تصمیم به جدایی گرفتم لطفا راهنماییم کنید.

سلام دوستان

من ده ساله که ازدواج کردم و یه دختر 6 ساله دارم. همسرم اگرچه ازدرون ادم خوبیه ولی متاسفانه ادم تنوع طلبیه که به قول خودش حتی یک روز هم نمیتونه تنها باشه.

اوایل فکر میکردم میشه کاری کرد که دست ازروابطش بردارد ولی به مرور زمان متوجه شدم که نه میخواد و نه میشه.

چندسالی هست که به جدایی فکر میکنم ولی بخاطر وابستگی به همسرم .کم سن بودن دخترم ونداشتن استقلال مالی خیلی جدی روی طلاق بحث نمیکردم. در حقیقت کج دار و مریز باهاش جلو میومدم و سعی میکردم اون قسمت خوب اخلاقش را بیرون بکشم.

ولی الان شغل خوبی دارم که از لحاظ مالی میتونم خودم را تامین کنم. دخترم هم بزرگ شده و کمتر نگرانشم و واقعا هم دیگه اعصابم کشش این خیانتها را ندارد.

توی این چند سال هر زمان خیانتهاش رو میشد روشش این بود که یا دعوا راه می انداخت و بعدش تا دو سه ماه قهر میکرد و دوران قهر هم انقدر اذیتم میکرد که پشیمون میشدم یا اینکه چند روز قهر میکرد و از خونه میرفت تا اب ها که از اسیاب افتاد دوباره برگرده. متاسفانه چون من هم روی طلاق جدی نبودم نگران میشدم و یه جوری میخواستم که دوباره برگرده به زندگی.

حالا قضیه من این شده که تقریبا توی یک سال گذشته تمرکزم را گذاشتم روی خودم تونستم شغل خوبی پیدا کنم و تقریبا از اون وابستگی که به همسرم داشتم بیرون بیام. توی این یک سال هم متوجه روابط همسرم میشدم ولی سکوت کردم چون میدونستم که دیگه دعوا کردن و بحث کردن هیچ فایده ای ندارد.

تا اینکه چند روز پیش عکسهایی از همسرم با یه خانم دیدم که خیلی شدید ناراحت شدم چند روزی هم دندون روی جگر گذاشتم و چیزی نگفتم ولی دیگه طاقتم تموم شد و به همسرم گفتم. اون هم مثل همیشه شروع کرد حاشا کردن ولی وقتی دید من اصلا حرفهاشو قبول ندارم و از همه چیز باخبرم مثل دفعات قبل رفت وسایلش را جمع کرد باز به حالت قهر خونه را ترک کرد.

الان دو روزه که رفته و هیچ تماسی باهم نداشتیم ولی امروز صبح یک اس ام اس فرستاده و گفته که میخواد جدا از هم زندگی کنیم همونجوری که من میخوام.

البته من حرف از جدایی زده بودم نه جدا زندگی کردن.

در هر حال جوابی براش نفرستادم ولی در حقیقت نمیدونم باید چی بگم یا چه کاری بکنم.

دوستان میخواهم این دفعه خیلی جدی برخورد کنم و این بار واقعا موضوع را به جدایی بکشونم ولی اصلا نمیدونم چه کاری باید بکنم یا چه رفتاری داشته باشم.

ممنون میشم اگر دوستان راهنمایی کنند.

سلام

آفرین به شما.تصمیم درستی گرفتید.خیلی خوبه که خودتون رو براش آماده کردین.

من اگه جای شما بودم تو اولین قدم با یه وکیل حرف می زدم.

آنه ماری عزیز

سلام. خیلی از متنی که نوشته بودی ناراحت شدم. باهات همدردی می کنم. می خواستم بهت بگم اینجا به نظر من هیچ کس نمی تونه بهت بگه چه کاری رو انجام بدی یا چه تصمیمی باید بگیری. زندگی خودته خودت شرایط خودت رو می دونی و باید بدونی که چی می خوای.

فقط می خوام بهت بگم اعتماد به نفس داشته باش. تو لایق زندگی خوب، عشق علاقه و کانون توجه بودنی. هر زنی حق داره که مورد علاقه شوهرش باشه و از شوهرش توجه دریافت کنه.
درسته به خاطر یه سری شرایط تحمل کردی و تصمیمت هم در شرایط و جایگاه خودت منطقی بوده. و احسنت به تو که روی پای خودت وایسادی و قدرتمند ظاهر شدی.

جدا زندگی کردن معنی نداره تو حق داری با کسی ازدواج کنی که عاشقت باشه و قدرت رو بدونه. شوهرت رو برای درمان پیش روانشناس ببر. اگه بردی و تلاشت رو برای این زندگی کردی که رسالتت رو به انجام رسوندی و وقتشه یه کم به خودت و اینکه چی می خوای واقعا فکر کنی.

طلاق خیلی سخته اینو واقعا توی زندگی اطرافیانم دیدم حتی کسی که شوهرش واقعا پارانوئید بود و اذیت می کرد اما بعد از چند ماه یا حتی یکسال طرف از طلاقش راضی و خوشحال بود
زندگی مشترک به هر قیمتی زندگی کردن نیست و با کوچکترین مشکلی هم جدا شدن نیست. این مرز رو خودت باید بهش برسی. و اینکه از زندگیت چی می خوای می تونه این مرز رو برات روشن تر کنه

امیدوارم مشکلاتت به زودی بر طرف بشن

سلام دوست گرامی
اگر یادتون باشه 9 ماه پیش روی موضوع شما بحث کردیم و من نظرم رو گفتم و در تبادل نظرات مختلف ، مدیران فداکار آمدن و تاپیک تون رو فقل کردن:

http://www.hamdardi.net/showthread.p...l=1#post446929

حالا بعد از 9 ماه ظاهرا همچنان شما تحمل و گذشت کردید ولی شوهرتون روش بدش رو اصلاح نکرده.

به نظرم اگر تبعات طلاق برای شما قابل تحمل هست ، بصورت جدی به ایشون تفهیم کنید که اگر واقعاً دست از کار بدش برنداره ، دیگه آستانه ی تحمل و گذشت شما به انتها رسیده.

در مرحله ی بعد ممکنه کارتون به متارکه برسه و باید پروسه ی زجرآور دادگاه برای طلاق رو طی کنید. اگر توهمی در مورد دوران دادگاه و دوران بعد از طلاق ندارید (=واقعیت ها رو میدونید و براتون قابل هضم هست)، پیشنهاد می کنم با توجه به توضیحات خوتون ، اینبار دیگه توپ رو به زمین شوهرتون بندازید. یعنی اگر نمیخاد روش بدش رو ترک کنه ، باید بپذیره که طلاق اتفاق می افته و در اینجا هم اون هست که مقصر قطعی طلاق خواهد بود.

راه سختی هست ولی اگر هزینه های اون رو میدونید و برای تحملش آماده هستید ، میتونید واقعاً نسبت به اون اقدام کنید.

امیدوار بودم شوهرتون دست برداره ، یا حداقل اینبار در واکنش به جدیت شما ، تغییر روش بده ، ولی متاسفانه توصیه ای رو که به اون علاقه نداشتم ، اینبار نوشتم.

تصمیم گیرنده شما هستید و خود شما آگاه ترین فرد به جزئیات پیدا و پنهان رابطه تون هستید. با توجه به سوابق مشکل تون و بر اساس شناختی که از عاقل بودن و صبور بودن شما داشتم ، نظرم رو دادم. امیدوارم دخترتون آینده ی خوبی پیدا کنه و شما هم روی آسایش رو ببینید.

ممنونم انیتای عزیز.همین قصد را هم دارم که یک وکیل خوب پیدا کنم.


ممنون مریم جان. متاسفانه همیشه در مقابل همسرم ضعیف بودم جوری که براحتی تونسته اوضاع را کنترل کنه و به نفع خودش بچرخونه. خیلی دلم میخواد واقعا در شرایطی قرار بگیره که بخواد پیش مشاور بره و روی خودش کار کنه. اینبار هم همچین قصدی دارم.



ممنون اقای بهزاد خیلی خوبه که به عنوان یک اقا کمک میکنید.

من توی تمام منطق ذهنم به این نتیجه رسیدم که دیگه نمیشه اینجور ادامه داد. متاسفانه با مورد اخری وارد فاز احساسی شده بود جوری که اتاق خوابش را جدا کرده بود و کلا بدترین اخلاقی که میشد را از خودش نشون میداد همیشه عصبی و بدخلق بود حتی با دخترمون. و خیلی راحت من و دخترمون را شبها تنها می گذاشت که با اون خانم باشه. اگر چه همه اینها را هنوز هم میتونستم تحمل کنم چون احساساتم بهش خیلی کم شده بود ولی نگرانی از اینده باعث میشد حتما یک فکری به حال خودم بکنم.


من توی این ده سال هیچوقت جدی با همسرم برخورد نکردم که دلیل اصلیش هم همون ترس از طلاق بوده .

تنها یک بار سه سال پیش به حالت قهر رفتم خونه پدرم که بعد از یک ماه هیچ خبری ازش نشد و مجبور شدم خودم برگردم خونه.

اینبار میخواهم به عنوان اخرین تلاش و برای اولین بار جوری رفتار کنم که بدونه زندگیش داره به جدایی میرسه. شاید نقطه امیدی باشه که رفتارش را اصلاح کنه.

نمیخوام کاری را انجام بدم که حرمتها شکسته بشه یا ابرو ریخته بشه که هم همسرم روی دنده لج بیوفته و با لجبازی بخواد کارها را انجام بده و هم اینکه تمام راههای برگشت را نبندم و برای همسرم راه برگشتی بزارم.

میدونم همسرم دو یا سه روز دیگه برمیگرده خونه. این رفتنش و اس ام اس دادنش هم برای تحریک احساسات من بوده مثل همیشه.

من خودم خونه ای دارم که خالیه. به نظر شما برای اولین قدم بهتر نیست خونه همسرم را ترک کنم و به خونه خودم برم که برای همسرم جدیتم در جدایی مشخص بشه؟

دنبال یک وکیل خوب هم هستم که کار مهریه و جهیزیه و درخواست جدایی را برام انجام بدهد ولی نمیدونم ایا الان وقت مناسبش هست یا باید قدم بعدی این کار را بکنم.

اقای بهزاد ممنون میشم شما هم به عنوان یک اقا و هم اینکه قبلا در جریان جدایی با همسرتون بودید نظر خودتون را بفرمایید.

همیشه از همراهی با دوستان خوشحال میشم. البته اگر مدیران مجددا حذف پست و قفل کردن تاپیک رو از سر نگیرن.

شما با همسر من تفاوت فاحش دارید و فرد بسیار معقولی هستید. شما پست های من رو در این تالار دیدید ، از حرف گوشنواز زدن بیزارم ولی شما استحقاق همدردی و تمجید رو دارید. این یک تعارف یا برای قوت قلب دادن نیست.

اما در مورد نحوه ی اقدام در خصوص ترک خونه و همچنین در خصوص پیگیری حقوق تون ، باید بگم که این مسائل پیچیده هست و گاهاً بازگشت ناپذیر (بسته به شکل اقدام شما).

آیا خونه ی پدری نمیتونید برید؟ آیا می تونید به تنهایی در اون خونه بصورت بلند مدت زندگی کنید؟ وضعیت دخترتون به چه صورتی میشه؟ چقدر راسخ هستید؟ مهریه ی شما از یک طرف و توان شوهرتون در پرداخت از طرف دیگه به چه صورتی هست؟ آیا حاضرید وارد کشمکش های بالای یکسال برای وصول بخشی از مهریه بشید؟

سوالات بسیار هست تا بشه حرفی زد . . .

ممنونم اقای بهزاد. نظر لطف شماست

حقیقتش خانه پدری من شهرستان هست و بخاطر شغلم اونجا نمیتونم برای مدت زیادی بمونم.

فکر میکنم که بتونم تنها با دخترم زندگی کنم.در هر حال تجربه تنها زندگی کردن را دارم.
درباره جلسات دادگاه هم واقعا چیزی هست که تجربه اون را ندارم و نمیشه قاطع گفت اگرچه وقتی چاره ای نباشه باید راه رفتنی را رفت.

درباره دخترم هم مطمعنم شوهرم مخالفتی نداره که با من باشه. مهریه هم 150 سکه است که دارایی همسرم همین الان خیلی بیشتر از اینهاست .

ولی واقعا همه چیز به اخلاق همسرم ربط داره اگه روی دنده لج بیوفته از هر کاری برای اذیت کردن استفاده میکنه.

اقای بهزاد میدونم که راه طلاق گرفتن جدا زندگی کردن یا حتی گرفتن مهریه انقدر سخت و طاقت فرسااست که میتونه هر ادمی را از پا دربیاره منم خیلی سعی کردم که پام به این راه باز نشه ولی دیگه واقعا چاره ای برام نمونده.

توصیه می کنم همین فضای ذهنی رو که در بالا نوشتید قاطعانه با شوهرتون ضمن آرامش در میون بزارید. مثلا بگید:

من که میدونم داری چه کاری انجام میدی و شما هم که قراره انکار کنی و فرار به جلو (=حمله کردن در شرایطی که باید خجل باشی). این واقعیت زندگی ماست. شاید برای تو دلچسب باشه ولی برای من کشنده بوده و روحم رو ذره ذره خورده. من توان ادامه ندارم و امیدوارم انقدر مردانگی داشته باشی که حداقل بزاری درست جدا بشیم. وارد لج و لج بازی و دادگاه کشی نشدن هم برای ما 2 نفر بهتره و هم برای فرزند بی گناه ما. ما قراره با جدایی به اون آسیب بزنیم پس بزار فرهنگ درست جدا شدن رو داشته باشیم و این آسیب رو به حداقل برسونیم. به لحاظ حق و حقوق مالی من هم بزار با وجدان جلو بریم. نه من میخام تو خیلی ضرر کنی ، نه تو باید راضی بشی که سهم من هیچ باشه. پس خودت با توجه به اون توان مالی که داری و من هم ازش آگاه هستم ، انصاف رو رعایت کن . . .

دوست گرامی

شما نیاز داری دیالوگ هایی مثل مورد بالا رو در پیش بگیری. شاید ایشون در مرحله ی جدایی حداقل شما رو کمتر آزار بده. بعد از این دیالوگ ممکنه خونه رو ترک بکنید. بستگی داره به نتیجه ای که از مذاکرات تون می گیرید.

امیدوارم از هیجان بدور باشید و بتونید ضمن حفظ آرامش ، قاطعیت تون رو نشون بدید. اگر در این راه قاطع باشید ، اعتقاد دارم که شوهرتون هم به تدریج روش بهتر (=طلاق توافقی با رعایت انصاف) رو انتخاب خواهد کرد. بعد از دیالوگ اول با شوهرتون ، بیشتر با هم صحبت خواهیم کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط behzzad

توصیه می کنم همین فضای ذهنی رو که در بالا نوشتید قاطعانه با شوهرتون ضمن آرامش در میون بزارید. مثلا بگید:

من که میدونم داری چه کاری انجام میدی و شما هم که قراره انکار کنی و فرار به جلو (=حمله کردن در شرایطی که باید خجل باشی). این واقعیت زندگی ماست. شاید برای تو دلچسب باشه ولی برای من کشنده بوده و روحم رو ذره ذره خورده. من توان ادامه ندارم و امیدوارم انقدر مردانگی داشته باشی که حداقل بزاری درست جدا بشیم. وارد لج و لج بازی و دادگاه کشی نشدن هم برای ما 2 نفر بهتره و هم برای فرزند بی گناه ما. ما قراره با جدایی به اون آسیب بزنیم پس بزار فرهنگ درست جدا شدن رو داشته باشیم و این آسیب رو به حداقل برسونیم. به لحاظ حق و حقوق مالی من هم بزار با وجدان جلو بریم. نه من میخام تو خیلی ضرر کنی ، نه تو باید راضی بشی که سهم من هیچ باشه. پس خودت با توجه به اون توان مالی که داری و من هم ازش آگاه هستم ، انصاف رو رعایت کن . . .

دوست گرامی

شما نیاز داری دیالوگ هایی مثل مورد بالا رو در پیش بگیری. شاید ایشون در مرحله ی جدایی حداقل شما رو کمتر آزار بده. بعد از این دیالوگ ممکنه خونه رو ترک بکنید. بستگی داره به نتیجه ای که از مذاکرات تون می گیرید.

امیدوارم از هیجان بدور باشید و بتونید ضمن حفظ آرامش ، قاطعیت تون رو نشون بدید. اگر در این راه قاطع باشید ، اعتقاد دارم که شوهرتون هم به تدریج روش بهتر (=طلاق توافقی با رعایت انصاف) رو انتخاب خواهد کرد. بعد از دیالوگ اول با شوهرتون ، بیشتر با هم صحبت خواهیم کرد.

---

به نظر من همسر ایشون اصلا قصد طلق دادن نداره و زندگی شرو میخواددر کنار تنوع طلبی و خوخواهی خودش و اصلا این دیالوگ ها کارساز نیست و ایشون هنون راه قهر خودشون رو ادامه میدن و تا حایی که بتونن باسرسخای تهدید به گرفتن بچه و. مانع از طلاق میشن. ولی برای اتمام حجت بد نیست. به نظرم بهترین راه برای طلاق اگر واقعا طلاق میخوایید وکیل هست. اگر فقط قصد ترساندن دارید برای حفظ و نجات زندگی تون به مشاورکاردان مراجعه حضوری داشته باشید.

واقعا از خوندن نوشته هات ناراحت شدم و به عنوان یه زن می تونم درک کنم که چقدر رفتار همسرتون آزار دهنده هست


شاید برا سلامت روحی و جسمی خودت بهتر باشه که جدا شی و باید بدونی که بعد جدا شدن دیگه کیس ازدواج مجدد نداری که بهتر از همسر فعلی ات باشه

به نظر من زود برا وکیل و دادگاه اقدام نکن همیشه میشه رفت وکیل گرفت و شکایت و مهریه و....
سعی کنید اول مدارک قابل استناد و کافی برا خیانت همسرتون داشته باشید که بتونید به دادگاه ارایه بدید و بعد برا جدایی اقدام کنید


به نظر من بهتره که تو خونه همسرت باشی و هزینه های روزمره زندگی را پرداخت کنه ولی باهاش قهر باشی
اگه خونه را ترک کردی میتونه عدم تمکین بگیره که به ضرر شما میشه

چون اشاره کردی که می خواهی یه راه برگشتی داشته باشه پس بهتره فقط باهاش قهر باشید و تحمل داشته باشید و ((البته میدونم که تو این مدت هم خییییلی تحمل کردید )) به هر حال رفتارش را خودت بهتر می تونی پیش بینی کنی که ممکنه در قبال قهر جدی شما چه عکس العملی داشته باشه ولی شما محکم باش و بدون که طلاق یا اصلاح همسرت کارای اسونی نیستن و نمیشه در عرض یه هفته جواب گرفت


در این مدت فقط به خودت و دختر نازت فکر کن و سعی کن شاد باشید تفریح و ورزش و مهمونی و .... فراموش نشه که بتونی این بحران را طی کنی

سلام سرکار خانم انه ماری

به نطر من یکی از مهمترین نوک پیکانهای این مشکل به سمت خود شما است که در لابلای صحبت ها تون به درستی به آن اشاره کردین. اینکه رفتار جراتمندانه با همسرتون نداشتید و در بعضی مواقع به خود شخصی تون اهمیت ندادین.

همسرتون یک ذاتی داشته و یک فضایی پیدا کرده و با انفعال شما این فضا براش عمیق تر شده. به درستی شما به این نتیجه رسیدین که محکم باشین. حالا این محکم بودن برای رسیدن به ساختن زندگی هست یا طلاق خودتون میدونید.

هر تصمیمی که خواستید بگیرین، قشنگ برای خودتون هر دو تصمیم رو ارزیابی کنید. جنبه های مثبت و منفی رو بسنجید. به خودتون دروغ نگید. مثلا اگر یک توانمندی بالقوه در شما وجود نداره، روش حساب نکنید! بر روی چیز هایی تصمیم بگیرید که بواقع وجود دارند.

بهترین تصمیم از عقل سرچشمه میگیره و بهترین راندمان عقل در مواقع داشتن ورودی ها و اطلاعات درست و داشتن آگاهی عمومی و علمی محقق میشه.

قبل از هر چیز شما برای زندگی آینده تون تحت شرایط هر تصمیمی، نیاز به تجربه دقیق دارین. یعنی تا این زندگی تون رو به طور دقیق بررسی نکردین به نقاط ضعف و قوت خودتون آگاه نشدین، زمین بازی رو ترک نکنید. حتما از مشاور ها کمک بگیرید تا نقاط ضعف رو به شما نشون بدهند. راه های بهبود رو یاد بگیرید .

اگر امسال تو المپیک نتیجه نگیریم، ممکنه سخت باشه، ولی باید دوباره بلند شیم بریم فیلم بازی ها رو نگاه کنیم، نقاط ضعفمون رو پیدا کنیم و بعد برای چهار سال دیگه تلاش کنیم. وگرنه ممکنه باز هم از این ناحیه شکست بخوریم. اگر خودمون رو بهبود داده باشیم، دیگه برامون فرق نمیکنه اون حریفی که مار رو دور قبلی شکست داده در دور بعدی هم در مقابل ما قرار بگیره. تازه اگر هم حریف قبلی در مقابلمون قرار بگیره ممکنه بتونیم بازی لذت بخشی رو هم برای خودمون و هم تماشاچیان به نمایش بگذاریم.

خودتون رو خوب آنالیز کنید و مهارت کسب کنید و تا فرصت هست از این زندگی باقی مانده برای تمرین مهارت هایی که کسب کردین استفاده کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رنگین

به نظر من همسر ایشون اصلا قصد طلق دادن نداره و زندگی شرو میخواددر کنار تنوع طلبی و خوخواهی خودش و اصلا این دیالوگ ها کارساز نیست و ایشون هنون راه قهر خودشون رو ادامه میدن و تا حایی که بتونن باسرسخای تهدید به گرفتن بچه و. مانع از طلاق میشن. ولی برای اتمام حجت بد نیست. به نظرم بهترین راه برای طلاق اگر واقعا طلاق میخوایید وکیل هست. اگر فقط قصد ترساندن دارید برای حفظ و نجات زندگی تون به مشاورکاردان مراجعه حضوری داشته باشید.

---

در مورد قصد و نیت شوهرشون ، بله به نظر من هم همینه که شما در بالا نوشتید. ولی به نظر من راهکارهای شما چندان کارساز نیست.

اگر ایشون وکیل بگیره ، به نظرتون به هدفش میرسه؟ آیا شوهر ایشون نمیتونه مقابله به مثل بکنه؟ آیا وکلا هدفی بجز سودجویی دارن؟ آیا وکلا چیزی رو تضمین می کنن؟

در خصوص مشاور ، چقدر به سواد اون مشاور اطمینان دارید؟ به فرض با سواد بودن ، چقدر احتمال داره شوهر ایشون در فرایند مشاوره همکاری کنه؟

همچنان بنده اعتقاد دارم که بهترین راهکار چیزی هست که در پست قبلی گفتم. یعنی به صورت مسالمت آمیز جدا شدن و بهره برداری از حس مردانگی طرف مقابل. حداقل در مرحله ی جدایی ممکنه بتونید ایشون رو به رفتارهای معقولانه تری هدایت کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

واقعا از خوندن نوشته هات ناراحت شدم و به عنوان یه زن می تونم درک کنم که چقدر رفتار همسرتون آزار دهنده هست


شاید برا سلامت روحی و جسمی خودت بهتر باشه که جدا شی و باید بدونی که بعد جدا شدن دیگه کیس ازدواج مجدد نداری که بهتر از همسر فعلی ات باشه

به نظر من زود برا وکیل و دادگاه اقدام نکن همیشه میشه رفت وکیل گرفت و شکایت و مهریه و....
سعی کنید اول مدارک قابل استناد و کافی برا خیانت همسرتون داشته باشید که بتونید به دادگاه ارایه بدید و بعد برا جدایی اقدام کنید


به نظر من بهتره که تو خونه همسرت باشی و هزینه های روزمره زندگی را پرداخت کنه ولی باهاش قهر باشی
اگه خونه را ترک کردی میتونه عدم تمکین بگیره که به ضرر شما میشه

چون اشاره کردی که می خواهی یه راه برگشتی داشته باشه پس بهتره فقط باهاش قهر باشید و تحمل داشته باشید و ((البته میدونم که تو این مدت هم خییییلی تحمل کردید )) به هر حال رفتارش را خودت بهتر می تونی پیش بینی کنی که ممکنه در قبال قهر جدی شما چه عکس العملی داشته باشه ولی شما محکم باش و بدون که طلاق یا اصلاح همسرت کارای اسونی نیستن و نمیشه در عرض یه هفته جواب گرفت


در این مدت فقط به خودت و دختر نازت فکر کن و سعی کن شاد باشید تفریح و ورزش و مهمونی و .... فراموش نشه که بتونی این بحران را طی کنی

---

به نظر من بدترین کاری که صاحب تاپیک ممکنه بکنه ، اینه که بخاد با سند خیانت شوهرش رو اثبات کنه. این کار نه تنها فضا رو سمی میکنه بلکه اثباتش در دادگاه سخته و شرایط رو به سمت یک جنگ تمام عیار سوق میده.

توصیه می کنم از این کار اکیداً پرهیز کنید.

در خصوص تصمیم به جایی ، من قبلا معایب احتمالی این کار رو در تاپیک قبلی تون نوشته بودم که توصیه می کنم مرور کنید:

www.hamdardi.net/showthread.php?t=45268&page=4&p=446995&viewfull=1# post446995

ولی در این تاپیک چون گفتید که دیگه تصمیم به جدایی دارید ، من نخواستم که روی این تصمیم تون اثر بزارم. چون قبلا بحثش رو مفصل کرده بودیم و دیگه تصمیم گیری بر عهده ی شما بوده. حالا بعد از گذشت 9 ماه من تلاش می کنم پروسه ی طلاق تون با کمترین خسارت روحی و روانی طی بشه (و احتمالا مالی).

ممنونم اقای بهزاد. شما کمک بزرگی به من میکنید.

همسرم هنوز به خونه برنگشته. البته دیروز صبح که کسی خونه نبوده اومده و یه سری مواد غذایی برای خونه خریده و رفته.

ممنون رنگین جان و مریم جان.

رنگین جان هیچ وکیلی نمیتونه بدون رضایت مرد طلاق زن را بگیره وکیل فقط میتونه مرد را تحت فشار بزاره که رضایت بده که اون هم باز پنجاه پنجاست.

متاسفانه در کشوری که همه قوانین به نفع مرد هست بهتره ادم دست به عصا جلو بره تا کمتر ضربه بخوره.

اگر چه اولین هدف من اینه که همسرم متوجه بشه که زندگیش داره از هم میپاشه تا حداقل یک تجدید نظری روی رفتارش بکنه.

تو مورد اخر وقتی همسرم فهمید که من همه چیز را میدونم اصلا باور نمیکرد که خودم متوجه همه چیز شدم مرتب میپرسید که کی به من این چیزها را گفته.

حتی در اخر هم باور نکرد. یعنی یک سال تمام همسر من هر کاری که میکرده تصورش این بوده که من اصلا متوجه نمیشوم شاید همین دلیلی بوده که اون را گستاخ تر میکرده.

شاید اگر میدونست همسرش چه عذابی داره میکشه این اندازه مسئله را ساده نمیدید.

ممنونم mvas گرامی
حرفهای شما کاملا درسته

شاید باورتون نشه ولی مدتهاست که دارم روی خودم کار میکنم. اگر چه که هنوز لنگ میزنم.

این بار هم قصد نداشتم چیزی بگم میخواستم خودم را اماده تر کنم بعد وارد بحث با همسرم بشوم.

ولی واقعا اون عکس تاثیر خیلی بدی روی من گذاشت جوری که دیگه نتونستم خودم را کنترل کنم و همه چیز را به همسرم گفتم وافتادم توی این مسیری که الان هستم.

یعنی همونطور که خودتون گفتید دیگه نمیخواهم منفعل رفتار کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط behzzad

به نظر من بدترین کاری که صاحب تاپیک ممکنه بکنه ، اینه که بخاد با سند خیانت شوهرش رو اثبات کنه. ا اثباتش در دادگاه سخته و شرایط رو به سمت یک جنگ تمام عیار سوق میده.

توصیه می کنم از این کار اکیداً پرهیز کنید.


).

---

طبق شرایط ضمن عقد اگه اثبات بشه که مرد همسر دیگه ای گرفته زن میتونه به راحتی طلاق بگیره و همه مهریه اش را بگیره

نازنین جان درصورتی که مرد زن عقدی دیگری داشته باشه ممکنه دادگاه حق طلاق را به زن بده که اون هم با هزار دردسر همراهه.
در حقیقت این قانون به این خاطره که زن عقدی از لحاظ حق و حقوق شرعی و قانونی همتراز زن اول میشه به همین دلیله که باید رضایت زن اول باشه.
وگرنه قانون هیچ مشکلی با زن بازی و هوسران بودن مردها نداره .


من خودم با یک قاضی دادگاه صحبت کردم میگفت زن صیغه ای هیچ مشکلی برای مرد ایجاد نمیکنه .

خواهش میکنم وارد بحث قانون و زن صیغه ای و عقدی نشویم.

من از چندین وکیل مشورت گرفتم و هم با مشاورهای روانشناس زیادی جلسه داشتم توی این یک سال.

همچنین روی خودم سعی کردم کار کنم و اون نقاط ضعفم را که باعث شده زندگیم به اینجا برسه را پیدا کنم و حلشون کنم.

این صفحه را باز کردم تا از تجربیات و همدردیهای شما عزیزان استفاده کنم. تا اینبار اشتباهات قبلم را تکرار نکنم.

باور کنید فشار روحی شدیدی را دارم تحمل میکنم و این حرفهای همدردی شماست که کمی به من ارامش میدهد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

طبق شرایط ضمن عقد اگه اثبات بشه که مرد همسر دیگه ای گرفته زن میتونه به راحتی طلاق بگیره و همه مهریه اش را بگیره

---

خوشبختانه صاحب تاپیک فرد عاقلی هست و به قوانین هم آشناست. همونطور که ایشون گفتن اگر بعد از کلی گرفتاری و آرتیست بازی ، ثابت بشه که همسر ایشون رابطه داشته ، فقط و فقط به خاطر رابطه ی نامشروع مجازات میشه (مثلا چند ضربه شلاق). این موضوع هیچ ربطی به عقد نکاح بین صاحب تاچیک و شوهرش نخواهد داشت.

ای کاش از این اعتماد بیجا به وکلا از یک طرف و از این باور غلط که ما در دعاوی پیروز میشیم ، دوستان خارج بشن. حریف رو دست کم نگیرید.

همچنان باور دارم که صاحب تاپیک میتونه بهترین نتیجه رو از کارکردن روی حس مردانگی و بزرگواری شوهرش بدست بیاره.

بهترین نتیجه یعنی معطلی کمتر در دادگاه ها ، جنگ اعصاب کمتر و آزار روحی کمتر. هم برای خودشون و هم برای اون کودک.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط behzzad

خوشبختانه صاحب تاپیک فرد عاقلی هست و به قوانین هم آشناست. همونطور که ایشون گفتن اگر بعد از کلی گرفتاری و آرتیست بازی ، ثابت بشه که همسر ایشون رابطه داشته ، فقط و فقط به خاطر رابطه ی نامشروع مجازات میشه (مثلا چند ضربه شلاق). این موضوع هیچ ربطی به عقد نکاح بین صاحب تاچیک و شوهرش نخواهد داشت.

ای کاش از این اعتماد بیجا به وکلا از یک طرف و از این باور غلط که ما در دعاوی پیروز میشیم ، دوستان خارج بشن. حریف رو دست کم نگیرید.

همچنان باور دارم که صاحب تاپیک میتونه بهترین نتیجه رو از کارکردن روی حس مردانگی و بزرگواری شوهرش بدست بیاره.

بهترین نتیجه یعنی معطلی کمتر در دادگاه ها ، جنگ اعصاب کمتر و آزار روحی کمتر. هم برای خودشون و هم برای اون کودک.

---

در مورد اثبات رابطه نامشروع صحبتی نکردم
قبل از پست گذاشتن مطالب را با دقت بیشتری مطالعه کنید

شوهر این خانم بیماره، جای تعجبه که فکر میکنی به این آسونی این مرد هوس باز که حتی احساس پشیمانی از رابطه های متعدد نداره به این آسونی قابل درمان باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

در مورد اثبات رابطه نامشروع صحبتی نکردم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

قبل از پست گذاشتن مطالب را با دقت بیشتری مطالعه کنید

شوهر این خانم بیماره، جای تعجبه که فکر میکنی به این آسونی این مرد هوس باز که حتی احساس پشیمانی از رابطه های متعدد نداره به این آسونی قابل درمان باشه

---

اگر بخواهیم با دقت بیشتری پست شما رو بخونیم :

مگر شوهر ایشون همسر دیگری گرفته؟ پس برداشت من تلویحاً این بود که شما در خصوص روابطی که شوهر ایشون داره ، بحث می کنید. زمانی که همسر دیگری در کار نیست ، مطلب زیر ارتباط با این تاپیک نداشت:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

طبق شرایط ضمن عقد اگه اثبات بشه که مرد همسر دیگه ای گرفته زن میتونه به راحتی طلاق بگیره و همه مهریه اش را بگیره

---

دوست بزرگوار

دارید به سمتی میرید که برای بحث با شما نیاز به عمر نوح باشه و یا حداقل صبر ایوب!

بنده توهمی نداشتم که شوهر ایشون «به این آسونی قابل درمان» هست!! صحبت سر این بود که بجای ورود به حالت تقابلی و کل کل ، به صورت مسالمت آمیز تری جدا بشن. شما که به بنده اعتراض دارید پست شما رو درست نمی خونم ، ظاهرا خودتون هم علاقه نداشتید صحبت های بنده رو درست بخونید. ضمناً لحن شما داره از حالت محترمانه خارج میشه. البته من اعتراضی ندارم و هر طور مایلید بنویسید. فقط ممکنه دیگه جواب به شما ندم.

فکر کنم وقتشه دیگه مدیران فداکار و معظم ورود کنن و حذف پست رو از سر بگیرن و احتمالا تاپیک رو قفل کنن. من که برای اقدامات قاطعانه ی دوستان دلم تنگ شده!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط behzzad

اگر بخواهیم با دقت بیشتری پست شما رو بخونیم :

مگر شوهر ایشون همسر دیگری گرفته؟ پس برداشت من تلویحاً این بود که شما در خصوص روابطی که شوهر ایشون داره ، بحث می کنید. زمانی که همسر دیگری در کار نیست ، مطلب زیر ارتباط با این تاپیک نداشت:



دوست بزرگوار

دارید به سمتی میرید که برای بحث با شما نیاز به عمر نوح باشه و یا حداقل صبر ایوب!

بنده توهمی نداشتم که شوهر ایشون «به این آسونی قابل درمان» هست!! صحبت سر این بود که بجای ورود به حالت تقابلی و کل کل ، به صورت مسالمت آمیز تری جدا بشن. شما که به بنده اعتراض دارید پست شما رو درست نمی خونم ، ظاهرا خودتون هم علاقه نداشتید صحبت های بنده رو درست بخونید. ضمناً لحن شما داره از حالت محترمانه خارج میشه. البته من اعتراضی ندارم و هر طور مایلید بنویسید. فقط ممکنه دیگه جواب به شما ندم.

فکر کنم وقتشه دیگه مدیران فداکار و معظم ورود کنن و حذف پست رو از سر بگیرن و احتمالا تاپیک رو قفل کنن. من که برای اقدامات قاطعانه ی دوستان دلم تنگ شده!!

---

من ازاول هم صحبتی با شما نداشتم که شما بخواهید جوابی به من بدهید و ممنون میشم اگه محترمانه تر پست بزارید


فقط یه اصل قانونی را که از شرایط ضمن عقده می باشد را گفتم ، دیگه بحثی نداره که صبر و عمر زیاد طلب کردید!!!

آنه ماری عزیز.من تا حدی شما رو درک میکنم.تاپیک های قبلیتون رو یادم هست و اینکه از تصمیمتون خوشحال شدم به خاطر اینه که میدونم شما تو این مدت خیلی صبر کردین و خانومی کردین.
ولی متاسفانه همسرتون به نظر میاد بیمار هستن.و این بیماری به راحتی درمان نمیشه.
من خودم خیانت دیدم و بخشیدم.پس میتونم بفهممتون.و اینم میدونم اگه همسرم یک بار دیگه اینکار رو بکنه بدون شک ازش جدا میشم.
حتی الان هم با وجود اینکه چیزی ندیدم هر چند وقت یک بار به هم میریزم و به خودم میگم کاش نبخشیده بودم.چه برسه به اینکه باز تکرار بشه.
خواهرانه بهت میگم.از این زندگی فرار کن.به خاطر همین بهت گفتم با یه وکیل مشورت کنی.البته شوهرت اصلا متوجه نشه.ولی ببین راهش چیه.
من اگه جات بودم راه طلاق توافقی را انتخاب میکردم که خودم رو نجات بدم.
حالا مسیر این کار رو باید از افرادی که وارد هستن بپرسی و حساب شده بری جلو.
مثلا شاید وکیل بگه در حال حاضر ترک خونه به نفعت نیست.
فقط در وهله اول به فکر سلامتی خودت باش.همه چیز درست میشه .مثل
یه زن قوی با آرامش و حساب شده قدم بردار.
شاید این هم امتحان تو بوده.حتما ازش سربلند میای بیرون

کاربر گرامی آنه ماری

دوست داشتم با شما همراه باشم در تاپیک تون. ولی این آخرین پست من هست به دلیل حرکت زشت مدیران در حذف پست زیر. بعلاوه این آخرین پست من در این تالار هست و بعد از این در هیچ تاپیکی مشارکت نخواهم داشت.

جناب behzzad,

شما یک اخطار تخلف در تالار گفتگوی همدردی:سایت تخصصی مشاوره ازدواج و مشاوره خانواده دریافت کردید.

نوع: عدم رعایت قوانین تالار و جدال و بحث ذیل تاپیک دیگران



http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png نوشته اصلی توسط نازنین2010 http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png
من ازاول هم صحبتی با شما نداشتم که شما بخواهید جوابی به من بدهید و ممنون میشم اگه محترمانه تر پست بزارید
فقط یه اصل قانونی را که از شرایط ضمن عقده می باشد را گفتم ، دیگه بحثی نداره که صبر و عمر زیاد طلب کردید!!!


شما یکی از نمونه های شگفت آور در این وبسایت هستید. افراد مثل شما متاسفانه در اینجا بسیار زیاد هستن. هرچند انحراف از تاپیک هست ولی این حق من هست به فردی مثل شما پاسخ بدم. این نمیشه که شما مدام حرف خلاف بزنید و اگر بنده پاسخ دادم ، مدیران با من برخورد کنن. البته این کار رو بیش از 20 بار تکرار کردن. حالا بزارید ببینیم این کاربر بزرگوار داره چه کاری انجام میده. اول در پست خودشون میگن که باید خیانت شوهر رو با سند در دادگاه اثبات کنن:

http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png نوشته اصلی توسط نازنین2010 http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png

سعی کنید اول مدارک قابل استناد و کافی برا خیانت همسرتون داشته باشید که بتونید به دادگاه ارایه بدید و بعد برا جدایی اقدام کنید



بعد بنده با ذکر نقل قول از ایشون میگم که این کار بسیار زیانبار هست. بلافاصله ایشون با ذکر نقل قول از من میگن که:

طبق شرایط ضمن عقد اگه اثبات بشه که مرد همسر دیگه ای گرفته زن میتونه به راحتی طلاق بگیره و همه مهریه اش را بگیره

یعنی اول از اثبات خیانت حرف می زنن بعد که من با این روش مخالفت می کنم، میان و در پاسخ مستقیم به بنده ، یک بند قانونی میارن. در مرحله ی بعدی ایشون یک شگفتی خلق می کنن و میگن من اصلا کاری به اثبات خیانت ندارم که :

http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png نوشته اصلی توسط نازنین2010 http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png
در مورد اثبات رابطه نامشروع صحبتی نکردم

قبل از پست گذاشتن مطالب را با دقت بیشتری مطالعه کنید



جالبه که در اینجا همه چیز مکتوب هست و ایشون این مطالب رو بیان می فرمایند. سپس در تکمیل شگفتی بالا ، چیزی رو به بنده نسبت میدن که در این تاپیک نگفته بودم. ایشون مطلب زیر رو مستقیما خطاب به بنده می نویسن:




http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png نوشته اصلی توسط نازنین2010 http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png
شوهر این خانم بیماره، جای تعجبه که فکر میکنی به این آسونی این مرد هوس باز که حتی احساس پشیمانی از رابطه های متعدد نداره به این آسونی قابل درمان باشه


همچنان ایشون شگفتی می آفرینن و در آخرین پست شون می فرمایند که اساساً نه چیز خلاف به من نسبت دادن و نه از خیانت حرفی زدن:


http://www.hamdardi.net/images/style...quote_icon.png نوشته اصلی توسط نازنین2010 http://www.hamdardi.net/images/style...wpost-left.png

من ازاول هم صحبتی با شما نداشتم که شما بخواهید جوابی به من بدهید و ممنون میشم اگه محترمانه تر پست بزارید

فقط یه اصل قانونی را که از شرایط ضمن عقده می باشد را گفتم ، دیگه بحثی نداره که صبر و عمر زیاد طلب کردید!!!

این رو باید به عجایب 7 گانه اضافه کنن که ایشون اعتقاد دارن بنده باید محترمانه تر بنویسم. مشخص نیست من کجا به ایشون بی احترامی کردم؟؟البته همه چیز روشنه:
به دلیل داشتن نظر مخالف ، ایشون از بنده ناراحت هستن و مدام رفتارهای هیجانی می کنن. ایشون تحمل نظر مخالف ندارن و اسم این رو میزارن بی احترامی. در مرحله بعد چون حرفی برای گفتن ندارن اول به بنده نسبت خلاف میدن (=جای تعجبه که فکر میکنی به این آسونی این مرد هوس باز که حتی احساس پشیمانی از رابطه های متعدد نداره به این آسونی قابل درمان باشه) و نهایتا میگن که من اصلا حرفی از اثبات خیانت نزدم و فقط یک بند قانونی نوشتم و با کسی هم بحثی نداشتم!!شگفتی پشت شگفتی در جایی که همه چیز مکتوب هست. تصور کنید که اگر بحث ها شفاهی بود ایشون چه اعجازی خلق می کردن.میدونید چرا انقدر رفتار های این تیپی در این وبسایت زیاد شده؟؟ بارها و بارها دلیلش رو گفته بود:

ارسال اول:

http://www.hamdardi.net/showthread.p...l=1#post451338

ارسال دوم:

http://www.hamdardi.net/showthread.p...l=1#post451758

حالا ممکنه برخی فلاسفه بگن چرا به این کاربر گیر میدی! این تیپ رفتارها انقدر زیاد شده که وبسایت رو به شدت تحت تاثیر قرار داده. هر بار ما میاییم به کسی کمک کنیم ، حتما باید یکی از این بزرگواران بیاد و رفتارهای هیجانی و خلاف گویی بکنه. دست آخر هم مدیران میان و بدترین کار ممکن رو انجام میدن، یعنی حذف پست. با این روش تقریبا این وبسایت رو به ورشکستگی کشوندن.

سلام آنه‌ماری عزیز،
آیا بعد از ده سال راه رو‌بیراه رفتن احساس پشیمانی وجود داره؟
شما ده سال مدام یک‌حرکت رو‌تکرار کنی باید ده سال و یک روز حداقل تلاش کنی که این عادت از بین بره،فکر نمیکنم همسرت جای تغییر داشته باشه.
همیشه میگن طلاق قبح داره و‌نباید به راحتی ازش حرفی به میان‌آورد ولی واقعا بعضی جاهااگر نباشه زندگی آدم‌ میگنده.
از اونجایی‌که منبع دارمد داری و‌از لحاظ مادی مشکلی برات پیش نمیاد لطفا مهریه و حقوق مادی رو بگذارمرحله آخر.
بخاطر فرزندت کوتاهترین راه که طلاق توافقیه رو انتخاب بکن.
سعی کن با اینهمه آسیبی که از ارتباط با همسرت گرفتی خداقل در طول درخواست طلاق رفتار زننده و‌حرف رکیک‌از همسرت نشنوی بالاخره جنس آدم جوریه که وقتی تحت فشارش میدی ممکنه هر واکنش بدی داشته باشه پس با آرامش فقط سعی کن با طلاق توافقی از این‌زندگی‌ مسموم بری.
امیدوارم‌موفق باشی.

آنه ماری عزیز
خوشحالم که اعتماد به نفست رو تقویت کردی و موقعیت شغلی خوبی پیدا کردی. این مهمترین قدمی هست که هر آدمی در مقابل مشکلاتش میتونه برداره.
اینجور که نوشتی، از وکیل و مشاور داری کمک میگیری و این خیلی خوبه. الان تو یه مسیر منطقی قرار گرفتی و نباید ترس به دلت راه بدی.
خودت بهتر از هرکسی شوهرت رو میشناسی و میدونی اهل توافق کردن هست یا نه. همه جوانب رو بسنج و بعد اقدام قانونی رو شروع کن.
زیر بار جدا زندگی کردن هم نرو. خیلی پیشنهاد مسخره ای هست.
امیدوارم روزهای بهتری برات رقم بخوره.

آنه ماری کجایی. ما رو از احوالت بی خبر نگذار.

ممنون رنگین جان که جویای احوالم بودی.

همسرم بعد از دوهفته برگشت خونه. همون موقع سعی کردم محکم و قاطع در مورد طلاق توافقی باهاش صحبت کنم اون هم مثل قبل گفت من هیچ توافقی با تو نمیکنم. اگر طلاق میخوای خودت برو درخواست طلاق بده.

بهش گفتم اگر درخواست طلاق بدم موافقت میکنی گفت مهریت را ببخش حق حضانت دخترم را هم ببخش شاید موافقت کردم.منظورش اینه که حق حضانت دخترم با پدرش باشه برای همیشه یعنی هر زمان که خواست بتونه دخترم را از من بگیره.

منم گفتم نه مهریمو میبخشم و نه دخترم را به تو میدم.


حقیقتا نمیدونم دلیل اینکه بجای شرمندگی از کارهاش اینطور گستاخانه رفتار میکنه چی هست؟

واقعا متاسفم اگر من بودم که خیانت کرده بودم الان معلوم نبود چه وضعی داشتم در حالی که همسر من نه تنها نمیگذاره من برم بلکه راه اذیت و ازار را هم در پیش گرفته.

با پدر و برادرم هم صحبت کردم و قراره اونها از طرف من با خانوادش صحبت کنند تا بشه یک راهی برای جدایی پیدا کرد.

فعلا دارم برای خونه خودم یه سری وسیله میخرم. حس میکنم توی راهی افتادم که دیگه باید تا اخرش برم.

فقط وقتی دخترم را میبینم چشمام پر از اشک میشه. بیچاره دختر من که بیگناه افتاده وسط این زندگی.

سلام عزیزم.حالت رو درک میکنم.می خواد از طلاق اینجوری منصرف ت کنه. به نظر من هم برای بچه و هم مادر بهتر اینه که با پدرش بزرگ بشه ولی تحمل این برای مادران خیلی مشکله.
نگران نباش دخترت اول و اخرش دختر تو هست و برمیگرده پیش خودت.

آنه ماری عزیز سلام. تاپیک شما را خواندم و کلی ناراحت شدم.
راستش را بخواهید به نظر من همسر شما با تمام گستاخی ای که دارد اما پیشنهاد بدی نکرده است. خوب وقتی همسر شما توان مالی اش آنقدر زیاد است که 150 سکه برایش چیزی محسوب نمی شود ... خوب هر مردی نقطه قوتی دارد که می توان از آن استفاده کرد. همسر شما وفادار نیست و نیاز عاطفی شما را تامین نمی کند اما نسبت به نیازهای مالی شما و فرزند خودش بی تفاوت نیست. از طرفی شما هم تصمیم گرفته اید که زنی مستقل باشید و زندگی خودتان را اداره کنید. یعنی دیگر نمی خواهید از لحاظ عاطفی به او وابسته باشید. دختر شما هم الان کم سن است اما مطابق قانون چند سال دیگر می تواند تصمیم بگیرد که با چه کسی می خواهد زندگی کند و به هر حال احساس انسان به والدینش یک احساس غریزی است که ربطی به رابطه زن و شوهری آن دو ندارد. اگر به دختر خود فرصت انتخاب بدهید بعدها مسئولیت زندگی و انتخاب هایش را می پذیرد و جای گلایه از شما وجود نخواهد داشت. رابطه عاطفی بهتری هم با فرزند خود خواهید داشت.

به نظر من با این مقدمه ایده زندگی جدا از هم که از طرف همسرتان مطرح شده است به عنوان یک راه حل موقتی قابل اجرا است. او بنابر وظیفه ای که دارد مایحتاج شما و فرزند شما را تامین می کند و شما هم زندگی مستقل بی دردسری خواهید داشت تا زمانی که فرزند شما به سن قانونی برای تصمیم گیری برسد. حتی درخواست ماهانه یا سالانه مبلغی را جدای از خرجی داشته باشید که فقط برای خودتان باشد. بدون اینکه دغدغه ای داشته باشید سرکارتان بروید و در شغل خود پیشرفت کنید. خانه خودتان را هم می توانید اجاره دهید. اما با همسرتان شرط و شروطی هم بگذارید که مانع آسیب عاطفی و آزار شما شود و از او تعهد کتبی بگیرید. مثلا ارتباط خود را با شما در حدی که دوست دارید محدود کند و بعضی انتظاراتی را که شما تعیین می کنید از شما نداشته باشد.
خوب شاید همسر شما مدتی بعد از این جدایی موقتی قانع شود که توافقی طلاق بگیرید. در حالی که خودش به استقلال شما کمک کرده است و شما را آماده کرده است. به نظر من روی پیشنهاد او فکر کنید.
موفق باشید.