احساس افسردگی شدید دارم

حدود 7 ماه است که عقد کردم در دوران نامزدی شوهرم خیلی خوب بود و با 90% معیارهای من سازگاری داشت و من احساس موفقیت در ازدواج را داشتم اما 1 ماه بعد از عقد و از زمان شروع پرداخت وامها رفتار شوهرم روز به روز بدتر شد و سر هر مسئله ای شروع به بهانه گیری کرد و من در این مدت چون انتخاب خودم بود و قبول کرده بودم که شوهری بی پول را داشته باشم مجبور به سکوتم و طلبی از شوهرم نداشتم و این سکوت بلند مدتم باعث شد که برام تبدیل به یک عقده بزرگ بشه و اگر بحثی پیش می آمد می گفتم " برو زنهای و دخترهای دیگه را ببین وو خدا را شکر کن که زنی مثل من قانع گیرت آمده" .یک روز که بحثمون بالا گرفت گفت تو هیچ مراعاتی واسه من نمی کنی فرقت با اون زنها در این است که آنها هر چیزی را که می خوان میخرن و میگیرن اما تو غر می زنی این حرفش آب سردی بود به وجودم و تیری که تو قلبم موند .نمی گم اخلاقم خیلی خوب است اما تا جایی که بتونم مراعات می کنم نق هایی هم که می زنم به خاطر خودش است که یک کم به فکر بدست آوردن درآمد باشه چون تمام حقوقش می ره برای قسطهامون و چیزی برامون نمی مونه کم آوردم نمی دونم با شوهری که از نظر فرهنگی و رفتاری با من فرق داره چی کار کنم .هر کاری ئاسش می کنم یک حرفی تئشه مثلا خواست ماشین بخره هی این دست اون دست کرد وقتش را به بطالت گذروند و هی می گفت من از ماشین سر در نمی آرم منم به شوهر خالم سپردم که واسمون ماشین پیدا کنه اونم به آشناهاش گفت و ماشین رو خریدیم از همون روز اول نق زد که ماشین رو بهمون انداخت 100 با رگفتم ما که انسانیم هر روز مریضیم چه برسه به ماشین اما بازم نق می زنه .....خستم کرده تو رو خدا کمکم کنید افسردگیم خیلی زیاد شده همه در نگاه اول می فهمن چقدر تو این مدت پیر و افسرده شدم کمکم کنید

بعنوان یک دوست به شما میگم
اگر واقعاً به جای بیان کمبودهای زندگی به شوهرتون غر میزنید یا حتی نگاه تحقیر آمیزی دارید بدونید این خیلی تحملش برای او سخت تر است تا شنیدن حرفهای سرزنش آور مستقیم و بی پرده شما در مورد مشکلات .

به نظر من این مسائل رو خیلی بزرگ نکنید و با یک نفس عمیق باز گشت کنید به همان عشق اولیه ای که داشتید .
:72:

عزيزم مشكلات و مسائل اقتصادي هميشه در سال هاي اول زندگي پر رنگ تر هستند.اگر شما قبول كرديد با يك مرد بي پول ازدواج كنيد نبايد اين موضوع را دائم توي سرش بكوبيد كه من از زنان ديگر با گذشت ترم و حتما تو هم بي عرضه تري. عزيزم ظاهرا بايد آستينها را بالا بزني و در اقتصاد خانواده فعال باشي سعي كن كسب درآمد كني و به زندگيت مسلط باشي . همه انتظارات را از همسرت نداشته باش چون اون نمي تونه معجزه بكنه . گاهي وقت ها فشارهاي اقتصادي قدرت تصميم گيري را از مرد ها مي گيره .سعي كن براش يار باشي نه بار .براي افسردگيت هم راه حل داروئي وجود داره .تازه اول راه هستيد قوي باش.

من شاغلم و از ساعت 8 صبح تا 5 بعد از ظهر سر کارم خیلی رو خودم کار کردم تا نق نزنم و به نظر خودم خیلی کمتر از قبل غر می زنم اما دردم اینه که شوهرم کارهایی رو که واسش می کنم را نمی بینه و شده واسم وظیفه. چاله های زندگی رو پر می کنم مثلا برای خونه فقط 7 ملیون پول پیش داشت و توان دادن اجاره را هم نداشت منم 7 ملیون از این و اون قدض کردم و رفتم زیر بار قسط که بتونه یک خونهه بگیره ، گفت پولم به عروسی نمی رسه بریم مکه گفتم چه بهتر بعد از مدتی گفت پولم به مکه نمی رسه بریم کربلا گفتم چه بهتر دوباره گفت پولم نمی رسه بریم سوریه گفتم خوب اما حتی برای این هم تلاشی نمی کنه شل عمل می کنه 2 ماهه خونمونو اجاره کردیم بی خود هیچی برام نمی خره هیچ قدردانی از تلاشهایی که براش می کنم نمی کنه نمی خوام واسم آپولو هوا کنه فقط می خواهم درکم کنه . 1 مشکل بزرگ دیگه هم دارم با رفتارش باعث شده من در روابط زناشوییم دچار سردی شدیدی شم مثلا وقتی من غرق خوابم باهام ور میره از خواب می پرونتم 100 بار گفتم من از نزدیکی می ترسم 1کم بهم فرصت بده ولی هر چند وقت 1بار سر این موضوع دعوامون می شه ما رسم نداریم تو عقد کاری کنیم این را قبول نمی کنه وقتی من حوصله ندارم یا دلم نمی خواد رابطه داشته باشم باهام ور میره خسته شدم زده شدم چی کارش کنم:203:

نعیمه جان
عزیز دلم همیشه هم خوب نیست از خواسته هات بگذری
اینجوری هر وقت یه خواسته ای هم داشته باشی شوهرت انجام نمیده چون اینجوری عادتش دادی. نیازهای معقولتو حتما" داشته باش
میتونی عروسی بگیری ولی شام ندی که مخارجش کمتر شه
موفق باشی عزیزم

خواهر خوبم مشكلي كه در اخر مطرح كردي و انگر خيلي برات اهميت نداشته اتفاقا خيلي مهمه.....چرا از نزديكي ميترسي؟مشكل ترست جسميه ؟يا از نظر روحي به اين رابطه علاقه نداري؟اگر درد جسمي داري بايد به پزشك متخصص مراجعه كني و درمون بشي اگر هم روحيه ات بهم ريخته بايد رو خودت كار كني و اگر حل نشد به يه مشاور يا سكسولوژيست معرفي بشي:72:

باز هم به عنوان یک دوست میگم نه یک کارشناس

اینطور به نظر میاد که مشکلات خودتونو خیلی محکم مطرح نمی کنید شاید با کنایه و یا اشاره سعی میکنید منظورتون رو برسونید
بنظرم مستقیم و بی پرده و با رعایت ادب و حوصله چیزهای که دوست دارید و یا ناراحتتون میکنه بگید فکر کنید دارید با بهترین دوستتون صحبت میکنید:72: .
ضمنن من فکر میکنم همسر شما خیلی خوب و کامل از کمکهای شما باخبره ولی از بیان اون طفره میره.

من کلا از ماهیت این کار می ترسم احساس می کنم خیلی وحشتناک است نمی دونم چرا قبل از ازدواج از اینکه یک جنس مخالف کنارم باشه در خیالم خیلی لذت می بردم اما الان احساس می کنم شوهرم من را فقط برای این کار می خواهد نه چیز دیگه ای چون وقتی بهش می رسم فقط همین یک کارو باهام داره هر کدوم از شماها هم بودین با این حس که بهتون منتقل می شد از این رابطه زده نمی شدین.تا حرفم می زنم ناراحت می شه و میگه تو مشکل داری آره شاید مشکل داشته باشم اما فکر می کنم رفتار اونم باعث تشدید این سردی شده

1. در دوران عقد هستيد و برخي از اين مسايل و "افسردگي ها" كاملا طبيعي هستند!
2. در مورد مسايل مالي، فني و بطور كلي مسايل مردانه، همسرتون رو نصيحت نكنيد، مشكلات مالي رو به رخ او نكشيد (حتي به صورت طعنه و كنايه). چون در اين صورت اون از صحبتهاي شما اينطور برداشت مي كنه كه "بي عرضه" است!
3. شما كه همسرتون رو با "بي پولي" اون پذيرفتيد و ايشون هم 90 درصد مطابق ايده آل شما هستند (كه خيلي هم بالاست)، پس ديگه غرغر چرا؟ قرار نيست كه زندگي يه شبه روبراه بشه! پدر و مادراي ما مگه از روز اول خونه و ماشين داشتن؟ درسته كه صورت زندگي مدرن شده اما سيرتش كه عوض نشده. صبر كنيد. صبر كنيد و صبر كنيد.

من از این جهت ناراحت هستم که چرا کم کاری می کنه ، چرا با من تندی می کنه ، چرا شرایطم را درک نمیکنه، همش این احساس منفی باهامه که هم خودش هم خانوادش دارن از سکوت و کم خواهی های من سو استفاده می کنن ( البته اصلا در مورد این احساسم با کسی حتی همسرم صحبت نکردم) حسم خیلی بد است