پریشانی بعد از ازدواج

سلام.من دختری 27 ساله هستم که حدودآ دو سال از ازدواجم می گذرد.ازدواج ماسنتی بود ولی تقریبآ یک سال با هم نامزد بودیم تا شناخت کافی از هم پیدا کنیم.می تونم به جرات بگم همسرم بی نظیرترین انسانیست که تا به حال دیده ام.من در دوران مجردی هر وقت به معیارهام برای ازدواج فکر می کردم مهمترینش ذات آدمی بود که قرار ه زندگیم رو باهاش به اشتراک بگذارم.و همچنین عاشق بودنش برام بسیار مهم بود.و حالا همسرم حتی بیش از توقع من عاشقم است و همینطور انسان فوق العاده پاک و بی نظیریست.ولی ...
از همان روز اولی که ایشون به خواستگاریم اومد تمام شرایط معمول یک ازدواج عالی رو داشت :اخلاق و انسانیت مثال زدنی،شرایط مالی خوب؛شغل عالی؛خانواده مومن و مهربون و ....ولی تنها یک مشکل بود و اون قدش بود!!! من از شوهرم حدود 7-8 سانت بلند تر هستم و این تنها چیزی بود از همان ابتدا مرا دچار تردید می کرد.باید بگم این مسئله برای خود من اصلآ مهم نبود ؛ولی متاسفانه مردم بافرهنگ ایران اسلامی(!)هر جا که می رفتیم به چشم تمسخر نگاهمون می کردند.
پیش چندین مشاور مختلف رفتم همه می گفتند این مسئله پس از مدت بسیار کوتاهی برایت عادی می شود؛ حتی می تونم بگم مشکل من ازنظربعضی روانشناسها و مشاورها مسخره هم می آمد!!!خلاصه با توجه به تمام مشاوره ها و فکر کردنهام با این ازدواج موافقت کردم چون واقعآ شوهرم از تمام نظرات دیگه ایده آله!!
ولی متاسفانه هنوز این موضوع برام عادی نشده.دارم افسرده میشم.حتی برای فرار از این نگاهها تصمیم گرفتم از ایران بریم و شوهرم هم موافقت کرد(البته دلیلش رو نمی دونه چون دوست ندارم تحقیرش کنم).گاهی فکر می کنم حتمآ در زندگیم گناه نابخشودنی مرتکب شدم که خدا من رو مستوجب چنین عذابی دانسته؛نمی دانید چه عذاب زجرآوریست که در عین خوشبختی کوچکترین لذتی از خوشبختیت نبری!از خودم بدم میاد که نمی تونم با این موضوع کنار بیام،چون می تونم قسم بخورم از ابتدای آشناییم با شوهرم تا حالا حتی 1 مورد کار اشتباه هم از ایشون ندیدم.واقعآ انسان کاملیه.تورو خدا نگید دارم کفران نعمت می کنم و مشکلم اصلآ مهم نیست.خواهش می کنم کمکم کنید؛حال روحیم اصلآ خوب نیست.خودم می دونم ضعف از منه و تقصیر هیچ کسی غیر از خودم نیست.ممنونم.

سلام لاله گرامی
به تالار همدردی خوش آمدید
اولا کسی که فرهنگ اسلامی داشته باشد اهل تمسخر دیگران نیست . کسانی که شما را مسخره کرده اند بویی از اسلام نبرده اند .
دوما به نظر من شما باید این مشکل را درون خود حل کنید . این نگاههای تمسخر آمیز ارزش ناراحتی و یا پریشانی را ندارند . میدانید که در دروازه را میشود بست اما دهان مردم را نمیشود بست . شما و همسرتان مشکلی ندارید و خوشبخت هستید و همدیگر را دوست دارید . مردم هر چه میخواهند بگویند .

واقعآ از اینکه وقت گذاشتید و پاسخ دادید سپاسگزارم.ولی به خدا به این راحتی نیست.باور کنید شاید اگر خودتان هم در خیابان زوجی با شرایط ما ببینید نگاهشان کنید حالا نه با تمسخر که با تعجب!!!نمی دونم باید چه کار کنم شاید این موضوع به این دلیل برای من اینقدر بزرگ شده که کلآ آدم فوق العاده حساسی هستم.
من همه ی راهها رو برای اهمیت ندادن به نگاهها و حرفهای مردم امتحان کردم ... ولی متاسفانه حل نشد.
ممنونم که پاسخ دادین.کمکم کنید؛خواهش می کنم.

من نمیدونم کیا هستن که شما رو تو خیابون نگاه میکنن، چون من خودم که میرم خیابون اصلا به این چیزها حتی نگاه هم نمیکنم!
بابا اینقدر مردم غرق در مشکلات و گرفتاری های خودشون هستند که حتی اگه به شما نگاه هم کنند فکرشان جای دیگری مشغول هست.
من زیاد دیدم همچین مواردی ولی نه تنها نگاه خاصی نکردم بلکه برام مهم هم نبوده این مسئله.
فکر کنم شما خودتون برای خودتون این وهم پیش امده که مردم حساس هستند به این مسئله و نگاهتون میکنند اما باید بگم در اکثر موارد این طور نیست و صرفا این فکریه که شما در موردشون میکنید.
گرفتاری ها زیاده کی وقت داره فکر کنه شما 8 سانت کوتاهید یا بلندید؟؟

متاسفانه همون آدمهایی که شما می گید غرق در مشکلات و گرفتاری های خودشون هستند حتی ما رو با انگشت به هم نشون میدن!!!جالبه نه؟این که توهم نیست!
امیدوار بودم چیزی بگید که از این حالت بد روحی خارج بشم نه این که کلآ صورت مسئله رو پاک کنید.ممنون میشم کمکم کنید.راستش من خیلی با خودم کلنجار رفتم تا اینجا مشکلم رو مطرح کنم.چون از تحقیر شدن همسر گلم حتی در جایی که اصلآ نمیشناسنمون بدم میاد.فقط به این امید اومدم اینجا که شاید راه حلی پیدا کنم!
از این که وقت گذاشتید ممنونم.

نمیگم مشکلی ندارید ولی باور کنید مشکلتون خیلی کوچیک تر از اینه که بخواید دچار افسردگی بشید یه سری به تایپیک من بزنید اونوقت مشکل رو میبینید
من فکر می کنم شما خیلی توی زندگی بی مشکل هستید یه شوهر خوب مهربون دارید به جای فکر کردن به این موضوع به آینده تون به اینکه اگه یه روزی به مشکل من یا بعضی افراد دیگه دچار شدید اونوقت باید چیکار کنی فکر کن
خوشبختی خیلی بهت نزدیکه با پات هولش نده با دستتات بگیرش

عزیزم دوتا از دوستای منم با شوهرشون همین اختلاف قد رو دارن. دوستان من هر دو نیز از مسرشون خیلی خیلی زیباترن. ولی اصلا مهم نیست . حتی مادر شوهرم حدود 15 سانت از پدر شوهرم بلند تره. ولی باور کن همه اینها بستگی به دید خودت داره. وقتی خودت دیدت منفی باشه مطمئن باش ناخوداگاه این دید منفی رو به دیگران هم منتقل می کنی. باور کن جدی می گم.
خودت دیدتو مثبت کن می بینی کم کم این رو به مردم دیگه هم منتقل می کنی. :72:

لاله جان سلام
منم مشابه مشكل تو رو داشتم. شوهرم همه چيزش عاليه ولي لهجه غليظي داره. اوايل مثل شما سختم بود و وقتي با هم بيرون ميرفتيم و يه جايي صحبت ميكرد خجالت ميكشيدم ولي واقعا بعد از يه مدت واسه آدم عادي ميشه. مهم اينه كه اعتماد به نفس داشته باشي. اگه موقع راه رفتن كنار هم اعتماد بنفس داشته باشي و به خودت و شوهرت احترام بگذاري بقيه هم اين احترامو ميبينن. با خودت صادق باش: آيا وقتي باهاش ميري بيرون سعي ميكني يه كمي ازش فاصله بگيري ؟ يا يكي دوقدم ازش عقب جلو باشي؟ يا سرتو خيلي ميندازي پايينو سعي ميكني با كسي چشم تو چشم نشي؟ نگاهتو از بقيه ميدزدي؟ عصبي ميشي؟ اگه اينجوريه اين هم دقيقا همون چيزيه كه مردم ميبينن و مسخره ات ميكنن . شوهرت هم ممكنه چيزي نگه ولي اينو حس ميكنه.
اينو هميشه يادت باشه كسي كه تو و شوهرتو ببينه وقتي شما رو ميشناسه و با اخلاق خوبتون اشنا ميشه اين مسئله اصلا به چشمش نمياد و كسي هم كه شما رو نميشناسه و گذري توي خيابون شما رو ميبينه 5 دقيقه بعد اين مسئله رو يادش رفته. ما ادما خودمونو بيشتر از بقيه ميبينيم.
اعتماد بنفس داشته باش دختر. موفق باشي.

دوست عزیز سعی کن کمی از حساسیت خودت کم کنی ، چون احساس میکنی این موضوع موجب تمسخر دیگران میشه زیاد بهش توجه میکنی توی هر جمع دقت میکنی ببینی بقیه چطور نگاهت میکنند ، فکر میکنم اگر یک کوچولو به جمعتون اضافه بشه کمتر به این موضوعات بی اهمیت فکر میکنی و خودت رو آزار میدی ، به این مسئله دقت کن که گل بی عیب فقط ذات خداوندی است وبس ، کمی ایمانت را محکم کن اگر بخواهی زیادتر از این حساسیت نشون بدی زندگی رو به خودت وهمسرت تلخ میکنی و آینده تون را هم تباه میکنی اگر واقعا نتونستی حتما به یک مشاور مراجعه حضوری داشته باش موفق باشی

سلام عزیزم . عمو و خانوم عموی منم همین طورن ( دیدی تو همین چند جواب چند نفر بهت گفتن فلانی و فلانی که من میشناسمشون هم همینطورن ولی خوشبختن!!!!!!!!) آره عزیزم اگه نگاهتو عوض کنی همه چیز درست میشه ! چشمهارا باید شست جور دیگر باید دید!!!!!! عمو و خانوم عموی من با داشتن 3 تا بچه بزرگترینش 26 سالشه هنوز دارن هم دیگه رو با ... جان و..جان صدا میکنن!جالبه نه؟ به مشکلاتت بخند تا دنیا به روت بخنده