شغل جدید یا آزمایش ؟

سلام
مدت‌های زیادی بود که با شغلم شاد بودم، ( هنوزم هستم ) همه کم و کاستی های رو نادیده می‌گرفتم و با همه همکاران دوست بودم ( هنوزم هستم) و همه رو به یه چشم دیدم به جز افرادی که خودشون رو عالی رتبه شناسانده بودند. دائما تلاشم این بوده مفیده باشم و لطف خدا هم شامل حالم شد و شرایط کاری و غیره من در سرکار عالی باشه.

از نظر مالی هم، نظرات اطرافیان مبنی بر کم بودن دستمزدم، اثری در من نداشت و از کار نمیزدم، میگفتم هر چی خدا بخواد، باز هم لطف خدا شامل حالم بود و این روزی برام خیلی با برکت بود( هنوزم هست)

تا اینکه روزی از جایی زنگ زدن که میای برای ما کار کنی؟ من که دیدم که من تلاشی برای این کار نکرده بودم و اونا تماس گرفته بودن، پیش خودم گفتم شاید خیری درش هست، چون این کار جدید حیطه کاریش کلا فرق داره و من رو از تو اینترنت که سالیان دور رزومه در نت گذاشته بودم پیدا کرده.

خلاصه الان اون جا بهم پیشنهاد دستمزد درآمد دوبرابری داده، ولی به جز مسائل کاری که یه جور سبک سنگینش میکنم بالاخره خودم، در این تصمیم گیری دچار تزلزل شدم از لحاظ اخلاقی!

آیا این کار من درسته؟ پشت کنم به محل کاری که برام خیلی زحمت کشیده هر چند که اگر بهشون بگم می‌خوام برم خیلی شیک میگن به سلامت، ولی از نظر خودم خیلی سبب رشد من شده. حالا اونا کم معرفت باشن.

آیا درسته این همه دوست و همکار رو که نسبت به من لطف دارند رو تنها بگذارم ؟


آیا درسته به محل کارم که الان خیلی نیازه کمکش کنم، تنهاش بگذارم؟

آیا درسته الان که وقت آزاد بیشتری دارم رو و میتونم به خیلی از کارهای دوست داشتنی برسم، کنار بگذارم و برم سرکار جدید که وقت آزاد کمتری داره و ممکنه تبدیلم کنه به یه ربات کاری.


بعد اینکه پست آخر جناب امین رو در حال و احوال دیدم، تصمیم گرفتم تاپیک بزنم، بعد از این پیشنهاد کار ، حال روحی ام خراب شده، احساس وابستگی به دنیا در من خیلی شدت گرفته و احساس سنگینی میکنم.


حالا الان سر این گیرم که این کار جدید خیری درش هست یا آزمایشی هست برای من؟

پ ن: از نظر شغلی و حرفه ای تصمیم برای کار جدید، بهترین تصمیمه ، ولی برای من این قسمت کم اهمیتی.

سلام

آیا این ترس از تغییر نیست که اینجور داره واسه تون دلیل تراشی میکنه و در نقش معلم اخلاق ظاهر شده؟
البته منظورم این نيست که شما خدای نکرده ترسو هستید و... ولی معمولا رفتن به محیط جدید بدون چالش نیست و ناخودآگاه ما تمام تلاشش رو میکنه که وضعیت موجود رو امن نشون بده!
هشیار باشید که ناخودآگاه واسه تون تصمیم نگیره و این خودتون باشید که آگاهانه میره جلو.

از دید اخلاقی هم وقتی ظرف وجود شما امکان یادگیری بیشتر و کسب درآمد بیشتر رو داره و میتونه مهارت هاش رو افزایش بده مانع شدن از این افزایش از نظر اخلاقی مردود هست! مثل اینکه نگذاری درخت شاخ و برگ بده! چون فکر کنی شاخ و برگ های قدیمی حس بی معرفتی بهشون دست میده.

اگر هم درآمد دوبرابری رو نیاز ندارید، قسمت دومش رو خرج امور خیریه کنید.

موفق باشید.

سلام جناب mvaz

زندگی محل امتحان و آزمایش ماست.یه وقتهایی امتحان میشیم اما مساله واضح و مشخصه ، مثلا موقع نماز اول وقته و ما سرگرم یه کار یا حتی یه گفتگوی لذت بخشیم. اون لحظه باید به اون لذت غلبه کرد و رفت نماز رو خوند. یا مواردی که توی پست حال و احوال گفتم همه واضح بود مثل غیبت نکردن، پرهیز از جدال و بگو مگو، حفظ احترام پدر و مادر توی همه شرایط، اما بعضی امور مثل تغییر شغلی که بهش اشاره کردی یه مساله اختیاریه.

توی برداشت خودم و فهمم تا اینجا از دینداری، اضافه ثروت اگه برای کارخیر مصرف بشه خودش میتونه نوعی عبادت باشه، اگه به این نیت کسی که توانایی اضافه کردن ثروت بر ثروتش رو داشته باشه توی مسیر خیر قدم برداشته. کسانی هستند که کارخانه های بزرگ دارن و ازشون به نیکی یاد میشه، چه بهتر که انسانهای درستکار پولدار بشن تا دست نیازمند رو بدون بی منت بگیرن. یا اگه مجرد هستی به نیت اینکه بخوای شرایط ازدواج مهیا کنی شغلی با درآمد بهتر، به نظرم دنیا پرستی حساب نمیشه. وقتی برای اضافه مال خودت رو امانتدار و حسابدار خدا حساب کنی که قراره چند نفر سر کار ببره، یا به یه زن بی سرپرست کمک کنه تا فقر اونو به فساد نکشاند ، این نوع مال اندوزی نه تنها بد نیست که خیلی هم خوبه و میتونه یه قفلهای معنوی رو باز کنه.و اگه با این نیت جایی دو برابر کار کنی اون کار دوبرابر میتونه نوعی عبادت و تقرب به خداوند باشه شبیه نمازهای مستحبی و بلکه بالاتر تاثبرات معنوی داشته باشه

پس اول بهتره معرفت و شناختت رو نسبت به فلسفه مال اندوزی احتمالی وسیع تر کنی.

اونوقت در قدم بعدی ببین عقل و دل و روح و احساست کل این مسیر رو از ابتدای نیت تغییر شغل تا کسب اطلاعات بیشتر در مورد شغل جدید چطور میبینه آیا با اطمینان خاطر مطمئن شدی این مسیر روی ریل تقرب به خدا قرار داره یا حس میکنی نفست داره فریبت میده. تشخیص اینها به عهده خودته

هر چی اطلاعاتت بیشتر باشه تصمیم بهتری میگیری . حتی میتونی با یه کارشناس مذهبی هم صحبت کنی و بگی یه مسیر دینداری انتخاب کردم و یه اهدافی دارم حالا مطمئن نیستم شغل جدید با درآمد بالاتردر این مسیر قرار داره یانه. چنین مشورتهایی میتونه ذهنت رو روشن تر کنه.

ضمن اینکه اطلاعات بیشتری در مورد کار جدید کسب کنی که واقعا دوام داره، امنیت شغلیش خوبه اینا رو خودت میتونی تشخیص بدی چون تخصص خودته.

در نهایت وقتی هدفت و نیتت قدم گذاشتن در مسیر خدا باشه حتما بهت کمک میکنه تصمیم درست رو بگیری.تا متوجه بشی شغل جدید در مسیر رشد معنوی بیشتر توست یا شغلی که دراون هستی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mvaz

آیا درسته این همه دوست و همکار رو که نسبت به من لطف دارند رو تنها بگذارم ؟
این مورد به نظرم اهمیت کمی داره در تصمیم . یه جا می خوندم آدمها دیر و یا زود از کنار ما می رون و ما نباید وابستگی به افراد و به محیط آرامشون داشته باشیم.


آیا درسته به محل کارم که الان خیلی نیازه کمکش کنم، تنهاش بگذارم؟
خیر . درست نیست .اگه محیط شرکت شما به شما نیاز داره و در نبود شما ضرر می کنه و فرد جایگزین هم پیدا نشده نرین بهتره از نظر اخلاقی . مگر اینکه سعی کنین کارها را جلو ببرین . تعهداتی که دادین را انجام بدین و به شرکت هم فرصت بدین جایگزین پیدا بشه .


آیا درسته الان که وقت آزاد بیشتری دارم رو و میتونم به خیلی از کارهای دوست داشتنی برسم، کنار بگذارم و برم سرکار جدید که وقت آزاد کمتری داره و ممکنه تبدیلم کنه به یه ربات کاری.
اگه کار جدید باعث بشه برنامه ریزی منعطف وجود نداشته باشه ، خیر . نرین بهتره .
تغییر در صورتی خوبه که به نظرم به خدا نزدیک تر بشییم . با این تغییر کاری ، این جور میشین ؟ اگه می بینین زندگی میشه کار و استرس و از خیلی چیزها می افتید نرین بهتره .
بعضی موقع ها هم سختی ها به ما کمک می کنه و باعث رشده . ببنین اینجوری هست یا خیر . شاید یه مدت سخت باشه ولی بوی آرامش در آینده بیاد .
بستگی به نگاه شما داره در کل ، که دنیا را چجوری بیینین .

.

---

.

سلام

اگه تصمیم گرفتین برین، به نظرم می تونید تا یه مدتی مهلت بگیرین تا کارهای اینور رو هم جلو ببرید تا حدودی. حالا اگر خواستین منتقل بشین تا یه مدت هم با محل کار قبلی ارتباطتون رو می تونید حفظ کنید و آموزش بدین و .. که عذاب وجدان هم نداشته باشید. اونجا هم می تونید همکارهای جدید و دوستان جدید پیدا کنید. ضمن اینکه با همکاران قبلی هم ارتباطتون رو می تونید حفظ کنید.

متاسفانه شرایط اقتصادی جوری شده که واقعا باید به فکر بالا بردن درآمد بود. حالا که مجرد هستد (فک کنم) و وقت بیشتری دارین یه مقدار روی این قضیه کار کنید.

بعضی وقتا تغییراتی توی زندگی هست که بعدا می بینید چقدر براتون بهتر بوده.

اگه تونستین یه سر به محل کار جدید برین و یه پرس و جویی بکنید و حتی به اتاق ها هم سری بزنید و با یکی دو نفر صحبت کنید ببینید محیطش چطوزه. این خیلی روی تصمیم گیریتون می تونه کمک کنه.

انشالله بهترین تصمیم رو بگیرین:72:

سلام. من فکر می کنم شما بهتره از یه تست روانشناسی معتبر استفاده کنید تا دید بهتری به قضیه داشته باشید. یعنی ببینید که شخصیت شما با چنین تغییری تناسب دارد یا خیر. می توانید در این مورد از همین تالار هم کمک بگیرید.
اینکه درآمد دوبرابری زندگی شما را بهتر می کند یا نه به سبک زندگی خودتان بستگی دارد. شاید با سبکی که شما دارید همین درآمد کاملا مناسب باشد. شاید هم با برنامه هایی که برای آینده دارید نیاز قطعی به درآمد بیشتر داشته باشید.

اینکه می گویید به محیط کار و همکاران خود دلبستگی دارید قابل درک است و اصولا دوست داشتن یکی از کمالات انسانی محسوب می شود. اما باید دقیقا برای خودتان مشخص کنید که عمق این محبت چقدر است و اصلا چرا این محیط و این آدم ها را دوست دارید؟ آیا واقعا مدیون هستید و کارفرما کار خاصی برای شما انجام داده است یا روابط معمولی بین کارفرما و کارمند بین شما برقرار بوده است؟ آیا فقط به نفع شما بوده است یا خودش هم به اندازه شما و شاید بیشتر سود کرده است؟آیا ضرری به خاطر شما متوجه شرکت شده است و آنها نادیده گرفته اند مدارا کرده اند ؟ و اگر دینی هست این مدیون بودن تا چه زمانی طول می کشد؟ و چه کاری باید برای ادای آن انجام داد که انجام نداده اید؟
پیشنهاد من این است که هر کدام از سوالاتی که در ذهن دارید به صورت چند سوال کوچکتر دربیاورید که به راحتی قابل بررسی و جواب دادن باشد تا ابعاد مختلف موضوع برایتان روشن شود.
سیستم ارزشگذاری خود را به طور دقیق مشخص کنید. منظورم این است که فرض کنید اصلا چنین شرایطی برای شما پیش نیامده اما شما باید به این پرسش پاسخ دهید . که در قلب خود امکانات رفاهی بیشتر و وقت آزاد کمتر را می پسندید یا سادگی و وقت آزاد بیشتر ؟ و سوالاتی از این دست. آدم های زیادی هستند که این چنین زندگی می کنند. می توانید آنها را در نظرتان بیاورید و صادقانه بگویید کدام را بیشتر دوست دارید. خودسانسوری هم نکنید.

http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=6814

http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=10711

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

سلام

آیا این ترس از تغییر نیست که اینجور داره واسه تون دلیل تراشی میکنه و در نقش معلم اخلاق ظاهر شده؟

سلام، خیر. من به شدت علاقه دارم همین شنبه برم محل کار جدید، ترس در وجودم نیست که از چالش هاش بترسم، ولی هر موقعیت جدیدی قطعا نقاط کوری داره، ولی این موضوع در تصیم گیری ام نقشی نداره.
البته منظورم این نيست که شما خدای نکرده ترسو هستید و... ولی معمولا رفتن به محیط جدید بدون چالش نیست و ناخودآگاه ما تمام تلاشش رو میکنه که وضعیت موجود رو امن نشون بده!
هشیار باشید که ناخودآگاه واسه تون تصمیم نگیره و این خودتون باشید که آگاهانه میره جلو.

از دید اخلاقی هم وقتی ظرف وجود شما امکان یادگیری بیشتر و کسب درآمد بیشتر رو داره و میتونه مهارت هاش رو افزایش بده مانع شدن از این افزایش از نظر اخلاقی مردود هست! مثل اینکه نگذاری درخت شاخ و برگ بده! چون فکر کنی شاخ و برگ های قدیمی حس بی معرفتی بهشون دست میده.

قسمت آموزش و فایده رساندن به خود و دیگران جالب بود ممنون

اگر هم درآمد دوبرابری رو نیاز ندارید، قسمت دومش رو خرج امور خیریه کنید.

موفق باشید.

---

ممنون از شما سرکار خانم صبا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

آیا درسته این همه دوست و همکار رو که نسبت به من لطف دارند رو تنها بگذارم ؟
این مورد به نظرم اهمیت کمی داره در تصمیم . یه جا می خوندم آدمها دیر و یا زود از کنار ما می رون و ما نباید وابستگی به افراد و به محیط آرامشون داشته باشیم.


آیا درسته به محل کارم که الان خیلی نیازه کمکش کنم، تنهاش بگذارم؟
خیر . درست نیست .اگه محیط شرکت شما به شما نیاز داره و در نبود شما ضرر می کنه و فرد جایگزین هم پیدا نشده نرین بهتره از نظر اخلاقی . مگر اینکه سعی کنین کارها را جلو ببرین . تعهداتی که دادین را انجام بدین و به شرکت هم فرصت بدین جایگزین پیدا بشه .


آیا درسته الان که وقت آزاد بیشتری دارم رو و میتونم به خیلی از کارهای دوست داشتنی برسم، کنار بگذارم و برم سرکار جدید که وقت آزاد کمتری داره و ممکنه تبدیلم کنه به یه ربات کاری.
اگه کار جدید باعث بشه برنامه ریزی منعطف وجود نداشته باشه ، خیر . نرین بهتره .
تغییر در صورتی خوبه که به نظرم به خدا نزدیک تر بشییم . با این تغییر کاری ، این جور میشین ؟ اگه می بینین زندگی میشه کار و استرس و از خیلی چیزها می افتید نرین بهتره .
بعضی موقع ها هم سختی ها به ما کمک می کنه و باعث رشده . ببنین اینجوری هست یا خیر . شاید یه مدت سخت باشه ولی بوی آرامش در آینده بیاد .
بستگی به نگاه شما داره در کل ، که دنیا را چجوری بیینین .

---

سلام ممنون، اون افراد برای من مهم هستن، ولی وابسته و دلبسته اشون نیستم، نگرانی ام مثل یه بازیکنی هست که اگر یه تیم یازده نفری رو ترک کنه، اون تیم با ده نفر آسیب می بینند.

در مورد برنامه ریزی و انعطاف جالب بود، ممنون.

بله ، با سختی و رنج موافقم باعث رشد آدم میشه، ممنون ازتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرنیان یاسی

سلام. من فکر می کنم شما بهتره از یه تست روانشناسی معتبر استفاده کنید تا دید بهتری به قضیه داشته باشید. یعنی ببینید که شخصیت شما با چنین تغییری تناسب دارد یا خیر. می توانید در این مورد از همین تالار هم کمک بگیرید.
اینکه درآمد دوبرابری زندگی شما را بهتر می کند یا نه به سبک زندگی خودتان بستگی دارد. شاید با سبکی که شما دارید همین درآمد کاملا مناسب باشد. شاید هم با برنامه هایی که برای آینده دارید نیاز قطعی به درآمد بیشتر داشته باشید.

اینکه می گویید به محیط کار و همکاران خود دلبستگی دارید قابل درک است و اصولا دوست داشتن یکی از کمالات انسانی محسوب می شود. اما باید دقیقا برای خودتان مشخص کنید که عمق این محبت چقدر است و اصلا چرا این محیط و این آدم ها را دوست دارید؟ آیا واقعا مدیون هستید و کارفرما کار خاصی برای شما انجام داده است یا روابط معمولی بین کارفرما و کارمند بین شما برقرار بوده است؟ آیا فقط به نفع شما بوده است یا خودش هم به اندازه شما و شاید بیشتر سود کرده است؟آیا ضرری به خاطر شما متوجه شرکت شده است و آنها نادیده گرفته اند مدارا کرده اند ؟ و اگر دینی هست این مدیون بودن تا چه زمانی طول می کشد؟ و چه کاری باید برای ادای آن انجام داد که انجام نداده اید؟
پیشنهاد من این است که هر کدام از سوالاتی که در ذهن دارید به صورت چند سوال کوچکتر دربیاورید که به راحتی قابل بررسی و جواب دادن باشد تا ابعاد مختلف موضوع برایتان روشن شود.
سیستم ارزشگذاری خود را به طور دقیق مشخص کنید. منظورم این است که فرض کنید اصلا چنین شرایطی برای شما پیش نیامده اما شما باید به این پرسش پاسخ دهید . که در قلب خود امکانات رفاهی بیشتر و وقت آزاد کمتر را می پسندید یا سادگی و وقت آزاد بیشتر ؟ و سوالاتی از این دست. آدم های زیادی هستند که این چنین زندگی می کنند. می توانید آنها را در نظرتان بیاورید و صادقانه بگویید کدام را بیشتر دوست دارید. خودسانسوری هم نکنید.

http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=6814

http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=10711

---

سلام ممنون، بالا موضوع دلبستگی و وابستگی رو کمی تشریح کردم،

کارفرما تمایلی به انجام کاری نداره، و این کمبود نفرات فعلی حاصل فقدان مدیریت ضعیف و اخراج پی در پی هست.

ولی من از سمت خودم فقط به قضیه نگاه می کنم، با کارفرما کاری ندارم؛ فردا خودش مسئول کار هاش هست.

همه ما روزی مون رو از خدا می گیریم، و من تلاشم اینه این روزی تا حد امکان مباح و طیب باشه.

در مورد شیوه زندگی ، من با کار زیاد و تلاش مشکلی ندارم، از تجربه و یادگیری و تلاش موثر لذت میبرم،


بحث من صرفا اخلاق هست و اینکه بفهمم این اتفاق رحمانی هست یا نفسانی!

ممون بابت مطالب خوبتون و دو تاپیک معرفی شده . عالی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

سلام جناب mvaz

زندگی محل امتحان و آزمایش ماست.یه وقتهایی امتحان میشیم اما مساله واضح و مشخصه ، مثلا موقع نماز اول وقته و ما سرگرم یه کار یا حتی یه گفتگوی لذت بخشیم. اون لحظه باید به اون لذت غلبه کرد و رفت نماز رو خوند. یا مواردی که توی پست حال و احوال گفتم همه واضح بود مثل غیبت نکردن، پرهیز از جدال و بگو مگو، حفظ احترام پدر و مادر توی همه شرایط، اما بعضی امور مثل تغییر شغلی که بهش اشاره کردی یه مساله اختیاریه.

سلام ممنون از شما

اتفاقا کنار کشیدن از دنیا برای رفتن به سوی خدا و در باقی امور فعالیت فقط برای خشنودی خداوند خیلی، جذابه. آدم سریع می فهمه تصمیم درست چیه، سریعا هم جوابش رو می گیره.



توی برداشت خودم و فهمم تا اینجا از دینداری، اضافه ثروت اگه برای کارخیر مصرف بشه خودش میتونه نوعی عبادت باشه، اگه به این نیت کسی که توانایی اضافه کردن ثروت بر ثروتش رو داشته باشه توی مسیر خیر قدم برداشته. کسانی هستند که کارخانه های بزرگ دارن و ازشون به نیکی یاد میشه، چه بهتر که انسانهای درستکار پولدار بشن تا دست نیازمند رو بدون بی منت بگیرن. یا اگه مجرد هستی به نیت اینکه بخوای شرایط ازدواج مهیا کنی شغلی با درآمد بهتر، به نظرم دنیا پرستی حساب نمیشه. وقتی برای اضافه مال خودت رو امانتدار و حسابدار خدا حساب کنی که قراره چند نفر سر کار ببره، یا به یه زن بی سرپرست کمک کنه تا فقر اونو به فساد نکشاند ، این نوع مال اندوزی نه تنها بد نیست که خیلی هم خوبه و میتونه یه قفلهای معنوی رو باز کنه.و اگه با این نیت جایی دو برابر کار کنی اون کار دوبرابر میتونه نوعی عبادت و تقرب به خداوند باشه شبیه نمازهای مستحبی و بلکه بالاتر تاثبرات معنوی داشته باشه

پس اول بهتره معرفت و شناختت رو نسبت به فلسفه مال اندوزی احتمالی وسیع تر کنی.

برای من فرقی نمی کنه، نگاه من به درآمد یک ریالی با یک میلیاردی معلومه، به اندازه نیاز کنترل شده و نیازی که نفسم سرکشی نکنه، از در آمد استفاده میکنم، کلا نگاه ضد هم به پس انداز دارم، تا حدود زیادی از خرج کردن درآمدم شناخت دارم و بسیار راضی ام. ( الله ملک سماوات و الارض هیچی اش برای من نیست که بخوام زیاد روش مانور بدم)

اونوقت در قدم بعدی ببین عقل و دل و روح و احساست کل این مسیر رو از ابتدای نیت تغییر شغل تا کسب اطلاعات بیشتر در مورد شغل جدید چطور میبینه آیا با اطمینان خاطر مطمئن شدی این مسیر روی ریل تقرب به خدا قرار داره یا حس میکنی نفست داره فریبت میده. تشخیص اینها به عهده خودته

دقیقا اینجا مشکل دارم، نمی دونم در راه تقرب به خداست یا نفس. نمی دونم کارم دیگه تو کار قبلی ام تموم شده و الان وقتشه برم کار دوم.

دو تا موضوع اساسی هست که این تردید رو در من ایجاد کرده، وگرنه بدون شک محل کار فعلیم رو ترک نمی کردم حتی برای درامد سه برابری.

1- اینکه کار ها خودش و بدون تلاش من در این اتفاق جفت و جور شده، ( الله صمد، تلاشم اینه که به این صفت خدا برسم ، خیلی سخته و لی ان شاالله یه روز بتونم بی نیازی از خلق رو به جا بیاورم، برای همین تلاش برای این جور چیزا اصلا انجام نمی دم.)
2- اینکه کل این فرآیند شناخت اونها از من و مصاحبه هاشون به شدت عالی بود که طرفین نسبت به هم اعتماد بسیار زیادی پیدا کردند . و نیاز آنها و کار من، مثل درب و تخته ای می مونند که به شدت با هم جور در میان.




هر چی اطلاعاتت بیشتر باشه تصمیم بهتری میگیری . حتی میتونی با یه کارشناس مذهبی هم صحبت کنی و بگی یه مسیر دینداری انتخاب کردم و یه اهدافی دارم حالا مطمئن نیستم شغل جدید با درآمد بالاتردر این مسیر قرار داره یانه. چنین مشورتهایی میتونه ذهنت رو روشن تر کنه.

ضمن اینکه اطلاعات بیشتری در مورد کار جدید کسب کنی که واقعا دوام داره، امنیت شغلیش خوبه اینا رو خودت میتونی تشخیص بدی چون تخصص خودته.

اینا زیاد من رو در تردید نیانداخته،

در نهایت وقتی هدفت و نیتت قدم گذاشتن در مسیر خدا باشه حتما بهت کمک میکنه تصمیم درست رو بگیری.تا متوجه بشی شغل جدید در مسیر رشد معنوی بیشتر توست یا شغلی که دراون هستی
این قسمت خیلی خوب بود ممنون

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mvaz

سلام ممنون، اون افراد برای من مهم هستن، ولی وابسته و دلبسته اشون نیستم، نگرانی ام مثل یه بازیکنی هست که اگر یه تیم یازده نفری رو ترک کنه، اون تیم با ده نفر آسیب می بینند.

---

دو تا مسئله هست اینجا :
بعضی موقع ها شما در تیمی کار می کنین و یه مسئولیت مهم در تیم در دوش شماست و نیروی جایگزین و هم رده شما هم نیست ، تعهد هم هست . و بدون شما شرکت نابود میشه .
یه موقع هم می بینین این جور نیست و اگه شما برین نیروی جایگزین شما پیدا میشه و مشکل حادی بوجود نمی یاد .
ببینین کدوم رده هستین . اولی یا دومی . اگه اولی هستین نرین و در شرکت خودتون بمونین - اگه مورد دوم هستین هم که مشخصه می تونین برین .
مَثَل شما مثل رزمنده هایی هست که میرن جنگ و نگران خانواده ها شون هستن که می خوان بدونن اونها چی میشن . در حالی که او رزمنده باید بدونه اونها هم خدایی دارن و کار بر یه شخص سوار نیست و دنیا ادامه داره .
اگه دودل بودین و به نتیجه نرسیدین استخاره بگیرین .
مانا باشین .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط لاله123

دو تا مسئله هست اینجا :
بعضی موقع ها شما در تیمی کار می کنین و یه مسئولیت مهم در تیم در دوش شماست و نیروی جایگزین و هم رده شما هم نیست ، تعهد هم هست . و بدون شما شرکت نابود میشه .
یه موقع هم می بینین این جور نیست و اگه شما برین نیروی جایگزین شما پیدا میشه و مشکل حادی بوجود نمی یاد .
ببینین کدوم رده هستین . اولی یا دومی . اگه اولی هستین نرین و در شرکت خودتون بمونین - اگه مورد دوم هستین هم که مشخصه می تونین برین .
مَثَل شما مثل رزمنده هایی هست که میرن جنگ و نگران خانواده ها شون هستن که می خوان بدونن اونها چی میشن . در حالی که او رزمنده باید بدونه اونها هم خدایی دارن و کار بر یه شخص سوار نیست و دنیا ادامه داره .
اگه دودل بودین و به نتیجه نرسیدین استخاره بگیرین .
مانا باشین .

---

ممنون مثال قشنگی زدین، بعضی وقتها این موضوع خدا برای بنده اش کافی است باید برامون یاد آوری بشه، ممنون که گفتین.

ولی اگر فردی بی تعهد به خانواده بگذاره بره کشوری دیگه، تو دلش بگه خدا هست و از خانواده ام مراقبت می کنه ، چی می شه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mvaz

ولی اگر فردی بی تعهد به خانواده بگذاره بره کشوری دیگه، تو دلش بگه خدا هست و از خانواده ام مراقبت می کنه ، چی می شه؟

---

اگه می خواین اشتباه نکنین در این مسائل ، هدف را بررسی کنین . به عنوان مثال ، جنگ و شهادت در راه خدا از خانواده مهم تره . خیلی از رزمنده هایی که رفتن جنگ ، خانواده داشتن و دوست داشتن زندگی کنن . ولی اگه نمی رفتن الان من و شما اینجا نبودیم . مثال دیگه ش واقعه کربلا و عاشوراست . رفتن و کمک به حسین (ع ) واجب تر بود یا موندن پیش خانواده و مراقبت از بچه ها ؟
اون مثالی که شما زدین اون فرد خانواده را رها کرده .. رفته یه کشوری دیگه ! برای چه کاری رفته ؟ انسان خانواده را به خاطر یه هدف بی معنا ترک نمیکنه .
شما هم اینجوری تفسیر کنین . کاری که قراره عوض کنین تو هدف و معنا چه تفسیری داره . یه کاغذ بردارین آنالیز کنین . خودتون متوجه میشین در درونتون چه خبره . اون تفسیری که از دل می یاد نفس واقعی آدم را میگه و اون به انسان دروغ نمیگه . بعضی موقع ها ما این مسائل را با یه دلایل خیلی ساده حل می کنیم ، و او کاری هست که نفس میگه .

سلام دوست عزیز

حدس میزنم جای اولتون بوده. به لحاظ روانی و احساسی همیشه جدا شدن از جای اول سخته. اینو هم خودم تجریه کردم هم در دیگران دیدم.

خارج شدن از شرکت اونم شرکنی که شما از اخراج و یا از دست دادن راحت نیروهاش صحبت می کنید نه تنها کار غیر اخلاقی و اشنباهی نیست بلکه کاملا عاقلانه است. بالعکس اگراین کارو نکنید اشتباهه.

توی بازار کار همه چیز رو پول و منافع تعیین میکنه. اگر کارفرمای شما شخصیو پیدا کنه که با پول کمتر کار شما رو انجام بده شک نکنید اونو جایگزینتون میکنه.

بنابراین اصلا احساساتی برخورد نکنید و حتما ازین شرکت برید.کسی شما رو به پول ترجیح نمیده؛ شما هم اینکار نکنید.

ببینین قرارداد کاریتون کی تمدید میشه - نمیدونیم قراردادی هستین یا خیر . اگه سال به سال قرار داد کاری خودتون را تمدید می کنین و وظیفه کاری خودتون و کارهای عقب مونده خودتون را در شرکت انجام دادین به مدیر شرکت بگین که امسال باید برین .( سر انجام هر کاری را اخلاقی تمام کنین - حتی اگر رئیس شما این گونه نیست ) البته خودتون ارزیابی کنین که موندن به صلاح هست یا رفتن .ما تو این مورد نمیتونیم کمک کنیم و آنالیز شما مهم تر هست چون شرایط شما را فقط خود شما می دونین .. تو فکرهای احساسی هم قرار نگیرین . و این آنالیز احساسی نباشه . کاری که درست هست و توش پیشرفت هست و لقمه اش حلال تر هست را انجام بدین .بالاخره یکی از آنها باید حلال تر - بهتر و موفق آمیز تر باشه .به قول لاله دوستان شما هم خدایی دارن . نگران این چیزها نباشین و می تونین ارتباط خودتون را داشته باشین و در وقت خالی هم فرصت شد کمکشون کنین .
در پناه ایزد منان .

سلام برادر چطور مطوری ؟
میگم ، بچه ها ،، همه راهنمایی ها را گفتن و چیزی برای ما نذاشتن .

سلام ممنون از همه دوستانی که در این تاپیک هم فکری و مشاوره دادند، به داشتن دوستان خوبی چون شما به خود می بالم و هزاران بار خدا را شاکرم.



نتیجه :
معادلات دیفرانسیل یادتونه یه جواب عمومی داشت یه خصوصی، جواب عمومی اش این شد رفتنم به لطف خدا ملغی شد. البته از صمیم دل دوست داشتم برم ولی خوب نشد دیگه، تو لحظه آخر که من گفتم میام، اونا گفتن نیا :18:

جواب خصوصی اش هم هنوز نفهمیدم، امیدوارم یه روز بفهمم، تا اینجا فهمیدم هنوز خیلی خیلی خیلی عقبم. کارم گیر داره، ان شاالله روزی برسه که به هیچ جا گیر نداشته باشه.
خدا رو شاکرم بابت این امتحان، امیدوارم جواب خصوصی معادله رو زود بهم برسونه:43:
عاقلان تدبیر کنند و تقدیر ندانند.