به همه اون خواسته ها توجه کرد و همه رو راضی کرد چون سلیقه ها و خواسته ها و شخصیتهای اطراف ما متفاوته مگه اینکه آدم ریاکار و دورو باشه و پیش هر کسی مطابق میل اون رفتار کنه که البته این هم سخته چون تو جمعی که همه هستند ریاکاری هم لو میره و فایده نداره.

پس عزیزم خودت باش و خودت (نه اینکه دیگران رو نبینی!)؛ ضمن اینکه سعی کن تا حد امکان و در حد معقول احترام اطرافیان رو هم نگه داری .

وقتی با همسرت تنها هستید هرجور دوست دارید رفتار کنید و اصلا لازم نیست کسی از اسرار زندگیتون سر در بیاره حتی خانواده هاتون و این یکی از قرار مدارهاییه که اول زندگی باید با هم بذارید که رازدار هم باشید و کوچیکترین مشکل یا تصمیماتتون رو با خانواده ها در میان نذارید.

وقتی هم که تو جمعی هستید سعی کنید طوری رفتار کنید که هم شان و منزلت خود تون حفظ بشه و هم شان و منزلت دیگر حضار اعم از خانواده شما یا همسرتون یا بقیه بستگان.

اگر هم کسی با گوشه و کنایه باهات حرف زد خودتو ناراحت نکن و ساعتها نشین فکر کن ببین منظورش چی بود و اصلا منظوری داشت یا نه ؟اگه کسی خواسته یا انتظار معقولی اشته باشه مطمئن باش خیلی واضح و صریح بهت میگه و لازم نیست به در بگه تا دیوار بشنوه!

اگه لازم هم شد میتونی بگی عذر میخوام چون خودم با کنایه حرف
نمی زنم متوجه کنایه دیگران هم نمیشم برای همین خواهش میکنم اگه کاری دارید که من میتونم انجام بدم و کمکی بکنم واضح بهم بگید

خواهر خوبم تو با شوهرت زندگی خودتون رو میکنید هر لحظه که پیش دیگران نیستید پس فکر نکن و زندگی رو به خودت و احتمالا شوهرت سخت نکن فقط کافیه چند دقیقه یا ساعتی که مهمون هستید یامهمون دارید یه خورده مراقب رفتارتون باشید و رعایت حال دیگران رو بکنید

به قول آقای مدیر : وای طولانی تر شد:311:

موفق باشی:72:

مهتاب تو هم کتای تجسم خلاق را بخوان . کلا همه بخوانید . برای هر کسی خواندنش لازمه و تمرین کن و مهارت به دست بیاور .

کتاب " تجسم خلاق "
نوشته ی : شاگتی گواین
ترجمه ی : گیتی خوشدل
انتشارات : روشنگران و مطالعات زنان

سلام عزیزانم
گل بیرنگ عزیز
اتفاقا دیشب تاپیک شما و ارسال آقای مدیر رو خوندم و متوجه شدم که در مورد منم صدق میکنه ممنونم

موعود مهربان
متشکرم از توجه ات به مشکل من و پیشنهادات خواهرانه ت.اتفاقا من تابحال هیچ بی احترامی مستقیما یا باکنایه بهشون نکردم و خودشون هم اینو میگن که من کمتر از گل بهشون نگفتم.حتی اون چند باری که باباش به ناحق رومون داد زد و عصبانی شد(از روی عادت چون عصبیه) من یا چیزی نگفتم یا با حرفام آرومش کردم. خودش بعدا شرمنده شد.اما اینا رو من اثر خیلی بدی گذاشته.مثل ایجاد ترس و اضطراب ولی من اول اینطور نبودم.و چون همسرم هم فرد مضطربیه و من پیشش احساس امنیت نمیکنم این حسم تشدید میشه.اصلا شاید باعث ترسهام همین حس نا امنیه.

aniخوبم
ممنونم عزیزم.اتفاقا یه کاست از گیتی خوشدل دارم که اسمش تجسم خلاقه.بنظرم مال همین کتابه.نمیدونم به کتاب مربوطه یا نه.کاست که در مورد ریلکسیشنه کتاب چطور؟
دوستتون دارم
:72::72::72:

در ابتدا کتاب مربوط به ریلکسیشن است و در طی مطالب آن نحوه ی درخواست و تمایل و راه و روشهای جذب کائناتی است .
یعنی به عنوان مثال به تو یاد می دهد که
1- چطور ارامش خودت را در مورد مسئله ای که آزارت می دهد آرامش داشته باشی
2- در ذهن خودت چگونه تجسم خلاق داشته باشی تا بتوانی روابط خوب با مادر شوهر و خانواده ی شوهر را به دست بیاوری .
عمیق بودن درخواست و تجسم از لایه های درونی فکری .
3- دوام و بقا افکار و درخواستها و دریافت آن و چطور از لقمه حاضر و آماده فکرت دور شود !!
و......

سلام
چه خبره تو تالار؟خیلی شلوغ شده.ارسالهای امروز زیاده.
آدم نمیدونه کدومو بخونه
یکی از یکی بهتر
راستی میبینم خانم بی دل هم دوباره اومدن.خیلی خیلی خوشحال شدم.خیلی زیاد
جو تالار با وجود ایشون خیلی شاد میشه.نمیدونم چرا اینقدر دوستتون دارم خانم بی دل
شاید شما منو نشناسین
ولی من پیگیر ارسالهای شما و مشتریشون هستم همیشه
به تاپیک منم نظری بکنین
ببخشید اگه حرفام نامربوطه
نتونستم خوشحالیمو بیان نکنم.
راستی بچه ها اگه نظری داشتین درمورد مشکل من حتما خوشحال میشم بنویسین:72::72::72:

عزیزم ممنونم از اظهار لطفتون:46::43:
ببخشید من تازه امروز این تاپیک شما را دیدم. امیدوارم در این روزها آرامش به درون شما برگشته باشد. و امتحانات را به خوبی پاس کرده باشید. راستش احساساتی که شما ازش اسم بردید و اون حالتهاو افکار وسواسی و نگرانیها و یاد آوری مکرر صحبتها و رفتار دیگران را به خوبی درک کردم چون دیر زمانی این حالتها را بنده هم داشتم و گاهی برای یک مدت نسبتا طولانی باهاش سر کار میرفتم و در واقع خودم را تخریب میکردم! اما خوشبختانه توانستم کنارش بگذارم و الان نمیتونم بگم دقیقا چه تکنیکی را پیاده کردم. اصلا فکر کنم همین جوری فله ای یکسری روشها را خودم با سعی و خطا به کار بستم و به هر حال تمام شد. ولی یک چیز را مطمئن هستم و آن اینکه اعتماد به نفسم کمک زیادی به من کرد و دیگر اینکه وقتی دیدم هیچکی هیچ کاری ازش برای من بر نمیاد و منهم کل دنیا را نمیتوانم تغییر بدهم این بود که روی نکات مثبت خودم تمرکز کردم و سعی کردم خودم را بیشتر دوست داشته باشم.

سلام
خیلی متشکرم ازتون
مدتیه افکار منفی کمتر میاد سراغم
اما میدونم اگه اتفاق بدی بیفته حال و روزم بدتر میشه.
عین رانندگی میمونه،که تو خیابون مستقیم و خلوت درست روندن ماشین هنر نیست.باید تو شرایط سخت بلد باشی چیکار کنی
الان کسی کاری بهم نداره و در نتیجه حالم خوبه.
دارم سعی میکنم.از خوندن نظرتون خیلی خوشحال شدم
چون تقریبا تنها کسی بودین که بهم گفتین این حالات رو داشتین و کنترل کردین.
وقتی با کسی حرف میزنم که خودش هم این حالات. تجربه کرده حس خوبی بهم دست میده.اینکه من تنها نیستم.و مخصوصا که گفتین الان مشکلی از این بابت ندارین بهم امیدواری میده
کاش گذشت زمان و صبر کار خودشو بکنه و حساسیتها رو کمتر کنه
اما بعضیا میگن با گذشت ده ها سال مشکشون پابرجاست.تو همین تالار چند مورد رو دیدم
اما من امیدوارم به آینده
کاش میشد بگین چطور باهاش کنار اومدین
مرسی:72::72::72: