نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام
دوستان خوبم.بياييد فكرامونو عوض كنيم .بياييد بگذاريم عشقامون راحت واسه خودشون زندگي كنن.خودمونم راحت زندگي كنيم.منم مثل همه شما خيلي عاشقم ولي باور كنيد كه روش من وخيلي از شما درست نيست.بايد قوي باشيم. ولي عشقمونم فراموش نكنيم.باور كنيد من چند وقتيه كه دارم اين كارو مي كنم خيلي راحت شدم.شما هم امتحان كنيد.
به نظر من این هم خوبه هم بده
اگه میدونی به اونی که دوستش داری نمیرسی خوبه اما اگه یکم احتمال وجود داره خوبه باهاش بمونی
آخه آدم که نمیتونه با یه رویا یا توهم زندگی کنه!!!
اگه ولش کنیم و اون بره سراغ یکی دیگه در اینصورت نباید ناراحت بشیم فکر کنم یه راه حل واسه راحت تر جدا شنه
و اگر اين عشق به صلاح هيچ كس نباشد بايد اين عشق تا كجا برود؟!!؟!؟
چه كسي بايد جلوي اين اشتباه را بگيرد؟!
حتماً خدا!
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست ...
موافقم . باید بذاری عشقت زندگی کنه اونطوری که راحته .
پیوند عشق حقیقی با مرگ گسسته نمی شود چه برسد به دوری .
اما به نظر من
بايد عشق را مهار كرد
بايد مانند يك كودك مراقبش بود
بايد او را پروراند
بايد مراقب مسيرش بود و هر جا لازم بود مسير را عوض كرد
عشق باد نيست كه بگذاريم بيايد و بوزد
عشق را بايد پروراند
دانه جان من تا حدودي با شما موافقم.آري بايد عشق را پروراند.ولي نمي دانم منظورت از مهار كردن چيست.ولي حرف من اين است.در كنار هم باشيم اما يكديگر را دربند نكنيم بگذاريم هر كدام گاهي براي خود تنها باشيم زير اينگونه دوام عشقمان بيشتر مي شود.متاسفانه خيلي از عشق مفهوم درستي از عشق نداريم.عشق اسارت نيست بلكه خود آزاديست.
عشق يعني رهايي.
بايد پارو نزد وا داد
بايد دل رو به دريا داد.
خودش مي بردت هرجا دلش خواست
به هرجا برد بدون
ساحل همون جاست.
سلام
چه تاپیك جالبی
اگرچه پستهایش مختصر هست ولی مفاهیم عمیقی در آن طرح شده /
باید روی اینها بیشتر تامل كنیم....
من كه دارم همین كار را می كنم
شما چطور؟!
همانطور كه گفتم عشق مانند كودك است ما شايد بايد مادر اين كودك باشيم
او را بزرگ كنيم. پرورش دهيم. برايش از جان و دل مايه بگذاريم. مراقب باشيم به هرز نرود. مراقب باشيم آسيب نبيند و كسي گزندي به آن نزد و در نهايت اگر لازم بود او را به دست سرنوشت بسپاريم تا بتواند آزادانه براي خودش و در راه خودش باشد.
عشق امانت است
مالكيت ندارد