با ابراز پشیمانی شوهرم از آزارهایش چگونه تصمیم بگیرم؟

سلام، من 34 ساله هستم و الان 10 سال هست که ازدواج کردم. از همون ماه دوم دعواهای ما شروع شد. و همیشه با کوچکترین دعوا شوهرم پای پدر و مادر من رو وسط می کشید و اونها هم با فکر اینکه گوشتمون زیر دندونشه! ازش حمایت کردن. من روی خانواده ام و اینکه اونها از ناراحتی و اوضاع نابسامان من خبر دار نشن خیلی واسم مهم بود. شوهرم بدبین هست و همیشه به عناوین مختلف همه چیز زندگیم رو چک می کنه، گوشیم، ای میلم و .... . همیشه هم بستری واسم فراهم می کنه که ببینه به خطا میرم یا نه و بعدش که همه چیز تموم میشه عذرخواهی می کنه و خلاص. از کاراش از توهین هاش خسته شدم رفته رفته علاقه ام بهش کمرنگ و کمرنگ تر شد. 5سال اول رو به خاطر نفهمیدن و اذیت نشدن خانواده ام و 5 سال دوم رو به خاطر پسرم ادامه دادم. الان حس می کنم واسه خودم زندگی نکردم.هیچ لذتی از زناشویی نبردم. و البته چند ساله که لذتی که باید یه زن واسه همسرش فراهم کنه رو هم نمی تونم درست انجام بدم. انجام وظیفه کردم ولی الان دیگه اون رو هم نمی تونم و نمی خوام. هیچ حسی نسبت بهش ندارم. حتی چند ماه پیش ازش خیانت دیدم ولی اصلا واسم مهم نبود. فقط به خاطر تهمتها و بدبینیهایی که توی این سال ها بهم داشت پیگیری کردم و فقط بهش گفتم که فهمیدم، همین.الان پیش مشاور میرم و وقتی مسئله رو به توصیه مشاور باهاش در میون گذاشتم فقط داره گریه می کنه و میگه قبو دارم فقط آزارت دادم تو حق داری هرچی بگی همون رو می کنم ولیاگه رفتی نابود میشم خودم رو می کشم یا تا آخر عمر تارک دنیا می شم. نگران پسرم هستم . فکر می کردم میشه جدا شد ولی وظایف پدر مادری رو درست انجام داد ولی با این روشی که همسرو پیش گرفته!!! از طرفی دیگه هر کاری بکنه دوستش نخواهم داشت. نمی دونم بمونم و باز نقش بازی کنم یا برم به خودم و اینکه هنوز جوونم و حق داشتن یه زندگی خوب و عاشقانه رو دارم فکر کنم

سلام

به تالار همدردی خوش آمدی :72:

مشخص هست خانم فهمیده و اهل خانواده ای هستی که راه مشاوره را در پیش گرفته ای . در این تالار هم ما تا آنجا که بضاعت داریم به شما کمک خواهیم کرد .

عزیزم می دانم خسته ای ، خسته از بار همه توهینهایی که بهت شده از فشار همه بدبینی هایی که در حقت شده و ...... اما 10 سال صبوری کردی و این یعنی اینکه زن توانمندی هستی و سازنده هم هستی.

اینکه همسرت اقرار می کند که تو را اذیت کرده و اقرار دارد بد عمل کرده نقطه خوبی هست و نشان دهنده این است که تو خوب مدارا داشته ای و بهتره از آن نهایت بهره برداری را بکنی .

چگونه ؟
به این گونه که از او بخواهی نزد مشاور بیاید ، بخواهی که مشاوره را جدی بگیرد و به راهکارها عمل کند .

به او بگو که فرصتی می دهم تا فلان بازه زمانی و حدااقل 1 سال را اعلام کن و تغییر رویه را بخواه . از طرف دیگر خود شما هم روی لایه های احساسی ات نسبت به همسرت کار کن به کمک همان مشاوره حضوری و سعی کن نسبت به همسرت عشق پیدا کنی و برای اینکار لازم هست چشمت را به روی گذشته ببندی و از نو آغاز کنی . برو به سمتی که بدون نقش بازی کردن عشق بورزی و از این فرصت در این جهت استفاده کنی و به همسرت هم کمک کنی تا خود را تغییر دهد


موفقیتت را آرزو دارم

از همراهی و لطف شما سپاسگزارم. ولی می ترسم از زمانی که این بی تفاوتی به نفرت تبدیل بشه. مگه نه اینکه ذات آدم ها عوض نمی شه؟! از کجا معلوم که این حرفا از روی ترس از دست دادن یه عادت 10 ساله نیست؟ مگه نه اینکه علاقه ای که رفت دیگه خیلی سخت بر میگرده؟ لایه های احساس از کجا در میاد؟ مگه آدم چند سال می خواد زندگی کنه؟ چقدر جوونه؟ یعنی شانس یه زندگی با شور و عشق رو باید نادیده بگیرم اصلا این شانس رو دارم؟؟ نه من لذت زن بودن واسه مردم رو چشیدم نه اون زن داره به معنای واقعی . می ترسم از 10 سال دیگه که به پسرم بگم به خاطر تو موندم و بهم بگه اشتباه کردی! اگه درست نشد اگه علاقه بر نگشت این یعنی من خودم رو به پسرم ترجیح دادم؟؟ یعنی باید در مقابل اینکه زندگی شوهرم بعد از من چی میشه احساس عذاب وجدان داشته باشم؟ یا حق دارم به خودم فکر کنم؟ اینا درد منه که هر کس یه چیزی میگه

سلام:72:

میدونم که اعتماد کردن دوباره به کسیکه یکبار از اعتمادت سوء استفاده کرده خیلی سخته ولی به این فکر کن که اگر از همسرت جدا بشی چی بدست میاری؟

فکر میکنی اینطوری خوشبختتری؟ اگر از همسرت جدا بشی چه کسی میتونه تضمین کنه که یه نفر بهتر میاد تو مسیر زندگیت ؟

چرا از نو شروع نمیکنی؟ همینقدر که همسرت از اشتباه خودش ابراز پشیمونی میکنه و دوست نداره که از دستت بده میتونه بهونه خوبی برای یه شروع دوباره باشه..

الان یکم خسته شدی و انگیزت رو از دست دادی ازهمسزت بخواه کمکت کنه تا دوباره برگردید به روزهای خوب گذشته ...بهم کمک کنید ناسلامتی شریک زندگی هم

هستید..:72:

آره رها. آدمها می تونن تغییر کنند اگر خودشون بخوان و یک تلنگر جدی بخورند. ضمن این که گذر عمر و تجربه و ... هم آدمها را عوض می کنه.
البته به قول شما ذات آدمها عوض نمی شه، ولی خیلی از رفتارها تغییر می کنه.

رفتن همسرت به سمت خیانت هم نشانه ای از نیازش به یک تحول در زندگی یکنواخت و بی روحی که خودت بهش اشاره کردی داره. هر دوتون همدیگه رو فراموش کردید. نعمت داشتن همدیگه را عادی تلقی می کنید.

به خاطر پسرت نمون. به خاطر خودت بمون.
جدا شدن و زندگی دوباره ساختن به همین راحتی که می گی نیست. ساختن زندگیت خیلی آسونتر از راه دوم هست.
یک خانم 34 ساله با یک فرزند و سابقه ده سال زندگی، فکر می کنی به همین راحتی می تونه یک همسر مناسب و دلخواه پیدا کنه؟ فکر می کنی نفر بعدی را مخصوص شما و طبق خواسته ها و استانداردهای شما ساختن؟ اون آدم هم مشکلاتی داره و کوتاهیهایی + مشکلات تجربه ده سال زندگی شما و زندگی احتمالی ایشون.

قسمتی که بعد از + نوشتم واقعا مهمه. به جای سختی اون، یک بار دیگه تصمیم بگیر و هیجان و عشق و گرما را به زندگیتون برگردون. مخصوصا حالا که همسرت هم آمادگیش را داره.

چه شباهت فوق العاده ای داره شرایطت با من.
افکارم شبیه به شماست.
حال شما رو میفهمم.
اینکه اولش عاشق بودم،مورد سو استفاده قرار گرفتم، خسته ام کرد،دلزده شدم، و حالا دارم نقش بازی یمکنم و از زندگی لذتی نمیبرم.
فکر میکنم یه شانس دوباره به خودم بدم؟شانسی وجود خواهد داشت؟
دوباره ساختن و اعتماد مجدد؟
اگه سو استفاده کرد چی؟

من هم مثل نمیدونم چی درسته چی غلط؟
فقط یک چیز رو میدونم
زندگی عاشقانه میخواستم و مرد من عشق رو کشت.
حالا پشیمونه و برگشتن و فرصت دادن برای من سخته.

راهکاری الان به ذهنم نمیاد که بگم اما تاپیک شما رو دنیال میکنم.
جوابهایی که دوستان به شما میدن به درد منم میخوره.
منم جداگانه دارم تاپیکم رو جلو میبرم اگه راه حلی دوستان گفتن میام و به شما پیشنهاد میدم.
شاد و پیروز باشین

سلام رها خانم
من به عنوان یک مرد متاهل باهاتون هم دردی می کنم و امیدوارم تو ادامه راه موفق باشید
به نظرم شما ده سال صبر کردید یک فرصت دیگه به همسرتون بدید:203:
می ترسم تاپیکتون منتقل بشه ولی اگه بگید خیانتش در چه حد بوده (به شرطی که تاپیک به انحراف نره ) خوبه؟؟؟
فقط یک نکته : کلا آدمها بعضی وقتها عقلشون یک مطلبی رو قبول داره ولی دلشون نه
می خوان یک کاره درست را انجام بدن اما نمی تونند
اینجا خیلیها اومدن دوست دختر دوست پسر بودن خودشونم می دونستند غلطه اما نمی تونستند دل بکنند
اگه زندگی تون ارزشش رو داره به همسرتون کمک کنید
کمک به معنی بخشش اشتباهات آینده و یا فداکاری بیش از حد نیست:81:
کمک به معنی راهنمایی است
شاید همسرتون مثل یک معتاد است که می دونه اعتیادش غلطه نمی تونه ترک کنه (گفتم شاید)؟
اگه عقلا پشیمونه با این دید به مشکلتون نگاه کنید و بهش کمک کنید
اون سالها با این روش زندگی کرده و بزرگ شده
بهش فرصت بدید اما محدود
موفق باشید:323:

فرخ رو ی عزیز مزسی از همدردیت و متاسفم که تو هم همین شرایط رو داری. من می دونم که درصد خیلی زیادی از زوج ها این مشکل بی علاقگی و بی عشقی رو دارن ولی ترس از تغییر ترس از انجام کاری که سال ها بهش عادت کردن و مهم تر از همه ترس از قضاوت دیگران نمی ذاره حرکتی بکنند. چیزی که من باهاش درگیرم اینه که مثل همه مثل گذشته بترسم یا شهامت به خرج بدم و یه عمر حسرت اینکه اگه می رفتم شاید چنین و چنان رو یدک بکشم

- - - Updated - - -

جناب آونگ عزیز سپاس از شما، خیانت 2 مورد بوده که من متوجه شدم که یکیش پیشرفته بوده ولی من چون خیلی پیگیری نکردم نمی تونم دقیق پیش داوری کنم. ولی الان آرزو میکنم که موردی برای همسرم پیش بیاد شبیه معجزه عاشق شدن که بره دنبال زندگیش و من بدون عذاب وجدان از خودخواهی احتمالی برای فکر کردن به آرامش زندگی خودم ، با پسرم زندگی کنم

سلام رها خانم
مثل خیلی ار مراجعین دیگه این تالار شما هم باید مدتی به خودتون برسید
به آرامش برسید
وضعیت خودتون رو بازیابی کنید
البته می دونم که باوجود یک بچه کار سختیه ومدت زیادی از وقت شما به رسیدگی به اون می گذره
بعد از اصلاح وضعیت روحی خودتون
یکبار دیگه کل زندگی گذشته و شرایط احتمالی آینده رو بررسی کنید و به یک راه رو انتخاب کنید
جدایی ؟؟؟
ادامه؟؟؟
یک جدول می نویسید نکات منفی و مثبت هر دو راه رو برای خودتون یادداشت کنید
احتمال موفقیت در هرکدام را بررسی کنید
به هر راه نمره بدید
بعد بیایین اینجا از دوستان کمک بگیرید
برای بازیابی روحیه تون هم اینجا هستند کسانی که این مسیر رو رفتند و با تجربه ترند
با این خستگی و شرایط بد روحی بعید می دونم بتونید تصمیم مناسبی بگیرید
حالا که همسرتان اعلام پشیمانی می کند می توانید به او هم بگویید که مدتی را نیاز دارید که به خودتان برسید بعد برای اصلاح زندگی با روحیه مضاعف تلاش کنید
موفق باشید:323:

جناب آونگ عزیز
از راهنماییهاتون سپاسگزارم. تنهایی و آرامش چیزیه که الان بی نهایت بهش احتیاج دارم. در همین راستا هم به توصیه همسرم! 2 هفته پیش با جمعی از دوستام یه سفر 3 روزه رفتم اما متاسفانه موقع برگشت همه چیز تغییر کرد. همسرم چمدون رو زیر و رو کرد و در مورد تعداد و نوع و شکل لباس زیرهایی که برده بودم ( با عرض پوزش) بازخواستم کرد و کلی دعوا و .... و من باز مجبور شدم به خاطر کار نکرده از خودم دفاع کنم. البته توصیه شمارو درک می کنم و امیدوارم بتونم شرایطی رو فراهم کنم که به عنوان یه ماکت از طلاق یه مدت رو دور از هم زندگی کنیم! هرچند همسرم این روزها داره از اسلحه پسرم برای تحریک احساس من استفاده می کنه. به هر صورت سپاس از توجه و همراهی شما:72: