تغییر رشته در مقطع کارشناسی ارشد : لطفا همه دوستان نظر بدهند ممنون میشوم

سلام دوستان
خیلی از دوستان قدیمی من میشناسند
من 30 سالم ترم اخر فوق هستم رشته مهندسی خوندم و کار میکنم
یک چند وقتی به دلیل اتفاقاتی که برام افتاد و مطالعاتی که داشتم و همچنین مراجعات زیادی که به روانشناسهای مختلف داشتم به این رشته علاقه مند شدم
الان فقط پایان نامه ام مونده....
میدونید من چندین سال به هم ریختگی های روحی زیادی تحمل کردم
خودم احساس میکنم درصد هوشی نسبتا خوبی دارم همیشه دانشجوی موفقی بودم و قدرت تحلیل و ریاضی خوبی هم دارم
احساس میکنم سالها عمر خودم با ریاضیات سخت حرام کردم و سر کوچکترین مشکلات رفتاری و استرس و.... گیر کردم در حالی که اگر ابتدا اشنایی بیشتری از روحیات خودم و ... داشتم حتما پیشرفتهای بهتری هم میکردم..............
تنها چیزی که این روزها برام انگیزه ایجتد میکنه رفتن به سمینارها و کلاس هایی که به روان شناسی مربوط هست
دلم میخواهد مسیر کاری و درسی ام اهسته اهسته عوض کنم
دلم میخواهد شناختم نسبت به انسانهاو نسبت به خودم بیشتر بشه
به خاطر مشکلات و فشارهای شدید روحی و... که سالها درگیرش بودم و الان شکر خدا کمی بهتر شدم دلم میخواهد این راه خودم ادامه بدهم و بتونم به دیگران کمک کنم
منتها نمیدونم این افکار درست هستند یا نه؟
تو این سن دیر نیست؟
من توانایی اش دارم؟
دوست دارم نظرات دوستان بدونم

سلام پونه جان
تصمیمت خیلی خوبه و جای تحسین هم داره

اگه علاقه مند هستی میتونی تو رشته مورد علاقت درس بخونی و موفق هم میشی
منم پارسال یکی از رشته های روانشناسی رو منابعشو خریدم وقتی میخوندم اصلا به فکر کنکور نبودم انقدر جالب بود که برا خودم میخوندم با میل
اطلاعاتمم خیلی بالا رفت ولی دیگه برگشتم به رشته خودم به دلایلی .

سنت اصلا دیر نیست حتما ادامه بده
با ادامه تحصیل ذهنت جوان میمونه به روز میشی و شاداب تر .
موفق باشی :72:

ممنونم فرشته اردیبهشت عزیز
هنوز خیلی دو دلم
انگار به همفکری و نظرات بیشتری نیاز دارم
اگر کسی تو انجمن هست که روان شناسی خوانده باشه یا مثل من تغییر رشته داده باشه هم ممنون میشوم نظرش اینجا اعلام کنه

با سلام و درود خدمت شما دوست عزیز

اول حرفم میخوام بهتون بگم که سن شما به هیچ وجه دیر نیست برای تغییر رشته و اینکه مسیر زندگیتون رو تغییر بدید اگه تصمیمی واقعا" گرفتید برید به سمتش مطمئن باشید پشیمون نمیشید

ولی مسئله ای میمونه که باید بهش توجه کنید و اونم اینکه که آیا واقعا" این تصمیم به تغییر رشته و عوض کردن کلیه مسیر زندگیتون واقعا" چیز خوبی هستش ؟ آیا واقعا" میخواید این کارو انجام بدید یا اینکه دچار یک جو زود گذر شدید و بعد از یک مدت فروکش خواهد کرد

ببنید دوست عزیز با توجه به اینکه شما رشته مهندسی خوندید و رشته های مهندسی که گفتید یه جورایی بعد از مدتی ادم رو بی حوصله میکنن البته برای همه افراد این اتفاق نمیوفته ولی کم نیستن و نبودن افرادی که بعد از مدتی خسته شدند ولی رشته ی روانشناسی به دلیل جذابیت های زیادی که به صورت ناخداگاه داره خیلی راحت میتونه ادم رو به سمت خودش بکشه

رشته روانشناسی بسیار به افکار ما ادم ها نزدیک هستش ما انسان هایی هستیم که خیلی دوس دارید که از روان اطرافیان اگاه بشیم دوس داریم بیشتر و بهتر بشناسیمشون و این روحیه جون در رشته ای مثل روانشناسی میتونیم بهش برسیم خیلی راحت به سمتش میریم اصولا" به این معنی نیست که همه افراد توی این رشته موفق میشن بلکه بسیاری از افراد که بدون تحقیق به سمت این رشته میرن متاسفانه دچار مشکلات بسیار زیاد روحی خواهند شد

نمیخوام از چیزی بترسونمتون فقط میخوام کمی واقع بینانه و خودتون به رشتتون و رشته ای که الان فکر میکنید بهش علاقه دارید فکر کنید

حتما" و بازم تاکید میکنم حتما" ترم آخر مهندسیتون رو بخونید و سعی کنید تا اینجا که پیش اومدید تموم کنید جزو انسان هایی نشید که یه کارو تا دقیقه آخر انجام میدن و دقیقه آخر ولش میکنن هرچقد براتون سخته سعی کنید حتما" این ترم آخر رو هم تموم کنید

بعد از اینکه درستون به صورت کامل تموم شد اون موقع به تغییر رشته و اینا فکر کنید

اون موقع فکرتون بازتر میشه اون موقع دیگه فشار زیاد درست های رشتتون روی سرتون نیست که بخاطر فرار از اون ها بخواید به راه دیگه ای متوسل بشید و اون موقع دنبال راه جدیدی که رشته روانشناسی هستید با فکر باز و خیالی اسوده برید تمام جوانب امر رو بسنجید و بعد از اون با تصمیم قاطع یکی از دو مسیر رو در پیش بگیرید

امیدوارم عجولانه تصمیم نگرید

موفق و پیروز باشید

شما اگر فکر می کنید که صرفا با رفتن به رشته روانشناسی می تونید چیزی یاد بگیرید باید بگم که درست نیست! شما همین مهندسی که فوقش رو دارید می گیرید به جز اینکه یک سری فرمولها و محاسبات سخت که عملا بدون کاربرد هستن رو یاد بگیرید، چیز دیگه ای یاد گرفتین که الان به کارتون بیاد؟ پس چرا دوباره 6 سال هم برای دوره لیسانس و فوق لیسانس وقتتون رو بذارید و کل واحد دیگه ای که به رشته هم مرتبط نیست رو پاس بکنید؟ این همه منابع و کتب روانشناسی هست و تخصصی هم بحث کرده و آدم با خوندنش چیزی یاد می گیره، چرا به جای وقت تلف کردن توی کلاس اینها رو نمی خونید؟ پیشنهاد من برای کتب روانشناسی کتاب های "جوزف مورفی" و "کارن هورنای" هست.

با سلام
تصور می کنم فشار ترم آخر بی تاثیری در این ذهنیت شما نباشد.
به هر حال تصمیم صحیح اینست که به هر زحمتی شده است، این مقطع را با همین رشته تحصیلی به پایان برسانید.

آنچه که شما از روانشناسی می شناسید و دوست دارید، می توانید به دست آورید.
باید اول هدفتون را مشخص کنید.
1 - اگر دنبال بازار کار هستید یا دنبال مدرک این رشته باید اقدام خاصی بکنید.(پس از پایان این مقطع برنامه ریزی تحصیلی)
2 - ولی اگر صرفا علاقمند هستید و می خواهید به درد خودتون و دیگران بخورد باید اقدام خاص دیگری بکنید.(استفاده از منابع علمی بدون ورود به دانشگاه)

به هر حال قویا توصیه می کنم وسوسه اهمالکاری شما را اغفال نکند. و درس مقطع کارشناسی ارشد خود را به اتمام برسان.

بعد از اینکه این مقطع را تمام کردی می توانی با مراجعه به سایت ذیل از طریق دکتر جعفری در مورد رشته تحصیلی و شرایط آن به خصوص روانشناسی و مشاوره ، کمک بگیرید.

لینک: تخصصی ترین وب کنکور

سلام
اولا با دوستان موافقم بعد از این همه زحمت و زمانی که فقط پایان نامه مونده وقت مناسبی نیست که به تغییر رشته فکر کنی! دوما تغییر رشته توی هر مقطعی کار راحتی نیست. یکی از دوستانم برای تغییر از رشته ی علوم آزمایشگاهی به روانشناسی توی آزمون ارشد هشت ماه و روزی 10-12 ساعت درس خوند به اضافه ی کلاس کنکور و آخرش هم موفق نشد توی دانشگاه دولتی خوبی قبول بشه. این رو نگفتم که دلسردت کنم خواستم بگم کار راحتی نیست چون این رشته طرفدار زیاد داره و خروجی کارشناسیش هم کم نیست که برای ارشد، شانس فارغ التحصیلای رشته های دیگه توش بالا باشه.

سلام به همه دوستان و مدیر محترم همدردی
برسرک و سارا babe irani و مدیر محترم متشکرم که وقت گذاشتید و نظرتون برم نوشتید
در جواب دوستان باید بگم که:

ی مسئله ای میمونه که باید بهش توجه کنید و اونم اینکه که آیا واقعا" این تصمیم به تغییر رشته و عوض کردن کلیه مسیر زندگیتون واقعا" چیز خوبی هستش ؟ آیا واقعا" میخواید این کارو انجام بدید یا اینکه دچار یک جو زود گذر شدید و بعد از یک مدت فروکش خواهد کرد

خودم فکر میکنم عوض کردن مسیر زندگی ام اتفاق خیلی جالب و خوبی باشه ..... حدودا یک سالی هست که دارم به این موضوع فکر میکنم اما نمیدونم فروکش میکنه یا نه؟ و نمیی دونم چه جوری بفهمم که این احساس زودگذر هست یا نه؟

شته روانشناسی بسیار به افکار ما ادم ها نزدیک هستش ما انسان هایی هستیم که خیلی دوس دارید که از روان اطرافیان اگاه بشیم دوس داریم بیشتر و بهتر بشناسیمشون و این روحیه جون در رشته ای مثل روانشناسی میتونیم بهش برسیم خیلی راحت به سمتش میریم اصولا" به این معنی نیست که همه افراد توی این رشته موفق میشن بلکه بسیاری از افراد که بدون تحقیق به سمت این رشته میرن متاسفانه دچار مشکلات بسیار زیاد روحی خواهند شد


با این حرفتون دقیقا موافقم شناخت ادمها و روحیاتشون و همچنین شناخت خودم بهم حس جالب تری میده .... و قبول دارم اگر بدون تحقیق واردش بشوم ممکن دچار مشکلات روحی بشوم ترسم و سوالم همین جاست ؟؟؟ که چه کنم چه تحقیقی کنم که دچار مشکل نشوم؟؟؟؟


شما اگر فکر می کنید که صرفا با رفتن به رشته روانشناسی می تونید چیزی یاد بگیرید باید بگم که درست نیست! شما همین مهندسی که فوقش رو دارید می گیرید به جز اینکه یک سری فرمولها و محاسبات سخت که عملا بدون کاربرد هستن رو یاد بگیرید، چیز دیگه ای یاد گرفتین که الان به کارتون بیاد؟

کار من تقریبا مرتبط با درسی که خوندم هست اصلا پشیمان از خوندن این رشته نیستم یک زمانی عاشقش بودم تمام وقتم شبانه روز براش گذاشتم اما الان میبینم که کاش به جای این همه تلاش و وقت گذاشتن سر این کار خودم و اطرافیانم بهتر میشناختم و این همه دچار مشکل نمیشدم ...... خشکی کارم برام اذیت کننده شده و این در حالی که میبینم حس مثبتی که ادم از کمک به خودش یا فرد گرفتاری بهش بر میگرده خیلی قشنگ تر و شادتر


تصور می کنم فشار ترم آخر بی تاثیری در این ذهنیت شما نباشد.
به هر حال تصمیم صحیح اینست که به هر زحمتی شده است، این مقطع را با همین رشته تحصیلی به پایان برسانید.

بله درست فشار شدیدی روی من هست انگار دارم له میشوم البته درس هام تمام شده ان شائ الله
اما پایان نامه و استرس اش داره خفه ام میکنه اما اصلا قصد ندارم درسم نصفه رها کنم و تا این تمام نکنم وارد رشته و کار دیگه ای نمیشوم
من قصدم این بود که به خاطر علاقه ای که پیدا کردم خیلی ارام و اهسته از الان شروع کنم و در حد یکی دو درس ساده
روان شناسی شروع به خوندن ریز ریز کنم جوری که به کار و درس و پایان نامه ام هم برسم و خود این موضوع شاید انگیزه و روحیه ام بهتر کنه مثلا قصد داشتم یکی دو تا کلاس برای دو درس ساده اسم بنویسم یا خودم بخونم اما همون طور که گفتم ریز و اهسته


انچه که شما از روانشناسی می شناسید و دوست دارید، می توانید به دست آورید.
باید اول هدفتون را مشخص کنید.
1 - اگر دنبال بازار کار هستید یا دنبال مدرک این رشته باید اقدام خاصی بکنید.(پس از پایان این مقطع برنامه ریزی تحصیلی)

راستش هر دو هدفی که نوشتید برام در کنار هم مهم هست رشته خودم هم بازار کارش بد نیست و در امد میانگین بدی هم نداره اما این رشته استقلال کاری بهتری داره و ... در کل دوست دارم اهسته اهسته به این سمت بروم اما خیلی میترسم که سنم برای این تغییرات خیلی زیاد باشه

2 - ولی اگر صرفا علاقمند هستید و می خواهید به درد خودتون و دیگران بخورد باید اقدام خاص دیگری بکنید.(استفاده از منابع علمی بدون ورود به دانشگاه)

هم علاقه دارم و هم اینکه دوست دارم در کنارش کار هم بکنم


الان مدتی که کارگاه ها و کلاس های عمومی روانشناسی تو برخی موسسات شرکت میکنم ... یک حس خیلی شاد و خوبی بهم دست میده
شاید خیلی وارد جزییات نشوند و کلی حرف بزنن اما در کل برام یک مثل که پازل جالب شده روزهایی که میخواهم بروم کلاس از صبح شاد و سر و حال ترم .....

دوستان اگه در مورد پست اخرم نظر یا همفکری ای دارید خوشحال میشوم بگذارید منتظرم
خیلی به همفکری اتون واقعا نیاز دارم
ممنونم

جناب مدیر همدردی

ممنون از راهنمایی خوبتون.ممنون میشم کمی بیش تر توضیح بدید کسی که بخواد این رشته رو در مقطع ارشد ادامه بده

چقدر دانشگاهی که میره تاثیر داره در روند اینده کاری اون فرد؟؟

کسی که بخواد توی این زمینه ها پیشرفت کنه طوری که هم به درد خودش بخوره و هم بقیه و هم از نظر اکادمیک و مدارک هم چیزی کم نداشته باشه در حین این که ارشدشو بگیره باید از کجا شروع کنه و توانمندی هاشو نشون بده تا اسم و رسمی در بیاره ؟؟
با این فرض که طرف استعداد و فن بیان و.. این چیزا رو هم خیلی خوب داشته باشه..نه صرفا یه علاقه باشه...

سایر دوستان هم که میتونند کمک کنند ممنونم میشم نظر بدند..
.
.
.
خانم پونه خواستم بگم منم خیلی مثل شمام..اگه واقعا فکر می کنید توانمندی هم در این زمینه دارید بعد از این که فوقتون رو گرفتید...ادامه بدید توی این رشته علاقه و استعداد باعث میشه ادم توی هر کاری بهترین بشه...برای شروع هیچ وقت دیر نیست..شما از هر وفت شروع کنید خوبه...اما خب در کنار کاری که می کنید با برنامه ریزی این روندو ادامه بدید..من میگم اگه ته تهش مشاور نشید که انشالله بشید حداقل برای خودتون اطرافیانتون همسرتون خانوادتون دوستتون میتونید یه دوست خوب یه مادر خوب یه انسان فوق العاده بشید...که ادم دوست داشته باشه توی مشکلاتشون نظر شما رو بدونند.