چطور همسرم را راضی کنم؟

با سلام
چند وقت دیگه جشن ازدواج یکی از نزدیکانم هست و شوهرم راضی نیست که توی این جشن شرکت کنه علتش هم اینه که خانواده اون طرف خیلی باز هستند و جشنشون بصورت مختلط هستش از طرفی نرفتن من باعث دلخوری و ناراحتی نزدیکانم میشه و وجه خوبی توی فامیل نداره باید بگم که منظورم از نزدیکان همون فامیل درجه یک هستش
شوهرم اصلا راضی به رفتن به این جشن نمیشه اون معتقده البته به این شدت نبود اما به مرور زمان اعتقاداتش محکم تر شد البته خودم هم با نظرش موافقم اما از طرفی با نرفتنم به شدت باعث اختلاف میشم و شاید این کدورت باعث بشه که روابط قطع یا خیلی کم بشه و من دلم نمیخواد این اتفاق بیفته خواهش میکنم کمکم کنید و بگین چطور میتونم شوهرم رو راضی کنم با اینکه بهش قول دادم که اگه جو طوری بود که راضی نبود همون موقع مجلس رو ترک کنیم ولی باز راضی نمیشه
بهم بگین چیکار کنم
ممنون

سلام ثنا
وقتی به همت زن و شوهری هسته خانواده شکل می گیره و بذر عشق نشانده میشه....
طی بستر زمان خود به خود این عشق رشد نمی کنه... ممکنه با بی آبی روبرو بشه، یا آفت بزنه....، لذا باغبونهایی می خواد که براش هزینه کنه.... آب بده ، آفت زدایی کنه....
در باغ زندگی و به پای بذر عشق باید هزینه ها کرد.....
با توجه به اینکه شوهر شما مخالف هست...، از طرفی خودت هم با نظرش موافقی پس باید مواظب باشی... که به خاطر مسائل بیرون از خانواده هسته خانواده را تهدید نکنی....
مسائل بیرونی به مرور زمان کمرنگ می شه، اما اگر به اختلافهای جزئی درون زندگی خودتون توجه نکنید متاسفانه به مرور بزرگتر میشه.... ممکنه با سوء برداشتها همراه بشه....
اگر شوهر شما رگه های بدبینی داشته باشه یکسری مشکلات پیدا می کنی، اگر رگه های عدم اعتماد به نفس داشته باشه ، ممکنه فکر کنه که براش ارزش قائل نیستی....
و حتی اگر مشکلی نداشته باشه، ممکنه به نظرش برسه که عاشقونه دوستش نداری و....
به نظرم با شوهرت ائتلاف گرم داشته باش، بیشتر نتیجه می گیری.....
نمیدونی این هسته گرم زندگی همه مشکلات و رنجها را به مرور ذوب میکنه.....

سلام
چرا به جای راضی کردن شوهرت خانواده ات رو مجاب نمی کنی که هم خودت و هم همسرت با حضور در این مهمانی مخالف هستید؟
به همسرتون هم بگید من نمی خوام توی این مهمانی باشم بریم یه سری بزنیم و بعد با یه بهانه ای هم خارج می شیم من هم خوشم نمی یاد تو این مهمونی باشم عذاب آوره از این حرفا دیگه!

با سلام و ممنون از راهنمایی
اگه این همراهی شوهرم به قیمت جدا شدن از خانوادم باشه چی؟ اختلافها و نگاههای سرزنش آمیز بعد رو چیکار کنم
با توجه به اینکه خانواده من یک خانواده صمیمی و عاطفی بودن و هستن و من با این کارم اونها رو از خودم دور میکنم و چهره خودم و همسرم توی این قضیه به شدت جلوه بدی پیدا خواهد کرد و از طرفی مادرم که یک زن مهربان و حساسه و من به اندازه همه خوبیهای عالم بهش مدیونم و میدونم با نرفتن من به شدت دلشکسته میشه و غصه میخوره اینها رو چیکار کنم ؟؟؟؟ووقتی همه فامیل دور هم جمع میشن و مدام سراغ منو از اونها میگیرن و این سوال که چرا فلانی توی مجلس نزدیکترین عضو خانوادش شرکت نکرده را از خانوادم میپرسن
درسته من هم با توجه به اعتقاداتی که دارم با همسرم موافقم اما من هم آرزوی شرکت توی این مراسم رو داشتم و دوست داشتم شاهد خوشبختی عزیزانم باشم
و شاید با نرفتنم یک عمر سرزنش را باید به جان بخرم
واقعا سر دوراهی هستم که از هر طرف برم نهایتش دلخوری و عذابه
یعنی هیچ راهی نیست که بشه دو طرف رو راضی نگه داشت؟؟؟؟؟؟

سلام
به نظر من با صحبت با همسرتان و با رعایت کامل حجاب اسلامی به آن مجلس بروید . اینجوری هم کدورتها کم میشه هم ممکنه بقیه که وضع مشابه شما دارن کم کم با حجاب بیان و روزی هم برسه که مجلسهاتون جدا بشه . پس شما پیش قدم بشید....

از همسرتان کمک بخواهید :shy:همین سوال را از او بکنید

شكي نيست كه مردان و زنان داراي خصوصيات و شخصيت متفاوت و متمايزی مي باشند و وقتي اين دو موجود و خلقت آفرينش در كنار هم و به عنوان زوجين و همسران قرار مي گيرند، شناخت ويژگي هاي طرفين مي تواند كمك مؤثر و بسزايي در زندگي سعادتمندانه و آرامش قرين به سعادت باشد. بدين لحاظ شناخت خصوصيات فردي و اجتماعي مردان براي زنان و بخصوص زنان جوان و دختراني كه به تازگي لباس سفيد عروسي را پوشيده اند و يا اينكه تصميم به تشكيل زندگي مشترك دارند؛ بسيار مهم و حايز اهميت مي باشد.

براي درك رفتار مردان، لازم است هر زني با تفاوت هاي ذهني و رفتارهاي غريزی شوهر خود آشنا باشد. مردان براي قدرت و موفقيت، ارزش فراواني قائلند و معمولا دست به كارهايي مي زنند تا امكانات پيشرفت شان فراهم آمده و گسترش يابد. به همين دليل آنان ارزش خود را با نتايج حاصل از موفقيت هايشان مي سنجند. آنان اهميت زيادي به اهدافشان در زندگي مي دهند، و هر اندازه هدفشان بزرگتر باشد راضي تر نشان مي دهند و صد البته زماني بيشتر از حصول به اهدافشان احساس رضايت مي كنند كه مستقلا به آن امر اقدام كرده باشند.

زنان و بالاخص همسران جوان بايد بدانند مردانشان دوست دارند مسائل و مشكلات را به تنهايي رفع و رجوع نمايند؛ بنابراين معمولا مشكلاتشان را براي ديگران (حتي براي همسر خود) مطرح نكرده و از ذكر جزئيات مشكلات خود امتناع مي ورزند. غالب مردان معتقدند وقتي كه قادر به انجام كاري مي باشند، پس اين مي تواند از نشانه هاي ضعف باشد كه از ديگران كمك بگيرند و ياري بجويند. بنابراين بايد خانم ها توجه داشته باشند وقتي كه شوهرشان درخواست كمك نمي نمايد، راهنمايي و گوشزدهاي آنان ممكن است در نظر مرد مداخله به حساب آمده و غرور وي را جريحه دار نمايد و يا اينكه به اعتماد به نفسش لطمه وارد آورد.

يكي از تفاوت هاي عمده زنان و مردان در برابر فشارهاي عصبي و روحي نحوه برخورد آنان با مشكلات و گرفتاري هاي روزمره زندگي است. در اين مواقع مردها بيشتر گوشه گير شده و در لاك خود فرو مي روند. براي دستيابي به آرامش و حالت عادي، مرد در جهت حل مشكلات و گرفتاري هاي خود مي كوشد و زماني كه گرفتاري ها مرتفع شدند، آنگاه از لاك خود بيرون مي آيد.

زنان خانه دار بايد بدانند زماني كه مرد خسته از كار روزانه به خانه برمي گردد، به آرامش و استراحت نياز دارد؛ به همين دليل اخبار گوش مي دهد و يا روزنامه مي خواند و يا اينكه به تماشاي مسابقات ورزشي مشغول مي شود. در واقع، خواندن روزنامه و يا گوش دادن به اخبار، بهانه اي براي فراموشي گرفتاري ها و مشكلات براي مردان مي باشد. در اين مواقع زنان نبايد مثلا روزنامه خواندن مردان را نوعي بي اعتنايي به خود تلقي نمايند. يا اينكه مردها زماني كه در منگنه فشارهاي مختلف زندگي قرارمي گيرند، آنقدر در رابطه با مشكلات خود غرق مي شوند كه ممكن است به محيط اطراف و زن و زندگي خود بي اعتنايي نشان دهند در حالي كه حقيقت امر چيز ديگري است و در اين زمان به واقع مردان تمام نيروي خود را معطوف حل مشكلات زندگي مشتركشان نموده اند. در اين ارتباط معمولا مردان صرفا به دو دليل در مورد مشكلاتشان با ديگران حرف مي زنند؛ اول زماني كه كسي را مقصر دانسته و يا مي شناسند و قصد دارند او را سرزنش نمايند؛ دوم زماني كه در جستجوي راه حلي مي باشند.

مردان زماني داراي انگيزه مي شوند كه مشاهده كنند به كمكشان احتياج است. آنان چنانچه ببينند و يا حس كنند به وجودشان احتياجي نيست، كسل مي شوند اما چنانچه دريابند قادرند كار و فعاليت هايي انجام دهند و بدين طريق همسرشان خوشحال مي شود، احساس انرژي و نشاط بيشتري مي كنند. بعضي مواقع زنان جوان با راهنمايي هاي نابه جا و يا انتقادات بي مورد موجب رنجش شوهران خود مي شوند. در حقيقت لزومي ندارد زنان به طور دائم شوهران خود را پند و اندرز دهند و آنها را در حالي كه تمايلي ندارند راهنمايي نمايند. رفتارهاي ناصحانه زنان، مطلوب و خوشايند مردان نمي باشد. در چنين موارد و در مواقعي كه زن مي خواهد از شوهرش انتقاد كند و به او ايراد بگيرد، چه بهتر قبل از صحبت كردن خود را به جاي همسرش فرض كند. به اين ترتيب او مي تواند بهتر به مشكلات و انديشه هاي همسرش پي ببرد و بدانها واقف شود. اما در صورت لزوم و در حين حرف زدن لازم است به جاي زخم زبان، كنايه و تحقير و تمسخر شوهر، با لحني دوستانه و مهربانانه با وي صحبت كند و سعي نمايد از نكات مثبت شخصيتي شوهرش ذكري به ميان آورد تا فضاي گفتگو ميان زن و شوهر صميمي و پر از تفاهم بشود.

نياز به داشتن هم صحبت ، عشق ، علاقه و دوست داشتن يكديگر ميان هر دو جنس -زن و مرد- و به خصوص همسران ، خصوصيتى مشترك است. اگر از هر كدام از همسران خواسته شود تا در مورد زندگيشان مطالبى بگويند و يا بنويسند, حرفهاى زيادى براى گفتن خواهند داشت

گوش دادن به صحبت‌های همسرتان خیلی از اختلافات شما را حل می‌کند.
مشکل اساسی زوج‌ها در این است که آن‌ها یاد نگرفته‌اند به صحبت‌های یکدیگر گوش کنند. شاید فکر کنید دوران نامزدی بهترین دوران زندگی شما بوده است، ولی آیا می‌دانید چرا؟ بله، کاملا واضح است چون در این دوران هر دوی شما با تمام وجود سعی می‌کردید به حرف‌های یکدیگر گوش کنید و بهترین رفتار را از خود نشان دهید. ولی اکنون بعد از سال‌ها زندگی دچار گرفتارهای مالی، شغلی، اجتماعی و مسایل مربوط به فرزندان شده‌اید و فرصت کافی برای یکدیگر ندارید. یکی از عوامل بسیار مهم برای داشتن یک ازدواج موفق شنیدن و گوش دادن به صحبت‌های طرف مقابل است.

با تمام وجود به حرف‌های همسرتان توجه کنید.
خیلی از مواقع است که وقتی همسرتان با شما صحبت می‌کند، شما به جای این که به او کاملا گوش دهید به فکر این هستید که چه پاسخی به او بدهید و یا این که چگونه از خود دفاع کنید. در این حالت مغز شما در حال فکر کردن است و ممکن است وسط حرف او نیز بپرید و با عصبانیت بگویید: «قبلا هم این حرف‌ها را شنیده‌ام.» و بعد شروع به جواب دادن و جر و بحث کردن کنید. گوش دادن واقعی موقعی صورت می‌گیرد که شما به طرف مقابل‌تان علاقه داشته باشید.»


با گوش دادن برای او ارزش قایل می‌شوید.
اگر طرف مقابل‌مان در حال صحبت کردن باشد و ما مشغول انجام کاری باشیم، در اصل به گفته‌های او توجه نمی‌کنیم. شاید بگویید من با گوش‌هایم کاملا حرف‌های او را می‌شنوم و کارهایم را نیز انجام می‌دهم ولی به راستی این طور نیست و شما با تمام وجود صحبت‌های او را نمی‌شنوید و برای او ارزشی قایل نمی‌شوید. وقتی در حال ظرف شستن، جارو زدن و روزنامه خواندن هستید، نمی‌توانید با تمرکز کامل به صحبت‌های او گوش دهید. همواره به خاطر داشته باشید فردی که در حال صحبت است، از شما انتظار دارد کاملاً به او توجه کنید و صحبت‌های او را جدی بگیرید.


گوش دادن مانند باز و بسته کردن شیر آب.
درست نیست که هر موقع دوست داشتید گوش کنید و هر موقع نخواستید گفته‌های او را قطع کنید و خودتان به صحبت کردن ادامه دهید. شما باید در درون خود حسی را به وجود آورید که نسبت به طرف مقابل‌تان علاقه‌مند شده و با اشتیاق به صحبت‌های او گوش دهید. همین اشتیاق باعث می‌شود که به یکدیگر نزدیک‌تر و صمیمی‌تر شوید. گوش دادن بدان معنا نیست که اصلا اظهار‌نظر نکرده و عقایدتان را ابراز نکنید. منظور این است که کاملا به طرف مقابل خود توجه کرده و با او احساس نزدیکی و صمیمیت کنید. در این حالت طرف مقابل متوجه می‌شود که شما واقعاً به او اهمیت می‌دهید و برای او ارزش قائل هستید.


گرچه شنونده ی واقعی بودن زیاد هم آسان به نظر نمی‌آید ولی با تمرین این مهارت‌ها به تدریج می‌توانید در این کار پیشرفت کنید و از بودن در کنار همسرتان یک عمر لذت ببرید. حال که یاد گرفتید چگونه به صحبت‌های یکدیگر گوش دهید، احساس نزدیکی بیشتری با همسرتان پیدا می‌کنید و احتمالا می‌خواهید بهترین دوست او نیز باشید. بنابراین برای این که بهترین دوست همسرتان نیز باشید، به این توصیه‌های ارزشمند توجه کنید:


با یکدیگر بیشتر وقت بگذرانید.


خانواده‌هایی که از رابطه ی خود کاملا راضی‌اند، افرادی هستند که از کنار هم بودن لذت می‌برند و سر خود را بیش از حد در بیرون از منزل گرم نمی‌کنند. گرچه همه ی افراد یک سری علایق شخصی دارند، ولی زن و شوهرهای موفق بیشتر دوست دارند با هم وقت بگذرانند.

گاهی اوقات رفتن به اردو و در چادر زندگی کردن برای زن و شوهرها بسیار مفید است. زیرا آنها یاد می‌گیرند در شرایط سخت نیز از خود خلاقیت نشان دهند و کارها را به صورتی دوستانه با هم تقسیم کنند تا همه چیز به خوبی پیش رود.

مشکلات زندگی‌تان را با هم حل کنید.

اگر به اجبار در زندگی دچار بحران شدید، یکدیگر را تنها نگذارید و پشت هم باشید. همین عمل باعث می‌شود پایه‌های زندگی مشترک‌مان محکم‌تر بنا شود.


تصمیم‌گیری‌های مهم زندگی‌تان را با هم انجام دهید.

هیچ‌گاه به تنهایی در موردی تصمیم نگیرید. هر موقع هر دوی شما به توافق رسیدید، بعد آن را به اجرا درآورید. این مورد یکی از اصولی است که در ازدواج موفق بسیار موثر است. همین امر باعث می‌شود ارتباط بین زوجین عمیق‌تر شود و یکدیگر را بهتر درک کنند. بنابراین با یکدیگر نزدیک‌تر و صمیمی‌تر خواهند شد.

با یکدیگر شوخی کنید.

با یکدیگر شوخی کنید و طرف مقابل‌تان را بخندانید. اگر به خاطر داشته باشید در دوران نامزدی بیشتر این کار را می‌کردید. سعی کنید این کار ساده را همواره در زندگی خود انجام دهید.


برای او لطیفه تعریف کنید و حرف‌های خنده‌دار بزنید تا به هر دوی شما بیشتر خوش بگذرد و بیشتر به یکدیگر علاقه‌مند شوید.

به تفاوت‌های شخصی‌تان توجه کنید.

شما و همسرتان با دو شخصیت و دو رفتار متفاوت با یکدیگر ازدواج کرده‌اید. شما می‌توانید با خواندن کتاب‌هایی در زمینه ی خانواده ی موفق متوجه این‌گونه تفاوت‌های شخصی‌تان شوید و به جای این که مرتب نقاط ضعف همسرتان را به رخ او بکشید و در حال انتقام گرفتن از او باشید، روی نقاط ضعف و قوت یکدیگر کار کنید و باعث پیشرفت و رشد شخصیتی‌تان شوید. تصور نکنید تنها به دلیل این‌که در کنار همسرتان هستید و با او زندگی می‌کنید، بنابراین دوست او نیز هستید. در زندگی مشترک باید یاد بگیرید صبر داشته باشید، همسرتان را درک کنید و همواره با عشق و محبت با او برخورد کنید تا به یک زندگی ایده‌آل دست یابید.

منبع : موفقیت

بهترین همسران دنیا!

آشنایی با برخی مهارت های همسر داری


1- شاد باشیم؛ شاد بودن همیشه ارزشمند است، پس سعی کنیم خود را خوشحال و سرحال نشان دهیم تا خستگی را از تن شریک زندگی خود دور کنیم.

2- صبور باشیم؛ اگر رفتار همسرمان را خوشایند نمی‌دانیم بهتر است با حوصله و تأمل و در شرایط مناسب او را از چگونگی رفتارش آگاه کنیم.

3- منطقی رفتار کنیم؛ مسایل را منطقی و درست بررسی کنیم و به جای منافع شخصی، مصالح زندگی مشترک را در نظر بگیریم و بی‌طرفانه قضاوت کنیم.

4- کم توقع باشیم؛ از همسرمان آن‌قدر انتظار داشته باشیم که بتواند به انتظارات پاسخ دهد.

5- مثبت‌نگر باشیم؛ با بیاد آوردن لحظات شیرین زندگی بدبینی را از خود دور کنیم، به رفتارهای خوب همسرمان بیشتر بیندیشیم و جنبه‌های خوب زندگی را فراموش نکنیم.

6- خوش‌بین باشیم؛ داشتن نگاه خوش‌بینانه به زندگی و اطرافیان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه می‌شود.

7- یک‌دل باشیم؛ درک متقابل موجب ایجاد تفاهم می‌شود و یکدلی به وجود می‌آورد.

8- شنونده ی خوبی باشیم؛ هنگامی که همسرمان با ما صحبت می‌کند حتی‌الامکان به چشمان او نگاه کنیم و یا با اشاره و سرتکان دادن نشان دهیم که به حرف‌های او توجه داریم.

9- مشوق همسر خود باشیم؛ برای رفتارها و صحبت‌های همسرمان ارزش قائل شویم و با یادآوری موقعیت‌های موفق گذشته ، او را تشویق کنیم تا آینده ی بهتری داشته باشد.

10- به پیشرفت یکدیگر اهمیت دهیم؛ آنقدر صمیمی باشیم که پیشرفت و ترقی همسرمان یکی از آرزوهای ما باشد، در حقیقت اولین کسی که از این پیشرفت سود می‌برد ما هستیم.

11- خوش قول باشیم؛ برای حرف‌ها و قول‌های خود ارزش قائل شویم و خود را در مقابل آنها مسوول بدانیم خوش‌قولی نشانه ی احترام به خود و همسر است.

12- به شخصیت همسرمان احترام بگذاریم و حرمت یکدیگر را نزد خانواده و دوستان و ... حفظ کنیم.

13- ارتباط کلامی و عاطفی خود را حفظ کنیم؛ سعی کنیم با همسر خود درباره ی مسائل مختلف گفتگو کنیم. صحبت کردن بهترین راه آگاهی از افکار و احساسات همسر می‌باشد.


14- با یکدیگر مهربان باشیم؛ همسرمان را جزئی از وجود خود بدانیم، محسناتش را بازگو کنیم، برایش خوبی بخواهیم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود را به کار ببریم. با مهربانی می‌توانیم مالک قلب‌های یکدیگر باشیم و رابطه ی گرم و صمیمی بر قرار کنیم.

15- محبت‌پذیر و قهر گریز باشیم؛ منش توأم با مهربانی و دوری از قهر و کینه صفت همسران فداکاراست. تلاش کنیم که آیینه ی زندگیمان شفاف و بدون غبار کدروت باشد.

16- راستگو باشیم؛ صداقت و راستی از بهترین سرمایه‌های زندگی مشترک است. هرگز نباید به دروغ و نیرنگ متوسل شویم حتی اگر حقیقت به نفع ما نباشد. فراموش نکنیم که دروغ پایه‌های زندگی را سست می‌کند.

17- محیط خانواده را با صفا کنیم؛ فضای عاطفی خانواده باید چنان مطلوب و دوست داشتنی باشد که همسرمان در آن احساس رضایت خاطر کند و از امنیت روانی برخوردار باشد.

18- به ارزش‌های دینی، اخلاقی و خانوادگی پایبند باشیم؛ ارزش‌ها از ارکان و ستون‌های اصلی خانواده محسوب می‌شوند و مقید بودن به ارزش‌ها موجب دوام و استحکام خانواده می‌شود و اصالت آن را حفظ می‌کند.

19- به نیازهای همسر توجه کنیم؛ رفتار دلنشین و توأم با متانت موجب می‌شود خواسته‌های خود را به راحتی بیان کند.

20- بهداشت روانی همسر را تأمین کنیم؛ در سایه ی سلامت جسمی و روانی می‌توانیم به هدف‌های خود برسیم، بنابراین باید به رفتار او توجه نماییم و از افسردگی و خمودیش جلوگیری کنیم.

21- با یکدیگر مشورت کنیم؛ هر یک از همسران باید حق داشته باشند نظر و پیشنهاد خود را بیان کنند. با مشورت کردن، راه رسیدن به زندگی سالم کوتاه تر می‌شود.

22- قدرشناس باشیم؛ از همسرمان به خاطر انجام وظایف، مسوولیت‌ها و همکاری‌هایش قدردانی کنیم برای ابراز سپاسگزاری و تشکر به کلمه‌های خاصی نیازمند نیستیم!

23- احساس مسوولیت داشته باشیم؛ هر یک از همسران باید خود را در مقابل کاری که برعهده گرفته‌اند متعهد بدانند و از انجام دادن آن شانه خالی نکنند.

24- برنامه‌ریزی کنیم؛ در حقیقت برنامه‌ریزی به زندگی خانوادگی نظم و سامان می‌بخشد.

25- الگوی خوبی باشیم؛ طوری رفتار کنیم که الگوی رفتاری مناسبی برای همسر و فرزندان خود باشیم.

26- خود را به جای همسرمان بگذاریم؛ دنیا را از دریچه ی نگاه او ببینیم و از خود بپرسیم : «اگر من جای او بودم چه می‌کردم؟»

27- به خواسته‌ها و افکار یکدیگر احترام بگذاریم؛ فراموش نکنیم که ازدواج پیمان همکاری و تشریک مساعی است.

28- میانه رو و متعادل باشیم؛ حضرت علی (ع) فرموده‌اند «خیرالامور اوسط‌ها»، پس اگر در تمام امور زندگی (خوردن، خوابیدن، مسافرت و حتی محبت کردن و...) اعتدال را رعایت کنیم کمتر دچار مشکل می‌شویم.

29- با جملات زیبا از همسر خود دلجویی کنیم؛ یک جمله ی شورانگیز می‌تواند طوفانی از خشم وغضب و نفرت را خاموش کند و بنای زندگی را از خطرات گوناگون دور سازد.

30- روابط زناشویی را بسیار مهم بدانیم؛ عدم توجه به این روابط موجب ایجاد مشکلات مختلف خانوادگی، روحی و روانی برای هر یک از طرفین می‌شود و زندگی را با خطرهای جدی روبرو می‌کند.

31- به همسر خود بگوییم که من به خاطر عشق به تو همه ی سختی‌های زندگی‌مان را می‌پذیرم چنین جملاتی باعث دلگرمی او می‌شود.

32- همسر خود را راضی کنیم؛ باید طوری رضایت همسرمان را جلب نماییم که مطمئن باشیم هیچ وقت ما را ترک نمی‌کند و یا در هیچ مشکلی ما را تنها نمی‌گذارد.

33- با متانت و صداقت قبول کنیم که در بعضی از کارها همسرمان شایسته‌تر است.

34- برای سخن و پیشنهاد همسرمان احترام قائل شویم و خود را عقل کل ندانیم. باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.

35- سختی‌ها و مشکلات محیط کار را در حد ضرورت با همسرمان در میان بگذاریم؛ هم فکری بار مشکلات را سبک‌تر می‌نماید.

36- فرمان ندهیم؛ نباید خانه را به پادگان تبدیل کنیم، متوجه باشیم که خانه کانون عشق و محبت است نه محل یکه تازی و خشونت.

37- تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم؛ افکار مزاحم مانند خوره، سلامت روانی انسان را از میان می‌برند. بهتر است به جای اعمال تعصبات دست و پاگیر انرژی خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماییم.

38- از ازدواج خود اظهار پشیمانی نکنیم؛ زندگی و روابط خود را با دیگران مقایسه نکنیم و از یاد نبریم که زندگی هر کسی مطابق سلیقه و عقل و درایت او اداره می‌شود.

39- روی نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاریم؛ هر فردی ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد آشکار کردن و بزرگ جلوه‌دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت می‌شود. هرگز نباید از نقطه ضعف‌ها به عنوان اسلحه‌ای برای سکوت یا شکست دادن همسر استفاده کنیم.

40- مقابله به مثل نکنیم؛ از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل، رفتار مناسب را به او یادآوری نماییم.