با زن ناسازگارم چه كنم ؟

با سلام
مردي 43 ساله ام و همسرم 30ساله 5 سال است ازدواج كرده ايم و يك بچه دو ساله داريم .هردو ليسانسيم و فقط من شاغلم همسرم تك دختر است و زيباست و من معمولي . زماني كه ازدواج كرديم خواستگاراني بهتر از من داشت.
هميشه با تحقير و توهين با من حرف ميزند . قدردان نيست و زحمات من به چشمش نمي آيد او كمي بدبين است از حرفهاي من برداشت خودش را دارد و به اندك بهانه اي شروع به فحش و بد وبيراه مي كند و اگر مثل خودش جواب دهم حمله مي كند و كتك مي زند اما گاهي هم بدون هيچ بحثي حمله مي كند و من مجبورم فقط دفاع كنم و كتك بخورم و گرنه داد مي زند كه دست بزن دارد. از او خواهش كرده ام جلو بچه به من فحش ندهد و مرا نزند. تا بچه خوب است او هم باهاش خوب است با اندك نق زدن بچه سرش داد مي كشد و كتكش مي زند . چند ماهي است دور از من مي خوابد و رابطه اي نداريم .
دلايلي كه دارد :
- مي گويد تو مرا درك نمي كني و توجه كافي به من نداري و خانواده ات را بر من ترجيح مي دهي
-اظهار پشيماني ازازدواج مي كند خود را مقايسه مي كند و احساس مي كند در ازدواج از بقيه كمتر شده است و گاهي مي گويد تو مرد ارزوهاي من نيستي باعث افتخارم نيستي و من كجا و تو كجا . حسرت زندگي ديگران را مي خورد و مرتب از شوهر ديگران صحبت مي كند كه از تو بهترن و اينكه سن تو بالاست
- مي گويد من از زندگي يكنواخت و چهارديواري خسته شده ام
- مي گويد تو هميشه خسته اي و تنبل و پشت گوش اندازي ( كار من از صبح زود تا غروب است )
- فشار مشكلات اعضاي خانواده اش هم روي دوش اوست
- مريض جسمي است كه همه عصبي است
و اما من :
- سعي كرده ام توجه بيشتري كنم در كارهاي خانه كمكش كنم و از تنبلي فاصله بگيرم و ارتباطم با خانواده ام را به حداقل رسانده ام
- تشويقش مي كنم به مسافرت برويم يا سرگرمي براي خودش درست كند
-بخاطر برخوردش متنفر شده ام و رغبت نزديك شدن به او را ندارم اگرچه اجازه هم نميده
-داروي اعصاب مصرف مي كند تاثيري نداشته
-هر دو افسرده شده ايم و درمانده و بچه اي كه سرنوشتي مشابه ما پيدا مي كند

سلام
میشه یکم بیشتر توضیح بدید؟
از اول همسرتون همین جوری بود؟ یا اتفاق خاصی افتاد و اینطوری شد؟ چرا بچه دار شدین؟! تا حالا اقدامی برای رفع مشکل انجام داده اید؟ مثلاً مشاور یا استفاده از بزرگترها
یعنی چی بدون هیچ بحثی حمله میکنه و کتک میزنه؟؟؟؟!!!! مریضی نداره؟

ازدواجشون با شما اجباری بوده ؟ کسی مجبور به این کار کرده ؟
اگه این اختلاف سن رو قبول نداشته پس چرا قبول کرده؟
اینا همش بهانه هست و من مطمئنم ایشون ار زنحوه ارتباطاتون با هم دیگه ناراضی هست که داری بهانه گیری میکنه و این مسائل رو پیش میکشه.
اهل گفتگو هست ؟

ممنون از پاسخهاي عزيزان موفرفري و خيال تو
خودم فكر مي كنم شرايط مالي مرا بهتر از اين كه بود تصور مي كرد كه بله گفت البته من صادق بودم . سال اول زندگي نسبتا خوبي داشتيم . هم حريمي وجود داشت و هم تحمل ها بالاتر بود . از سال دوم خوش خوش اختلافات ( عمدتا مربوط به اينكه چرا با خانوادت تماس گرفتي و چرا به من توجه نمي كني ) بالا گرفت . اما من همه اينها را مي گذاشتم به حساب تك دختر بودن و عصبي بودنش و سكوت مي كردم . اما با حاملگي و آمدن بچه به اوج رسيد چون كمابيش جواب مي دادم. در حال حاضر خيلي از دعواها سر بچه است كه من نبايد اظهار نظر كنم و يا اعتراض كنم كه بچه را كتك مي زند .
اما در خانواده اي بزرگ شده كه شوهر احترامي ندارد ( البته من كمتر زني مي شناسم كه واقعا احترام شوهرش را حفظ كند . نميدانم شايد اطرافيان من اينطوريند ) خودش آدمي عاطفي است و براي بچه و خانوادش حاضر نيست اقدامي براي طلاق كند مگر اينكه من پا پيش بذارم كه من هم اعتقادي به اين كار ندارم .
كتاباي زناشويي مطالعه مي كند اما مشاور را اعتقاد ندارد

درود

وقتی پست شما خوانده میشه یه نکته ای که توی چشمه کاملا اینکه شما سعی کردی همه تقصیر ها را بندازی گردن همسرت و فقط ایشون را مقصر نشان بدهید حتی اگر حرف شما ردست باشد البته یکطرفه به قاضی رفتید بازم شما بعنوان شوهر و مرد خانه نقش تعیین کننده داری در بهبود وضعیت و یا خرابتر کردن وضعیت حاضر زندگی مشترکتان.

شوربختانه شما بعنوان یه مرد اعتماد بنفس بالایی نداری و جایگاهت در این زندگی کاملا مشخص نیست شما مرد خانه هستید و باید ستون خانه باشید جایگاه خودت را کامل مشخص کن هیچ زنی از مرد ضعیف خوشش نمیاد وقتی یه زن داد میزنه فریاد میزنه این نشان میده چیزی توی زندگی وجود داره که اذیتش میکنه.اینکه نیاز داره به مردی که بتواند بهش تکیه کنه و کنارش باشه حامیش باشه و قوی باشه.قوی بودن در شخصیت وگرنه هیکل هرچقدرم بزرگ باشه ولی اعتماد بنفس نداشته باشه و یا شخصیت محکم و باثباتی نداشته باشه فایده ای نداره:81:

نقل قول:

---

كتاباي زناشويي مطالعه مي كند اما مشاور را اعتقاد ندارد

---

همسرت داره تلاششو میکنه تا این زندگی بهبود پیدا کنه هرچند موافق نیست با رفتن پیش مشاور شما برای استحکام زندگی مشترک چیکار کردی؟اینکه آمدی سایت همدردی خیلی خوبه ولی فکر کنم باید تلاش کنید هم شما و هم همسرتان تا این زندگی بهبود پیدا کنه.

یه کاری کنید امشب رفتید منزل بشینید کنار همسرتان یه کاغذ و خودکار بردارید و مشکلاتی که در زندگی دارید براساس اولویت بنویسید و راه حل هایی که به ذهنتان میرسه هم بنویسید.

اینجوری خیلی بهتر میتوانید نتیجه بگیرید از تایپیکی که زدید.دید وقتی از طرف شما و همسرتان دونفری باشه کمک میکنه افرادی که نظر میدن خیلی بهتر با مشکلات زندگی مشترکتان آشنا بشن

سلام آقا حامد

به نظر من همسرتون با صدای بلند مشکلاتشو با شما مطرح کرده ، چطور نمی شنوید .

احتمالا ایشون تو سن 30 سالگی تو اوج نیاز عاطفی و جنسی هستند که از سمت شما تامین نمی شه . به نظر من حتی اگر به قیمت کم شدن درآمدتون شده وقت بیشتری را به همسرتون اختصاص بدید ، نیازهاشو درک کنید و برای برآورده کردن نیازهاش تلاش کنید . پرخاشگری ایشون نتیجه سرکوب شدن نیازهای طبیعیش هست .

خواهش می کنم مدتی امتحان کنید ، از همین امروز شروع کنید ، یه کادوی ساده بخرید و شروع کنید به محبت کلامی و فیزیکی ، در مورد روابط زناشویی مطالعه کنید و با ابراز علاقه برای رابطه زناشویی پیش قدم بشید .

امیدوارم بتونید این مشکل را حل کنید و زندگی شاد و آرامی را تجربه کنید .
موفق باشید .

خوب خدا خیرتون بده. خودتون که مسایلتون رو نوشتین یعنی دلایل بدخلقیش رو که میدونید. رو همونا کار کنید.

این کتابهای مشاوره زناشویی، خیلی ایده آل گرا مسایل رو بررسی میکنن. مثالهایی میزنن از زندگی هایی که نمی دونم راسته یا خیالیه. مثلاً میگه یه زن و شوهری فلان مشکل رو داشتن بعد مثلاً آقاهه فلان کارو میکنه و خانمه رو غافل گیرمیکنه و مشکلشون حل میشه و......

همینا توقع طرف مقابل رو بالا میبره. شماهم که روحتون از این مسایل خبر نداره. و اونکارهایی که ایشون میخوان رو انجام نمیدین. واسه همین محکوم به بی توجهی میشین. بد نیست یه کتاب در مورد خانمها بخوانین.

تو همه کتابهایی که من و همسرم خوندیم کتاب "چراغ دل زنت را روشن کن" نوشته "لوییز هی" از همه بهتره. تو این کتاب یه راهکارهایی ارائه شده و همه اش هم عملی هست واسه اینکه واقعاً چراغ دل همسرت روشن بشه. شاید از نظر آقایون یه ذره مسخره و جنگولک بازی بیاد ولی به خاطر زندگیتون هم شده به خاطر آرامش بچتون هم شده انجامش بدین.

ما زنها با همین توجه های کوچیک زنده ایم. باور کنید. زنی که از شوهرش توجه دریافت کنه همه چیو تحمل میکنه.

دیگه از این واضح تر؟
موفق باشید :72:

باسلام وتشكر از دوستان محترم
توصيه خاله قزي را براي نوشتن مشكلات به كمك همسرم انجام ندادم . اما يك دعواي حسابي كرديم منهم عكس العمل تند تر از سابق انجام دادم كه برحسب اتفاق يكي دوتا از بستگان ايشون در جريان دعوا قرار گرفتند . اگرچه براي شنيدن داستان فقط از ايشان سوال كردند ولي همين باعث شده كمي كوتاه يبايد . همزمان من سعي كردم با توجه بيشتر ( توصيه موفرفري) و ناديده گرفتن برخي رفتارها به آرامش كمك كنم . مثلا:
-با كتك زدن بچه هيچ عكس العملي نشان نميدم .
-ايرادهاي بيجاي ايشان را به نرمي جواب مي دهم .
- او هم اجازه داده پس با هم رابطه داريم اما به دليل فشارهاي عصبي و تنفر ايجاد شده انچنان ميلي ندارم
- هنوز از افراد خانواده من گله مي كند و بد مي گويد و من حق را به او مي دهم
در نتيجه او بهتر شده است.

-تا ببينيم در آينده چه پيش آيد
-

- - - Updated - - -

با سلام مجدد
من يادم رفت از mehdi1392 نام ببرم كه انصافا توصيه هاي بسيار دقيق ومفيدي كرده بودن از ايشان و خاله قزي و موفرفري و ديگران دوستان كه جواب ميدن و متوليان سايت سپاسگزاري مي كنم

البته اینکه در برابر کتک خوردن فرزند خردسالت واکنشی نشان ندهی صحیح نیست بهتر است یاد بگیرید واکنش منطقی و آرام را در برابر کارهای غیر منطقی ایشون انجام دهید . نه اینکه انفعال محض داشته باشید. بالاخره آن طفل معصوم هم گناهی ندارد.
اما در مورد رابطه حالا که ایشون مایل هست پس سعی کنید که کاملا راضیشون کنید رابطه موفق خودش یکی از کلیدهای زندگی زناشویی موفق است

باسلام
ضمن تشكر از Aras و خيال تو و ساير دوستان
اهمانطور كه Aras عزيز هم گفته بيشتر دعواهاي ما سر برخورد ايشان با بچه بوده كه اختلافات ما را به اوج رسانده بود . از چند ماهگي سر بچه داد مي زند م حتي كتك مي زند . تا بچه ارام است او هم آرام است و بچه را نوازش مي كند اما اگر كمي بهانه گيري كند و يا نق بزند تحمل نمي كند . برخي از برخوردهاي همسرم با بچه :
داد مي زند :
- بنشين تلويزيون نگاه كن ندو
-تو منو كشتي تو مرا پير كردي
- چرا تو پوشكت كثيف كردي بچه هاي مثل تو مي روند دستشويي
- بخاطر تو نكبت پدرت راتحمل مي كنم
- مي گذارمت و تنها ميرم
- ميدمت دست آقاپليس چرا گره مي كني
- چرا رفتي سر كشو پدرسگ تنبل كثيف و.....
و شده تاروزي 3 بار بچه دو ساله شيرين زبان سيلي يا كتك مي خورد به جرم گريه و يا نق نق يا بازيگوشي و من فقط نگاه مي كنم چون اگر حتي با ملايمت در شرايط آرامش بگويم كار خوبي نيست باخته ام و مي گويد در تربيت بچه دخالت نكن . البته يك بار با هم پيش روانشناس كودك هم رفته ايم و او هم باهاش صحبت كرده اما تاثيري نداشته است.
گاهي اوقات با خود فكر مي كنم چرا خداوند مي فرمايد از جنس خودتان آفريديم تا در كنار هم آرامش پيدا كنيد پس چرا بسياري از زوجها آرامش ندارند.
آيا مربوط به شرايط خاصي اشت؟ آيا در شرايط مرد سالاري جواب مي دهد ؟ آيا همه مردان بي عرضه شده اند ؟ آيا زنان از زن بودن خود فرار مي كنند و مي خواهند مرد باشند؟