اعتیاد همسرم به شیشه دیوونم کرده کمک کنید لطفا

سلام خسته نباشید .خانمی هستم 22ساله و همسرم 32ساله.مشکل من اعتیاد همسرم به شیشه هست.بطور خلاصه بیان میکنم.آدم عصبی ،پرخاشگرو در عین حال مهربون و دل رحم و بی نهایت وابسته من هست طوریکه من مدتی قهر خونه پدرم بود واسه طلاق اما اوضاعش بقدری بد شد که عذاب وجدان گرفتم و برشگتم.الان 10ماه هست تحت درمان زیر نظر کنگره60هستن اما هنوز جوابی نگرفتم.با هرزبونی و هر دری بگین باهاش وارد شدم الان حدود 1سال و نیم هست که عروسی کردیم.من با حالتاش نیمتونم کنار بیام.الان دوباره مثلا تو ترکه 4روزه خوابه .و بازم بیدار میشه و میره مصرف میکنه.در ضمن فرزندی ندارم با وجود اصرار همسرم واسه بچه دار شدن نپذیرفتم تا هیالم از مشکلش راحت بشه.چکار کنم ؟لطفا کمکم کنید.خیلی باهاش کم اوردم.این حالات مصرف و غیر مصرفش رو که میبینم از درون اتیش میگیرم.خصوصیت بدی نداره که نشه باهاش زندگی کرد مهربونه.دست و دلبازه.عاشقه.اولویتش منم.خیلی مراقبمه و روم حساسه و دوستنداره ذره ای اذیت بشم و ناراحت.خیلی حامیمه حتی در مقابل خانوادش.اما با اعتیادش چکار کنم؟؟به مشاوره های کنگره هم که میگم میگن صبر کن و رهاش کن اما نتیجه ای دریافت نمیکنم.شما کمکم کنید خواهشا .ممنونم.سوالی داشتین جواب میدم

عزیزم سلام
با این وضعیت هرگز نمیتونن ترک کنن. لازمه ی ترک کردن مراقبت های پزشکی و تحت نظر بودن هست.
ابداً به داشتن فرزند فکر نکنین، چون فقط یک بچه بیگناه این وسط قربانی خواهد بود.
وضعیت از این وخیم تر خواهد شد تا حدی که پول و دارایی شما از دست میره و ممکنه شما هم آلوده بشین.
بهترین راه این هست که بفرستینش کمپ و بگین تا وقتی خوب نشدی به خونه برنگرد، دلسوزی شما باعث میشه ایشون به مرگ نزدیک تر بشه. خودتونم برین خونه پدری. هر وقت خوب شد بیاد دنبالتون. بعد از پاکی سعی کنین محل زندگیتونو تغییر بدین و رابطشو با دوستانش قطع کنین. شما همسرشین مذهبیش کنین و به جلسات و مسجد راهنماییش کنین با هم برین پیاده روی از اون سر برین مسجد نماز بخونین ، عادتش بدین .
دوست من عشق لازمه هایی داره، وقتی پول و دارایی و سلامتی از کف بره عشقی هم دیگه نمیمونه. نمیشه نون و عشق خورد. نمیشه با عشق تو یه اتاق بدون خرجی زندگی کرد، نمیشه با عشق با یک آدم سست زندگی کرد و پر پر شدنشو دید... واقع بین باش.
ترک کردن با مشاوره و ... بی فایدس این کار عملی هست و باید بره کمپ خودشو معرفی کنه. تو هم اون مدت بری خونه پدرت.. دعا کن خدابزرگه ببین چی میشه. بذار دو‌، سه سال بعد از پاکیش وقتی دیدی واقعا مشکلی دیگه نداره اجازه بده باردار بشی، انشالله مشکلاتت حل بشه.

سلام ممنونم از پاسخ دهیتون
همسرم شرکت نفت کار میکنه ما مشکل مالی نداریم 14روز استراحتن منظورم از 4روز خوابش این بود که وقتی اینجاست اینجوریه.ما با عشق با هم ازدواج کردیم.دروغه بگم دیگه دوسش ندارم اما اون عشق انگار داره کمرنگ میشه از طرف من و از طرف اون پررنگتر.اون تحت نظر راهنما هست توی کنگره 60.کمپ هم هرکسی رفته فایده نداشته .و نه خانوادش نه خودش حاضر نیستن بره کمپ.من الان چندماهه برگشتم هم من راهنما و مشاور دارم هم اون یعنی دوتامون وتمامه کسایی که اونجا هستن یه زمانی اعتیاد داشتن و بدتر از اینم بودن .خانمها و یا مادر و خواهرشونم که منو راهنمایی میکنن کسایی هستن که این مسیر رو گذروندن.من ازدواجم با میل خودم بود با اینکه پدرم و برادرام مخالفت کردن پافشاری کردم و دارم چوبش رو میخورم.اگه ازش دور بشم دلتنگی خفم میکنه چون هنوز دوسش دارم.راه حلی جز قخر رفتن خونه پدرم نیست؟اخه یکبار اینکارو کردم و 4ماه قهر بودم فک نکنم دیگه جواب بده و نمیخوام واسش عادی بشه.با زبون خوش هم باهاش حرف زدم اما حتی حاضر نیست دارویی که اونجا بش دادن رو درست حسابی بخوره.خیلی افسرده شدم.هیچی ارومم نمیکنه.تصورش رو کنید خودم تک و تنها تو یه چاردیواری چون اون همش خوابه.حتی نمیزاره مثلا برم تا بازار با مامانم یا خواهرم امروز گفتم بزار برم حال و هوام عوض بشه گفت نه نمیشه بمون خونه اونا برن بتچه.واقعاااا دارم عذاب میکشم هرچی هم خانوادم میپرسن میگم خوبه دلم نمیخواد ناراحتشون کنم چون من دختر اخری بودم و خیلییی حساسیت روم دارن نمیخوام دیدشون به همسرم عوض بشه.خانواده شوهرمم همش میگن تحمل کن فعلا.تودوران قهرمم که حرفی نبود مادرش بار نکنه اخرشم گفت پسرم بخاطر تو معتادشد درصورتیکه قبل ازدواج بوده.خیلی ناامید و خستم خیلییی تنهام.همش دلم خونه پدری و گذشتم رو میخواد خیلی پشیمونم.پدرمم ادم سنتی هست و با طلاق مخالفه اما مادر و برادرام حمایت میکنن.اینم بگم که پدرم خودش اعتیاد داشته و هنوزم داره و اصلا دلم نمیخواد اخلاقاش رو تحمل کنم و توهینا و تهمت هایی که به مامانم میزنه و مامانم پا سجادش گریه میکنه.دوستندارم به اون خونه با اخلاقای بد پدرم برگردم ادم بد دل و حساس و بددهنیه نمیتونم تحملش کنم.وقتیم عصبی بشه میشه یه روانی به تمام عیار.بنظرتون من باید چکار کنم بازم باید برم خونه پدرم؟اگه همسرم خوب نشد من بعد طلاقم اینده بهتری دارم؟؟بعد اینجایی هم که شوهرم میره مغزشون رو شستشو میون سی دی بهشون میدن گوش کنن و...مثله دانشگاهه ولی شوهر پن هنوز تو مسیر نیومده

- - - Updated - - -

بعد خیلی کسایی بودن تو کنگره60که کارتن خواب بودن ولی درمان شدن وقتیم بهشون میگم میگن باید صبر کنی و فقط بهش محبت کنی بهش گیرندی و هیچی نگی حتی اگه جلوت مصرف کرد چشاتو ببندی و رد بشی.بهشون میگم 10ماهه داره میاد میگن 10ماه چیزی نیست خیلی اینجا بودن 3سال اومدن و رفتن تا خوب شدن بالاخره تحمل کن.بعدم اونا میگن باید خودش بخواد باید به اون مرحله برسه که بفهمه مواد بده و بزارتش کنار.کمپ و زور و حرفای تو فایده ای نداره براش������������

خودش می خواد؟
ما تو اقوام داشتیم 10 سال مواد می کشید ، هر سال چند بار می رفت تو کمپ
تا اینکه آخرین بار خودش خسته شد و رفت
الان 12 سالی هست خدا رو صد هزار مرتبه شکر سالم هست
یعنی تا خودش نخواد هیچی درست نمی شه

روناک جان واقعا برات متاسفم و امیدوارم هرچه زودتر شوهرت پاک بشه

عزیزم منم شنیدم با این افراد فقط باید با محبت رفتار کرد و هرگونه پرخاشگری و عصبانیت و فشار فقط حریص ترشون میکنه تا با مصرف بیشتر از این فضا خارج بشن و به اصطلاح توی فاز خودشون باشن . فقط به نظرم غیر مستقیم از مضرات این عمل براش بگو یا مثلا فیلم های تاثیر گذار براش بزارید هرچند که گفتنش برای من آسونه این شما هستین که شاهد این وقایع هستین خدا براتون صبر بده در مورد بچه هم اصلا هنوز اقدام نکید و نگه دارید انشاالله بعد پاک شدن همسرتون .ا

سلام ممنون از همگی
داود.ت ترک شیشه سخت تر از باقی مواد هاست.تو کلاسای کنگره60شرکت میکنه و مرتب میره اما مثلا الان چندروزی هست که بخودش سقوط ازاد داده (یعنی ترک بدون دارو و هیچی)کنگره بهشون شربت میده سر ساعت باید بخورن و اگر نخورن و یا طبق قانون اونجا پیش نرن تنبیهشون میکنه و 1هفته داروشون رو قطع میکنه.بله خیلیا هستن خوب شدم تو همین کلاسا منم همراهش میرم دوروز در هفته کلاس ماله خانماس و اگاهمون میکنن و مشاوره میشیم همه طوره.بهم میگن باید صبر کنی و همین که کلاسا و کنگره رو میاد جای امید داره.حالا فعلا 4روزه مصرف نکرده و فقط میخوابه منم از هیچ محبتی ازش دریغ نکردم.حتی غذاهایی که تا حالا تو عمرم درست نکردم تو این چندروز چون میدکنستم دوست داره مدرست میکردم واسش و از جفتشم تکون نخوردم طوریکه خودش امروز گفت فک نمیکردم بلد باشی از این غذاها درست کنی ای کاش شرمش بشه از این همه توجه و محبت و دیگه نره سراغش.
خودش میگه میخوام البته به زبون.نمیدونم واقعا میخواد خوب بشه یا نه.بله درسته مشاور اونجا هم گفت کمپ و زور بی فایدس فقط باید خودش بخواد.
نشاط زندگی جان ممنونم عزیزم .خودم بچه دوست دارم اما اصلاااا نمیخوام تو این شرایط بهش فکر کنم و یه موجود بی گناه و معصوم رو درگیر کنم باخودم به هرحال من مسئول زندگی اون بچم الان هردردیه خودمم.دارم با مهربانی و آرامش پیش میرم هرچی هم بهم میتوپه و حرف میزنه سکوت میکنم یا میگم باشه هزیزم تو درست میگی که فقط تره مصرف کنه چون میدونم مغزش داغونه و دست خودش نیست.برام دعا کنید خدا بهم برش گردونه

سلام عزیزم
شما تجربت خیلی کمه ، ۲۲ سال سنی نیست که بخوای تجربه خاصی داشته باشی.
دیگه بدتر شرکت نفت، یا هر شغلی که باشه اخراجش میکنن، خیلیا بیکارن و سالم !وقتی ناتوان بشه و سر کارش نتونه خوب ظرهر بشه و گزارششو به گوش بالاییا برسونن.. میگن خوش اومدی!نیروی کار اینچنینی میخوان چکار?!
دوما شما خیلی اشتباه میکنی به خانوادت نمیگی، دوسش دارم شد حرف منطقی! همینه دیگه پنهان کاری و حل کردن ماجرا یک تنه تا نابودی کامل! نمیخوام خانوادمو ناراحت کنم و دیدشون عوض شه معنی نداره. شما تنها هیچکاری نمیتونی بکنی.
تو سن ۲۲ سالگی تجربه یه زن ۴۰ ساله رو داری آیا این خوبه؟‌
پدرت مخالفه، مخالف باشه .‌تو نمیتونی بخاطر ایشون آیندتو تباه کنی، ایشون اگر اعتیاد نداشت شاید انقدر عصبی نبود، مادرت رو ببین، ایشون آینده شماست و حتی بدتر. از مادر و خواهر، برادرات کمک بگیر.
این راهنمایی و کنگره و ... هم جهت شادی شماست، باید بره ترک جدی، تنها اهرم رفتنشم به کمپ شمایی.بچه که نیست نازش کنی اگه با این چیزا خوب میشد تا حالا شده بود.
عزیزم شاید گاهی نبودن یا نشدن بهتر از بودن و‌ شدن باشه. گاهی یک پایان خوب، بهتر از یک پایان تلخه.

میگی همسرتون شما رو دوست داره این چه دوست داشتنیه که با اصرار شما پیگیری شما تلاش شما ..هنوز قادر به ترک کردن نیست
این چه دوست داشتنیه که افسردگی شما رو میبینه ولی ...
اون مشکل داره و درست فکر نمی کنه شما که دوسش داری چرا بهترین راه حل رو حتی اگه سخت باشه براش در نظر نمی گیرید
کمپ بهتره خوب کمپ
ببخشید ها ولی جایی هم برای فکر کردن به جدایی به تنهایی به رو پای خودت ایستادن با وجود اوضاع پدرت بگذار
میگی برات سخته حتی قهر بهتر نیست یه زمانی رو به کمپ بسپاریش و تو این مدت تو خونه خودت به فکر دست و پا کردن کار برای خودت باشی که فکرتو با کار مشغول کنی اگه برگشت که بهتر اگه هم که نه کاری رو جور کردی که لازم نیست ترس و دلهره از جدایی برگشتن به خونه پدر داشته باشی
همیشه که اینطوری نیست به قول دوستمون اگه محل کارش بفهمن و اون خدای نکرده اخراج شه که مشکلت بیشتر میشه اون وقت برای رهایی از اون وضع مطمئنن بیشتر به چیزی که ارومش می کنه رو میاره که زندگیت فلج میشه

با سلام
به روش ها و سازمان های متفرقه ترک اعتیاد ابدا اعتماد نکنید. بهترین کسانی که می تونید ازشون مشورت بگیرید متخصصین و دکترهایی هستند که با مراکز ترک اعتیاد سال ها کار کرده و تجربه داشته باشند. موضوع هم تخصصی است و از مشاوره اینترنتی چیزی حاصل نمیشه. البته کمک روحی گرفتن و همدردی میشه طلب کرد ولی راهکار برای ترک کردن یا برخورد با معتاد خیر.
اجتمالا با این مرکز مشاوره کرده باشید. به هرحال می نویسم شاید مفید باشه.

مشاوران خط ملی اعتیاد
09628

موفق باشید :72:

سلام از همگی ممنونم مرسی که پابه پا مشاوره میکنید . یه دوست جان اینجا هم که خودش میره کلاس حایی هست که سالها با انواع و اقسام بیماران اعتیاد سروکار داشته و تخصص خاص دارند و خیلییی رهایی و پاکی بدون بازگشت دارن که من با چشم میبینم الان دارن بدون هزینه خدمت میکنن.بله باید فکر اساسی کنم .بابت این شماره هم یه دنیا ممنونم شوهرم از خونه رفت بیرون حتما تماس میگیرم.دوستان واسه کارش درست میگین من فراموش کردم بگم همسرم این 3ماهه اخیر یه دوره اخراج شدن از کار و خانوادش رفتن شکرت مرکزی توی تهران و التماس و گریه و ضمانت کردن و اونا هم دلشون سوخته گفتن 3ماه ازمایشی بیاد اگه چیزی ندیدیم قرار داد دوباره میبندیم .به خانوادم نگفتم ولی با مادرم صحبت کلی کردم مادرمم گفت هر تصمیمی بگیری زندگیه خودته همونطور که خودت انتخابش کردی ولی ما بازم پشتتیم و تنهات نمیزاریم.امروزم رفتم خونه پدرشوهرم و باهاشون صحبت کردم و اوضاع رو گفتم و گفتن تا 2الی 3ماه دیگه صبر کن اگه درست نشد ما گوششو میگیریم میندازیمش کمپ بعد اگه نتیجه نداد و بازم شروع کرد اونموقع فکر دیگه ای میشه و گفتن فعلا فکر جدایی نباش تو که اینهمه صبر کردی 3ماه دیگه صبر کن منم گفتم باشه اگه مشکل با 3ماه فرصت من حل میشه صبر میکنم.در ضمن من لیسانس حسابداری دارم و از نظر ظاهر هم کم و کسری ندارم خانوادمم با اینکه پدرم مورد داره ولی هرکی ببینتشون جذبشون میشه اما واسه کار همسرم اجازه نمیده بیرون خونه کار کنم بارها گفتم اما مشاجره کردیم و بحث اوج گرفته اصلا حساسیت داره به کار کردن من.بله من تو این سن کم خیلی چیزارو به جون خریدم و تجربه کردم و بزور تا الان خودمو سرپا نگه داشتم و بقوله شما میترسم ایندم بشه مثله مادرم که یه فرد گوشه گیر و افسرده شده گاهی به حالش زار میزدم و فکر نمیکردم این بلا به روز خودم میاد.خیلی باهاش کم اوردم.امروز هم دوباره بعد 4 روز خوابیدن و فشاری که من تحمل کردم دوباره رفت مصرف کرد .هرچی بگین نذر کردم و خدارو التماس میکنم فقط شر اعتیاد و این غول رو از زندگیمون کم کنه.لطفا واسم دعا کنید.حتی خانوادش دارن میرن تا کربلا بلکه جواب بگیرن.نظرات و مشاوره هاتون خیلی بدردم خورد.اینم بگم که قبل اینکه من برم قهر و با کنگره آشنا بشیم زیر نظر یه مشاور متخصص بودیم که هفتگی من و همسرم رو میدید و اون بهم گفت برو قهر و این اخرین زورته شاید تنبیه بشه و بخودش بیاد چون هرراهی رو گفت رفتم گفت این راهه اخره وچون پسر خاله شوهرم پیداش کرده بود شوهرمم سر فوش رو کشید به پسر خاله بیچارش و دکتره و گفت مطبش رو آتیش میزنم چون گفتت برو قهر و توی دورانی که ترکش کردم خیلی بیشتر آسیب دید و غرق شد .نمیدونم واقعا دیگه نمیدونم چکار باید کنم که خوب بشه.همدردی و فکراتون خیلی بدردم خورد.کسی اگه تجربه اینچنین داره بگه لطفا.به کمک و هم فکریتون واقعا احتیاج دارم تا راهه درست رو انتخاب کنم

خوش بحالتون که خانوادتون انقدر باشعور و فهمیده هست
کاش شما هم درست راجب شیشه تحقیق کنید شما این شکاکیت این رو الان میبینی نمیذاره از خونه تکون بخوری برو ببین طی چندسال دیگه تا چه توهمات ترسناکی کشیده میشه و به چه جنون هایی میرسه راستیش نمیخوام ناامیدت کنما ولی منم یک رفیق داشتم اهل همه چی بود شیشه و حشیش و ماری جوانا و اسید و همه‌چی واسه زنش رفت کمپ و کامل ترک کرد ولی بعد ازدواج میومد با ما ماری جوانا مصرف میکرد و میدونم دور از چشم زنش چیزای دیگه هم مصرف میکنه چون شماره ده تا مواد فروش داره تو گوشیش
باید بگم این روان گردان ها یا باید مثل من هر دو هفته الی یک ماه یک بار مصرف بشه کی طی محرومیت از اون هیچ عوارضی نباشه و حتی حالت رو بهتر هم کنه یا کلا قطع بشه بنده خودم یه اشتباه کردم یه سیزده روز عید رو شمال پیش رفیقم بودم با هم مصرف روزانه ماری جوانا داشتیم ولی بعد عید تا الان ولش کردم تا یک هفته کسی ازم سوال میکرد میخواستم خرخرشو بخورم و تیکه تیکش کنم و هرکی بهم کوچکترین چیزی میگفت از عصبانیت سریع از جمع میرفتم بیرون و تو تنهایی از شدت عصبانیت دیوانه میشدم شب تا هفت صبح بیدار بودم و از عرق و کلافگی داغون میشدم و هفت تا چهار ظهر میخوابیدم و با کلافگی‌یه چیزی میخوردم بعد هشت شب میخوابیدم و چهار صبح از ضعف بیدار میشدم و میرفتم غذا میخوردم و از ارتباط دوستانه و دانشگاه هم موندم حتی اعصاب نداشتم با خانوادم حرف بزنم خلاصه روانی شدم تا خودمو پاک سازی کردم بعد اون سیزده روز عید من فهمیدم سومصرف مواد شوخی نیست و بیشتر از دو هفته یا یک ماه یک یک دفعه دیوانگی هست تازه این تجربه من بود از ماری جوانا اصلا نمیتونم درد کسی رو که مدت خیلی طولانی شیشه کشیده رو حتی تصور کنم که چقدر وحشتناکه میدونی چطوریه انقدر این روان گردان ها حس فوق العاده ای داره وقتی بعد ماری جوانا غذا میخوردم لذتشو مثلا تمام اجزای معجون رو تک به تک تمام تنقلاتشو حس میکردم و برام باور نکردنی بود این لذت و تاثیرات فوق العاده در لذت جنسی و لذتش داشت و حتی لذت یک قدم زدن یک حس تازه داره اصلا آدم خوش حال و مهربون میشه ولی بعد پاکی از هیچ غذایی لذت نمیبردم و همون عذا و بستنی هارو حتی حال نداشتم کامل بخورم مزش مثل غذای فاسد بود و لذت جنسی که کلا بی حس شده بودم حتی تحریکم سخت میشدم و ارضا نمیشدم و از ارتباط اجتماعی هم عصبانی و نفرت زده بودم از همه دنیا و خوشی هاش خسته بودم راستیتش از بعد عید که ولش کردم تازه چهار روزه میرم کلاس های دانشگاه و میتونم آدمارو مثل قبل دوست داشته باشم و حس خوبی نسبت به دنیا و خوشی هاش داشته باشم و کاملا سالم شدم و این عذابم حتی بعد یک دوره کوتاه مصرف باور نکردی بود تو اون دو هفته کلا کس دیگه بودم و خیلی طول کشید تا به لذت های کمتر که با اون مواد افزایشش میدادم عادت کنم و راضی بشم
حالا حتما شوهر شما با مصرف طولانی اونم کراک که واقعا نسبت به ماری جوانا روان گردان خیلی قوی تری هست درد ترک بدتری داره و از اون بدتر حال بعد ترکه که آدمو میکشه والا من رفیق کراکی ندارم ولی باورتون نمیشه یکی از رفیق های خیلی باهوشم که معتاد همین ماری جوانا شده موقع کارآموزی در داروخانه دارو رو از قفسه ور میداشت و میخوند بعد نمیتونست بذاره سرجاش چون یادش نمیومد از کجا ورداشته فکرشو بکن اگه تو جای حساس و مهمی مثل شرکت نفت باشه چه خسارتی به اونجا میتونه بزنه
و از اون بدتر این شکشون و اضطرابشون باور نکردنیه با عرض معذرت وقتی رفتیم در در خونه موادفروش ایشون موقع تصمیم گیری وقتی پول رو از من گرفت گذاشت روی پول خودش موقع تصمیم گیری توهم میزد مردم خیابون‌مارو زیر نظر دارن و من پولو ازش گرفتم چون میدیدم اصلا موجود زنده ای در خیابون نیست ولی انقدر این ترسیده بود که مردم دارن نگاهمون میکنن و دستمو محکم گرفت که از ماشین نرم بیرون و کلی خواهش کرد تو بمونم و بیرون خطرناکه باورتون نمیشه اینا سر کوچک ترین تصمیم چه عذاب باور نکردنی میکشن این رفیقمون حتی وقتی تو ماشینش مصرف میکردیم هی بهم گیرمیداد پنجره رو بکش بالا درو باز کن بعد من اینکارو میکردم بعد با اسرار و عصبانیت میگفت پنجره بکش پایین درو ببند مردم میفهمن داریم مصرف میکنیم(از باز بودن در!!!!!!!)و خودشم هی درشو انگولک میکرد بعد گفت اصلا بریم بیرون اینطوری پلیس راه از بوی ماشین میفهمه ما میکشیم؟!؟!؟!؟!باورم نمیشد این رفیق ما که در نهایت بی خیالی و بی اهمیت به غم دنیا زندگی میکرد به این وضع عذاب و استرس رسیده حتی واسه یک خرید از سوپر مارکت هم ازم ده تا سوال میپرسید خیلی دلم شکست بهترین رفیقم از دوران بچگیم اینطوری شده و این دل شکستگی بهم انگیزه داد که دیگه بعد عید اینطوری روزانه نکشم و برگردم به همون دو سه هفته یک بار ولی واسه همون هم کلی زجر کشیدم و مردم و دوباره متولد شدم
باید بگم روان گردان ترکش شوخی نیست من که‌نتونستم رفیقمو راضی به ترک کنم ولی میدونم با عرض معذرت از بست قر میزنید و میرید روی اعصاب ما مردا که واسه(بازم عذر میخوام)ساکت شدنتون یه کار نمادی کنیم
باید بگم تا اندازه درونی و فقط و فقط درونی نه قر و فشار و محبت ترهم آمیز که طرفو بذاره توی رو دربایستی اگه خودش راضی به ترک نیست باید شما ترکش کنی وگرنه یک دقیقه هم وقت گذاشتن براش بی فایدست
این اتمام حجت رو با خودت بکن و این رفتار منفعلانه رو بذار کنار وگرنه اون چیزی که حقته سرت میاد(با موندن در این زندگی یعنی حقت همینه اگه میگی نیست پس برو بیرون)
و خدمت مدیران هم عذر میخوام انقدر بعضی چیزارو ناجور گفتم لطفا تا خود این خانوم نخوندن پستم ویرایش نشه لازم بود بعضی چیزارو بگم تا بدبختی رو درک کنن

عزیزم چاهی که بخوای به زور آب بریزی داخلش آب گندیده بهت میده.فقط همین.

سلام آقا مهدی حرفاتون درسته.ولی همسر من اصلا توهم نداره اتفاقا خیلی آگاهه و تیزه به اطرافش و باهوش فقط زپانیکه مصرف نمیکنه اگه بخوای در حالت عادی چیزی بش بگی تحمل نمیکنه و حالت جنون بش دست میده.من خیلییی دوسش دارم اونم همینطور و مطمئنم با رفتن من زندگیش نابود میشه دلمم میسوزه ولی اگه طی دوماهه آیتده جواب نگرفتم مجبورم اخرین راه رو انتخاب کنم چون تمام راه هارو باش رفتم بالاخره اونم اگه دوسم داره باید ترک کنه من سنی ندارم دلم میخواد مثله همه خانما جوونی کنم هرکی رو میبینم فقط حسرت میخورم هرچند مردایی هم هستن که سالمن و خون به دل زن و بچه کردن.از کوچیک شدن جلو خانوادم از این استرس ها خسته شدم.حتی یه مهمانی بخوایم بریم من باید استرس داشته باشم نکنه نیاد نکنه بحث بشه و ابروم بره و....خودم از این روزای تکراری خستم از اینکه حتی مانع پیشرفتم میشه و اصلا دلش نمیخواد من بیشتر از این پیشرفت کنم چون همش ترس داره.از دیروز تا حالا که مصرف کرده انگار فهمیده که من فهمیدم چون ترس رو تو کاراش میبینم ترس از دست دادنم .همش محبت میکنه هرچی میگم میپذیره .با تلفن هم با مامانم حرف میزدم از جفتم تکون نخورد و هی میگه به کی پیام میدی تو واتساپ.یا پول تو جیبی که بهم میده واسش توضیح میدم چکارش کردم یا جلو خودش خرج میکنم اما باز میگه چکار کردی.اونم من دختری بودم که هیچوقت ازم نپرسیدن پولاتو چ کردی نه پدرم نه مادرم و کلا خاموادم کار له کارم نداشتن هرجور داپ خواسته زندگی کردم.به این فکر میکنم که چرا کمترین چیزارو هم کنارش ندارم قبل اینکه 14روز بره سرکار رفت باخانواده خودش که پایینن خدافظی کرد اما بش گفتم حداقل به خانوادم زنگ بزن اونا اینهمه احترامت دارن تا حالا هزار خطا کردی خیچی بت نگفتن خو زنگ بزن خدافظی کن احترامه گفت باشه باشه و رفت سر کار و اومد و زنگ نزد بعدشم که اومد گفتمش میخوام برم خونه مامانم گفت هرروز نمیشه گفتم من الان دومین بارمیشه توهفته میخوام برم گفت میزارمت من میام میخوابم گفتم باشه منو گذاشت و اومد خوابید اونم چه خوابی که هرچی زنگ زدم جواب نداد اخرشم دامادمون منو رسوندخونه خودم.و میدونم این کاراش دیگه ربطی به موادنداره البته مقصر خانواده خودمن که انقدر احترامش رو دارن و خوبی کردن بهش و کمکش کردن.من از بی احترامی ناراحت میشم خیلی حساسم سر این موضوع امروزم گفت خانوادم میخان برن کربلا بیا بریم ببینیم کاری چیزی ندارن دیگه منفجر شدم گفتم دیروز رفتیم پایین سر زدیم بعدشم چطور من باید به اونا احترام بزارم اونم اونا که انقدر بم بد کردن و ازارم دادن بعد تو حتی خونه پدرم نیومدی گفت میام امشب بریم گفتم نیاز نیست گفت خو باشه گفتم همه چی یطرفه نمیشه منم متقابلن اینکارو میکنم چون داری با بی حرمتیات خستم میکنی مگه چکارت کردن.واسه عید هم دل منو خون کرد و خونه خواهر بزرگم نیومد تا اونا خودشون اومدن خواهری که 10سال بزرگترمه بعدم گفت چون ما دوباررفتیم و اونا نیکمدن گفتم دوبارش یبار من تنها بودم یبارم دعوت بودی باز هیچی نگفتم گفتمعیب نداره بیماره درک کردم و سکوت کردم تا خواهرم اینا اومدن ک رفتن ولی هنوز پا خونشون نذاشته ابروم جلو همه رفته کوچیک شدم.این جایی که داره درمان میشه اجازه سفر نمیدن بهش تا بعد پاکیش.ولی من 3ساله زنشم کجا بردتم چکار کرده واسم هم پولشو داره هم ماشین و جاشو .وقتیم سر کاره هم اجازه ندارم با خانوادم سفری جایی برم مگه چه گناهی کردم جز اینکه دوسش دارم و پا زندگیم موندم.ازش زده شدم و دوری میکنم چون احساس میکنم فقط وسیلم و فقط زنشم همین.دلم به هیچی خوش نیست خانوادشم تا بفهمن مشکل داریم باهم باهام خوبن همینکه جو اروم باشه یکاری میکنن متشنج بشه.چقدر به خواهر برادرام و خانوادم دروغ بگم و بپیچونم و حفظ ابرو کنم.حتی اندازه یه فرد معمولی زندگی نمیکنم.دست بزن نداره کاش همینم داشت تکمیل میشد.اخلاق هم که نداره.فقط میدونم دیگه خیلی خسته شدم نمیتونم باهاش ادامه بدم از طرفی میگم نکنه من تلاشی نکردم و زود دارم تصمیم میگیرم.خیلی بده تو زندگی باشی که تو هواست و نمیدونی تهش چی میشه.من خودم به کمپ اعتقادی ندارم و میدونم بیاد بیرون باز مصرف میکنه.در باره قر زدن هم من باعث اعتیادش نشدم از قبل ازدواج بوده اونم بخاطر اخلاقای مادرش اینو خودش گفته.من کلا صبور و ارومم و کم حرف .همیشه سعی کردم بهش ارامش و عشق بدم مخصوصا از وقتیکه متوجه اعتیادش شدم خیلی بیشتر کنارش بودم و درکش کردم...تجربتون بدردم میخوره چندین بار میخونمش ممنونم از همگی دوستان.
کاسپین جان درست میگین قبول دارم.هیچی بزور بدست نمیاد و بدستم بیاد موقته و بی ارزش

با اون شماره تماس گرفتید؟ چی گفتند؟

فکر نمی کنید بهتر باشه برای امنبت تون هم که شده این مدت 2 ماه رو با خانواده ایشون و با هم زندگی کنید؟ می دونم متخصص نیستم از اعتیاد چیزی نمی دونم ولی میدونم برای بعضی افراد تنفر و علاقه شدید (اگر همراه با ترس ازدست دادنش باشه) هر دو واکنش های مشابهی ایجاد می کنه.

پیشنهاد می کنم این چند ماه رو که می خواهید بهشون فرصت بدید بهتر استفاده کنید.
* این مشکل رو حتما به پدر و مادرتان بگوئید. نگران حفظ وجهه ایشان هم نباشید. (با عرض معذرت) به دلیل شرایط پدرتان حتما خانواده تان وضعیت شما رو به خوبی درک می کنند.
* سریعا به خانه پدری تان برگردید و تا قطعی شدن موضوع آنجا بمانید. دلیل
- هرچقدر شما بیشتر با ایشان همراهی کنید نتیجه معکوس می گیرید. برخلاف آنچه که فکر می کنید دارید بهش کمک می کنید. خیر شما ایشون رو در وضعیت اطمینان نسبت به خودتون نگاه داشته و انگیزه اصلی ترک کردن رو ازشون می گیرید.
- امنیت جانی ندارید. با همین اطلاعات مختصری که دارم به نظرم اگر ایشون به هروئین اعتیاد داشتند و دعوا و بحث بین تون نبود می توانستید امنیت بیشتری داشته باشید نسبت به اعتیاد به شیشه. توهم داشتن یا نداشتن رو هم قرار نیست همیشه شما متوجه بشید. می ترسم خدای نکرده ایشون به دلیل ترس از دست دادن شما به شما و خودشون هر دو صدمه بزنند.
- حتی اگر 3-2 ماه دیگه هم ایشون ترک کنند مدت زمان زیادی لازم است تا بشه اعتماد کرد که دوباره برنمی گردند. این مدت هم بر حسب هفته و ماه نیست. با سال سنجیده میشه. 1 سال. 2 سال. شما نمی تونید و نباید این همه زمان رو با ایشون بمانید و برای هر دو طرف مشکل ایجاد کنید. مشکل امنیت برای هر دو و کم شدن انگیزه برای ایشون.

اگر این دلایل رو قبول دارید دست دست نکنید. در زندگی گاهی چند دقیقه تفاوت های خوب یا بد شدیدی رو ایجاد می کنه. اگر دلایل رو کافی نمی دانید با متخصصان اون مرکز مشاوره تماس بگیرید و از اون ها سوال کنید.
وضعیت شما مانند بعضی کاربران دیگه نیست که دفع الوقت کرده و هیچ عملی انجام نمیدند. اون ها با بی عملی رابطه شون رو احتمالا از بین می برند اما شما هم زندگی و هم جان خود و همسرتان تان رو ممکنه درخطر قرار بدید.

موفق باشید :72:

ممنون از راهنمایی خوبتون یه دوست جان.نتونستم با اون مرکز تماس بگیرم چون همیرم همش توی خنوس و فعلا تنها نیستم .ولی امسب با همسرم صحبت کردم گفتم من دلم میخواد همسرم سالم باشه و جایگاه و وجهه ویژه ای توی اجتماع داشته باشه دوستدارم پدر بچم تو باشی ولی زندگیمون با ارامش و سالم باشه اما زیر بار نمیره و میگه من خوبم گفتم چه خوبی 4روز خوابی بعدم بیداری لااقل بزار کمکت کنم من همه جوره پشتتم فقط لطفا بخودت بیا قدر زندگی و عشقمون رو بدون میتونیم روزای قشنکتری داشته باشیم کنار هم و....با خانوادمم حرف زدم اول نپریرفتن ولی بعد که محکم صحبت کردم مامانم گفت به بابات کار نداشته باشه من پشتتم شده خونه رو میفروشم از اینجا هم میریم تو فکر هیچی نباش.درسته توهم نداره ولی رفتاری دیگه داره مثلا پوست دستشو بکنه و بره تو خودش و همش سرش تو گوشی باشه و رو یچیز حسابی زوم کنه طوریکه صدام در میاد.اصلا دوشخصیتیه.واسه قهرمم من یکبار رفتم قهر بمدت 4ماه اونم به پیشنهاد یکی از متخصصین اعتیاد بعد از چندماه تلاش واسه ترک و توی راه آوردن همسرم ولی وضعیتش خیلیییی بدشد.خودشو غرق کرده بود توی مواد بعدشم گفت باید کنارم باشی تا خوب بشم اینجوری نمیتونم و با کلی قول و وعده وعید برگشتم .امشب هم بابام بهش تو حرفاش گفت پسرم حواست رو به کارت بده باز کاری نکنی اخراجت کنن قدر زندگیتو بدون از دستش ندی داشت غیر مستقیم بهش میفهموند همسرمم متوجه شد و ترسید و گفت بریم خونه من حرکاتشو متوجه میشدم وترس رو تو چشماش خوندم چون پدرم بهش یجورایی تذکر مجدد داد.برای خونه هم ما فعلا طبقه بالا پدرش هستیم و نمیتونیم جابجا بشیم چون پولی که قرار بود دستمون برسه هنوز جور نشده.ولی خب طبقه بالا کاملا جداس اول سلامتی همسرم مهمه بعد باقی چیزا حل شدنین.حرفاتون درسته دلایلتون رو هم قبول دارم فعلا به حرف هر دو خانواده گوش کردم و 3ماه دیگه فرصت مبدم و صبر میکنم اگه حتی پیشرفتی ببینم جای امید داره .واسه ماکی هم خود جایی که میره درمان میگن 4سال باید بیاد حتی بعد پاکیش چون علاوه بر جسمش روانشم بایا بازسازی بشه این دو الی سه ماه هم ترک کنه واسه من امید خیلییی بزرگیه چون شیشه هر یروزش که نکشه یکروز بیشتر زندگی میکنه اینو دکترش گفت.نه من نمیتونم دست روی دست بذارم و چشمامو روی حقیقت ببندم باید مشکل حل بشه زنه پسر خاله خودشم که شوهرش شیشه ایه بااینکه میدکنست باهاش ازدواج کرد و دوتا بچه هم داره و اصلا واسش مهم نیست بهش هم گفتیم ولی سرشو کرده زیر برف من نمیتونم انقدر بی تفاوت باشم و فقط روزامو بگذرونم.درسته همسرم مواد خطرناکی مصرف میکنن اما چه توی دوران قهرم چه الان و چه حتی توی شدیییدترین دعواهامون انگشتش رو بهم نزده مثله بچش از من مراقب میکنه وقتی مهربونیاش و خوبیاشو میبینم زورم میاد واقعا حیفه اگه اعتیادش نبود شاید خیلی چیزا تو زندگیمون تغییر میکرد همین پرخاشش.عصبیانتش.بددهنیش.کف� � گفتنش.اخه پسری بوده که اهل نماز روزه بوده و همه سرش قسم میخوردن انقدر که هرکسی مشکلی داشته بهش زنگ میزده.خیلی دست و دلبازه و به ایتام و فقرا کمک میکنه حتی اگه خودش نداشته باشه کلا دلش صاف و مهربونه خیلیییی گاهی هم بیش از حد.واقعا دوراهیه سختیه واسم.تنهاش بزارم میدونم طاقت نمیاره اینو امتحان کردم تنهاش نزارم و بمونم پاش پس زندگیه خودم چی؟واقعا دوسش دارم خیلی زیاد بخاطر خوبیایی که داره .اما اگر بدونم با رفتن من و نبودنم حتی 2%احتماله خوب شدنش هست اینکارو هم با اینکه برام عذاب آور ترین کار دنیاست انجام میدم.وقتی رفت سر کار و ماموریت و تنها شدم حتمی به مرکز مشاوره زنگ میزنم و با خیال راحت کاملا در جریان همه چی میزارمشون.از همتون هم میخام واسم دعا کنید محتاج به دعام این روزا.فکر تنها گذشتنش و عذاب کشیدنه دوبارش و مر پر شدنش جلو چشمام داره عذابم میده وقتی بش فکر میکنم قلبم کنده میشه و بغض گلومو میگیره.اخه من و همسرم 5سال همدیگه رو میخاستیم و باوجود مخالفتای اطرافیان با سختی فراوون بهم رسیدیم هیوقت فکر نمیکردم تهش این بشه .باهم بزرگ شدیم و الان 8سالی میشه تو زندگیمه.عشقمون زبون زده همه بود.کاش بخودش بیاد کاش خدا معجزه کنه.خیلی این روزا برام سنگین و سخت میگذره همش میگم کی این کابوس تموم میشه.راهش هر چی باشه میرم فقط خوب بشه و شر این مواد لعنتی از زندگیمون ریشه کن بشه.حرفای همتون خیلی بدردم خورد و باعث شد با خانواده خودم و همسرم و حتی خود همسرم جدی تر صحبت کنم الان دیگه خیالم راحته خانوادم در جریانن و حامیم هستن فقط مجبورم این مدتی هم که گفتن صبر کنم و اینکه شاید امیدی باشه واسه درمان شدن اعتیادش...

سلام روناک جان
مینویسن و مینویسی ولی بی فایده.
ما حرفای واقعی رو میزنیم و تو ما رو توجیه میکنی، پس چرا اومدی؟
جالبه آخرشم میگی که از این وضعیت ناراضی هستی.
اون تایم و مهلتی که خانواده همسرت ازت خواستن هر دفعه واست تمدیدش میکنن. انقد به سر میگردوننت که همه چیو ببخشی... اونا الان نمیخوان جدا شی چون پسرشون مریضه فردا میره خونه خودشون اونجا مواد میکشه و آبروی اونام میره، از طرفی بذارنش کجای دلشون؟ باید بعد یه مدت دیگه جمعش کنن و .... مکافاتش.. خب پیش تو باشه بهتره.
از طرفی چرا شما انقدر یک دنده هستین؟ وقتی میگن دچار توهم میشه، میشه حتما. من کم نخوندم افراد معتاد خانوادشونو با چاقو کشتن و آخرش فهمیدن چه اشتباهی کردن.
دوسش دارم
خانوادم ندونن
نمیخوام برگردم
مهلت دادن
فلان و ...
با کربلا رفتن چیزی درست نمیشه، اون برای مریض سرطانیه که چاره نداره، نه یه مرد ۳۲ ساله که با وجود همسر آلوده مواد شده. بچه بیست ساله بوده بگیم سرش کلاه گذاستن خدا رو خوش نمیاد؟
شوهرت الان در وضعیت توهمه که هی میپرسه کجا و پول جیبیتو بازخواست میکنه.، یا اخلاقش و برخورداش. این یه ذره میل جنسیشم از دست میره تا کلا کیش و مات بشی.
عشق خیلی خوبه ولی این مدلش رو هیچکسی توصیه نمیکنه.
مادرتون زنگ زدین گفته زندگی خودته، عجب !!! این بی اعتنایی به ضرر شما تموم میشه ، ایشون که خودش قربانیه چرا؟ البته جای شکر داره میخوان کمکتون کنن.
ما نمیگیم ولش کن ، شما مثل یه مادر که بچشو میبره تا درب مدرسه و میفرستتش تو مدرسه ، شوهرتو همراهی میکنی با آرزوی سلامتی و عشق.. بهش میگی هر وقت خوب شدی من میام دنبالت میریم خونه خودمون، اما اینکه ایشون میگه خوبه، نه واقعا داره فرصت سوزی میکنه.
یه حرف قدیمی هست میگه دوست اونیه که تو رو سرزنش کنه و به گریت بندازه، اونی که باهات بخنده ازش فراوانه. تو، تو این اتفاق تلخ داری کمکش میکنه.. دلسوزی بیجا!
اگر مریضی بدی هم داشت این همه مینشستی خونه تا خوب بشه؟
مشاوره به درد تو میخوره یا شوهرت... من میگم تمام روزم با مشاوره حرف بزنی چه ارزشی داره؟ آخرش همسرته که باید عزمش جزم باشه.
من دیگه بهتون توصیه نمیکنم و اینجا پست نمیگذارم ، چون آخرش دوباره همه با هم بر میگردیم خونه ی اول .
در ضمن عزیزان بهتر از جان، خوانندگان آشکار و پنهان
عشق در سن پایین بسیار خطرناکه، دوست عزیزمون در سن ۱۴ سالگی یا بیشتر عشق رو تجربه کردن، شاید اگر اجازه میدادن کمی بزرگتر بشن و افراد بیشتری رو در سطح اجتماع و مکان های تحصیلی نظیر دانشگاه ملاقات کنن، ازدواجشون شاید ازدواج بهتری میشد. هیچ چیز در این دنیا قطعی نیست، اما از اشتباهات و تند روی ها فاصله بگیرین و هر چیز رو در زمان خودش شروع کنین.

در پناه خدا

سلام یار مهربان.حرفاتون درسته به اینجاش فکر نکرده بودم که خانوادش ازش خیتن ولی الان گفتین دقیق شدم و متوجه شدم طبق شواهادی که تو زندگیم باهاشون دارم خانوادشم نمیتونن تحملش کنن حتی سفر میخان برن میگن نه ما با شما نمیایم شوهرت اوقات تلخی میکنه پس درست گفتین.من تصمیمم رو گرفتم اون اگه اونقدر که من عاشقش بودم عاشقم بود یه فکری میکرد.و علی رقم میل باطنی خانوادم و اینکه نمیپذیرنم چون انتخاب خودم بوده مجبورم برم خونه پدرم و پی همه چی رو به تنم بمالم حماقتیه که خودم تو سن پایین کردم و الان باید تاوان بدم و چوبشو بخورم.از راهنمایی همتون ممنونم .من اگرم چیزی میگفتم فقط منباب علاقم بهش بود درست مثله زمانیکه با این دلایل به حرفای خانوادم گوش نکردم و تو نامزدی و عقد بازم این ارتباط رو ادامه دادم فقط چون دلم خواستش.دیگه نمیخوام حماقت کنم .فقط واسم دعا کنید چون تحمل اوضاع خونه پدرم واسم خیلی سخته ولی مجبورم برم

روناک عزیز
سلام
من و بقیه کاربرها نظر شخصیمون رو میدیم و به شما توصیه می کنم کمی فکر و تامل کنی
انقدرم زود و عجولانه تصمیم نگیر

الان که شوهرت داره میره سر کار تا دو هفته دیگم نیست
الان فلسفه رفتن شما به منزل پدریتون چیه؟با توجه به اینکه جو اونجا هم نامناسب هست

به نظرم یه خرده بیشتر فکر کن
راستش من راجع به مواد مخدر مختلف زیاد اطلاعاتی ندارم اینکه هرکدوم چه اثری داره
دقیقا رفتارهای همسرت چه جوریه؟ چند درصدش قابل قبوله؟چند درصد اوقات عصبیه؟

همسرت چند ساله توی شرکت نفته؟مگه اونجا تست اعتیاد نمیگیرن؟
چند ساله معتاده؟
شرکت نفتی ها درآمدشون خوبه تا حالا همسرت سرمایه خاصی جمع آوری کرده با کارش؟

به نظر من اگر برات خطر جانی نداره که اینو میتونی از همون مشاورا بپرسی بمون ولی شرایطی رو براش بذار
یکی اینکه به اندازه کافی پول در اختیار شما بذاره و سر هر چیز کوچکی بازپرسی نکنه
دوم اینکه رفت و آمدت با خانه پدر مادرت باید عادی باشه و ایشون در رابطه با رفتن شما به اونجا اعتراضی نکنه
سوم اینکه روند ترکش رو ادامه بده

به هر حال ایشون اقدام به ترک رو انجام داده این خودش یعنی رفتن نصف راه
شما که این همه موندی خوب یه مدت دیگه هم بمون
ولی منفعل نباش
نذار مجبورت کنه با خانوادت قطع رابطه کنی و نذار که از نظر مالی چیزی ازت مضایقه بشه

البته اینایی که گفتم به شرط عدم وجود احتمال خطر جانی بود

سلام فکور جان.من سوالاتتون رو بترتیب جوا میدم.
خانوادم بخاطر خصوصیات خوبی که داره میگن فعلا صبر کن تو این کلاس ها که میره جای امید داره ولی وقتی میبینم داروش رو مرتب نمیخوره و سی دی و کتابهایی که مربوط به کلاسشن تک و توک گوش میده ناامید میشم و رفتارای دیگه ای که میبینم انگار میخواد تربیتم کنه و اونجور که میخواد پرورشم بده مثلا قبل رفتن سرکارش گفتم زنگ بزن از خانوادم خدافظی کن پیچوند و بعدم شد ساعت1شب گفتم نزدی گفت فردا از سرکار میزنگم بازم زنگ نزد بعدشم که از کار اومد منو دم در خونمون پیاده کرد و خودش رفت خونه ولی با خانواده خودش همچین رفتارهایی نداره و همش فکر میکنه ناراحت نشن مثلا میگه بیا مایین به مامانم بگو کاری چیزی نداری من وقتی میبینم اینا یطرفس و با خانواده من اینجور نیست زورم میاد اولا میگفتم بخاطر اعتیادشه و نمیفهمه اما الان میفهمم خیلییی آگاهانه کارش رو میش میبره و همش میخواد کنترل کنه زندگی و منو به همین خاطر فکر جدایی هستم .واسه خونه پدرمم با خانواده دوطرف و همسرم صحبت کردم که همسرم هربار قول میده خوب بشه و یا نمیپذیره و میگه من خوبم و سعی می که ضعف دست من نده،خانواده خودمم موافق طلاق نیستن و بد میدوننش چون یکم سنتی هستن مخصوصا پدرم چون خودش اعتیاد داشته واسش چیز مهمی نیست و میگه بالاخره خوب میشه فقط بچه دار نشو ولی همه راه ها رو واسه خوب شدنش برو دیشب هم با مامانم حرف زدم واسه جدایی که گفت صبر کن شوهرت اونقدر بد نیست نشه تحملش کرد واسه طلاق دیر نیست عجله نکن و از این صحبتا که باز تو دلم خالی شد و بهشون گفتم باشه مزاحم شما نمیشم خودم میرم و تصمیم میگیرم بعد دیگه دید دارم ناراحت میشم گفت بخاطر خودت میگم وگرنه مگه مادرت مرده من مثله کوه پشتتم فقط میگم یکم دیگه هم صبر کن.
راجع به رفتارهاش:وقتی مصرف کنه خوبه مشکلی باهاش ندارم وقتیم مصرف نکنه فقط عصبیه و دوست داره بهانه بگیره و تنها آزاری که به من میرسونه همین خوابیدنشه مثلا دوروز میخوابه چون مصرف نکرده ولی کلا خانوادش میگن از قبل این مسئله هم عصبی بوده ولی نه به این شدت و مواد تشدیدش کرده.ولی سعی میکنه همه چی رو باب میل من دربیاره که ناراحت نشم.عصبانیتش زمانیه که بهش گیر بدی اگه گیر بدی عصبی میشه و برخورد میکنه ولی اگه کاریش نداشته باشی نه خوبه.همسرم کلا حدود 8ساله اونجاست.تست میگیرن ولی میدونه چکار کنه آدم زرنگیه فقط تو دوران عقد یادمه خانوادش گفتن تو برو خونه بابات ما میخایم سر اخلاق شوهرت بهش تذکر بدیم تو اینجا نباشی بهتره و منم ساده فک کردم بخاطر اینه نگو که دیدنش داشته میکشیده و متوجه شدن خواستن اخراجش کنن و شوهر خالش که کاره ای بوده اونجا نذاشته.الانم دلیل اخراجش مواد نبوده همین زود عصبی شدنش بوده وگرنه خیلی کاریه و خانوادش که رفتن پیش رئیسش التماس کردن و کارشو درست کرده گفتن تو سیستم هم که زدن گفتن بچه خوبیه فقط یکم زود جوش میاره و مغروره(اینو خانوادش گفتن من اونجا نبودم)اما حدس میزنم بخاطر موادش باشه.یباربه من گفت 2ساله اما بعد ها سر کلاس که باید اعلام کنن همشون که چند سال تخریب داشتن و چقدره تحت درمانن و اینا حرف که زد گفت 12ساله ولی من بروش نیاوردم.سرمایمون 30ملیون بود که دادیم واسه یه خونه شریک شدیم با مامانش چون شوهرم ولخرجه خواستم از دستش نره و الانم منتظریم سهممون رو مس بگیریم چون خونه افت کرد و ضرر کرد قرار بود خورد خورد بخریمش از مامانش که من گفتم دیگه نمیخواد.چون اعتماد به مادرش ندارم و اینکارو قبل شناخت تو نامزدی گفتمش انجام داد.
هیچ خطر جانی برام مداره و آسیبی به من نمیرسونه و خیلی تو فکر رفاهمه بعد از چند بار تذکر و بحث الان چند روزیه دیگه اصلا نمیپرسه پولتو چکار میکنی و....واسه خونه پدرمم آزاد گذاشتتم.از نظر مالی هم بهم خیلی میرسه از کل حقوق شاید 50تومنش رو واسه خودش برداره باقیش قسط و مول جیبی و نیازای منن.
مشاوره های کنگره 60هم گفتن اگر تهدید و خطر جانی نداره فعلا صبر کن میگن نباید انتظار داشته باشی انقدر زود نتیجه بگیری.درباره توهم نزدنش هم پرسیدم از اونا گفتن احتمالا چند مصرفست یعنی مثلا در کنار شیشه قرص یا تریاک مصرف میکنه که توهم نزنه.خیلی ها توی کنگره بودن از شوهر من بدتر که خوب شدن اما نمیدونم چرا من جواب نمیگیرم.ینفر اونجا بود شیشه رو تزریق میکرده زن و بچه هم داره پسره توهمات ناجور میزده خانمش میگفت غیر قابل زندگی کردنه و اومدم با خانواده شوهرم موقت زندگی میکنم میترسم ازش.اما چند ماه پیش پاکیش رو گرفت و کاملا خوب شد.نمیدونم دوراهیه سختیه.یکی میگه برو یکی میگه بمون...ولی هرچی بشه باید محکم باشم حتی پاش برسه پا رو عشقم میزارم و ترکش میکنم چون اونم باید یجایی علاقشو ثابت کنه .حتی بهترین مرده زمینم باشه نمیتونم اعتیادش رو هضم کنم یا باید خوب بشه یا نمیمونم بخودشم بارها اینو گفتم .چون نمیخوام فردا بچم تو جامعه چوب اعتیاد پدرش رو بخوره و بشه بچه مصرف کننده اصلا اینو نمیخوام.بااینکه شرایط خونه پدرم نابسامانه.ازطرفی درگیری بابام با داداش بزرگم سر قسط و بدهیاش چون خونشونو که داداشم باهاش وام گرفته و قط عقب افتاده داره بانک قراره بزاره حراج . پدرم درگیر برادر بزرگمه بخاطر گندایی که تو شراکت و خونه سازی زده و ورشکست شده و بابام داره کمکش میکنه.کلا اوضاع خونه پدرم بهم ریختس و بابام اخلاقیات بدی داره ...

عزیزم بسیار متاسفم اما اگه واقعا دوسش داری یه فرصت بهش بده جدای اعتیادششما خودت مهارتهای کمی در روابط زناشویی داری و اگر هم همسرت معتاد نبود بازهم این تنشها با اینگونه برخوردهای شما در زندگیتون وجود داشت !!!!
اینکه میگیهمسرم میخاد من تربیت کنه میخاد کنترلم کنه و.........
بعلت عدم شناختت از مردهاست
مردها باید حس کنند شخص اول خونه هستن و زن بهش تکیه داره نه برعکس
حتما حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون و اقتدار مرد دکتر رو گوش کن زندگیت زیر رو میشه ایشالله
شاید همین احساس قدرت کردن در همسرت و احساس مهم بودن در همسرت باعث انگیزه ترک اعتیادش بشه
شما تو این وضعیت داری بحران درست میکنی با مامانم مانش کردنها
بارها گفتم برای اینکه همسرتان مدافع سرسخت خونواده خودش نشه لطفا ایشون رو به خونوادش حساس نکنید و دایم درحال گله شکایت از خونوادش نباشید
برعکس هرچیازخونوادش خوبی بگیوحتی تشویق به رفت امد باهاشون بکنی همسرازونها دورتر و بهشما نزدیک تر خاهد شد دیگه سعی نمیکنه ازونها دفاع کنه یا گارد بگیره
دختر خوب با توجه به شرایط خانهپدریت و اینکه ایشون مرد خوبی هستن و تنها مشکلش اعتیاده و عاشقانه هم دوست دارین فعلا صبر کن
اما در این صبر لطفا درمورد مردان بیشتر مطالعه کن
اون سخنرانیهای دکتر یادت نره بکار ببر تا عزت و احساس مرد خوب و قویبودن به همسرت منتقل بشه و بخاطر عزت نفسی و اعتماد بنفس بالا ترک کنه
حتما علاوه بر کلاسها برای اینکه زودتر نتیجه بگیری برین پیش روانشناس حاذقچون باید از درون انگیزه پیدا بشه تا ترک در کوتاهترین زمان انجام بشه

نمیدونم شاید گیر دادنهای من و زوم کردن رو خانوادش باعث شده ترک نکنه.چون انگار دنباله بهانس بره مصرف کنه و بعد مصرف عذاب وجدان داره از رفتاراش میفهمم و همش حس میکنه من میفهمم و میخواد محبت کنه و یجور جبران کنه.اما واقعا خانوادش بهم بی حرمتی میکنن و دلم میخواد همسرم مدافعم باشه.نمیدکنم طرفم با این چیزایی که ازش براتون گفتم و خصوصیات اخلاقیش ارزش موندن داره؟؟قبلا خیلی حمایتم میکرد ولی الان کمتر شده و سعی میکنه بگی تو مقصری و زیادی حساسی و زودرنجی.نمیدونم اعتیادش درمان بشه واقعا اخلاقاشم خوب میشه؟؟احساس میکنم کاراش از عمد خانوادمم تحت فشار میزارنم و به من غر میزنن منم به این منتقل میکنم.میگن چرا نمیاد توجمع چرا هفته ای یکبار میارتت و ....من غرور دارم و نمیتونم مطیعش باشم چون حقیقت هارو میبینم و بارها بهش گفتم به هر اندازه با خانوادم رفت و امد کنی و احترام بزاری منم متقابلا همونطورم نه کمتر نه بیشتر بعد میگه تو فکر تلافی هستی.آخه این اخلاقاش چه ربطی به اعتیادش داره .انگار میخواد لج منو دراره هر دقیقه میره پایین و میاد با اینکه اونا نیستن میره تو خونه و میاد و مدام بشون زنگ میزنه.اما تا الان هرچی دیدم هیچی نمیگفتم چون نمیخاستم بهش فشاری بهش وارد کنم که بره مصرف کنه اما انگار حرف نزدن من رو با حماقت و نفهمیم اشتباه گرفتن و هرطور بخوان رفتار میکنن.مثلا مادرش از من همه انتظاری داره ولی خودشون هیچکدوم از اینکارارو نمیکنن یا نشده یکبار به دختر بزرگش تذکر بده.انگار من بچم مدام میخواد بگه اینجور رفتار کن و اونجور رفتار کن.بارها هم بش گفتم مامان عزیزم من بخاطر شرایط شوهرم خیلی تحت فشارم لطفا راحتم بزارید بعد از درمانش کامل میشینم به تمامه حرفاتون گوش میدم اما الان خودمم شرایط روحیم نابسامانه اما متوجه نیستن یه اخلاقیات خاصی دارن واسه خودشون که هرکسی نمیتونه باهاشون زندگی کنه.هردفعه میخام بهشون نزدیک بشم پسم میزنن یکبارم مادرش گفت تو انتخاب ما نبودی اگه دوست داریم چون پسرمونو دوست داریم وگرنه ما بکی از خودمون میخاستیم اما پسرم پافشاری کرد و اصرار که یا این یا هیچکس ما هم مجبور شدیم.اما هیچوقت این حرف رو حتی به روی شوهرمم نیاوردم همرو تو دل کشیدم چون واقعا عاشقش بودم و فقط خودش واسم مهم بود نه اطرافیانش.دیشب باهاش بحثم شد بهش گفتم من بچه نیستم تو داری مصرف میکنی فکر کردی نمیفهمم شروع کرد داد زدن گفتم بعدشم سعی نکن منو تربیت کنی تو ارتباط با خانوادت انتظار داری همش من بهشون احترام بزارم ولی من اگه ازت بخوام اینکارارو واسه خانواده من نمیکنی و بحث اوج گرفت و گفت من حوصله بحث ندارم تو دنباله بهانه ای فقط .گفتم بهانه دستم نده .همه چیو بجون خریدم و صدام در نیومد فقط بخاطر اینکه تو زودتر خوب بشی اما کی اون روز میاد نمیدونم .گفتم کاری نکن یروز داشته هات رو از دست بدی و فقط پشیمونی برات بمونه ....قبول نمیکنه که مصرف میکنه میگه بهم اعتماد نداری باورم نداری میخوای دوربین بهم وصل کن خیالت راحت بشه
ولی درست میگید باید بیخیال خانوادش بشم این راهم امتحان میکنم و سکوت میکنم و چیزی نمیگم شاید نتیجه داد .من کلا دختر خیلی حساس و عاطفی و زودرنجی هستم و خیلی مراقبم دل کسی رو حتز باشوخی نشکنم و انتظار دارم دیگران هم اینجور باشن ولی نیستن.صحبتهای دکتر حبشی رو هم گوش میدم حتما .با همسرمم صحبت میکنم اگه قبول کنه علاوه بر مشاوره های کنگره و کلاسهامون بیاد بریم مشاوره بیرون.بهم امید دادید ممنونم واقعا.خوب شدن و درمان اعتیادش واسم تو اولویته ولی مشاوره کنگره میگه تو خیلی بهش گیر میده و زوم کردی روش و طریقه برخورد با یک مرد و بدتر از اون یک معتاد در حال ترک رو بلد نیستی...ولی من از نظر عاطفی هیچی واسش کم نذاشتم ولی اخلاقیاتی که میبینم و اینکه انقدر نزدیک به خانوادشه اذیت میشم فشار اعتیادشم از یطرف اینا باعث میشه خودمو اینجور بعد از مدت طولانی بیرون بریزم و حرف بزنم

خونه پدرتون نمیاد شاید چون نمیخواد سر اعتیادش بهش گیر بدند. مخصوصا پدرتون که خودش سابقه داشته و اینجور آدم ها رو بهتر می شناسه. به شما می تونه دروغ بگه و بپیچوندتون ولی پدرتون رو نمیتونه.
اطلاعات من کم هستش ولی به نظرم کسانی که شیشه مصرف می کنند همون بعد از مصرف کردن است که متوهم میشند و دست به کارهای خطرناک می زنند. مثل اونائی که از ماشین بیرون می پریدند یا از بلندی خودشون رو پرت می کردند یا به دیگران صدمه می زدند. همه در زمان مصرف بوده. شما هم از منابع مطمئن تحقیق کنید.

1. ایشون کجا و چطور اول بار مصرف کرد؟ کجا و چطور اعتیاد پیدا کرد؟

2. شغل شوهر شما دقیقا چیه؟ تحصیلات و نوع کاری که امجام میدند؟ کدوم شهر؟ کادر اداری هستند یا فنی؟ تو مرکز اداری-فنی کار می کنند یا در پروژه ها و کارگاه ها؟
ببینید اگر شوهر شما در پروژه و کارگاه کار میکنه، شب تو کارگاه میخوابه یا از این اتاق های اشتراکی پرسنل و نظایر آن، محال بدونید ترک کنه. تو این محیط ها مواد مخدر و مشروبات الکلی در دسترس همه است و فراوان مصرف میشه.
اگر در محیط کار، یا معاشرت هاشون با افراد معتاد، بی بندوبار، فروشنده مواد و ... ارتباط داره امکان نداره ترک کنه.
کسی که واقعا قصد ترک داشته باشه اول باید زمینه های وسوسه کننده رو ازبین ببره. وگرنه حتی اگر امروز ترک کنه با دیدن دوستاش یا اون هائی که دور هم دارند مصرف می کنند یا وسوسه فروشنده (و دوستان) دوباره مصرف می کنه.

3. ترک کردن اعتیاد دو قسمت داره. یکی ترک جسمی است که بدن نیاز به مواد داره. این رو میشه به هر جون کندنی گذروند. همه نمی تونند ولی یه عده این مرحله رو رد می کنند.
یکی دیگه کشش روحی و تمایل به لذت ازدست رفته است. این از قبلی هم سخت تره. بدن دیگه خیلی درد نداره. ولی تا تقی به توقی میخوره، یه مشکلی پیش میاد، دچار بحران میشه، میره دوباره میکشه. خوشحاله، فیلش یاد هندوستان میکنه میگه من که قبلا ترک کردم حالا این دفعه رو هم برم بکشم فوقش دوباره ترک می کنم و الی آخر.
این رو بخواد غلبه کنه اولا اراده بسیار قوی میخواد که تسلیم وسوسه نشه. انگیزه زیاد میخواد برای نگه داشتن چیزائی که دوست داره یا حداقل بترسه چیزهائی رو ازدست بده، درک و شعور میخواد بدونه اگر برگرده ترک کردنش خیلی مشکل تر از قبل و بالاخره غیرممکن میشه، اطمینان قطعی داشته باشه کسی برگشتنش رو نمی بخشه و ترکش می کنند و ... اگر همه این ها باشه بالای 1و 2 سال زمان میخواد بشه بهشون مجددا اعتماد کرد. یه جستجو در اینترنت تا 3 و 4 سال هم رو هم نشون میده.


بیجهت دعوا می کنید. دعوا با آدم سالم نتیجه نداره شما با معتاد که سیستم اعصایش هم داغونه بحث می کنید؟ هم بی فایده است، هم وضع روحی هر دوتون بدتر میشه و هم خطرناکه. یهو کار دست خودش و دیگران میده. بی جنگ و دعوا بروید منزل پدرتون. لازم هم نیست ازقبل اطلاع بدید که حرفی بزنند. بروید اونجا و منتظر نتیجه ترک شون بمانبد.
امثال این دکتر حبشی رو هم کنار بگذارید، این آقا هم مثل ما متخصص ترک اعتیاد نیستند. اگر اصولا تخصصی داشته باشند. یه عده که تنها معلومات شون زبان چند گرمی شونه چندتا کتاب می خونند واسه مردم سمبنار می گزارند. خودشون به شهرت و پول می رسند مردم به هیچی یا بدتر. برای اطمینان بیشتر که چیکار کنید با اون مرکز هم تماس بگیرید. احتمالا بهتر از امثال من و مراکز متفرقه مثل این کنگره ها کمک تون کنند.

4. تماس گرفتید؟

سلام روناک جان اول بهت توصیه می کنم اگر نام کاربریت اسم واقعیت هست حتما عوضش کن

روناک عزیز هم همسرت به شما علاقمنده و هم شما به اون
از طرفی مسائلی توی زندگی شما هست که حل کردنش سخته
اینکه بری یا بمونی تصمیمی هست که باید خودت بگیری فقط خودت
و البته عواقبش رو هم بپذیری (هر کدومش یه عواقبی داره)

شما احتمالا به خاطر یه سری مسائل توی خونه پدرت درگیر یه عشق زودهنگام شدی
مشکلات خونه پدریتون ادامه داره
اونجا فضاش گل و بلبل و آماده حضور شما نشده

پس رفتن شما حداقل فعلا چندان آرامشی برای شما به همراه نداره

از همسرت به طور جدی بخواه همه روند درمانش رو دنبال کنه
اون سی دی ها حتما گوش بده و جلسه ها رو حتما بره

نمیدونم درسته یا نه ولی فکر می کنم تهدید مداوم شما به ترک ایشون و رفتن به منزل پدری، این موضوعو لوث می کنه یعنی یواش یواش توی ذهنش از شما میگذره
درسته که اعتیاد داره ولی بالاخره آدمه و دارای منطق و احساس هست
پس اگر قصدت موندن هست انقدر اونو له و داغون نکن

حتما علاقه زیادی به شما داشته که بعد قهر با خواهش برگردونده شما رو

وگرنه میتونست بره دنبال یه ازدواج دیگه دنبال زنی که مثل عروس فامیلشون با اعتیاد همسرش کنار بیاد
از طرفی همسر شما یه شغل نسبتا مناسب داره و این خودش توی این روزگار یه امتیاز مهم هست

باز هم میگم شما تصمیم نهایی رو خودت باید بگیری ولی اگر من جای شما بودم سعی میکردم خودمو قوی کنم مثلا یه پس اندازی داشته باشم
یه کلاسهایی میرفتم که بتونم با یادگیری یه مهارتی به یه درآمدی برسم

فعلا هم کنار همسرم میموندم و سعی میکردم (نهایت سعیم رو) که درمانش کنم
ولی منفعل رفتار نمیکردم
از هر راهی که صلاح بود راضیش میکردم روند درمان رو درست دنبال کنه
برنامه ای میذاشتم که روحیه خودم حفظ بشه و به ورطه افسردگی نیفتم
(کلاس ورزشی میرفتم یا یه برنامه پیاده روی میذاشتم و همینطور برنامه معاشرت با دوستان یا اقوام)

در تمام مدت خودمو قوی میکردم جوری که بی نیاز از کمک هیچ مردی اعم از همسر یا پدر بشم
اگر همسرم به حد قابل قبول می رسید زندگی مشترک رو ادامه میدادم و در صورتی که شرایط غیر قابل تحمل میشد شاید به جدایی هم فکر میکردم

با خانواده افراد موفق به ترک ارتباط داشته باش و دقیقا به جزییات دقت کن
هرکاری از دستت برمیاد به سهم خودت انجام بده

اینا نظرات شخصی من بود

سلام یه دوست جان.نه اینکه اصلا خونه پدرم نیاد اتفاقا میگه دوستشون دارم حتی سهمیه از سر کارش مثله مایع دستشویی و اینا که میاره بین دوخانواده تقسیم میکنه واسه خانواده من بیشتر میزاره و اصلا نمیزاره خانوادش متوجه بشن و از این قبیل کارها ولی وقتی خماره نمیاد بریم چون بقوله شما میدونه متوجه میشن.هنوز زنگ نزدم فردا همسرم میره سرکار تماس میگیرم با خیال راحت چون همش تو خونه بود و نمیتونستم.کارش ملی حفاریه و 14روز کار و 14روز استراحته .فکر میکنم از وقتی رفته سر کار اعتیاد پیدا کرده چون شغلش طوریه که اولا فنیه دومن کار فنی و هوش همسرم فوق العادس و باید 7صبح تا 7شب یریز کار کنن فکر نکنم آدم نرمال بتونه اما دامادمونم که شغلش همینه ولی سالمه بنظرم ربطی نداره وگرنه همه باید معتاد میشدن.من دقیقا نمیدونم از کی شروع کرده.امروز رفتم پیش یه مشاوره بیرون و گفت به جدایی فکر نکن و فعلا صبر کن و زمان بده بهش فعلا جدایی به صلاحت نیست.فرداهم به این مرکز زنگ میزنم و خبرش رو بهتون میدم.واسه اطمینان از ترکش هم کنگره میگه 4سال باید بیاد تا جهان بینیش هم خوب بشه و برگشت نداشته باشه.من دست خودم نیست بخاطر اخلاقاش نمیتونم باهاش بحث نکنم.مثلا امشب بدون اینکه به من بگه به خواهرش تعارف کرده واسه شام و گرفت و اومدن گفتم من مهمان رو سرم جا داره ولی کارت درست نیست گفت بخدا یهویی شد زنگ زده بود جواب نداده بودم بعد زنگ زدم بهش ببینم چشه گفت میخایم بیایم منم تعارف کردم چطور هماهنگ میکردم بعدم خلاصه با هزار دلیل که قانعش کردم گفت ببخشید .اهواز هستیم.نمیدونم دلیلش چی بوده و اولین بار کجا و چطور مصرف کرده نپرسیدم ازش.ولی دلیلش فکر میکنم خانوادش باشه یعنی مادرش چون مادرشوهرم ریاست طلبه و دوست داده خمیشه همه چی به میل خودش باشه و همه مثله اون زندگی کنن و همه رو مدیریت کنه و باهم کنتاک دارن و نمیسازن.همسرم توهم نداره به هیچ عنوان چون مدام پیشمه فقط بعد مصرفش خیلی دقیق و تیز میشه همه کارارو انجام میده و باید حتما سرگرم کاری باشه و خیلی عرق میکنه
نه فکور جان نام اصلی خودم نیست،مطمئنن عواقب طلاق بدتر از موندمه ولی لازم باشه اونم بجون میخرم.نمیخوام بشم مثله مامانم با اینکه پدرم مصرفش تریاک بوده حتی خانوادم نپذیرن موقت خونه خواهرم میمونم .احساس میکنم تلاشی نکردم واسه درمانش زمانیکه متوجه اعتیادش شدم رفتم قهر بعدشم الان 8ماهه برگشتم این حس عذاب وجدانم پای رفتن رو ازم میگیره شاید نتونید درکم کنید اما همش حس میکنم من اونقدر که باید تلاش نکردم شاید من جایی کم گذاشتم وای خدا دارم دیوونه میشم .شاید بگید حماقته کارت که موندی.من تو دوران قهرم خواستگار داشتم هم دانشگاهیم که از قبل ازدواجم طالب بود و همه میزش اوکی بود و خواهر خودش طلاق گرفته بود اومده بود جلو اما من نسبت به شوهرم عذاب وجدان دارم میبینم کسایی که تو کنگرن چطور پای طرفشون موندن تا خوب شده و همه چیو متحمل شدن و الان آرامش دارن .همش میترسم از طلاقم و رفتن به قهر پشیمون بشم .شاید هرکسی دیگه جای من بود نمیموند و فورا تمامش میکرد.ولی یچیزی ته دلم نمیزاره امیدوارم درکم کنید .این شماره هم که گفتید آخرین راهه ببینم اونا چی میگن بهم.باید با تلفن خونه بزنم؟آخه خونمون تلفن نداره. خیلی دوست دارم کمکش کنم حتی اگه بدونم با رفتن خوشبخت و خوب میشه بااینکه سختمه میرم.مشاوره اعتیاد که رفتم بیرون گفت اسلحه درمانش تویی چون بیشتر از هرکسی دوست داره چون باهمسرمم ملاقات کرد. درسته من مسئول زندگیه اون نیستم ولی خانوادم گفتن خودت انتخاب کردی و گند زدی به زندگیت جورش هم بکش و عواقبش رو بپذیر اگه نتیجه نداد بعد ما وارد میشیم.من از نظر عاطفی و محبت چیزی واسش کپ نذاشتم خودش که میگه من کنار تو خوشبختم و چیزی کم نداری و گاهی بشوخی میگه فقط غر میزنی یکم و زیادی حساسی رو همه چی.سی دی هارو هم تک و توک گوش میده ولی باید بهشون عمل کنه اینجور بی فایدست.بله همسرم آدم لارجیه و درآمدشم ماهی 3میلیونه و شغل خوبیم داره.همسرم به قدری مغروره که مادرشوهرم میگه هیچوقت فکر نمیکردم اصلا کسی رو بخواد چه برسه به اینکه اینجور واسش گریه کنه و به پاش بیفته .اخه توقهرم هربار میومد ببرتم بیرونش میکردم و دروباز نمیکردم هرچی التماس میکرد محلش نمیدادم و تا 4ماه جواب تلفناشم درست نمیدادم گفت اشتباهمو فهمیدم و....برم گردوند .اما چرا دوباره شروع کرد مگه دوستم نداره؟؟زندگیمونو دوست نداره؟کاش میتونستم کمکش کنم.

الان خواهرش اینا مهمانمون بودن وقتی رفتن ازم تشکر کرد و گفت مرسی عشقم خسته شدی میدونم بابت همه چی ممنون زحمت کشیدی .بعدشم میخواد تلافی بحث دیشب رو بکنه که سرم داد زد و ناراحتم کرد چون باش حرف نمیزدم مثلا میخواد بگه به حرفت گوش دادم و زنگ زد به خانوادم و خدافظی کرد ازشون و گفت ماهه دیگه که تولدته واست انگشتر ست سرویست رو میخرم دوست داری؟گفتم تو خوب شدنت طلاس واسم تو خوب بشو باارزشتر از هر طلا و پول و چیز دیگه ایه گفت من خوبم مگه الان ازم ناراضی؟؟گفتم سلامت رو کامل بدست بیار اونمکقع من خوشحال میشم اگه واقعا دوستم داری.گفت من که از دیروز که قول دادم دارم داروم رو میخورم سر ساعت ولی تو هم سر چیزای الکی انقدر قهر نکن و بهم گیر نده.میگه کنارم باش بدون تو نمیتونم هیچوقت خوب بشم اگه بری زندگیمم با خودت میبری چون خودمو نابود میکنم تا بمیرم هیچوقت دیگه با هربحث و دعوایی نگو میرم میدونی دوست دارم اذتم میکنی من تنها امیدم تویی به عشق تو میرم کار میکنم و بخاطر حضور توئه میرم کنگره و کلاس و حالم خوبه گفتم پس تلاش کن خوب بشی و پاکیت رو ببینم .گفت من واسه به تو رسیدن با همه جنگیدم تورو همه وایسادم تو هم همینطور.حالا میخوای به آسونی بهمش بزنی؟گفتم عزیزم من بهمش نزدم تو کاری نکن مجبور بشم قیدت رو بزنم من نمیتونم با اعتیاد کنار بیام و پدر بچم شخص مصرف کننده باشه گفت من نیستم دیگه چرا هیچوقت باورم نداری تو هم شدی مامانم؟بزور میخواید بم بگید هستی؟من معتاد نیستم و دیگه خوب شدم با اینواراتون کاری میکنید اگه نیستم یا میخام خوب بشمم نشم .گفتم نشی منم کنارت نیستم اگه منو دوست داری و زندگیت رو پس خوب شو هیچی ازت نمیخوام فقط لطفا زودتر سلامتت رو بدست بیار گفت دارم همینکارو میکنم....

دوباره سلام
روناک عزیز
اول به شما بگم که کسی که از یه زن متاهل خواستگاری می کنه (همون کسی که میگی توی دوره عقد ازت خواستگاری کرده)نمیتونه آدم مناسبی باشه
هیچ موقع به خاطر حضور یه همچین آدمی زندگیتو متزلزل نکن

در ضمن اینکه حتی اگه نمیدونسته شما متاهلی و این کارو کرده بازم بدون که هر زندگی سختی های خاص خودشو داره و زندگی بدون مشکل هیچ کجا وجود نداره

مخصوصا برای کسی که یه بار سابقه ازدواج داشته و اینکه از نظر خانوادگی یه اشکالاتی مثل اعتیاد پدر رو داره

من نمیگم با هر چیزی بساز و به هر قیمتی بمون
ولی فکر می کنم باید تلاش بیشتری بکنی
علاقه همسرت به شما یک امتیاز ارزشمند هست
داشتن یه شغل مناسب هم امتیاز مهمیه
اگه هرکدوم اینا نبود راحت تر میشد به جدایی فکر کرد

از طرفی میگی اگه بدونی با رفتن شما ترک می کنه حتما میری
این فکر بچه گانه ترین فکری بود که تا الان من باهاش مواجه شدم
طلاق و فشار عاطفی حاصل از اون آدم عادی و سالم رو هم از پا در میاره چه برسه به آدمی که سابقه اعتیاد داره. همسر شما مطمئنا با طلاق ترک اعتیاد نمی کنه اگه از هر حرفیم مطمئن نباشم به این یکی یک ذره هم شک ندارم

اگر مشاور به شما حرفی میزنه اگه من میگم یا بقیه کاربرا همه رو تو ذهنت تجزیه تحلیل کن شرایط زندگیتو ببین و خودت با توجه به شرایط تصمیم بگیر هر حرفی مشاور یا کاربرای اینجا میزنن دربست قبول و اجرا نکن

اگه میخوای بمونی و تلاش کنی الان که شوهرت سر کار رفته بیشتر باید حواست بهش باشه با چت کردن باهاش، اوقات فراغتشو پر کن، به خاطر علاقه ای که به شما داره این کار براش یه تفریح لذن بخشه

از اتفاقات روزمره بنویس
یه کتاب بخون خلاصه صفحاتی که خوندی رو براش تعریف کن
یه فیلم ببین و براش تعریف کن
فیلمها و عکسهای جذاب براش توی تلگرام بذار و نظرشو بپرس
از طرفی بانک عاطفیش رو پر کن پیامهای احساسی بفرست به نحوی که هر بار بخواد وسوسه بشه یادت بیفته
دائم حضورتو براش پر رنگ کن

اگر واقعا میخوای مبارزه کنی دیگه حرف طلاق و ترک زندگی رو نزن
بالاخره اونم یه حدی صبر داره دیگه یه وقت بهت میگه به درک برو

فعلا هیچ حرفی از خانوادش پیشش نزن اصولا هرچیزی که باعث استرس و ناراحتی بشه رو یه جوری خودت حل کن
توقع نداشته باش کسی که توی ترک هست مثل یه آدم عادی با مسائل برخورد کنه

ازش توقع رفتارهای یه آدم عادی رو نداشته باش
خودت میگی وقتی مواد مصرف نمیکنه نمیاد خونتون، خوب نیاد. یه خرده درکش کن. گیر الکی نده
به مادرت هم بگو یه مقدار کار داریم فعلا نمیتونیم بیایم هرچی هرکی گفت فورا نذار کف دست شوهرت یه خرده مدیریت کن همه چیزو
درسته سنت کم هست ولی باید این کارها رو یاد بگیری و انجام بدی
اگه لازمه اون زمانها (زمان ترک) کنارش باشی با کتابی چیزی خودتو سرگرم کن

همونطور که توی پست قبلی برات نوشتم با ورزش و معاشرت با دیگران روحیه ات رو حفظ کن
شاداب باش تا بتونی همسرت رو هم شاداب کنی

و اینکه حتما از پولی که بهت داده میشه یه پس انداز برای خودت داشته باش

و بازم همونجور که قبلا بهت گفتم سعی کن یه مهارتی رو یاد بگیری (خیاطی آرایشگری و یا هر مهارت دیگه ای که بتونه در آینده منجر به کسب درآمد بشه برات)
که بهت استقلال اقتصادی بده

سلام به همگی.من امروز با اون مرکز مشاوره اعتیاد تماس گرفتم.گفتن که همیرت هرکجا که بخواد درمان بشه باید اول خودش بخواد تا حودش نخواد نمیشه باید به مرحله ای برسه که بفهمه مواد مصرفیش آسیب به زندگیش زده و بد هستش.فعلا هم به طلاق فکر نکن فقط بچه دار نشو که اگه شرایط خدایی نکرده بدتر شد مجبور نباشی بخاطر اون بچه بمونی چون سنی نداری و جوان هستی و شاید اوضاع و شرایط خیلی بدتر بشه و واقعا نتونی تحمل کنی .گفت موادمصرفی پدرت تریاک بوده که یه مواد سنتی هستش ولی شیشه مغز رو داغون میکنه و آسیب های زیادی در آینده بهش وارد میکنه ولی اگه زندگیت و همسرت رو دوست داری باید در حال حاضر با وجود اعتیادش بپذیریش و کنارش باشی بهش آرامش بدی و خودت هم زیر نظر مشاوره خانواده باشی که آسیب روحی نبینی و بدونی چجور با شخص مصرف کننده برخورد کنی اگر هم تصمیمت به جداییه باید خانوادت رو مشاور متقاعد کنه تا حمایتت کنن.گفت که بازم تصمیم گیرنده آخر خود شمایی و هر سوالی داشتی من از ساعت4تا8هستم تماس بگیر در خدمتم.
فکور جان من چشمم واقعا هیچکس رو نمیدید چون همسرم رو دیوانه وار دوست داشتم با تمام خوب و بدش و پیشنهاد این آقا رو بارها رد کردم.بله من سنم کمه و تجربه زندگی اصلا ندارم.من آدمهایی رو اطرافم رو میبینم که سالم هستن ولی به زن و بچشون ظلم میکنن یا دروغ.یا زن بازی.دست بزن.بد دلی و زندونی کردنش تو خونه و....همه اینارو اطرافم به چشم میبینم و اینا تصمیم گیری رو واسم سخت میکنن چون میدونم مشکل همسر من یچیزه اونم اعتیادشه ولی اونا که سالمن و اینجورن چی .من امروز با مشاوره صحبت کردم ارومتر شدم حرفای شما هم سنجیدم فکور جان درست میگی هیچ زندگی بدون مشکل نیست هرکسی به یه طریقی مشکل همسر منم فعلا اعتیاد هستش .تصمیم گرفتم صبر کنم و فرصت بهش بدم تا امسال همه چی مشخص میشه .بچه دار هم نمیشم تا خیالم از زندگیم راحته راحت بشه.من نمیتونم تو این شرایط تنهاش بزارم.آها مشاوره اینم گفت که اعتیاد بیماری مضمن هستش یعنی شخص باید کنترلش کنه مثلا مواد مصرفیش رو و....باید بتونی کنار همچین شخصی زندگی کنی و مهارت هاش رو بلد باشی تا دچار مشکل نشی و همینطور که هست بپذیریش.امیدوارم با کمک شما دوستان و صبوری خودم بتونم مشکلاتمو حل کنن و کمکش کنم درمان بشه.قراره برم باشگاه و کلاس حسابداری تا وقتم پر بشه و کمتر بهش گیر بدم.من باید خودمو بسازم تا بتونم این زندگی رو مدیریت کنم.همسرم واقعا وقتی مشکلی رو بهش میگم حل میکنه به نیازام اهمیت میده این یعنی زندگیمونو دوست داره ولی کاش بتونه موادشم کنار بزاره ولی این مواد لعنتی انگار همه چی رو میشه حل کرد جز اینو.لطفا تو این راه تنهام نزارید و حالا که میخام فرصت بهش بدم و واقعاااا کنارش باشم کمکم کنید چجور رفتار کنم این توی سازندگی شخصیت خودمم که ضعیف نباشم در برابر مشکلات خیلی بدردم میخوره.چون من میدونم خودم با هرکسی زندگی کنم به مشکل میخورم چون همیشه میخام طرفم بحرف من باشه و مطیع باشه و کامل باشه و....میخام از دنیای بچگانه بودم فاصله بگیرم .و این راه رو هم واسه آخرین راه نجات زندگیم برم.من در برابر کوچکترین مشکلی زود گریه میکنم یا همه چیز رو میبازم ولی تودار هستم و بروز نمیدم تو خلوت خودم اینکارارو میکنم.دوست دارم بتونم محکمتر باشم.صحبتهای دکتر حبسی هم گوش کردم فکور جان در رابطه با طریقه برخورد با همسرم بدردم خورد درباره خانوادش ولی تو زمینه اعتیادش و رفتار با مشرف کننده نه.اگه کسی اینجا مشکل منو داره یا آگاهی بالایی داره توروخدا راهنماییم کنه تو این راه کمکم کنه.از همتون ممنونم واقعا .امروز که این تصمیم مهم رو گرفتم آرامش بهتر و بیشتری دارم چون من حتی قدرت تصمیم گیری نداشتم و منتظر بودم یکی بگه فلان کارو بکن اما صحبتهای شما دوستان و اون مشاور تلفنی خیلی بدردم خورد و کاربردی بود یجورایی مشکل همسرم شاید سبب بشه من خودمو بسازم و مسئولیت انتخاب هام و زندگیمو بپذیرم....

فکور جان من مبلغی رو هرما پس انداز میکنم اما از این ماه به بعد کمتر ولخرجی میکنم و دیگه انقدر لباس نمیخرم سعی میکنم بیشتر پس انداز کنم و زندگی رو مدیریت کنم.آره واقعا من توقع دارم اونم مثله شوهر خواهرام یا شوهر دخترا فامیل که سالمن و نرمال رفتار کنه اما شرایط هرکسی یجوره باید دست از مقایسه بردارم دیگه زندگیمو با کسی مقایسه نکنم چون یکبار هم دختر عموم گفت من دوست دارم شوهرم مثله شوهرت باشه شوهر من خیلی بی عاطفس چون توی زندگیم نیست منم چون تو زندگی اون نبودم میگفتم خوشبختترینه و من از همه بدبخترموقتی سر کاره به تنها کسی که زنگ میزنه فقط منم حتی مادرش میگه نامرد حتی به ما یه زنگ نمیزنه فقط به زنش زنگ میزنه از نظر ارتباطی باش مشکلی ندارم مدام هم مطالب و جوک و پیامهای عاشقانه واسه هم میفرستیم و باهم در ارتباطیم یعنی تنهاش نمیزارم و بدطور عادت کرده میگه اگه یه سب خسته باشم یا آنتن نباشه بهت زنگ بزنم صداتو بشنوم دیوونه میشم صبحش که ما میشم انگار یچیزی کم دارم تو وجودم قبلا اینجور نبود .چشم و فکرمم از رو خانوادش برمیدارم و فقط روی زندگیم زوم میکنم باید حاشیه هارو رها کنم هر چند میدونم واسم سخته چون یسری چیزا دیدنشون واقعا آدم رو آزار میده اما باید اول به درمان همسرم و فقط تلاش واسه زندگیم فک کنم بعد باقی چیزا.امیدوارم بتونم و راهی که انتخاب کردم و تصمیمی که گرفتم درست باشه.از خیلی ها مشورت گرفتم و فکر کردم تا این تصمیم رو گرفتم خیلی سبک سنگین کردم .راهه خیلی سختیه ولی باید بتونم برای آخرین بار.نمیخوام فردا عذاب وجدان اینکه تلاش نکردم یا کمکش نکردم رو داشته باشم.شماهم تو این راه همراهیم کنید.من همسرم خیلی خصوصیات بدی داشت که از خانوادش یادگرفته بود و تقصیری نداشت اما تو این 3سال خیلی چیزهاشو عوض کردم کاش اعتیادشم بتونم .مثلا قبلا وقتی میرفت سرکار پولی تو خونه نمیذاشت میگفت از جیبیت خرج کن واسه خرید خونه اما به مرور عادتش دادم الان حتی اگه 5هزارتومن داشته باشیم میزارتش خونه و میره و واسش جا افتاده کاش از پس غول اعتیاد بر بیایم.التماس دعا دارم دوستان

سلام
روناک جان
شما یه بازه زمانی مناسب در نظر میگیری و توی اون بازه زمانی نهایت سعیت رو می کنی
تهدیدش نمی کنی
عوارض ترکش رو که همون زیاد خوابیدن و رفت و آمد نکردن و پرخاشگریه تحمل می کنی
اگه زیاد میخوابه در اثر ترک و شما بابت این موضوع استنتاق کنی آیا به نظرت هلش نمیدی بره بیشتر به سمت این مواد که بتونه خواسته شما که کمتر خوابیدن هست رو برآورده کنه

شما زمانی میتونی برخوردهای نامناسب خانواده رو براش توضیح بدی و ازش بخوای یه راهکاری در نظر بگیره که خودش درگیر مشکلات ناشی از ترک نباشه
در ضمن اینکه مردهای سالم و عادی هم دوست ندارن بین همسر و خانوادشون قرار بگیرن و دائم شکایت بشنون

اگه حرفی باهات میزنن که ناراحتت میکنن دلخوریهات رو چندین بار بنویس و کاغذها رو پاره کن انقدر تکرار کن که یه خرده دلت آروم بشه و بتونی بی خیال بشی

فعلا توقع یه زندگی ایده آل رو نداشته باش شما الان توی فاز صبر کردن و مبارزه ای

امروز صبح مطلبی درباره مصرف کنندگان شیشه خوندم نوشته بود توهم دارن و سو ظن نسبت به همه و بیشتر از همه نسبت به همسرشون
یا مثلا همش فکر می کنن یکی از خانواده خودشون یا همسرشون اومده میخواد ایجاد مزاحمت بکنه
چون این ماده روان گردان هست

همسر شما از این علایم هم داره؟

سلام مجدد فکور جان
بله روی خودم دارم خیلی کار میکنم و مطالب برخورد با همسر معتاد و سی دی گوش میدم و دارم آموزش میگیرم تمام سعیم رو میکنم
نه همسرم اصلا همچین علائمی نداره نه توهم نه سوظن و...

سلام مجدد به همه دوستان خواستم بگم که از راهنمایی های همتون ممنونم فعلا شرایطم خیلی آروم و خوب هست و ارتباط من و همسرم هم باهم خوبه .دست از شکایت کردن خانوادش برداشتم.فقط خودم خیلی اذیت میشم از یسری رفتارا مثلا خانواده همسرم کربلا هستن و همسرمم سرکاره خواهر بزرگش انگار نه انگار من وجود ندارم از من اصلاااا خوشش نمیاد نمیدونمم چرا.اون دوتا پسر داره شوهرشم پیششه اما حتی یه زنگ نمیزنه یا پیام بده ببینه من مردم یا زنده تک و تنها اینجا اونم تو منطقه عرب نشینی که ما هستیم.با وجود اینکه مادرم و خواهرام 1ثانیه تنهام نذاشتن و همش کنارمن.اما جالبه که وقتی مادرشوهرم بیاد باز منو مقصر میدونه که تو باید پیام میدادی و سراغ میگرفتی یعنی هیچوقت حق با من نیست.امروز رفتم پایین خونه مادرشوهرم اینا رو کامل تمیز کردم دخترش بااینکه کلید داره 1بار اومد اونم بخاطر کار خودش وسیله ای داشت ببره.چون همیشه به همسرم میگفتم و دردو دل میکردم خیلی برام سخته حرفی نزنم ولی دارم خودمو کنترل میکنم.فقط به همسرم تلفنی باشوخی گفتم کسی سراغمو نمیگیره شوهرم نیست ببیینن مردم یا زنده هیچی نگفت و بلافاصله گفت خبر از حواهرم داری؟گفتم نه والا اگه توخبر داری منم دارم گفت نه منم هیچ خبری ندارم.دیگه نمیدکنم متوجه شد یا نه.از روزیکه تصمیم گرفتم بحث نکنم و بهش گیر ندم اوضاع روحیش بهتر شده خداروشکر مصرفش رک نمیدونم چون پیشش نیستم اما گرایشش هم به زندگیمون و من بیشتر شده.فقط خیلی اذیت میشم از اینجور حرکتایی که براتون گفتم.احساس میکنم تنها کسی که اینجا منو میخواد فقط و فقط همسرمه.چون فقط اونه به یادمه و با وجود مشغله کاریش باهام در ارتباطه و هوامو داره ...بنظرتون چکار کنم خودمو آروم کنم و آرامش درکنی داشته باشم چون نمیتونم کارای عمدیشون رو هضم کنم

نمیدونم چرا فکر میکنم شما یکم خود کم بینی داری چرا انقدر محتاج توجه و تایید دیگرانی چرا محبت زیادی و بیجا میکنی و همش دوست داری همون کار هارو در حقت بکنن یکم جای بقیه فکر خودت باشی همه چی حله رفیقی یا تفریحی چیزی برو انقدر هم رفتار بقیه رو زیر ذره بین نذار انقدر هم کارهاشونو بی محبتی نبین اشتباه از محبت بیجا و زیادی شماست یعنی چی میری خونشونو جارو میکنی اینطوری الکی فقط توقع دیگرانو بالا میبری مثل اون یکی دختره سرت تو کار و زندگی خودت باشه

من فقط چون همیرم تک پسره اینکارو کردم.بعدم خانواده همسرم همش از من توقع دارن و بعدش حرف و داستانه.خود کم بینی ندارم از بی احترامی ها ناراحت میشم.اتفاقا تو خانواده ای بودم که بچه اخری بودم و همه توجها مختص من بوده و خیلی لوس بار اومدم.فکر میکردم کارم درست باشه.ولی اینحور خودمم احساس بدی دارم.امروز دیدم خواهرشوهرم هم زنگ زد هم خونم اومد فکر کنم همسرم بجوری بهش رسونده چون خیلی بدش میاد کسی بهم بی احترامی کنه و یا با حرکتی ناراحتم کنه حتی خانواده خودم.وقتیم فهمید خونه رو تمیز کردم و کارارو کردم خیلی ازم تشکر کرد و گفت میدونم خسته شدی.نمیدونم شایدم اشتباه کردم اینکارو کردم و شما درست میگین ...

عزیزم من فبلا گفتم ......اگه دوست داشتی پست قبلیم رو دوباره بخون
منم میگم چرا همش توقع داری از دیگران؟؟؟؟؟ مستقل باش یعنی اینقدر ازدرون اعتمادبنفست رو بالا ببر که نگذاری رفتار دیگران روت اثر بذارن منظورم 100%نیست بلاخره همه ادمیم و احساس داریم اما احساسات شما بیشتر غلبه داره
اینکه میگی اتفاقا بچه اخر بودم و همه توجهها به سمت من بوده ......
علت اصلی ناراحتی شما همینه توقعت از افراد بالاست یعنی چون همیشه مورد توجه بودی اگر کسی بگه بالای چشت ابرو ......کلا داغون میشی!!!!
ادمی که اعتمادبنفس داره به این معنی هست که کار درست روانجام میده ومهم نیست بقیهذچی میگن به این میگن اعتماد بنفس!!!!!
چرا اینقدر باید برات مهم باشه که کسی ازت سراغ بگیره مگه محتاجشونی؟؟؟؟
چرا اینقدر ریزبینی میکنی و کلا زندگیت رو گذاشتی سر اینکه چرا اون این گفت چرا اون فلان کرد و...... دائم درحال بررسی افرادهستی که چرا به من توجه نکردن و....
همیکه همسرت اینقدر عاشقته بسیار کافیه بقیه نباید اینقدر پررنگ بشن که زندگیت رو بخاطرشون خراب کنی
یادت باشه هرگز زندگیت رو بخاطر نفر سوم خراب نکن
من همیشه یه اصلی تو زندگیم دارم اینه که مهم خودمم تو مجردی و الانم مهم خودم و همسرمیم اصلا مهم نیست بقیه چی میگن یا .........
من اگه جای شما باشم اصلا برام مهم نیست چرا بهم زنگ نمیزنن میگم هرکسی مشغولیت خودش داره خوب زنگ بزنه که چی اگه زد دستش درد نکنه اگه نه خوب همسرم که هست
اینقدر حودت رو ریز نکن تو دیگران
که چی همش دعوا میکنی چرا به من این گفتن چرا فلانی زنگ نزد و.....
این نشون میده نیازمند توجه اونهایی و این خیلی بده
حیف نیست روزهات رو با این حرفها خراب کنی ؟؟؟پس لطفا تمرین کن خیلی دیگران روت تاثیر نذارن
اگر فکر کردی که خونه مادرشوهرت نیاز به تمیزی داره کار خوبی کردی رفتی هرچند میتونستی نری چون وظیفه ات نبوده اما حالا که رفتی پس منت نذار اونها خودشون متوجه میشن
همیشه خاستی کاری رو بکنی بخاطر خدا و شادشدن خودت بکن اگرنه دوست نداشتی نکن بذاردیگران هرچی خاستن بگن از یه گوش بشنو از یه گوش درکن
اما اگر انجام دادی توقعتدرحد اونها باشه یعنی اگه اهل تشکر هستن تشگر خاهند کرد اگرنه شما برای خدا ودلت کردی و لذت بخشه مهم این که همسرت هم قدردانه!!!!

سلام ستاره زیبا حرفاتون درسته.منم چون بنظر خودم فکر میکردم درسته و با میل خودم بود انجام دادم همبنکه همسرم انقدر حامیمه و جلو چشمش میاد واسم ارزش داره.خیلی خوشحال شد از کارم کلی تشکر کرد و اونم گفت میدونم تو وظیفه ای نداری و خونه زندگیت جداس اما دوخونه رو اداره کردی خانم شدی(چون سنم کمه و لوس بودم واسش باور کردنی نبود گفت که خانم شدی از خوشحالیش)گفتم نه عزیزم خودم دلم خواست.بعدشم خواهرش اومد اینجا شام نگهش داشتم و مهمان داری کردم واسه اینم تشکر کرد و گفت خیلی خسته شدی هم مهمان هم اداره و تمیز کردن دوخونه واقعا مرسی عشقم.واقعا این حرکتش خستگی رو ازتنم بیرون آورد.
من از اون روزی که بااین سایت آشنا شدم خیلی تغییر رویه و اخلاق دادم و جواب بهتری هم گرفتم و خودم و همسرم با وجود مشکلش هم باز آرامش نسبی داریم.آره من نباید توقع داشته باشم سراغمو بگیرن ولی چیزی که هست اونا خودشون توقع دارن و اگه یروز سراغ نگیرم به زبون میارن و میگن اما واسه من صدق نمیکنه وگرنه من انتظاری ازشون ندارم اصلا.خداروشکر خانوادم هستن و دارمشون تنها نیستم.فقط چون خودشون همچین توقعاتی دارن و من انجام میدادم همیشه دلممیخواست اونا هم اینجور باشن همین.خیلی خوشحالم وارد این انجمن شدم چیزای خیلی خوبی یاد گرفتم.از همتون که همراهم هستین یه دنیا ممنون.خداروشکر فعلا این رویه هایی که گفتید و میرم نتیجه مثبت داده و تغییر رفتارم و تاثیرش رو روی همسرمم میبینم.حتی امشب گفت دلم میخواد خیلی عادت ها و حرکات بدم رو ترک کنم و خوبیایی رو که تو دوسشون داری اونقدر تکرار کنم تا بشن خصلتم...
همیشه حتی از سراغ نگرفتن و کم لطفی و بی محبتی دیگرانم دل شکسته میشدم و توخلوتم با کوچکترین حرف و حرکت کسی گریه هم میکردم اما الان نه نمیگم 100%رفعش کردم نه اما کمرنگش کردم خیلی زیاد یکم سختمه اما باید بتونم چون آرامش خودم بیشتره.مثلا قبلا اگه همچین چیزی میش میومد میرفتم کلی غر میزدم به شوهرم که چرا خواهرت زنگ نزد و....اما الان نه ناراحتم شدما اما واسه چند ساعت بود و الانم که کاملا رفع شد.کاش بتونم این حس رو توی خودم تقویت کنم...واقعا هیچکس و هیچی نسبت به همسرم اولویت نداره و ارزششو نداره روزامونو خراب کنم یا حتی بهش

روناک عزیز سلام همونطور که ستاره زیبا گفت شما توقعت از دیگران رو به صفر برسون در رابطه با دیگران هم هر کاری که صلاح میدونی انجام بده و نه اینکه همه توقعاتشونو برآورده کنی در حدی که صلاح میدونی به خواهرشوهرت زنگ بزن نه بیشتر اگر فکر می کنی صلاح هست که خونه مادرشوهرتو تمیز کنی انجام بده ولی هیچ توقعی ازش نداشته باش هیچ توقعی توقع داشتن فقط خودتو عذاب میده بیشتر از 50 درصد خواهرشوهرای ایرانی توقع یک طرفه دارن میخوان اعمال نفوذ کنن روی زن برادرشون میخوان خودشون رو برتر و صاحب قدرت نشون بدن پس بیش از 50 درصد زندگیها باید صرفا به خاطر این موضوع از هم بپاشه به نظرت همسر شما مسئول رفتار خواهر یا مادرش هست؟ به هیچ وجه برای مادرشوهرت هر کار منطقی کردی پیش خودت فکر کن این فرد هم یه روزی از همسر شما مراقبت کرده تا بزرگ شده پس تمیز کردن خونش الان خیلی هم کار بزرگی نیست که توقع آنچنانی داشته باشی اگر بتونی همسرت رو از این مرحله به سلامتی عبور بدی از این مرحله ترک زندگی شما پتانسیل تبدیل شدن به یه زندگی مناسب و ایده آل رو داره هیچ گله و شکایتی به همسرت نکن بذار فقط مشکل ترک رو داشته باشه و بس و البته اگه این دفعه هم که اومد دیدی گاهگداری مصرف می کنه ناامید نشو این پروسه شاید یه پروسه تدریجی باشه برخوردهای مناسب رو با کمک مشاور یاد بگیر و انجام بده مشاور و خانواده های موفق در ترک یکی اعضا به این ماده روانگردان به حرف کاربرهای اینجا که برخی لحن خیلی تندی رو استفاده می کنن هم توجه نکن صلاح زندگی خودتو در نظر داشته باش .و با اعتماد به نفس کار خودتو بکن

************امروز اینترنت ظاهرا مشکل داره و همه جمله های نوشته شده من به هم چسبیده شد

سلام نسترن .من نمیدونم شما چقدر توی زمینه اعتیاد تجربه و مطالعه داری اما من با این قضیه بزرگ شدم پدرخودم بارها خواست ترک کنه اما روش درمانی درستی نداشت مدتی قرص استفاده کرد اما خود قرصها اعتیاد آور بودن.خیلیها همین تشکر کردن رو هم بلد نیستن من تاپیک های زیادی درباره بی عاطفی و بی مهری خوندم که زنان نوشته بودن پس اینم میتونه مسئله حائز اهمیتی توی زندگی مشترک باشه چون زنها با گوش عاشق میشن و نیاز دارن دوست دارم و قربان صدقه رو از همسرشون بشنون نه دوست پسرشون.خوبه خودتون میگین دوست دختر دوست پسر اما ما زن و شوهر هستیم خیلی ها وارد زندگی که میشن حتی گفتن این کلمات یادشون میره.درسته همسر من اعتیاد داره اما تنها مشکلش همینه و هیچ مشکل دیگه ای باهاش ندارم و خداروشکر الانم توی کنگره 60تحت درمانه ولی پروسه درمانی اونجا اینجوره که اخرین چیزی که از بیمار میگیرن موادشه اونم با میل و اراده خودش و اگر جواب نداد اونوقت به کمپ و جریمه متوسل میشن.همین کلاس رفتن و آموزش گرفتن همسرم قدم بزرگیه واسه درمانش و بقوله یکی از کاربرا این خودش یعنی نصف راه رو رفتن.هزاران نفر هم حتی از همسر من بدتر اونجا به درمان و پاکی رسیدن و زندگیشون از هزاران سالم بهتره.شما میگید چون اعتیاد داره و من تحملش میکنم اینجور محبت میکنه و بهم عشق میورزه نه اینجور نیست چون کسانی هس اعتیاد دارن و هیچکدوم از اینکارارو هم نمیکنن و هیچوقت جلو چشمشون نمیاد کارها و حتی موندن طرفشون به پاش.چیزی که مارو کنار هم نگه داشته همین علاقه بینمون هست توی زندگی مشترک .و خوبیایی که هر مردی ندارتشون من توی اقوام و دوستان خودم میبینم کسایی که همسرشون سالمه اما اصلا راضی نیستن ازش و هیچکدوم از اینکارارو هم نمیکنه.نمیگم خیلی کرده اما من آدمی نیستم که چشمم روی خوبیای طرفم ببندم و فقط یچیز رو ببینم.درضمن من اگر اینجا مشکلاتمو بازگو میکنم میخام طریقه زندگی کردن و برخورد و ساختن خودمو یاد بگیرم و توزندگیم اجراش کنم نه اینکه اونقدر فکرم درگیره اعتیاد همسرم بشه که از باقی چیزها غافل بشم میخام باوجود بیماریش و طی کردن روند درمانش زندگیم رو هم مدیریت کنم نه اینکه کاربری بیاد و با تندی صحبت کنه.شاید از نظر شما کمدی خنده دار باشه اما اینکه اونقدر با همسرم راحت و دوست باشم که بتونم این حرفارو باش در میون بزارم واسم مهمه....اینکه میگین اگه دوست داره ترک میکنه و....من در باره این چیزها مطلب زیاد خوندم نمیگم اصلا ربطی نداره نه داره اما قدرت مواد از علاقه هم بیشتره اونم شیشه که تدکش سختتر از بقیه موادهاست و همچین اشخصی دست خودشون نیست بدنشون نیاز داره و کمبودش رو داره که میرن مصرف میکنن مثل غذاخوردن....
من خودم از اعتیاد همسرم ناراحتم و توجیهش نمیکنم اما حقیقت هارو گفتم و توی همچین شرایط روحی و حساسی که دارم و این بحرانی که توی زندگیم بوجود اومده انتظار چنین برخوردی نداشتم.

سلام فکورجان.بازم مثله همیشه با صبر و حوصله جوابم رو دادی و بازم سرشار از امید واقعا ازت ممنونم از وفتی که مطالعم رو بالابردم و به حرفاتون گوش کردم خیلی تاثیرات مثبتی تو این مدت هرچند کم توزندگیم ایجاد شد.ستاره زیبا درست میگن من توقعم رو خیلی کم کردم نسبت به قبل اما نتونستم هنوز به صفر برسونمش و الان خیلی بهترم قبلا خیلیییی بدتر بود و خودمو آزار میدادم بحاطر دیگران و رفتاراشون اما الان فهمیدم من مسئول برخوردها و رفتارهای دیگران نیستم و نمیتونم کسی رو مجبور کنم که چجکر باهام برخورد کنه اما میتونم طوری برخورد کنم که احترام خودمو نگه دارم.من همیشه احترام مادرشوهرمو دارم الانم بااینکه از راه دور زنگ زد و کلی حرف و غر زد هیچی به همسرم نگفتم یا بابت اخلاقای خواهرش،چون نمیخوام بهش فشار بیاد اون الان بخاطر روند درمانش و ترکش به اندازه کافی تحت فشاره من باید کمکش کنم و بهش آرامش بدم.از وقتی هم که اینکارو کردم خیلی آرامش بیشتری توی زندگیم بوجود اومده.بله خانواده همسرم متاسفانه همه چیزرو یکطرفه میخوان.اگرم رفتم خونشونو تمیز کردم و کاری کردم با میل خودم بوده و خودمو اماده کردم که حتی ازم تشکر هم نشه مثله قبل خودمو همسرم رو اذیت نکنم.من کاری که فکر میکردم درسته رو انجامو دادم مهم اینه خودم راضیم. بقوله همسرم همیشه میگه باید فقط خودم و خودت مهم باشیم و از بقیه حرف و حدیث ها به دور باشیم و نشنیده بگیریمشون چون خودش هم اگه خونه پدرم حرفی بش بزنن یا یر جلوس ببرن هم حرفی نمیزنه و اهل شکایت و اینجور چیزا نیست.مثلا دیشب گفت تو که بهم گفتی خانوادمو نمیخوای و ازشون عمدی فاصله میگیری و ....بخدا من قصد و نیت بدی نداشتم من خواهر برادر و پدر و مادرتو خیلی دوست دارم و واسم قابل احترامن و مثله خانوادمن هیچوقت دیگه همچین فکری نکن چون واسم خیلی عزیزن و خودت دیدی که با خواهر برادرات خیلییی راحتم و میونه خوبی داریم اما تو بیش از حد حساس و زودرنجی.نه همسرم مسئول رفتار مادر و خواهرش نیست بخاطر همین دیگه نمیخوام غر رفتارای اونارو به اون بزنم.الان فقط و فقط مسئله درمان همسرمه و نه چیز دیگه و اگه اینجا درد و دلی میکنم و یا صحبتی از خانوادش و اخلاقاش میکنم فقط میخام کمکم کنید بتونم زندگیم رو اداره و مدیریت کنم و ازش غافل نشم یعنی همه جوانب زندگیم رو کنترل کنم نه که فقط زوم باشم رو اعتیاد همسرم.صحیتهای شما باعث شد آرامش به زندگیم برگرده تو این چندروز انقدر آرومم که حد نداره شما به من اعتماد بنفس و امید میدیم تا توی مسیرم ثابت قدم باشم و هیچ ترسی به دلم راه ندم.ناامیدی رو از خودم دور کردم.بله میدونم اگه بیاد و گاه گاهی مصرف کنه طبیعیه و بدنش احتیاج داره.خانواده های زیادی توی کنگره هستن که موفق بودن از اونا هم خیلی کمک و اطلاعات میگیرم سی دی گوش میدم و کتاب میخونم.اطلاعاتم بالابره بهتر میتونم کنارش باشم و درکش کنم.قبلا هرکسی هرچی میگفت توی زندگیم پیادش میکردم حالا اعم از ناامیدی .ترس و با هرچیز دیگه ای.اما الان دیگه برخورد و حرفهای ناامید کننده بقیه روم تاثیری نداره باد گرفتم به مسیرم ادامه بدم و تا رسیدن به هدفم همه راه هارو برم.بازم ازتون ممنونم که توی این مسیر صبورانه و مابه مام هستین از شما و تمام کاربرایی که وقت میذارن و پاسخگو هستن تشکر میکنم هم واقعیت هارو میگین هم بهم امید میدین.