کم کم آگاه میشم!!!

با عرض سلام و سپاس فراوان از تمام دوستان خوبم که همیشه راهنماهای خوبی برای من بودند.
راستش فیلوسارای عزیزم، من امروز اون تاپیکی رو که شما در انجمن تجربیات فردی باز کردید رو دیدم و چون نمی تونستم اون جا پاسخ گو باشم، به دور از ادب و احترام دیدم که از شما به خاطر دید بازی که نسبت به افرادی که با اونها در تعامل هستید تشکر کنم.
و دوست داشتم که بعد از 1 ماه که از آخرین تاپیکی که اینجا باز کردم و از راهنمایی های شما بزرگواران استفاده کردم، از زندگیم و نوع پیشرفتم آگاه تون کنم و اگر براتون مقدور باشه راهنماییم کنید.

راستش من توی همون بحبوحه ای که با همسرم اختلاف داشتم، ازش خواستم که اگر واقعا میخواد زندگیمون رو بسازه بره و به همون آدرسی که آقای سنگ تراشان و پیش همون مشاوره ای که ایشون معرفی کرده بوده اند، بره و وقت بگیره، اون روز برای اینکه بهم ثابت کنه که این زندگی براش مهمه رفت و برای تاریخ 6 اسفندماه برامون وقت گرفته بود.
راستش دو هفته ی بعد یعنی اسفندماه ما با هم پیش مشاور رفتیم و ایشون خیلی آرام و محترمانه و بیشتر از همسرم در مورد روابط مون و شغلش و همین طور خصوصیات اخلاقی پدر و مادرش و خواهرهاش سوال کردند و همسرم هم همه چیز رو در حد خیلی خفیف توضیح می دادند و من بعد از صحبت های ایشون عین واقعیت رو توضیح دادم و گفتم که همه چیز به اون صورتی نبود که ایشون میگن!
خلاصه! ایشون از من خواستند که من برم بیرون و با همسرم صحبت کرده بودند و یه سری نکات رو هم برای همسرم توضیح داده بودند که ایشون هم روی کاغذ نوشته بودند از جمله: گوش کن! به صورت چشمی، تاثیرهای غیرکلامی، رابطه ای.
وسط حرف مردم به هیچ وجه نپرم. افزایش ظرفیت تحمل!
هر روز 5 الی 10 دقیقه اختصاص به همسرم. در حضور جمع گهگاه به صورت خصوصی با همسر به گفتگو پرداختن و نکات ریز دیگه ای که کاملا متوجه شدم که جناب آقای مشاوره، همه اینها رو از صحبت هایی که من انجام دادم برداشت کرده بودند و به همسرم بروز داده بودند و بعد از ورود من به اتاق
نکاتی رو که به من فرمودند هم شامل، همدلی کردن از همسر، تحت تاثیر زندگی دیگران قرار نگرفتن، مقایسه کردن ممنوع و همین طور در هنگام عصبانیت تا می توانم همسرم رو تنها بگذارم که ایشون با قوه ی تعقل خود مساله ی پیش اومده رو حل کنن و بعد خودشون به سمت شما می یایند. و به همسرم هم اعلام کردند که خانوم شما هر موقع ناراحت و عصبانی شده بود شما باید به سمتش بری و به صحبت هاش خوب گوش کنی و تا می تونی همراهیش کنی!
این تا اینجا تا بعد بیام و بقیه اش رو براتون تعریف کنم.
مرسی دوستان گلم

دوستان خوبم سلام! و پیشاپیش سال نوی 1389 رو به همه ی شما همراهان عزیز تبریک و تهنیت میگم و دوست دارم که آرزو کنم که هر جا که هستید ان شاء ا... سالی پر از خیر و برکت و محبت و عشق براتون باشه و همیشه سلامت و البته دل خوش باشید.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

می خوام بگم که از اون روز به امروز که دیگه چند ساعتی به شروع سال جدید نمونده من و همسرم تمام سعی خودمون رو انجام دادیم تا به تمامی اون نکاتی که البته خود آقای مشاوره از من خواستند که حتما به یه قلم خوب و درشت هر دو کاغذ رو تایپ کنم تا همیشه جلوی چشمامون باشه، من هم تایپ کردم و به اتاق خواب زدم، راستش از اون روز به امروز شاید باورتون نشه که من چی میگم، همسرم احساس می کنم که یه آدم دیگه ای شده، یکی مثل همون چیزی که همیشه می خواستم، شاید من این همه محبت و مهر رو توی دوران نامزدی از همسرم می دیدم اما همه ی اونها تنها برای یک لحظه بود و با یه باد کوچیک حتی یه نسیم همه ی اونها دود میشد میرفت هوا و دوباره روز از نو روزی از نو! نمی خوام بگم الان هم خیلی وقته که زندگیم خوب شده اما با امروز میشه گفت 24 روزه که زندگیم خیلی خیلی خوب شده و به قول همسرم که میگه نمی دونم چی شده، من اینقدر علاقه ام به شما زیاد شده!!!!!!!
بچه ها! باور کنید که در طی این چند روز هم با مشکلاتی داشتیم اما همسرم خیلی سعی کرده که تا میتونه عاقلانه با مشکلات بیرونی و البته درونی که من هم کمکش بودم، برخورد کنه و می تونم بگم که بعضا بازخوردهای خوب من هم باعث شده که یه جورایی ایشون شرمنده بشن و باز همه چیز بهتر از قبل بشه! و تنها چیزی که میتونم بگم اینه که تمام سعی خودم رو انجام دادم که مدیریت درستی بر جریانات زندگیم داشته باشم تا هر روز زندگیم بهتر از دیروز بشه ( البته ناگفته نماند که همسر عزیز و خوبم هم خیلی خیلی کمکم کردند).
فقط این وسط هر چی از این زندگی و از این رفت و آمدها بیشتر میگذره باز هم مساله ی قبلی رفتارهای در جمعی همسرم که شاید بارها من همین جا بحثش رو با شما عزیزان داشتم اذیتم میکنه!
همون بحث شخصیت ایشون که البته مطمئنم که اگر رفتارهای یه فرد عوض بشه، امکان تغییر در شخصیت آدم ها کم هست مگر به اراده و خواست خود اون فرد!!!!
دوستان خوبم دوست دارم بعد از تعطیلات عید نوروز و گذشتن این ایام بیشتر و پخته تر این بحث رو با هم داشته باشیم.
پیشاپیش از توجهاتتون ممنون!!!!!

خيلي خوشحالم كه اين خبر خوب رو از شما عيدي گرفتم....

لحظه تحويل سال آرزوم سعادت و خوشبختي همه زوج هاي جوون و نامزد ها و ....است....

شما عيدي امسال رو از دست خدا گرفتي....سال خوبي داشته باشي:46:

سلام و یه دنیا سلام به همه ی دوستای خوبم توی این تالار خوب!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:311:
سال نو شما مبارک. ان شاء ا... سال خوب و خوشی داشته باشید.:46:
سالی پر از خیر و برکت و خوشی و خوبی داشته باشید:43::310:

دوستان خوبم سلام، راستش بچه ها این حرفی رو که میخوام بزنم قبلا یکبار دیگه هم بحثش رو کرده بودیم، اما من هنوز نتونستم به نتیجه برسم، نه نتیجه ی دلخواهم، بلکه به یه نتیجه ی قانع کننده و منطقی!!!!!!!!!
نمی دونم وسواس فکری منه یا نه یه عادت واسه ی همسرم، نمی دونم من توقع زیادی دارم یا نه اصلا این رفتار اشتباهه و باید که اصلاح بشه! نمی دونم من حق این رو ندارم که اگر این شخصیت همسرم هست به این فکر کنم که درست هست یا نه؟ باید جور دیگه ای باشه یا نه؟
بچه ها! به این نتیجه رسیدم که اگر همه چیز هم خوب باشه و بر وفق مراد! اما تا مساله ی رفت و آمد و دور هم بودن و دید و بازدید پیش میاد یه چیزی ته قلبم آزارم میده و اون یکریز حرف زدن های شوهرم بخصوص توی محافلی هست که زن و مرد با هم هستند و این همیشه یه موضوعی بوده که ازش ناراحت شدم، خیلی وقت ها به روش آوردم و گفتم که بابت این موضوع ناراحتم، خیلی وقت ها هم ته دلم نگه داشتم ناراحتیم رو!
ببینید موضوع اینه که همسر من همش دوست داره الان که پا توی خونه ی کسی گذاشت تا موقعی که بیاییم اون هم حتما همه باید به حرفهاش گوش بدن! بخصوص خانوم ها!!!!! اینه که اعصابه من رو به هم میریزه!
اصلا از اینکه همسرم بشینه و با یه مردی یا نه گروهی از مردها یکجا و تا صبح حرف بزنه ناراحت نمی شم، اما اینکه همش دوست داره همه ی مسائل رو برای خانوم ها تعریف کنه و توی جمع خانوم ها باشه و هی هم تاکید و تایید اونها رو بخواد و شروع کنه به تعریف مسائل خنده دار برای خانوم ها تا کل یه جمع چه فامیل چه غریبه رو بخندونه!
ناراحت نیستم که چرا می خواد دیگرون رو بخندونه اما باور کنید بعضی موقع ها یه چیزهایی رو و موضوعاتی رو تعریف میکنه که شاید توی این 4 سالی که با هم آشنا شدیم یکبار هم برای من تعریف نکرده، اون وقت میشینه توی جمع تعریف میکنه!
براش مهم هم نیست که طرف جوون باشه یا پیر، چه خانوم جوون باشه، چه پیر باشه، چه یه دختر بچه ی کوچیک هم باشه باز شوخی و خنده میکنه!
می دونید این چند وقته خیلی به این موضوع فکر کردم، خصوصا توی رفت و آمدهایی که داشتیم، همسر من از لحاظ ذاتی پاکه پاکه، تا اونجایی که این چند وقته خیلی از این طرف و اون طرف، دایی هاش، یا حتی پسرخاله های خودم که خیلی ندیده بودنش و باهاش مراوده نداشتن، اما امسال یه چند ساعتی رو باهاش بودن، بهم گفتن، شوهرت خیلی پسر خوبیه، آدم باهاش احساس راحتی میکنه و خیلی خودمونی و ساده ست، اصلا اهل دوز و کلک نیست و بی شیله پیله ست!
اما موضوع حرف من اینه که اولا چرا یه کم سنگین تر برخورد نمیکنه و مثلا توی جمع هایی که خانوم ها و آقایون با هم هستند، مثلا یه گوشه واسه یه مرد یا چند مرد بشینن و واسه هم حرف بزنن و این جور مسائل، توی جمع آقایون هم که دیگه هر جور خودش راحته! خب! توی جمع خانوم ها هم که در حد معمول مراوده داشته باشه یا نباشه! خوب، این خواسته ی دل منه! اما همسرم فکر میکنه که من می خوام به رفتارها و حرفهاش گیر بدم، نمی دونم شاید هم این چند وقته این قدر بهش گفتم: فکر نمی کنی دیگه خیلی پر حرفی کردی؟ فکر نمی کنی بهتر باشه که هر 10 دقیقه ای که حرف زدی یه کم هم گوش کنی؟ شاید بخاطر این حرفهاست که نمی تونم منظور حرفم رو بیان کنم.
اما امروز بعد از گذشت چند وقت بالاخره فهمیدم موضوع اصلی ناراحتی و رنجشم چی بوده! اینکه " همسرم دوست داره با خانوم ها مراوده داشته باشه و همش هم پیگیر حرف خانوم هاست و فلان دختر خاله کجا رفته؟ فلان دختر دایی بچه داره؟ دختر فلان همسایه ی قدیمی شوهر کرده؟ و این جور حرفهاش هست که ناراحتم میکنه"
علتش هم میدونم، اولیش بخاطر اینکه همسر من بچه ی اول و تک پسر خانواده شون هست! پدرشوهرم که اصولا حرف نمی زنه، خواهرشوهر بزرگم که خیلی با مادرش گرم نیست، خواهرشوهر کوچیکم که تا همین چند وقته درست مثل یه بچه بود که مادرش همش زفت و رفتش می کرد، می مونده شوهر من که تا قبل از نامزدیمون دائم با مادرش خونه ی این فامیل، اون فامیل، این آشنا و اون آشنا بوده و مدام هم حرفهای زنونه شنیده و گفته!
دلیل دومش هم بخاطر اینکه که پدرشوهر من خیلی خیلی آدم کم حرفی هست، شاید یه مهمون بیاد خونش، اگر اون حرف نزنه، پدرشوهرم هم اصلا یک کلمه هم حرف نمی زنه و بارها و بارها فقط خودم دیدم که مادرشوهرم از توی آشپزخونه هی اشاره میکنه که با مهمون حرف بزن! الان ناراحت میشه، شاید شوهر من به همین خاطر فکر میکنه اگر پیش مهمون حرف نزنه، شاید طرف ناراحت بشه!
خلاصه من موندم و این فکرهای عجیب و غریب، که از شما دوستان خوبم میخوام که اگر دوست داشتید مثل همیشه راهنماییم کنید.
ممنون و سپاسگذارم:46:

تاپیک آرامش بخشیه تبریک میگم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط del

علتش هم میدونم، اولیش بخاطر اینکه همسر من بچه ی اول و تک پسر خانواده شون هست! پدرشوهرم که اصولا حرف نمی زنه، خواهرشوهر بزرگم که خیلی با مادرش گرم نیست، خواهرشوهر کوچیکم که تا همین چند وقته درست مثل یه بچه بود که مادرش همش زفت و رفتش می کرد، می مونده شوهر من که تا قبل از نامزدیمون دائم با مادرش خونه ی این فامیل، اون فامیل، این آشنا و اون آشنا بوده و مدام هم حرفهای زنونه شنیده و گفته!
دلیل دومش هم بخاطر اینکه که پدرشوهر من خیلی خیلی آدم کم حرفی هست، شاید یه مهمون بیاد خونش، اگر اون حرف نزنه، پدرشوهرم هم اصلا یک کلمه هم حرف نمی زنه و بارها و بارها فقط خودم دیدم که مادرشوهرم از توی آشپزخونه هی اشاره میکنه که با مهمون حرف بزن! الان ناراحت میشه، شاید شوهر من به همین خاطر فکر میکنه اگر پیش مهمون حرف نزنه، شاید طرف ناراحت بشه!
خلاصه من موندم و این فکرهای عجیب و غریب، که از شما دوستان خوبم میخوام که اگر دوست داشتید مثل همیشه راهنماییم کنید.
ممنون و سپاسگذارم:46:

---

دل عزیز

علت را خوب تشخیص دادی .

به نظر می رسه همسر شما حتی دوران هویت یابی را چندان با همجنس های خودش نگذرونده و همبازیش بیشتر دخترها بوده اند . و البته نقش مادر و ارتباطات دوستانه هم خیلی مهم بوده ، احتمالاً همسر شما وابسته به مادر است ، و به سوی ارتباط دوستانه با همجنس هاش ، ( در دوران هویت یابی و بعد از آن نیز ) هدایت نشده . و چون تک پسر بوده و پدر هم اهل ارتباط و صحبت نبوده مادر بیشتر با پسرش ارتباط کلامی برقرار می کرده و به عبارتی دم خور بوده و .......

این حالتهایی که شما از همسرتون گفتید دست خودش نیست ، و شما هم مطابق با این وضعیت باید از عکس العمل نامناسب بپرهیزید . به نظر من مراجعه به مشاوره و دریافت راه کارهای تخصصی هم از سوی شما و هم همسرتون می تونه کارساز باشه .

شما در درجه اول از حساسیت ناشی از منفی بافی دوری کنید ، و سعی کنید با دید علمی به موضوع نگاه کنید و در پی این باشید که راه حل چیست .

همسرتون، پسردايي، پسر عمو، پسر خاله و .... داره؟ شايد بيشتر اقوامشون دختر دارن و اون بيچاره كس ديگه اي نداره كه از اونا حرف بزنه !

دوستان خوبم سلام! راستش فرشته ی مهربان و عزیز من هم چون دارم سعی می کنم از لحاظ علمی به موضوع نگاه کنم به همین خاطر دارم تمام سعیم رو می کنم که ناراحتی هام رو بابت این موضوعات یه جورایی پنهان کنم و بیشتر به دنبال راه حل منطقی باشم تا راه حل های احساسی و عاطفی!
اما در مورد صحبت شما مصطفی عزیز، شما درست فرمودید، شوهرم یه عمو داره که توی شهرستانه و یه پسر داره که خیلی خیلی کم میاد خونشون! سه تا عمه داره که اتفاقا همه شون پسر دارن اما همه شون تهرانن و هر چند وقت یکبار همدیگرو می بینن، شاید مناسبتی یا چشنی و مراسمی، اما می مونه خاله ها و دایی هاش که باهاشون خیلی خیلی صمیمی هستند و رفت و آمد می کنن و بسیار بسیار هم از احوال هم خبر دارن که خاله هاش که پسرهاشون خیلی کوچیک هستند و هم صحبت واسه ی همسرم نیستند، اما دایی هاش که هر کدوم تقریبا 3 الی 4 تا دختر دارن و یه دونه پسر دارن که پسرهاشون هم متاسفانه خیلی کم حرف هستند، یعنی کلا دو تا پسر می مونه که یکیشون چون داره درس می خونه اصولا مهمون می یاد یا پای لپ تابش هست یا بیرون با دوستاش، اون یکی پسر دایی اش هم خیلی خودش رو میگیره اصلا با دخترعموها و دختر عمه هاش حرفی نداره واسه ی گفتن، و با همه ی خانوم ها فقط در حد یه سلام و علیک داره، همین و بس!
مثلا فکرش رو بکنید همین پسردایی که زن و یه بچه ی کوچیک داره، توی این 4 سال یکبار نشده که با من شوخی و بگو، بخند داشته باشه، اما شوهر من تا همین چند وقت پیش، با اینکه همسر این آقا خیلی هم سر و سنگین هست، اما شوهرم با ایشون هم شوخی می کرد!!!
حالا هم فکرش رو بکنید که همه ی این دختر دایی ها شوهر کردن و دارن بچه دار میشن و از این جور حرفها، شوهر همشون سنگین، خیلی اهل حرف زدن نیستن، اصلا یه جوری برخورد می کنن که خودشون بالا می دونن، و این موضوع من رو ناراحت می کنه که شوهرم هنوز هم همون جوری، یعنی اصلا عوض نشده که حالا مثلا بگه، ازدواج کردم، یه کم مراعات کنم، اصلا!
همین عیدیه، همه ی دایی هاش و دخترهاشون و یکی از خاله هاش با هم اومدن خونه ی ما عید دیدنی، خوب چون جمعیت زیاد بود، ما هم زنونه، مردونه کردیم خونه رو! می دونید شوهر من اومد نشست بین زنها که مثلا واسه شون حرف بزنه و تعریف کنه که این جا بود که تا خواست شروع کنه، خاله اش بلند گفت: چرا این جا نشستی، پاشو برو بین مردها، واسه ی اونها تعریف کن، خاله!
همه هم زدن زیر خنده، و فکرش رو بکنید که من چقدر ناراحت شدم، با ناراحتی بهش آروم اشاره کردم، که خوب، برو بین مردها بشین!
تا حالا هم همین زندایی ها و خاله ها که وقتی حرفش میشه، از شوهرم بخاطر کاری بودنش، چشم و دل پاکیش و صداقتش تعریف کردن، وقتی پاش میافته، با نیش و کنایه و طعنه بهم میگن که شوهر توأم که زندایی همش تو زنهاست، یا چقدر شوهرت حرف می زنه، یا یه بار دختر عمه اش گفت: وای! این آقا مهدی زن هم گرفت، اصلا عوض نشد؟ گفت: چطور؟ گفت: ببین شما چقدر ساکتید و این هنوز همون جوری پر حرفه! ما گفتیم، زن بگیره، بهتر میشه و سنگین تر، اما اصلا عوض نشده که نشده!
خوب، این حرفها آدم رو اذیت میکنه دیگه!

دل عزیز:72:
نگرانی تون قابل درکه. می خوام بگم که اگه صحبتهای سایرین خیلی روتون تاثیر نذاره بقیه (خاله وعمه ومادر و...) با همین تذکراتشون این رفتارهای همسرتون رو متعادل می کنن - به مرور-

اما یه پیشنهاد برا شما دارم واونهم اینه که موردی دغدغه تون رو با همسرتون مطرح کنید یعنی اینکه بجای اینکه به ایشون بگید تو مهمونی دیشب از اینکه با خانمها بگوبخند کردی ناراحت شدم ودر شان شما نیست که .... بگید از اینکه با مثلا الهام گرم گرفته بودی برام خوشایند نبود و سعی کنی ناراحتیتو از این رفتار براش بیان کنی.

برادر خوبم baby عزیز! من روز پنج شنبه با شوهرم صحبت کردم در این مورد، و اولش هم در مورد ذات ایشون و صفات خوبشون براشون گفتم، اینکه آدم متواضعی هستی و اگر من بخوام و بهم بگن که به ذات همسرت نمره بده، حتما نمره ی 20 رو می دم، اما بهش گفتم: تا حالا دقت کردی که وقتی یه مهمون از خونمون میره یا یه مهمونی میریم، بعدش من همیشه یه کم توهم هستم و ناراحتم؛ گفت: آره، گفتم: به نظرت بخاطر چی هست؟ گفت: شاید بخاطر زیاد حرف زدن منه! گفتم: ببین من یه پیشنهادی دارم، گوش کن اگر دوست داشتی انجامش بده، گفت: باشه! بهش گفتم: توی مجالس مردونه که هر جور دوست داشتی رفتار کن، زیاد حرف بزن، هر جور که راحتی! توی مجالس زنونه هم که یا نمی یای یا اگر اومدی اصولا خیلی پر حرفی نمی کنی! می مونه مجالسی که مختلطه، دوست دارم توی این جور مجالس، شما به جای اینکه برای همه حرف بزنی، بشینی با چند تا مرد یه کناری یا نه یا دوستت یا مردی که کنارت هست، یه حلقه بزنید و با هم صحبت کنید، بهش گفتم: من فهمیدم که چرا ناراحت میشم، برای اینکه شما برای زنها همش میخوای حرف بزنی و همش هم دوست داری که فلان زن حرفت رو گوش کنه، فلان زن حواسش به حرفهای شما باشه و این مراوده ی با خانومهاست که ناراحتم میکنه!
گفت: باشه! قبوله! به نظر من پیشنهاد خوبی هستش!
بچه ها! من این پیشنهاد رو دادم و ایشون هم قبول کردن اما تا عمل به اون راه درازی هست!
نمونه اش همین دیروز که رفته بودیم سیزده بدر، راستش خانواده ی من خیلی پرجمعیت هست و خواهرهام هم که دیگه تقریبا راحت! خوب، من نظرم اینه که شوهرم خودش باید رعایت کنه و آقاگونه رفتار کنه؟! شوهرم، همیشه با خواهر بزرگترم که سنشون از ایشون بزرگتره، بگو و بخند میکرد و خوب منم میگفتم که فقط با اینه که این جوریه، مثلا با خواهرهای دیگه ام که ازدواج کردن این جوری نیست، اما دیروز دیدم که خیلی راحت، حتی دیگه مثل خود ما که اسم خواهرهام رو با اسامی کوچیک صدا می کنیم همین جوری همه ی اونها رو با اسم کوچیک صدا میکرد، حالا با همشون بگو، و بخند و بحث و والیبال و از این جور حرفها، حتی با دختر عموهام!
دیگه حواسش هم به من نبود، من هم خیلی ناراحت شدم از این همه بی ملاحظه گی، از این رفتارها، اما تمام سعیم رو کردم که ناراحتی پیش نیارم، آخه! اگه مثلا شوهرم بخواد این موضوع رو علنی عنوان کنه، همه ی خانواده ام به یه چشم دیگه به من نگاه می کنن، به چشم یه آدم عقده ای، یه آدم با فکر و قلب خراب! راستش نمی خوام دیگه در مورد خواهرهام هم باهاش حرف بزنم، نمی خوام یه فکر دیگه بکنه! آخه! واقعا بعضی موقع ها فکر می کنم که باید یه سری نکات رو خودش رعایت کنه، درسته! قبلا هر جوری که بوده اما دلیل نمیشه که دیگه حالا هم که ازدواج کرده این جوری بخواد رفتار کنه!
هزاران بار خودم رو واسش مثال زدم، بهش گفتم: اصلا دقت کردی یا دوست داری که مثلا پسرخاله های من باهام صمیمی بشن یا بخوان اسم کوچیک من رو خیلی راحت صدا بزنن؟ میگه: نه! دوست ندارم، میگم پس فکر نمی کنی که درست باشه، شما هم دختردایی هات رو با اسم کوچیک صدا می کنی؟ میگه، می دونم حق با شماست! سعی می کنم که از این به بعد رعایت کنم. اما تا میریم خونه ما باز همه چیز یادش میره، آخه! خانواده ام اصلا تو قید و بند این جور حرفها نیستند.
بچه ها! توی ایام عیدیه به سرم زده که خودم هم حتما یه مشاوره برم، احساس می کنم که خیلی به رفتارها و گفتارها و تیپ شخصیتی همسرم دارم گیر میدم، شاید دارم یه جورایی مثل یه اسیر باهاش رفتار میکنم، میترسم احساس کنه که آزاد نیست، احساس کنه که همه ی حرفهای من راجع به اون و شخصیتش و رفتارهاش هست و خسته بشه، فکر می کنم که یه جورایی اذیت بشه و یه جایی دیگه کم بیاره و باعث بشم که درست مثل مواقعی که زندگیم یه گلستان به معنای واقعی میشه من با یه ناراحتی کوچیک باعث میشم که همه چیز به روز اولش و بدتر از روز اولش برگرده و باز روز از نو روزی از نو! توی این زندگی هم باعث بشم که دیگه حرفها و رفتارهام براش خسته کننده بشه، این ناراحتی هام که شاید به نظر همسرم خیلی هاش مسخره و بی خود هست خسته اش کنه! بچه ها! نمی دونم من دارم زندگی رو سخت میگیرم، یا نه واقعا باید این جور مسائل حل بشه!
احساس می کنم که شاید زندگیم امتیازات بزرگی داشته باشه، اما واقعا کمبودهایی هم که توش وجود داره خیلی خیلی مهم هست!به غیر از این مورد، همین وابستگی همسرم به مادرش، فکرش رو بکنید کل عید من رو هیچ جا نبرده تعطیلات؛ بیشتر جاهایی هم که ما عید دیدنی رفتیم با مادرش و پدرش رفتیم، حالا یه سیزده بدر من گفتم که می خوام با خانواده ی من باشیم، شاید سه روز بین مون بدخلقی و عصبانیت و بی مهری بود تا بالاخره راضی شد که پدر و مادرش با ما نیان، تازه، به خانواده اش هم فهموند که ما سر سیزده بدر با هم مشکل داریم و باز هم طبق روال روزهای نامزدی مادر محترمشون بین ما قرار گرفتن تا مشکل ما رو با گفتن این حرف که خوب نه ما با شما نمی یاییم، می دونم درک می کنم که خواهرهات پیش آقا ( پدرشوهرم) راحت نباشن! تازه چقدر هم مادرشوهرم پیش شوهرم خودش رو عزیز کرد که نه! پسرم، شما برید هر جا که خوش باشید ما هم خوشیم.
اما به محض اینکه ما غروب خونه رسیدیم و فهمیدم که پدرشوهرم اینها موتور رو دادن دست یکی از پسرهای همون فامیلی که باهاش رفته بودند سیزده و حالا بعد از کلی خرج کردن برای ماشین، حالا باید چقدر خرج موتور هم بکنن، شوهرم رو چقدر ناراحت کردند و در آخر هم گفتن که چی میشد ما رو هم با خودت می بردی که حالا این اتفاق نمی افتاد و چقدر با شوهرم بحث کردند و بیچاره رو زیر فشار گذاشتن و آخرش هم شوهرم اومد پایین گفت: نمی دونم از دست شما دو تا چیکار کنم، تو یه جور تحت فشارم می زاری که پدر و مادرت رو نبریم، اونها یه جور! موندم.
آخر شب هم مادرشوهرم اومد پایین و بعد از کلی دوباره طبق سیاست زنونه اش با آرامش حرف زدن، که حالا چیزی نیست درستش می کنیم، خوب شد که به خودمون چیزی نشد و طبق روال معمول با قربونت برم و دو تا بوس شوهرم رو راضی کرد و شوهرم هم پیش مادرش میگفت: از سال دیگه سیزده بدر با هردوتون هستم، هیچ جا نمی برمتون، مادرش هم میگفت: آره! میگن سیزده اصلا نحسه!
همیشه همین طوریه! تا اتفاقی می افته باید مادرش در جریان باشه، باید دلداریش بده، باید تموم حرفاش رو سیر تا پیاز بهش بگه، دیگه خسته شدم، احساس می کنم هیچ رازی بین من و همسرم وجود نداره، بجای دو نفر چهار نفریم که مادرشوهر و پدرشوهرم هم شریکن توی این زندگی!
از کوچکترین موضوع بین مون باخبر میشن تا ریزترین موضوعات مالی مون! شوهرم مثل یه بچه ای که از مدرسه میاد تا خونشون میرسه همه چیز رو برای مادرش تعریف میکنه!!!!!! یا شوهرم دقیقه به دقیقه بالاست یا مادرشوهرم پایینه، راستش منم که صبح خونه هستم و بعد از ظهرها تا ساعت 7 سر کارم، دقیقا موقعی که شوهرم میاد خونه یعنی ساعت 5، من خونه نیستم و این جوری هم نیست که بشینه خونه خودمون یه چیزی بخوره، حتما میره بالا و تا موقعی که بیاد دنبال من بالا میشنه، تا حالا چند بار هم سر اینکه یه خونه ی جدا بگیریم بحثمون شده و شوهرم هر بار سفت و سخت اعلام کرده که من نمی تونم پدر و مادرم رو تنها بگذارم! می دونید یه جورایی احساس بدی می کنم، چون از اولش شوهرم پیش پدر و مادرش بهم خیلی راحت بی احترامی می کرد و تحقیرم میکرد، البته الان این طور نیست، اما خوب باز هم اون احساسات بد همیشه توی قلبم هست! یه رنجش ریز همیشه همراهمه!
بچه ها راهنماییم کنید. ممنونم

دل عزیز
به نظر من شما باید مسائل تون رو دسته بندی و اولویت بندی کنید و اونهایی که اولویت پایین دارند رو ازشون گذشت کنید و به شوهرتون تذکر ندید
چون اگه مدارم در حال ایراد گرفتن از شوهرتون باشید زندگی به کام دوتاتون تلخ می شه
پس مسائلی که خیلی مهم نیست رو به شوهرت نگو
با توجه به نوشتن های شما به نظر من الان اولویت بالا رو استقلال شما داره نه اینکه با خانواده شوهرت سیزده بدرد برید یا نه و یا اینکه همسرت با خانم ها چطور برخورد کنه

آتنای خوبم می دونم که نباید توی زندگی خیلی ریز شد و همه ی مسائل کوچیک و بزرگ رو بزرگ دید. و موضوع من سر این نیست که سیزده بدر با هم باشیم یا تنها بلکه این نمونه ای بود از وابستگی همسرم و مشکلات زندگیم، در مورد اولویت بندی هم راستش منظورتون رو از استقلال متوجه نشدم، اما با این کلمه که باید در مورد مشکلاتم اولویت بندی داشته باشم، موافقم!
پس لطفا کمکم کنید تا با آرامش بتونم به یه دسته بندی و همین طور به یه نتیجه ی خوب برسم.
ممنونم

دل عزیز
کدورت بین زوجها درخصوص دید وبازدیدها ، کجا بریم ؟ با کی بریم ؟ کی بریم و..... پیش میاد و اختلاف نظر طبیعیه .
این کدورتها در برخی ایام سال و یا مناسبتها بیشتر میشه تا جائیکه یه روانشناس آمار می داد که میزان تنش و قهر بین زوجین حدود نیم ساعت بعد از لحظه سال تحویل به اوج خودش می رسه.
بنده هم تو تاپیکی که تجربه هامو آوردم یه مواردی رو بیان کردم با خوندنش ومدیریت دید وبازدیدها شاید بتونید بخشی از مشکلاتتون رو کاهش بدید.
http://www.hamdardi.net/thread-10532-post-102833.html#pid102833

بچه ها ببینید حالا که صحبت اولویت بندی شده من یه اولویت بندی از مشکلاتمون رو از قبل روی برگه داشتم که به شرح زیر براتون می نویسم.
1. موضوع زود عصبانی شدن های همسرم که البته نسبت به قبل خیلی خیلی بهتر شدن اما این در حدی نیست که نمود داشته باشه، چون من خودم باهاشون زندگی می کنم متوجه یه سری تغییرات در خلق و خوی ایشون شدم و امروز هم تنها هدفم از بهتر شدن اخلاق های ایشون خودشون هستند، یعنی سلامتی و آرامش خودشون! و همین طور مطرح شدن این موضوع که بد خلقی ایشون باعث شده که بسیاری از ویژگی های خوب ایشون از دیده پنهان بمونه!
2. روشهایی هست که من و همسرم در رویارویی با مشکلات به کار می بریم، به نظر من این روشها از شخصیت کودکانه ی ما نشأت گرفته و هنوز هم اصلاح نشده و اون حالت قهر و ناراحتی و گریه در من هست و داد و بیداد و عصبانیت و اصولا فحش و ناسزا در همسرم هست که البته هر دوی ما داریم تمام سعی خودمون رو انجام میدیم که عاقلانه تر برخورد کنیم.
3. موضوع حساسیت های من نسبت به رفتارها، گفتار، شخصیت و پیشرفت ظاهری از لحاظ گفتاری، برخوردی و موقعیت اجتماعی همسرم هست که توی ارسال قبلیم نگرانیم رو از این بابت براتون گفتم.
4. به نظر من با نگاه دقیقی که به زمان دعواهامون با همسرم داشتم، به این نتیجه رسیدم که شدیدترین دعواهای بین من و همسرم 1. ( الیته با عرض معذرت از دوستان گلم به خاطر مطرح کردن این موضوع) در زمان چند روز مانده به عادت ماهیانه ی بنده بوده که من واقعا ناخواسته عصبی و بی حوصله و دیگه واقعا خسته میشم و انتظاراتم مبنی بر توجهات همسرم زیاد میشه و درست در این مواقع هست که زودرنج تر میشم و همسرم خوب متوجه شدم که درک درستی از این دوران یه زن نداشت ( البته در این مورد و شرایط روحی و جسمیم با ایشون صحبت کردم و فقط گوش کرد و گفت: متوجه شدم.) 2. چون شغل همسرم جوری هست که این کار رو تموم کرد باید دنبال این باشه که ساختمان دیگه ای رو برای ساخت شروع کنه و در مواقعی از سال هست که همسرم شاید نزدیک به یک ماه رو دنبالش میره اما پیدا نمیکنه، توی همچین مواقعی اگر ما پس انداز هم به اندازه ی کافی داشته باشیم، باز هم هزینه های معمول خونه براشون سنگین میشه و در این مواقع خیلی بی حوصله میشه و بی خواب و البته بی توجه!
5. مشکل بعدی فکر می کنم تفاوت در هدف هر یک از ماست، یعنی تمام هدف و منظور همسرم اینه که از لحاظ مادی یه پیشرفت بالایی داشته باشه و تمام سعیش اینه که با برنامه ریزی دقیق امسال بتونه هم خودش رو از لحاظ شغلی مستقل کنه و هم درآمد بالایی داشته باشه و همین اینکه خونمون رو به یه منطقه ی بالاتر و بزرگتر ارتقاء بده ( البته با شرایطی که گفتم براتون، یعنی به همراه پدر و مادرشون، خونه ی بزرگتر در دو طبقه ی مجزا که من اصلا مایل به این موضوع نیستم، هر بار هم توی خونه ی خودمون باهاش راجع به این موضوع صحبت می کنم و نظرم رو میدم باز هم وقتی میریم پیش پدر و مادرش میگه، امسال ان شاء ا... خونمون رو عوض کنیم، یا دو تا خونه کنار هم بگیریم، یا دو طبقه با دربهای جداگانه!)

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آقای baby عزیز، ممنونم از لینکی که برام گذاشتین، راستش من در مورد موضوع برنامه ریزی برای تعطیلات نوروز، شاید یک ماه از قبل به همسرم گفتم که بیا در مورد تعطیلات برنامه ریزی داشته باشیم که کجا بریم؟ کجا نریم؟ و از این جور حرفها! هر بار میگفت: زوده، چه خبره! اصلا برنامه ی کاری من مشخص نیست که بخوام در مورد این جور چیزها صحبت کنم.
اون روز وقتی برای آخرین بار خواستم باهاش صحبت کنم، بهش گفتم: خیلی دوست دارم که شوهرم همیشه برای تعطیلاتی که پیش میاد، از قبل برنامه ریزی داشته باشه، این جوری احساس می کنم که اون هم دوست داره که تعطیلاتش رو با همسرش بگذرونه و به با هم بودنمون فکر می کنه!
و دیروز هم بهم گفت: که تصمیم گرفتم، سال دیگه سیزده بدر جایی نرم!!!!!!!!!!
نمی دونم، از دوستان خوبم درخواست می کنم که کمکم کنید تا با مدیریت درست بر مسائل زندگیم بهتر بتونم از این زندگی و در کنار همسرم بودن، لذت ببرم.
ممنونم

دوستان خوبم سلام، بچه ها خیلی نگرانم، خیلی ناراحتم! اصلا بدجوری آشفته ام، نمی دونم چه کار باید بکنم، واقعا گیچ شدم، تا همین چند وقته پیش فکر می کردم که شاید رشته ی زندگیم دستم اومده و دیگه راحت تر از این میتونم زندگی کنم، اما فکر می کنم که اشتباه کردم.:316::302:
وضعیت زندگیم جوری شده که یا خوبه خوبیم، اون قدر که فکر می کنی زندگیت مثل بهشته و همسرت بهترین مرد روی زمینه و برای حاضره هر کاری بکنه! و یا اون قدر با هم بد میشیم که احساس می کنم این بدترین انتخابی بود که توی زندگیم داشتم و شاید هیچ وقت من وارد این زندگی نمی شدم و بدترین حرفها و رفتارها رو نسبت به هم روا می داریم.
بچه ها! من احساس خستگی نمی کنم اما فکر می کنم که شاید این رفتارهای زننده که شاید باید هیچ وقت به وجود نمی اومد به وجود اومده و من دچار یه سرافکندگی توی این زندگی شدم، می دونم فکر می کنم بنای این زندگی از ابتدا اشتباه بوده و کچ گذاشته شد توسط من و همسرم و حالا هم به این راحتی نمی تونیم که صافش کنیم، چون هر دومون یه جورایی به اجبار داریم به یه سری اصول مزخرف و بد و عادات بی پایه و سست کننده ی زندگی داریم عادت می کنیم و هر دومون هم یه جورایی داریم ذره ذره آب میشیم و واقعا نمی دونیم که باید چه کار کنیم!
می دونید من و همسرم مطمئن هستیم که همدیگه رو دوست داریم ولی از یه طرف هم نه می تونیم از هم جدا بشیم نه می تونیم با هم زندگی کنیم، خیلی دلم می خواد که یه مدت کنار هم نباشیم، یه مدت به این فکر کنیم که بدون حضور هم به خودمون و به اصلاح اخلاق و خصوصیات بد رفتاری مون فکر کنیم و بعد دوباره یه زندگی نو و تازه رو شروع کنیم؟ اما نمیشه!!!!!!نمیشه نمیشه!!!!!!:302:
بچه ها! زندگیم داره به ورطه ی سقوط و نابودی کشیده میشه! به سمت بی مهری و بی حرمتی و بی محبتی و اصلا دیگه نظر من اینه که یا همین جوری بدون هیچ رابطه ی ادامه بدیم یا بهتره که طلاق بگیریم، امروز هم همسرم بعد از دعوای صبح، رفته و همه چیز رو به خواهر گفتم و من همیشه از این بی عرضگیش که خودش نمی تونه مشکلاتمون رو حل کنه متنفر بودم و خواهم بود و در آخر موندم.........

دل عزیز:72:
من هم همین موارد رو تو زندگیم پشت سر گذاشتم ، لحظات خیلی خیلی خوب مثل بهشت و لحظات بسیار بد مثل جهنم .
گذشت زمان ورسیدگی به نهال زندگی باعث تنومند شدن اون و تعادل در ادامه مسیر زندگی میشه.
این مسائل در همه زندگیها هست و باید اجازه بدید با گذشت زمان و مراقبت از انجام ندادن تصمیم گیری ها /کارهای اشتباه در مواقعی که از دست هم حسابی ناراحتید به مرور این مرحله از زندگیتون رو طی کنید.
اگه در گفتگوهاتون به مشکل می خورید و به درگیری ختم میشه مقالاتی در خصوص مهارتهای ارتباطی رو که درسایت هست مطالعه کن.
در حالیکه همدیگه رو دوس دارین ، که واقعا هم همینطوره پس به خودتون فرصت بدید ، مشکلاتتون رو رو هم نریزید تا یه کوه بشن ، مورد به مورد سعی در حل کردنشون داشته باشید.
از طلاق و... حرفی نزنید بلکه بهش فکر هم نکنید ، افکارتون رو رو حل مشکل متمرکزکنید.:72:

آقای baby عزیز از اینکه همراهم هستید و به عنوان شخصی که تجربه ی زندگیش بیشتر از منه کمکم می کنید ممنونم، راستش احساس می کنم که باید به طلاق فکر کنم، چون نمی تونم به این موضوع فکر کنم که باید سر هر موضوع کوچیکی داد و بیداها و تحقیرهای همسرم و همین طور ضربات سنگینی رو که وقتی عصبانی میشه و به سمتم میاد رو تحمل کنم، از طرفی اون قدر دوستش دارم که وقتی به مشکل بر میخوریم دوست ندارم دیگرون بدونن و در جریان باشن، چون احساس می کنم یه امیدی باید وجود داشته باشه برای اتفاقات آینده!
اما باور نمی کنید ما امروز صبح با همسرم دعوا داشتیم و ایشون دوباره همون رویه ای رو که سالهاست به اون عادت داشتن رو انجام دادن و این موضوع من رو هم عصبانی کرد و دوباره کار به جاهای باریک تر کشیده شد، و ایشون امروز بعد از ظهر رفته و همه چیز رو به مادرم، به خواهرام گفته و زنگ هم زده که امروز سر کار دنبالت نمی یام، من دیگه خسته شدم، اگر هم طلاق بخوای نه طلاقت می دم نه مهریه ای!!!!
من فکر می کنم به این شکل نمیشه ادامه داد، اما دارم تمام سعیم رو می کنم که حداقل اگر کار به جاهای باریک کشید عذاب وجدان نداشته باشم و امروز تصمیم گرفتم که وقتی به خونه رفتم، هم جای خوابم رو جدا کنم و هم اینکه کاری به کار همسرم نداشته باشم، فقط در حد یه رابطه ی خیلی خیلی سرد و معمولی!
شاید این جوری برای مدتی واسه ی هردومون بهتر باشه، اما خوب، نمی دونم عکس العمل همسرم چه جوری خواهد بود که من رو به واکنش مجبور نکنه!
خیلی نگران و داغونم! دوست دارم که توی زندگیم مدیریت درستی بر مسائلمون داشته باشیم و مثل دو تا دوست عاقل حلشون کنیم اما متاسفانه نمی تونیم.:302:
الان خواهرهام زنگ زده بودن که چی شده؟ شوهرت اومده و همه چیز رو برای ما تعریف کرده، من هم به دنبال سند عقدنامه ام خونه ی مادرم رفتم و مادرم هم خیلی نگرانه! اما در واقع من اصلا نمی تونم که از همسرم جدا شم، چون شرایط خانواده ام از اون چیزی که فکرش رو بکنید هم بدتر هست و اصلا خانواده ام اون قدر خودشون مشکلات دارن که من دیگه نمی تونم خودم رو به اونها تحمیل کنم، بعضی موقع ها فکر می کنم که خدا! چقدر در حقم بی انصافی کرده، اون قدر که حتی جایی ندارم که وقتی قهر می کنم و حتی برای چند روزی که همسرم ادب بشه، برم اونجا!
بچه ها! توی این شرایط به نظرتون راه حل بهتری هم هست!

دختر خوب داری چی کار می کنی
نمی خوای دست از سر این شوهرت برداری نمی خوای حساسیت هایت را کم کنی
پس ادامه بده تا نتیجه اش را ببینی

دل عزیز در مورد مشابهی مطلب جالبی از مدیر همدردی عزیز فقید :311: خواندم که الان جواب شماست:
"منفعل از او نباش. خود برانگیخته و مسئولانه رفتار كن (تغییر تدریجی واقعیت ها).
وقتی شما بر اساس اشتباهات یا رفتار او تحریك می شوی. یعنی منعل از اویی. اگر [باب میل شما] رفتار كند در شما احساس خوب ایجاد می كند،‌وقتی [خلاف انتظار شما] برخورد می كند،‌ در شما احساس ناخوشایند بر می انگیزد. این یعنی شما منفعل هستید.
باید این روش را عوض كنید. شما باید خودتون فاعل باشید. نه تحت تاثیر او . لذا برای خود یك استراتژی بریز و براساس آن عمل كن.
اشتباه رایج همسران اینست كه سعی می كنند عیوب همسرشان را كشف و در رفع آن بكوشند. در حالیكه باید به عكس كنند. یعنی نقاط مثبت همسرشان را بیابند و با تعریف و تائید آن،‌آن را گسترش بدهند به نحوی كه عیبها را بپوشاند. "

ضمنا امشب را نه به خودت زهر کن نه به همسر دلبندت. پاشو یه شام خوشمزه بپز، یه میز باحال بچین، وقتی هم اومد خونه یه کوچولو سنگین سلامش کن و بعد هم دعوتش کن به شام. دیگه هیچ اشاره ای هم به دعوای امروز نکن مطمئنم خودش کم کم میاد و عشقولانه ازت دلجویی میکنه.
پس پاشو یه یا علی بگو و افکار منفی ویرانگر را بریز بیرون. شب خوبی را برایت آرزومندم:43:

دوست خوبم بی دل عزیز ممنون از مطلبی که برام قرار داده بودی! راستش این دقیقا مورد مشابه منه! یعنی من منفعل هستم و این رو می پذیرم.
ببینید امروز خواهر بزرگم کلی با من صحبت کرد و در آخر به این نتیجه رسیدیم که شما چون خیلی خیلی در مورد هر موضوعی فکر می کنی و دقیقا می خوای که اون موضوع رو با همسرت توی هر شرایطی مطرح کنی، پس شما باید یه کم صبور باشی و شروع کنی به تمرین دقیق این موضوع که هر وقت فکری توی سرم هست که احساس می کنم که باید با همسرم مطرحش کنم، در اون لحظه تغییر وضعیت می دم و تغییر مکان میدم و با خودم میگم: " لعنت بر شیطان یا " استغفر ا... ربی و اتوب الیه" و یا جملات مشابه تا اگر قراره بار منفی یا احساسی اون موضوع توی ذهنم 100 باشه اون رو با این رفتارها به 50 تغییر داده باشم.
بچه ها امیدوارم که بتونم این طرح رو عملی کنم، احساس می کنم باید ساده تر از این حرفها زندگی رو بگیرم تا بتونم زندگی کنم.
اما در مورد موضوع منفعل بودن، لطفا کمکم کنید تا بتونم تغییر رویه بدم، یعنی من باید از کجا شروع کنم و دقیقا چه کاری رو انجام بدم.

دوستان خوبم سلام، راستش خیلی دلم می خواد که کمی به سمت عدم وابستگی و زندگی راحت تر و دلچسب تر قدم بگذارم؛ اما هنوز موفق نشدم، هنوز نتونستم تفاوت بین بی توجهی های همسرم، یا بی محبتی و کلمه ی عدم وابستگی رو تشخیص بدم، توی زندگی!!!!!!!
هنوز این سوال توی ذهنم هست که اگر قراره که من خودم برم، خودم بیام، خودم شاد باشم، خودم غمگین باشم، اصلا خودم باشم، بدون اینکه به این موضوع فکر کنم که رفتارها، ناراحتی ها، غم ها و شادیهای همسرم، روی رفتار و روحیات من تاثیری نداشته باشه، پس تفاوت من با دوران مجردیم چیه؟ پس مگر نه اینکه من ازدواج کردم تا یکسری از مشکلاتی که شاید توی دوران مجردی برام سخت بود رو به کمک همسرم مرتفع کنم؟ پس مگر نه اینکه من ازدواج کردم که شریک یه زندگی باشم؟ شریک مردی باشم توی همه ی لحظاتش؟ توی غم ها غمخوار و توی شادی ها آرام بخشش؟ پس لطفا به من بگید که من چه جوری هم خودم باشم، هم تمام جسم و روح و روانم در اختیار مردی باشه که باهاش دارم زندگی میکنم؟ چه جوری هم متوقع نباشم و هم توقع برآورده کنم؟
چه جوری دوستش داشته باشم بدون اینکه بهش بگم این کار رو برام انجام بده تا من هم دوستت داشته باشم و نه اصلا در من هم احساس دوست داشتن به جوشش بیاد و تحریکی بشه؟ بچه ها لطفا کمکم کنید تا راه درست تر رو انتخاب کنم با آگاهی!!!!
ممنون و سپاسگذارم

سلام به دل عزیزم
مسائل زندگیت را خواندم و خیلی ناراحت شدم
دوست عزیزم شما باید شروع کنید یک سری کارها و تمرینات را بر روی خودت انجام بدی و خیلی سریع هم اینکار را شروع کن.دوست خوبم شما نسبت به همه ی کارهای خوب و بد همسرت واکنش بد نشان می دهی و این باعث میشه که همسرت احساس کنه که فقط داری غرغر می کنی که در واقعیت هم بسیاری از مسائل را داری با هم قاطی می کنی و نکات مثبت همسرت را هم منفی می بینی
مثلا من اگر جای شما بودم اگر همچین همسری داشتم که این قدر احل بگو بخند و صمیمیت بود کلی بهش افتخار می کردم.من هیچوقت دوست ندارم همسرم با دختر خاله و دختر عمش و اینا رسمی صحبت کنه چون اون ها مانند خواهرش هستند.به خصوص اگر قبل از ازدواج رسمی نبوده که دیگه اصلا اینکار را ازش نمی خوام.به نظر من همسر شما اصلا مردی نیست که هیز باشه یا دنبال خانم های دیگه با افکار منفی باشد و این کارها و صحبت هایش در جمع خانم ها فقط نشانه ی مدل رفتاری ایشان و مدل بزرگ شدن ایشان است.
من اگر جای شما بودم وقتی کسی بهم می گفت که همسرم بعد از ازدواج هم هنوز اهل صحبت و شوخی و اینا است هم کلی افتخار می کردم هم اینکه در جواب اون فامیل می گفتم من به همین دلیل باهاش ازدواج کردم و اینکار همسرم را دوست دارم و دهان اون طرف را می بستم که دیگه حرفی نزند.
شما همش داری سعی می کنی که همسرت را تغییر بدهی در تمامی جوانب و اینکار باعث میشه که همسرت واکنش بدی نشان بدهد.
به نظر من به جای اینکه این همه چیز همسرت گیر بدهید هم روی خودت هم روی همسرت کار کن که دیگران را در مشکلاتتان دخالت ندهید و بقیه ی اختلاف سلیقه هایتان را فعلا کاری نداشته باش.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

به نظر من این قدر مشکلاتت را نرو برای فامیلت تعریف کن چون انها این مسائل در ذهنشان می ماند و بعدا در حالیکه این مسائل برای تو حل شده است انها این مسائل شما دو نفر را در ارشیو نگه می دارند و مدت ها بعد سر هر موضوعی این مسائل را برایت یاداوری کرده و نکات منفی را کنار هم می گذارند و احساسی برخورد کرده و مشکل شما را حادتر می کنند.

دوست خوبم مهسا جان، عزیزم، ممنونم از نکاتی که برام یادآوری کردید! راستش من هم با موضوع آخری که مطرح کردید موافقم، اینکه ما نباید موضوعات زندگی مون رو برای دیگران مطرح کنیم، اما نمی دونم چرا با اینکه سعی می کنم جوری برخورد کنم که دیگران توی زندگیم نباشن اما نمیشه، این چند وقته هر اتفاقی که توی زندگی مون افتاده همه فهمیدند، البته این رو هم بگم که همسرم چون شخصیتش برون گرا هستند، توی خونه ی خودمون با داد و بیداد به خانواده ی خودشون می فهمونن و بعد از دعوا هم با زنگ زدن به خواهرام و مادرم باعث میشن که خانواده ی من متوجه شن که توی زندگی مون به چه مشکلی برخوردیم و این جوری دائم به دیگرون اجازه میدن که توی زندگی مون باشن!
در مورد موضوع برخوردهای ایشون هم راستش من همیشه دوست داشتم که همسرم طبعا یه مرد سنگین باشه و سعی کنن که توی مراوداتشون حد و حدود و حریم رو رعایت کنن که متاسفانه واسه ی همسر من همه به یه چشمن! بعضی موقع ها واقعا دیگه آدم نمیتونه تحمل کنه که یه آدم با همسرش هم همون جوری رفتار کنه که با یه دختر غریبه یا نه یه دختر از فامیلشون که این حس رو به من منتقل میکنه که هیچ تفاوتی بین من و دیگران نیست!!!!! من که واقعا نمی تونم همچین رفتاری رو قبول کنم.
اما در مورد روابطم با همسرم، راستش زندگیم دوباره همون آرامش قبل رو به خودش گرفته و سعی می کنم که خودم رو کنترل کنم و یه تغییر دیدگاه کوچولو هم داشتم که نیازی نیست که همه ی مسائل رو توی زندگی بزرگشون کرد، بعضی موقع ها با یه لبخند کوچیک میشه همه چیز رو به سادگی تمومش کرد!
و مورد دیگه که توی دستورالعمل زندگیم قرارش دادم اینه که سعی کنم خودم به خودم انرژی بدم، خودم خودم رو شارژ کنم و به قولی خودم باشم، همون آدم پر انرژی و امیدوار و متوکل و بااراده که خیلی هم اهل مطالعه و برنامه ریزی هست!!:43::227:
سومین چیزی که دارم با همه ی سعیم انجامش میدم، توجه و محبت به همسرم هست که واقعا توی زندگی معجزه میکنه و این البته تجربه ی 5 روزه ی منه و تمام سعیم رو انجام میدم که کنترل از دستم خارج نشه و عصبانی نشم و سعی کنم که با صبر و درایت و حوصله به اهدافم و شاید از جمله به تغییر بعضی از ویژگی های نادرست همسرم بپردازم.
و یه نکته ی دیگه ای که خیلی ذهنم رو درگیر کرده و باید به یه باور قلبی در وجود خودم برسونمش اینه که جدای از ظاهر یه آدم، مثل موقعیت اجتماعی و کلاس و تحصیلات و این جور حرفها همسرم، یه آدم فوق العاده ست از لحاظ انسانیت و باطن! از لحاظ قلبی و ذات واقعا قابل تحسینه، از لحاظ کمک به دیگران حالا توی هر قالبی که میخواد باشه اون یه انسان فوق العاده ست و این برام ثابت شده و باید جزو باورهای شخصیم قرارش بدم که با وجود همین ویژگی ها هم میشه که خوشبخت بود و شاد و عاشق!:46::311::43:
بچه ها! ممنونم از اینکه بهم توجه کردید و نکته ی دیگه ای که هست اینه که از دوستان خوبم، و بخصوص از بالهای صداقت عزیز خواهش می کنم که کمکم کنه تا وابستگیم رو نسبت به رفتارها و در کل همسرم به حداقل برسونم و اون قدر دلبسته اش باشم که سخنان دیگران روی باورهای ذهنیم نتونه تاثیرگذار باشه!
ممنونم