دعوای من و مادر شوهر ( این قصه سر دراز دارد )

نزدیک سه ساله عروس ای خونواده ام
همسرم من و انتخاب کرد و از ابتدا با اصرار و زحمت فراوان برای رسیدن به من تلاش کرد

انقدر که جنگهای پیاپی رخ داد ... و من و همسرم که دلباخته هم بودیم همه حصارها رو کنار زدیم و در یک شب بیاد ماندنی بهم رسیدیم
از ابتدای روابطم با این خانواده بسیار محتاط رفتار کردم ... طوری که در عرض مدت کوتاهی از احترام خاص و عجیبی برخوردار شدم
مادر شوهر من بسیار آدم مغرور و خودخواهی بود . همیشه زبان به مطلک می کشود . همیشه زخم زبانش در گوشم طنین انداز میشد
همیشه تنم را میلرزاند ... اما همیشه سکوت کردم و سرم را حتی به نشان اعتراض بالا نگرفتم
گفتم فقط به خاطر همسرم کوتاه می آیم ... و کوتاه هم می امدم
همیشه به من و خانواده ام همه جوره توهین میکرد ... علنا بر میداشت میگفت اگه دستم به خوااهرت برسه چنان تو دهنی حواله اش کنم !!!!!! فقط واسه خاطر اینکه خواهر من سر مهریه نظر خودشو داده بود
همیشه سکوت کردم و چیزی نگفتم
تا اینکه رفتیم مسافرت !!!!!!!! خوب بود روزهای اولش ولی کم کم همه چیز رنگ دیگه ای بخود گرفت و ناگهان زبانش به فحش باز شد و شروع کرد به همسرم بد و بیراه گفتم که تو بی غیرتی و زنت اصلا حجاب نداره و خلاصههههههههههههه

همسر منم که خدار و صد هزار مرتبه تو این چند روز همه رفتار های ززنده اش و نسبت به من میدید .... دیگه کاسه صبرش لبریز شد و عقده های چند ساله من و خودشو و باز کرد و هر انچه که بر سر زبانمان آمد گفتیم و من هم دیگه چون تحملشو نداشتم جواب همه حرفهاشو مثل خودش دادم
او که اصلا انتظار چنین برخوردی از من نداشت و فریاد میزد گمشو از خونه برو بیرون من دیگه عروسی با این نام ندارم و من و همسرم و از خونه بیرون کرد و اواره شهر و خیابون
خدا از سرش نگذره الهی !!!!! چه حرفهای زشت و رکیکی به من زد و تهمتهایی زد که فقط امیدورام خدا سزاش رو بده
خلاصه که همسرم هم میگه دیگه نمیخوام رنگ مادرم و خواهرمو ببینم
دیگه اسمشونو جلویه من نیار و ............ اعصابم خیلی ضعیف شده خیلی زیاد

ببخشید سرتونو درد آوردم ... وقتی مطالب منو خوندید حتما چکیده ای از انهمه ظلمی که در حقم شده رو حس خواهید کرد

به من بگویید اکنون چه کنم
چون تصمیم دارم تا عمر دارم نگام تو نگاهشون نیفته ... قسم خوردم و پایه قسمم هم هستم

1. معمولا در دعواي بين مادر شوهر و عروس، چيزي كه براي عروس خانم غير قابل تحمله، حمايت مرد از مادرشه. اما در مورد شما، ظاهرا شوهرتون از شما طرفداري كرده و اين براي شما خيلي خوبه.
2. اگر واقع بين باشيم مي بينيم كه در اين دعواها معمولا هر دو طرف مقصرند. فقط يك نفر زودتر از كوره در مي رود!
3. به جاي ناله و نفرين و يادآوري گذشته، به فكر زندگي خودتون باشيد. مادرشوهرتون كه با شما زندگي نمي كنه. پس نمي تونه توي زندگي شما تاثيري بذاره.
4. حتي اگه همسرتون هم از مادرش بدي ميگه، شما حرفهاي او رو تاييد نكنيد. بلكه با گفتن جملاتي مثل "عصباني بوده يه چيزي گفته" يا امثالهم، نشون بديد كه هنوز هم براي اون احترام قائليد. (به هر حال او مادر همسر شما و مادربزرگ فرزندانتان است!) به همسرتون بگيد كه اين موضوع نمي تونه زندگي شما رو دچار تغيير بكنه.
5. فراموش نكنيد كه جواب بدي را با "خوبي" دادن يك خصلت انساني است و اصولا "گذشت"، "فداكاري" و ... همينجاهاست كه معنا پيدا ميكنه.

به نظر من هم همينكه حمايت همسرت رو داري يه امتيازه بزرگ و مثبت هست....سعي كن طوري رفتار نكني كه همسرت فكر كنه از اين قطع رابطه و جنگگ مادر و پسر خيلي خوشحالي(اگه اين طور فكر كنه امتيازه حمايتشو از دست خواهي داد)
حالا كه همه چي تموم شده ديگه كاري لازم نيست....هر حرفي بوده گفته شده...(البته شايد بعضي حرفا هم نبايد گفته ميشد)
به هر حال حالا شما بايد به روال سابق زندگيت برگردي...مگر اينكه اتفاق جديدي بيفته مثلا همسرت بخواد دوباره با خانوادش ارتباط داشته باشه....يا فاميل و اقوام براي وساطت بيان جلو ......خلاصه به نظر من فعلا در اين شرايط لازم نيست كاري بكني.....به خودت و زندگيت برس....سعي هم نكن به افراد فاميل ما وقع اون روز رو شرح بدي كه يه كلاغ چهل كلاغ بشه و به گوش مادر شوهره برسه كه برات گرون تموم ميشه....سكوت كن و روي روحيه و اعصاب خودت و ....تمركز كن....
خاطرات اون روز ر فراموش كن....انرژي از دست رفته خودت رو برگردون....

سلام

معمولا وقتی ازدواجی با مخالفت خانواده ها شکل میگیره خانواده ها طبق فرهنگ های متفاوت برخورد های متفاوتی دارند بعضی خانواده ها میگن به هر حال دیگه عروسمون شده و پذیرا هستند اما ظاهرا خانواده همسر شما از اون دسته هستند که نمی تونند کسی رو که بدون رضایتشون وارد خانوادشون شده رو بپذیرند . برخوردهای امروز خانواده همسر شما تا حدی به خاطر همین مساله است .

حالا تصمیم شما چیه ؟
شما اگر تصمیم دارید که برای همیشه قطع رابطه کنید پس من متوجه سوالتون در این تاپیک نشدم

اما اگر تصمیم دارید که روابط رو بهتر کنید باید گفت که با بی احترامی ، جواب دادن و .... روابط بهتر که نخواهد شد هیچ بدتر هم خواهد شد .
شما نباید در مقابل همسرتون از خانوادش بدگویی کنید به هر حال ایشون از اون خانواده هستند و این براشون یک ضعف به حساب میاد و ناراحتی ایشون رو چندین برابر می کنه . بر عکس سعی کنید که آرومش کنید و اجازه ندید که خودش هم از خانوادش بد بگه و سعی کنید بحث رو عوض کنید .
اگر می خواید روابط بهتر بشه باید به خودتون و خانواده همسرتون فرصت بدید ، رفت و آمد های زیادی و طولانی مدت و یا سفر رفتن در این شرایط اوضاع رو بدتر میکنه چون خانواده ایشون هنوز شما رو نپذیرفتند و باعث چنین بی حرمتی هایی میشه که هر چی ادامه پیدا کنه شما بیش تر ازچشم خانواده همسرتون میافتید .
بنابراین زمان بدید و تو روابط کوتاهی که پیش میاد چه تلفنی و چه دیداری کوتاه ، سعی کنید که بدون تشنج و بی احترامی باشه . شما باید این زمینه رو برای خانواده همسرتون فراهم کنید که شما رو بپذیرند نه اینکه این فرصت ها رو از بین ببرید .

به هر حال شما عضوی از این خانواده شدید باید رابطه متعادلی داشته باشید . همسرتون هر چقدر هم که بگه نمی خوام رابطه داشته باشم ، باز هم بعد از گذر زمان تمایل به ارتباط با خانوادش پیدا می کنه . فراموش نکنید که تو این خانواده بزرگ شده .

یک سوال
اعتیاد همسرتون چی شد ؟

واقعا متشکرم از تک تکتون مرسی

من به مرحله ای رسیده بودم که وقتی با وجود همه ضعفهای خودشون و فرزندشون ( همسرم) کنار اومده بودم و چون خودم و همسرم به تنهایی طرفهای موافق این ازدواج بودیم !!!! هیچ پشتوانه ای نداشتم ///// خونواده منم به شدت با این ازدواج مخالف بودن چرا که همسر من نه کار درست و حسابی داشت نه سرپناهی نه حتی وسیله نقلیه مناسبی و نه در/امد مناسب
خوب بهرحال من با تمام وجود این حرفها آغاز کردم و تا کنون فقط و فقط هم خودم ضربه خوردم چون همسرم فوق العاده آدم منطقیه
در جواب باران جان باید بگم تا حدی تونستم اعتیادشو کنترل کنم و اونم خیلی کمترش کرده و حتی تصمیم به ترک داره
من در نهایت تصمیم گرفتم تا عمر دارم با این خونواده تحت هر شرایطی ارتباط برقرار نکنم
شوهرم هم هر تصمیمی بگیره من مانعش نمیشم ولی من شوهرمو خوب می شناسم .... مطمئنم حداقل تا چند سال دیگه کاری به مادرش و خواهرش نداره
چون مادرش حرفهای بسیار تا بسیار زشت و رکیکی به من زد !!! منی که تنها فقط موهام برای چند لحظه از زیر روسری بیرون اومده بود ( گناه من فقط این بود )
پس حساب من جداست که دیگه به خودم این اجازه رو ندم که مجددا به شعور و شخصیتم به بدترین شکل ممکن توهین بشه ( منی که چقدرررررررررررررررررررررر ر احترامشونو میذاشتم )
بهر حال تصیمیم داریم از این شهر بریم /////

نمیدونم چقدر موفق میشیم

دوست دارم نظرتونو بیشتر بدونم

خیلی تنهام ... شما تنهام نذارید

خانمي نظر بقيه رو راجع به چي ميخواي بدوني؟اين كه قطع رابطه با خانواده ي همسرت كار درستي بوده يا نه؟اين كه بعد از اين چي كار كني؟

من متوجه نميشم الان سوالت چيه!؟

تو كه ديگه الان مشكلي نداري....خب مادرشوهرت يه حرفي زده تو هم جوابشو دادي حالا هم كه ديگه كاري به كار هم ندارين مشكل كجاس؟؟:325:

gh.sana عزیز
یعنی شما فکر میکنید دیگه واقعا هیچ حرفی باقی نمونده
من از لحاظ روحی بسیار ضربه شدیدی خوردم و طرح این مسئله در اینجا صرفا دریافت یه نوع همدردی بود .
من دو سالی هست که با نام دیگری در این کلوب عضو بودم اما پسورم تغییر کرد و هرگز نتونستم با اون نام وارد بشم
پس اگه تعداد پستهام کمه دلیل بر ندانستن طرح این مسئله نیست
چون قبلا یادمه هر سوال پیش پا افتاده ای هم که میشد حداقلش 300 تا پست میذاشتن بچه ها
اما واقعا متاسف شدم از اینکه خیلی زود من باید بحثمو جمع کنم و وقت دوستان رو نگیرم
شاید شما درست میگی
پس از طرح این مسئله بسیار عذر میخوام چون نه تنها دردی از من کم نکرد و تنها 4 پست که نشانه همدردی بود .... نشان از بی اهمیت بودن موضوع دارد و شاید هم اینکه من موضوعی رو مطرح کردم و خودمم هم پاسخ جوبهامو دادم .... ولی باور کنید من به این دلخوش بودم که درد دلمو جایی گفتم و سبک شدم .
نمیدونم بهر حال هر چه که بود .... تشکر از دوستان بود و بس

موفق باشید

سلام
فکر میکنم تا حدودی درک تون میکنم که چقدر از دستش عصبانی و ناراحت هستید چون مادر خودمم با مادربزرگم خیلی مشکل داشت ولی نه به اندازه شما.

مادرشوهرتون فقط با شما اینطور رفتارهایی داره یا با بقیه هم همینطوری هست؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سولی

gh.sana عزیز
یعنی شما فکر میکنید دیگه واقعا هیچ حرفی باقی نمونده
من از لحاظ روحی بسیار ضربه شدیدی خوردم و طرح این مسئله در اینجا صرفا دریافت یه نوع همدردی بود .
من دو سالی هست که با نام دیگری در این کلوب عضو بودم اما پسورم تغییر کرد و هرگز نتونستم با اون نام وارد بشم
پس اگه تعداد پستهام کمه دلیل بر ندانستن طرح این مسئله نیست
چون قبلا یادمه هر سوال پیش پا افتاده ای هم که میشد حداقلش 300 تا پست میذاشتن بچه ها
اما واقعا متاسف شدم از اینکه خیلی زود من باید بحثمو جمع کنم و وقت دوستان رو نگیرم
شاید شما درست میگی
پس از طرح این مسئله بسیار عذر میخوام چون نه تنها دردی از من کم نکرد و تنها 4 پست که نشانه همدردی بود .... نشان از بی اهمیت بودن موضوع دارد و شاید هم اینکه من موضوعی رو مطرح کردم و خودمم هم پاسخ جوبهامو دادم .... ولی باور کنید من به این دلخوش بودم که درد دلمو جایی گفتم و سبک شدم .
نمیدونم بهر حال هر چه که بود .... تشکر از دوستان بود و بس

موفق باشید

---

سولي عزيزم سو تفاهم شد....قربونت برم من چي كار به تعداد پست هاي تو يا تجربه در تالارت دارم؟من فقط ميخواستم مطلب برام روشن بشه همين....دوستان هم قطعا سر فرصت به اين تاپيك سر ميزنن و نظر ميدن بلاخره روزهاي اغاز سال و درگيري و مشغله ....به دل نگير عزيزم:72:
عذر ميخوام اگه ناراحتت كردم:46:

نه عزیزم . ناراحت نشدم
فقط میدونی چیه من روحیه ام به شدت تضعیف شده بعد از اونهمه بد و بیراههایی که شنیدم و بدیهایی که در حقم کردن ، شبها همش کابوس می بینم و حتی بی خواب شدم
یهو جیغ میزنم و از تو خواب می پرم ... من فوق العاده ادم حساسی ام !!!!!! و میدونم ک چیز زیاد خوبی نیس وو همسرم زیاد باهام حرف میزنه و میگه من تا اخرش باهاتم و مطمئن باش تحت هیچ شرایطی تنهات نمیذارم ... هر کی هم هر چی گفته واسه خودش گفته !!!!! میگه من دیگه کاری به کارشون ندارم
دخترم هم خیلی عصبی شده .... مرتب داد و فریاد میکنه
خلاصه که جو خونه به شدت متشنج شده ... من دیگه هیچ امیدی به اینده ندارم ... اوضاع مالی بسیار ناراحت کننده ای داریم
الان چند ماهه قرص اعصاب میخورم دیگه اثر ندارن !!!
از همه جا و همه چیز ناامیدم

تنها و تنها بدنبال یک معجزه شیرین که همه چیزمو تغییر بده .... دیگه نای کارکردن و فکر کردن و هم ندارم

ای خدااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا اااااا

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بدتر از همه دلم برای شوهرم میسوزه که باید هم شرایط بحرانی من و بچه رو تو خونه تحمل کنه و هم شاید دوری از خونوادشو

خیلی براش ناراحتم خیلی

عزيزم زندگي همه بلاخره فراز و فرود داره شما هم الان در فاز فرودش هستي...نبايد خودتو ببازي تو كه ميگي دلت براي شوهرت ميسوزه سعي كن اول ارامش خودت رو دوباره بدست بياري هم اينكه به همسرت انرژي مثبت بدي تا از اين بحران مالي بيرون بياد....هيچ چيز مثل بحران مالي يه مرد رو خورد نميكنه...حتي دوري خانواده و ....

بيشتر مراقب روحيه دخترت باش....باهاش حرف بزن بذار سبك بشه خودشو خالي كنه....
تو يه مادري قطعا ميتوني ارومش كني:310:

به دعواي مادر شوهرت هم اصلا فكر نكن....الان بايد روي ارامش خونه و بيرون كردن اين تشنج تمركز كني:46:

مرسی عزیزم
میدونی چیه ؟ من الان خودم بقدری از این اتفاق ضربه شدید روحی خوردم که نای درست کردن اوضاع و آروم کردن جو خونه رو ندارم .. فقط خدا بهم کمک کنه

همسرمم به شدت درگیر مسایل مالیه .. اینقد این موضوع ذهنشو درگیر کرده که اصلا به اون روز و اون ماجرا فکر هم نمیکنه
تصمیم داشتیم از شهرمون بریم .. اما خوب نمیشه بی گدار به آب زد
همسرمم اونجا باید شغلی داشته باشه وووو خلاصه ذهنم خیلی درگیره ...

بهر حال بازم ممنون

به نظر من چيزي كه شما رو آروم مي كنه، صحبت مستقيم به مادر شوهرتونه. به نظر كمي عجيب مياد اما براي دلخوري كه بين خانم من و مادرم پيش اومده بود، اين موضوع راهگشا بود. هر چند خيلي براتون سخت به نظر مياد، اما پيشنهاد من اينه كه با اون زنگ بزنيد و براش درد دل كنيد. همين. انتظار عذر خواهي نداشته باشيد در طول صحبت عصباني نشيد و بي احترامي نكنيد. فقط صحبت كنيد. به هر حال الان شما خواسته يا نا خواسته عروس اونا هستيد.

با عرض پوزش اقاي مصطفي اما به نظرم در شرايط فعلي بعد از دعواي مفصلي كه بين ايشون و مادرشوهرشون رخ داده زمينه براي ايجاد انواع سو تفاهمات كاملا فراهم شده و ممكنه با هر اتفاق كوچكي جنگ بزرگتري پيش بياد پس بهتره فعلا قيد درد دل كردن با مادر شوهر رو بزنه...
در ضمن به نظر من درددل كردن با مادر شوهر در هر شرايطي كار درستي نيست البته اين نظر كاملا شخصي بود....

اتفاقا به نظر من علت "آروم نشدن" ايشون بعد از اين اتفاق (يادآوري اين نكته كه با وجود حمايت همسرشون، هنوز به آرامش نرسيدن)، نگفتن بعضي از حرفها به مادرشوهرشونه. بعضي چيزهايي كه با خودشون فكر مي كنن بايد حتما مي گفتن و نگفتن (منظورم فقط جواب دادن به فحشها نيست).
به نظرم بايد اون حرفها رو (محترمانه و بدون بي احترامي) بگن و تخليه بشن.

با تشکر از حسن توجه شما دو دوست عزیز

در جواب mustafun برادر عزیزم اینو بگم که مادر شوهر بنده در حال حاضر به هیچ وجه حاضر به شنیدن حرفهای من هم نخواهد بود و البته بنده هم چنین حسی دارم . از این رو اینو میگم چون علنا اعلام کردند که بنده دیگه عروسشون نیستم ( و صد البته که برای بنده جای بسی خرسندی است ) و از آنجایی که تمامی اهالی خانه رو از ملاقات و یا حتی تماس با بنده و همسرم منع کردند گواه این مطلب خواهد بود .
پس من هرگز نمیتونم به خودم اجازه بدم که تماس داشته باشند من نمیدونم شاید همسر شما در وضعیتی مساعدتر از بنده بودند که توانستند تماس بگیرند و مسائل رو کمی حل کنند
اما موضوع من بقدری حاد هستش که خودم فکر میکنم شاید 1 سال هم از این ماجرا بگذرد و هیچ یک قدمی برای مذاکره پیش نگذارد ...

الان براي اين حرفها خيلي زوده.....صبر داشته باش عزيزم...چون هنوز موج عصبانيت در هر دوي شما فروكش نكرده هر لحظه امكان دوباره به تيپ و تاپ هم بزنيد.فعلا رسيدن به ارامش روحي و سر و سامان دادن به مسائل زندگي خودت و شوهرت رو در اولويت قرار بده...:72:

به نظر من مشکلاتتون رو به ترتیب اهمیت به همراه همسرتون لیست کنید. اگه احساس افسردگی یا یاس شدید میکنید به روانپزشک مراجعه کنید (همه ما باید زمان نیازمندی به روانپزشک مراجعه کنیم ، این نشانه درایت ماست). داروها رو صد در صد تحت نظر پزشک مصرف کنین و بدونین که اگر سلامت روحی و روانی نداشته باشیم هرگز نمیتونیم مشکلاتمون رو حل کنیم.

عزيزم تاريخ پست اخر اين تاپيك رو دقت كن...تاپيك جز تاپيك هاي قديمي محسوب ميشه و راهنمايي شما براي مراجع ثمري نداره...لطفا انرژي خودت رو روي تاپيك ها جديد بذار...