عدم مسئولیت پذیری همسرم بخاطر اشتباه خودم

سلام دوستای خوبم
همسرمن ابان یه امتحان مهم داشت که ما تصمیم گرفتیم برای 3 ماه از قبلش نره سرکار و تو خونه درس بخونه چون اون آزمونو قبول میشد دیگه دغدغه شغل و استخدام نداشتیم الان که اواخر اذر ماهه متاسفانه کلید سوالا اومده و متوجه شدیم قبول نمیشه . تو این مدت تمام خرج خونه دست من بود من تو یه اداره خوب مشغولم و اینکه حقوق بموقع و خوبی دارم . از بعد امتحانشم هنوز شغلی پیدا نکرده و مسافرکشی میکنه در حد جیب خودش و یه خرید خیلی جزئی برای خونه . ولی همچنان سنگینی مخارج بر دوش منه. مثلا باید فکر قبض تلفن برق شارژ ساختمان و اجاره خونه باشم. امروز تو ماشین ازش سوال میکنم میتونه پول قبض تلفن و جور کنی که سرم داد میزنه میگه دیگه چکار کنم مجبورم وقتی میگی جور کنم:161:

تقریبا 10 ماهه ازدواج کردیم تا امروز ازش پول تو جیبی نگرفتم یعنی نداشته و خودمم نیازی نداشتم که بگیرم خوب و حتی دیگه نه ارایشگاهی میرم نه کلاسی نه خریدی هیچی واسه اینکه به مخارج برسم از همه چیه خودم زدم . الان احساس میکنم عادت کرده و دیگه سختشه مثلا قبض پرداخت کنه چه برسه به مثلا هزینه ارایشگاه من .بنظر شما چجوری ازش پول بگیرم و بهش بفهمونم مسئولیتشو؟ میخوام دیگه یاداوری نکنم قبضا و شارژ و میگم یادش میره برق و تلفن و قطع میکنن آبرومون میره چکار کنم بنظرتون؟
چجوری کمتر تو خونه خرج کنم؟ سر راهم به خونه هرچی نیازه میخرم میبرم :97:همش تقصیر خودمه :97::97: تصمیم دارم بیشتر خرج خودم کنم.راهنمایی کنید لطفا

مارتا جان به همدردی خوش امدید . شما مدت خیلی کمیه که ازدواج کردید . اول ازدواجتون رو تبریک میگم . احساس مسئولیت و همراهی شما قابل تقدیره . اینی که شما میفهمید که نداره خودش خوبه . متاسفانه بعضی از خانمها ندارم رو نمیفهمند . همسر شما فرد غیر مسئولی نیست . به خاطر قبولی در اون امتحان کارش رو رها کرده . قابل درکه که الان هم به خاطر قبول نشدنش اعصابش خورده هم به خاطر اینکه درامدی نداره . بهش زمان بدید و با همراهی و همدلی کمکش کنید از نو شروع کنه . به نظر من هیچ مردی مسئولیتش رو فراموش نمیکنه . بدون احساس مسئولیت مرد به مرد بودن خودش شک میکنه . منتها گاهی اوقات اونقدر سر در گم میشه که نمیدونه چطور این مسئولیت رو ایفا کنه . به جای اینکه نقشش رو شما ایفا کنی . کمکش کن تا خودش رو پیدا کنه . ریحانه جون یه سخنرانی گذاشته بود . که خیلی خوب و کمک کننده بود ولی برام جالبه که هیچ کدوم از خانمهای تالار با وجود مشکلات خیلی زیادی که دارند به خودشون زحمت نمیدن یه نیم ساعت زحمت به خودشون بدن و این سخنرانی رو گوش کنند .

واحد عزیز من خیلی مراعاتشو میکنم حتی خودم پیشنهادشو دادم نره سرکار و درس بخونه به امید قبولی حالاکه امتحانشو داده خوب دیگه باید بچسبه به کار حالا هرجوری شده . بخدا این چند وقته از ترسه اینکه کمتر خر کنم یه بارهم به دیدن دوستای قدیمیم نرفتم مهمونم دعوت نمیکنم حتی. تصمیم داره یه کار آزاد راه بندازه یه مقدار پول کم داشت بهش گفتم از پدرش بگیره بهم میگه پدر مادرم اشتباه که نکردن که من بچشونم گناه دارن از اونا نه ( این درحالیه که پول دارن و اگر بخوان میتونن کمکمون کنن و در ضمن هیچ خرجی هم برای ما نکردن و عروسی هم نگرفتن و من الان در خانه پدر خودم هستم با اجاره خیلی کم) میگم پس چکار کنیم میگه کاش میشد از بابات بگیریم:grief: احساس میکنم داره عادت میکنه و خانوادشم به امید پدر من ولش کردن. احساس خوبی ندارم در کل فکر میکنم داره تنبل میشه.دلم میخواد حداقل 2/3 خرج خونه رو بده منم مثل زنای دیگه بتونم واسه خودم پس اندازی کنم.
فقط اون سخنرانی که ریحانه جون گذاشته ، کجاست؟؟؟؟

- - - Updated - - -

منو ببخشید که اینقدر مسائل مختلف و دارم با هم یه جا مطرح میکنم.خیلی ذهنم مشغوله
راستش من از روز اول نتونستم به همسرم تکیه کنم از روز اول نامزدیمون . خودش که سرباز بود میگفت از خانوادمم توقعی نداشته باش اونا وظیفه ای ندارن تا اینکه ازدواج کردیم تو این مدت فقط 5 -6 ماه شاغل بود الانم که باز هیچی . خیلی دوست داره بهش تکیه کنم ولی خوب نمیتونم چجوری تو این 2 سال و خورده ای نتونستم به چشم یه پشتیبان و تکیه گاه ببینمش یعنی نبوده خوب. فقط رو پای خودمم. بعنوان یه زن دیگه خسته شدم .دلم میخواد پشتم قرص باشه .نگران روز مبادا نباشم بتونم بهش تکیه کنم
کاش زودتر میتونست روپای خودش وای میستاد منم بهش تکیه میکردم
ببخشید بیشتر شبیه درددل شد:54:

دوست عزیز:72:

اشتباه از خودت هست لطفا این حمایتها رو متوقف کن...

چرا پیشنهاد دادی کارش را ترک کن بخاطر امتحان؟؟؟

چرا شما نگران واحد مسکونیتون بودی و حمایت پدرت را قبول کردی؟؟؟

چرا تمام خریدهای خانه را شما میکنی و برای قبض و غیره به اون میگی بزار قطع بشه آب و برق و ....

چرا به اون فشار میاری از حانواده اش پول بگیره کار خودت که درست نبوده تازه تاکید میکنی کار اشتباهت رو اون هم

تکرار کنه.... مگه قرار نیست شما مستقل شوید و به عنوان زن و شوهر روی پای خودتون بایستید.

با حقوقتون و وامی که میتونید بگیرید یک سرمایه گزاری بزرگ مثل خرید ماشین و خانه کنید و با مهر و محبت

بدون قهر و دشمنی نقش اقتصادی و حمایتی همسرتون را پررنگ تر کنید و بهش این اعتماد به نفس را بدید که

تکیه گاه شماست و نیاز به حمایتش دارید.

از خانواده ها هیچ توقعی نداشته باشید که به این وسیله بذر دخالت و دشمنی رو پرورش میدید.:81:

موفق باشید:72:

دوست عزیز سلام شما هم مثل من اشتباه کردین متاسفانه یه سری مردها هستن که یا به وظایف خودشون اگاه نیستن یا شرایطشون جوری شده که نمیتونن از عهده مسولیتهاشون بر بیان یا راحت طلب اند . اما چیزی که اینجا مشهوده شما هم از سر دلسوزی اومدین کمک کنین اوضاع بدتر شده شاید اگه میزان حمایتتون رو کمتر میکردین و به همسرتون اجازه میدادین بار زندگی رو خودش به دوش بکشه شاید !!! بهتر بود .خود من چون از مستاجری واهمه داشتم آپارتمان بابامو رو خواهش کردم بهمون اجاره بده الان شش ماه جهیزیه من اونجا خاک میخوره همه وسائل رو چیدیم اما شهریور ماه بخاطر همین حمایت بیجای من با همسرم دعوامون شد و اون قهر کرد و رفت بعد که برگشت انگار باید از خدامون باشه که بهش خونه بدیم حمایتش کنیم .....میدونی من ریالی بابت اجاره به بابام ندادم حتی یکبار هم به زبون نیاورده ولی میدونی همسرم چی گفت من وقتی که اومدم ساکن شدم اجاره میدم اصلا بحث پول و اجاره نیست بحث شعوره که متاسفانه بعضی ها یا ندارن یا میزنن به اون راه .اما از من به شما وصیت کم کم حمایت خودتون رو کم کنید بزارین خودشو نشون بده و به قول دوستان با ملاطفت و مهربونی در غیر اینصورت جواب نخواهید گرفت و کار به بحث و اختلاف و دعوای خواهد کشیداز صمیم قلبم براتون دعا میکنم.

سلام...

عزیزم ناراحت نشی از حرفم ولی تو زندگی شما جای زن و مرد عوض شده..

وقتی شما خودت جلوتر اون چیزی که برای خونه لازمه میخری خوب معلومه که همسرت خرج نمیکنه..درواقع خرجی نیست که بخواد تقبل کنه..

چرا اشتباهاتت رو پشت هم تکرار میکنی؟ راستش منم جای همسرت بودم وقتی زنم این همه لی لی به لالام میذاش خودم رو به زحمت نمینداختم..

دوست عزیز بعضی از محبت ها مخربه..کی گفته شما جای ایشون رو بگیری؟ عروسی نگرفتن و این مسائل رو میشه ازش رد شد اما قبول کردن هزینه زندگی و آزاد گذاشتن مرد اصلا قابل

قبول نیست...

متاسفانه همسر شما به این شرایط عادت کرده ...

شما یه مدت برای خونه خرج نکن ..پول آب و برق رو پرداخت نکن ..اصلا لازم نیست مدام بهش تذکر بدی وقتی ببینه تو یخچال خونه چیزی نیست بالاخره متوجه میشه باید خودش به

فکر راه حل باشه..شما اعتماد بنفس رو از همسرت گرفتی بزار عزت نفس دوباره بهش برگرده..

سلام
میشه الان واضح بگی چه توقعی از شوهرت داری؟خودت گفتی کارشو ول کنه.وقتی میگی کارتو ول کن یعنی باید فکر همه جاشو میکردی.فکر اینکه چند ماه ممکنه مجبور بشی خرجی خونه رو بدی.حالا که شوهرت ممکنه قبول نشه تو ذوقت خورده؟تصورت چی بود؟شوهرت نره سر کار.اماخرج خونه از آسمون بیاد بعدش حتما قبول بشه.تا امتحانشو داد فوری کار پیدا کنه؟
مطمءنی دچار خیالات نشدی؟
اینکه خرج خونه میفته گردنت.ممکنا شوهرت قبول نشه.کار پیدا کردن سخت و زمانبره.اینا کاملا از اول واضح بودن.الان غر چیو میزنی؟
الانم که مسافرکشیم میکنه.
باید از اول به فکر میبودی.آدم عایل نقد رو ول نمیکنه به نسیه بچسبه.کارشو یا نباید ول میکرد یا مجبوری پای تبعات تصمیمت وایسی.

اینکه پدر و مادرش وظیفه ای ندارن هم راس میگه خب.
اما حالا مجبوری کم کم خرج بذاری دستش و البته کمکش کنی کار پیدا کنه.باید از نظر عاطفی شارژش کنی تا بیشتر دنبال کار بگر ه.

یه چیزیم بگم.کسایی که کارمندن اوضاعشون با بقیه فرق داره.شما کارت معلومه،حقوقت معلومه،نه نگرانی پولتو بخورن،نه نگرانی اخراج بشی،نه نگران ضرر و زیانی.اما کسیکه کارش خصوصیه دغدغش زیاده.
حالا هم تو بگو نه منم از پدرم نمیتونم کمک بگیرم.تنمون سالمه کار میکنیم خودمون جورش میکنیم.
کمکش کن.ببین تخصص شوهرت چیه؟بگرد کار پیدا کن.یا فکراتونو بذارید رو هم ببینید چه کاری میتونین راه بندازین.اگر نهایتا هم خودت پولی رو کمکش کردی یا از کسی گرفتین از اول شرط کنید اون پول بعنوان شراکت بشه یعنی سودشو بگیرد

سلام دوست عزیز
منظور خانم واحد این تاپیک هست
http://www.hamdardi.net/thread-36735.html
حتما بخونیدش
به قول واحد عزیز با اینکه می بینیم خیلی از خانوما اینجا از مشکلات مشابه شما گلایه و شکوه میکنن،ولی هیچکدوم این لینکی که گذاشتم رو نمی خونن! در صورتیکه هر کی گوشش داده مفید بودنش رو تایید کرده.
امیدوارم مشکل شما هم حل بشه:72:

با سلام و احترام خدمت خانوم متاهل گرامی:)

خب خیلی خوبه خودتون میدونین، منشا مشکل کجاست، و انگشت اشاره اتون فقط بسمت همسر نیست .خودتون هم مقصر میدونین.

همین خودش اولین قدمیست که برداشتین.

شنیدین که میگن خراب کردن راحته و ساختن سخت!
خب تو حل مشکلات هم همینطور، ایجاد مشکل راحته و به یک چشم بهم زدن، میشه هزاران مشکل و با ناآگاهی به عمد و غیر عمد برای خودمون ایجاد کنیم.اما همینکه عزم کنیم که حلشون کنیم، اونجا دیگه نباید انتظار زمان کوتاه چشم برهم زدن و داشته باشیم. حل کردن مشکل تایم مورد نظر خودشو نیاز داره! که طبیعتا خیلی خیلی طولانی تر خواهد بود.

پس قدم دوم هم بردارین و در حل مشکلتون صبوری و پیشه کنید.

ببینین، الان همسرتون، هم امتحان و رد شدن و غررشون جریحه دار شده، اینکه شغلشون و از دست دادن و مسولیتهایی که برعهده ایشون بوده و الان شما دارین انجام میدین، و اینها همه باعث شده که غرور ایشون بعنوان یک مرد روز به روز کم و کم تر بشه.، باعث میشه اعتماد بنفسشون هم رفته رفته از دست بدن و احساس کنن دیگه تو زندگی شما بعنوان یک تکیه گاه محکم و استوار نقش ندارن


برای همین باید شما بعنوان همسر قبل از اینکه مشکل بزرگتری برای زندگیتون پیش بیاد، این نقش و حس و بهشون برگردونین.مرد ها به این حس نیاز دارن.

بفهمند که تکیه گاه همسرشون هستن.
همسرشون به مدیریتشون در این زمینه ها اعتماد کامل داره و خیالش راحته.
حس مسولیت پذیری.
بعبارتی همون حس مرد یک خانه بودن!

این حس ها کم کم داره از همسر گرفته میشه، باید هم کم کم بهشون برگرده.

اگه حس کنند خدایی نکرده شما فکر نمیکنین که شوهرتون تکیه گاه تون هستن، و شما احساس میکنین که به شوهرتون نیازی ندارین، اگه این احساس ها بهشون منتقل بشه ممکنه دنبال ایجاد این حس در جای دیگری که مناسب زندگی متاهلیتون هم نیست بگردن و خدایی نکرده مشکلات بیشتری پیش بیاید.

پس اول سعی کنین رفته رفته این حس و برگردونین، نمیخواد از یک قسط کامل شروع کنین، میتونین مثلا بخشی از یک قسط و جور کنین و در وهله اول، مقدار کمی و ازشون درخواست کنین، مثلا یکبار که در آرامش نشستین و باهم صحبت میکنین، یهو انگار که تازه یادتون اومده بگین راستی قسط این ماه همش جور نیست، اینقدرش مونده، پولها و بهشون بدین و بهانه ای بیارین و بگین مثلا فلانجا کار دارم شما پرداخت کنین.اینطوری متوجه میشن بدون کمک هرچند اندک ایشون شما به تتهایی قادر به پرداخت قسط نبودین.

میتونین دفعات بعد، البته به فاصله زمانی های منطقی، مقدار پول کسری و بیشتر کنین وازشون درخواست کنین.تا رفته رفته مسولیتشون برگرده.

میشه درمورد سایر هزینه های خانه هم همینکار و انجام داد. البته به حقوق همسر هم باید نیم نگاهی کرد، اگه حقوقشون کمه، بهمون نسبت برای خانه خرج کنین، صرفه جویی داشته باشین.

درمورد اینکه دوست ندارین کمک از خانواده اتون بیشتر از این گرفته بشود. ببنین میتونین از حرف همسر استفاده کنین، اینطوری با یک تیر به دو هدف میرسین. مثلا بگویید :

عزیزم من خیلی خوشحالم که همسر مسولیت پذیر و مستقلی چون شما دارم، خصوصا از همون اول که به من گفتی دوست نداری از کمک خانواده ها استفاده کنی و دوست داری روی پای خودت واستی، خیلی خوشحال شدم که همونی همسرم شده که همیشه آرزوشو داشتم.

من هم همیشه میخواستم، روی مای خووم بایستم، به کمک خانواده ها هم اکتفا نکنم، این عالیه که شما هم مثله مک فکر میکنین! راست میگین من اشتباه کردم همچین درخواستی کردم که ازت خواستم از خانواده ات کمک بگیری، راست میگی خانواده هامون که گناهی نکردن، پس بهتره از اونا کمک نگیریم، خودمون پله پله سعی کنیم زندگیمون و سرو سامان بدهیم.

متاسفانه مشکلات زندگی باعث شد من این هدف بزرگم و یعنی مستقل بودن از خانواده ها و روی پای خود ایستادن و فراموش کرده بودم ازت ممنونم که یادآوریش کردی، بعدشم برو بغلش کن و بهشون بگو این اطمینان و اعتماد و داری که ایشون با مدیریت درستشون میتونن این بحران و به بهترین شکل ممکن حل کنند.


خانواده ها هرچقدر هم.پولدار باشن بازم وظیفه ای در قبال زندگیتون ندارن و از هرطرفی هم کمک بگیرین ، ناخودآگاه باعث دخالت و به تبع آن باعث کدورت در زندگیتون میشود، پس بهتره به مشکلات قبلیتون مشکل جدیدی اضافه نکنین.

بهتره قرض گرفته نشه ، اگه هم میخواین قرض بگیرین اول راه وام گرفتن و پیش بگیرین بعد اگه نمیشه خب از یکی دوستتانشان قرض بگیرن که باعث بشه مسولیت و در قبالش حس کنن و بفکر برگشت آن پول هم باشند.

بهتر هم هست قرض در حدی باشه که بدونین بدون بلند پروازی قادر به پس دادنش هستین.


****
اتفاقا الان داشتیم سر دیگ نذری دعا میخوندیم یاد همدردی کردم اومدم اینجا ببینم چه خبره، براتون دعا میکنم ان شالله زودتر مشکلات شماهم حل بشه.
موفق باشین

دوست خوبم شما اگه 10 ماهه زندگي ميكنيد من 10 سال درگير همچين مشكلي هستم دوستاني كه اينجا شما رو شماتت ميكنند چون خودشون توي گود نيستند نمي دونند اگه آدمي مسئوليت پذير نباشه بخدا نمي شه عوضش كرد من از اين 10 سال 2 سال سركار نرفتم به بدبختي و مصيبت افتاديم من توي يك شركت خصوصي كار مي كنم كه همين الان 2 ماهه حقوق نگرفتم پس خداتون رو شكر كنيد كار خوب داريد. در مورد همسرتون هنوز زوده شايد بشه جلوش رو گرفت ولي اگه ذاتا آدم تنبلي باشه نمي شه كه نمي شه فقط بايد سوخت وساخت ................
حواستون باشه تا زماني كه جايي مشغول كار نشده و چندسالي از كاركردنش نگذشته به هيچ عنوان بچه دار نشيد اونوقت زندگي خيلي سخت تر مي شه .
حتي بنظرم بايد خودتون رو ضعيفتر از واقعيتتون نشون بديد چون اينجور آدمها اگه احساس كنن تو قوي هستي خودشو پشت تو قايم مي كنه و تو مي شي مرد خونه و اگه يك روز وظايفي كه مربوط به اونه تو انجام ندي بايد جوابگو هم باشي !