برای سوار شدن در ماشین همکارغیر همجنس یاصحبت کاری محرمانه با رئیس، چطور عمل کنم بهتره؟

سلام به همه ی دوستای خوبم
مشکلم زیاد بزرگ نیست اما بخاطرش عذاب وجدان دارم و میخوام یه بار برای همیشه حلش کنم
عنوان بهتری به ذهنم نمیرسه اگه ایده بهتری دارین ممنون میشم پیشنهاد بدین تا عوضش کنم
دوستان من برخلاف اینکه آدم خیلی جدی ای نیستم و توی خانواده هم خیلی یاد نگرفتم، اما خوشبختانه طرز صحبت و رفتارم با دیگران میتونه به شدت محترمانه باشه طوری که تا الان از کسی بی احترامی ندیدم و بارها بعد از یک برخورد، شنیدم که از رفتار و شخصیتم تعریف میکنن. جدیدا به واسطه ی کارهای پاره وقتی که انجام میدم با افرادی با تحصیلات بالا یا وضع اقتصادی خیلی بالا در ارتباطم. یعنی اکثرا آدم های تازه به دوران رسیده و بی جنبه ای نیستند و شاید با هزاران مورد مثل من برخورد داشته باشند. اما من گاهی در برخوردای اجتماعیم با این افراد دچار مشکل میشم!
مثلا معمولا وقتی به من پیشنهاد میشه تا جایی من رو برسونن تشکر میکنم و قبول نمیکنم. اما چند وقت قبل یکی از این آقایون که برای کار با هم ملاقات داشتیم، به من گفتن که مسیرشون با من یکیه و من رو میرسونن. ایشون اصرار کرد و من حس کردم که بیشتر کش دادن این قضیه درست نیست و قبول کردم. موقع سوار شدن واقعا سر دوراهی موندم که صندلی جلو بشینم یا عقب! شاید این بحثا الان دیگه برای همه حل شده باشه خنده دار باشه! خود من هم با اینکه بارها توی این موقعیت بودم اما توی برخورد با این آقا نمیدونستم باید چیکار کنم. در نهایت رفتم جلو نشستم چون حس کردم شاید عقب نشستن برای ایشون بی احترامی باشه! اما بعد به شددددت عذاب وجدان گرفتم و الان بعد چند روز هنوز نگران اینم که نکنه با توجه به اینکه متاهل بودن، راجع به من تصور بدی پیدا کرده باشن!
یا مثلا برای کاری پیش یکی از استادای دانشگاه رفتم و با توجه به اینکه کار تا حدی محرمانه بود در اتاق ایشون رو بستم و نزدیک 45 دقیقه راجع به کار صحبت کردیم. اما دیدم خانوم های دیگه وقتی به اتاقشون میان در اتاق رو باز میذارن! در حالی که من اینکارو تا حدی بی احترامی به شخصیت ایشون میدونستم.
میدونم آخرین بار نیست که توی این موقعیت ها قرار میگیرم. پس خواهشا نظرتون رو درباره ی رفتاری که نشون دادم بهم بگین . دوست دارم بدونم اگه جای من بودید چیکار میکردین

سارا جان!
مشاوران اینجا بیشتر نگاه مذهبی دارند و چنین پرسشی معمولا اینطور پاسخ داده می شود که:

" از هر نوع اختلاط غیر لازم با نامحرم اجتناب کنید و در چنین شرایطی بیشترین حریم ممکن را حفظ کنید."


مشکلت هم آنقدرها کوچک نیست و برای من هم پیش آمده و گاه حتا مجبور شده ام شرایط را جوری تغییر دهم که کلا صورت مسئله پاک شود!! ... اما من فکر می کنم برای چنین دوراهی های عرفی- اخلاقی- شرعی، می بایست تمام متغیرهای دخیل را همزمان و با وزن درخور درنظر گرفت:

1- معیارهای شرعی و مذهبی و اخلاقی شما چه می گوید؟
2- عرف جامعه چه می گوید؟
3- معیار عرفی آن مکان خاص، چگونه است؟
4- سطح اعتماد شما به طرف مقابل چقدر است؟

قسمت اول که شخصی است. در مورد دوم، عرف غالب شهر های کوچک تر و با تقریب خوبی عرف شهر های بزرگتر، اغلب آمیخته با نگاه های مذهبی است. مثلا اگر آشنایی شما را ببیند در حالیکه در صندلی جلو یک ماشین غریبه نشسته اید، معمولا تفسیر غلطی خواهد کرد و چندان پذیرفته نیست.
در مورد قسمت سوم ، می بایست عرف آن مکان مخصوص و مراودات بین افراد را کمی پرس و جو کنید تا دستتان بیاید.
قسمت چهارم هم کم و بیش بسته به مدت زمان شناخت شما از طرف مقابل و تحلیل شخصیت او در موقعیت های گوناگون به دست می آید. پس مثلا بین استاد مسنی که بیشتر از چند سال است که او را می شناسید و کسی که یک هفته است می شناسید و تازه بااو قرار داد کاری بسته اید باید تفاوت قائل شد.

ناگفته نماند همانطور که گفتم وزن هر کدام از اینها با دیگری یکی نیست. مثلا برای شخص من معیار های اخلاقی خودم اولویت بیشتری از عرف جامعه دارند و در تصمیماتم کمتر اهمیت می دهم که دیگران ممکن است چطور در مورد من فکر کنند و یا در مورد چهارم، حلقه اعتمادم را معمولا بسته نگه می دارم و جز افرادی که حسن نیتشان بر من ثابت شده، کمتر افراد را به حلقه اعتمادم راه می دهم.

پایدار باشی:72:

چقدر خوبه که این چیزا برای شما هم مهمه .دقیقا مثل خود من.

منم توی چنین شرایطی قرار گرفتم بارها و همیشه سعی میکنم طبق اصولی که برا خودم تعریف کردم رفتار کنم و برام مهم نیست بقیه چه قضاوتی میکنند(البته با علم به این مضووع که تحقیق کردم و میدونم مثلا این رفتار مناسب تره ) شما هم که این چیزا رو بهتر از من میدونید

وقتی میدونید باز گذاشتن در مناسب تره و این طوری کسی فکر بدی راجب شما نمیکنه خب باید همین رفتار رو انجام بدید نه این که فکر کنید ایا اون طرف اینو روی بی احترامی میزاره !! اصلا مگه مهمه...اگه مهم خوشی بقیه برای شما مد نظر باشه میدونید چی میشه مثلا یه نفر که مثل شما این موضوع براش اهیمت داره از این رفتار شما خوشش هم میاد ولی یه نفر که دنیا رو با دید دیگه ای میبینه ممکنه بگه این چرا نمیدونم مثلا هنوز مثل عهد عتیق فکر میکنه و... (من نظر شخصی خودمو نمیگم تا خودتون قضاوت کنید و نگفتم چی درسته چی غلط)
پس شما وقتی میدونید با یه اقایی که این طوری بهتون تعارف زده و همکارتون هست اصلا فارغ از این که همسر داره یا نه اگه شما اصول و عقایدتون اینو میگه عقب نشستن درسته پس عقب بشینید و اصلا براتون مهم اون میخواد چه فکری بکنه..فوقش دفعه ی بعد تعارف نمیزنه دیگه !!!
ااگه جلو بشینید میگید کی ندیده باشه فکر بد بکنه !! چون این بر خلاف عقاید شماست..باز یه نفر که عقاید متفاوتی داره میگه نه چه اشکالی داره منو تا یه مسیر کوتاهی رسوند دیگه !!

پس شما اگه بخواید فکر کنید طرف مقابل چی فکر میکنه علاوه بر این اصلا ذهن و عقاید طرف رو نمیخونید این باعث میشه با هر فردی یه برخوردی داشته باشید و این خیلی بدتره
ولی اگه طبق اصول خودتون باشید ادم های درست فکر اولا راجب شما قضاوتی نمیکنند و اگه هم کسی خواست قضاوت کنه و فردی که اینو میشنوه عاقل باشه میگه بابا این اخلاقش هست که این طوره.

درود بانو sara65

کاری که فکر میکنید درسته را انجام بدهید.اصلا به این توجه نکن که وضع مالیشون یا تحصیلاتی که دارن از شما بالاتره اصلا و ابدا مهم نیست.من خودم مغازه دارم بارها شده مشاهده کردم چون مصالح ساختمانی میفروشیم افرادی که وضع مالی خوبی دارن یا افرادی که تحصیلات بالایی دارن یا افرادی که در فلان اداره مدیر هستند وقتی میان خرید میکنن از مغازه بادی در غبغب میندازن و فکر میکنن زیردستشونیم یا کارگرشون در صورتی که دقیقا مثل بقیه باهاشون رفتار میکنم ولی یکم بهتر.در صورتی که برای فردی معمولی و بیسواد حتی سطح پایین که بهم احترام میزاره و مودبانه برخورد میکنه من یکی ارزش و احترام بیشتری قائل هستم.

خواهشا اصلا به اینگونه موارد اهمیت نده و فکر نکن از خودت بالاتر هستند نه اصلا و ابدا هیچوقت خودت رو دست کم نگیر هیچوقت به هیچ عنوان:72:

ما توی فامیلمون پولدار تا دلت بخواد داریم با سوادم داریم و کارمند با رتبه بالای اداری ولی دلیلی نداره خودمون رو جلوی اونا دست کم بگیریم و برخلاف میل و خواستمون رفتار کنیم.

به هیچ عنوان به هیچ دلیلی دیگه اینکارو انجام نده اصلا و ابدا دلیلی نداره سوار ماشین یک غریبه بشید اصلا ربطی به شخصیت اون فرد نداره هر فردی که میخواد باشه تا وقتی مجبور نبودی اینکار را انجام ندهید.
میخوای به این طرز فکر من بگید امل متحجر یا هرچیز دیگه ای مهم نیست اصلا و ابدا هرجور دوست داری میتونی در مورد من و تفراتم نظر بدید.این دلیلی نمیشه که نظرمو بیان نکنم.اینو یاد بگیر برای خود اعتقادات و داشته هات ارزش قائل بشی تا دیگران جایگاه و حد و حدود خودشون رو بهتر بشناسن.

در اتاق رو همب از بزارید و نبندید درست نیست.البته میگم این به خود شما مربوطه و طرز فکری که داردی ولی خواهشا دیگه سوار ماشین اینجوری نشید.

سلام، توی حالت کلی که گفتین راستش من نمیدونم باید چکار کرد ولی چون مثالهایی که زدین همین شرایط رو من برام پیش اومده و رفتارهایی دیدم که ازشون پسندیدم. نظرم رو بر اساس اون مینویسم.

در مورد سوار ماشین شدن اگه زیاد ازشون شناخت نداشته باشی که بهترین کار اینه که یک بهونه مناسب و محترمانه بیاری و قبول نکنی. ولی اگه باهاشون زیاد کار کردی و میشناسیش میتونی قبول کنی ولی در صندلی عقب باید مینشستی. فقط میتونی بعد از سوار شدن یک معذرت خواهی ساده کنی که عقب نشستی! این برخورد برای من قبلا پیش اومده و به نظرم خیلی رفتار متین و محترمانه ای بود.

در مورد اتاق هم بهتره در رو باز گذاشت بدون اینکه روی باز بودن در خیلی تمرکز کنی که به عبارت ساده تابلو بشه که میخوای در باز باشه!! و اگر احساس کنی رفت و آمدها مانع از این میشه که حرف محرمانه ات رو بزنی میتونی در اینصورت از خودش اجازه بگیری که چون محرمانه هست اگه اشکالی نداره در رو ببندی؟

اینها فقط نظر شخصی من بود و رفتاری که از یک خانم اگر ببینم از نظرم محترمانه است. البته اگه رفتارهای دیگه اش هم به نظرم محترمانه باشه.

دوستان عزیزم مرسی از اینکه نظرات خوبتون رو گفتین:72:
ای کاش قبلا به این موضوع فکر میکردم و مجبور نبودم توی 30 ثانیه تصمیم بگیرم!
آویژه جان
نوشته هات باعث شد خیلی خوب قضیه رو تجزیه تحلیل کنم و خودم قبول دارم که کار درستی انجام ندادم.
مسئله ی مذهبی و شرعی این قضیه برام مطرح نبود . از نظر عرف جامعه هم میدونستم که کار درستی نیست. مسئله ای که باعث شد توی دوراهی بمونم، نگاه خاص این افراد به این قضیه بود. ذهنم درگیر این بود که شخصی که انقدر از نظر اجتماعی بالاست و این قضایا کاملا براش حل شده و به عبارتی ندید بدید نیست راجع به این قضیه چی فکر میکنه! در واقع اون لحظه میخواستم ذهن اون آقا رو بخونم نه اینکه مثل معمول بر اساس عقاید خودم رفتار کنم!
برای من عرف و نگاه جامعه از اعتقادات خودم تا حدی مهمتره! و این بزرگترین تغییریه که توی این سالها داشتم. شاید عقیدم غلط باشه اما فکر میکنم برای اینکه توی جامعه دوام بیاری لازم نیست بیش از حد روی عقایدت پافشاری کنی و تا حدی باید تابع قوانین و عرف جامعه باشی حتی اگه قبولشون نداشته باشی. مثلا دلیلی نمیبینم که با هر تیپی برم دانشگاه چون من همینم! یا توی جمعی که همه با حجابن من بی حجاب باشم یا برعکس. ترجیح میدم همچین جایی نرم تا اینکه انگشت نما باشم! چیزی که الان منو ناراحت کرده (البته بعد اینکه اینجا نوشتم دیگه ناراحت نیستم!!) اینه که نکنه نظر این آقا نسبت به من بد شده باشه!

فدایی یار عزیز
جوابتو تا حدی دادم. متا سفانه نمیتونم خیلی نسبت به قضاوتهای دیگران بی اعتنا باشم و روی اصول خودم باشم! با این حال این اشتباه و عذاب وجدان بعدش منو مجاب کرده که توی این زمینه ها یه اصولی برای خودم تعریف کنم که همیشه ثابت باشه و برای هر موقعیت و شخصی هم مناسب باشه. بازم ممنون از نظرات خوبت

آقای خاله فزی
خیلی لطف کردین و وقت گذاشتین:72:
من نسبت به این افراد احساس کمتر بودن نمیکنم. تاکیدم روی موقعیت اقتصادی و اجتماعی بالای این افراد فقط بخاطر این بود که حس کردم اصولشون ممکنه کمی متفاوت باشه و یه وقت تاپیک من به حاشیه نره که طرف قصد سواستفاده داشته و .... چون همونطور که گفتم روزی با صد نفر مثل من برخورد دارند. نظرتون محترمه فقط من این افراد رو غریبه نمیدونم. ما با هم کار میکنیم. تعریف غریبه برای من فرق داره و من مطمئنا هیچوقت سوار ماشین یه غریبه نمیشم.

آقای توجیه محترم
خوشحالم نظرتونو گفتین. خیلی ایده ی خوبی بود. فکر میکنم دقیقا باید همین کارو میکردم. به همین سادگی! اما حالا که گذشت و من اینکارو انجام دادم بنظرتون راجع به من چی فکر میکنن؟ میخوام بدونم اگه توی موقعیت اون آقا بودینو متاهل هم بودین چه برداشتی از حرکت من میکردین؟ آیا وجهه ی اون خانوم پیشتون خراب میشد؟

- - - Updated - - -

راستی چه جالب آقای توجیه! سطح و امتیاز ما کاملا یکیه!

سلام سارا جان
منم برام مهمه اما مشکلی در برخورد ندارم،درمورد رسوندن که به هیچ وجه اجازه نمیدم کسی برسونم ،نه اینکه بگم طرف منظور داره بلکه ترجیح میم مزاحم هیچ احدی نشم،توی اینجور مواقع هم خیلی صریح ومودبانه میگم ممنونم از لطف شما برنامه ای دارم .همین یک جمله کفایت میکنه چون کسی نمیتونه بپرسه کجا میری و ... اصرار بی مورد کنه،اما برام همچین چیزی پیش نیومده جز زمانی که دبیرستانی بودم و جایی میخواستم برم و پدرم نبود که راننده پدرم میومد دنبالم(کسی که از پدرم بزرگتر بود و دوست قدیمی و صمیمی پدرم بود)اما با این حال من پشت می نشستم،ولی الان با خودم فکر میکنم به غیر از راننده اگه کسی آشنا و مورد اعتماد باشه کمی زشته آدم بره پشت بشینه چون اون طرف که راننده شخصی نیست،ولی به نظر من تا جایی که برات مقدوره اصلا نذار کسی برسونت اصرار هم کرد با یک جمله میتونی بهش بفهمونی که حد و مرزش رو رعایت کنه،یعنی اصلا خودتو توی معذورات قرار نده،در مورد درب اتاق اساتید و مسئولین هم خیلی حساسیت نشون نده به محض ورود درب رو باز بذار و کارت رو عنوان کن

سلام دوست عزیز
ممنون از نظرت:72:
چقدر خوب که هیچ وقت خودتو توی این شرایط قرار نمیدی. اینم فکر خیلی خوبیه و حتما توی موقعیت های دیگه ازش استفاده میکنم. یه چیزی که باعث شد که تصمیم بگیرم رو صندلی عقب نشینم دقیقا همین طرز فکر بود:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemaneabi222

ولی الان با خودم فکر میکنم به غیر از راننده اگه کسی آشنا و مورد اعتماد باشه کمی زشته آدم بره پشت بشینه چون اون طرف که راننده شخصی نیست

---

ولی فکر کنم زیاد درست نیست چون بعدش اصلا نتونست عذاب وجدانمو کم کنه!

خب شاید هم حق با شما باشه چون من میگم تا حالا خودمو توی همچین موقعیتی قرار ندادم و نمیدم :227:
،شما بهترین واکنشی که نشون میدی اینه که قبول نمیکنی،ارزش نداره به اینکه بعد کلافه بشی،یگران هم لطف میکنن ولی شما نذار لطف کنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط toojih

در مورد سوار ماشین شدن اگه زیاد ازشون شناخت نداشته باشی که بهترین کار اینه که یک بهونه مناسب و محترمانه بیاری و قبول نکنی. ولی اگه باهاشون زیاد کار کردی و میشناسیش میتونی قبول کنی ولی در صندلی عقب باید مینشستی. فقط میتونی بعد از سوار شدن یک معذرت خواهی ساده کنی که عقب نشستی! این برخورد برای من قبلا پیش اومده و به نظرم خیلی رفتار متین و محترمانه ای بود.

.

---

سلام
مساله جالبی بیان کردی این شک و تردید ها برای من هم هست و مثل شما گاهی گیر میکنم که چه طور برخورد کنم
اما یک سوال آقای توجیه:
میشه مثلا چند تا جمله مودبانه که بیانگر این عذر حواهی باشه را بگین؟ برای کار اشتباه ادم عذر خواهی میکنه خوب تو دلش نمیگه اگه فکر میکنی کارت غلط چرا داری انجامش میدهی؟
مثلا بگم:: عذر میخواهم که عقب نشستم؟؟
واقعا بی احترامی به ان فرد نیست که عقب بشینیم؟