دو راهی ماندن یا رفتن؟؟!! چطور خودم را راضی و آرام کنم؟!

سلام به همه دوستان همدردی
قبلا مسایل زندگیم رو تحت عنوان "کینه ورزی و دشمنی تیشه به ریشه زندگیم زد" در انجمن "مشکلات با خانواده همسر" تا حدی شرایط زندگیم رو مطرح کردم...

و اما الان....

بعد از دو ماه و نیم بودن در منزل پدرم و دوری از همسرم و تصمیم به جدایی و اجرای مهریه دچار یه احساس نوسانی شدم!!!
یه هفته حالم خوبه و از تصمیمم خرسندم و یه روز دوباره ناراحت میشم و میرم تو فکر و ترس از آینده گریبانم رو میگیره...

میخواستم تمام مواردی رو که باعث میشه این احساس نوسانی بهم دست بده با شما در میون بزارم و ببینین نظر شما چیه؟! در مورد هر گزینه آیا نگرانیم به جاس؟؟

مواردی که باعث میشه از تصمیم به جدایی و این راهی که در پیش گرفتم راضی باشم:

۱- رهایی از بحث های تکراری هر دو هفته یه بار و محاکمه شدن چندین و چند باره سر یه سری مسائل قدیمی که هیچ وقت نخواست فراموششون کنه

۲- تموم شدن استرس و اضطرابم بابت رفتارهای هیجانی و نوسان خلق همسرم

۳- پیدا کردن کار و منبع درآمد در حالی که قبلا همسرم تمایلی به کار کردن من بیرون از منزل نداشت

۴- آزادی عمل بیشتر در تصمیم گیری در امور مربوط به خودم ، چیزی که قبلا ازش تا حدی محروم بودم

۵- گرفتن آرامش از سمت خانواده ام و پشتیبانیشون، چیزی که همسرم من رو ازش محروم کرده بود و کم کم داشت بهم القاء میکرد که اونا دشمنم هستن!

۶-سرد بودن همسرم از لحاظ جنسی و فاصله خیلی زیاد بین نزدیکی ها

۷- سخت شدن اوضاع اقتصادیمون و تفاوت سلیقه من و همسرم در اولویت دادن به خرج ها

۸- رهایی از کنترل های همیشگی و تهمت هایی که همسرم بهم میزد یا شک و تردید

۹- تاثیر نداشتن ده جلسه مشاوره روی روند زندگیمون و بدتر شدن اوضاع

۱۰- ریختن قبح دست بلند کردن روی من که در سه ماه آخر زندگی مشترکمون بارها و بارها انجام داد و احساس پشیمونی نکرد!

۱۱- اینکه الان هم توی پیام های گاه و بی گاهش چیزی از پشیمونی و تغییر رویه نمیبینم!!




مواردی که باعث میشه گاهی اون اضطراب و استرس جدایی بهم هجوم میاره و ترس وجودم رو میگیره:

۱- دخترم و نیازهاش و آینده نامعلومش و اینکه آیا بعدا من رو مقصر این اتفاق میدونه یا نه و وابستگیش به هر دوی ما(البته در این چند ماه دوری از لحاظ روحی خیلی خوبه و نمیدونم با بزرگتر شدنش آیا اوضاع تغییر میکنه یا نه؟!)

۲- اینکه خونه و زندگی مستقل داشتم و اسباب و اثاثیه مطابق میلم چیدمان میکردم و نمیدونم آیا با این اوضاع اقتصادی میتونم زندگی مستقلی داشته باشم

۳- ترس از قضاوت دیگران و حرفهایی که پشت سرم میزنن به احتمال زیاد چون زندگی من در نظر فامیل و دوست خیلی زندگی خوبی به نظر میومد

۴- نگرانیم از زمان پیری و تنهایی هام، و وقتی دخترم به دنبال بخت و سرنوشت خودش میره...

۵- یادآوری روزهای خوبمون و مسافرتهامون و گردش ها و کمک هاش بهم توی کارهای خونه که بیشترش مربوط میشه به ۴ سال اول زندگی

۶- چهره و اندام خوبش که مطابق میلم بود

۷- اینکه با وجود دخترم دیگه نمیخوام ازدواج مجدد بکنم و آیا از پس این تصمیم برمیام و بعدا خودم رو قربانی تجسم نمیکنم!!

۸-اینکه تصمیم دارم با تمام دوستای قبلم قطع ارتباط کنم و آیا بازم میتونم گروههای دوستی پیدا کنم

۹-دیدن زن و شوهرها و خانواده هایی که با فرزندانشون به گردش اومدن و حسرت خوردن

۱۰- هجوم این فکر که نکنه منم به درستی زندگی رو مدیریت نکردم و اسباب ناراحتی و عصبانیت همسرم رو فراهم کردم

از زندگی با همسرم راضی و خشنود نبودم اما وقتی عکسهای بقیه رو میبینم میخوام از شدت ناراحتی دیوانه بشم که چراااااااا من؟؟؟!!!! چرا تو انتخابم درست فکر نکردم!!!! چرا نشونه های اوایل نامزدی و عقد رو جدی نگرفتم؟؟!!!!!
چرا بچه ی من باید چنین سرنوشتی داشته باشه؟؟؟؟؟!!!!!
من که آزارم به کسی نمی رسید... چرا عاقلانه انتخاب نکردم با اینکه چندین بار بهم هشدار رسید و جدی نگرفتم!!!!
فکر میکردم با هر شرایطی توان ساختن زندگی رو دارم....فکر میکردم خیلی بلدم زندگی رو مدیریت کنم..... اما فکر نمیکردم مساله کوچک اوایل زندگی این قدر ریشه دار بشه که من رو از پا در بیاره که راضی بشم برای رهایی از استرس ها دخترم رو تنها با چنگ و دندان بزرگ کنم.....
هنوز هم احتیاج به همدردی هاتون دارم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شور رهایی

از زندگی با همسرم راضی و خشنود نبودم اما وقتی عکسهای بقیه رو میبینم میخوام از شدت ناراحتی دیوانه بشم که چراااااااا من؟؟؟!!!! چرا تو انتخابم درست فکر نکردم!!!! چرا نشونه های اوایل نامزدی و عقد رو جدی نگرفتم؟؟!!!!!
چرا بچه ی من باید چنین سرنوشتی داشته باشه؟؟؟؟؟!!!!!
من که آزارم به کسی نمی رسید... چرا عاقلانه انتخاب نکردم با اینکه چندین بار بهم هشدار رسید و جدی نگرفتم!!!!
فکر میکردم با هر شرایطی توان ساختن زندگی رو دارم....فکر میکردم خیلی بلدم زندگی رو مدیریت کنم..... اما فکر نمیکردم مساله کوچک اوایل زندگی این قدر ریشه دار بشه که من رو از پا در بیاره که راضی بشم برای رهایی از استرس ها دخترم رو تنها با چنگ و دندان بزرگ کنم.....
هنوز هم احتیاج به همدردی هاتون دارم...

---

سلام رهای عزیز:72:
خیلی متاثر شدم تاپیک هاتونو خوندم....ناراحتی تون قابل درکه..واقعا سخته

هر کسی هم جای شما بود انقدر پریشون میشد.

ولی چرا میگی تنهایی باید دخترم و بزرگ و کنم؟ !!!

پس اون کسی که خالق من و شما اون طفل معصومه چی؟؟!!!

افریننده ها هیچ وقت مخلوق خودشونو رها نمیکنند..چه برسه به

آفریننده کل هستی ... که مالک تمام موجوداته....و به شدت نسبت بهشون رحم و عطوفت داره.

پس رهای عزیز

خودت رو در آغوش پر مهرو سرشار از محبت این خالق دانا و توانا رها کن.

اینکه یک روز حالتون خوبه یک روز پشیمون از تصمیمتون میشین طبیعیه.

تاپیک قبلیتون نکته های خوبی بهتون گفته شد
من مردی رو میشناسم که تاحدودی رفتار همسر شمارو داشت خانمش تا پای طلاق
بردش ولی آقا خودش تلاش کرد و تغییر رفتار داد واقعا خیلی از کارهاش و دیگه کنار گذاشت و خانم دوباره به زندگی برگشت.
دقت کنید آقا خودش خواست که عوض بشه چیزی که آقای مدیر هم بهتون گفتن
این یعنی کاری از شما برنمیاد...و تا وقتی شما از موضع ضعف وارد بشین احتمال تمایل به تغییر در همسرتون کم میشه.

حواستون باشه ضعف دست ایشون ندین:305:
پیشنهاد میکنم تامیک قبلیتونو یک بار دیگه بخونین.

خانمی بودن فکر کنم به اسم کاربری مینا...که درمورد مواجهه شدن ترس از جدایی گفتن که چقدر الان راضی هستن امیدوارم تاپیک شما رو ببینن و راهنمایی کنن.

اینکه خواستین نظرمونو در مورد نگرانی هاتون بگیم
بخش مهمش مربوط به فرزندتون هست که
شما رو مقصر ندونه یا روش تاثیر بد بذاره
برای جواب و حل این نسئله باید بتونید اول تا حدودی هر دوحالت زندگی را ترسیم کنید برای خودتون بعد
فکر کنید که تو کدوم حالت میتونید مادر و الگوی بهتری باشید.
چه چیزهایی هست که میتونید بهش یاد بدید
و چون الان ترس های زیادی از جدایی دارید پس احتمالا الان نتونین خوب سبک سنگین کنید.

در مورد اینکه ازدواج محدد کنید یا نه وقت پیری تنها هستید یا نه
...توصیه میکنم فعلا اصلا رو این فکر نکنید
نه بگید فکر ازدواج مجدد هستم نه بگید نیستم...اینها مال زمانهای بعد...الان نمیشه گفت نظرتون در آینده چه خواهد بود.

در مورد گزینه۶ و ۵ هم
عذر میخوام که اینو میگم ولی اینها رو هر مرد دیگه ای هم میتونه براتون بسازه.

ممنونم الهه زیبایی های عزیز بابت حرف های دلگرم کننده ات:72::72::72:

در مورد همسرم هم باید بگم که هر بار مجبور به دیدنش میشم(((چون حکم دیدار با دخترمون رو دارن و البته خودمم خیلی دوست دارم که دخترم وجودش رو حس کنه و احساس کمبود نکنه))) یه بار مظلوم و پشیمان خودش رو نشون میده و یه بار خشمگین و طلبکاااااار.... و واقعا متوجه فازش نمیشم و از همین نوسان خلقش میترسم...
و گاهی واقعا برام احتمال داشتن اختلال شخصیتش قوی تر میشه....
اما نمیدونم چرا توی ده جلسه مشاور این احتمال رو بیان نکرد!!!!!!! نمیدونم احتمال تشخیص تو این مدت زمان وجود نداره؟؟؟؟
البته شاید به خاطر قابلیتش در مظلوم نمایی بوده باشه

امیدوارم و خواهشمندم افرادی که تجربه جدایی دارن و قبلش دودل بودن بیان و نظرشون رو بهم بگن در مورد شرایط زندگی من و انتخابم:203:

این دفعه که برای تحویل گرفتن دخترم مجبور به دیدار همسرم شدم متاسفانه چنان برخورد نا مناسبی با من داشتن و توی خیابون دوباره صداش رو بالا برد و طلبکارانه تهدیدم کرد که فهمیدم همچنان با همون مرد یاقی و سرکش رو به رو هستم که کوچکترین تغییری حاضر نیست در رفتارش ایجاد کنه
و تهدیدم کرد که حسابت رو میرسم و حقتون رو کف دستتون میزارم!!!!!!
اصلا واسم عجیبه حرف هاش...

حالا به نظرتون دیگه برم اسباب و اثاثیه و جهیزیه ام رو جمع کنم؟؟؟ و ادامه کارهای طلاق رو پیش ببرم
یا با چنین رفتاری باید بهش پیشنهاد مشاوره مجدد بدم؟؟
نمیدونم چرا بهش بی احساس شدم (نه علاقه نه تنفر) و نمیدونم آیا این زندگی اصلا ارزشی برای جنگیدن و امتحان مجدد داره!!!!

سلام و وقت بخیر
در حالت کلی خلق نوسانی وقتی موجب مساله است که دلیلی نداشته باشید برای نوسان
ولی سلامت روانتان مهم تر از همه چیز است
متاسفانه اقایونی بی انصافی میکنند در این زمانه بعضی وقتها هم عدم تفاهم و تفاوت موجب گسست بین خانواده ها میشود
اگر همسرتان قبول کرد مشاوره و تراپیست بروید با هم حتمی استقبال کنید از این مساله
چرا اخه عقده های بچگی باید روابط در زندگی اینده فرد رو به خطر بندازه
لطفا ده تا از خوبیهای ایشون رو بفرمایید

ممنونم از راهنماییتون خادم رضا

ده تا از حسن های همسرم:
۱- ما رو زیاد پارک یا گردش میبرد(البته کلا از خونه بودن خوشش نمیومد یا با دوستاش بیرون میرفت یا ما رو توی طبیعت می برد)
۲- خوش چهره هست
۳- خیلی به داشتن درآمد حلال اعتقاد داشتن و اصلا به دنبال در آوردن پول از راه های شبهه دار مثل خرید و فروش دلار و طلا یا احتکار و اینا نبود در حالی که خیلی از اطرافیانش از این راه ها به ثروت رسیدن.
۴- خانواده موجهی داشت.
۵- اهل کار هست و سخت کوش و زرنگ هست
۶- اهل ورزش و تفریحات سالم هست
۷- پدر خوبی برای دخترم هست
۸-در کارهای خونه اگه رابطه ی خوبی داشتیم کمکم میکرد

دیگه چیز خاصی فعلا یادم نمیاد!!!!!


اینکه حالت جق به جانب گرفته باعث شده منم نتونم غرورم رو به خاطرش بشکنم و پیشنهاد مشاوره بدم... چون واقعا یه طوری داره رفتار میکنه انگار من مقصر هستم و باید عذر خواهی هم بکنم

دخترتون چند سالشه?
دلتون میاد دخترتون زیر دست زن بابا بزرگ بشه???
من نمیگم زن بابا خوبه یا بد ولی ادم پدر خودش به فرزندش کافیه چیزی بگه که من و شما که مادریم سریع از فرزندمون حمایت میکنیم حالا یه زن دیگه به جگر گوشمون امر نهی کنه
میدونستید دخترها هم حساس تر از پسرها هستند
نظر من اینه حالا که نمیخواین دیگه ازدواج کنید با ایشون کنار بیایید حداقل تا ١٨ سالگی فرزندتون
اینطور که خودتان بیان کردید بهونه برای ماندن زیاد است در زندگی شما
وضع مالیشون چطور است ?
اگر ایشون برای شما و دخترتون خرج کنند میتونید در ذهنتان این رفتار را به جای رفتارهای بدش قلمداد کنید و تحملتان را ببرید بالا?
همانطور که کتک نزدن اموزش میخواهد ضربه نخوردن هم روش میخواهد
هیچ وقت با ایشون بحث نکنید حتی اگر ایشان شروع کرد
جمله هرچی تو بگی خلع صلاح میکند ایشون رو
اگر مشاوره بروید حتمی کمک بیشتری میکنند شما را
کلا از زوم کردن روی همسرتون دست ور دارید انقدر کنار زندگی زناشویی شما کلاس دوست متاهل برو بیا راه بندازید که اصلا وقت غصه خوردن رو برای چیزهایی که ندارید نداشته باشید
یه محیط شاد برای خودتان و دخترتون و در کنارش همسرتون تا زمانی که در خانه هستند.
میدونید اگر شما تا ١٨ سالگی دخترتان تصمیم بگرید بمانید مثل یک پادتن در بدن و روح شما تاثیر میگزارد
با خودتان میگید منکه قراره برم بزار این شوهرم به عنوان بنده خدا که حالا خطایی هم کرده کنارم خوش باشه بزار اونم بخنده بزار اونم شاد باشه
همان جمله امام علی علیه سلام که فرمودند همینجوری که زندگی میکنی برای اینکه تا سالیا سال زندگی کنی همونجوری هم طوری زندگی کن که ممکن لحظه بعد نباشی
میگم این فکر مثل ابیه که رو اتیش میریزن امیدوارم برای شما هم همینطور باشد
بزار یک بنده خدا کنارتون ارام بگیرد خوش باشد هر چند خطا کار
ولی مساله مالی مهم طوری که بینیاز بشید از بقیه

سلام
چه عجله ای برای جدایی و اقدام قانونی هست؟! مخصوصا که یه بچه کوچیک دارین. یه موقع که همسرت حالش خوب بود باهاش صحبت کن. هر دوتون نیاز به مشاوره فردی دارین. هرکدومتون جداگانه با یه روانشناس بالینی چند جلسه صحبت کنین و مشاوره فردی بگیرین. فقط برای اینکه بتونین حداقل باهم یه گفتگوی منطقی داشته باشین. اگه همسرت هم قبول نکرد، خودت چند جلسه با روانشناس صحبت کن ...
به هر حال در مقابل بچه ای که به دنیا آوردین مسئول هستین. هرچقدر زمان و هزینه لازمه صرف کنین که به یه تصمیم درست و صحیح برای خودتون و دخترتون برسین... جایی برای غرور و لج و لجبازی نیست. برد و باختی وجود نداره ... بزار همسرت فکر کنه شما مقصری ... چه اهمیتی داره؟ مهم اینه که زندگی خودت و دخترت تو یه مسیر درست قرار بگیره ...
حین صحبت با همسرت هم کمتر به نقش حمایتی خانوادت اشاره کن ... بزار احساس کنه تو شرایط عادی قرار ندارین، شاید جدی تر دنبال راه حل باشه ...

البته با این نظر که بخاطر دخترت برگرد و با شوهرت زندگی کن هم کاملا مخالفم. خیلی مواقع آسیبی که در اثر دعواها و مشاجره والدین به بچه وارد میشه خیلی بیشتر از طلاق و جدایی هست.
علاوه بر اون، تو اینجور زندگی ها خطر خیانت خیلی جدی هست که برای شما به شکل کمرنگش پیش اومده ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خادم رضا

دخترتون چند سالشه?
دلتون میاد دخترتون زیر دست زن بابا بزرگ بشه???
من نمیگم زن بابا خوبه یا بد ولی ادم پدر خودش به فرزندش کافیه چیزی بگه که من و شما که مادریم سریع از فرزندمون حمایت میکنیم حالا یه زن دیگه به جگر گوشمون امر نهی کنه
میدونستید دخترها هم حساس تر از پسرها هستند
نظر من اینه حالا که نمیخواین دیگه ازدواج کنید با ایشون کنار بیایید حداقل تا ١٨ سالگی فرزندتون
اینطور که خودتان بیان کردید بهونه برای ماندن زیاد است در زندگی شما
وضع مالیشون چطور است ?
اگر ایشون برای شما و دخترتون خرج کنند میتونید در ذهنتان این رفتار را به جای رفتارهای بدش قلمداد کنید و تحملتان را ببرید بالا?
همانطور که کتک نزدن اموزش میخواهد ضربه نخوردن هم روش میخواهد
هیچ وقت با ایشون بحث نکنید حتی اگر ایشان شروع کرد
جمله هرچی تو بگی خلع صلاح میکند ایشون رو
اگر مشاوره بروید حتمی کمک بیشتری میکنند شما را
کلا از زوم کردن روی همسرتون دست ور دارید انقدر کنار زندگی زناشویی شما کلاس دوست متاهل برو بیا راه بندازید که اصلا وقت غصه خوردن رو برای چیزهایی که ندارید نداشته باشید
یه محیط شاد برای خودتان و دخترتون و در کنارش همسرتون تا زمانی که در خانه هستند.
میدونید اگر شما تا ١٨ سالگی دخترتان تصمیم بگرید بمانید مثل یک پادتن در بدن و روح شما تاثیر میگزارد
با خودتان میگید منکه قراره برم بزار این شوهرم به عنوان بنده خدا که حالا خطایی هم کرده کنارم خوش باشه بزار اونم بخنده بزار اونم شاد باشه
همان جمله امام علی علیه سلام که فرمودند همینجوری که زندگی میکنی برای اینکه تا سالیا سال زندگی کنی همونجوری هم طوری زندگی کن که ممکن لحظه بعد نباشی
میگم این فکر مثل ابیه که رو اتیش میریزن امیدوارم برای شما هم همینطور باشد
بزار یک بنده خدا کنارتون ارام بگیرد خوش باشد هر چند خطا کار
ولی مساله مالی مهم طوری که بینیاز بشید از بقیه

---

ممنونم خادم رضا گرامی بابت وقتی که هر بار برام میزاری و نظراتت رو میگی

دخترم دو و نیم ساله هست و تا ۱۸ سال راه زیادی در پیش هست و از آنجایی که میگن کمترین آسیب به کودکان طلاق در سن زیر ۳ سال میرسه
و من میترسم برگردم به زندگی دوباره و نتونم تحمل کنم رفتار دیکتاتوری و کنترل گری و کینه جویانه اش رو و دخترم با سن بالاتر آسیب بیشتری بخوره

نکته بعدی که در صحبت هاتون بود اینکه بهش بگم"" هر چی نظر تو هست""
متاسفانه همیشه تو این هفت سال نظر ایشون پیش رفته و هر جایی خلاف نظرش دادم بحث و دعوا شده ولی در آخر بازم نظر ایشون اجرا شده و این رو حق مسلم خودش میدونه!! و جاهایی هم که حوصله بحث نداشتم از اول گفتم هر کاری به نظرت درسته انجام بده فقط بزار آرامش داشته باشم که متاسفانه هیچ وقت هم نتونستم به آرامش برسم و تازه محکوم میشدم به خونسردی و بی تفاوتی و بی رگ بودن!!!!!!!!!!
((در حالی که در پست قبلم اکثر افراد به من گفتن رفتار منفعلانه داشتی و این باعث شده رفتار های منفی شوهرت بیشتر بشه...))
یعنی این هفت سال من کوتاه اومدم و انعطاف به خرج دادم که زندگیمون ادامه پیدا کرد و در این ۳ ماه آخر که روی موضع خودم موندم و کمی اقتدار به خرج دادم زندگیم تا مرز جدایی پیش رفته!!!!

واقعا احساس میکنم دیگه توان پا گذاشتن روی نظر و خواسته های خودم رو فقط به قیمت ادامه دادن زندگی مشترکم ندارم... آخه تا کی!!! احساس پوچی دارم! احساس مفید نبودن! انفعالی که مطمئنم بعده ها هم از سمت همسرم به دخترم القا میشد!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهاره جون

سلام
چه عجله ای برای جدایی و اقدام قانونی هست؟! مخصوصا که یه بچه کوچیک دارین. یه موقع که همسرت حالش خوب بود باهاش صحبت کن. هر دوتون نیاز به مشاوره فردی دارین. هرکدومتون جداگانه با یه روانشناس بالینی چند جلسه صحبت کنین و مشاوره فردی بگیرین. فقط برای اینکه بتونین حداقل باهم یه گفتگوی منطقی داشته باشین. اگه همسرت هم قبول نکرد، خودت چند جلسه با روانشناس صحبت کن ...
به هر حال در مقابل بچه ای که به دنیا آوردین مسئول هستین. هرچقدر زمان و هزینه لازمه صرف کنین که به یه تصمیم درست و صحیح برای خودتون و دخترتون برسین... جایی برای غرور و لج و لجبازی نیست. برد و باختی وجود نداره ... بزار همسرت فکر کنه شما مقصری ... چه اهمیتی داره؟ مهم اینه که زندگی خودت و دخترت تو یه مسیر درست قرار بگیره ...
حین صحبت با همسرت هم کمتر به نقش حمایتی خانوادت اشاره کن ... بزار احساس کنه تو شرایط عادی قرار ندارین، شاید جدی تر دنبال راه حل باشه ...

البته با این نظر که بخاطر دخترت برگرد و با شوهرت زندگی کن هم کاملا مخالفم. خیلی مواقع آسیبی که در اثر دعواها و مشاجره والدین به بچه وارد میشه خیلی بیشتر از طلاق و جدایی هست.
علاوه بر اون، تو اینجور زندگی ها خطر خیانت خیلی جدی هست که برای شما به شکل کمرنگش پیش اومده ...

---

ممنونم بهاره عزیز بابت نظرت

والا یه مقدار به تاثیر مشاوره روی ایشون بدبین هستم و نمیدونم درسته یا نه!!

چون قبلا هم گفتم ده جلسه مشاوره پیش یه مشاور اسم و رسم دار که در تلویزیون هم هستن رفتیم و متاسفانه کار بدتر هم شد و به خشونت بیشتر منجر شد
در مقابل مشاور این طور وانمود میکرد که حرفش رو پذیرفته ولی شبش یا فرداش رفتار تند تری نشون میداد!!!

میترسم خیلی میترسم تا وقتی که خودش تمایلی به تغییر پیدا نکرده من پیشنهاد بدم و فقط برم دوباره سر پله اول

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شور رهایی

الان همسرم رفته ازم شکایت عدم تمکین زده و یه ماه دیگه وقت دادگاه هست

---

سلام
ایا شما هم وکیل گرفتین؟ یا مشورت کردین؟؟
ی موقع میبینین دیر شده بهتون میگن اول باید یه چیزهایی رو اقدام میکردین؟
وقت و از دست ندین:305:
ضمن احیای حق و حقوق تون مشاوره بگیرین که اگر خواستین دوباره باهم زندگی کنین چه نوع موضعی بگیرین و

مهم تر از همه مسئله ای هست که عنوان کردین
اگر تو دادگاه خیانت مطرح شه کلی ضرر میکنین سریع از یک مشاوره حقوقی کمک بگیرین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهه زیبایی ها

سلام
ایا شما هم وکیل گرفتین؟ یا مشورت کردین؟؟
ی موقع میبینین دیر شده بهتون میگن اول باید یه چیزهایی رو اقدام میکردین؟
وقت و از دست ندین:305:
ضمن احیای حق و حقوق تون مشاوره بگیرین که اگر خواستین دوباره باهم زندگی کنین چه نوع موضعی بگیرین و

مهم تر از همه مسئله ای هست که عنوان کردین
اگر تو دادگاه خیانت مطرح شه کلی ضرر میکنین سریع از یک مشاوره حقوقی کمک بگیرین.

---

من مهریه رو اجرا گذاشتم و البته برای نفقه خودم و دخترم و اجرت المثل اقدام کردم...
وکیل هم گرفتم که گفتن قبل از دادگاه الزام به تمکین جهیزیه رو جمع کن که دادگاه به نفع تو مهلت بده که من هنوز برای این کار مردد هستم و گفتم فوق آخر نفقه رو قطع میکنن که همچین مبلغ قابلی هم نیست!!!!
از طرفی دلم به ادامه زندگی و برگشت در اون حصاری که اطرافم کشیده شده بود نیست و این چند ماه اگرچه ترس خاصی توی دلم هست که فقط از جانب آینده ی دخترم هست و بس!! اما احساس آزادی و رهایی خاصی دارم...

بیبین اگر بخواهید دوباره ازدواج کنید شخصی بهتر از همسرتون ارزش جدا شدن دارد اونم فکر نکنم با این اوضاع پیدا کنید
اما اگر نخوان ازدواج کنید دیگه فاصله ای بین ٢ تا ١٨ نیست
میشه بفرمایید ایشون مثلا چه رفتاری داشتن که شما احساس در حصار بودن رو دارید
عزیزم مگه پدر و مادرمون ان هم در ایران حرف زور به ما ها نمیزدند از سر دلسوزی یا افکار سنتی
چطور انها خوب هستند اما همسرتون خیر
تفاوت در دیدگاه خانم رها
دیدگاهتان را نسبت به ازدواج تغییر بدهید و الا اسیب میبینید
فکر نمیکنید دختر احتیاج داره به پدرش که پیشش باشه همانطور که به شما احتیاج دارد به شرطی که دعوا نکنید ارام جان دخترتون باشید
ایشون از نظر مالی چطور هستند ?
ایا شما در رفاه کامل هستید ?

شرایط زندگی من توی این هفت سال در این لینک هست:
http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=46908

واقعا همسر من هر حرفی از سمت من و خانواده ام بهش برمیخورد و بسیار کنترل گر بودن...

از لحاظ مالی معمولی و در حد احتیاجات زندگی و من بسیار بسیار مراعات حالشون رو میکردم و اصلا خرج اضافی بهشون تحمیل نمیکردم با اینکه اصلا تمایل نداشتن من بیرون کار کنم و ترجیحشون به قناعت بیشتر بود تا اینکه بزارن من برم سر کار
حتی الان هم که مهریه و نفقه رو اجرا گذاشتم بسیار خود خوری کردم و از ته دل راضی نبودم و فقط برای گرفتن حق طلاق تن به این کار دادم...

دوست عزیزم میدونم که شرایط روحی سختی رو میگذرونید و بین دوراهی بدی قرار دارید.
ببینید من به عنوان کسی که تازه چند روزه که جدا شدم میگم که این تردید حتی ممکنه بعد از جدایی رسمی و یا حتی آشتی نیز با شما بمونه .اما شرایط زندگی رو باید بسنجید .
اگر قرار باشه که از همسرتون جدا بشید ایا استقلال مالی دارید؟ میتونید فرزندتون رو به تنهایی بزرگ کنید؟
و اگر قرار هست با همسرتون بمونید تا کی میتونید این نوع رفتار رو تحمل کنید ؟ فکر نمیکنید که ممکنه تبدیل به ی آدم افسرده بشید؟

شما سالها زندگی کردید به هرحال خیلی تجربه ها دارید و همسرتون رو بیشتر از هر کسی میشناسید؟
به نظرتون تصمیم به تغییر رویه دارند؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mina_

دوست عزیزم میدونم که شرایط روحی سختی رو میگذرونید و بین دوراهی بدی قرار دارید.
ببینید من به عنوان کسی که تازه چند روزه که جدا شدم میگم که این تردید حتی ممکنه بعد از جدایی رسمی و یا حتی آشتی نیز با شما بمونه .اما شرایط زندگی رو باید بسنجید .
اگر قرار باشه که از همسرتون جدا بشید ایا استقلال مالی دارید؟ میتونید فرزندتون رو به تنهایی بزرگ کنید؟
و اگر قرار هست با همسرتون بمونید تا کی میتونید این نوع رفتار رو تحمل کنید ؟ فکر نمیکنید که ممکنه تبدیل به ی آدم افسرده بشید؟

شما سالها زندگی کردید به هرحال خیلی تجربه ها دارید و همسرتون رو بیشتر از هر کسی میشناسید؟
به نظرتون تصمیم به تغییر رویه دارند؟

---

ممنونم مینا جان از نظرت
میشه علت طلاقتون رو بگی؟ و اینکه موفق به گرفتن مهریه هم شدین؟
و اینکه بعد چند سال جدا شدی و اینکه بچه داشتی؟

والا بعد جدایی خانواده ام کاملا ساپورتم میکنن و اینکه الان تو این چند ماه هم برام یه کار خوب پیدا شده و تحصیلات خوبی دارم
و فقط نمیدونم باید پیش خانواده ام زندگی کنم یا خونه جدا بگیرم!!

والا واقعا دچار اضطراب و استرس شده بودم و در شرف افسردگی بودم که فعلا دارم یه دارو به تجویز دکتر روان پزشک مصرف میکنم و حالم فعلا بهتره!!

تغییر رویه بعید میدونم!! چیزی یا حرفی مبنی بر این مساله ازشون ندیدم و نشنیدم

الان سه هفته هم هست که اصلا دیگه هیچ پیامی هم نداده و خانواده اش هم اصلا اصلا اصلا حتی یه قدم هم برای آشتی و اینا برنداشتن و سکوت مطلق هستن!!!!
فکر کنم اون طرف هم دیگه راضی به جدایی باشن چون خیلی خود برتر بین هستن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شور رهایی

ممنونم مینا جان از نظرت
میشه علت طلاقتون رو بگی؟ و اینکه موفق به گرفتن مهریه هم شدین؟
و اینکه بعد چند سال جدا شدی و اینکه بچه داشتی؟

والا بعد جدایی خانواده ام کاملا ساپورتم میکنن و اینکه الان تو این چند ماه هم برام یه کار خوب پیدا شده و تحصیلات خوبی دارم
و فقط نمیدونم باید پیش خانواده ام زندگی کنم یا خونه جدا بگیرم!!

والا واقعا دچار اضطراب و استرس شده بودم و در شرف افسردگی بودم که فعلا دارم یه دارو به تجویز دکتر روان پزشک مصرف میکنم و حالم فعلا بهتره!!

تغییر رویه بعید میدونم!! چیزی یا حرفی مبنی بر این مساله ازشون ندیدم و نشنیدم

---

اگر تاپیک منو خونده باشید متوجه میشید جدایی من با شما کاملا فرق داره من عقد بودم و شرایطم کاملا متفاوت با شما هست . خانواده ی من راضی به طلاقم نبودن از اون طرف هم از آشتی من نگران بودن اما آنچنان حمایتی نشدم . در کل جدایی من بخاطر خانواده ی همسرم بود و حرمتهایی که برای من به هیچ وجه قایل نبودن و شکایت های پی در پی. همسر من ادعا داشت که تغییر کرده اما هیچ روند مثبتی ازش ندیدم و چون خانواده ی مداخله گری داشت و به هیچ وجه هم راضی نشدن که دنبال من بیان و من جدا شدم.


ی بخش به شدت به شدت اندک به عنوان مهریه گرفتم اونم فقط بخاطر اینکه خانواده ی ایشون دنبال فسخ نکاح بودن .
شرایط شما با من به شدت فرق داره چون شما بچه دارید و من توصیه نمیکنم جدا بشید اما توصیه هم نمیکنم هر خفتی رو تحمل کنید. چون تحمل هر شرایطی فقط به خاطر بچه از شما انسان افسرده ای میسازه که فقط حسرت عمرش رو میخوره . اما برای جدایی باید همه جوانب رو سنجید. ببینید من به شخصه خودم با اینکه عقد بودم اما قید ازدواج مجدد رو زدم نه بخاطر جامعه . فقط و فقط بخاطر علاقه ی زیادی که به زندگی اول و همسرم داشتم و آسیب های زیادی که در پروسه ی طلاقم دیدم .

بزارید ی چیزی رو بهتون بگم من یک سال تموم بعد از رفتن همسرم و تا چند ماه بعد از برگشت و اصرارش به زندگی ،از این مشاوره به اون مشاوره بودم . کلی هزینه کردم وقت گذاشتم با هزاران نفر مشورت کردم فقط بخاطر اینکه دلم میخواست یکی بهم بگه چکار کنم . و جالب اینجا بود که همه مشاوره هام میگفتن مورد مناسبی برای زندگی نیست اما ما نمیتونیم بگیم جدا بشو. ببین دوست عزیزم هیچ کسی هیچ جایی به شما نمیگه چکار کنید . میدونم چه حال و روزی دارید و این تردید انقدر زیاده که اگر یکی بگه آشتی کنید شما میگید نه و اگر یکی بگه طلاق بگیرید شما باز هم میگید نه .

من وقتی زندگی های افراد زیادی رو اینجا میخوندم که میدیدم با چه شرایط سختی زندگی میکنند همش خودمو سرزنش میکردم که برای زندگیت نجنگیدی شوهرت انقدر خصلت خوب داشت و اینا . اما واقعا نمیشه هیچ زندگی رو با خودمون مقایسه کنیم. مثلا شاید تعجب آور باشه اما من خودم وقتی بعد از 10 ماه همسرم اومد دنبالم بهش گفتم کاش کتکم زده بودی اما قهر نمیکردی و منو رها کنی و بری. چون واقعا برای من به شخصه درد کتک از درد قهر و بلاک و کلانتری و دادسرا کمتر بود.(فقط و فقط هم بخاطر وابستگی و دلبستگی بیش اندازه ی من به همسرم)


برای همین به نظر من که این مراحل رو گذروندم اول از همه تمام ترس های عالم رو بزار کنار ، میدونم خیلی سخته اما میتونی که به ترسات غلبه کنی . و بعد اگر هنوز دلت به زندگیت هست با روند دادگاه برو جلو . میتونی بری از مشاوره دادگاه هم استفاده کنی که به همسرت زنگ بزنن و بیاد باهاش صحبت کنند

سلام. امیدوارم که حالتون خوب باشه :72:

در مورد 10 جلسه مشاوره که گفتید باید بگم که در شرایط پیچیده و مسایلی که ریشه در قبل دارند شاید از هر 100 مشاور یک نفر بتونه دقیق متوجه شرایط زندگی شما و درمان اون بشه و اینکه گفتید مشاوره رفتن جواب نداد شاید مشکل از عدم تشخیص مشاور شما باشه.

با اجرای مهریه و شکایت کار از دستوتون در میره و راجب زندگی شما افرادی که براشون شما و فرزتد و همسرتون هیچ اهمیتی ندارن تصمیم گیری بدون احساس خواهند کرد.

اجرای مهریه خشن ترین حالت برای جنگ با همسرتون هست. در صورت انجام این عمل در کوتاه مدت شاید به رضایت برسید اما در بلند مدت قطعا واکنش متقابلی از همسرتون را خواهید دید.

در مورد کار نکردن شما همسر شما حق داره بگه کار نکنید اما باید هر ماه محترمانه یه حقوق مناسب از جیبش برای شما درنظر بگیره و سر ماه پرداخت کنه.

مورد سخت شدن اوضاع اقتصادی برای همه هست (برای من هم هست) نه فقط شما!

اینکه دست بلند میکنه خیلی بد هست اما شرایط و کلمات و رفتارهایی وجود داره که با اون میشه هر مردی رو به این مرحله رسوند و کمی به قبل از برحورد فیزیکی و کلماتی که بهم گفتید فکر کنید.

اینکه شما کنترل میکنه به این دلیل هست که شما دوست داره و نگرانتون هست.

اینکه خانوادتون شما رو حمایت میکنن خیلی خوب هست اما خانواده اصلی یک زن همسرش و فرزندش هست نه پدر و مادرش!

اینکه استرس دارید و چرا تموم نمیشه ریشه در شما داره و باید خودتون حلش کنید و احتمالا بیش از حد رفتارهای همسرتون زیر ذره بین بردید و متمرکز شدید.

اینکه پشیمونی نشون نمیده طبیعی هست و شاید ایشون شما مقصر میدونه و باید حرف دو طرف شنید!


حواستون باشه که خیلی زود دیر میشه.

به نظر من از لحاظ مادی سنگاتون رو وا بکنید
از امام صادق پرسیدند حق زن به شوهر چیست?فرمودند غذای خوب لباس خوب خانه و بعضی چیزهای دیگر
حالا که رفتارهای ناشایست دارند تکلیف حق حقوقتان باید مشخص بشود
شما تصور کنید عمو شماست در خانه ولی به شرط رعایت تمام حقوق شما
اگر اخلاق مدار بودند همسرتون خوب ادم کنار میاد با همسرش ولی الان که بحث حق و حقوق و قهر توهین است شما هم مطالبه کنید حق و حقوقتان را حتی بخاطره اینده دخترتان

امیدوارم بهترین تصمیم را اتخاذ کنید
برای شما دعا میکنم

رهایی عزیز
برای اینکه از پستم برداشت اشتباه نشه، خواستم یاداوری کنم که نظر من در مورد گفت و گو با همسرت، ابدا به معنی کوتاه اومدن در مقابل توهین هاش نیست. هیچ انسانی حق نداره با کتک زدن خودش رو تخلیه روانی کنه ... همونجور که کاربر مینا هم گفته هیچ ترسی به دلت راه نده ...

در مورد مشاور، مشاور زناشویی زمانی کمک کننده هست که هر دو طرف از خودشون و طرف مقابلشون یه شناخت نسبی داشته باشن و توانایی گفت و گو با هم داشته باشن. در اینصورت مشاور میتونه راهکارهای مناسب رو ارائه بده ... اما در مورد شما، همسرت مشکلات رفتاری زیادی داره مثل پرخاشگری ... از همه بدتر اینکه تو این شرایط که می بینن قصدت برای جدایی جدی هست و علیرغم وجود یه بچه، هیچ تلاشی برای حل مشکل نمیکنن .... اون جمله ای که همسرت گفته بود که زودتر تکلیفت رو مشخص کن و بگو میخوای چیکار کنی، نشون دهنده خیلی مسائل هست ...

اما تو خودت هم نیاز داری با یه روانشناس کار کنی، تنهایی ... بدون همسرت ... فقط برای اینکه یه شناخت نسبی در مورد خودت پیدا کنی و به یه نقطه ای برسی که خودت برای آیندت تصمیم بگیری ... ممکنه مجبور بشی چند تا مشاور عوض کنی تا بالاخره یه مشاور خوب پیدا کنی ... لازم نیست مشاور معروفی باشه ... قبلش یکم در مورد موضوعات روانشناسی مطالعه کن. اینجوری با دید بازتری میتونی به مساله نگاه کنی ... بعضی مسائل تو زندگی اونقدر مهم و جدی هستن که نمیشه فقط از تجربه و نظر اطرافیان استفاده کنی ...

اینکه خانوادت ساپورتت میکنن خیلی عالیه ... ولی خودت هم باید بتونی مستقل از اونا تصمیم بگیری و شرایط آینده رو بسنجی ...

اگر بچه نداشتی و سنت کم بود،‌ بهتر بود زودتر تکلیف جدایی رو مشخص کنی... اما الان با وجود بچه باید در مورد قوانین کامل آگاهی پیدا کنی و تضمین های لازم رو از همسرت بگیری ... حتی از نظر تامین مالی دخترت از ظرف همسرت بعد از طلاق باید از الان برنامه ریزی کنی ...
تمرکز روی این مسايل بهت کمک میکنه که آینده بهتری رو برای دخترت بسازی ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Behrang

سلام. امیدوارم که حالتون خوب باشه :72:

در مورد 10 جلسه مشاوره که گفتید باید بگم که در شرایط پیچیده و مسایلی که ریشه در قبل دارند شاید از هر 100 مشاور یک نفر بتونه دقیق متوجه شرایط زندگی شما و درمان اون بشه و اینکه گفتید مشاوره رفتن جواب نداد شاید مشکل از عدم تشخیص مشاور شما باشه.

با اجرای مهریه و شکایت کار از دستوتون در میره و راجب زندگی شما افرادی که براشون شما و فرزتد و همسرتون هیچ اهمیتی ندارن تصمیم گیری بدون احساس خواهند کرد.

اجرای مهریه خشن ترین حالت برای جنگ با همسرتون هست. در صورت انجام این عمل در کوتاه مدت شاید به رضایت برسید اما در بلند مدت قطعا واکنش متقابلی از همسرتون را خواهید دید.

در مورد کار نکردن شما همسر شما حق داره بگه کار نکنید اما باید هر ماه محترمانه یه حقوق مناسب از جیبش برای شما درنظر بگیره و سر ماه پرداخت کنه.

مورد سخت شدن اوضاع اقتصادی برای همه هست (برای من هم هست) نه فقط شما!

اینکه دست بلند میکنه خیلی بد هست اما شرایط و کلمات و رفتارهایی وجود داره که با اون میشه هر مردی رو به این مرحله رسوند و کمی به قبل از برحورد فیزیکی و کلماتی که بهم گفتید فکر کنید.

اینکه شما کنترل میکنه به این دلیل هست که شما دوست داره و نگرانتون هست.

اینکه خانوادتون شما رو حمایت میکنن خیلی خوب هست اما خانواده اصلی یک زن همسرش و فرزندش هست نه پدر و مادرش!

اینکه استرس دارید و چرا تموم نمیشه ریشه در شما داره و باید خودتون حلش کنید و احتمالا بیش از حد رفتارهای همسرتون زیر ذره بین بردید و متمرکز شدید.

اینکه پشیمونی نشون نمیده طبیعی هست و شاید ایشون شما مقصر میدونه و باید حرف دو طرف شنید!


حواستون باشه که خیلی زود دیر میشه.

---

من با این جمله ی شما که قرمز کردم به شدت موافقم جناب بهرنگ . متاسفانه جامعه ما وکلایی داره که فقط و فقط به فکر جیب خودشون هستن و ذره ای برای سازش تلاش نمیکنند .

اما زندگی ها کاملا متفاوت هست . به نظر من وقتی ی زن قهر میکنه منتظر اومدن شوهرش هست شاید ماه ها هم منتظر بشینه تا همسرش دنبالش بیاد اما میشه گفت نصف آقایون تو این تایم در حال جابجا کردن حساب و انتقال اموالشون به نام خانواده شون هستن که یا زنشون خودش برگرده یا اگر مهریه اجرا گذاشت اون فرد پیش دستی کرده باشه و ضرر مالی نکنه.
در حالیکه وظیفه ی مرد ، همدلی و همراهی با همسرش هست و باید برای برگردوندن همسرش تلاش کنه نه اینکه بشینه و نگاه کنه.

کاش دادگاه های ما جوری بودن که قبل از اینکه ی زن یا شوهر برای ایجاد اولین پرونده مراجعه میکرد دردشو میپرسیدن و قبل از شکایت تمکین یا مهریه و نفقه به مشاوره های حاذق معرفیشون میکردند.

سلام.

درجواب mina خانم میگم:72:

همسر شما رفتار و اعمال شما می بینه و از نیت شما قطعا خبر نداره. ما ادما از روی رفتار قضاوت میکنیم نه از روی نیت.

اینکه گفته شده میشه کسی مهریه اجرا بذاره تا شوهرش به خطاهای احتمالی خودش پی ببره احتمالا اولین بار توسط یه وکیل گفته شده !

با کمال احترام میگم مهریه فقط یک بار (در تمام طول عمر و ازدواجهای یک خانم) میتونه شوک ایجاد کنه و این شوک بسرعت مسیر مذاکره میبنده و سبب موضع گیری طرف مقابل میشه. اگر شنیدید آقایی با اجرای مهریه کوتاه بیاد قطعا بعد از رفع مشکل مهریه و در زمان مناسب واکنش بدتری بروز میده!

در دنیا با رفتار صحیح حتی با حیوانات میشه دوست شد و انسان که جای خود داد. خانمی که برای مهریه همسرشو زندان انداخته تحمل میکنه پسر خودشو در 20 سالگی یک خانم بندازه زندان؟؟؟ صادق باشیم! اسلام فقط مهریه داره؟

روزی که نامه اجرای مهریه دست من رسید به سرعت پیش چندتا وکیل رفتم آخر شب یه ساندویچ به عنوان نهارم گرفتم و متاسفانه بیشتر از مقدار مهریه اموال داشتم و وکلای محترم همون شب بیش از حد موضوع برای من به سمت انتقام متقابل سخت و سریع بردند که قول اون شب اونها در عمل تبدیل به انتقامی سخت اما کند شد. از آقا که این شرایط سخت تجربه میکنه انتظار رفتار رمانتیک و دنبال همسر رفتن نباید داشت و این انتظار غیر منطقی و بی نتیجه هست.

اگر کسی مهریه برای ترس همسرش اجرا گذاشته به نظر من هرچه سریعتر حقیقت به همسرش بگه و از افرادی که به این کار تحریکش کردن حتما دور بشه و این میتونه در بهبود رابطه شکسته شده خیلی موثر باشه. البته برای افرادی که قظعی دنبال طلاق هستند یا همسرشون خانمی دیگه رو دوست داره این توصیه صادق نیست!
این نظر من هست و نظر بقیه افراد هم محترم هست.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Behrang

سلام.

درجواب mina خانم میگم:72:

همسر شما رفتار و اعمال شما می بینه و از نیت شما قطعا خبر نداره. ما ادما از روی رفتار قضاوت میکنیم نه از روی نیت.

اینکه گفته شده میشه کسی مهریه اجرا بذاره تا شوهرش به خطاهای احتمالی خودش پی ببره احتمالا اولین بار توسط یه وکیل گفته شده !

با کمال احترام میگم مهریه فقط یک بار (در تمام طول عمر و ازدواجهای یک خانم) میتونه شوک ایجاد کنه و این شوک بسرعت مسیر مذاکره میبنده و سبب موضع گیری طرف مقابل میشه. اگر شنیدید آقایی با اجرای مهریه کوتاه بیاد قطعا بعد از رفع مشکل مهریه و در زمان مناسب واکنش بدتری بروز میده!

در دنیا با رفتار صحیح حتی با حیوانات میشه دوست شد و انسان که جای خود داد. خانمی که برای مهریه همسرشو زندان انداخته تحمل میکنه پسر خودشو در 20 سالگی یک خانم بندازه زندان؟؟؟ صادق باشیم! اسلام فقط مهریه داره؟

روزی که نامه اجرای مهریه دست من رسید به سرعت پیش چندتا وکیل رفتم آخر شب یه ساندویچ به عنوان نهارم گرفتم و متاسفانه بیشتر از مقدار مهریه اموال داشتم و وکلای محترم همون شب بیش از حد موضوع برای من به سمت انتقام متقابل سخت و سریع بردند که قول اون شب اونها در عمل تبدیل به انتقامی سخت اما کند شد. از آقا که این شرایط سخت تجربه میکنه انتظار رفتار رمانتیک و دنبال همسر رفتن نباید داشت و این انتظار غیر منطقی و بی نتیجه هست.

اگر کسی مهریه برای ترس همسرش اجرا گذاشته به نظر من هرچه سریعتر حقیقت به همسرش بگه و از افرادی که به این کار تحریکش کردن حتما دور بشه و این میتونه در بهبود رابطه شکسته شده خیلی موثر باشه. البته برای افرادی که قظعی دنبال طلاق هستند یا همسرشون خانمی دیگه رو دوست داره این توصیه صادق نیست!
این نظر من هست و نظر بقیه افراد هم محترم هست.

- - - Updated - - -

---

جناب بهرنگ فکر میکنم سو تفاهمی ایجاد و شما متوجه منظور من نشدید.
من منظورم انتظار خانم قبل از اجرا گذاشتن مهریه هست. خانمی که حالا یا خودش به قهر رفته یا همسرش قهر کرده فرقی نمیکنه ماه ها منتظر هست که همسرش اقدامی بکنه و دنبالش بیاد اما هیچ اتفاق مثبتی نمیفته و با اینکه علاقه ای به طلاق نداره مجبور میشه مهریه اجرا بزاره تا تکلیفش مشخص بشه.

ببینید ما خیلی از خانمها را داریم که ماه ها به انتظار شوهر نشستن و واسطه فرستادن اما توی اون تایم شوهر به فکر جابجایی اموال بوده و هیچ اقدامی نه در جهت اشتی نه در جهت طلاق انجام نداده و از انجایی که طلاق در مملکت ما به اختیار مرد هست خانم مجبور میشه برای مشخص شدن وضعیتش از طریق مهریه یا نفقه اقدام کنه.
من انتقادم به آقایونی هست که تکلیف زندگی خانم رو مشخص نمیکنند و زن رو در یک بلاتکلیفی عجیب رها میکنند.

و صد البته وکلایی که در این دعوا از آب گل آلود ماهی میگیرن و با وعده و وعیدهای زیاد هر دو طرف رو تشویق به شکایتهای پی در پی میکنند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Behrang

با اجرای مهریه و شکایت کار از دستوتون در میره و راجب زندگی شما افرادی که براشون شما و فرزتد و همسرتون هیچ اهمیتی ندارن تصمیم گیری بدون احساس خواهند کرد.

اجرای مهریه خشن ترین حالت برای جنگ با همسرتون هست. در صورت انجام این عمل در کوتاه مدت شاید به رضایت برسید اما در بلند مدت قطعا واکنش متقابلی از همسرتون را خواهید دید.

اینکه دست بلند میکنه خیلی بد هست اما شرایط و کلمات و رفتارهایی وجود داره که با اون میشه هر مردی رو به این مرحله رسوند و کمی به قبل از برحورد فیزیکی و کلماتی که بهم گفتید فکر کنید.

اینکه شما کنترل میکنه به این دلیل هست که شما دوست داره و نگرانتون هست.

اینکه خانوادتون شما رو حمایت میکنن خیلی خوب هست اما خانواده اصلی یک زن همسرش و فرزندش هست نه پدر و مادرش!

اینکه پشیمونی نشون نمیده طبیعی هست و شاید ایشون شما مقصر میدونه و باید حرف دو طرف شنید!
.

---

ممنونم آقای بهرنگ از وقتی که گذاشتید و نظراتتون:72::72:

در مورد اجرا گذاشتن مهریه چند تا مساله باعث این کار شد:
۱-بارها و بارها توی دعوا خیلی قبل تر از اینکه اصلا من تصمیم به جدایی بگیرم همسرم من و خانواده ام رو محکوم به نقشه کشیدن برای کشیدن مهریه از اون و خانواده اش کرده بود و اینکه ما از قصد میخوایم این ازدواج بهم بخوره تا مهریه رو بگیریم(یه فکر ابلهانه که فقط یه آدم کوته فکر چنین نگرشی داره) و چون به ناحق ما رو متهم کرد منم واقعا این کار رو کردم تا لااقل از خجالت تهمتش در بیام
۲- مورد بعد اینکه ۲۰ روز اولی که ایشون من رو از خونه بیرون کردن و اصلا اصلا حتی سراغ دخترمون هم نگرفت (درست در زمانی که من بسیار گریه میکردم و دنبال گرفتن وقت اضطراری از مشاور بودم) ایشون دنبال انتقال اموالشون به خانواده اش بودن و خالی کردن حسابهاش!!! پس مسلما ایشون تصمیمی به صلح و اصلاح نداشتن و با اعلام جنگ منم ادامه ماجرا رو گرفتم و مهریه رو اجرا گذاشتم تا لااقل قسمتی از خشونتی که به روح و روانم وارد شده التیام پیدا کنه!!
۳- از اموالی که کسب کرده بودیم بخشی از پولش از فروش طلاهای من و سکه های هدیه شده از سمت اقوام بود که مسلما من هم حقی در اونها داشتم


در مورد مساله دست بلند کردن قبلا هم خدمتتون گفتم که همیشه همیشه شروع کننده دعواهای ما خودش بود و شروع به داد و بیداد میکرد و اگه سکوت نمیکردم متهم به کتک خوردن بودم!! کسی که خودش شروع به دعوا میکنه لااقل باید ظرفیت شنیدن جوابش رو داشته باشه


در مورد کنترل گری ایشون باید بگم که اصلا دوست داشتن با کنترل افراط گرایانه تناقض داره!! اینکه کسی که دوست داری توی منگنه بزاری اونم برای امور که حق مسلمش هست شعاری بیش نیست برای توجیه رفتارهای اشتباه.... و حتی اگه واقعا حرف شما درست هم باشه من اون دوست داشتن رو نمی خواهمممممم...

خانواده من در موقع بد بختی من رو حمایت کردن موقعی که این آقایی که ادعای دوست داشتنش میشد من رو از خونه بیرون کرد
و منظورم از حمایت دخالت در زندگی زناشویی نبود...

سلام:72:

1- اینکه "چون به ناحق ما رو متهم کرد منم واقعا این کار رو کردم تا لااقل از خجالت تهمتش در بیام" به معنی این هست چون اونها سم خوردن منم سم میخورم. چون اونها بد کردن منم خیلی بدتر میکنم! یه نوع توجیه کردن کار و بهانه هست!

بیشتر ضربه ها و خیانت های ویران کننده زندگی مشترک بر اساس همین توجیه کردن ها وارد میشه. مثلا یه اقا میتونه بگه چون خانم من میگه کسی تو رو ادم حساب نمیکنه منم میرم با یه زن دیگه دوست میشم تا تلافی حرفشو دربیارم (این مورد رو از نزدیک در زندگی یکی از دوستانم دیدم!!)

2- در جواب " مسلما ایشون تصمیمی به صلح و اصلاح نداشتن " باید بگم ایشون یقین داشته که شما برای مهریه اقدام خواهید کرد و احتمالا مهریه شما مبلغ کمی نبوده!

در جواب " لااقل قسمتی از خشونتی که به روح و روانم وارد شده التیام پیدا کنه " من بعید میدونم در دراز مدت التیام پیدا کنه و پول درمان خشونت نیست و اگر بود طلاق در شمال تهران زیاد نبود!

ایشون اگر قصد زندگی نکردن با شما داشت در زمان زندگی با شما و بدور از سروصدا و بصورت پنهانی اموال خودشو منتقل میکرد و قطعا ایشون قصد زندگی با شما داشته که این کار قبلا نکرده بود!

3- در مورد پول طلا حق با شماست و حرفی ندارم. اما با ایشون به همین بهانه از طریق یه واسطه در فامیلتون که با همسرتون رابطه خوبی داشته دوستانه صحبت کنید و قطعا به نتیجه بهتری از اجرای مهریه میرسید

در مورد دعوا که گفتد باید بگم کلماتی وجود دارن که میتونن یک مرد به استانه انفجار برسونن و میشه بر روی افراد مختلف امتحان کرد ونتیجه دید!

میشه در جواب اقایی که داره دعوا میکنه و ناراحته گفت: "تو درست نمیگی" یا "تو غلط کردی" یا "تو و پدرت و مادرت با هم غلط کردید " یا کلمات خیلی بدتری بکار برد و قطعا نتیجه هر نوع پاسخ خیلی متفاوت هست!


شما غیر مستقیم گفتید که اگر سکوت میکردید جنگ ادامه پیدا نمیکرد و مشخصه ادامه جنگ کاملا وابسته به واکنش شما و شانی که برای ایشون قائل میشدید داشته که در مورد اون چیزی نگفتید!

این بخش مبهم هست و باید بیشتر بگید تا من دلیل ایشون متوجه بشم که ایا صرفا واکنش هیجانی بوده یا دلایل جدی و قوی و خطرناک در بین بوده. دلیل اینکه شما رو از خونه بیرون کرد چی بود؟ چه پشتوانه یا دلیل یا توجیه برای این کارش بشما گفت؟ شما چیکار کرده بودید؟ شما یک روز قبل از اخرین دعوا چی گفته بودید؟ تهدید به جدایی کرده بودید یا مورد دیگه در بین بود؟

نوع دوست داشتنش اینه و فکر نکنید بقیه مردها این کار نمیکنن!!!

شما عصبانی هستید. دلیل عصبانیت شما این هست که فکر میکنید حق شما پایمال شده و این میتونه به دلیل سو برداشت باشه.

ممکنه یکی از شما دو طرف کاری کردید که اون یکی زندگی تموم شده در نظر گرفته باشه اما نباید کار به درگیریهای زشتی که به صورت قطعی زندگی نابود میکنه کشیده بشه. با استفاده از وکیل این اتفاق می افته و با استفاده از مشاور خانواده توانا (برای شما یک مشاور خانم خیلی میتونه کمک کنه) این اتفاق نمی افته. به قدمهایی که برمیدارید توجه کنید.

در تصمیم های خودتون 20 سالگی دخترتون و اینکه ایشون در اینده به خواستگارهای خودش در مورد پدر مادرش چی بگه و اینکه این مهریه گرفتن و خنک شدن دل شما در آینده چه میوه هایی خواهد داد فکر کنید.

بر اساس نوشته های شما هنوز اتفاق خاصی نیفتاده و زندگی شما بشدت قابلیت ترمیم داره (مواردی مثل اعتیاد یا خیانت جنسی یا بیماری روانی شدید و.... در زندگی شما نیست) و همسرتون به شما و فرزندتون علاقه داره و سمت لج ولج بازی قدم برداشته.

زمان هیچ چیز حل نمیکنه و دو هفته زمان بسه، اقدام مثبت با راهنمایی مشاور خانواده توانا انجام بدید و نتیجه اون خواهید دید و شک نکنید تمام اموال همسرتون و شما متعلق به فرزندتون هست و نگران مسائل مالی نباشید.