با مادرم که خواستگارم را رد می کند چه کنم؟

سلام به همه دوسنان: مدت 3 سال و چند ماه است که با کسی که قصد دارم همسر آینده ام باشد در ارتباط هستم. من 26 ساله و ایشون( ایمان) 29 ساله هستند و هر دو در مقطع کارشناسی ارشد یکی از بهترین دانشگاه های دولتی درس خوانده ایم و ایمان اکنون مشغول خدمت سربازی است که تا یک سال دیگر به اتمام می رسد و من هم به دنبال کار. از ابتدای آشنایی تا کنون چندین بار من و ایمان از مادرم درخواست کردیم تا با پدر من در زمینه خواستگاری صحبت کنند اما در سال اول آشناییی مان نداشتن کار و نرفتن به سربازی و تمام نشدن درس را دلیل عدم اجازه ایشان برای خواستگاری مطرح کردند. در سال های بعد هم که درس ایمان تمام شد و مشغول سربازی بود باز هم نداشتن کار مانع رضایت مادرم بود و تاکنون چندین بار تلاش کرده ایم برای جلب موافقت ایشان اما فایده ای نداشته. تدرم ایمان را دوست دارد و به شخصه با ایشان مشکلی ندارد و تنها دلیل مادرم همان نداشان کار است. لازم به ذکر است که خانواده ایمان از ارتباط ما از همان ابتدا مطلع بودند و در خانواده ما هم همه به جز پدرم می دانستند. دوسنتان آیا راه حلی برای جلب رضایت مادرم سراغ دارید تا نامزدی ای داشته باشیم تا چند ماه آینده که ایمان خدمتش را به پایان می رساند و بعد الباقی قضایا؟ هردو بیسیار خسته و دلتنگ هستیم از تحمل دوری و سه سال انتظار.

خوب حتما دلیلی داره که مادرتون مخالفن . نداشتن کار هم یک مشکله . شاید حق داشته باشن به این فکر کردین ؟

آنیسای عزیز با همت و استعدادی که من در ایمان سراغ دارم مطمئن هستم که با اتمام سربازی سر کار مناسبی خواد رفت ضمن اینکه مادرم تنها مشکل را همین می داند.

متاسفانه مشکل دخترای ما همینه!ببینید من نمیگیم آقا ایمان بی عرضس یا پشتکار نداره اصلا. من میگم هیچی جای خودش نیست.مطمئن باشید پسری که تازه در ابتدای راه اشتغال قرار داره هنوز زوده برای ازدواج چون اشتغال الان خیلی سخت شده خیلی. مادر شما داره منطقی فکر میکنه پسری که هنوز سرکار نرفته و تازه قراره خدمتش که تموم شه بعد بره سرکار اونم تو این شرایط رکود.فکرشو بکن چند سال باید کار کنه که خونه بخره و اصلا نه بتونه 30 میلیون جمع کنه که ساده ترین عروسی رو برات بگیره.خلاصه ایشون در ابتدای راه.به حرف مادر گوش بده.بهترین دانشکاه درس خوندن و غیره دلیلی بر موفقیت شغلی در حال حاضر نیست

چرا به جای راه حل دادن اینطوری برخورد میکنید؟!!!! خب این خانم این آقا رو دوست دارن و از همه ی ماها بهتر میشناستشون. مطمئن باشید آدم زرنگ سریع میتونه کار پیدا کنه. مگه اول زندگی کی امکانات کامل داره؟! مهم عشق و علاقه دو طرف و همینطور شناخت کاملی هست که این خانم داره و همچنین همت و تلاش خواستگارشون.. حتی میگن پدرشون هم راضیه!!خونه رو با همت و تلاش میشه خرید.. ماشین رو میشه خرید!!
این خانم هم حتما میدونن که اول زندگی سخت میشه براشون و آگاهن از این مسائل.
عزیزم من هم همسرم از صفر شروع کرده و خدارو شکر آدم کاری هستش و مطمئنم تو زندگی پیشرفت میکنه.. میدونی بنظرم باید یجوری نشون بدی که خواستگارت جدیه و برای زندگیش تلاش میکنه. مامانت میترسه سر این مسائل اما شما و خواستگارتون باید با حرف زدن باهاش یا هر چیز دیگه ای مطمئنش کنی که اون مرد کار هست.
منتظر باشید کسایی که با تجربه ترن بیان راهنماییتون کنند.

ممنون از همه دوستانی که لطف می کنند و سعی می کنند به نحوی با من و ایمان همفکری کنند. دلیل درخواست برای همفکری نه پشیمان کردن من و نه چیز دیگری بوده و نکته ای که من و ایمان بر سرش بسیار مصمم هستیم همین ازدواج هست - بنابراین از دوستای همفکر خودم تقاضا می کنم در راستای آگاه سازی من و ایمان از مشکلات مادی آینده و شروع زندگی با سختی همفکری ندهند چرا که ما با دانستن این مسائل قدن در این راه گذاشتیم و حالا آنچه که ما از شما همدری های عزیزمان میخواهیم بیان نظراتشون و ارائه راه حل و هم فکری راجع به چگونگی جلب رضایت مادرم است. باز هم از همگی سپاسگزارم

والا من خودم و خیلیا تو بهترین دانشگاها ارشد خوندیم الان همه یا بیکارن یا با حداقل حقوق سر کارن بخور نمیر! کسی هم جرات نمیکنه بره سمت ازدواج با این هزینه ها!!
به نظرم مادرتون داره عاقلانه رفتار میکنه!
هیچ مادری بده بچشو نمیخواد!

دوستانی که می گن کار نیست کار نیست.کار پیدا کردن به مدرک تحصیلی نیست.به مهارت و جراته.
گرچه مدرک مهمه اما دلیل نمیشه چون شما ارشد داشتین و کار ندارین پس دیگه همه ندارن و نمی تونن داشته باشن.
من خودم کاردانی ام و تو همین مدرک افراد زیادیو می شناسم که کارای خوبی دارن.
اما گلنای عزیز.چه نیازیه که اول زندگی 30 میلیون از سرمایه ی همسرتون خرج عروسی بشه ؟
شما هم این چیزارو آسون بگیرین برین سر خونه زندگی تون.به خدا ارزش نداره به خاطر یه شب عروسی بیخیال خود ازدواج بشین.
این فرهنگ غلط ما ایرانی ها است که اصل رو ول کردیم چسبیدیم به فرع.
عروسی یه سنت هست که اهداف خودشو از قدیم داشت و دنبال می کرد و هرچی بود به نفع ازدواج یک زوج بود اما به بی راهه رفت.الان واسه مجلس عروسی، یه ازدواج رو کنسل می کنن.
این دیگه چه فرهنگیه ؟
گلنا خانوم می تونین به مادرتون بگین که با طرف مقابلتون می رین مشاوره.و یک مشاور بهتر از هر فامیل و پدر مادری می تونه تشخیص بده طرف مقابل واسه ازدواج مناسبه یا نه.
و اگه مناسب نبود که کنسل می کنین.اگه مناسب بود هم تشخیص مشاور هست و این بی دلیل نیست.

کی از مادرتون اجازه ی خواستگاری خواسته؟ خود شما یا خانواده ی پسر؟ فکر میکنم این وظیفه ی شما دو نفر نیست که مادرتون رو راضی کنین. بذارین همه چیز رسمی و از طرف خانواده ی پسر باشه. مادرشون تماس بگیرن و خیلی رسمی و محترمانه تقاضاشونو بگن

در همون شش ماه اول آشنایی پیش یک مشاور رفتیم و بعد از صحبت و انجان تست های ازدواج به ما گفت که هر دو کاملا مناسب هم هستید و حتی پیشنهاد داد اگر نیازی به صحبت با مادرم شد و ایشوم باز هم نپذیرفتند مادرم را پیششون ببرم و یا تلفنی صحبت کنند که البته چون من در تهران مشغول به تحصیل شدم و از شهرم دور شدم دیگر با آن مشاور تماسی نگرفتم. در مورد سوال سارای عزیز هم باید بگم که خانواده ایمان چندین بار خواستند که طی تماس تلفنی اجازه حضور در منزل ما را بگیرد که مادرم اجازه تماس گرفتن را هم نمی دهند هرچند خودم هم چندان صحیح نمی دانم که آن ها تماس بگیرند و مادرم جواب رد بدهد طبیعتا احساس خوشایندی به خانواده طرف مقابل دست نخواهد داد ضمن اینکه برخورنده هم هست اما در کل این اجازه هم داده نشده از طرف مادرم و همه چیز به پس پاز یدا شدن کار از طرف ایمان موکول شده!